Kruidenteelt in ons land
snel opgekomen
Waarom zoveel
ongelukken?
GROTE EXPORT
I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Gemakzucht en haast
zijn ook oorzaken
Textielfabriek Holland
in Nij verdal-concern
vraagt dr. J. J. Wafelbakker)
A'
PrillS Bern hard opent 3 mensen. ^iT door hun aard of ge-
mmwswnfa* 4 -*'»---rö
Kondor belangrijk
beter resultaat
Maandag 1 juni 1959
Eigen nieuwsdienst
DE kruidenteelt in ons land, tien jaren geleden
nog volslagen onbekend, heeft zich in alle
stilte ontwikkeld tot een rijke bron van inkom
sten voor een aantal initiatiefrijke tuinders. In die tijd
wisten de telers, krachtig gesteund door de verede-
lingsinstituten, al een vingerhoedskruid te kweken
rnet een groter gehalte aan het hartstillende middel
digitaline dan ergens elders ter wereld. Ook met
enkele andere kruiden zal ons land binnenkort de
eerste plaats veroveren op de wereld-kwaliteitsmarkt.
Dank zij die Hollandse activiteit kon het Westen,
sinds 1945 afgesneden van zijn traditionele Oost-
Europese kruidenmarkten, een dreigend gebrek
aan grondstoffen voor de farma
ceutische- en conservenindustrie-
en niet alleen voorkomen maar
zelfs eén voorsprong nemen.
De Balkanlanden, Polen en ook
de Sowjet-Unie zelf waren tot 1945
de traditionele leveranciers van
kruiden aan de wereld. Met hun be
zetting van het oostelijke part van
ons werelddeel sloten de Russen
evenwel de stroom van kruiden naar
het westen af. Daardoor dreigden
de conservenindustrie en die van
geneesmiddelen voorgoed een tekort
te krijgen aan de onontbeerlijke
grondstoffen.
Het is op dat moment, dat enkele
ondernemende Nederlandse tuinders
besloten kruiden te gaan telen. In hun
streven werdei. zij krachtig gesteund
door de regering. De teelt was hier
evenwel nagenoeg onbekend. De eni-
ge gegevens die men bezat waren die,
welke ir. Van der Slikke. de toenmali
ge rijkstuinbouwconsulent in Fries
land. voor de oorlog met enkele proe
ven bijeen had weten te garen.
Brokken
In die eerste jaren zijn dan ook
brokken gemaakt. Een onderzoek naar
afzetmogelijkheden in Canada en de
V.S. had al in 1948 geleerd dat ook
daar grote kansen lagen maar voor
alles werd kwaliteit gevraagd. On
danks dat men dus nauwelijks wist
wat de teelt precies inhield, moest al
naar verbetering en selectie worden
gestreefd.
Terwijl de tuinders hun eerste plan
ten op de schrale zandgronden uitzet
ten begon het Instituut ter veredeling
van tuinbouwgewassen aan een inten
sief onderzoek. Het aanwezige plant-
materiaal werd gekruist en geselec
teerd, men ontwierp nieuwe teeltme-
thoden en ried bij tijd en wijle de
tuinders aan bepaalde gewassen los te
laten. Intussen vonden de telers een
vorm van samenwerking in vier krui-,
dencoöperaties en mede dank zij de
ze steun konden de noodzakelijke dro
gerijen worden gebouwd. De tuin-
b^wvoorlichtingsdienst droeg een gro
te steen bij door overal waar dit no
dig was de kennis van de teelt uit te
dregerv en adviezen t« geven.
Bloei
w Bank zij dik verspreid* maar al
kauw uitstekend op elkaar afgestemde
activiteiten ging de Nederlandse krui-
denteelt een periode van bloei .tege
moet. Het keerpunt kwam een viertal
jaren geleden. Had men tot dan toe
volstaan met de aanplant van enkele
aren kruiden bij een groot aantal
kleine tuinders, toen vond de teelt
naar het grote en middelgrote bedrijf
plaats. Het gevolg hiervan is, dat on
geveer 500 ha niet eens zo beste tuin-
dersgrond in ons land met kruiden is
beplant en dat op menig veld het plan
ten, rooien en plukken geheel mecha-
nisch geschiedt.
Waar de kruiden het meest voor-
levisticum of maggiplant. de angelica
en het rheum. Deze laatste plant le
vert de grondstof voor laxeermidde
len.
Bij elkaar brengen deze kruiden
thans elk jaar meer dan anderhalf
miljoen gulden binnen. Het overgrote
deel van dit geld wordt gevormd door
deviezen want liefst negentig percent
van de Nederlandse kruiden verdwijnt
over de grenzen. Speciaal de Duitse'
Bondsrepubliek en Zwitserland ne
men grote kwanta van ons af. Daar
bij heeft het Nederlandse product al
een grote naam weten te verwerven
dank zij zijn bijzonder hoge kwali
teit. Aangenomen kan dan ook wel wor
den dat de kruidenteelt in ons land. zo
miraculeus in zijn groei, nog voor een
grote ontwikkeling staat.
ENSCHEDE. Een consortium onder
leiding van de Koninklijke Textielfabrie
ken Nijverdal Ten Cate heeft een bod
gedaan op het aandelenkapitaal van de
Textielfabriek Holland. De Holland, waar
thans 750 man werken, is alleen wever.
Met het oog op de Euromarkt en een
noodzakelijkerwijs groot assortiment van
artikelen wordt de kans tot opneming in
het grote textielconcern van Nijverdal
Ten Cate toegejuicht.
Een Egyptisch prijzcnhof heeft de uit
Israël afkomstige lading van het Deen
se vrachtschip Inger Toft m beslag doen
nemen en verbeurd verklaard. Het schip
heeft daarop Port Said mogen verla
ten.
192
De ondergang van de Tempel
geschiedde op den 29ste augustus
van het jaar 823 na de stichting
van de stad Rome, op de 9e ab
van het jaar 3830 volgens Joodse
tijdrekening. Op een 9e ab was
eveneens de eerste tempel door
Nebucadnezar verwoest. Deze
tweede tempel had 639 jaar, 1
maand en 17 dagen bestaan. Ge
durende al die tijd was iedere mor
gen en iedere avond het brandof
fer gebracht ter ere van Jahve en
hadden duizenden priesters de ce
remoniën uitgevoerd, zoals deze
opgetekend waren in het derde
boek van Mozes en door vele ge
slachten van geleerden tot in de
kleinste details waren toegelicht.
Nog twee dagen en twee nach
ten brandde de tempel. De derde
dag stonden van zijn vele poor
ten nog maar twee overeind. Te
midden van de rokende puinhopen,
op de geweldige blokken van het
brandofferaltaar tegenover de
oostpoort, die nu overbodig was
in haar treurige eenzaamheid,
plantten de Romeinen hun ade
laars en brachten hun offers Ier
ere van de overwinning. Als meer
dan zesduizend dode vijanden het
slagveld bedekten, placht het le
ger zijn veldheer tot imperator uit
te roepen. Titus nam dus op het
altaar de huldiging van zijn troe
pen in ontvangst.
Met de maarschalksstaf in de
hand, de rode veldheersmantel om
zijn schouders en achter zich de
gouden adelaars stond hij, waar
anders de rookzuil voor jahve
was opgestegen, als een vleeselijk
idool op de plaats van de onzicht
bare God.
De legioenen trokken voorbij,
sloegen de schilden tegen elkaar
en riepen: „Weest gegroet, Titus
Imperator."
Urenlang klonken het wapenge
kletter en de jubelkreten van zijn
soldaten Titus in de oren.
Hij had naar dit uur gesnakt
sinds zijn vader hem in Alexan-
drië met de leiding van de veld
tocht had belast. Nu liet dit alles
hem koud. Berenice was weg en
voor hem, die zijn woord had ge
broken, gevlucht bij de aanblik
van het brandende heiligdom. Had
hij zijn woord gebroken? Hij heeft
duidelijk bevel gegeven de tem
pel te ontzien. Maar de goden,
waarschijnlijk de God der Joden
zelf, die vertoornd was over de
misdragingen en verstoktheid van
zijn volk, hadden het anders ge
wild.
Neen, de veldheer heeft geen
schuld aan de ondergang van het
heiligdom. Hij besluit, het gebeur
de zó duidelijk toe te lichten dat
heel de wereld het moet begrijpen.
Een paar Joodse gevangenen
hadden verklaard, dat de brand in
de opslagplaats voor hout was be
gonnen. Zij hadden nog gepro
beerd te blussen, maar steeds wa
ren nieuwe brandfakkels in de
houtvoorraad geslingerd. Alleen
de manschappen, die belast waren
met het blussen en slopen, konden
dit gedaan hebben. Titus daagde
Fedan en zijn manschappen voor
een krijgsraad, die hij zelf pre
sideerde.
Kort voor dit gerechtshof zit
ting nam, had hij een onderhoud
met maarschalk Tiberius Alexan
der.
„Haat u mij nu eigenlijk?",
vroeg hij de maarschalk, „om
dat de tempel van die Jahve is
afgebrand?"
„Hebt gij de tempel in brand
laten steken, Caesar Titus?",
vroeg de maarschalk eerbiedig.
„Ik weet het niet", zei Titus.
Men vroeg de beklaagden:
„Heeft de eerste cohorte branden
de fakkels in het tempelgebouw
geworpen?"
„Daar weten we niets van,
Caesar Titus", verklaarden de
soldaten trouwhartig met luider
stem. Geen van hen had er iets
van gezien, dat kapitein Pedan
een brandfakkel naar de tempel
had geslingerd. „Het is best mo
gelijk", verklaarde Pedari, „dat
wij ons ook met brandende toort
sen tegen de Joden geweerd heb
ben. De vijand dient met inspan
ning van alle krachten te wor
den teruggedreven, stond in het
bevel. Onder „met alle krachten"
moet men toch ook met vuur ver
staan, als men juist een bran
dend stuk hout bij de hand heeft."
„Was het uw bedoeling de gebou
wen te sparen?" werd er ge
vraagd.
Pedan haalde de schouders op.
Hij was een trouw soldaat en al
jaren bij het leger en keek zijn
rechters simpel aan. „Het was",
meende hij, „een dikke stenen
muur, die geen machine had kun
nen vernielen en binnen waren
stenen vloeren en trappen. Wie
kon voorzien, dat zo'n stenen ge
bouw vuur zou vatten? De goden
hebben het blijkbaar zo gewild."
„Hebt gij", vroeg' men, „een
plattegrond van de tempel ge
zien? Wist u, dat het venster met
de gouden lijsten bij de opslag
plaats voor hout hoorde?"
Kapitein Pedan gunde zich de
tijd voor hij antwoordde. Met
zijn éne oog, waardoor hij zien
kon, keek hij eerst de prins aan,
toen de rechters en toen weer
de prins.
(Wordt vervolgd)
HllllllllMllllllllflIllllllli
LLES wat in Nederland ten behoeve van een grotere ver
keersveiligheid wordt ondernomen ten spijt groeit het
aantal verkeersongelukken in Nederland. Het groeit
uiteraard want het aantal auto's neemt toe, maar erger is. dat de
groei van het aantal ongevallen sneller is gegaan dan de toene
ming van de verkeersmiddelen. n
Tea opzichte van 1951 waren wij
in 1955 bij voorbeeld beslist achter
uitgegaan. De verkeersintensiteit nam
in die jaren met 41,46 pet. toe, het
aantal ongelukken, of daar nu doden
en gewonden bij vielen of niet, groei
de met 49.5 pet.
En hoe is het nu, kan men ver
keersongevallen geheel en al voorko
men? .ian er .tfus -«.en. maatsctyappjj'i.
bestaan, waarin zich geen verkeers
ongevallen meer voordoen? Zeker niet
zolang de belangstelling voor de oor
zaken van deze ongelukken bij de
mensen gering is. En die is o.a. daar
om zo gering, zo schrijft dr. J. J-
Wafelbakker in een bij de uitgeverij
van Gorcum in Assen verschenen boek
over: ..Enkele sociaal-geneeskundige
aspecten van de wegverkeersong'eval-
len," omdat velen het voorkómen van
verkeersongevallen een utopie achten.
GEEN ZIN?
J K zijn nog wel andere rede-
nen: Gemakzucht bijvoor-
komen? Vier eentra kent ons landbeeld. Als men zich op de oorzaken
thans: in Friesland om het dorpje Wes-1 van verkeersongevallen bezint, zou
tergeest, in midden-Overijssel, de Ve- zijn rijmethode moeten wijzigen.
luwe en tenslotte oostelijk Brabant.
Elk van die centra heeft zijn eigen
drogerij. Zo staat een dergelijke clroog-
inrichting te Westergeest, een te Om
men, een andere te Veghel en tenslot
te een in Doornspijk. In die laatste
plaats ook heeft de V.N.K.. het li
chaam dat de kruidencoöperaties over
koepelt, zijn zetel.
Weinig risico
Die V.N.K. is een machtig instru
ment gebleken bij de opvoering van
de teelt en bij de afzet van de pro
ducten. Zij bepaalt een jaar vooruit
aan welke kruiden men in de komende
twaalf maanden de grootste behoefte
hebben zal. Aan de hand daarvan
wordt het teeltplan opgemaakt. Dank
zij dit plan, en de daaruit resulteren
de omvang van de oogst, kunnen voor.
af contracten met afnemers worden ge
sloten. Daardoor weet men ook bij
voorbaat de prijzen die gemaakt zul
len worden en is veel risico aan deze
eerst 20 hachelijke teelt ontnomen.
Per jaar worden thans ettelijke ton
nen digitalis lanala en digitalis purpu-
riae bladen geplukt en gedroogd. Het, jtandigheden, die verkeersongevallen
digitaline gehalte van deze bladeren veroorzaken, dan komt hij tot o.a. de
is hoger dan bij enig ander vin-- voi£ende punten:
gerhoedskruid in de wereld. Verder A
svovdt het soepmiddel kervel in massa -ï De toegenomen welstand. Als ei
geteeld en tientallen hectaren ook zijn1 ■>- 1939 10O motorvoertuigen op de
beplant met lobelia inflata. dragon weg waren, waren er bijna 300 in 19d5.
(grondstof voor soepen) en menta pe-
perita. Dit laatste product is onmis- n Het voortdurende jachten, waai-
baar voor de vervaardiging van pe- door de huidige generatie zich ken-
permunt en van tandpasta. j merkt. Velen kunnen het bovendien
j niet verdragen, dat hun uitzicht be-
(loefle riaam lemmerd wordt. Zij willen elk voor hen
Art»ene luitmi rijdend voertuig passeren. Deze „pas-
Naast deze bladgewassen teelt men er I seerdwang" wordt gestimuleerd door
ook, waarvan de wortel juist van consteUatie van de hedendaagse maat-
waarde is. Zoals het valeriaan, grond-j schappij. Deze eist, dat er-in zo kort
stof voor zenuwstiliende middelen, de mogelijke tijd zoveel mogelijk gepres-
- teevd wordt.
Daar is nog het „nieuws", dat onze
aandacht eist. dikwijls ook terwijl wij
achter het stuur zitten, omdat wij er
dikwijls ook economisch zo nauw bij
betrokken zijn. Daar is ook nog de ge
wenning' aan gevaar, de gedachte. „0,
het loopt wel los".
Maar toch, wil men ooit tot een be
nadering van het ideaal: verkeer zon
der ongelukken komen, dan zal men
in dit ideaal moeten geloven.
Tot nu toe heeft men weinig bereikt
bij het voorkómen van verkeersonge
vallen en „men" voelt zich hierdoor
gesterkt: het heeft geen zin. Naar het
inzicht van dr. Wafelbakker kunnen
kranten hieraan inzoverre iets doen,
dat zij bij het publiceren van onge
vallen veel aandacht besteden aan de
oorzaken. Voor de aantallen slachtof
fers is men immuun geworden. Een
schetstekening van de situatie, die het
ongeluk deed ontstaan, werkt veel
sterker.
WELSTAND
ALS dl'. Wafelbakker zich ver
volgens verdiept in de om-
z: Huisvesting. Ja. ook de huisves-
ting heeft haar invloed op de ver
keersongevallen. Beperkte woonruimte
en samenwoning, ligging van de huizen
ten opzichte van recreatieterreinen
voor de jeugd dwingen de kinderen
dikwijls het verkeer op te zoeken.
ty* ..- -T - -v ,.ór
7 Gemis aan rijvaardigheid. Geen
auto bezitten en -er" toch in willen
rijden leidt tot het huren van een wa
gen met alle gevolgen van dien: ge
brek aan ervaring, juist op de weg
zijn als het verkeer op zijn drukst is.
MOGELIJKHEDEN
T^N vervolgens verdiept dr. Wa-
T-j felbakker zich in de moge
lijkheden om verkeersonge
vallen te voorkomen.
1. De meeste verkeersongevallen ge
beuren tussen 5 en 6 uur. Dan is
het verkeer het meest intens, maar
dan is ook de bestuurder het meest
vermoeid. In Nederland gebeuren in
dat uur meer dan 10 pet van de on
gelukken. De mensen minder vermoeid
maken is onmogelijk. Dan moet men
dus de sluitingstijden van kantoren
en fabrieken spreiden.
2. Het voortdurende jachten. Men
kan uitgesloten achten de mensen er
van te overtuigen, dat snel rijden
geen zin heeft. Zich snel verplaatsen
is nu eenmaal een eis van de tijd.
Maar: de kracht waarmee een ,,klap"
kan aankomen is recht evenredig met
het kwadraat van de snelheid, ons
land leent zich niet tot het rijden I i_
met grote snelheid de wegen, en
de afstanden zijn er te gering voor.
Daarom juicht dr. Wafelbakker de in
voering van de maximumsnelheid toe.
3. Maatschappelijke status. Men be
seft niet altijd, dat bestuurders van
personenauto's dikwijls tegelijk chauf
feur zijn en een beroep uitoefenen.
Na een dikwijls inspannende rit moe-
ten zij hun zaken afdoen, die vaak
veel geestelijke inspanning eisen. Geen
wonder, dat hieruit ongelukken voortko
men. Deze rijders moeten dus hun rij -
wijze aanpassen aan capaciteiten en
geestelijke conditie.
4. Le .ftijdverschuiving. Het toene-
mend aantal bromfietsen bij jeugd en
ouderen wettigt de vraag of een rij-'
bewijs voor bromfietsen niet noodza- !jj§
kelijk is. Hiervoor zon alleen een theo- ss i
retisch examen moeten worden afge* JdCK
lsgd.
kzondheidstoestand niet geschikt zijn
om aan het snelverkeer deel te nemen.
- Toch kunnen zij zich hieraan niet ont
trekken, omdat zij het aan hun positie
Van onze correspondent verplicht zijn er een auto op na te
LONDEN Prins Bernhard heeft za-- houden. Een onderneming, die vroeger
terdag de vliegweek van Shoreham ge- haar reizigers rustig per trein liet rei-
opend. Dat is een van de grootste vlieg- zen geeft nu haar mensen snelle wa-
festijnen, die de Engelse zuidkust ooit gens
Een van de gelukkigste officiële gasten jaar. Thans is deze tussen de 16 en de
was Margareth Horton, die nog eens een' 60 jaar. Met alle gevolgen van dien:
Spitfire wilde zien vliegen. Het was deze de dikwijls onbedachtzame rijwijze
zelfde Spitfire, de AB 190. die haar een! van de jeugd, en de soms te bedacht-
levensgevaarlijk avontuur bezorgde toen zame methode van rijden van de zes
zij als lid van het vrouwelijke hulpcorps' tigjarige.
st^rtdmRde'storm "op "de "sUaf't^oe^ 5 Gebrek aan verantwoordelijkheids-
j. -1 1. 'J gevoel. De brief van de Tuchtume
zitten om die tegen de grond le houden. j
De piloot wist daar niets van, gaf snel inaan l9' en, a5n, ?e
"as en steeg op voor Margareth eraf kon, A.N.W.B., waarin gesteld werd. dat de
springen. De Spitfire met Margareth zich oeneming van het verkeer geen ge-
krampachtig vastklampend aan het hjke tred had gehouden met het be-
staartvlak, was al enkele honderden) schavingspe.l van het Nederlandse
meters hoog voor de piloot merkte, dati volk acht di. V afelbakker niet geheel
er iets niet in de haak was. Hij landde juist.
noe juist 0D tiid Begrippen als plichtsgevoel en ver-
Toen de voormalige invlieger Jeff antwoordelijkheidsbesef zijn niet van
QuiU hetzelfde toestel zaterdag in Shore- abso ute aard en het is daarom ge-
ham voorvloog bleef Margareth weer vaarlijk ze te bezigen als kenmerken daardoor een bron van verkeersonge-
veilig actiter de omheining. 1 voor het Nederlandse volk. vallen kan zijn.
5. Bejaarden. Indien men als be
stuurder van een motorvoertuig be
merkt. dat een oudere voetganger de
weg wil oversteken, dient men hierop
in het bijzonder te letten. Blijven stil
staan, plotseling teruglopen, met ver
snelde pas oversfeken en weifelen zijn
evenzovele factoren, waarmee reke
ning dient te worden gehouden.
6. Gebrek aan verantwoordelijk
heidsgevoel kan men het beste weg
werken door een gerichte voorlich
ting. waarbij men vooral vakbonden,
personeelsverenigingen, sportvereni
gingen enz., en niet te vergeten de
verkeersbonden, betrekt.
NIET AFREAGEREN
vrATUURLIJK zijn de oorzaken
f3 van tal van verkeersonge
lukken van psychologische aard. Tede
re bron van afleiding dient te worden
vermeden. Met sommige chauffeurs
zal men rustig kunnen praten, met
andere niet. Een rookverbod voor
autobestuurders zou radicaal zijn.
maar goed werken. Een hond mee la
ten rijden heeft dikwijls nadelen.
Een autobestuurder dient te besef
fen, dat zorgen, gepreoccupeerd zijn
of geïrriteerd zijn. verre van gunstig
zijn om aan hel snelverkeer deel te
nemen. .Afreageren" van zorgen op
de wagen maakt de bestuurder tot een
ernstig gevaar op de weg.
In dit verband dient erop gewezen
te worden, dat voorzichtig rijden en
langzaam rijden twee verschillende
begrippen -ijn. De terwille van zt
theoretisch gvioegen langzame rijder
hoort op de sn-»Jverkeersweg niet thuis,
aangezien hij "oortdurend door geïr
riteerde r»jde :s gepasseerd wordt en
nllllltiilllilllllllllllllfHIliltllimilf
^uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiHiii
8. De werking van de praatpeperno-
ten was er na honderd jaar niet op ach
teruit gegaan. Maar in die honderd
jaar waren de noten, als middel 0..1 pa
pegaaien aan het SDreken te krijgen,
wel in onbruik geraakt. Het was trou
wens nooit zo'n bar bekend recept ge
weest. Geen wonder dus, dat de maat
schrok van de uitwerking. De oude vo
gel barstte plotseling tos in een rate
lende monoloog, die het op de kansel
heel goed zou hebben gedaan, als de
woordkeuze een tikkeltje anders was ge-
weest.
„Donderbussen cn Kruidnagelen;" riep
het dier in uiterste opwinding met de
rafelige wieken klepperend. „Sl-e d'r op
Da en! Jaeg 'm de kling door de rib
ben! Maek haeienvoer van ze! Schot
aan bakboord! Ha! Grrr! Wend de ste
ven! De buit is binnen!"
„De buit is binnen.. herhaalde
de stuurman onthutst. Toen greep hij
met een kreet de kooi en snelde er mee
naar Kappie.
„Moet je NOU toch 'ns luisteren!"
riep hij uit. „Hij praat! Larie praat!
M-maar ik snap er geen b* van!"
Op zijn ontdaan geroep waren 1 ook
Okki en de meester komen toesnellen.
En de vogel, die al die belangstelling
na honderd jaar blijkbaar
AMSTERDAM De Aanneming-Mij.
iDe Kondor behaalde over 1958 een ex-
ploitatiewinst van 1.072.002 (v. j.
f 757.457). Het winstsaldo bedroeg
602.643 iv.' j. 80.0271. Over 1957
moest belangrijk worden gereserveerd
•i.v.m. de moeilijkheden in Indonesië.
Voorgesteld wordt een dividend van 12
iv. j. 6) procent. Op grond van het ver-
'loop van de onderhanden werken en de
vermoedelijke resultaten van enige nieu
we werken, die begin 1959 werden aange
nomen, verwacht de directie over 1959
een redelijke uitkomst.
UTRECHT De omzet over 1958 van
de Electrotechnische Mechanische Indus
trie is gedaald tot 4,33 (v. j. f 5,42'
miljoen. De winst voor aftrek belastingen
bedroeg 76.205 (v. j. 154.010), waaruit
veel goea een onveranderd dividend van 3% woijfit
deed, vatte zonder grote moeite devoorgesteld
draad van zijn vertelsel weer op. De orderportefeuille, die tot medio 1958
„Donderrrbussen en Krrruidnagelen! terugiiep lot f 1>5 miljoen, bedroeg eind
kraakte hy „De buit is binnen! Laarr- 1958 f 2,a miljoen. De portefeuille is tot
rie! Koppiekrrrauw! Geef een wat- nu toe goed bezet gebleven. Verwacht
jekou. Sleep de juwelen naer tj wordt dit jaar een grotere omzet te
rruim! Hus de zeilen! Koerrs west-,- behalen.
rruim! Hijs de zeilen!
zuid-west
Het dier pauzeerde even, alsof hem1
iets was ontscholen. Toen deed het
met veel talent een opgetogen troep be- De R.A.F. heeft al zijn troepen tw
manningsleden na. ruggetrokken uit Irak als gevolg vag
„Hoerrrah!" kwam het uit zijn schor- het leit dat Irak uit het Pact van Ba»
re keel. „Hoerrrah voorr C'ies Zeesop, dad is getreden. Do laatste negent*
de SchriTik derr Diepe C-eaan!" man hebben het; land verlaten.