Het Duitse leger is anders
dan
vroeger
J 00M
I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI I
Zaterdag 20 juni 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Meer buitenlanders in
Nederlandse hotels
Voorlichting
Gouverneur Long
naar kliniek
Knaapje verdronken
Soberzonder
sprookjes
Herleefd
Uniformen voor
Flankeurs
i FLITS
j GORDON
in het
heelal
Dan Barry
=nijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
BAZURKA
en
JAMPIE
W. Lohman
ARSÊNE
I LUPIN
Beroep verworpen
Zelf aan de slag
JACQUES
BL0NDEAU
I DE
I TINTELS
I Jack
Dunkley
Bourguiba wil snel
statuut voor Bizerta
9
Onze nieuwe minister van defensie blijkt een open oog te hebben voor de noodzaak dat onze
militairen beschikken over een bepaalde ruimte waar zij hun privé bezittingen in kunnen opbergen.
Zonder absolute noodzaak mag geen enkele meerdere van de soldaten eisen deze ruimte te openen.
Een onzer redacteuren heeft onlangs bij een bezoek aan een onderdeel van het nieuwe Westduitse
leger geconstateerd, dat men ook daar heeft begrepen dat de soldaat in het kader van het militaire
apparaat moet kunnen beschikken over een (klein) stukje eigen „grondgebied". In dit artikel kunt
u hierover meer lezen.
Van een onzer redacteuren
OLDAAT. zegt de generaal, wilt u uw kast eens open doen. De
jonge recruut van de Eerste divisie Bergjagers van het West
duitse leger kleurt tot achter zijn oren.
Daar heb ik niet op gerekend, Herr General, stamelt hij.
Het is nogal rommelig.
Dat geeft niets, laat toch maar zien, stelt de generaal hem gerust.
De kast gaat open en we zien de inhoud van elke soldatenkast:
kleren, ondergoed, delen van uniformen, koppels.
In het midden van de kast bevindt zich een deurtje met een slot
erop. Dit is het privékastje van deze soldaat, legt de generaal uit.
Geen van zijn meerderen heeft het recht hem te gelasten dat kastje
open te maken.
Dit voorval dat zich afspeelde in de
kazerne van de bergjagers in Mitten-
wald in het wondermooie Beierse Al
penland vlak bij de Oostenrijkse grens,
is typerend. Het was bedoeld om ons
ervan te overtuigen hoe democratisch
men tegenwoordig in Duitsland wel is.
Vroeger hadden we dat niet in de
Wehrmacht. deelt men ons ten over
vloede nog mee.
Voor de jonge recruut en alle an
dere jonge Duitsers die in de Bundes-
wehr dienen, is het bestaan van der
gelijke privé-kastjes iets volkomen
vanzelfsprekends. Voor de generaal
die het ons toonde, die in de jaren
voor de ..Zusammenbruch", in Hitiers
leger diende, moet het wel iets zeer
bijzonders zijn.
Er is in het Duitsland van vandaag
heel veel anders dan vroeger. Nergens
blijkt dat duidelijker dan in het le
ger. De omgang tussen officieren en
manschappen is veel menselijker dan
in de vroegere Wehrmacht. er is veel
minder hakkengeklap en ander luid
ruchtig militair gedoe. Men is er zich
voortdurend van bewust dat het bui
tenland nauwlettend toezet.
Een speciaal daartoe door het par
lement aangewezen functionaris waakt
over de democratische rechten van de
leden van de Westduitse strijdkrach
ten. Hij moet er op letten of de ver
houdingen in het leger, de vloot en de
luchtmacht inderdaad in overeenstem
ming zijn met de democratische
rechtsstaat die de bondsrepubliek wil
jpijn.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. De Nederlandse hotels
hebben in de eerste drie maanden van
1959 bijna 343.000 overnachtingen van
buitenlanders te verwerken gekregen.
Dat was ongeveer twintig procent meer
dan in de overeenkomstige periode van
het vorige jaar.
Vooral de Duitsers hebben met een
stijging van 25.000 overnachtingen '39
procent) voor deze toeneming ge
zorgd. Voor de Verenigde Staten bedroeg
de stijging 6.600 (22 procent) en voor
Engeland en Schotland 4.400 (12 procent).
Fransen bleven er 3.700 (21 procent)
meer dan het vorig jaar overnachten.
Procentueel steeg het aantal overnach
tingen van Denen en IJslanders (46 pro
cent) het sterkst. Alleen voor bezoekers
uit Zweden werden minder overnachtin
gen geregistreerd.
Een generaal van het nieuwe West
duitse leger toont zijn soldaten. In dit
geval de 57-jarige generaal H. Bucb-
ner, bevelhebber van de eerste divisie
Bergjagers.
Aan de voorlichting voor militairen
over politieke aangelegenheden wordt
veel aandacht besteed. Bij de bergja
gers bijv. die wij bezochten twee tot
drie uur per week. Er wordt de jonge
recruten dan verteld wat de functie
is van de staat en zijn organen, van
de rechten en plichten die de burger
in een democratische samenleving
heeft, van de samenwerking die er be
staat in Navoverband. Men vindt dat
zeer belangrijk. Vertegenwoordigers
van de politieke partijen, ook van de
oppositie, krijgen gelegenheid de solda
ten voor te lichten.
Wij zijn ons van onze verantwoorde
lijkheid bewust, zegt onze generaal,
dié hier aan toé voegt: wat er tussen
'39 en '45 is gebeurd is niet sympto
matisch. Even tevoren waren we langs
enkele portretten geleid die in het of
ficierscasino van de bergjagers han
gen. portretten van vooraanstaande
generaals van de bergjagers uit de
oude Wehrmacht. Als Nederlander
moet je bij het zien daarvan toch wel
iets wegslikken. Ook als je op een on
derscheiding op de borst van een der
oudere officieren het woord Kreta''
ziet staan
We komen te spreken over de orga
nisaties van oudstrijdevs in West-Duits-
land. Daar zijn er nogal wat van,
BATON ROUGE, LOUISIANA (U.P.I.)
De gouverneur van de staat Louisia
na, Earl Long, heeft gisteren tevergeefs
getracht te ontsnappen aan de bewa
kers die hem naar een psychiatrische
inrichting zouden brengen. Er was een
hevige worsteling nodig om te voorko
men dat hij zijn ambt als gouverneur
weer opnam.
Long. die nu 63 jaar oud is, heeft al
tijd bekend gestaan als een oppervlak
kige. ruwe. babbelzieke man. Bij zijn
verkiezingscampagnes en bij de uitoe
fening van zijn ambt hadden deze
eigenschappen tot nu toe geen bezwa
ren opgeleverd. Enige dagen geleden be
gon hij echter in de wetgevende verga
dering van Louisiana zo hevig te schel
den, dat hij onder dwang naar een kli
niek werd gebracht. Na daar een paar
stormachtige dagen te hebben doorge
bracht, wandelde hij naar buiten en zei:
„Nu ben ik weer gouverneur".
ROTTERDAM. Gistermiddag is de
vierjarige Jaapje Vos uit de Van Adri-
chemstraat toen hij met vriendjes op
een brugje over de Van Noortwp'ksingel
aan het spelen was te water geraakt en
verdronken.
209
DAARNA kwam de muziek. Veel
muziek. Alle korpsen speelden
militaire muziek. Het meest
geliefd was de mars van het vijfde:
De jongens van het vijfde staan
steeds voor alles klaar. En dan ein
delijk de buit van de veldtocht, de
buit die zo sprookjesachtig moest
zijn en waar men zoveel over had
horen vertellen. Men was verwend,
uitermate verwend. Maar toer, de
ze schatten nu langs trokkengoud,
zilver, ivoor, niet zo maar een paar
stukken, doch een hele stroom, kon
men zich niet beheersen. Men rek
te zijn hals, keek over de schou
ders van anderen en vrouwen lie
ten gilletjes van bewondering en
begeerte horen. Het vlood voorbij,
zonder ophouden: Goud, zilver,
edele stoffen, gewaden, steeds
weer goud, gemunt en ruw en ge
goten in allerlei vormen. Krijgs
tuig, wapens, vaandels met de ini
tialen van Makkabi, heldere en
vuile met bloed bevlekt, in man
den, op wagens, vele duizenden.
Vaandels met Hebreeuwse letters
en met Syrische en Aramese let
ters, eens bestemd om de harten
te sterken en nu handig gearran
geerd om geblaseerde toeschou
wers een kijkspel te bieden.
Draaibare tonelen werden mee
gevoerd, waarop bloedige krijgs-
scènes vertoond werden, reusach
tige gevaartën, zodat de toeschou
wers verschrikt achteruit weken,
vrezend dat ze zouden instorten en
hen verpletteren. Gehavende sche
pen uit de slag aan de kust bij
Joppe, buitgemaakte schepen uit
Magdaia. En steeds weer goud.
Zo stroomde dat eindeloos voor
bij. Goud is toch werkelijk geen
zeldzaamheid meer. En het is geen
wonder, dat de prijs daalt en
daalt. De prijs is nu nog maar de
helft van voor de oorlog.
Het wordt stil. Keizerlijke schat
bewaarders in gala-uniformen en
bekranst, begeleidden de pronk
stukken van de buit.
De gouden toontafels, de reus
achtige zevenarmige luchter, de
heilige gereedschappen van de
tempel, die uit 93 verschillende
stukken bestonden en de Thora
rollen. Ze worden omhoog gehe
ven door de dragers, zodat ieder
de rollen kan zien. De wet van
Jahve, buitgemaakt door de gro
te Jupiter der Romeinen.
Daarop volgt groteske muziek
van de instrumenten uit de tem
pel, de cimbalen der eerste Le
vieten, de gillende ramshoorns van
het Nieuwjaarsfeest, de zilveren
trompetten, die om de 50 jaar ver
kondigen, dat elk grondbezit weer
aan de staat terugvalt. De Romei
nen bespelen deze instrumenten en
het geheel is een handige parodie.
Het klinkt belachelijk en bar
baars.
Plotseling krijgt een grappenma
ker een goed idee. Hia, hia!
roept hij. Allen schreeuwen nu,
begeleid door de heilige instru
menten der Joden. Een schallend
gelach loopt door de lange rijen
der renbaan.
Jozef zit als versteend. Volhou
den nu. Iedereen let op me. Tien
jaar moeten de priesters zich oe
fenen voor ze waardig zijn deze
instrumenten te bespelen. Hou je
gezicht in bedwang, Jozef. Jij bent
hier Israël. Stort je gramschap
uit over deze volkeren.
Het levende deel van de buit na
dert: de krijgsgevangenen. Uit
de eindeloze massa had men ze
venhonderd gekozen in bonte feest-
kledij gestoken, die in schelle te
genstelling was met hun somber
gelaat en zware ketenen. Ook
priesters zijn onder hen. Gespan
nen en vol belangstelling kijken de
mensen in de renbaan naar hun
overwonnen vijanden. Daar gaan
ze. Men heeft hijn veel te eten
gegeven, zodat ze niet zuilen uit
vallen en de Romeinen het schouw
spel zouden moeten missen. Maar
na deze optocht worden ze als
dwangarbeiders gedeporteerd, ten
dele zijn ze voor de kampspelen
en de arena's.
Men had Simon een kroon van
brandnetels opgezet en hem een
bord omgehangen: Simon Bar Gio-
ra, koning der Joden.
Johannes, „de veldheer der Jo
den", hadden ze in een blikken
wapenrusting gestoken. Simon
wist, dat hij nog voor de optocht
ontbonden werd, gedood zou wor
den. Dat hebben de Romeinen ook
met Vercingetorix gedaan, met Ju-
gurtha en vele anderen, die ster
ven moesten aan de voet van het
Capitool, terwijl boven de over
winnaars hun goden offerden.
Vreemd genoeg was Simon Bar
Giora niet meer de sombere man,
zoals zijn mensen hem kenden van
de laatste tijd. Hij had weer het
stralende van vroeger.
Stil liep hij in zijn ketenen naast
Johannes van Gischala, die ook
geketend was. En ze spraken nog
met elkaar:
„De hemel boven dit land is
weliswaar heel mooi", zei Simon,
„maar hij verbleekt vergeleken
bij de hemel bij ons in Galilea.
Toch ben ik blij, dat ik een blau
we hemel boven me heb, nu ik de
dood tegemoet ga."
„Ik weet niet, wat mij wacht",
zei Johannes, „maar ik geloof, dat
ze mij in leven zullen laten."
(Wordt vervolgd)
LIET WESTDUITSE LEGER ia gfen
vereniging van sprookjesvertel
lers op Leeftyd, maar een sobere in
stelling die is gegrondvest op een
nieuwe politiek en op een nieuwe
sociale basis.
Dit is de visie van president Theo-
dor Heuss op liet nieuwe leger van
zijn land. Hij zei dit in maart van
dit jaar tijdens een toespraak tot
jonge officieren en kadetten van de
militaire akadeniie van het leger der
hondsrepubliek by Hamburg.
Hy verzocht zyn gehoor by die
gelegenheid tevens zich verre te hou
den van organisaties van Duitse
oorlogsveteranen.
De tijd van een onafhankelijke
autonome Pruissisch-Duitse militaire
geschiedenis is teneinde^ aldus Heuss.
Het Westduitse leger is lieden ten
dage lid van een militaire verdedi
gingsorganisatie in Navoverband. Ex
tremisten van links en rechts hebben
het Westduitse leger beschreven als
de voorhoede van het westelyke kapi
talistische imperialisme. De vijftien
verschillende landen in de Navo
vorinen echter geen club van agres
sors en het Westduitse leger is geen
voorhoede daarvan, besloot de presi
dent van de bondsrepubliek.
aldus de generaal. Vooral in Zuid
Duitsland zijn ze zeer met de bevol
king verbonden; de Deutsche Solda-
tenbund bijv. Dergelijke organisaties
worden volkomen vrij gelaten, mits
ze niets ondernemen tegen de demo
cratische staat.
Er bestaat ook een hulporganisatie
van de vroegere Waffen S.S., vertelt
de generaal van de bergjagers. Ik
weet hoe u die ziet, voegt hij er met
een aan toe. Deze mensen bemoeien
zich niet met politiek. Ze helpen hun
vroegere kameraden die in nood ver
keren. Ze doen veel om het onheil van
vroeger goed te maken.
Volgens de generaal is men zeer
voorzichtig met al dit soort activitei
ten. De leiding van de oudstrijdersor
ganisaties komt alleen in handen van
zeer integere lieden. Een groot deel
van de mensen uit de vroegere S.S,
is zich volgens de generaal scherp be
wust van de precaire toestand waarin
ze zich bevinden, maar ook van de
verplichtingen die zij hebben ten op
zichte van hun oude kameraden.
Is de generaal niet bang dat de oud
S.S.-ers opnieuw een gevaar zullen vor
men met hun organisatie?
Is het niet beter de oud-S.S.ers in
het kader van een organisatie te la
ten werken, dan bij het verbieden
daarvan in allerlei geheimzinnige ge
heime genootschappen met een niet
controleerbare invloed? Ze weten
hoe groot het gevaar is dat ze kun
nen betekenen, meent de generaal.
De bergjagers hebben niet alleen ka
zernes overgenomen van de vroegere
Wehrmacht, maar ook veel tradities.
En in de wapenkamer toont men ons
vol trots een machinegeweer van het
type MG-42, een Duits wapen. ,,Het
beste wat we hebben - het is in de
Navo in gebruik. En we zijn ook wat
blij met onze oude pistolen, die al da
teren uit de dagen voor de tweede we
reldoorlog".
Nog sterker herleefde het verleden
hoog in de bergen boven Mittenwald
waar het Heldendenkmal" van de
bergjagers staat. Dat is enkele jaren
geleden ingewijd, deelt men ons mee,
op een mooie zomeravond met veel
licht van fakkels en in het bijzijn van
oude kameraden uit het gehele land,
ja zelfs uit Finland, Oostenrijk en
Italië.
Ondanks al deze herinneringen aan
een trieste verleden tijd richt het
bondsleger de blik vast op de toe
komst. Men weet zich thans aan wes
telijke zijde geschaard. Tot slot nog
even onze generaal toen hij zei: „Kunt
u zich voorstellen wat er in ons om
ging toen ik mijn divisie in april 1958
meldde aan generaal dr. Hans Speidel,
die hier kwam als vertegenwoordiger
van de opperbevelhebber der geallieer
de strijdkrachten in Europa?"
Eigen nieuwsdienst
GRONINGEN De uniformen voor
de Kompagnie vrijwillige flankeurs, ge
vormd uit Groningse studenten, zijn
gistermiddag officieel overgedragen. Op
het bordes van de Academie werden
zij door mr. N. J. Polak namens het
bedrijfsleven en tal van particulieren
in het noorden aangeboden.
De Flankeurs stonden voor het bor
des op het Academieplein opgesteld,
samen met de Leidse en de Delftse
studentenweerbaarheid, de Fanfare van
de Limburgse Jagers en de Koninklijke
Marechaussee.
Na overdracht, inspectie en défilé
hebben de studenten nog een mars door
de stad gemaakt.
2JIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
zs:
S door
f§ door
milium
"feR I SeeNUAXSTVAM l
MODS IN VENLISSTADAAI
HEfc FLITS
MAAüDsima,
DAAR ZOUDEN210^ OEBRANDMIN-
OHt KUNNEN /OERX V\AT.<£E -
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG De Hoge raad heeft
het beroep van mevrouw P. van dei-
Linden te Roermond tegen het arrest
van het gerechtshof te Amsterdam in de
zaak van de Kantharos van Stevensweert
verworpen.
Mevrouw Van der Lincfen had de Kan
tharos van Stevensweert een zilveren
beker, die in 1943 uit de Maas bij Ste
vensweert werd opgebaggerd verkocht
aan een edelsmid in Utrecht. Op grond
van dwaling wees de rechtbank in
Utrecht later haar eis om de koopover
eenkomst nietig te verklaren toe. Het
gerechtshof te Amsterd'am vernietigde
echter het vonnis van de rechtbank.
0£ NATUUR IN EN OM UW HUIS
j door
j Vrij naar
§j Maurice Leblanc
illlllllllllllllllllllllllllllMMIHl
pmiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiHiHiiH
2 door
illHIIIIHIIIHtlHIHIHINHIIIHIIIIII
JjlllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllliliiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Rozen hebben veel voedsel nodig en
speciaal nu ze zo druk bezig zijn met
het vormen van bloemknoppen. Men
kan oude koemes: oolossen in water
en dat over de grond, tussen de s (rui
ken uitgieten, doch tegenwoordig werkt
men ook erg gemakkelijk met de be-
kende tuin- en gazonkorrelmest; die
kan men in .valei oplossen, doch men
kan ze ook tussen de struiken over de
grond heen strooien en doe dat bij voor
keur op een donkere dag Per vierkan
te meter hebt u dan ongeveer dertig
gram nodig en dan kan men later nog
wel eens een lichte overbemesting ge
ven.
Rozen hebben in deze tijd van hel
jaar ook veel last van luis en daar
tegen moet iets gedaan worden. Er zijn
tegenwoordig heel goede middelen in de
klcinverpakking en Poliflor zomer is er
één van; er zijn echter ook andere mid
delen. Welk middel ook gebruikt wordt;
men dient zich wei degelijk aan de
voorschriften te houden die op de ver
pakking staan aangegeven Na tien da
gen zai men nog eens moeten sproeien;
de luizen worden wel gedood, doch de
eieren niet en dus dient men het sproei
en te herhalen.
Rozen kan men ook snijden; kijk ech
ter niet naar de lange stengels in de
bloemenwinkels: dat zijn speciaal ge
kweekte rozen in kassen en zo lang
mogen ze in geen geval in eigen tuin
gesneden worden. Zet rozen ook niet zo
maar in kaal water, doch los in ieder
geval chrysa] in het water op; per liter
water hebt u slechis een poeder nodig.
Uw rozenknoppen zullen niet alleen veel
mooier openkomen, doch de rode kleur
blijft ook veel beter behouden en de
levensduur van alle snijbloemen, en
van rozen in het bijzonder wordt aan
merkelijk 'verlengd door chrysal te ge
bruiken.
25. Bij het zien van het eiland, dat
voor hen uit de Diepe Oceaan opdoemde,
geraakten alle opvarenden van de Kraak
in grote opwinding.
De maat, omdat hij ellende en narig
heid verwachtte, Okki, omdat hij zich
verheugde op heibel, Kappie hoopte er
de zeeroversschat te vinden en de mees
ter wilde wel eens zien, of het allemaal
xo sinister werd, als hij het zich had
voorgesteld. Het hing er natuurlijk nog
maar vanaf, of het eiland in het ver
schiet werkelijk de schat van de Grote
Piraat bevatte. Kappie bevingerde wei
felend de aantekeningen, die hij van La-
ries verwarde vertelsels had gemaakt.
Op het oog hadden zij niet veel uit
staande met het panorama voor hen.
Doch opeens vloog het oude dier opge
togen keuvelend op zijn schouder.
„Koppiekrauw!
rrie! Daarrr...
drrromen!"
snerpte het. ..Victo
het eiland mijner
..Zo", sprak Kappie. ..Laten we daar
dan toch maar 'ns ons anker laten val
len! Wie weet vinden we daar ja de
schat waarvan wij dromen..
Even later richtte de Kraak dt steven
naar een der baaien
PARIJS. De president van de Tune
sische republiek, Habib Bourguiba, heeft
een snelle regeling van het sta
tuut voor de Franse vlootbasis Bizerta
geëist. „Wij hebben", zo heeft hij ge
zegd, „beloofd dat wij bereid waren ons
met Frankrijk over Bizerta te verstaan
mits het zich op zijn beurt weer zou ver
staan met onze Algerijnse broeders. Dat
voorstel houdt geen stand meer, en ik
eis dat de kwestie snel wordt geregeld.
Zo niet, dan zullen wij volledige evacu
atie eisen, want de aanwezigheid van
Franse troepen is een aanslag op onze
soevereiniteit. Zoals onze gewoonte is
zijn wij bereid over uitstel te praten,
maar het principe van de ontruiming
blijft gehandhaafd."
Veel heeft deze bedreiging van Bour
guiba op het ogenblik niet om het lijf,
en het schijnt meer een herinnering
voor binnenlands gebruik dan het zetten
van een mes op de keel van Frankrijk
Economisch is Tunesië nog steeds van
het vroegere moederland afhankelijk. Bo
vendien worden in de Tunesische hoofd
stad over de kwestie-Bizerta onderhan
delingen gevoerd; geen van de twee par
tijen heeft daarbij tot nu toe veel haast
betoond.
