Kruidenteelt in ons land snel opgekomen Waarom zoveel ongelukken? GROTE EXPORT I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 Gemakzucht en haast zijn ook oorzaken Textielfabriek Holland in Nij verdal-concern vraagt dr. J. J. Wafelbakker) A' PrillS Bern hard opent 3 mensen. ^iT door hun aard of ge- mmwswnfa* 4 -*'»---rö Kondor belangrijk beter resultaat Maandag 1 juni 1959 Eigen nieuwsdienst DE kruidenteelt in ons land, tien jaren geleden nog volslagen onbekend, heeft zich in alle stilte ontwikkeld tot een rijke bron van inkom sten voor een aantal initiatiefrijke tuinders. In die tijd wisten de telers, krachtig gesteund door de verede- lingsinstituten, al een vingerhoedskruid te kweken rnet een groter gehalte aan het hartstillende middel digitaline dan ergens elders ter wereld. Ook met enkele andere kruiden zal ons land binnenkort de eerste plaats veroveren op de wereld-kwaliteitsmarkt. Dank zij die Hollandse activiteit kon het Westen, sinds 1945 afgesneden van zijn traditionele Oost- Europese kruidenmarkten, een dreigend gebrek aan grondstoffen voor de farma ceutische- en conservenindustrie- en niet alleen voorkomen maar zelfs eén voorsprong nemen. De Balkanlanden, Polen en ook de Sowjet-Unie zelf waren tot 1945 de traditionele leveranciers van kruiden aan de wereld. Met hun be zetting van het oostelijke part van ons werelddeel sloten de Russen evenwel de stroom van kruiden naar het westen af. Daardoor dreigden de conservenindustrie en die van geneesmiddelen voorgoed een tekort te krijgen aan de onontbeerlijke grondstoffen. Het is op dat moment, dat enkele ondernemende Nederlandse tuinders besloten kruiden te gaan telen. In hun streven werdei. zij krachtig gesteund door de regering. De teelt was hier evenwel nagenoeg onbekend. De eni- ge gegevens die men bezat waren die, welke ir. Van der Slikke. de toenmali ge rijkstuinbouwconsulent in Fries land. voor de oorlog met enkele proe ven bijeen had weten te garen. Brokken In die eerste jaren zijn dan ook brokken gemaakt. Een onderzoek naar afzetmogelijkheden in Canada en de V.S. had al in 1948 geleerd dat ook daar grote kansen lagen maar voor alles werd kwaliteit gevraagd. On danks dat men dus nauwelijks wist wat de teelt precies inhield, moest al naar verbetering en selectie worden gestreefd. Terwijl de tuinders hun eerste plan ten op de schrale zandgronden uitzet ten begon het Instituut ter veredeling van tuinbouwgewassen aan een inten sief onderzoek. Het aanwezige plant- materiaal werd gekruist en geselec teerd, men ontwierp nieuwe teeltme- thoden en ried bij tijd en wijle de tuinders aan bepaalde gewassen los te laten. Intussen vonden de telers een vorm van samenwerking in vier krui-, dencoöperaties en mede dank zij de ze steun konden de noodzakelijke dro gerijen worden gebouwd. De tuin- b^wvoorlichtingsdienst droeg een gro te steen bij door overal waar dit no dig was de kennis van de teelt uit te dregerv en adviezen t« geven. Bloei w Bank zij dik verspreid* maar al kauw uitstekend op elkaar afgestemde activiteiten ging de Nederlandse krui- denteelt een periode van bloei .tege moet. Het keerpunt kwam een viertal jaren geleden. Had men tot dan toe volstaan met de aanplant van enkele aren kruiden bij een groot aantal kleine tuinders, toen vond de teelt naar het grote en middelgrote bedrijf plaats. Het gevolg hiervan is, dat on geveer 500 ha niet eens zo beste tuin- dersgrond in ons land met kruiden is beplant en dat op menig veld het plan ten, rooien en plukken geheel mecha- nisch geschiedt. Waar de kruiden het meest voor- levisticum of maggiplant. de angelica en het rheum. Deze laatste plant le vert de grondstof voor laxeermidde len. Bij elkaar brengen deze kruiden thans elk jaar meer dan anderhalf miljoen gulden binnen. Het overgrote deel van dit geld wordt gevormd door deviezen want liefst negentig percent van de Nederlandse kruiden verdwijnt over de grenzen. Speciaal de Duitse' Bondsrepubliek en Zwitserland ne men grote kwanta van ons af. Daar bij heeft het Nederlandse product al een grote naam weten te verwerven dank zij zijn bijzonder hoge kwali teit. Aangenomen kan dan ook wel wor den dat de kruidenteelt in ons land. zo miraculeus in zijn groei, nog voor een grote ontwikkeling staat. ENSCHEDE. Een consortium onder leiding van de Koninklijke Textielfabrie ken Nijverdal Ten Cate heeft een bod gedaan op het aandelenkapitaal van de Textielfabriek Holland. De Holland, waar thans 750 man werken, is alleen wever. Met het oog op de Euromarkt en een noodzakelijkerwijs groot assortiment van artikelen wordt de kans tot opneming in het grote textielconcern van Nijverdal Ten Cate toegejuicht. Een Egyptisch prijzcnhof heeft de uit Israël afkomstige lading van het Deen se vrachtschip Inger Toft m beslag doen nemen en verbeurd verklaard. Het schip heeft daarop Port Said mogen verla ten. 192 De ondergang van de Tempel geschiedde op den 29ste augustus van het jaar 823 na de stichting van de stad Rome, op de 9e ab van het jaar 3830 volgens Joodse tijdrekening. Op een 9e ab was eveneens de eerste tempel door Nebucadnezar verwoest. Deze tweede tempel had 639 jaar, 1 maand en 17 dagen bestaan. Ge durende al die tijd was iedere mor gen en iedere avond het brandof fer gebracht ter ere van Jahve en hadden duizenden priesters de ce remoniën uitgevoerd, zoals deze opgetekend waren in het derde boek van Mozes en door vele ge slachten van geleerden tot in de kleinste details waren toegelicht. Nog twee dagen en twee nach ten brandde de tempel. De derde dag stonden van zijn vele poor ten nog maar twee overeind. Te midden van de rokende puinhopen, op de geweldige blokken van het brandofferaltaar tegenover de oostpoort, die nu overbodig was in haar treurige eenzaamheid, plantten de Romeinen hun ade laars en brachten hun offers Ier ere van de overwinning. Als meer dan zesduizend dode vijanden het slagveld bedekten, placht het le ger zijn veldheer tot imperator uit te roepen. Titus nam dus op het altaar de huldiging van zijn troe pen in ontvangst. Met de maarschalksstaf in de hand, de rode veldheersmantel om zijn schouders en achter zich de gouden adelaars stond hij, waar anders de rookzuil voor jahve was opgestegen, als een vleeselijk idool op de plaats van de onzicht bare God. De legioenen trokken voorbij, sloegen de schilden tegen elkaar en riepen: „Weest gegroet, Titus Imperator." Urenlang klonken het wapenge kletter en de jubelkreten van zijn soldaten Titus in de oren. Hij had naar dit uur gesnakt sinds zijn vader hem in Alexan- drië met de leiding van de veld tocht had belast. Nu liet dit alles hem koud. Berenice was weg en voor hem, die zijn woord had ge broken, gevlucht bij de aanblik van het brandende heiligdom. Had hij zijn woord gebroken? Hij heeft duidelijk bevel gegeven de tem pel te ontzien. Maar de goden, waarschijnlijk de God der Joden zelf, die vertoornd was over de misdragingen en verstoktheid van zijn volk, hadden het anders ge wild. Neen, de veldheer heeft geen schuld aan de ondergang van het heiligdom. Hij besluit, het gebeur de zó duidelijk toe te lichten dat heel de wereld het moet begrijpen. Een paar Joodse gevangenen hadden verklaard, dat de brand in de opslagplaats voor hout was be gonnen. Zij hadden nog gepro beerd te blussen, maar steeds wa ren nieuwe brandfakkels in de houtvoorraad geslingerd. Alleen de manschappen, die belast waren met het blussen en slopen, konden dit gedaan hebben. Titus daagde Fedan en zijn manschappen voor een krijgsraad, die hij zelf pre sideerde. Kort voor dit gerechtshof zit ting nam, had hij een onderhoud met maarschalk Tiberius Alexan der. „Haat u mij nu eigenlijk?", vroeg hij de maarschalk, „om dat de tempel van die Jahve is afgebrand?" „Hebt gij de tempel in brand laten steken, Caesar Titus?", vroeg de maarschalk eerbiedig. „Ik weet het niet", zei Titus. Men vroeg de beklaagden: „Heeft de eerste cohorte branden de fakkels in het tempelgebouw geworpen?" „Daar weten we niets van, Caesar Titus", verklaarden de soldaten trouwhartig met luider stem. Geen van hen had er iets van gezien, dat kapitein Pedan een brandfakkel naar de tempel had geslingerd. „Het is best mo gelijk", verklaarde Pedari, „dat wij ons ook met brandende toort sen tegen de Joden geweerd heb ben. De vijand dient met inspan ning van alle krachten te wor den teruggedreven, stond in het bevel. Onder „met alle krachten" moet men toch ook met vuur ver staan, als men juist een bran dend stuk hout bij de hand heeft." „Was het uw bedoeling de gebou wen te sparen?" werd er ge vraagd. Pedan haalde de schouders op. Hij was een trouw soldaat en al jaren bij het leger en keek zijn rechters simpel aan. „Het was", meende hij, „een dikke stenen muur, die geen machine had kun nen vernielen en binnen waren stenen vloeren en trappen. Wie kon voorzien, dat zo'n stenen ge bouw vuur zou vatten? De goden hebben het blijkbaar zo gewild." „Hebt gij", vroeg' men, „een plattegrond van de tempel ge zien? Wist u, dat het venster met de gouden lijsten bij de opslag plaats voor hout hoorde?" Kapitein Pedan gunde zich de tijd voor hij antwoordde. Met zijn éne oog, waardoor hij zien kon, keek hij eerst de prins aan, toen de rechters en toen weer de prins. (Wordt vervolgd) HllllllllMllllllllflIllllllli LLES wat in Nederland ten behoeve van een grotere ver keersveiligheid wordt ondernomen ten spijt groeit het aantal verkeersongelukken in Nederland. Het groeit uiteraard want het aantal auto's neemt toe, maar erger is. dat de groei van het aantal ongevallen sneller is gegaan dan de toene ming van de verkeersmiddelen. n Tea opzichte van 1951 waren wij in 1955 bij voorbeeld beslist achter uitgegaan. De verkeersintensiteit nam in die jaren met 41,46 pet. toe, het aantal ongelukken, of daar nu doden en gewonden bij vielen of niet, groei de met 49.5 pet. En hoe is het nu, kan men ver keersongevallen geheel en al voorko men? .ian er .tfus -«.en. maatsctyappjj'i. bestaan, waarin zich geen verkeers ongevallen meer voordoen? Zeker niet zolang de belangstelling voor de oor zaken van deze ongelukken bij de mensen gering is. En die is o.a. daar om zo gering, zo schrijft dr. J. J- Wafelbakker in een bij de uitgeverij van Gorcum in Assen verschenen boek over: ..Enkele sociaal-geneeskundige aspecten van de wegverkeersong'eval- len," omdat velen het voorkómen van verkeersongevallen een utopie achten. GEEN ZIN? J K zijn nog wel andere rede- nen: Gemakzucht bijvoor- komen? Vier eentra kent ons landbeeld. Als men zich op de oorzaken thans: in Friesland om het dorpje Wes-1 van verkeersongevallen bezint, zou tergeest, in midden-Overijssel, de Ve- zijn rijmethode moeten wijzigen. luwe en tenslotte oostelijk Brabant. Elk van die centra heeft zijn eigen drogerij. Zo staat een dergelijke clroog- inrichting te Westergeest, een te Om men, een andere te Veghel en tenslot te een in Doornspijk. In die laatste plaats ook heeft de V.N.K.. het li chaam dat de kruidencoöperaties over koepelt, zijn zetel. Weinig risico Die V.N.K. is een machtig instru ment gebleken bij de opvoering van de teelt en bij de afzet van de pro ducten. Zij bepaalt een jaar vooruit aan welke kruiden men in de komende twaalf maanden de grootste behoefte hebben zal. Aan de hand daarvan wordt het teeltplan opgemaakt. Dank zij dit plan, en de daaruit resulteren de omvang van de oogst, kunnen voor. af contracten met afnemers worden ge sloten. Daardoor weet men ook bij voorbaat de prijzen die gemaakt zul len worden en is veel risico aan deze eerst 20 hachelijke teelt ontnomen. Per jaar worden thans ettelijke ton nen digitalis lanala en digitalis purpu- riae bladen geplukt en gedroogd. Het, jtandigheden, die verkeersongevallen digitaline gehalte van deze bladeren veroorzaken, dan komt hij tot o.a. de is hoger dan bij enig ander vin-- voi£ende punten: gerhoedskruid in de wereld. Verder A svovdt het soepmiddel kervel in massa -ï De toegenomen welstand. Als ei geteeld en tientallen hectaren ook zijn1 ■>- 1939 10O motorvoertuigen op de beplant met lobelia inflata. dragon weg waren, waren er bijna 300 in 19d5. (grondstof voor soepen) en menta pe- perita. Dit laatste product is onmis- n Het voortdurende jachten, waai- baar voor de vervaardiging van pe- door de huidige generatie zich ken- permunt en van tandpasta. j merkt. Velen kunnen het bovendien j niet verdragen, dat hun uitzicht be- (loefle riaam lemmerd wordt. Zij willen elk voor hen Art»ene luitmi rijdend voertuig passeren. Deze „pas- Naast deze bladgewassen teelt men er I seerdwang" wordt gestimuleerd door ook, waarvan de wortel juist van consteUatie van de hedendaagse maat- waarde is. Zoals het valeriaan, grond-j schappij. Deze eist, dat er-in zo kort stof voor zenuwstiliende middelen, de mogelijke tijd zoveel mogelijk gepres- - teevd wordt. Daar is nog het „nieuws", dat onze aandacht eist. dikwijls ook terwijl wij achter het stuur zitten, omdat wij er dikwijls ook economisch zo nauw bij betrokken zijn. Daar is ook nog de ge wenning' aan gevaar, de gedachte. „0, het loopt wel los". Maar toch, wil men ooit tot een be nadering van het ideaal: verkeer zon der ongelukken komen, dan zal men in dit ideaal moeten geloven. Tot nu toe heeft men weinig bereikt bij het voorkómen van verkeersonge vallen en „men" voelt zich hierdoor gesterkt: het heeft geen zin. Naar het inzicht van dr. Wafelbakker kunnen kranten hieraan inzoverre iets doen, dat zij bij het publiceren van onge vallen veel aandacht besteden aan de oorzaken. Voor de aantallen slachtof fers is men immuun geworden. Een schetstekening van de situatie, die het ongeluk deed ontstaan, werkt veel sterker. WELSTAND ALS dl'. Wafelbakker zich ver volgens verdiept in de om- z: Huisvesting. Ja. ook de huisves- ting heeft haar invloed op de ver keersongevallen. Beperkte woonruimte en samenwoning, ligging van de huizen ten opzichte van recreatieterreinen voor de jeugd dwingen de kinderen dikwijls het verkeer op te zoeken. ty* ..- -T - -v ,.ór 7 Gemis aan rijvaardigheid. Geen auto bezitten en -er" toch in willen rijden leidt tot het huren van een wa gen met alle gevolgen van dien: ge brek aan ervaring, juist op de weg zijn als het verkeer op zijn drukst is. MOGELIJKHEDEN T^N vervolgens verdiept dr. Wa- T-j felbakker zich in de moge lijkheden om verkeersonge vallen te voorkomen. 1. De meeste verkeersongevallen ge beuren tussen 5 en 6 uur. Dan is het verkeer het meest intens, maar dan is ook de bestuurder het meest vermoeid. In Nederland gebeuren in dat uur meer dan 10 pet van de on gelukken. De mensen minder vermoeid maken is onmogelijk. Dan moet men dus de sluitingstijden van kantoren en fabrieken spreiden. 2. Het voortdurende jachten. Men kan uitgesloten achten de mensen er van te overtuigen, dat snel rijden geen zin heeft. Zich snel verplaatsen is nu eenmaal een eis van de tijd. Maar: de kracht waarmee een ,,klap" kan aankomen is recht evenredig met het kwadraat van de snelheid, ons land leent zich niet tot het rijden I i_ met grote snelheid de wegen, en de afstanden zijn er te gering voor. Daarom juicht dr. Wafelbakker de in voering van de maximumsnelheid toe. 3. Maatschappelijke status. Men be seft niet altijd, dat bestuurders van personenauto's dikwijls tegelijk chauf feur zijn en een beroep uitoefenen. Na een dikwijls inspannende rit moe- ten zij hun zaken afdoen, die vaak veel geestelijke inspanning eisen. Geen wonder, dat hieruit ongelukken voortko men. Deze rijders moeten dus hun rij - wijze aanpassen aan capaciteiten en geestelijke conditie. 4. Le .ftijdverschuiving. Het toene- mend aantal bromfietsen bij jeugd en ouderen wettigt de vraag of een rij-' bewijs voor bromfietsen niet noodza- !jj§ kelijk is. Hiervoor zon alleen een theo- ss i retisch examen moeten worden afge* JdCK lsgd. kzondheidstoestand niet geschikt zijn om aan het snelverkeer deel te nemen. - Toch kunnen zij zich hieraan niet ont trekken, omdat zij het aan hun positie Van onze correspondent verplicht zijn er een auto op na te LONDEN Prins Bernhard heeft za-- houden. Een onderneming, die vroeger terdag de vliegweek van Shoreham ge- haar reizigers rustig per trein liet rei- opend. Dat is een van de grootste vlieg- zen geeft nu haar mensen snelle wa- festijnen, die de Engelse zuidkust ooit gens Een van de gelukkigste officiële gasten jaar. Thans is deze tussen de 16 en de was Margareth Horton, die nog eens een' 60 jaar. Met alle gevolgen van dien: Spitfire wilde zien vliegen. Het was deze de dikwijls onbedachtzame rijwijze zelfde Spitfire, de AB 190. die haar een! van de jeugd, en de soms te bedacht- levensgevaarlijk avontuur bezorgde toen zame methode van rijden van de zes zij als lid van het vrouwelijke hulpcorps' tigjarige. st^rtdmRde'storm "op "de "sUaf't^oe^ 5 Gebrek aan verantwoordelijkheids- j. -1 1. 'J gevoel. De brief van de Tuchtume zitten om die tegen de grond le houden. j De piloot wist daar niets van, gaf snel inaan l9' en, a5n, ?e "as en steeg op voor Margareth eraf kon, A.N.W.B., waarin gesteld werd. dat de springen. De Spitfire met Margareth zich oeneming van het verkeer geen ge- krampachtig vastklampend aan het hjke tred had gehouden met het be- staartvlak, was al enkele honderden) schavingspe.l van het Nederlandse meters hoog voor de piloot merkte, dati volk acht di. V afelbakker niet geheel er iets niet in de haak was. Hij landde juist. noe juist 0D tiid Begrippen als plichtsgevoel en ver- Toen de voormalige invlieger Jeff antwoordelijkheidsbesef zijn niet van QuiU hetzelfde toestel zaterdag in Shore- abso ute aard en het is daarom ge- ham voorvloog bleef Margareth weer vaarlijk ze te bezigen als kenmerken daardoor een bron van verkeersonge- veilig actiter de omheining. 1 voor het Nederlandse volk. vallen kan zijn. 5. Bejaarden. Indien men als be stuurder van een motorvoertuig be merkt. dat een oudere voetganger de weg wil oversteken, dient men hierop in het bijzonder te letten. Blijven stil staan, plotseling teruglopen, met ver snelde pas oversfeken en weifelen zijn evenzovele factoren, waarmee reke ning dient te worden gehouden. 6. Gebrek aan verantwoordelijk heidsgevoel kan men het beste weg werken door een gerichte voorlich ting. waarbij men vooral vakbonden, personeelsverenigingen, sportvereni gingen enz., en niet te vergeten de verkeersbonden, betrekt. NIET AFREAGEREN vrATUURLIJK zijn de oorzaken f3 van tal van verkeersonge lukken van psychologische aard. Tede re bron van afleiding dient te worden vermeden. Met sommige chauffeurs zal men rustig kunnen praten, met andere niet. Een rookverbod voor autobestuurders zou radicaal zijn. maar goed werken. Een hond mee la ten rijden heeft dikwijls nadelen. Een autobestuurder dient te besef fen, dat zorgen, gepreoccupeerd zijn of geïrriteerd zijn. verre van gunstig zijn om aan hel snelverkeer deel te nemen. .Afreageren" van zorgen op de wagen maakt de bestuurder tot een ernstig gevaar op de weg. In dit verband dient erop gewezen te worden, dat voorzichtig rijden en langzaam rijden twee verschillende begrippen -ijn. De terwille van zt theoretisch gvioegen langzame rijder hoort op de sn-»Jverkeersweg niet thuis, aangezien hij "oortdurend door geïr riteerde r»jde :s gepasseerd wordt en nllllltiilllilllllllllllllfHIliltllimilf ^uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiHiii 8. De werking van de praatpeperno- ten was er na honderd jaar niet op ach teruit gegaan. Maar in die honderd jaar waren de noten, als middel 0..1 pa pegaaien aan het SDreken te krijgen, wel in onbruik geraakt. Het was trou wens nooit zo'n bar bekend recept ge weest. Geen wonder dus, dat de maat schrok van de uitwerking. De oude vo gel barstte plotseling tos in een rate lende monoloog, die het op de kansel heel goed zou hebben gedaan, als de woordkeuze een tikkeltje anders was ge- weest. „Donderbussen cn Kruidnagelen;" riep het dier in uiterste opwinding met de rafelige wieken klepperend. „Sl-e d'r op Da en! Jaeg 'm de kling door de rib ben! Maek haeienvoer van ze! Schot aan bakboord! Ha! Grrr! Wend de ste ven! De buit is binnen!" „De buit is binnen.. herhaalde de stuurman onthutst. Toen greep hij met een kreet de kooi en snelde er mee naar Kappie. „Moet je NOU toch 'ns luisteren!" riep hij uit. „Hij praat! Larie praat! M-maar ik snap er geen b* van!" Op zijn ontdaan geroep waren 1 ook Okki en de meester komen toesnellen. En de vogel, die al die belangstelling na honderd jaar blijkbaar AMSTERDAM De Aanneming-Mij. iDe Kondor behaalde over 1958 een ex- ploitatiewinst van 1.072.002 (v. j. f 757.457). Het winstsaldo bedroeg 602.643 iv.' j. 80.0271. Over 1957 moest belangrijk worden gereserveerd •i.v.m. de moeilijkheden in Indonesië. Voorgesteld wordt een dividend van 12 iv. j. 6) procent. Op grond van het ver- 'loop van de onderhanden werken en de vermoedelijke resultaten van enige nieu we werken, die begin 1959 werden aange nomen, verwacht de directie over 1959 een redelijke uitkomst. UTRECHT De omzet over 1958 van de Electrotechnische Mechanische Indus trie is gedaald tot 4,33 (v. j. f 5,42' miljoen. De winst voor aftrek belastingen bedroeg 76.205 (v. j. 154.010), waaruit veel goea een onveranderd dividend van 3% woijfit deed, vatte zonder grote moeite devoorgesteld draad van zijn vertelsel weer op. De orderportefeuille, die tot medio 1958 „Donderrrbussen en Krrruidnagelen! terugiiep lot f 1>5 miljoen, bedroeg eind kraakte hy „De buit is binnen! Laarr- 1958 f 2,a miljoen. De portefeuille is tot rie! Koppiekrrrauw! Geef een wat- nu toe goed bezet gebleven. Verwacht jekou. Sleep de juwelen naer tj wordt dit jaar een grotere omzet te rruim! Hus de zeilen! Koerrs west-,- behalen. rruim! Hijs de zeilen! zuid-west Het dier pauzeerde even, alsof hem1 iets was ontscholen. Toen deed het met veel talent een opgetogen troep be- De R.A.F. heeft al zijn troepen tw manningsleden na. ruggetrokken uit Irak als gevolg vag „Hoerrrah!" kwam het uit zijn schor- het leit dat Irak uit het Pact van Ba» re keel. „Hoerrrah voorr C'ies Zeesop, dad is getreden. Do laatste negent* de SchriTik derr Diepe C-eaan!" man hebben het; land verlaten.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2