Busongeluk bij Wezep voor Zwolse rechtbank
Mogelijke fout bij schakeling van
chauffeur kostte vier levens
Requisitoor leek op
een pleidooi
WAT ZIJN ZE IN
DEN HAAG GOED
OP DE VISSERS
VITELLA
DE NATUUR
I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI I
U'
Overval mislukt
toch cel in
Vader tracht voor
rechtbank zoon
te redden
Uit de kerken
Pag. 2
Olympische Spelen 1960
niet via Eurovisie
in en om uw huis
INGENIEUR WERD
VRIJGESPROKEN
Valse wisselbrieven
keren V/t jaar uit
Tc -
instant pudding
FLITS
GORDON
in het
heelal
I Dan Barry
Woensdag 27 mei 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Eigen nieuwsdienst
DE Zwolse rechtbank heeft zich gisteren vele uren bezig gehouden met het tragische bus
ongeluk dat op 1 oktober op een landelijk onbewaakt overwegje bij Wezep gebeurde en
dat het leven aan vier buspassagiers kostte. De bus van de Veluwse autodienst nam een
andere route dan gewoonlijk omdat er bij de normale overweg aan de weg werd gewerkt. De bus
was vol, de overgang zo smal dat een van de wielen naast de biels raakte. De chauffeur, de 29-
jarige Hendrik S. uit Epe kon het voertuig er niet spoedig genoeg uittrekken en even later reed
de trein in volle vaart op de bus. Van de 46 passagiers konden tien niet tijdig aan de met 110
kilometer aanstormende trein ontsnappen. Vier van hen vonden in de ravage de dood; zes anderen
verbleven wekenlang in ziekenhuizen te Zwolle. De bus werd in tweeën gebroken.
Aan S. werd te last gelegd
dat hij hoogst, althans grove
lijk onvoorzichtig, lichtvaardig,
onverantwoordelijk en ondes
kundig de overgang was opge
reden en daardoor schuldig ge
acht moet worden aan de dood
van vier passagiers en aan het
zwaar lichamelijk letsel van
anderen. Voorts, aldus de aan
klacht, bracht hij het spoor
wegverkeer in gevaar. Na een
uitvoerig requisitoor, dat in
menig opzicht eigenlijk ook
een pleidooi was eiste de offi
cier van justitie, mr. P. J. Stig-
ter 150 boete. „Het te last ge
legde acht ik bewezen", aldus
mr. Stigter, „maar de straf
maat vind ik een probleem."
Grote belangstelling
ER was grote belangstelling voor
de behandeling van deze zaak.
Op de publieke tribune bevonden
zich vele verkeersdeskundigen en juris
ten. Bij de telastlegging waren foto's
gevoegd, hetgeen een unicum in de ge
schiedenis van de rechtspraak werd
genoemd. Er waren vier getuigen a
charge en drie a décharge. De ver
dediger, mr. F. W. B. baron van Lyn-
den maakte bij zijn pleidooi gebruik
van een filmpje, gemaakt van de
reconstructie van het ongeluk, waartoe
de rechtbank, officier en andere be
trokkenen zich naar een andere zaal
begaven. Dat gebeurde voor het requi
sitoor van mr. Stigter.
Motor sloeg af
OP de vraag van de president van
de rechtbank, mr. L. J. 't Hooft
aan verdachte, een bescheiden
tengere figuur, hoe hij dacht dat het
gebeurd was, antwoordde S. dat hij het
niet kon zeggen. Wel wist hij heel goed
dat de motor op de overgang was af
geslagen: hij zat vast, rechtsvóór. De
motor sloeg af, ik startte weer, maar
hij deed het niet, ik startte opnieuw,
liet de koppeling opkomen, maar hij
kon het niet trekken. Weer probeerde
ik het toen was de trein er en ben
ik eruit gesprongen".
Trein niet te zien
r IT het verhoor bleek dat ver
dachte volgens zijn instructies
niet van de vaste route mocht
afwijken. Maar, zo zei hij, het gebeurt
wel eens vaker dat je om moet rijden.
Collega Mol had S. even tevoren ge
zegd dat de normale overgang bij
Wezep gestremd was. S. had toen via
een tertiaire weg de onbewaakte over
weg genomen die 2.60 breed was tegen
de bus 2.30 meter. Door een bocht in
de spoorbaan was een eventueel nade
rende trein niet tijdig te zien. S. ver
klaarde er niet aan gedacht te hebben
de passagiers te laten uitstappen en
ook had hij de. conductrice niet ge
vraagd hem over de overweg te lood
sen. ..Ziet u, ik dacht, een dame voor
uit te laten lopen om de bus te leiden
daar heeft een dame toch geen
kijk op."
Geen nieuws
GETUIGE chauffeur Mol verklaarde
dat hij tevoren zonder moeilijk
heden over dezelfde overweg was
gekomen, nadat de voorman van de
wegenbouwfirma hem had gewaar
schuwd dat het verkeer op de normale
weg gestremd was. De 34-jarige, inmid
dels gehuwde conductrice Coletta C. M.
van Eyk vertelde o.m. dat ze, toen een
van de passagiers had geroepen „daar
komt de trein" snel de deuren open
had gezet. De 26-jarige bankwerker
B. Kalf, die als passagier zwaar gewond
werd, had zo vertelde hij zich bij de
De Olympische spelen van 1960 in
Rome zullen waarschijnlijk niet via de
Eurovisie worden uitgezonden. In een
rapport van het Italiaanse comité
wordt gezegd, dat de onderhandelingen
over rechtstreekse uitzendingen op een
vervelende wijze tot stilstand zijn ge
komen.
In het rapport, dat vandaag waar
schijnlijk in München door het Inter
nationale Olympische comité zal wor
den besproken wordt gezegd, dat de
Eurovisie een bedrag geboden heeft
dat ..bespottelijk" genoemd wordt in
verhouding tot dé onkosten van de or
ganisatoren der spelen en tot de bedra
gen, die Eurovisie voor andere sport
gebeurtenissen uitgegeven heeft.
Uw late aardappelen zullen nu nog
eens geschoffeld moeten worden; straks
kan het niet meer. Als het gewas een
maal dicht zit is dat ook niet meer no
dig; het onkruid en zelfs de kweek krij
gen dan geen kans meer. Aardappelen
moeten elk jaar in verse grond ge
kweekt worden en in sommige delen
van ons land is het zelfs verboden aard
appelen te telen en ik kan niet anders
adviseren: houdt u maar aan de voor
schriften want anders krijgt u grote
moeilijkheden en het zou niet prettig
zijn indien ze straks op uw kosten
grogn gerooid worden.
deuren van de bus op de grond laten
vallen, nadat hij het noodluik had ge
opend om te proberen een kind te red
den. De verklaringen van de twee ge
tuigen a décharge leverden geen
nieuws op: zij hadden met hun wagens
zonder moeilijkheden de overweg be
reden.
Het technisch onderzoek heeft niet
precies kunnen uitwijzen waaraan te
wijten is dat de bus niet meer kon
optrekken, zo vertelde de 55-jarige
commandant van de verkeersgroep
Rijkspolitie te Apeldoorn D. F. A. v. d.
Berg. Het is niet uitgesloten dat S. een
schakelfout heeft gemaakt, en de han
del in de derde versnelling had staan.
Requisitoor
IN zijn requisitoor zeide mr. Stigter
o.m. dat de schuld, althans onvoor
zichtigheid van verdachte a priori
vaststond. Nagegaan is welke onver
wachte omstandigheden verdachte mis
schien zouden vrijpleiten S. had nooit
mogen wagen de onmogelijke overweg
over te steken met 46 passagiers in een
bus met een totaal gewicht van 12.000
kilo. Verdachte had moeten bedenken
dat het om een hoofdspoorlijn ging met
een frequentie van 110 treinen per dag.
Wat de oorzaak van het vastraken van
de bus is geweest, is echter niet opge
helderd, aldus de officier, die zeide zelf
meer te geloven in een schakelfout.
Nergens is echter een omstandigheid
aanwezig geweest, die verdachte niet
had kunnen voorzien.
De officier legde er de klemtoon op,
dit in verband met later geuite kritiek,
dat de afsluiting van de normale weg
niet volgens de regels was. Volgens het
bestek had de wegenbouwer een door
gang vrij moeten laten. Van een offi
ciële omleiding was geen sprake. In dit
verband kan Mol ook verweten worden
dat hij S. op een andere route heeft ge
wezen. Aan de andere kant moet over
wogen worden dat Mol geleid werd
door het feit dat passagiers zich al er
gens anders hadden opgesteld en dat
een behulpzame ziel pijltjes had ge
plaatst die de fatale route aangaven
omdat vele auto's reeds waren vast-
gereden op de opgebroken weg. Een on
voorwaardelijke straf wilde mr. Stig
ter niet eisen. De grootte van een
eventuele boete is moeilijk vast te stel
len. Het is als met een apotheker of
een overwegwachter: een fout in vele
jaren is fataal. Hun aangeboren ver
antwoordelijkheidsgevoel dient voort
durend wakker te blijven, vandaar ook
deze openbare behandeling, aldus de
officier die tenslotte 150 boete eiste.
Verdediging
IN zijn verdediging merkte mr. baron
van Lynden op dat de opdrachtge
ver niets van de totale stremming
|T7 AT zijn ze in Den Haag goed op ons, vrienden en mede-
W standers in de hengelarij. Twee dagen eerder dan normaal
gaat ons seizoen open; zaterdag al. En dat na dit fraaie voor
jaartje. Het belooft wat.
Voorspellen is een hadielijke zaak,
ik weet het. En ik ga dus heus
niet voorspellen dat we zaterdag
avond allemaal met leefnetten vol
zullen thuiskomen. Maar behalve
voor de pechvogels onder ons die
hun viswatertje in het hart van Hol
land hebben ziet het begin van het
seizoen er best uit. Een wintertje
met weinig ijs, en een heel lang en
warm voorjaar, wat wil je meer om
de vis bijtensree té krijgen.
Nog even wat over die waterver
giftiging in Hollands hart. Voor zo
ver jk weet is alleen oppervlaktevis
aan dat griezelige spul ten offer ge
vallen. Ruis- en blankvoorn, bliek,
een heel enkele brasum. Snoek,
baars en aal hebben er bij mijn we
ten geen sctiade van ondervonden.
Hopeloos is de toestand er dus be
paald niet en ik heb zelfs een beet
je gekke gedachte: Als de witvis
daar zo schaars is geworden heb je
kans dat de snoek en de baars, bij
gebrek aan overdaad van prooi, be
geriger dan ooit op spinner en aas
je klappen. Wie weet!
Ondiep
Wat gaat u nou doen, zaterdag?
Persoonlijk weet ik het wel. Pio
nieren langs de rietkragen. Ondiep
vissen. Zwevend, zogezegd. En na
tuurlijk zal ik wel een heel vers half
je wittebrood meenemen voor aas.
maar vermoedelijk zal ik er. niet
veel van gebruiken: mestpier en
made, dat is mijn voorkeur voor het
begin van het seizoen.
De vis is namelijk nog niet uitge-
spelemeid; vaar maar eens, liefst te
gen valavond, zo geruisloos moge
lijk in een roeibootje over de plas.
In de kant hoort u dan de karper
en de brasem flodderen en klappe
ren dat het een lust is. De lente
in derlui heufd. verliefdheid zoge
zegd. Dat betekent dat de meeste
joekels nog niet naar het diep zijn
opgeschoven en geloof me; dat
maakt het pionieren langs de riet
kraag in tiet begin van het seizoen,
tot een vaak lonend avontuur. Sys
teem: de eenvoud zelve. De japan
ner, en een doodgewoon witvistuig-
je met korte pen wat mij be
treft alleen maar een wit staafje,
een pauweveertje of zo, en geen
kurkje dat we een lange opslag
geven. Ver, zo ver mogelijk van de
boot vissen. Vandaar die lange op
slag. Bootje in het riet niet vast
maken, allemaal maar last, als het
niet te gek hard waait houdt u de
pieremegoggel wel door op een bos
je rietstengels te gaan zitten en
dan maar het aas stijf langs het
rietkraagje deponeren. Een kind kan
de was doen.
Diepte? Twee handbreedten boven
de bodem is mij diep genoeg.
Verrassingen
Voor mij is het grappigste van
deze visserij dat zij zo vol verras
singen zit. Kijk, als ik midden op
de plas een voerstek maak en met
de pluim stijf tegen de grond ga vis
sen, dan moet het bijna brasem we
zen. Er mag eens een bliek of een
grote blankvoorn tussendoor lopen,
maar dat blijft exceptie. Met die
riethengelderij, als ik het zo eens
mag noemen, kun je evenwel voorn
en bliek, brasem en karper, ja, zelfs
zeelt verwachten.
En béste!
Neem echt geen oud lijntje voor
dit experiment, geen simmetje van
vooruit dan maar en 't zal wel
lukken, neen, kies een stevige, niet
al te dun bovendien, want als u een
dikke vis pakt, denk erom dat die
sinjeur achter mekaar het riet in
duikt en dan moet u met uw spul
len van hogen tiuize komen om 'n
baas te blijven. Ik heb eens een bra
sem van 57 cm uit het riet gehaald:
ik viste op hooguit een halve meter
en denk erom dat die loebas me de
handjes vol gaf!
Zoeken
Probeer het eens, zo langs het
riet. Als het niet lukt kunt u die
voerstek nog altijd maken, het sei
zoen is nog jong genoeg. Maar tien
tegen een lukt het wel. Vooral wan
neer u alle mentale binding aan de
rust van de voerplek vergeet. Waar
mede maar gezegd wil zijn: wie
langs .het riet vist moet de vis zoe
ken. Als ze ergens niet zijn, ver-
laats dan na enkele minuten uw
oot een paar meter en probeer
het weer.
Heus, ergens komt u ze altijd te
gen. En dan is uw dag dik voor
mekaar.
v. a. v
wist, evenmin als de rijkspolitie. De
marechaussee was echter wel op de
hoogte. Voor S. was het heel normaal
dat hij om moest rijden dit wordt
hem ook niet verweten. Wel dat hij
onvoldoende voorzorgen heeft genomen.
Over het vastraken van de bus is niets
definitiefs te zeggen. Men kan achteraf
wel zeggen dat hij de passagiers had
moeten laten uitstappen, maar men
kon de overweg veilig overkomen in
een stapvoets-tempo. Grovelijke onvoor
zichtigheid is hier dus niet de juiste
term. De verwijten vond pleiter ge
zocht: redelijkerwijs waren geen onge
lukken op deze overgang te verwachten.
Replicerend zeide mr. Stigter hierop
dat het kernpunt is dat verdachte niet
had mogen wagen deze overgang over
te gaan. Dat hij eraf is geraakt bewijst
dat er een fout is gemaakt. Het was een
kwestie van centimeters. „Er wordt al
leen aangegeven, wat S. heeft nagela
ten, niet wat hij concreet fout heeft ge
daan" aldus de raadsman tenslotte.
Uitspraak op 9 juni.
Zij was z'n type niet,...
Eigen nieuwsdienst
ROTTERDAM De 68-jarige Reeu-
wijkse ingenieur G. J. J. V., die zich
boos had gemaakt over een foto in de
Haagse Post, waarop een jongedame
stond, die naar zijn mening met haar
uiterlijk ieder schoonheidsgevoel tartte,
is door de rechtbank te Rotterdam vrij
gesproken van de hem te last geleg
de belediging.
De ingenieur had namelijk onder de
rubriek Het vrije woord in het week
blad een stukje van niet te miskennen
strekking geschreven, waardoor het
meisje zich beledigd had gevoeld.
Ontwerper Citeria gestraft
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG De ontwerper van de
sportauto Citeria, de 32-jarige autohan
delaar J. van B. uit Voorburg, is giste
ren door de rechtbank in Den Haag we
gens valsheid in geschrifte veroordeeld
tot een gevangenisstraf van twee en een
half jaar met aftrek.
Hij had valse wisselbrieven voor een
waarde van 450.000 gulden in disconto
gegeven bij de Zuidhollandse bank n.v.
Tegen hem was drie jaar geëist.
Eigen nieuwsdienst
ROTTERDAM De drie mannen, die
in de nacht van 13 op 14 februari een
mislukte overval pleegden op de bank
van Maasland, zijn gisteren door de
Rotterdamse rechtbank conform de eis
veroordeeld. De 26-jarige varensgezel J.
V. uit Leiden kreeg drie jaar gevange
nisstraf met aftrek, de 35-jarige schoon
maker W. S. uit Den Haag twee en een
half jaar met aftrek en de 44-jarige ha
venarbeider A. A. A. H. uit Den Haag
een jaar met aftrek.
188
heftige onstuimigheid van zijn
leger niets kon uitrichten, be
trad hij met zijn officieren het mid
denschip van het tempelgebouw, dat
door een dikke muur van het bran
dende deel werd gescheiden. De
heilige ruimte was hoog en koel
en onberoerd door de hitte en het
rumoer buiten. Daar stonden de
kandelaar, de tafels voor de
toonbroden, en het reukaltaar.
Langzaam liep Titus naar voren,
maar aarzelde bij het gordijn,
waarachter het geheim, het Aller
heiligste verborgen was. Sinds
Pompejus had niemand deze ruim
te betreden. Wat zou er achter dit
gordijn zijn? Zou er een ezelskop
of een ondier, half dier, half mens
achter zitten? Met zijn korte, bre
de handen greep Titus naar het
gordijn. Achter hem voelde hij de
nieuwsgierige gezichten van zijn
officieren, vooral het brede, rode
gezicht van kapitein Pedan. Wat
zou er achter het gordijn zijn? De
prins trok het terug. Een scheme
rige vierkante ruimte werd zicht
baar. Titus trad nader. Het rook
er naar aarde en oud hout. En
niets dan naakte, onbehouwen
steen, die boven van de bergen
komt, en een grote, beklemmende
eenzaamheid, verder niets.
„Nou ja", kwekte kapitein Pe
dan en haalde zijn schouders op.
„Idioten".
De prins herademde, toen hij
weer in de lichtere vierkante
ruimte van de voorhal stond. Hij
zag de nobele eenvoud van deze
hal, haar symmetrie en de heili
ge gereedschappen langs de wan
den.
„Wij moeten dit redden, mijne
heren", zei hij niet luid maar
dringend. „We mogen niet toela
ten, dat dit alles vernietigd
wordt", eiste hij. Kapitein Pedan
grijnsde. Reeds smeulde het vuur
bij de deuren. Onder alle deur-
scharnieren hadden ze vuurtjes
aangestoken. Het was al te laat.
In grote haast sleepten de solda
ten de heilige gereedschappen uit
de tempel. De meeste waren zwaar
en uit massief goud. Tien man
zuchtten onder het gewicht van
de luchter en bezweken er onder.
De luchter viel op de grond en op
een der dragers. Toen de prins
de soldaten toeschreeuwde en de
centurio's ér op sloegen, bogen
ze hun ruggen opnieuw en sleep
ten de voorwerpen uit het bran
dende, in elkander stortende hei
ligdom. Ze droegen de twaalf gou
den toonbroden naar buiten, de of
fergaven, de zilveren trompetten
van de priesters, vouwden het
prachtige babylonische gordijn
op, waarop een voorstelling van
de hemel was geborduurd. De
prins stond op de treden van het
tempelgebouw. Achter hem brand
de het vuur. Hij keek toe, hoe de
luchter en de tafel met de toon
broden door de menigte naar de
legerplaats der Romeinen waggel
den, op en neer over de lichamen,
hoofden en schilden als schepen
over een bewogen zee.
Intussen gedroegen de legioen
soldaten zich in het heiligdom als
beesten. Ze waren dronken van het
vele bloed en het gevoel hunner
overwinning. Ze plunderden wat
hun in handen viel, rukten de gou
den en zilveren beslagen van deu
ren en muren. Met levensgevaar
klommen ze op de buitenmuren
om de trofeeën, die daaraan be
vestigd waren, buit te maken,
vaandels en wapens van oude Sy
rische koningen, vaandels van het
tiende legioen, die vier jaar gele
den op Cestius Gall waren ver
overd. Ze plunderden de kleedka
mers en de kamers voor de spe
cerijen en de hal voor de instru
menten.
Met zeldzame, kostbare, heilige
voorwerpen in hun armen draaf
den ze door de reusachtige vier
kante ruimte. Dit was de bekro
ning van de veldtocht. Om dit
huis van de onzichtbare God neer
te halen en te plunderen waren
ze bij tienduizenden gestorven. Nu
wilden ze ten volle van de over
winning genieten. Ze schreeuw
den, lieten zich vallen, lachten
als dwazen en stampten en dans
ten met hun zware soldatenlaar
zen met spijkers over de vloer,
waar marmer en mozaïek be
zaaid was met lijken en bloedige
sjerpen met Makkabi-initialen.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Hu!
38 ct per pakje
HjlllllllllllllllllllllllJIHI
ALKMAAR. Ter zitting van de Alk-
maarse rechtbank is gisteren verdacht
van meineed de 52-jarige caféhouder H.
Es, uit Heerhugowaard gearresteerd. Hij
moest getuigen in een zaak tegen zijn
zoon, die op 30 januari was gearresteerd
wegens het besturen van een auto ter
wijl hij onder invloed van sterke drank
verkeerde. Tegen de zoon werd een
week gevangenisstraf geëist.
De vader had aanvankelijk tegenover
de politie verklaard, dat zijn zoon het
café stomdronken had verlaten en dat
hij hem had geweigerd meer sterke
drank te verschaffen. Voor de rechtbank
zei de vader echter, dat zijn zoon op
de bewuste avond niet dronken maar
ziek was. Hij zou zijn verklaring aan de
politie hebben afgelegd in een stem
ming van nervositeit, omdat hij al een
zoon bij een verkeersongeluk had ver
loren.
-* 1
fiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
4. Een sprekende papegaai die geluk
aanbrengt?" vroeg de vogelkoopman
fronsend. ,,U verlangt nogal wat en dat
voor vijfentwintig florijnen!"
Bekommerd liet hij zijn blik langs de
kooien dwalen. „Er is tegenwoordig zo
weinig vraag meer naar vogels die ge
luk aanbrengen.. mompelde hij.
„Maar wacht eens!" Hoopvol zag de
maat hem zijn perceel doorlopen en een
doek van een kooi trekken.
„Dit is Larie!" riep hij de maat toe.
.Larie koek! Larie koek lelijke ater
ling!" kraste het dier.
,,Ja hoor, zoet maar... straks krijgt
Larie een koekje!" beloofde de rande-
laar vlug.
„Koppiekrauw-watjekou!" rijmde het
dier, terwijl het een bijziend oog os de
maat richtte.
„Dit is momenteel de enige, die be
hoorlijk kan praten, stuurman", zei de
koopman.
„Beh-behoorlijk, zei u?" vroeg de
maat terwijl hij de vogel aarzelend be
keek.
„Nu ja... Larie is al over de honderd
jaar moet u bedenken", was het ant
woord „Mijn grootvader heeft 'm eens
van een oude zeerob gekocht, toen hij
deze zaak begon En in die tijd was het
Lutjewiers niet zo beschaafd, als van
daag den dag, moet u rekenen. En dan
al die tijd onder zeelieden..." Hij schud
de bedenkelijk het hoofd. „Maar..."
hernam hij toen. „Als er één papegaai
is met ervaring in het aanbrengen van
geluk, is het deze wel! Honderd jaar
is een hele tijd, moet u rekenen."
„Dan neem ik hem maar", besloot de
maat. „Misschien komt er dan eens
een einde aan al de ellende en narig
heid...
„Ja, ja, zegt u dat wel!" sprak de
handelaar meelevend. Intussen had hij
een doosje uit de kast gehaald, dat hij
de. maat na de betaling overhandigde.
„Dit schijnt er bij te horen", sprak
hij, het deksel met zijn mouw afstof
fend. „Praetpepernoten" staat er op.
Echt ouderwets, vindt u niet? Niet dat
ik ze hem ooit heb gevoerd hoor! Bij
mij kreeg Larie het gewone kostje, net
als de anderen! Maar ja, grootva heeft
het erbij overgenomen, dus zou ik zeg
gen: probeert u het eens!"
hervormde kerk
Beroepen te Wijk bij Heusden: W.
L. Tukker te Rotterdam. Aangenomen
naar Oosternijkerk: W. J. Burggraaf
kand. te Bozum. Bedankt voor Scha-
gen: J. S. Krol te Sappemeer.
gereformeerde kerken
Beroepen te Dirkshorn: J. Tevel,
kand. te Middelburg. Bedankt voor Ro
den W. B. van Halsema te Eernewou-
de.
Beroepen te Lethbridge. Alberta. Ca
nada, C. Molenaar te Leiden. Bedankt
voor Veenendaal: Chr. van Dam te
Rotterdam-zuid.
unie van bapt. gem.
Bedankt voor Treebeek: J. Tekelaar
te Hoogezand.
Vogelvrienden bijeen
TERNEUZEN. Op de vergadering
van de vogelvrienden, die onder voor
zitterschap van de heer M. de Mul ge
houden werd, sprak het lid Hamphens
over de verschillende vogelDroblemen en
gal adviezen over aanschaf van vogels
en het kweken daarvan. Na de pauze
sprak nog de heer G. Sponselee over
Uilen, Houtduiven en kleine zangers,
hun leefwijze, het bouwen van hun nes
ten en het broeden, hetgeen hij met
filmstrips verduidelijkte.
Igor Strawinsky heeft de Sonning-
prijs van ongeveer 27.000 gulden te Ko-
hagen in ontvangst genomen. De Deense
componist Knud Aage Riisager zei dat
Strawinsky de wereld van de muziek
even ingrijpend had gewijzigd als Ein
stein het beeld van het heelal.
•T