Busongeluk bij Wezep voor Zwolse rechtbank Mogelijke fout bij schakeling van chauffeur kostte vier levens Requisitoor leek op een pleidooi WAT ZIJN ZE IN DEN HAAG GOED OP DE VISSERS VITELLA DE NATUUR I KAPPIE en de SPREKENDE PAPEGAAI I U' Overval mislukt toch cel in Vader tracht voor rechtbank zoon te redden Uit de kerken Pag. 2 Olympische Spelen 1960 niet via Eurovisie in en om uw huis INGENIEUR WERD VRIJGESPROKEN Valse wisselbrieven keren V/t jaar uit Tc - instant pudding FLITS GORDON in het heelal I Dan Barry Woensdag 27 mei 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Eigen nieuwsdienst DE Zwolse rechtbank heeft zich gisteren vele uren bezig gehouden met het tragische bus ongeluk dat op 1 oktober op een landelijk onbewaakt overwegje bij Wezep gebeurde en dat het leven aan vier buspassagiers kostte. De bus van de Veluwse autodienst nam een andere route dan gewoonlijk omdat er bij de normale overweg aan de weg werd gewerkt. De bus was vol, de overgang zo smal dat een van de wielen naast de biels raakte. De chauffeur, de 29- jarige Hendrik S. uit Epe kon het voertuig er niet spoedig genoeg uittrekken en even later reed de trein in volle vaart op de bus. Van de 46 passagiers konden tien niet tijdig aan de met 110 kilometer aanstormende trein ontsnappen. Vier van hen vonden in de ravage de dood; zes anderen verbleven wekenlang in ziekenhuizen te Zwolle. De bus werd in tweeën gebroken. Aan S. werd te last gelegd dat hij hoogst, althans grove lijk onvoorzichtig, lichtvaardig, onverantwoordelijk en ondes kundig de overgang was opge reden en daardoor schuldig ge acht moet worden aan de dood van vier passagiers en aan het zwaar lichamelijk letsel van anderen. Voorts, aldus de aan klacht, bracht hij het spoor wegverkeer in gevaar. Na een uitvoerig requisitoor, dat in menig opzicht eigenlijk ook een pleidooi was eiste de offi cier van justitie, mr. P. J. Stig- ter 150 boete. „Het te last ge legde acht ik bewezen", aldus mr. Stigter, „maar de straf maat vind ik een probleem." Grote belangstelling ER was grote belangstelling voor de behandeling van deze zaak. Op de publieke tribune bevonden zich vele verkeersdeskundigen en juris ten. Bij de telastlegging waren foto's gevoegd, hetgeen een unicum in de ge schiedenis van de rechtspraak werd genoemd. Er waren vier getuigen a charge en drie a décharge. De ver dediger, mr. F. W. B. baron van Lyn- den maakte bij zijn pleidooi gebruik van een filmpje, gemaakt van de reconstructie van het ongeluk, waartoe de rechtbank, officier en andere be trokkenen zich naar een andere zaal begaven. Dat gebeurde voor het requi sitoor van mr. Stigter. Motor sloeg af OP de vraag van de president van de rechtbank, mr. L. J. 't Hooft aan verdachte, een bescheiden tengere figuur, hoe hij dacht dat het gebeurd was, antwoordde S. dat hij het niet kon zeggen. Wel wist hij heel goed dat de motor op de overgang was af geslagen: hij zat vast, rechtsvóór. De motor sloeg af, ik startte weer, maar hij deed het niet, ik startte opnieuw, liet de koppeling opkomen, maar hij kon het niet trekken. Weer probeerde ik het toen was de trein er en ben ik eruit gesprongen". Trein niet te zien r IT het verhoor bleek dat ver dachte volgens zijn instructies niet van de vaste route mocht afwijken. Maar, zo zei hij, het gebeurt wel eens vaker dat je om moet rijden. Collega Mol had S. even tevoren ge zegd dat de normale overgang bij Wezep gestremd was. S. had toen via een tertiaire weg de onbewaakte over weg genomen die 2.60 breed was tegen de bus 2.30 meter. Door een bocht in de spoorbaan was een eventueel nade rende trein niet tijdig te zien. S. ver klaarde er niet aan gedacht te hebben de passagiers te laten uitstappen en ook had hij de. conductrice niet ge vraagd hem over de overweg te lood sen. ..Ziet u, ik dacht, een dame voor uit te laten lopen om de bus te leiden daar heeft een dame toch geen kijk op." Geen nieuws GETUIGE chauffeur Mol verklaarde dat hij tevoren zonder moeilijk heden over dezelfde overweg was gekomen, nadat de voorman van de wegenbouwfirma hem had gewaar schuwd dat het verkeer op de normale weg gestremd was. De 34-jarige, inmid dels gehuwde conductrice Coletta C. M. van Eyk vertelde o.m. dat ze, toen een van de passagiers had geroepen „daar komt de trein" snel de deuren open had gezet. De 26-jarige bankwerker B. Kalf, die als passagier zwaar gewond werd, had zo vertelde hij zich bij de De Olympische spelen van 1960 in Rome zullen waarschijnlijk niet via de Eurovisie worden uitgezonden. In een rapport van het Italiaanse comité wordt gezegd, dat de onderhandelingen over rechtstreekse uitzendingen op een vervelende wijze tot stilstand zijn ge komen. In het rapport, dat vandaag waar schijnlijk in München door het Inter nationale Olympische comité zal wor den besproken wordt gezegd, dat de Eurovisie een bedrag geboden heeft dat ..bespottelijk" genoemd wordt in verhouding tot dé onkosten van de or ganisatoren der spelen en tot de bedra gen, die Eurovisie voor andere sport gebeurtenissen uitgegeven heeft. Uw late aardappelen zullen nu nog eens geschoffeld moeten worden; straks kan het niet meer. Als het gewas een maal dicht zit is dat ook niet meer no dig; het onkruid en zelfs de kweek krij gen dan geen kans meer. Aardappelen moeten elk jaar in verse grond ge kweekt worden en in sommige delen van ons land is het zelfs verboden aard appelen te telen en ik kan niet anders adviseren: houdt u maar aan de voor schriften want anders krijgt u grote moeilijkheden en het zou niet prettig zijn indien ze straks op uw kosten grogn gerooid worden. deuren van de bus op de grond laten vallen, nadat hij het noodluik had ge opend om te proberen een kind te red den. De verklaringen van de twee ge tuigen a décharge leverden geen nieuws op: zij hadden met hun wagens zonder moeilijkheden de overweg be reden. Het technisch onderzoek heeft niet precies kunnen uitwijzen waaraan te wijten is dat de bus niet meer kon optrekken, zo vertelde de 55-jarige commandant van de verkeersgroep Rijkspolitie te Apeldoorn D. F. A. v. d. Berg. Het is niet uitgesloten dat S. een schakelfout heeft gemaakt, en de han del in de derde versnelling had staan. Requisitoor IN zijn requisitoor zeide mr. Stigter o.m. dat de schuld, althans onvoor zichtigheid van verdachte a priori vaststond. Nagegaan is welke onver wachte omstandigheden verdachte mis schien zouden vrijpleiten S. had nooit mogen wagen de onmogelijke overweg over te steken met 46 passagiers in een bus met een totaal gewicht van 12.000 kilo. Verdachte had moeten bedenken dat het om een hoofdspoorlijn ging met een frequentie van 110 treinen per dag. Wat de oorzaak van het vastraken van de bus is geweest, is echter niet opge helderd, aldus de officier, die zeide zelf meer te geloven in een schakelfout. Nergens is echter een omstandigheid aanwezig geweest, die verdachte niet had kunnen voorzien. De officier legde er de klemtoon op, dit in verband met later geuite kritiek, dat de afsluiting van de normale weg niet volgens de regels was. Volgens het bestek had de wegenbouwer een door gang vrij moeten laten. Van een offi ciële omleiding was geen sprake. In dit verband kan Mol ook verweten worden dat hij S. op een andere route heeft ge wezen. Aan de andere kant moet over wogen worden dat Mol geleid werd door het feit dat passagiers zich al er gens anders hadden opgesteld en dat een behulpzame ziel pijltjes had ge plaatst die de fatale route aangaven omdat vele auto's reeds waren vast- gereden op de opgebroken weg. Een on voorwaardelijke straf wilde mr. Stig ter niet eisen. De grootte van een eventuele boete is moeilijk vast te stel len. Het is als met een apotheker of een overwegwachter: een fout in vele jaren is fataal. Hun aangeboren ver antwoordelijkheidsgevoel dient voort durend wakker te blijven, vandaar ook deze openbare behandeling, aldus de officier die tenslotte 150 boete eiste. Verdediging IN zijn verdediging merkte mr. baron van Lynden op dat de opdrachtge ver niets van de totale stremming |T7 AT zijn ze in Den Haag goed op ons, vrienden en mede- W standers in de hengelarij. Twee dagen eerder dan normaal gaat ons seizoen open; zaterdag al. En dat na dit fraaie voor jaartje. Het belooft wat. Voorspellen is een hadielijke zaak, ik weet het. En ik ga dus heus niet voorspellen dat we zaterdag avond allemaal met leefnetten vol zullen thuiskomen. Maar behalve voor de pechvogels onder ons die hun viswatertje in het hart van Hol land hebben ziet het begin van het seizoen er best uit. Een wintertje met weinig ijs, en een heel lang en warm voorjaar, wat wil je meer om de vis bijtensree té krijgen. Nog even wat over die waterver giftiging in Hollands hart. Voor zo ver jk weet is alleen oppervlaktevis aan dat griezelige spul ten offer ge vallen. Ruis- en blankvoorn, bliek, een heel enkele brasum. Snoek, baars en aal hebben er bij mijn we ten geen sctiade van ondervonden. Hopeloos is de toestand er dus be paald niet en ik heb zelfs een beet je gekke gedachte: Als de witvis daar zo schaars is geworden heb je kans dat de snoek en de baars, bij gebrek aan overdaad van prooi, be geriger dan ooit op spinner en aas je klappen. Wie weet! Ondiep Wat gaat u nou doen, zaterdag? Persoonlijk weet ik het wel. Pio nieren langs de rietkragen. Ondiep vissen. Zwevend, zogezegd. En na tuurlijk zal ik wel een heel vers half je wittebrood meenemen voor aas. maar vermoedelijk zal ik er. niet veel van gebruiken: mestpier en made, dat is mijn voorkeur voor het begin van het seizoen. De vis is namelijk nog niet uitge- spelemeid; vaar maar eens, liefst te gen valavond, zo geruisloos moge lijk in een roeibootje over de plas. In de kant hoort u dan de karper en de brasem flodderen en klappe ren dat het een lust is. De lente in derlui heufd. verliefdheid zoge zegd. Dat betekent dat de meeste joekels nog niet naar het diep zijn opgeschoven en geloof me; dat maakt het pionieren langs de riet kraag in tiet begin van het seizoen, tot een vaak lonend avontuur. Sys teem: de eenvoud zelve. De japan ner, en een doodgewoon witvistuig- je met korte pen wat mij be treft alleen maar een wit staafje, een pauweveertje of zo, en geen kurkje dat we een lange opslag geven. Ver, zo ver mogelijk van de boot vissen. Vandaar die lange op slag. Bootje in het riet niet vast maken, allemaal maar last, als het niet te gek hard waait houdt u de pieremegoggel wel door op een bos je rietstengels te gaan zitten en dan maar het aas stijf langs het rietkraagje deponeren. Een kind kan de was doen. Diepte? Twee handbreedten boven de bodem is mij diep genoeg. Verrassingen Voor mij is het grappigste van deze visserij dat zij zo vol verras singen zit. Kijk, als ik midden op de plas een voerstek maak en met de pluim stijf tegen de grond ga vis sen, dan moet het bijna brasem we zen. Er mag eens een bliek of een grote blankvoorn tussendoor lopen, maar dat blijft exceptie. Met die riethengelderij, als ik het zo eens mag noemen, kun je evenwel voorn en bliek, brasem en karper, ja, zelfs zeelt verwachten. En béste! Neem echt geen oud lijntje voor dit experiment, geen simmetje van vooruit dan maar en 't zal wel lukken, neen, kies een stevige, niet al te dun bovendien, want als u een dikke vis pakt, denk erom dat die sinjeur achter mekaar het riet in duikt en dan moet u met uw spul len van hogen tiuize komen om 'n baas te blijven. Ik heb eens een bra sem van 57 cm uit het riet gehaald: ik viste op hooguit een halve meter en denk erom dat die loebas me de handjes vol gaf! Zoeken Probeer het eens, zo langs het riet. Als het niet lukt kunt u die voerstek nog altijd maken, het sei zoen is nog jong genoeg. Maar tien tegen een lukt het wel. Vooral wan neer u alle mentale binding aan de rust van de voerplek vergeet. Waar mede maar gezegd wil zijn: wie langs .het riet vist moet de vis zoe ken. Als ze ergens niet zijn, ver- laats dan na enkele minuten uw oot een paar meter en probeer het weer. Heus, ergens komt u ze altijd te gen. En dan is uw dag dik voor mekaar. v. a. v wist, evenmin als de rijkspolitie. De marechaussee was echter wel op de hoogte. Voor S. was het heel normaal dat hij om moest rijden dit wordt hem ook niet verweten. Wel dat hij onvoldoende voorzorgen heeft genomen. Over het vastraken van de bus is niets definitiefs te zeggen. Men kan achteraf wel zeggen dat hij de passagiers had moeten laten uitstappen, maar men kon de overweg veilig overkomen in een stapvoets-tempo. Grovelijke onvoor zichtigheid is hier dus niet de juiste term. De verwijten vond pleiter ge zocht: redelijkerwijs waren geen onge lukken op deze overgang te verwachten. Replicerend zeide mr. Stigter hierop dat het kernpunt is dat verdachte niet had mogen wagen deze overgang over te gaan. Dat hij eraf is geraakt bewijst dat er een fout is gemaakt. Het was een kwestie van centimeters. „Er wordt al leen aangegeven, wat S. heeft nagela ten, niet wat hij concreet fout heeft ge daan" aldus de raadsman tenslotte. Uitspraak op 9 juni. Zij was z'n type niet,... Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM De 68-jarige Reeu- wijkse ingenieur G. J. J. V., die zich boos had gemaakt over een foto in de Haagse Post, waarop een jongedame stond, die naar zijn mening met haar uiterlijk ieder schoonheidsgevoel tartte, is door de rechtbank te Rotterdam vrij gesproken van de hem te last geleg de belediging. De ingenieur had namelijk onder de rubriek Het vrije woord in het week blad een stukje van niet te miskennen strekking geschreven, waardoor het meisje zich beledigd had gevoeld. Ontwerper Citeria gestraft Eigen nieuwsdienst DEN HAAG De ontwerper van de sportauto Citeria, de 32-jarige autohan delaar J. van B. uit Voorburg, is giste ren door de rechtbank in Den Haag we gens valsheid in geschrifte veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee en een half jaar met aftrek. Hij had valse wisselbrieven voor een waarde van 450.000 gulden in disconto gegeven bij de Zuidhollandse bank n.v. Tegen hem was drie jaar geëist. Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM De drie mannen, die in de nacht van 13 op 14 februari een mislukte overval pleegden op de bank van Maasland, zijn gisteren door de Rotterdamse rechtbank conform de eis veroordeeld. De 26-jarige varensgezel J. V. uit Leiden kreeg drie jaar gevange nisstraf met aftrek, de 35-jarige schoon maker W. S. uit Den Haag twee en een half jaar met aftrek en de 44-jarige ha venarbeider A. A. A. H. uit Den Haag een jaar met aftrek. 188 heftige onstuimigheid van zijn leger niets kon uitrichten, be trad hij met zijn officieren het mid denschip van het tempelgebouw, dat door een dikke muur van het bran dende deel werd gescheiden. De heilige ruimte was hoog en koel en onberoerd door de hitte en het rumoer buiten. Daar stonden de kandelaar, de tafels voor de toonbroden, en het reukaltaar. Langzaam liep Titus naar voren, maar aarzelde bij het gordijn, waarachter het geheim, het Aller heiligste verborgen was. Sinds Pompejus had niemand deze ruim te betreden. Wat zou er achter dit gordijn zijn? Zou er een ezelskop of een ondier, half dier, half mens achter zitten? Met zijn korte, bre de handen greep Titus naar het gordijn. Achter hem voelde hij de nieuwsgierige gezichten van zijn officieren, vooral het brede, rode gezicht van kapitein Pedan. Wat zou er achter het gordijn zijn? De prins trok het terug. Een scheme rige vierkante ruimte werd zicht baar. Titus trad nader. Het rook er naar aarde en oud hout. En niets dan naakte, onbehouwen steen, die boven van de bergen komt, en een grote, beklemmende eenzaamheid, verder niets. „Nou ja", kwekte kapitein Pe dan en haalde zijn schouders op. „Idioten". De prins herademde, toen hij weer in de lichtere vierkante ruimte van de voorhal stond. Hij zag de nobele eenvoud van deze hal, haar symmetrie en de heili ge gereedschappen langs de wan den. „Wij moeten dit redden, mijne heren", zei hij niet luid maar dringend. „We mogen niet toela ten, dat dit alles vernietigd wordt", eiste hij. Kapitein Pedan grijnsde. Reeds smeulde het vuur bij de deuren. Onder alle deur- scharnieren hadden ze vuurtjes aangestoken. Het was al te laat. In grote haast sleepten de solda ten de heilige gereedschappen uit de tempel. De meeste waren zwaar en uit massief goud. Tien man zuchtten onder het gewicht van de luchter en bezweken er onder. De luchter viel op de grond en op een der dragers. Toen de prins de soldaten toeschreeuwde en de centurio's ér op sloegen, bogen ze hun ruggen opnieuw en sleep ten de voorwerpen uit het bran dende, in elkander stortende hei ligdom. Ze droegen de twaalf gou den toonbroden naar buiten, de of fergaven, de zilveren trompetten van de priesters, vouwden het prachtige babylonische gordijn op, waarop een voorstelling van de hemel was geborduurd. De prins stond op de treden van het tempelgebouw. Achter hem brand de het vuur. Hij keek toe, hoe de luchter en de tafel met de toon broden door de menigte naar de legerplaats der Romeinen waggel den, op en neer over de lichamen, hoofden en schilden als schepen over een bewogen zee. Intussen gedroegen de legioen soldaten zich in het heiligdom als beesten. Ze waren dronken van het vele bloed en het gevoel hunner overwinning. Ze plunderden wat hun in handen viel, rukten de gou den en zilveren beslagen van deu ren en muren. Met levensgevaar klommen ze op de buitenmuren om de trofeeën, die daaraan be vestigd waren, buit te maken, vaandels en wapens van oude Sy rische koningen, vaandels van het tiende legioen, die vier jaar gele den op Cestius Gall waren ver overd. Ze plunderden de kleedka mers en de kamers voor de spe cerijen en de hal voor de instru menten. Met zeldzame, kostbare, heilige voorwerpen in hun armen draaf den ze door de reusachtige vier kante ruimte. Dit was de bekro ning van de veldtocht. Om dit huis van de onzichtbare God neer te halen en te plunderen waren ze bij tienduizenden gestorven. Nu wilden ze ten volle van de over winning genieten. Ze schreeuw den, lieten zich vallen, lachten als dwazen en stampten en dans ten met hun zware soldatenlaar zen met spijkers over de vloer, waar marmer en mozaïek be zaaid was met lijken en bloedige sjerpen met Makkabi-initialen. (Wordt vervolgd) Advertentie Hu! 38 ct per pakje HjlllllllllllllllllllllllJIHI ALKMAAR. Ter zitting van de Alk- maarse rechtbank is gisteren verdacht van meineed de 52-jarige caféhouder H. Es, uit Heerhugowaard gearresteerd. Hij moest getuigen in een zaak tegen zijn zoon, die op 30 januari was gearresteerd wegens het besturen van een auto ter wijl hij onder invloed van sterke drank verkeerde. Tegen de zoon werd een week gevangenisstraf geëist. De vader had aanvankelijk tegenover de politie verklaard, dat zijn zoon het café stomdronken had verlaten en dat hij hem had geweigerd meer sterke drank te verschaffen. Voor de rechtbank zei de vader echter, dat zijn zoon op de bewuste avond niet dronken maar ziek was. Hij zou zijn verklaring aan de politie hebben afgelegd in een stem ming van nervositeit, omdat hij al een zoon bij een verkeersongeluk had ver loren. -* 1 fiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii 4. Een sprekende papegaai die geluk aanbrengt?" vroeg de vogelkoopman fronsend. ,,U verlangt nogal wat en dat voor vijfentwintig florijnen!" Bekommerd liet hij zijn blik langs de kooien dwalen. „Er is tegenwoordig zo weinig vraag meer naar vogels die ge luk aanbrengen.. mompelde hij. „Maar wacht eens!" Hoopvol zag de maat hem zijn perceel doorlopen en een doek van een kooi trekken. „Dit is Larie!" riep hij de maat toe. .Larie koek! Larie koek lelijke ater ling!" kraste het dier. ,,Ja hoor, zoet maar... straks krijgt Larie een koekje!" beloofde de rande- laar vlug. „Koppiekrauw-watjekou!" rijmde het dier, terwijl het een bijziend oog os de maat richtte. „Dit is momenteel de enige, die be hoorlijk kan praten, stuurman", zei de koopman. „Beh-behoorlijk, zei u?" vroeg de maat terwijl hij de vogel aarzelend be keek. „Nu ja... Larie is al over de honderd jaar moet u bedenken", was het ant woord „Mijn grootvader heeft 'm eens van een oude zeerob gekocht, toen hij deze zaak begon En in die tijd was het Lutjewiers niet zo beschaafd, als van daag den dag, moet u rekenen. En dan al die tijd onder zeelieden..." Hij schud de bedenkelijk het hoofd. „Maar..." hernam hij toen. „Als er één papegaai is met ervaring in het aanbrengen van geluk, is het deze wel! Honderd jaar is een hele tijd, moet u rekenen." „Dan neem ik hem maar", besloot de maat. „Misschien komt er dan eens een einde aan al de ellende en narig heid... „Ja, ja, zegt u dat wel!" sprak de handelaar meelevend. Intussen had hij een doosje uit de kast gehaald, dat hij de. maat na de betaling overhandigde. „Dit schijnt er bij te horen", sprak hij, het deksel met zijn mouw afstof fend. „Praetpepernoten" staat er op. Echt ouderwets, vindt u niet? Niet dat ik ze hem ooit heb gevoerd hoor! Bij mij kreeg Larie het gewone kostje, net als de anderen! Maar ja, grootva heeft het erbij overgenomen, dus zou ik zeg gen: probeert u het eens!" hervormde kerk Beroepen te Wijk bij Heusden: W. L. Tukker te Rotterdam. Aangenomen naar Oosternijkerk: W. J. Burggraaf kand. te Bozum. Bedankt voor Scha- gen: J. S. Krol te Sappemeer. gereformeerde kerken Beroepen te Dirkshorn: J. Tevel, kand. te Middelburg. Bedankt voor Ro den W. B. van Halsema te Eernewou- de. Beroepen te Lethbridge. Alberta. Ca nada, C. Molenaar te Leiden. Bedankt voor Veenendaal: Chr. van Dam te Rotterdam-zuid. unie van bapt. gem. Bedankt voor Treebeek: J. Tekelaar te Hoogezand. Vogelvrienden bijeen TERNEUZEN. Op de vergadering van de vogelvrienden, die onder voor zitterschap van de heer M. de Mul ge houden werd, sprak het lid Hamphens over de verschillende vogelDroblemen en gal adviezen over aanschaf van vogels en het kweken daarvan. Na de pauze sprak nog de heer G. Sponselee over Uilen, Houtduiven en kleine zangers, hun leefwijze, het bouwen van hun nes ten en het broeden, hetgeen hij met filmstrips verduidelijkte. Igor Strawinsky heeft de Sonning- prijs van ongeveer 27.000 gulden te Ko- hagen in ontvangst genomen. De Deense componist Knud Aage Riisager zei dat Strawinsky de wereld van de muziek even ingrijpend had gewijzigd als Ein stein het beeld van het heelal. •T

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2