In Istanbul is zelfs het verkeer een sprookje PICASSO vond vrouw in blauw terug I I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI I VOETGANGERS ZIJN DAAR VOGELVRIJ] Keersluis voor haven DE NATUUR Dinsdag 7 juli 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag, 2 van Zierikzee Prinses Irene neemt in Arnhem défilé af in en om uw huis FLITS GORDON DE TINTELS Jack Dunkley Indonesië koopt links en rechts wapens ZIERIKZEE (ANP) De nieuwe keersluis voor de haven van Zierikzee is gistermiddag opgeleverd. De sluis moet er voor zorgen dat het water ook bij ex tra hoog tij niet meer boven de kademu ren van cfe Oude en de Nieuwe Haven kan komen. De sluis heeft twee zogenaamde sector- deuren, die aan twee zijden waterkerend zijn, en twee puntdeuren. De sectordeu- ren kunnen zich bijzonder snel sluiten; 55 seconden na het indrukken van de be dieningsknop zijn ze dicht. Van «en onier redacteur*** ISTANBUL. Er zijn weinig dingen in Istanbul, die zó'n indruk maken als de taxi's. Niet door hun uiterlijk zeker niet! maar door hun aantal. De straten staan er rol van en hoewel ik geen exacte cijfers heb, heb ik de indruk, dat zeker 95 procent van het verkeer uit taxi's bestaat. Alle Amerikaanse wagens in mindere of meerdere mate van verval. Het tramverkeer, dat als enig openbaar vervoermiddel met uitzondering van de stadsponten tussen het Europese deel en Uskudar erg zijn best doet, is uiteraard niet in staat om de meer dan anderhalf miljoen inwoners te verplaatsen, al rijdt men met dubbele wagens en al zijn de mensentrossen, die aan de balkons hangen, nog zo spektakulair en groot. Het grootste deel van het vervoer wordt opgevangen door taxi's waarvan er twee soorten bestaan: de taxi-op- bestelHng en die. welke een eigen ver voersdienst vormen en die permanent een vaste route rijden. Zij hebben een •oort busdienstje. Iedereen kan zo lang de zes plaatsen niet bezet zijn instappen, waar hij wil en uitstappen waar hij afgezet wil worden. Hij be taalt een prijs, die de chauffeur meerit t« moeten. vragen. De enige moeilijk- heki is, dat deze taxi's zich op geen en kele manier van de andere onder-- scheiden en dat men precies moet we ten, welke route ze rijden. En zo iets leert men niet in drie dagen. Verder moet men een zekere moed hebben om in deze taxi's te kruipen. Elke chauffeur meent, dat hij nieuwe j records moet vestigen om de passa-l gier te laten zien, hoe goed hij wel is, j En de voetgangers beschouwt hij als verkeersobstakels, die zonder meer vo gelvrij verklaard zijn. De enigen, die zijn consideratie hebben, zijn kleine,' kinderen. Maa-r de moed van de passagier, moet verder reiken. Want de bouwval-; ligheid. waarin de wagens verkeren is; zodanig, dat men nooit tevoren weet. j of men ook op het aangegeven adres met de-ze wagen zal aankomen. Ik heb een idee, dat de meeste van deze taxi's meer dan een half miljoen kilo meters er o-p hebben zitten en dat ze op de helft van het aantal beschikbare cilinders lopen. Nieuwe banden schij nen ze nooit gehad te hebben; de oude zijn in het algemeen slecht ge coverd. Nog zie ik het trieste ge zicht van een van onze vele taxi chauffeurs die plotseling en uit alle macht voor twee plotseling overste kende kinderen moest stoppen en daar bij de cover van een van zijn ach terbanden verloor en de helft van zijn remvoering verspeelde. Met horten en «•toten bereikten we ons hotel. Deze taxi's kunt u voor alles ge bruiken: voor boodschappen, om mos- keeën te gaan bezoeken, om de zeven! schoonheden van de stad te gaan1 zien: voor betrekkelijk weinig geld. De taxi's zijn zelfs goedkoop. Zeven schoonheden De neven schoonheden van de stad. Officieel zijn ze: de Süleyman-moskee uitimiiiiiiHiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiniiiiinni groots en indrukwekkend: de fontein van Ahmed III. in de schaduw van het Topkapi-paleis tegenover de Aya Sophia; het mausoleum van Sultan Selim: de Bosporus, met de fraai be bouwde oevers: de Aya Sophia, waar over ik al verteld heb; de oude uni versiteit van Fatih, in de schaduw van de Süleyman-moskee. die op het ogen blik een onderdak biedt aan de arm- sten. zoals de bruggen in Parijs; Eyup, het kleine plaatsje aan de Gou den Hoorn, waar het goud kennelijk naar de bodem is gezakt door de ve le afval van de vrachtschepen. Een slechte keuze overigens, want de Blauwe Moskee van Sultan Ah med de enige ter wereld met zes minaretten, omdat dezelfde sultan, die met de bouw van die zes minaretten ten aanzien van de moskee van Mek ka een soort godslastering pleegde gedwongen werd aan deze laatste een minaret toe te voegen slaat in schoonheid mijns inziens alles. Verder de onderaardse basiliek van Justinia- nus, de voormalige Serail, het oude paleis van de grootvizier, de Grote Bazar, alle monumenten die volkomen gelijkwaardig zijn aan dt officiële schoonheden. Istanbul is gemakkelijk te doorkrui sen als men tenminste precies weet hoe het eenrichtingsverkeer, dat zeer sterk is ontwikkeld (gelukkig maar!) in elkaar zit. De straten zijn in het algemeen van behoorlijke kwaliteit al moet men soms onverwachts uiterma te sterke stijgingspercentages overwin nen. Langs de Bosporus en het nieu we deel, Galata, liggen grote nieuwe asfalt-boulevards. die daar zijn aan gelegd met een ijzingwekkend rigoris me. Het is alsof een bulldozer zich dwars door een wijk heeft heen ge ploegd. het golvend terrein slechtend, alles onderspittend. Op de randen van de ..voor" ziel men dan nog de hui zen. balancerend op hun zichtbare fun damenten, die elk ogenblik op de nieu we weg in puin vallen. En dan te we ten, dat daar families in wónen, soms vijftig tot zeventig mensen. Vluchtheuvel Het verkeer in de binnenstad is moeilijker, omdat men elk ogenblik op taxi's stoot, die in de strijd om het be staan gebleven zijn en die daar mid den op de straat door hun eigenaar zijn verlaten. Zodra de hierdoor veroorzaak te opstoppingen allengs weer zijn over gegaan in langzaam voortvloeiende verkeersstromen, dienen ze als vlucht heuvel voor schichtig overstekende voetgangers. In dezelfde geest, zal een taxichauffeur rustig midden op de straat zijn lekke band verwisselen. Onherstelbaar defecte taxi's kunnen zo dagenlang op de straat blijven staan, omdat men nu eenmaal geen onderde len kan krijgen en alle breuken en slijtages met de hand gemaakt of de nieuwe onderdelen met de hand ver vaardigd worden. Maar én hieruit blijkt opnieuw het oosterse karakter, ondanks de haast die men hier met veel bravour etaleert, wordt de claxon uitsluitend gebruikt als waarschuwingsteken en niet om een ander op te jagen of een ver- keersknoop te ontwarren. Het zou niet doenlijk zijn. want de stringente ver keersregels, die men in het Westen kent zijn in deze stad voorlopig nog een. sprookje! Zo heb ik in deze drie dagen Istan bul leren kennen als een sprookjes- stad, waar ik meer sprookjes vond dan onderging. DEN HAAG. Prins Bernhard is ver hinderd vandaag in Arnhem het défilé af te nemen, dat de parate gardebatal jons Grenadiers en Jagers houden we gens het 103-jarig bestaan van de garde regimenten. In zijn plaats zal prinses Irene het défilé afnemen. Er komen klachten binnen over jon ge seringenbomen die niet willen bloei en, doch u moet van die zeer jonge struiken ook nog geen bloemen ver wachten; die bloeien pas over een paar jaar en dan kunt u er ook volop bloe men van verwachten. De seringen kun nen. vrij veel water hebben en vooral indien in droge zandgrond is gepoot zal men wel eens voor water moeten zor gen, Giet er dan niet elke dag een klein beetje water bij, doch'liever een paar maal per week een emmer vol. Advertentie VERHOOGDE BLOEDDRUK Een bloeddruk, die hoger is dan nor maal heeft op allerlei organen een scha delijke invloed. Dit wordt uitvoerig be sproken in het juii-nummer van het populair-medische maandblad SPREEK UUR THUIS. Het bevat tal van andere lezenswaardige artikelen. Koop dit juli-nummer voor 90 cent bij een kiosk, boek- of tijdschriftenhan- delaar. 11 DE Spaanse consul-generaal was een chic mannetje. Hij was een stuk kleiner dan zijn vrouw, maar door zijn zelfverzekerde houding viel dat nauwelijks op. Hij bleek een groot bewonderaar van een Spaanse schrijver van wie ik nog nooit had gehoord en hij werd niet moe over hem te verteilen. Met zijn rechter arm maakte hij daarbij korte gebaartjes. Zijn lin kerhand zat steeds verankerd in zijn vestzakje. Als er iets te lachen viel, gaf hij wat droog ge hinnik ten beste. Mevrouw Hankins haalde me bij hem vandaan. Als een trofee voerde ze me naar haar vriendin nen. Ik was kennelijk de eregast. Aan een groepje kostelijk uitge doste vrouwen moest ik uit mijn rijke ervaringen als vlieger putten. Aangezien ik vond dat ik nu niet zoveel boeiends had beleefd, liet ik mijn fantasie maar de vrije loop. Dat viel zeer in de smaak. Men vond het alleen unaniem jam mer dat ik niet in mijn uniform was gekomen. Ik begon me langzamerhand een machtig interessante vent te voelen. Uiterlijk bleef ik echter on bewogen onder al die bewonde rende blikken. Voor alles moest men immers later van me kunnen zeggen dat ik toch zo bijzonder bescheiden was. Toen ik weer in mijn hotel was vroeg ik me af waarom al die mensen zo vriendelijk voor me waren geweest. Mevrouw Hankins had bij mijn vertrek gevraagd of ik een flesje olijfolie voor haar mee wilde brengen uit Portugal, maar dat kon toch niet de reden zijn. Misschien was ik wat achter dochtig uitgevallen. Een half jaar had ik mijn gra vinnetje nu al niet meer gezien en nog kon ik haar niet vergeten. Ik moest bekennen dat Patricia meer voor me was geweest dan zo maar een vriendinnetje. Hier was sprake van werkelijke liefde, wederzijds, anders zou ze niet zo geschokt zijn geweest toen ze door haar trots gedwongen af scheid van mij nam. Intussen had ik een andere vrouw in Lissabon leren kennen. Mijn hart bleef bij haar echter on bewogen. Zij betekende alleen wat Een waar verhaal dat m Nederlandse vlieger vertelde aan D. C. Seip jr. gezelschap voor me in de dagen dat ik op mijn volgende vlucht moest wachten. Ook zij zag in mij niet meer dan een begeleider, met wie zij uit kon gaan. Na de oor log zou zij trouwen met iemand in Parijs. Nu waren de omstandig heden te gecompliceerd. Maria was een koele vrouw, rijp en moeilijk te doorgronden. Zij vormde een grote tegenstel ling met Patricia, die voor de bui tenwereld ook we! gereserveerd was, maar in vertrouwde kring een kinderlijke warmte uitstraalde. Van Patricia ook kon ik zeggen dat ik haar had veroverd. Met Ma ria was het net andersom geweest. Zij had mij duidelijk ingepalmd op dat weldadigheidsfeest van de Royaltyclub. Maria was een berekenende vrouw. Haar ogen en wenkbrauwen spraken wat dat betreft klare taal. Bij haar had ik steeds het gevoel dat ik moest oppassen niet te veel te zeggen over politiek of over de vliegerij. Hoewel er niets was dat in die richting wees, hield ik het altijd voor mogelijk dat zij een spionne was. Waarom ik Maria toch niet ont liep? Wel, omdat zij mij ergens boeide. Ik vond haar een interes sante vrouw. De omgang met haar streelde mijn ijdelheid. Door Ma ria kreeg ik toegang in de hogere kringen van Lissabon. Zij was daar een geziene figuur. We waren op een cocktailparty van een rijke industrieel toen Ma ria me met haar ogen beduidde dat ze iets belangrijks had te ver tellen. Ze had me weer opgezocht nadat ze een paar oude vriendin nen had begroet. Wat is er? vroeg ik. Zonder te spreken gaf ze me te kennen dat ik nog even moest wachten op antwoord. Ze leidde me uit de drukte. Laten we naar de tuin gaan, zei ze kort. Wat heb je toch? hield ik aan. Zij antwoordde .niet. Het was heerlijk koel in de tuin. Een zacht windje deed de bomen ruisen. In de verte hoorde ik een jongen zin gen bij een gitaar. Het klonk wat droefgeestig. Laten we hier gaan zitten, zei Maria zakelijk. Zij zeeg op een wit te bank neer. In het lichtschijnsel van het huis vond ik haar er moe deloos uitzien. Ik vroeg echter niet, maar wachtte af. Plotseling veer de ze weer op en ze herkreeg haar oude doortastendheid. Je kent Louise, vroeg ze. Ja, dat is die Turkse die met een Duitse zakenman is getrouwd hè? Ja. Zij vertelde me dat twee lui van jouw maatschappij zijn ge arresteerd. O ja, schrok ik. Hoe heten ze? Dat wist ze niet en wat ze hebben gedaan ook niet. Ah, dan zal het wel een praatje zijn. Nee, beslist niet. Louise had het rechtstreeks van de commissa ris gehoord. Ze hadden hem van Londen uit inlichtingen gevraagd. Zijn die twee dan in Enge land gearresteerd. Ja, een paar dagen geleden. Het wordt nog geheim gehouden. Ik begrijp er niets van. Wat zouden ze op hun geweten kunnen hebben? Weet je, zei Maria. Haar stem klonk wat gebroken. Ik keek snel op. Door dat verhaal van die ar restatie kreeg ik ineens de schrik dat jou iets dergelijks zou overko men. Ikik kwam ineens tot de ontdekking dat ik meer om je geef dan ik had gedacht. Wordt vervolgd zülllllimillllllllllllllllll Drs. H, g. M. Linnebank is door het Katholiek verband van werkgevers verenigingen benoemd tot plaatsvervan gend lid van de Sociaal-economische raad. Hij vervult de vacature, die was ontstaan na de benoeming van mr. V g. M. Marijnen tot minister van Land bouw en. visserij. bekeek ik die foto van die 17-ja- rige bewoner van het eiland Fadi- jur, daar in de omgeving van de Malediven, een eilandengroep, die men maar al$ kleine stippeltjes op de kaart heeft getekend in de Indische Oceaan ten zuiden van India. Hij is nu weer naar hui». Op de foto stond hij in een trein, waarvan hij nog geen half jaar geleden geen begrip had. Hij zwaaide met een hoed, terwijl hij voorheen nog nimmer een hoofd deksel droeg. Hij droeg een schil- lerhemd, terwijl hij voorheen ge wend was, op zijn best een schaamtedoekje te dragen. En hij heeft een koffer vol geschenken bij zich. met voorwerpen, waar van hij het bestaan voorheen zelfs niet vermoedde. Wat moet er in het hoofd van deze jonge man, overigens al getrouwd en vader v«n kinderen, omgegaan zijn al de ze weken, die begonnen met het vergaan van zijn kleine vis sersscheepje, waarbij zijn vriend verdronk en hij wonderlijk werd gered en aan boord gebracht van een groot zeeschip, zoals hij al leen kende van uit-de-verte, waar mensen, met wie hij niet kon pra ten. hem verzorgden, totdat hij tenslotte in de drukke stad Rotter dam op het politiebureau terecht kwam, waar men hem weer goed verzorgde, zelfs verwende, zonder dat er enig meer contact mogelijk was dan gebarentaal en enkele woorden met iemand, die een ver wante taal sprak. Wat heeft hij in die stad gezien? Het zal hem alle maal overweldigd hebben. En nu weer die treinreis-ervaring en dan weer een grote boot. Over vijf weken zal hij dan op zijn eiland terug zijn. Terug met een hoofd vol ervaringen, waarvan hij dan eindelijk zal kunnen spreken. Zul len ze hem geloven, als hij van al die dingen vertelt? Zal hij als de man, die zulk een reis maakte en die als uit de dood terugkeer de want de vraag is. of zijn verwanten al weten, dat hij nog leeft nu een groot man zijn op zijn eiland? Of zal men hem niet geloven en al» een praatjesmaker opzij schuiven, hem mijden, om dat hij zulke onzinnige dingen ver telt. En zal hij weer tevreden zijn met zijn oude, eenvoudige vissers leven, met de primitieve omstan digheden. primitief althans voor iemand, die nu bijv. weet wat een bed is en die allerlei vreemd eten gekend heeft? Of zal er in hem al tijd blijven het heimwee naar de wondere wereld, waarin hij ineens werd geplaatst, maar die hem, na dat ze hem als een bijzonder ge val had verzorgd, weer terugzond naar zijn oude omgeving? Zal hij nu niet verder zijn leven lang als een vreemdeling in eigen land rondlopen? Ik heb daarover zitten denken. En toen vond ik toch wel trekken van overeenkomst met mezelf en met veel andere men sen, die weten van een ander le ven, maar die een taak hebben hier en nu. Voor hen staat dan de roeping, dat zij zich niet aan heimwee mogen overgeven, maar hun taak met volle overgave ver vullen. Het is wel jammer, dat men over deze dingen met de jonge schipbreukeling zelfs niet heeft kunnen spreken. "N Marseille wordt op het ogenblik een omvangrijke Picasso-tentoonstelling gehouden, die al de zestig jaren van zijn schildersleven bestrijkt. De expositie is georganiseerd door de kunsthisto ricus Douglas Cooper. 3 ÏÏiiiiiiiiiiiniiiiniiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii Cooper heeft zijn leven lang werken van Picasso versameid. Hij is er al mee begonnen toen hij in de jaren twintig in Oxford studeerde. Cooper i» zeer gefor tuneerd; hij stamt uit een ver mogende Australische schapen- fokkersfamilie. Douglas Cooper is een gezette, blozende en bijzonder erudiete man. Hij is al zeer lang met Pi casso bevriend. Op zijn aanraden is de schilder van zijn villa in Cannes verhuisd naar het acht tiende eeuwse kasteel van Vau- venargues bij Aix-en-Provence. Beter goede buur Door deze verhuizing zijn de vrien den min of meer buren geworden, want Cooper heeft eenzelfde soort uit gebreide behuizing in een kasteel bij Avignon, Daar bevindt zich ook Coo pers schilderijencollectie, die voorna melijk uit werken van Picasso en Bra- que bestaat. De expositie in Marseille omvat 58 schilderijen, die iedere belangrijke fase in Picasso's ontwikkeling vertegen woordigen. Zij is te meer interessant omdat Picasso zestien werken uit zijn eigen collectie heeft afgestaan, die nog nooit eerder in het publiek zijn tentoon gesteld. Verscheidene andere doeken heeft Picasso in dertig tot veertig jaar niet gezien. Obstakels Bij het voorbereiden van de ten toonstelling had Cooper twee ernstige obstakels te overwinnen. Ten eerste de aarzeling van rijke verzamelaars, in het bijzonder Amerikanen, om hun schilderijen lange tijd uit te lenen. Zij vonden de internationale situatie te on zeker. Ten tweede de halsstarrige wei gering van de Russen om Picasso's uit de Hermitage te Leningrad beschik baar te stellen. De Russen jpleven doof voor Coopers herhaalde verzoeken.'De schilderijen worden in Leningrad vrij- wel nooit voor het publiek tentoonge steld. Spanje echter was bijzonder gul met Picasso's. In Barcelona kwam er zelfs een Picasso tevoorschijn, die nog nooit gecatalogiseerd was. Dat schilde- rij is een groot portret, Vrouw in het blauw getiteld, dat Picasso in 1901 in Barcelona had achtergelaten, toen hij als negentienjarige naar Parijs emi greerde. Zichtbaar ontroerd Het doek werd gevonden op de zol der van een museum, en het is gete kend Pablo Ruez", Picasto'l eigen naam. Later heeft hij de achternaam van zijn moeder aangenomen. PicaMo bezocht de expositie kort na de opening en hij waa ziohtbaar ont roerd toen hij het schilderij terugzag. Hij herinnerde zich levendig de om standigheden waarin, hij het heeft ge schilderd. De vrouw heeft maar één keer ge poseerd, zei hij, van het middaguur af tot een uur of drie 's middags. Er was geen elektrisch licht op mijn kamer en ik heb het bij kaarslicht afgemaakt. Ik weet nog dat ik er boterhammen met kaas bij heb gegeten. Hij was echter de kleur waarin het portret is geschilderd, vergeten. Hij dacht dat de kleding van de vrouw ro se was, in werkelijkheid is zij blauw. Vrif naar 5 Maurice leblane door pagr meneer PAUL,WAAROM HOUOI DE BAAS ALTIJD ZON HOED OP Ifl DE ZAAK; 0,HU IS BANG VOOR TOCHT, HU IS EEN HY POCHONDER, DE ouwe.... Él lüM ilf pyrigbt abc p r zb moesten iemand mei die ziekte niet toestaan OMETENAAme RAK6N.. 7 Pablo Picasso vindt dat dit meisje liet opwindendste gezicht heeft dat hij ooit heeft gezien. Het behoort aan de 22-jarige Italiaanse zangeres Wera Nepy, die in Napels woont. Zij is geen schilderes, maar nochtans hecfl z\j haar haren en gezicht degelijk ge verfd. Haar kapsel van zwart in rood. haar gelaat met diverse andere kleu ren. Wera Nepy is bijzonder populair by de in Napels gelegerde Ameri kaanse militairen. DJAKARTA (Reuter) De Indone sische commissie voor aankoop van wa penen heeft zowel in landen van het westerse als van het oosterse blok grote hoeveelheden wapens, voertuigen en munitie gekocht. Volgens kolonel Jani, hoofd van de commissie, die zondag na een langduri ge reis in Indonesië terugkeerde, zijn overeenkomsten gesloten met de Ver enigde Staten, Tsjechoslowakije, Italië, Pakistan, Engeland. Frankrijk, West- Duitsland en Zuidslavië. 39. ..Zou die oude schuimer die pa pegaai hier soms hebben begraven als een soort schatbewaarder?" was Kap- pie's eerste, hard op uitgesproken ge dachte. ..Nou.. ik weet 't niet, maar het lijkt me nep!" antwoordde Okki, die met een twijfelende blik de botjes be- I zag. Soortgelijke Overpeinzingen waren op dat ogenblik overal op het eiland te horen. Want overal hadden .de ste nen eenzelfde vondst verborgen. ..Donderbussen en kruidnagelen!" kreet Zeesop teleurgesteld. ..Ik wist niet dat groolva Claes zo'n aterling was!". „Bedoel je dat hij met die schat een papegaai heeft bedoeld?" vroeg Zeeëdel onduidelijk-, „Onzin," was de mening van Karei Kneuk. „Waarom zou die ouwe zeero ver al die moeite doen? Hij heeft ver wacht. dat er iemand naar zijn schat zou gaan zoeken en diten hij Wees op het stoffelijk overschot van de papegaaidit is een valstrik. Daar mee probeert hij de aandacht af te lei den van de echte schat! We moeten er gens anders gaan zoeken!" Omdat elkeen ongeveer tegelijkertijd tot diezelfde slotsom kwam, duurde het niet lang, of overal over het eiland zwierven wederom rusteloos zoekende schatgravers, die even later op eikaars plekjes het graven zouden gaan voort zetten Zaterdagavond zal de muziekvereni ging „Concordia" met drumband uit Krabbendijke een bezoek brengen aan Waarde. Na eerst een mars door de ge meente gemaakt te hebben wordt een concert gegeven op de muziektent. Tijdens opruimingswerkzaamheden bij het nieuwe wijkgebouw te Colijns- plaat vond de badmeester een gouden trouwring, die de heer C. Koole uit Wolfaartsdijk verleden jaar bij het los sen van een wagon stenen had verloren. De kinderen van de vijfde en zesde klas van d, Chr. school te Veere maak ten een tocht per fiets naar de jeugd herberg „De Klaverweiden" te Berge» op Zoom.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2