In Istanbul is zelfs het
verkeer een sprookje
PICASSO vond
vrouw in blauw terug
I
I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI I
VOETGANGERS ZIJN DAAR VOGELVRIJ] Keersluis voor haven
DE NATUUR
Dinsdag 7 juli 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag, 2
van Zierikzee
Prinses Irene neemt
in Arnhem défilé af
in en om uw huis
FLITS
GORDON
DE
TINTELS
Jack
Dunkley
Indonesië koopt links
en rechts wapens
ZIERIKZEE (ANP) De nieuwe
keersluis voor de haven van Zierikzee is
gistermiddag opgeleverd. De sluis moet
er voor zorgen dat het water ook bij ex
tra hoog tij niet meer boven de kademu
ren van cfe Oude en de Nieuwe Haven
kan komen.
De sluis heeft twee zogenaamde sector-
deuren, die aan twee zijden waterkerend
zijn, en twee puntdeuren. De sectordeu-
ren kunnen zich bijzonder snel sluiten; 55
seconden na het indrukken van de be
dieningsknop zijn ze dicht.
Van «en onier redacteur***
ISTANBUL. Er zijn weinig dingen in Istanbul, die zó'n
indruk maken als de taxi's. Niet door hun uiterlijk
zeker niet! maar door hun aantal. De straten staan er
rol van en hoewel ik geen exacte cijfers heb, heb ik de indruk,
dat zeker 95 procent van het verkeer uit taxi's bestaat. Alle
Amerikaanse wagens in mindere of meerdere mate van verval.
Het tramverkeer, dat als enig openbaar vervoermiddel
met uitzondering van de stadsponten tussen het Europese deel
en Uskudar erg zijn best doet, is uiteraard niet in staat om de
meer dan anderhalf miljoen inwoners te verplaatsen, al rijdt
men met dubbele wagens en al zijn de mensentrossen, die aan
de balkons hangen, nog zo spektakulair en groot.
Het grootste deel van het vervoer
wordt opgevangen door taxi's waarvan
er twee soorten bestaan: de taxi-op-
bestelHng en die. welke een eigen ver
voersdienst vormen en die permanent
een vaste route rijden. Zij hebben een
•oort busdienstje. Iedereen kan zo
lang de zes plaatsen niet bezet zijn
instappen, waar hij wil en uitstappen
waar hij afgezet wil worden. Hij be
taalt een prijs, die de chauffeur meerit
t« moeten. vragen. De enige moeilijk-
heki is, dat deze taxi's zich op geen en
kele manier van de andere onder--
scheiden en dat men precies moet we
ten, welke route ze rijden. En zo iets
leert men niet in drie dagen.
Verder moet men een zekere moed
hebben om in deze taxi's te kruipen.
Elke chauffeur meent, dat hij nieuwe j
records moet vestigen om de passa-l
gier te laten zien, hoe goed hij wel is, j
En de voetgangers beschouwt hij als
verkeersobstakels, die zonder meer vo
gelvrij verklaard zijn. De enigen, die
zijn consideratie hebben, zijn kleine,'
kinderen.
Maa-r de moed van de passagier,
moet verder reiken. Want de bouwval-;
ligheid. waarin de wagens verkeren is;
zodanig, dat men nooit tevoren weet. j
of men ook op het aangegeven adres
met de-ze wagen zal aankomen. Ik
heb een idee, dat de meeste van deze
taxi's meer dan een half miljoen kilo
meters er o-p hebben zitten en dat ze op
de helft van het aantal beschikbare
cilinders lopen. Nieuwe banden schij
nen ze nooit gehad te hebben; de
oude zijn in het algemeen slecht ge
coverd. Nog zie ik het trieste ge
zicht van een van onze vele taxi
chauffeurs die plotseling en uit alle
macht voor twee plotseling overste
kende kinderen moest stoppen en daar
bij de cover van een van zijn ach
terbanden verloor en de helft van zijn
remvoering verspeelde. Met horten en
«•toten bereikten we ons hotel.
Deze taxi's kunt u voor alles ge
bruiken: voor boodschappen, om mos-
keeën te gaan bezoeken, om de zeven!
schoonheden van de stad te gaan1
zien: voor betrekkelijk weinig geld. De
taxi's zijn zelfs goedkoop.
Zeven schoonheden
De neven schoonheden van de stad.
Officieel zijn ze: de Süleyman-moskee
uitimiiiiiiHiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiniiiiinni
groots en indrukwekkend: de fontein
van Ahmed III. in de schaduw van
het Topkapi-paleis tegenover de Aya
Sophia; het mausoleum van Sultan
Selim: de Bosporus, met de fraai be
bouwde oevers: de Aya Sophia, waar
over ik al verteld heb; de oude uni
versiteit van Fatih, in de schaduw van
de Süleyman-moskee. die op het ogen
blik een onderdak biedt aan de arm-
sten. zoals de bruggen in Parijs;
Eyup, het kleine plaatsje aan de Gou
den Hoorn, waar het goud kennelijk
naar de bodem is gezakt door de ve
le afval van de vrachtschepen.
Een slechte keuze overigens, want
de Blauwe Moskee van Sultan Ah
med de enige ter wereld met zes
minaretten, omdat dezelfde sultan, die
met de bouw van die zes minaretten
ten aanzien van de moskee van Mek
ka een soort godslastering pleegde
gedwongen werd aan deze laatste een
minaret toe te voegen slaat in
schoonheid mijns inziens alles. Verder
de onderaardse basiliek van Justinia-
nus, de voormalige Serail, het oude
paleis van de grootvizier, de Grote
Bazar, alle monumenten die volkomen
gelijkwaardig zijn aan dt officiële
schoonheden.
Istanbul is gemakkelijk te doorkrui
sen als men tenminste precies weet
hoe het eenrichtingsverkeer, dat zeer
sterk is ontwikkeld (gelukkig maar!)
in elkaar zit. De straten zijn in het
algemeen van behoorlijke kwaliteit al
moet men soms onverwachts uiterma
te sterke stijgingspercentages overwin
nen. Langs de Bosporus en het nieu
we deel, Galata, liggen grote nieuwe
asfalt-boulevards. die daar zijn aan
gelegd met een ijzingwekkend rigoris
me. Het is alsof een bulldozer zich
dwars door een wijk heeft heen ge
ploegd. het golvend terrein slechtend,
alles onderspittend. Op de randen van
de ..voor" ziel men dan nog de hui
zen. balancerend op hun zichtbare fun
damenten, die elk ogenblik op de nieu
we weg in puin vallen. En dan te we
ten, dat daar families in wónen, soms
vijftig tot zeventig mensen.
Vluchtheuvel
Het verkeer in de binnenstad is
moeilijker, omdat men elk ogenblik op
taxi's stoot, die in de strijd om het be
staan gebleven zijn en die daar mid
den op de straat door hun eigenaar zijn
verlaten. Zodra de hierdoor veroorzaak
te opstoppingen allengs weer zijn over
gegaan in langzaam voortvloeiende
verkeersstromen, dienen ze als vlucht
heuvel voor schichtig overstekende
voetgangers. In dezelfde geest, zal een
taxichauffeur rustig midden op de
straat zijn lekke band verwisselen.
Onherstelbaar defecte taxi's kunnen zo
dagenlang op de straat blijven staan,
omdat men nu eenmaal geen onderde
len kan krijgen en alle breuken en
slijtages met de hand gemaakt of de
nieuwe onderdelen met de hand ver
vaardigd worden.
Maar én hieruit blijkt opnieuw het
oosterse karakter, ondanks de haast
die men hier met veel bravour etaleert,
wordt de claxon uitsluitend gebruikt
als waarschuwingsteken en niet om
een ander op te jagen of een ver-
keersknoop te ontwarren. Het zou niet
doenlijk zijn. want de stringente ver
keersregels, die men in het Westen kent
zijn in deze stad voorlopig nog
een. sprookje!
Zo heb ik in deze drie dagen Istan
bul leren kennen als een sprookjes-
stad, waar ik meer sprookjes vond
dan onderging.
DEN HAAG. Prins Bernhard is ver
hinderd vandaag in Arnhem het défilé
af te nemen, dat de parate gardebatal
jons Grenadiers en Jagers houden we
gens het 103-jarig bestaan van de garde
regimenten. In zijn plaats zal prinses
Irene het défilé afnemen.
Er komen klachten binnen over jon
ge seringenbomen die niet willen bloei
en, doch u moet van die zeer jonge
struiken ook nog geen bloemen ver
wachten; die bloeien pas over een paar
jaar en dan kunt u er ook volop bloe
men van verwachten. De seringen kun
nen. vrij veel water hebben en vooral
indien in droge zandgrond is gepoot zal
men wel eens voor water moeten zor
gen, Giet er dan niet elke dag een
klein beetje water bij, doch'liever een
paar maal per week een emmer vol.
Advertentie
VERHOOGDE BLOEDDRUK
Een bloeddruk, die hoger is dan nor
maal heeft op allerlei organen een scha
delijke invloed. Dit wordt uitvoerig be
sproken in het juii-nummer van het
populair-medische maandblad SPREEK
UUR THUIS. Het bevat tal van andere
lezenswaardige artikelen.
Koop dit juli-nummer voor 90 cent
bij een kiosk, boek- of tijdschriftenhan-
delaar.
11
DE Spaanse consul-generaal was
een chic mannetje. Hij was een
stuk kleiner dan zijn vrouw, maar
door zijn zelfverzekerde houding
viel dat nauwelijks op. Hij bleek
een groot bewonderaar van een
Spaanse schrijver van wie ik nog
nooit had gehoord en hij werd
niet moe over hem te verteilen.
Met zijn rechter arm maakte hij
daarbij korte gebaartjes. Zijn lin
kerhand zat steeds verankerd in
zijn vestzakje. Als er iets te
lachen viel, gaf hij wat droog ge
hinnik ten beste.
Mevrouw Hankins haalde me
bij hem vandaan. Als een trofee
voerde ze me naar haar vriendin
nen. Ik was kennelijk de eregast.
Aan een groepje kostelijk uitge
doste vrouwen moest ik uit mijn
rijke ervaringen als vlieger putten.
Aangezien ik vond dat ik nu niet
zoveel boeiends had beleefd, liet
ik mijn fantasie maar de vrije
loop. Dat viel zeer in de smaak.
Men vond het alleen unaniem jam
mer dat ik niet in mijn uniform
was gekomen.
Ik begon me langzamerhand
een machtig interessante vent te
voelen. Uiterlijk bleef ik echter on
bewogen onder al die bewonde
rende blikken. Voor alles moest
men immers later van me kunnen
zeggen dat ik toch zo bijzonder
bescheiden was.
Toen ik weer in mijn hotel was
vroeg ik me af waarom al die
mensen zo vriendelijk voor me
waren geweest. Mevrouw Hankins
had bij mijn vertrek gevraagd of
ik een flesje olijfolie voor haar
mee wilde brengen uit Portugal,
maar dat kon toch niet de reden
zijn. Misschien was ik wat achter
dochtig uitgevallen.
Een half jaar had ik mijn gra
vinnetje nu al niet meer gezien
en nog kon ik haar niet vergeten.
Ik moest bekennen dat Patricia
meer voor me was geweest dan
zo maar een vriendinnetje. Hier
was sprake van werkelijke liefde,
wederzijds, anders zou ze niet zo
geschokt zijn geweest toen ze
door haar trots gedwongen af
scheid van mij nam.
Intussen had ik een andere
vrouw in Lissabon leren kennen.
Mijn hart bleef bij haar echter on
bewogen. Zij betekende alleen wat
Een waar verhaal dat m
Nederlandse vlieger vertelde
aan D. C. Seip jr.
gezelschap voor me in de dagen
dat ik op mijn volgende vlucht
moest wachten. Ook zij zag in mij
niet meer dan een begeleider, met
wie zij uit kon gaan. Na de oor
log zou zij trouwen met iemand
in Parijs. Nu waren de omstandig
heden te gecompliceerd.
Maria was een koele vrouw,
rijp en moeilijk te doorgronden.
Zij vormde een grote tegenstel
ling met Patricia, die voor de bui
tenwereld ook we! gereserveerd
was, maar in vertrouwde kring een
kinderlijke warmte uitstraalde.
Van Patricia ook kon ik zeggen
dat ik haar had veroverd. Met Ma
ria was het net andersom geweest.
Zij had mij duidelijk ingepalmd
op dat weldadigheidsfeest van de
Royaltyclub.
Maria was een berekenende
vrouw. Haar ogen en wenkbrauwen
spraken wat dat betreft klare taal.
Bij haar had ik steeds het gevoel
dat ik moest oppassen niet te veel
te zeggen over politiek of over de
vliegerij. Hoewel er niets was dat
in die richting wees, hield ik het
altijd voor mogelijk dat zij een
spionne was.
Waarom ik Maria toch niet ont
liep? Wel, omdat zij mij ergens
boeide. Ik vond haar een interes
sante vrouw. De omgang met haar
streelde mijn ijdelheid. Door Ma
ria kreeg ik toegang in de hogere
kringen van Lissabon. Zij was daar
een geziene figuur.
We waren op een cocktailparty
van een rijke industrieel toen Ma
ria me met haar ogen beduidde
dat ze iets belangrijks had te ver
tellen. Ze had me weer opgezocht
nadat ze een paar oude vriendin
nen had begroet.
Wat is er? vroeg ik.
Zonder te spreken gaf ze me te
kennen dat ik nog even moest
wachten op antwoord. Ze leidde
me uit de drukte.
Laten we naar de tuin gaan,
zei ze kort.
Wat heb je toch? hield ik
aan.
Zij antwoordde .niet. Het was
heerlijk koel in de tuin. Een zacht
windje deed de bomen ruisen. In
de verte hoorde ik een jongen zin
gen bij een gitaar. Het klonk wat
droefgeestig.
Laten we hier gaan zitten, zei
Maria zakelijk. Zij zeeg op een wit
te bank neer. In het lichtschijnsel
van het huis vond ik haar er moe
deloos uitzien. Ik vroeg echter niet,
maar wachtte af. Plotseling veer
de ze weer op en ze herkreeg haar
oude doortastendheid.
Je kent Louise, vroeg ze.
Ja, dat is die Turkse die met
een Duitse zakenman is getrouwd
hè?
Ja. Zij vertelde me dat twee
lui van jouw maatschappij zijn ge
arresteerd.
O ja, schrok ik. Hoe heten ze?
Dat wist ze niet en wat ze
hebben gedaan ook niet.
Ah, dan zal het wel een
praatje zijn.
Nee, beslist niet. Louise had
het rechtstreeks van de commissa
ris gehoord. Ze hadden hem van
Londen uit inlichtingen gevraagd.
Zijn die twee dan in Enge
land gearresteerd.
Ja, een paar dagen geleden.
Het wordt nog geheim gehouden.
Ik begrijp er niets van. Wat
zouden ze op hun geweten kunnen
hebben?
Weet je, zei Maria. Haar
stem klonk wat gebroken. Ik keek
snel op.
Door dat verhaal van die ar
restatie kreeg ik ineens de schrik
dat jou iets dergelijks zou overko
men. Ikik kwam ineens tot
de ontdekking dat ik meer om je
geef dan ik had gedacht.
Wordt vervolgd
zülllllimillllllllllllllllll
Drs. H, g. M. Linnebank is door
het Katholiek verband van werkgevers
verenigingen benoemd tot plaatsvervan
gend lid van de Sociaal-economische
raad. Hij vervult de vacature, die was
ontstaan na de benoeming van mr. V
g. M. Marijnen tot minister van Land
bouw en. visserij.
bekeek ik die foto van die 17-ja-
rige bewoner van het eiland Fadi-
jur, daar in de omgeving van de
Malediven, een eilandengroep, die
men maar al$ kleine stippeltjes
op de kaart heeft getekend in de
Indische Oceaan ten zuiden van
India. Hij is nu weer naar hui».
Op de foto stond hij in een trein,
waarvan hij nog geen half jaar
geleden geen begrip had. Hij
zwaaide met een hoed, terwijl hij
voorheen nog nimmer een hoofd
deksel droeg. Hij droeg een schil-
lerhemd, terwijl hij voorheen ge
wend was, op zijn best een
schaamtedoekje te dragen. En hij
heeft een koffer vol geschenken
bij zich. met voorwerpen, waar
van hij het bestaan voorheen zelfs
niet vermoedde. Wat moet er in
het hoofd van deze jonge man,
overigens al getrouwd en vader
v«n kinderen, omgegaan zijn al de
ze weken, die begonnen met het
vergaan van zijn kleine vis
sersscheepje, waarbij zijn vriend
verdronk en hij wonderlijk werd
gered en aan boord gebracht van
een groot zeeschip, zoals hij al
leen kende van uit-de-verte, waar
mensen, met wie hij niet kon pra
ten. hem verzorgden, totdat hij
tenslotte in de drukke stad Rotter
dam op het politiebureau terecht
kwam, waar men hem weer goed
verzorgde, zelfs verwende, zonder
dat er enig meer contact mogelijk
was dan gebarentaal en enkele
woorden met iemand, die een ver
wante taal sprak. Wat heeft hij in
die stad gezien? Het zal hem alle
maal overweldigd hebben. En nu
weer die treinreis-ervaring en dan
weer een grote boot. Over vijf
weken zal hij dan op zijn eiland
terug zijn. Terug met een hoofd
vol ervaringen, waarvan hij dan
eindelijk zal kunnen spreken. Zul
len ze hem geloven, als hij van
al die dingen vertelt? Zal hij als
de man, die zulk een reis maakte
en die als uit de dood terugkeer
de want de vraag is. of zijn
verwanten al weten, dat hij nog
leeft nu een groot man zijn op
zijn eiland? Of zal men hem niet
geloven en al» een praatjesmaker
opzij schuiven, hem mijden, om
dat hij zulke onzinnige dingen ver
telt. En zal hij weer tevreden zijn
met zijn oude, eenvoudige vissers
leven, met de primitieve omstan
digheden. primitief althans voor
iemand, die nu bijv. weet wat een
bed is en die allerlei vreemd eten
gekend heeft? Of zal er in hem al
tijd blijven het heimwee naar de
wondere wereld, waarin hij ineens
werd geplaatst, maar die hem, na
dat ze hem als een bijzonder ge
val had verzorgd, weer terugzond
naar zijn oude omgeving? Zal hij
nu niet verder zijn leven lang als
een vreemdeling in eigen land
rondlopen? Ik heb daarover zitten
denken. En toen vond ik toch wel
trekken van overeenkomst met
mezelf en met veel andere men
sen, die weten van een ander le
ven, maar die een taak hebben
hier en nu. Voor hen staat dan
de roeping, dat zij zich niet aan
heimwee mogen overgeven, maar
hun taak met volle overgave ver
vullen. Het is wel jammer, dat
men over deze dingen met de
jonge schipbreukeling zelfs niet
heeft kunnen spreken.
"N Marseille wordt op het ogenblik een omvangrijke
Picasso-tentoonstelling gehouden, die al de zestig
jaren van zijn schildersleven bestrijkt.
De expositie is georganiseerd door de kunsthisto
ricus Douglas Cooper.
3
ÏÏiiiiiiiiiiiniiiiniiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii
Cooper heeft zijn leven lang
werken van Picasso versameid.
Hij is er al mee begonnen toen
hij in de jaren twintig in Oxford
studeerde. Cooper i» zeer gefor
tuneerd; hij stamt uit een ver
mogende Australische schapen-
fokkersfamilie.
Douglas Cooper is een gezette,
blozende en bijzonder erudiete
man. Hij is al zeer lang met Pi
casso bevriend. Op zijn aanraden
is de schilder van zijn villa in
Cannes verhuisd naar het acht
tiende eeuwse kasteel van Vau-
venargues bij Aix-en-Provence.
Beter goede buur
Door deze verhuizing zijn de vrien
den min of meer buren geworden,
want Cooper heeft eenzelfde soort uit
gebreide behuizing in een kasteel bij
Avignon, Daar bevindt zich ook Coo
pers schilderijencollectie, die voorna
melijk uit werken van Picasso en Bra-
que bestaat.
De expositie in Marseille omvat 58
schilderijen, die iedere belangrijke fase
in Picasso's ontwikkeling vertegen
woordigen. Zij is te meer interessant
omdat Picasso zestien werken uit zijn
eigen collectie heeft afgestaan, die nog
nooit eerder in het publiek zijn tentoon
gesteld. Verscheidene andere doeken
heeft Picasso in dertig tot veertig jaar
niet gezien.
Obstakels
Bij het voorbereiden van de ten
toonstelling had Cooper twee ernstige
obstakels te overwinnen. Ten eerste de
aarzeling van rijke verzamelaars, in
het bijzonder Amerikanen, om hun
schilderijen lange tijd uit te lenen. Zij
vonden de internationale situatie te on
zeker. Ten tweede de halsstarrige wei
gering van de Russen om Picasso's uit
de Hermitage te Leningrad beschik
baar te stellen. De Russen jpleven doof
voor Coopers herhaalde verzoeken.'De
schilderijen worden in Leningrad vrij-
wel nooit voor het publiek tentoonge
steld.
Spanje echter was bijzonder gul met
Picasso's. In Barcelona kwam er zelfs
een Picasso tevoorschijn, die nog
nooit gecatalogiseerd was. Dat schilde-
rij is een groot portret, Vrouw in het
blauw getiteld, dat Picasso in 1901 in
Barcelona had achtergelaten, toen hij
als negentienjarige naar Parijs emi
greerde.
Zichtbaar ontroerd
Het doek werd gevonden op de zol
der van een museum, en het is gete
kend Pablo Ruez", Picasto'l eigen
naam. Later heeft hij de achternaam
van zijn moeder aangenomen.
PicaMo bezocht de expositie kort na
de opening en hij waa ziohtbaar ont
roerd toen hij het schilderij terugzag.
Hij herinnerde zich levendig de om
standigheden waarin, hij het heeft ge
schilderd.
De vrouw heeft maar één keer ge
poseerd, zei hij, van het middaguur af
tot een uur of drie 's middags. Er was
geen elektrisch licht op mijn kamer en
ik heb het bij kaarslicht afgemaakt. Ik
weet nog dat ik er boterhammen met
kaas bij heb gegeten.
Hij was echter de kleur waarin het
portret is geschilderd, vergeten. Hij
dacht dat de kleding van de vrouw ro
se was, in werkelijkheid is zij blauw.
Vrif naar
5 Maurice leblane
door
pagr
meneer
PAUL,WAAROM HOUOI
DE BAAS ALTIJD ZON
HOED OP Ifl DE
ZAAK;
0,HU IS BANG VOOR
TOCHT, HU IS EEN HY
POCHONDER, DE
ouwe....
Él
lüM ilf
pyrigbt abc p r
zb moesten iemand mei
die ziekte niet toestaan
OMETENAAme RAK6N..
7
Pablo Picasso vindt dat dit meisje
liet opwindendste gezicht heeft dat hij
ooit heeft gezien. Het behoort aan de
22-jarige Italiaanse zangeres Wera
Nepy, die in Napels woont. Zij is
geen schilderes, maar nochtans hecfl
z\j haar haren en gezicht degelijk ge
verfd. Haar kapsel van zwart in rood.
haar gelaat met diverse andere kleu
ren. Wera Nepy is bijzonder populair
by de in Napels gelegerde Ameri
kaanse militairen.
DJAKARTA (Reuter) De Indone
sische commissie voor aankoop van wa
penen heeft zowel in landen van het
westerse als van het oosterse blok grote
hoeveelheden wapens, voertuigen en
munitie gekocht.
Volgens kolonel Jani, hoofd van de
commissie, die zondag na een langduri
ge reis in Indonesië terugkeerde, zijn
overeenkomsten gesloten met de Ver
enigde Staten, Tsjechoslowakije, Italië,
Pakistan, Engeland. Frankrijk, West-
Duitsland en Zuidslavië.
39. ..Zou die oude schuimer die pa
pegaai hier soms hebben begraven als
een soort schatbewaarder?" was Kap-
pie's eerste, hard op uitgesproken ge
dachte.
..Nou.. ik weet 't niet, maar het
lijkt me nep!" antwoordde Okki, die
met een twijfelende blik de botjes be-
I zag. Soortgelijke Overpeinzingen waren
op dat ogenblik overal op het eiland
te horen. Want overal hadden .de ste
nen eenzelfde vondst verborgen.
..Donderbussen en kruidnagelen!"
kreet Zeesop teleurgesteld. ..Ik wist
niet dat groolva Claes zo'n aterling
was!".
„Bedoel je dat hij met die schat een
papegaai heeft bedoeld?" vroeg Zeeëdel
onduidelijk-,
„Onzin," was de mening van Karei
Kneuk. „Waarom zou die ouwe zeero
ver al die moeite doen? Hij heeft ver
wacht. dat er iemand naar zijn schat
zou gaan zoeken en diten hij
Wees op het stoffelijk overschot van de
papegaaidit is een valstrik. Daar
mee probeert hij de aandacht af te lei
den van de echte schat! We moeten er
gens anders gaan zoeken!"
Omdat elkeen ongeveer tegelijkertijd
tot diezelfde slotsom kwam, duurde het
niet lang, of overal over het eiland
zwierven wederom rusteloos zoekende
schatgravers, die even later op eikaars
plekjes het graven zouden gaan voort
zetten
Zaterdagavond zal de muziekvereni
ging „Concordia" met drumband uit
Krabbendijke een bezoek brengen aan
Waarde. Na eerst een mars door de ge
meente gemaakt te hebben wordt een
concert gegeven op de muziektent.
Tijdens opruimingswerkzaamheden
bij het nieuwe wijkgebouw te Colijns-
plaat vond de badmeester een gouden
trouwring, die de heer C. Koole uit
Wolfaartsdijk verleden jaar bij het los
sen van een wagon stenen had verloren.
De kinderen van de vijfde en zesde
klas van d, Chr. school te Veere maak
ten een tocht per fiets naar de jeugd
herberg „De Klaverweiden" te Berge»
op Zoom.