In Randwijk is
goedheid ten
kwade gekeerd
Rotterdam 010
Geen kans voor
potverteren
I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI 1
Brand bij „Pomona"
te Kapelle
MULO A en B
RESA-HILVERSUM
Evangelist moet
onder de wapens
Lijk van leraar in
vuilnisemmer
Moties van Burger
beide verworpen
Zelf aan de slag
giiiiiiiiiiiimiitiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
I DE
I TINTELS
Jack
Dunkley
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiMiiHiMuiMiMiiMiiiiiMiiiiiiniiMiiiimiiiiiiHiiiinniniiinnMuiHiniiiiiiiniuuMiuiHMiinMiiinMinmnnu
Twaalf doden bij
ontploffing
Houten schuur te
Rilland afgebrand
Zaterdag 30 mei 1959
Pag. 2
Van onze speciale verslaggever
RANDWIJK Mevrouw Hoksbergen (79) is diep ongelukkig.
Zij is ziek van verdriet hoewel zij in omstandigheden verkeert,
die voor haar geluk geschapen zijn. Zij woont in een nieuw huis,
dat haar geschonken is. Zij kreeg de complete inrichting van dat
huis cadeau, en toch kwijnt zij weg, omdat er rond haar geluk
ruzie en tweedracht is ontstaan.
Er zijn dagen en maanden geweest
waarin iedereen zich beijverde de we
duwe en haar schoondochter (weduwe
van haar tweede zoon) gelukkig te
mafcen. Beide vrouwen waren zwaar
door het leven getroffen. Mevrouw
Hoksbergen verloor haar oudste zoon
op de Grebbeberg. Hij viel daar tij
dens de strijd in de meidagen van veer
tig op Tweede Pinksterdag. Korte
tijd later verongelukte haar tweede
zoon.
HULP
In het dieptepunt van hun ellende
kwamen opeens allerlei mensen naar
het krot waarin de vrouwen te Rand
wijk woonden. Er werd een actie op
touw gezet. Het resultaat was, dat de
gemeente Heteren (waartoe het Be-
tuwse paatsje Randwijk behoort) een
nieuwe woning ter beschikking stelde.
Sociale zaken betaalt gedurende het
leven van de twee weduwen de huur!
Het waren d'e wapenbroeders van
de oudste zoon die dit mogelijk maak
ten. Maar zij deden meer. In hun ver
eniging 8 R.I. (oudstrijders van het
regiment dat op de Grebbeberg had
gevochten) ontplooid'en zij verdere
activiteiten. Daardoor kon de nieuwe
woning van onder tot boven worden
ingericht. In 8 R.I. werden de zaken
flink aangepakt. Men wilde breken
met het systeem van nu en dan een
tientje.
ALLES NIEUW
Naast het onderhouden van de
vriendschapsbanden, het herdenken
van de gevallenen op de Grebbeberg,
trok 8 R.I. zich het lot aan van de
invalide strijdmakkers en de nabe
staanden van de gesneuvelden. Het
streven was er op gericht omstandig
heden te scheppen, die mogelijk zou
den zijn geweest als de man of zoon
niet was gesneuveld of verminkt.
Dit streven vond van alle kanten
bijval. Gemeentebesturen en werkge
vers gingen voorop. Anderen volgden.
Zo kwamen ook de dames Hoksber
gen in Randwijk aan de beurt. De
twee weduwen woonden in een krot,
dat haast uit elkaar viel. Zij waren
er echter altijd gelukkig in geweest.
Toen kwam het nieuwe huis, de
nieuwe inboedel. Er werd een feestdag
georganiseerd, die precies op 5 de
cember viel. Er was muziek, er wer
den toespraken gehouden. De voorzit
ter van 8 R.I., mr. B. Coops, gewaag
de van een primaire plicht, die ver
vuld moest worden jegens de nabe
staanden van een gevallen kameraad.
Hij verontschuldigde zich, dat de ver
eniging 8 R.I. niet eerder in staat was
geweest het leed van deze mensen te
verzachten.
SPROOKJE UIT
Het sprookje voor de beide betrok
kenen eindigde fluks. Er ontstonden
meningsverschillen in de vereniging
8 R.I. over de rechtsgeldigheid van de
actie. Het bestuur weigerde de reke
ningen te voldoen van de woningin
richter. De twee vrouwen kregen te
horen, dat alles wat gebeurd was „een
misplaatst grapje" was geweest. De
gemeente bleef haar toezegging ge
stand doen, het meubilair werd niet
betaald.
De oudste van de twee vrouwen, die
niet veel begrijpt van de twist en
tweedracht, onthoudt slechts één ding:
zij heeft meubelen in huis, die niet be
taald zijn. Die zijn dus niet van mij,
aldus haar redenering.
ANGSTIG
Van die dag af durft zij in haar
eigen huis niet meer op een stoel te
gaan zitten. Zij verwacht elkë dag
een vrachtauto voor de deur te zien
staan, waarmede de inboedel wegge
haald wordt. En dus probeert zij alles
nieuw te houden.
Vrienden hebben haar bij herhaling
gezegd, dat alles heus haar eigendom
is. Zij lezen haar de akte van de no
taris voor, waarin toch duidelijk staat
„dat de te Arnhem gevestigde vereni
ging 8 R.I.—1940, goedgekeurd bij Ko
ninklijk Besluit van 6 juli 1954 no. 63
aan de beide ondergetekenden (de
twee weduwen) ter voldoening aan
KAPELLE. Een loeiende sirene
maakte vrijdagmiddag in Kapelle be
kend dat er brand was en rookwolken
bij 'het bejaardentehuis Pomona" be
vestigden dit. Het bleek dat een rieten
zomerhuisje achter het gebouw, in brand
was geraakt. Door de harde wind brand
de het als een fakkel. De brandweer
was spoedig ter plaatse maar kon er
weinig tegen beginnen en het brandde
dan ook totaal af.
De bewoners van Pomona" lieten
zich in dat huisje graag koesteren door
de zon, maar dat zal nu dus niet meer
mogelijk zijn. Omtrent de oorzaak van
de brand tast men in het duister.
morele verplichtingen de volgende
roerende lichamelijke zaken in eigen
dom en feitelijk bezit heeft overge
dragen."
„KAN NIET"
Men leest haar dan d'e hele lijst voor,
waarin alles is opgesomd dat in haar
huis aanwezig is. Maar zij schudt
dan heftig van neen en zegt: „Het staat
er wel, dat 8 R.I. ons dat gegeven
heeft, maar 8 R.I. kon het niet geven,
omdat 8 R.I. dat alles niet heeft ge
kocht en betaald'. Als je iets krijgt
en de gever betaalt het niet, dan heeft
hij het niet kunnen geven. Het is dus
nog eigendom van de man die dacht
dat hij iets verkocht." Alles wat de
advokaten over en weer te berde
brengen, ontgaat haar volledig.
Het is voor haar geen juridische
puzzel. Zij wordt geconfronteerd met
een verschrikkelijke werkelijkheid
waar zij niet tegenop kan. Zij is al
maanden ziek van ellende en kwijnt
weg in haar oude stoel, het enige
meubelstuk dat op haar dringend ver
zoek uit het krotje naar het nieuwe
huis is overgebracht.
„Deze stoel is tenminste van mij",
zegt ze. „Hadden ze mij maar in mijn
oude boeltje gelaten, daar was alles
van ons. Wij waren arm, maar wij
hebben altijd alles betaald wat we
kochten."
NIET UITGENODIGD
Zij loopt verwezen door haar huis
en kijkt met angst naar de nieuwe
meubelen, die zij niet gebruiken durft.
Als ze er de kracht voor had, zou zij
het zeil van d'e vloer opnemen om het
voor beschadiging te behoeden, on
danks het feit, dat zij er met kouse
voeten over gaat. Naar bed durft zij
nauwelijks te gaan. Het liefst blijft zij
in haar oude stoel zitten.
En hoe blij was zij op die Sinterklaas
dag toen zij voor het eerst een echt
bed het hare mocht noemen! Zij had
altijd in een bedstee geslapen.
Dit jaar is zij ook niet uitgenodigd
door 8 R.I. om op Tweede Pinkster
dag naar de Grebbeberg te komen
voor de dodenherdenking.
Voor er ruzie over de betaling ont
stond kreeg zij elk jaar een uitnodi
ging. Het bestuur van 8 R.I. liet haar
per auto halen en thuis brengen. Dit
jaar bleef de uitnodiging achterwege.
Een van de oude vrienden van haar
gesneuvelde zoon heeft haar per taxi
van huis gehaald en naar de Grebbe
berg gebracht. Zijn motto was: ,,Je
bent er altijd bij geweest, je hoort er-
bUÓok het kerstpakket bleef eind vorig
jaar achterwege. Vorige jaren bezorg
de de post het stipt .enkele dagen voor
Kerstmis.
UITGESTOTEN
Met een mengeling van verdriet en
sarcasme zegt zij nu: ,,Het gaat me
niet om het doosje bonbons of de bis
cuit. De brief over vriendschap en
vrede, die er altijd bijgesloten was,
vond ik mooi Nu ik dit niet heb ge
kregen heb ik het gevoel, dat ik uit
de kring van 8 R.I. ben gestoten. En
wat heb ik gedaan, dat men mij dit
aandoet?"
De secretaris van de vereniging
8 R.I. zei ons met nadruk, dat de fa-
191
T'OEN de laatste woorden gespro
ken waren, nam Nittai de zware
sleutels van de grote tempel
poort, hield ze in de hoogte, zo
dat alle priesters ze konden zien
en riep: ,,0 Jahve, Gij hebt ons
niet waardig bevonden Uw huis te
beheren. O Jahve, neem de sleu
tels terug." En hij wierp de sleu
tels in de lucht. „Ziet ge, ziet ge
Zijn hand?", riep hij. En allen
zagen, hoe uit de hemel een hand
neerdaalde, die de sleutels opving.
Toen kraakte de balken, stortte
het dak ineen en vonden ze dat
ze een genadigde dood stierven.
Even voor de middag had Pe-
dan de brandfakkel geworpen.
Reeds 's middags om 5 uur stond
de hele berg in lichterlaaie. De
eerste vuurpost die Titus had
opgesteld, zag de brand en gaf,
zodra de schemering intrad, het
signaal dat de tempel gevallen
was. En het vuur, dat het dichtst
in de buurt was, werd ontstoken
en het volgende en binnen een
uur wisten heel Judea en Syrië
het.
In Jabne vernam dr. Johannes
Ben Sakkai, dat de tempel geval
len was. Het stokoude manneke
verscheurde zijn kleren en strooi
de as op zijn hoofd. Nog diezelf
de nacht belegde hij een vergade
ring.
,,Tot op heden", verkondigde
hij, „heeft de Grote Raad van Je
ruzalem tot taak gehad, het woord
Gods te verkondigen, de tijdreke
ning te bepalen, wanneer het nieu
we en wanneer het volle maan is,
wat recht is en wat onrecht, wat
heilig en onheilig. Vanaf heden be
zit de Raad van Jabne deze be
voegdheid.
Onze eerste taak is, vast te stel
len, waar de grenzen der Heilige
Schrift lopen. De Tempel is niet
meer en de Schrift vormt thans
ons hele rijk. Haar boeken zijn on
ze provincies en haar hoofdstuk
ken onze steden en dorpen. Tot nu
toe was Jahves woord met woor
den van mensen vermengd. Het
komt er nu op aan, letter voor
letter te bepalen wat tot de Schrift
behoort en wat niet.
Onze tweede taak is, de com
mentaren der geleerden voor alle
tijden te bestendigen. Tot nu toe
rustte er een vloek op, wanneer
men de heilige commentaren an
ders verspreidde dan van mond tot
mond. Wij heffen deze vloek op.
Wij zullen de 613 geboden op goed
perkament schrijven, waar zij be
ginnen en waar zij ophouden, ze
omperken en fundamenteren, zo
dat Israël zich daar voor alle eeu
wigheid op kan beroepen.
Wij met ons eenënzeventigen zijn
nu alles wat van het rijk Gods is
overgebleven. „Reinigt uwe har
ten, opdat wij een rijk zullen vor
men, dat langer zal blijven be
staan dan Rome."
Zij zeiden: amen. Nog die zelf
de nacht stelden ze vast, dat vier
entwintig boeken heilig waren.
Veertien boeken, die voor velen
als heilig golden, sloten zij uit. Ze
discuteerden en streden lang,
maar gingen eerst nauwkeurig bij
zichzelf te rade, daar zij slechts
het woord Gods wilden laten spre
ken, zoals het hun was overgele
verd, en niet eigen ijdele wijsheid.
Geen slaap kwam over hen en zij
voelden zich bezeten van God, ter
wijl zij deze schifting hielden, die
voor alle tijden van kracht moest
Ze gingen uit elkaar, toen de
zon al was opgegaan. Eerst nu
merkten ze, hoe moe ze waren,
maar ondanks hun droefheid over
de verwoesting van de Tempel
waren ze in hun moeheid toch te
vreden. Toen de anderen al weg
waren, werd dr. Jochanan Ben Sak
kai door Arach, een zijner leer
lingen, aangesproken,,U hebt mij
vandaag de spreuk nog niet ge
dicteerd." Dr. Jochanan Ben Sak
kai bedacht zich een ogenblik en
dicteerde toen: „Indien gij ter ta
fel wordt genood bij een heerser,
zo zet u een mes op de keel aleer
gij begerig wordt naar zijn lek
kernijen, want deze zijn zeer be
drieglijk." Arach zag het ver
moeide en verbitterde gezicht van
de oude man en begreep, dat het
hem bang om het harte was, als
hij dacht aan zijn lieveling Jozef
Ben Matthias en dat hij innerlijk
voor hem vreesde.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Verkort Mulo voor P.T.T, en N.S.
De kortste en roordeligsie opleiding
(Bekende Schriftelijk* Cursus
Arm in arm gingen de twee
weduwen in Randwijk het nieuwe
huis binnen. Zij dachten dat een
sprookje werkelijkheid was
geworden.
milie Hoksbergen buiten de gerezen
kwestie staat. Hij noemde de moeilijk
heden in de vereniging zeer vervelend.
Rond dit geval zouden verscheidene
personen privé belangen willen uit
vechten. Deze onverkwikkelijke ge
schiedenis achtte hij niet geschikt om
in het publiek te behandelen.
Telefoon na zondag
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. Na zondag wordt het
netnummer van Rotterdam 0 10 voor
de telefoonabonnees die onder de plaat
selijke telefoondienst 's-Gravenhage en
onder het telefoondistrict 's-Gravenha
ge ressorteren. Dat zijn dus alle abon
nees, die bereikbaar zijn onder een net
nummer, dat met 0 17 begint.
AMSTERDAM. Vlak voordat een
van de treinen naar Parijs donderdag
middag de grens bij Roosendaal zou
passeren heeft de marechaussee er de
36-jarige Amsterdamse stukadoor J. C.
H. K. uitgehaald. De man wordt ervan
verdacht in Amsterdam een kleine auto
bus te hebben verkocht, die hij in Duits
land had gehuurd of geleend. Met de
opbrengst, 2600 gulden, wilde hij in
Parijs de bloemetjes gaan buiten zet
ten.
Fietsster onder vrachtauto
Van een onzer verslaggevers
VLISSINGEN. Een licht ongeval
vond gistermiddag in de Badhuisstraat
plaats, tussen de wielrijdster E. R. T.
en een vrachtauto bestuurd door P. K.
De vrachtwagenchauffeur bemerkte te
laat, dat de wielrijdster stopte en reed
over het achterwiel van het rijwiel. De
materiële schade was echter beperkt.
DEN HAAG. Een beroep van
de heer A. van der Veen te Leeuwar
den, om vrijgesteld te worden van
dienst als gewoon dienstplichtige, is
bij Koninklijk besluit ongegrond ver
klaard. De heer Van der Veen wordt
opF/"*cid tot evangelist van de Fila-
delfia-gemeente in Friesland, die haar
taak ziet in de evangelisatie onder
buitenkerkelijken.
De heer Van der Veen was bij de
Kroon in beroep gekomen tegen een
besluit van de minister van oorlog,
waarbij hem vrijstelling van dienst was
geweigerd omdat hij niet in aanmer
king zou komen voor vrijstelling wegens
het bekleden van een geestelijk of gods-
dienstig-menslievend ambt: of het in op
leiding zijn voor een zodanig ambt.
Blijkens het Koninklijk besluit is de
minister bereid de heer Van der Veen
uitstel van eerste oefening te verlenen
tot het tijdstip waarop zijn opleiding kan
zijn voltooid. Daarna kan vrijstelling
echter nogmaals worden overwogen.
HEREFORD (Reuter). Vlak voor het
begin der lessen werd op de middelbare
school van Hereford een afschuwelijke
ontdekking gedaan: in een vuilnisemmer
werd het lijk aangetroffen van de 24-
jarige Malcolm Clarke, leraar in handen
arbeid op deze school. Hij was gekleed
in vrouwekleren, maar hij had geen
schoenen aan. De leerlingen werden ogen
blikkelijk naar huis gezonden. De ver
moorde woonde in een huis dat ongeveer
dertig meter van de school is gelegen.
Hij stond bekend als een rustige, vrien
delijke man, die dikwijls 's 'avonds naar
de school terugging om daar houten
scheepsmodellen te maken.
DEN HAAG. Het kabinet-De Quay
heeft het vertrouwen van de overgrote
meerderheid van de Tweede Kamer ver
kregen. De twee socialistische moties, die
donderdag bij het grote debat over de
regeringsverklaring werden ingediend,
zijn verworpen met 82 tegen 46 stemmen.
De stemmingen gaven duidelijk aan hoe
de nieuwe kaarten liggen. De regering
kreeg steun van de K.V.P., de A.R., de
C.H. en de V.V.D. De socialisten, de com
munisten en de beide pacifisten verza
melden zich in één tegenfront.
De Tweede Kamer komt dinsdag, 16
juni weer bijeen voor de afhandeling van
een aantal spoedontwerpen, o.a. de wijzi
ging van de dienstplichtwet.
Produkten op veiling
Terneuzen
TERNEUZEN. Op de veiling zijn
gisteren de eerste tuinbonen aangevoerd
door de heer Jos de Rijk uit Walsoor
den, de eerste kroten kwamen van de
heer G. de Zeeuw te Terneuzen en de
heer W. Matthijissen te Terneuzen le
verde de eerste doperwten.
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
Het is nu de goede tijd voor het
zaaien van muurbloemen: heerlijk geu
rende bloemen hebben de ouderwetse
donkerbruine kleuren. Men kan het best
in de volle grond van de tuin zaaien;
een hoekje van een halve vierkante me
ter is al wel voldoende. Later kunnen
de plantjes dan op de voor hen bestem
de plaats verspeend worden: ze komen
dan op een afzonderlijk bedje, op een
onderlinge afstand van ongeveer vijf
tien centimeter en laat in de zomer als
het met de echte zomerbloemen is ge
daan, kunnen zij er voor in de plaats
gezet worden.
Postelein is een echte zomergroente:
spinazie smaakt nu niet meer, doch de
ze bladgroente kan de spinazie dan ver
vangen. Zoek er een zonnig bedje voor
uit en zaai vooral niet te diep. In
vochtige grondsoorten is het al vol
doende indien de grond na het zaaien
met de achterkant van de schop een
beetje aangedrukt wordt. Op droge
grondsoorten mag het zaad juist onder
de oppervlakte zitten en dient men het
zaadbedje af te dekken met vochtige
zakken en lappen en die dient men
vochtig te houden todat het zaad tot
ontkieming is gekomen.
Uw rozen kunnen nu onder het wit
zitten; een nare meeldauwzwam die het
leven van uw tuinrozen erg moeilijk
kan maken. Er zijn wel enkele goede
bestrijdingsmiddelen e:n u doet goed die
aan te schaffen. U dient zich echter te
houden aan de voorschriften die op de
verpakking staan aangegeven. U kunt
de rozen op een warme er zonnige dag
ook bestuiven met fijne bloem van zwa
vel die wel via de drogist of de zaad
handelaar betrokken kan worden.
HllllllllllllllllllllllllllllUIIUIIIIIIII
7. Na zijn bezoek aan de vogelhan
delaar was Klaas Zeesops eerste gang
naar de havenmeester geweest. Daar
vernam -hij tot zijn grote ergernis, dat
de Kraak kort te voren het zeegat was
uitgevaren, met als bestemming een
eilandengroep in de Diepe Oceaan.
„De Diepe Oceaan!" herhaalde hij
woedend. „Welja! Dat moest er nog
net bijkomen! Uitgerekend de Diepe
Oceaan!" En stampvoetend trad hij
een klein, ongunstig havenkroegje bin
nen, dat door fatsoenlijke. Lutjewierse
zeelieden doorgaans gemeden werd.
Bij zijn binnenkomst werd hij begroet
met tal van verwachtingsvolle blikken
uit voor het merendeel ongunstige tro
nies.
„En?" vroeg een basstem, die meest
al slechts tot spreken kwam wanneer
men „Zee-egel" riep.
„Wat, en?" snauwde Zeesop, terwijl
hij zich een klein kelkje volschonk.
„De aterlingen! Larie is verkocht
aan een stuurman van de Kraak! Die
schuit is net de haven uit en ik geef je
te rajen waarheen!"
„Toch niet naar de Diepe Oceaan?"
vroeg een klein ventje met een onbe
trouwbare piepstem.
„Uitgerekend naar de Diepe Oceaan,
Daan Deuk!" bevestigde Zeesop wrang.
„Is dat niet toevallig?"
„Daar steekt iets achtermompel
de een vierde, die naar de naam Ka-
rel Kneuk luisterde.
..Bravo, slimmerik!" riep Klaas Zee
sop honend. „Maar als die paar zeelui
denken, dat ze mij te slim af kunnen
zijn hebben ze het mis!"
„Hm," kwam de bedachtzame stem
van de waard van achter de tapkast,
„Jullie motten er wel aan denken, dat
Anne Wobbe kapitein op de Kraak is,
en dat is geen doetje!"
„Zeg, wie denk je dat je voor je
hebt?!" riep Klaas Zeesop geprikkeld.
„Ooit gehoord van Nicolaas Zeesop, de
grote piraat? Nou, dat was mijn opa!"
De waard verbleekte. „Dat was óók
geen doetjeerkende hij.
Gerustgesteld wendde de kleinzoon
van de kaper zich tot zijn mannen.
„Jullie horen het. niet tobbe over An
ne Wobbe!" riep hij leuk. „Naar het
schip, mannen! De Kraak achterna! La
ten we hopen, dat die papegaai zijn bek
voorlopig houdt!"
Terzelfder tijd stond de maat aan
boord van de Kraak pogingen te doen
om Larie aan het spreken te krijgen.
En in plaats van het dier op de gebrui
kelijke wijze de woorden in de mond te
leggen, meende hij hem beter tot spre
ken te kunnen krijgen door hem een
van de geheimzinnige „Praetpepernoo-
ten" toe te dienen....
TOKIO (AFP). Twaalf mensen
zijn omgekomen door een hevige ont
ploffing in een vuurwerkfabriek in Ka-
misato en meer dan 200 anderen liepen
letsel op. Elf van de twaalf omgekome
nen waren werkzaam in de fabriek. De
twaalfde was een leerlinge van een
school in de nabijheid die zwaar werd
beschadigd. Onder de gewonden zijn on
geveer 70 schoolkinderen. Tot ver iri de
omtrek is de materiële schade zeer
groot.
RILLAND. In de Frederikapolder
is gisteren een houten schupr van de
heer J. Weststrate tot de grond toe af
gebrand. Hoewel de brandweer zeer
snel ter plaatse was, konden de brand
weerlieden niet verhinderen, dat de
schuur afbrandde. Mede door de wind
werd het vuur aanzienlijk aangewak
kerd. Een drietal fietsen en een mooie
collectie vogels (de heer Weststrate
was vogelliefhebber) werden een prooi
der vlammen. De heer Weststrate was
niet verzekerd.
Een petroleumstel, waarop de aard
appels voor het varken werden gekookt,
brandde. Het stel was omhangen met
een oude zak, die vermoedelijk vlam
heeft gevat.
