W oerkumsmaragd gevat in zilveren glans van rivierwater Koning Boudewijn heeft het niet gemakkelijk mSrïiriMi~ I KAPPIE en de SPREKENDE PAPAGAAI I Dominee in hoger beroep DE NATUUR Dinsdag 26 mei 1959 Pag. 2 ei ne juwelen Minister Luns naar begrafenis van Dulles Leden Tweede Kamer WAAR MAAS EN WAAL TEZAMEN SPOELT EN GORKUM RUST VAN VER Om a.o.w'.-premie Smaragd Het rumoer om het Belgisch koningshuis Schim Vliegende taxi chauffeur wordt vijfenzeventig Japan ziet ze niet meer vliegen Dr. Banning gaat met pensioen DE TINTELS Jack Dunkley in en om uw huis Uit de kerken ZEEUWSCH DAGBLAD Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. Minister Luns ver trekt vandaag naar Washington om er, namens de Nederlandse regering en in zijn hoedanigheid van voorzitter van de raad van de Navo. de begrafenis van oud-minister Dulles bij te wonen. Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. De heer W. P. G. Ass- mann uit Roosendaal zal voor de Ka- i'.iolieke volkspartij zitting nemen in de Tweede Kamer in plaats van dr. G. M. J. Veldkamp, die is benoemd tot staats secretaris van Economische zaken. Zijn partijgenote mej. O. S. H. M. Kok uit Hoensbroek zal de plaats van drs. W. K. N. Schmelzer, benoemd tot staatsse-, cretaris van Algemene zaken, innemen. Van een onzer redacteuren A ZESHONDERD JAAR mogen Maas en Waal eöii iets1 andere bedding hebben g'ekozen, het rivierwater is watl vuiler en wat minder rijk aan malse zalm geworden, tegen- i over Gorkum ligt nog altijd het kleine stadsjuweel dat Woudrichem zegt te heten maar Woerkum wcrdt genoemd. Bin nen zijn enge wallen, waarop de laatste vissers uil vele rivierva- rende geslachten hun netten tanen en te drogen hangen is die kleine stede met zijn nauwelijks drieduizend bewoners en zijn stompe .mosterdpot" als rustig heerser over het silhouet in zes honderd jaren ternauwernood veranderd. Nog buigen de kinderhoofdjes mee in de waterkering, die de Hoogstraat van huis uit is, nog koepeit de Water- of Gevangenpoort zich over de trage wandelaar die van het dokkerend veer- bootje uit Gorkum kwam overgevaren, de haast der tijden achter zich latend en de droom van het verleden betre- dend. overeenkwam met een uitvoerige par-' tij radbraken. i Jan van Arkel. heer van Gorkum en' Willems aartsvijand liet met list eni ge krijgslieden de stad aan de over- I zij binnensmokkelen. Zij staken de tol-1 gaarder neer. bevrijdden de Gorkum- mers en brandden de stad plat. Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. Mr. L. van Heijningen in Den Haag heeft bij a'e belastingkamer van de Hoge raad beroep in cassatie ingesteld tegen de beslissing van de be-1 lastingkamer van het gerechtshof in Leeuwarden, waarbij het bezwaarschrift van ds. Van Houdt te Uithuizermeeden tegen betaling van*de a.o.w.-premie is verworpen. Ds. Van Houdt, predikant van de Vrij gemaakte gereformeerde kerken, had bezwaar gemaakt tegen het betalen van premie voor de algemene ouderdomsver- zekering, omdat naar zijn mening niet I de overheid, maar de kerk voor de gees telijkheid moet zorgen. De belastingkamer had in haar uit spraak gesteld, dat betaling van de a.o.w.-premie niet tegen het geweten i kan indruisen, omdat men niet verplicht is de uitkering te aanvaarden. Mr. Van Heijningen meent echter, dat ds. Van Houdt tegen zijn wil aan het systeem van de a.o.w.-verzekering moet j deelnemen. Veel andere predikanten van de Vrij gemaakt gereformeerde kerken hebben eveneens bezwaarschriften tegen de be taling van de a.o.w.-premie ingediend. Hier begon Woerkums drama en Woerkums glorie in de tijd van de Hoekse en Kabeljauwse twisten, toen Willem vier. vader van Jacoba van Beieren een paar krijgsgevangenen binnen Woerkums wallen hield om ze ,,op reden te doen zetten", hetgeen Woudrichem, een openluchtmuseum dat betere tijden tegemoet gaat. Van onze correspondent BRUSSEL. Voor Nederlanders die gewend zijn aan hartelijke be trekkingen tussen vorstenhuis en volk, is het een vreemde g'ewaar- millllllllllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUI I S stond het zo nuchter op de voor- pagina van de krant: kinderen ruilden munitie voor snoep. Het was het verhaal van het kolonie- huis voor bleekneusjes onder de rook van het vliegveld Soester- berg, waarvan één der kinderen eind vorige week ernstig verwond werd, doordat het een onschuldig uitziend, maar venijnig stuk rau- nitie met een steen had bewerkt. En nu bleek, dat één der terrei- nen bij het huis vol lag met mu- nitie en dat de kinderen daar- mee speelden en er onder elkaar een ruilhandeltje mee dreven. Ze ruilden munitie voor snoepgoed. Dat is zo'n zin, die een mens aan- grijpt. Want is er in het hele le- ven niet zo heel veel, dat daar gelijkenis mee toont? Op dezelfde pagina staat de foto van een va- der en dochter, beiden gezond en wel na een ernstige hartoperatie. Wij, mensen, worden heel knap in het bestrijden van allerlei zlek- ten. Maar we worden ook zo ont- zaglijk knap in het vinden van al ii lerlei methoden om elkaar te ver- nielen. Feitelijk doen we telkens weer niet anders dan met eikaar een ruilhandeltje drijven: snoep- goed voor munitie. Ik denk nog wel aan de tijd, dat een zekere Göhring het Duitse volk voorhield, dat kanonnen voor een land meer waard waren dan boter. Het Duit- 5 se volk heeft die ruil gedaan. En met welke gevolgen voor zichzelf j§ en voor heel de wereld? En in on- ze tijd hebben we het Russische E volk. dat zich zware opofferingen heeft moeten getroosten, omdat zijn machthebbers de zware in- dustrie" en dat is de indus- trie, die het oorlogstuig kan ma il ken de voorkeur gaf boven de fabrieken van goederen voor men- selijk gebruik. Terwijl we dus aan 1 de ene kant de mogelijkheden en gemakken voor de mensen hoger kunnen opvoeren dan ooit in de wereldgeschiedenis, moeten we an- derzijds een groot deel van die welvaart ongebruikt laten, omdai we munitie moeten maken voor ja. voor wat anders dan eikaars vernieling? Snoepgoed ruilen we voor munitie. Inderdaad. En dat doen heus niet alleen onnozele kin- deren. Trouwens dit werkt van de eerste tijd van de schepping van de mens af. Hij ruilde het pa- radijs voor de doornen en diste- len. omdai hij zijn eigen wil j= wenste te doen en niet wilde luis- teren naar het gebod Gods. Nog altijd gaat dat door. Al is ons een weg geopend, waardoor we weer naar God kunnen luisteren en waardoor we Zijn kinderen 1 kunnen zijn. Maar de mens gaat liever zijn eigen weg. Snoepgoed voor munitie! wording in België een duidelijke on verschilligheid jegens de koninklij ke familie waar te nemen. Deze onverschilligheid blijkt naar Nederlandse begrippen wel zeer sterk bij de voorbereidingen voor het hu welijk van prins Albert: toen de ver loving bekend werd gemaakt, dacht geen Belg er aan de vlag uit te ste ken. Pas vierentwintig uur latei- kwam de minister van binnenlandse zaken op het idee dat het toch wel aardig zou zijn als de openbare ge bouwen in dit opzicht het voorbeeld zouden geven. Dat gebeurde toen ook. nadat eerst weer een etmaal verstre ken was. Ook de wijze waarop de Belgische kranten schrijven over de kwestie van de huwelijksinzegening is naar Nederlandse begrippen wel zeer oneer biedig: men krijgt soms de indruk dat het huwelijk van de kroonprins een aangelegenheid is van het Bel gische volk. waarbij de koninklijke familie slechts zijdelings betrokken is. Wat koning Boudewijn betreft, gaal het gevoel van onverschilligheid over in spijt, wanneer uit de vele kolom men die de kranten wijden aan diens Amerikaanse reis blijkt dat de koning wel degelijk kan lachen, en dat hij vlot en vrolijk om kan gaan met mensen van allerlei slag. Vooral katholieke pers Het valt de Nederlandse bezoeker aan België momenteel ook zeer op, dat hoewel alle kranten schrijven over j ,.de moeilijkheden met hel hof", de socialistische pers daaraan slechts meedoet dooi aan te halen wat de katholieke bladen schrijven. Het is vooral de Vlaamse katholieke pefs die zich zeer actief toont. De Waalse Libre Belgique schrijft hierover: ,,De pers van links blijkt in staat haar broodmandje overdadig te vullen door te putten uit de Vlaamse katholieke kranten, die traditioneel het meest aan de 'dynastie gehecht waren." Het blijkt thans echter steeds meer dat die gehechtheid niet zo diep ging als wel aangenomen werd: gedwongen door een groot deel van België's ka tholieke bevolking, heeft die pers ko ning Leopold, en het leopoldistische standpunt, door dik en dun moeten verdedigen. Dat brachl mee dat in de dagen van de koningskwestie, in de Vlaamse katholieke pers alles werd rechtgepraat en geïnterpreteerd op grond van het eenmaal ingenomen standpunt. Diezelfde pers heeft daarna moe ten trachten het verleden te vergeten, om na de troonsbestijging van Bou- dewijn goede relaties tussen vorst en volk te bevorderen. En het kan moei lijk gezegd worden dat het hof, of. j om het maar ronduit le zeggen, de! koninklijke familie daarbij een gulle, j helpende hand heeft uitgestoken. Mehselijk gesproken was dat na-1 tuurlijk heel goed te begrijpen. Voor I i,emand van het karakter van koning Leopold, en van zijn echtgenote, werd hiervoor een bijna bovenmenselijke inspanning verlangd. En van'koning Boudewijn werd in feite verlangd dat hij zich zou gedragen alsof de twee mensen die hem op de wereld het liefste zijn, nooit iets was aangedaan. Het isolement waarin koning Bou dewijn zich met de andere leden van de koninklijke familie heeft terugge trokken. komt voor een groot deel voort uil zijn gevoelens ten opzichte van zijn ouders: hij vindt dat hij een plaats inneemt die niet hém toekomt, maar zijn vader. Ware dit alles niet gebeurd, dan zou Woerkum wellicht over nóg meer schoonheden beschikken dan het nu te bieden heeft. Tot troost moge strel£ ken dat dit stedeke op de uiterste hoek van het Brabantse ondanks de ver woesting uit de vijftiende eeuw een beslagen smaragd is gebleven in de vatting van het glanzende rivierwater. In de Molenstraat staat het huis van Jacoba van Beieren nog vermoeid en wachtend op een grondige restauratie overeind en verderop leunen twèe mag nifieke gevels in de Hoogstraat tegen elkaar kundig opgeknapt en te recht de trots van Woerkum. Het zijn „In den gouden Engel" en „In den salamander", in welk laatste renais- sancepand een apptheker zijn artsenij moet hebben bereid. Woudrichem is een bezoek waard. Als de zon met de pastelkleuren van zijn gevels speelt en het vroe gere raadhuisje ook met liefde en veel geld gerestaureerd r kan het ge beuren dat erdoor de verbeelding van de mens-van-nu een schim voorbij schuift, die de 'brede fluwelen hoed licht en zegt: Gemorgen burger, ge zijt verloren gelopen zie ik? Laat mij u helpen de veerman weer te vinden". De veerman is nooit ver, waar de voeten van de bezoeker hem ook heb ben gedragen in deze kleine vesting driehoek. Hij bedient een amechtige motor op de veerboot Janihudi, waar van de banken tegelijk de redding boten zijn en hij bezit een mooie zach te Brabantse g. Hij vaart terug' naar Gorkum en laat de contouren van Woerkum ver dwijnen in de nevel van het lage land. Maar hij ziet aan de koesterende blik waarmee de bezoeker afscheid neemt dat er een terugkeer zal komen. Naar het slot Loevestein ook, dat op steen- worps afstand van Woerkum aan de andere kant van de Maas te wachten ligt op een andere bedevaart. Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM. De oudste taxichauf feur van Rotterdam wordt morgen 75 jaar Het is de heer J. J. van Bussel. Nog steeds is hij dagelijks bij de weg, alleen 's avonds rijdt hij niet meer. Daar is hij de laatste jaren mee opgehouden. Voor de heer Van Bussel zijn taxi onderneming begon, had hij al een hele loopbaan als vlieger achter de rug. Hij is één van de eerste Nederlanders, die een vliegbrevet heeft gehaald. In de jaren 19111914 heeft hij in tal van plaatsen vliegdemonstraties gegeven. Vlak na de Eerste wereldoorlog is de heer Van Bussel met een tweedehandse Opel zijn loopbaan als taxi-ondernemer begonnen. Taxiritten waren toen nog veel duurder dan tegenwoordig, vertelt hij. Er was in 1918 nog bijna niets te krijgen en de mensen moesten daarom maar zo een gulden per kilometer betalen. Dat werd al gauw anders. De prijs van een ritje op en neer naar Den Haag zakte binnen een jaar tot vijf gulden. In 1921 richtte de heer Van Bussel met twee andere taxi-ondernemers de Taxi houders vereniging Ons belang op. Nog steeds is hij daar bestuurslid van. Nu maakt hij er met drie wagens deel van uit. Praten doet hij niet veel over al die jaren taxirfjden. De drie jaren vliegerij zitten hem veel hoger. Hij is er in be land doordat hij als kunstemaker-op-de- fiets de aandacht trok van een lid van de Bredasche vliegvereniging. Die fiets- demonstraties gaf de jonge Van Bussel op de Botersloot in Rotterdam, voor de rij wielzaak van zijn vader. In 1910 ging hij toen vliegen en op 15 februari 1911 was hij de derde Nederlan der, die het brevet van de Fédération aeronautique internationale Haalde. Daar na ging hij het hele land door, vlieg demonstraties geven met een Blériot. Eén keer heeft hij in die jaren een, noodlanding moeten maken, boven Berg. schenhoek. Zijn motor was uit eikaar ge sprongen, maar het lukte hem toch hel toestel heelhuids aan de grond le zetten TOKIO (UPI) Sommige radarsta tions langs de kust van Japan worden door Sow.ietrussische schepen en vlieg tuigen gestoord, aldus de Japanse raad voor de scheepvaart. Deze storingen werden voor het eerst gerapporteerd in de zomer van het vo rige jaar. In sommige gevallen zouden vliegtuigen stroken metaalfoelie hebbeir- uitgeworpen bij het eiland Hokkaido. Men neemt aan dat de vliegtuigen die zich op die manier onzichtbaar wilden maken militaire objecten nabij som mige havens wilden fotograferen. 187 TJE Romeinen overmeesterden de kleine groep, die de poort van het tempelgebouw verdedigde, spoedig. Ze bereikten de trap en klommen naar beneden naar het plein, waar het offeraltaar stond met zijn grootse treden en grootse blokken, die voor alle eeuwigheid waren saamgevoegd, uit onbehou wen steen, daar het altaar niet met ijzer in aanraking mocht komen. Nu had een troep van ongeveer vijftig Joodse soldaten hier een stuk geschut opgesteld. Ze riepen: ..Makkabi, Makkabi", en de Ro meinen schreeuwden: ,,Hep, Hep", en ..Weg met Judea" en bestorm den het altaar. Het geschut slin gerde hun stenen en ijzer tege moet, maar ze drongen aan beide kanten van het altaar steeds ver der op en hadden het nu omsin geld. Ze bestormden nu de treden. Ze behoorden allen tot het vijfde en waren allen manschappen van Pedan. Er heerste een onbeschrijf lijk tumult, maar langzamerhand brak een stem zich baan, die bru taal en overmoedig het ruwe lied van het vijfde legioen zong. Enke len begonnen mee te zingen en nu zongen allen.. Men hoorde geen Makkabi meer en alleen maar het lied. Nu maakten ze zich ook van de andere poorten -»an dit deel van de muur meester, openden ze en stroomden van alle kanten naar binnen. In rijen van twee, elkaar dekkend met hun schouders en de schilden tegen elkaar, liepen ze in de maat en sloegen alles neer wat DEN HAAG De geneeskundig hoofdinspecteur van de Volksgezond heid, dr. C. Banning, zal wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, op 1 september de rijksdienst verlaten. Hij zal worden opgevolgd door de heer H. J. Dijkhuis, thans plaatsver vangend directeur-generaal van de Volksgezondheid. hun in de weg kwam. Ze kwamen nu van beide kanten opzetten, om singelden, wie ze ontmoetten en dreven hen naar het grote altaar Maar op de rechter hoek van het altaar, waar anders de chef van de tempeldienst de offerende pries ter en levieten het teken gaf, stond nu kapitein Pedan en om hem heen rumoerde het ruwe lied van het vijfde legioen. Hij zong mee en zwaaide zijn zwaard en nam nu en dan voor de afwisseling zijn wijn stok in zijn hand. De mensen wer den naar het altaar gedreven en schreeuwden: Hoort, Israël, hoort" en boven op het altaar stond kapitein Pedan „Hep. hep te schreeuwen en zwaaide zijn wijnstok en liet hem op de hoof den neerdalen. De zwaarden maai en in het rond, het bloed vloeit als een beek de trappen af en om het altaar Jjggen steeds meer lijken. Titus was juist een poosje rustig gaan liggen. Hij sprong overeind en zag, dat de legioenen opbraken, zonder dat iemand daartoe bevel had gegeven. Toen zag hij rook opstijgen en vlammen. Hij liep zijn tent uit, zoals hij was, zonder teken van zijn waardigheid en on gewapend. Hij liep dwars door de wilde vreselijke drukte. Velen her kenden hem, doch bekommerden zich verder niet om hem. Ze riepen in hun haast vrolijk: „Kom mee, kameraad. Kom, steek er ook de brand in. Hep Hep." Hij wilde deze woeste razernij trachten te keren. Wilde hij het werkelijk? Hep, hep, riep hij als de anderen tegen zijn zin. En „steek er de brand in, kameraad". De wachtposten voor zijn tent hadden bemerkt, dat de prins zijn tent was uitgelopen. De gealar meerde officieren en gardes baan den zich door de drukte een weg naar hem toe. Eindelijk, toen hij al door de poort binnen in de tem pel was gespoeld, bereikten ze hem. Hij had zich weer in be dwang. Had hij werkelijk ook rneege- schreeuwd? „Blussen", riep hij nu. „Water! Water!" En: „Blussen!" „Water!" riepen ook zijn officieren. En ze poogden de razende soldaten le grijpen. „Water. Water. Blussen!" Met hun wijnstokken sloegen de centurio's naar de verwilderde massa. Maar hel was zinneloos, deze massa te willen keren.'Dolle woede en lust om te moorden en plunderen hadden zich van het hele leger meester gemaakt. Ze hadden zo oneindig lang gewacht in deze hete afmattende maanden om „dat", „dat daar", onder hun zware soldatenlaarzen te kunnen vertrappen. Ze wilden zich nu voor al deze ontberingen wreken. De Romeinse legioenen én de Syrische en Arabische vazallen, die met hen meededen, dringen nu naar voren. Niemand wilde te kort komen. Ze hadden haast en de een gunde de ander niet, dat hij eerder aan het doel kwam. Ze stormden over het gloeiende puin, duwden elkaar weg en stootten el kaar in de kokende puinhopen. Over hele bergen van lijken dron gen ze naar voren. (Wordt vervolgd) 311111111111111111111111111111111111111111' liiüiiiififiiiiiiniiitiiitiiiiüiiiiiff 'MORGENj ViORGCNj MEVR.TltSTEL MP/R. DE BRUIN L I 1 s door 5= zz. --hi" n ^lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllg Uw witte aronskelk moet nu wat rust hebben; als ze maar steeds aan de groei gehouden wordt zal ze 's winters niet zo rijk bloeien. Geel de plant dus nu geen water meer en ook geen vloei, mest. De bladeren zullen geel worden en verdorren en dat is juist hetgeen men moet zien te bereiken. U kunt de plant nu buiten leggen, doch dan zo dat er geen water op komt. Half juni moet de plant uil de pot genomen wor den en zet men haar in de volle grond van de tuin en daar blijft ze staan tot half oktober. 3. Wanneer Tjeerd Duizendschoon, stuurman op de Kraak, had geprobeerd iets meer te weten te komen van de zonderlinge vreemdeling, in plaats van een papegaai te gaan kopen, zou hij vaar hebben opgekeken van de methode die de onbekende sinjeur bij zijn weten schappelijk onderzoek aanwendde. Hij zou deze op dat ogenblik bezig kunnen zien. terwijl hij zich door de nauwe luchtpijp van een ander, eveneens verla ten, schip wrong. En even later een nietsvermoedend havenarbeider, die in het ruim een sigaret zat te rollen, ho ren toesnauwen: „.Zeg op! Zeg op! Waar heb je de sprekende papegaai?" Mis schien was het de maat dan wel duide lijk geworden, dat het de vreemdeling niet om „oude zeemansgebruiken". doch om een papegaai te doen was. Een be paalde, sprekende papegaai.. Maar ach, de maat had inmiddels an dere zorgen. Zijn prentenbriefkaarten- verzameling bleek lang niet zo kostbaar als hij zich had voor gesteld. „Hooguit twintig florijnen", sprak de handelaar, de vrijetijdsbesteding van de maat met een vergrootglas bestude rend. „Twintig florijnen!' riep de stuurman ontdaan. ,,M-maar er zitten heel zeld zame bij! Hier... een uit Ruwanië. Die zijn heel moeilijk te krijgen! En daar één van de Foetsjie-eilanden die vind je in heel Luljewier niet. Vertel mij wat!" Deze argumenten deden de koopman beseffen, dat hij hier niet met een ama teur te doen had. „Goed dan. Vijf en twintig florijnen!" sprak hij kort. „Maar geen pennie méér! Niet veel later stapte de maat een han del in Huis- en Pluimvee binnen. .Kan ik vooi vijfentwintig florijnen een sprekende papegaai krijgen?" riep hij, nog bij de deur. „Zo een, die geluk aanbrengt?" NED. HERV. KERK Aangenomen naar Ellecom-De Steeg J. Swaak te Burgh. Benoemd tot gees telijk verzorger van het diaconaat rust huis „De Nijenstede" te Amersfoort dr. L. D. Terlaak Poot, em. pred. en hulp prediker te Callandsoog. GEREF. KERKEN. Beroepen te Amsterdam-Zuid-SIoter- vaart W. Dekker te Ylst. te Waterin gen L. C. Rietveld, kand.. te Den Haag. le Medicine (Canada) D. J. Roos te Haarlem-Zuid, te Vroomshoop K. Ubels te Zwartebroek. Bedankt voor Garijp A. van Egmond te Oosterbeek. Beroepbaarstelling: de heer L. Zwaan, kand. en hulpprediker te Londen voor het werk onder de verstrooiden en het evangelisatiewerk in Lancashire keert per 1 juli naar Nederland terug en zal met ingang van 6 juli een eventuele be roep in overweging nemen. Zijn adres is: Meth. Int. house, 75 Mount Plea sant, Liverpool Engeland. UNIE VAN BABT. GEM. Bedankt voor Almelo Ph. Lindeman te Stavoren. Dr. A. Klasens is gisteren geïnstal leerd als directeur van het Rijksmu seum voor oudheden te Leiden. Aan de heer D. Kodde is op zijn ver zoek met ingang van 1 juni eervol ont slag verleend als burgemeester van de gemeente Zoutelande.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2