In Aalst ligt het
succes gewoon op
straat te kijk
Volkspolitie omsingelde
twee Oostduitse plaatsen
1 KAPPIE en de SPREKENDE PAPAGAAI I
Dam in haven van
's-Gravendeel
Gesprek over de
verplaatsing van
regeringscentrum
Uamea-Celei
Uit de kerken
Veertig jaar geleden
Geen boeman
Ruimtegebrek
Oorlogsjaren
DEal]
NAVO-OEFENING
FAIR WIND IV
i Charme voor Uiv handen
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
Zeil aan die slag
Jack
I Dunkley
Harriman als journalist
naar Rood-China
Zaterdag 23 mei 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Van een onzer redacteuren
gXJ Brabantia in het Noordbrabantse Aalst wordt al tien jaar lang constant
gebouwd. Een „vaste" aannemer en een heel ploegje mensen weten
bijna niet beter meer of zij horen bij het bedrijf. Dat is uiting nummer één
van het succes.
De n.v. Van Elderens Metaalwarenfabriek Brabantia mag dan deze maand
veertig jaren bestaan, het laatste stukje van de lange naam is pas de laatste
vijf jaar een begrip voor iedere huisvrouw. Amper tien jaar geleden stonden
een zeventig mensen by de personeelsadministratie ingeschreven, die samen
een jaaromzet bereikten van een achthonderdduizend gulden. Nu werken er
vijfhonderd, omzet acht milpoen! Ook dat is een succes.
Volgens de directie laat alles zich
vangen in het ene woordje Betrouw
baarheid. Een vrouw die haar keus op
Brabantia bepaalt weet dat zij mèt
die trapleer, die strijktafel of die
broodtrommel onzichtbare kwaliteit
koopt. Dat nu is eigenlijk het hele
geheim van en de verklaring voor
het succes!
T/BERTIG JAAR geleden dus sticht-
te „de oude heer" Van Elderen
het bedrijf. Hij is nu 72, maar samen
met zijn twee zoons voert hij nog
steeds de directie. Chris en Cornelis
zouden tweelingbroers kunnen zijn in
hun opvattingen; de burgerlijke stand
noteert hen echter op 48 en 46.
De commerciële helft zegt: Het
komt door onze feeling voor de markt
en door het zeer goede samenspel
„tussen pappa en ons beiden". Zij
spelen elkaar het balletje aardig toe
als zij het hoe en waarom verklaren.
Cornelis: Hij rust niet voordat een
artikel helemaal goed is.
Chris: En tlij heeft geen rust, voor
dat het snel en goed wordt gemaakt.
Zij hebben nog iets gemeen: de lof
voor hun vader („Ondanks zijn 72 ja
ren modern en progressief") en de
strenge opvoeding die zij van hem
hebben gehad. „Totdat we 25 waren
overdag werken in de fabriek en 's a-
vonds studeren. Eigenlijk hebben onze
kinderen het heel wat gemakkelijker
dan wij toen".
Er staat tegenover, dat zij het er
nu wat meer van nemen. Als het even
kan iedere week een ochtend of een
middag eruit, naar de grote hobby in
de Biesbosch, waar de boten en de vis
sen wachten.
'liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiL
T1JUENS een gesprek in de directie
kamers gaat de telefoon opvallend
weinig en ook dat is een uitvloeisel
van de regels van tiet huis. Het per
soneel op de sluitposten is vrij in ver
antwoordelijkheid. „Wij gaan er van
uit, dat ieders geweten zelf wel ver
telt als er iets fout is. De mensen
hier klagen wel eens dat zij nooit te
horen krijgen als zij fouten hebben
gemaakt. Wij zijn van mening dat een
directeur heus geen boeman hoeft te
zijn, zeker niet onder Brabanders. Die
proberen toch wel hun werk goed te
doen".
Iets anders Is de controle. Als een
directie niet weet hoe het product bij
haar klanten komt, kan zij ook nooit
de garantie geven dat het product
goed is. Aldus wordt steevast iedere
week een willekeurig aantal artikelen
uit de magazijnen op het directiekan
toor geopend. Zit er een fout In dan
gaat de hele partij open. Maar „op-
pijpen" vanuit de hoogste regionen is
er meestal niet bij; de preventieve
werking van de „onbekende" controle
is veel groter....
gramma zal universeel voor de Eu-
romarkt moeten worden, maar onze
keukens zullen steeds meer op de
Amerikaanse gaan lijken.
DIJ DAT ALLES blijft de onzichtbare
■O kwaliteit nummer één, te begin
nen bij het ontwerp. De ontwikkelings
afdeling werkte anderhalf jaar lang
aan de strijktafel, maakte 28 ver
schillende modellen voordat iedereen
tevreden was. Maar het plagiaat tiert
in Nederland nog welig.
Belangrijk onderdeel van het suc
ces is vervolgens de fosfateertunnel,
waarin Brabantia de vijand van elke
metaalindustrie, de roest, onder de
knie heeft gekregen. De producten wor
den erin ontvet, ontroest en roestwe-
rend gemaakt.
Pas dan komen zij in de tunnel die
Cornelis' vinding en trots tegelijk is.
Zij worden er tweemaal electrosta-
tisch met lak bespoten. Het hele pro
ces heeft ook twee voordelen; voor
de gebruiker dat de lak beter houdt,
voor de fabriek dat er minder lak
nodig is dan bij de gebruikelijke me
thode.
TJOE er ook is gebouwd, Brabantia
n kent constant ruimtegebrek, tot
nu toe tenminste. Misschien dat bet
beter gaat worden als de plannen voor
de eerstvolgende vier jaren werkelijk
heid zijn geworden. In Valkenswaard
gaan nieuwe complexen verrijzen op
een terrein van 2% h.a., waarvan dit
jaar al vijfduizend vierkante meter ge
reed moeten zijn.
Tegen 1963 zullen wel een duizend
mensen zich werknemer van Braban
tia kunnen noemen. Dan zullen ook
wel weer nieuwe artikelen zijn ver
schenen, want nog steeds wordt er
gewerkt aan telkens weer andere idee-
en. Een stuk of vijf, zes zijn et ooit
nu weer onderhanden,
Aalst zelf heeft inmiddels al lang
zijn Brabantialaan. Aan de ene kant
rijen zich de fabrieksgebouwen aaneen
aan de andere kant de woningen van
de mensen die er werken. Het suc
ces ligt er gewoon op straat te kijk
BASIS voor Bratoantia's groei is
gelegd in de oorlogsjf'en. De
heren Van Elderen wilden zicti gaan
specialiseren in huishoudelijke goede
ren, snel maar vooral goed gemaakt,
motto: Je kunt alléén groeien als je
kwaliteit maakt, en zorgt dat het pu
bliek dat weet.
Daarom leveren zij niet via gros
siers, maar 2400 winkeliers in Neder
land en nog eens vijftienhonderd in
België vertellen precies, aan welke ar
tikelen huisvrouwen behoefte hebben
en hoe zij die gemaakt willen zien. Zo
bereiken zij een twintig miljoen men
sen van de thuismarkt, voor wie een
typisch Nederlands programma met
ongeveer honderd artikelen is ont
worpen. Het is aangepast aan onze
smaak en levensgewoonten.
Moeilijker wordt het met de uitbrei
ding van die markt naar andere Euro
pese landen. De mens kan wel douane-
grenzen slopen, maar niet één twee
drie de levensgewoonten van een volk
veranderen. Dat kan wel honderd jaar
duren. Daarom zal het misschien no
dig zijn het programma zo uit te brei
den, dat de Fransman een Neder
lands stofblik accepteert omdat het
een beetje op het zijne lijkt. Het pro-
DEN HAAG Van 25 mei tot 12 juni
zal in het oostelijk gedeelte van de
Atlantische oceaan en in de Scandinavi
sche wateren de Navo-oefening Fair
wind IV worden gehouden, waaraan ma
rineschepen en -vliegtuigen van Neder
land, Noorwegen, Denemarken en Enge
land zullen deelnemen.
Van Nederlandse zijde zullen het vlieg
kampschip Hr. Ms. Karei Doorman, Hr.
Ms. jagers Gelderland, Uterecht en Am
sterdam en Hr. Ms. onderzeeboot Zee
leeuw deelnemen.
Verder zullen Neptunes. Seahawk-
straaljagers en Avengers de marinelucht
vaartdienst vertegenwoordigen.
Fair wind IV houdt onder meer in:
oefeningen ter bestrijding van onderzee
boten
's-GRAVENDEEL (ANP) In 's-Gra-
vendeel is begonnen met het aanleggen
van een dam dwars door de haven, die
daardoor wordt gehalveerd. Op het ogen
blik is men bezig de haven uit te bag
geren om zo een goede ondergrond voor
de dam te krijgen.
De dam wordt een belangrijk onder
deel van de hoofdwaterkering rond de
Hoeksche Waard. De bestaande werd bij
de watersnood ernstig beschadigd en is
onvoldoende.
bracht onze gewaardeerde Arte-
mis me ertoe, te peinzen over
verdwijnende beroepen zowel als
over verdwijnende kleding. Fei
telijk had hij dat de vorige dag
al gedaan, toen hij schreef over
de laatste mutsenherstelster. En
gisteren presenteerde hij ons de
laatste boerenkleermaker. Ik be
wonder altijd zijn moed, om zo
iets te doen. Niet alleen, dat hij
die mensen zo weet uit te vin
den en te beschrijven, maar ik
zou altijd bang zijn, dat ik on
middellijk briefjes kreeg: de laat
ste. maar weet u wel, dat.
Voor deze twee onderwerpen ben
ik daar belangstellend naar. Wie
weet, wat hij ons dan nog meer
kan vertellen. Maar ja, afgezien
daarvan is het toch wel zeker,
dat je niet veel vingers nodig hebt
om het aantal van deze oude vak
lieden te tellen. En hoe lang zal
het nog duren, eer hij kan schrij
ven over de laatste drager van
die of die Zeeuwse dracht? Want
het aantal van die dragers wordt
met het jaar minder. Zowel in de
mannelijke als in de vrouwelijke
lijn, al heb ik de indruk dat het
bij de mannen het sterkst is. Daar
zit iets in van een registratie van
de integratie, de verstrengeling
van ons leven. In het afgesloten
dorp, op-het afgesloten eiland was
er de gelijkheid van kleding.
Maar die afgeslotenheid gaat ver
loren. En de mensen over steeds
groter oppervlakte steken zich in
andere kleding. Toch feitelijk
weer eendere: voor de mannen
met name het confectiepakje, dat
alleen wat afwisseling brengt in
snit en kleur en stof. En voor de
dames werkt dan de mode: elk
seizoen weer anders. Het moge
raar klinken, maar die mode en
die uitstervende beroepen hou
den toch verband met elkaar.
Vroeger, toen de kleding solied
was, waren er betrekkelijk weinig
kleermakers. Nu zijn er in de
kledingbranche heel wat meer
mensen werkzaam. En er wordt
veel geproduceerd, zoals dat dan
heet. Aan de lopende band. Voor
prijzen, waarvan je zegt: hoe is 3
het mogelijk. En in hoeveelheden,
waarvan je denkt: waar blijft
het? Dat kan alleen, als die
fabrieken maar altijd weer hurry-
up draaien. En daarom moet er E
verandering zijn, veranderingen
die dan de mode decreteert. Ja,
en de kleermaker, die zo kan zeg-
gen: even de maten nemen en
dan zit het heus goed, is niet
meer nodig. Voor de confectie
werkt men met „gestandaardi-
seerde maten". Er zijn hier na- H
tuurlijk allerlei lessen uit te trek-
ken. Vele jaren geleden heeft één s
onzer geestelijke leidslieden eens 3
3 gesproken over „eenvormigheid,
de vloek van het moderne leven",
Daar zit iets in. Maar toch ook
weer niet Want die mode is toch
ook variatie. En dan kom ik er
niet uit.
Dr. Drees jr. zei niets.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. Dr. W. "Ïïrees jr., di
recteur van de rijksbegroting, heeft gis
teren op de vergadering van het Neder
lands instituut voor volkshuisvesting en
stedebouw niets gezegd over zijn plan
om de regering naar het oosteft van het
land te verplaatsen, hoewel dat onder
werp wel ter sprake kwam en hij er bij
aanwezig was. Andere sprekers op de
vergadering hadden nogal bezwaren
tegen dat plan.
Professor dr. G. van Poelje wees bij
voorbeeld op de grote moeilijkheden, die
door de verplaatsing van de rijksinstel
lingen zouden ontstaan voor de huisves
ting van de ambtenaren en de scholing
en de ontspanning van hun kinderen.
Het lid van de Eerste Kamer mr. W. F.
Lichtenauer was van mening, dat bepaalde
technisch-administratieve afdelingen wel
licht naar elders zouden kunnen worden
verplaatst, maar dat zulks voor de kernen
van diensten en bedrijven, die wortelen
in het hart des lands, onmogelijk zou zijn.
Eerder op de vergadering had dr. Drees
jr. over dit onderwerp wel gezegd, dat
nieuwbouw, vestiging of uitbreiding van
rijks- en door het rijk gesubsidieerde in
stellingen in de randstad Holland en in
Gelderland ten westen van de IJssel tegen
moest worden gegaan, zolang vestiging
daar niet nodig is.
Morgen zullen duizenden verzamelaars
uit binnen- en buitenland naar de Am
sterdamse beurs tijgen om er deel te
nemen aan de grootste internationale
verzamelaarstentoonstelling, ooit gehou
den.
Advertentie
[Tube
[95 cc
185
KAPITEIN Pedan was intussen
naar zijn tent teruggekeerd.
Hij had de woorden van de
order precies in zijn hoofd, maar
haalde het tafeltje toch nog eens
te voorschijn om het over te lezen.
Zijn brede mond werd nog bre
der en hij was zeer vergenoegd.
Het viel niet te ontkennen, dat
de hitte en de afschuwelijke mug
gen, die een speciale voorliefde
voor hem hadden, en de irrite
rende verveling van dit beleg,
hem al lang tegenstonden. De
drager van de halmenkrans, de
lieveling van het leger, had zich
dit alles kunnen besparen. Ver
leden jaar, toen dr werkzaamhe
den hier gestaakt werden, was
hij met een detachement van
Mucianus naar Italië gegaan, om
daar aan de veldtocht tegen Vi-
telius deel te nemen. Hij had
daar kunnen blijven, zich bij de
garde laten inlijven en zich tot
overste, misschien wel tot gene
raal, laten benoemen. Nu, met
dit tafeltje in de hand, had hij er
geen spijt van, dat hij als eerste
centurio naar zijn vijfde legioen
was teruggekeerd en in dat kamp
voor dat beroerde Jeruzalem lag.
Pedan was soldaat. Hij had
van jongsaf gediend. Hij hield
ervan, veel en zwaar te eten, te
zuipen en schunnige liederen te
galmen. Hij had schieten en
vechten geleerd en was met al
zijn dikte angstwekkend krachtig
en getraind en daarbij zeer te
vreden over zichzelf. Vaak be
keek hij zijn gezicht in de spie
gel, niet alleen in de kostbare
gouden spiegel, die hij op alle
veldtochten meevoerde, maar ook
in ieder watervlak, waar hij voor
bij kwam of in zijn schild. Zijn
gezicht beviel hem bijzonder goed.
Toen hij zijn ene oog inboette,
had hij voor een kunstoog de bes
te specialist laten komen, die ook
ogen voor beelden maakte. Zijn
gezicht beviel hem nu pas goed
en hij was er niet rouwig om, dat
hij dat oog verloren had. Hij
hield van het gevaar en van de
buit. Hij had uit zijn aandeel in
de buit, de gratificaties voor bij
zondere prestaties en dóór zijn
transacties in het kamp een aan
zienlijk vermogen bijeen ge
schraapt, dat hij een bankier in
Verona in goede handen was en
flink aangroeide. Als hij later oud
is, wil hij in Verona gaan wonen
en daar als drager van de hal
menkrans en lieveling van het
leger een grote rol spelen en de
stad naar zijn pijpen laten dan
sen.
Maar voorlopig heeft hij wel
iets beters te doen. Daar is nu
bijvoorbeeld deze merkwaardige
dagorder. Een buitengewoon pret
tige order, die ten slotte alleen
hij goed kan begrijpen en uitvoe
ren. Deze merkwaardige order
illeen is al voldoende beloning
voor zijn terugkeer uit het rijke
Italië naar zijn vijfde legioen.
Want kapitein Pedan, de eerste
centurio van het vijfde, die zijn
vijanden gewoonlijk louter uit
een soort sport doodt, zonder ver
dere belangstelling voor hun per
soon, had één grote haat: de Jo
den. Alles aan deze mensen, hun
taal, zeden, geloof en adem er
gert hem.
Kapitein Pedan loopt met wie
gende gang in zijn tent op en neer
en vertrekt spottend zijn mond.
Als deze god Jahve werkelijk be
staat, moet hij zijn huis toch kun
nen beschermen. Maar dat zal hij
niet doen, daarvoor zal de eerste
centurio van het vijfde zorgen. Al
leen daarvoor ligt hij in deze hete,
stinkende zomer voor dit smerige
Jeruzalem.Hij zal het deze god
Jahve inpeperen en hem bewijzen,
dat hij.helemaal niet bestaat, dat
„dat daar", zijn huis, niets an
ders is dan een leeg slakkehuis.
Kapitein Pedan ziet het gezicht
van de prins voor zich, terwijl hij
hem de tekst van het tafeltje voor
leest. „Niet zonder de bouwwerken
te ontzien, zover deze tot het
eigenlijke tempelgebouw behoren".
Wat wil dat zeggen: „ontzien?"
Wat wil dat zeggen: „het eigenlij
ke tempelgebouw?" „De vijand
moet met energie worden terugge
dreven". Dat is duidelijker. Dat
is iets waaraan hij houvast heeft.
,,Hep, hep", denkt kapitein Pe
dan. Hij is in een buitengewoon
goede stemming deze avond, en is
zó vermakelijk, dat zelfs de andere
kapiteins, die allen jaloers op hem
zijn, moeten toegeven, dat hij met
recht de lieveling van het leger is.
De volgende morgen rukte Pe
dan met zijn manschappen uit. Ze
schoven de gloeiende puinhopen
met spaden opzij, en zwoegden om
zich een brede rechte weg naar de
poort te banen. Deze poort, die een
gouden beslag had, was niet groot,
schuin links er boven was zowat op
dubbele manshoogte een klein ven
ster met gouden lijsten. Overigens
hadden de reusachtige, onbewogen
witte muren alleen nog maar enke
le kleine vensters bovenaan.
(Wordt vervolgd)
Ned. Herv, kerk: toeroepen te Klazie-
navaen -Ctoez.): W. v. Hoogevest te
Nieuwleusden-Den Hulst; te Amsterdam
(Willem de Zwijger-kerk gem. a.) J. H.
van Beuzekom te Breskens.
Aangenomen naar Schalkwijk (toez.)
Ohr. S. Verwoert te Rhenen.
Gereformeerde Kerkent toeroepen te
Terneuzen: K. Uibbels te Zwartetoroek.
Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) 1
toeroepen te Houwerzijl: H. W. Ophoff
kand. te Dalfsen, te Nieuwleusden: A.
P. Dijk, kand. te Groningen.
AMSTERDAM Dezer dagen zijn in
Amsterdam inschrijvingen gehouden voor
8.422 pakken Java-tatoak, aangeboden
door Merga Ltd. in Londen. De inschrij
ving verliep in een zeer langzaam tempo
vanwege het grote aantal biljetten dat
werd' ingediend.
In het algemeen werden voor de tabak
zeer 'hoge prijzen gemaakt. Kopers wa
ren Engeland en de Nederlandse sigaren-
industrie. Ook de Nederlandse handel
deed goed mee. Er werden 500 pakken
opgehouden.
Eigen nieuwsdienst
BERLIJN Afdelingen van de
Volkspolitie zijn twee dorpen in het
gebied van Potsdam in Oost-Duitsland
binnengerukt en hebben deze volko
men van de buitenwereld afgesneden.
Dit is gebeurd nadat eerder in deze
week de boeren in de twee plaatsen
in opstand waren gekomen.
De onrust waarvan melding wordt
gemaakt door de Westberlijnse pers,
maar die door het Oostduitse pers
bureau A.D.N. betiteld is als een ver
zinsel was het gevolg van ontevreden
heid onder de boeren over de verplichte
leveranties aan de staat. Het ging spe-
Ploetzin, werd een enorme galg opge
richt. Dit is voor de burgemeester, stond
op een groot stuk papier dat op de galg
was bevestigd.
De woedende boeren hebben daarop
het gemeentehuis bestormd en beelden
van Lenin en Ernst Thalmann, een vroe
gere leider van de Duitse communisten,
aan stukken geslagen.
De plaatselijke leiders van de commu
nistische partij probeerden op een. bij
eenkomst van boeren, die na de demon
stratie werd gehouden, tevergeefs de ge
moederen tot bedaren te brengen. Ze
werden door de betogers uitgefloten.
Twee aanvoerders van de boeren schij
nen door de Volkspolitie te zijn ge
arresteerd.
Ook onder de boeren in het district
Neu Brandenburg, 110 kilometer ten
noorden van Berlijn, is onrust ontstaan.
Achttien landbouwers en staats-
functionarissen uit dat gebied zijn
door een rechtbank tot gevangenis
straffen veroordeeld wegens verzet te
gen de oprichting van collectieve land-
ciaal om de grote hoeveelheden fruit
die zij moesten afstaan.
Tijdens een protestbetoging voor het
gemeentehuis van Alt Ploetzin en Neu
bouwbedrijven. De hoogste straf was
tien jaar.
De communistische machthebbers in
Oost-Duitsland maken in snel tempo een
einde aan het bestaan van privé-bedrij-
ven in het land. Zelfstandige boeren
wordt het steeds meer onmogelijk ge
maakt hun bedrijf uit te oefenen.
^Illlllllllllllllllllllllllll
door
siwiiiiiimiiiiuiuiiiim
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
TURFMOLM
OUDE KOEMEST
simininiiiiiininimimmiiiimii
fjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiii'^
Snijbonen kunnen nu gezaaid worden, 1
als men dat tenminste nog niet gedaan
heeft, doch zorg er voor dat ze in
vochtige grond komen. In liefhebbers-
tuinen zaait men over het algemeen op
rijen en neemt men de laagbUjvende
soorten: heeft men echter goede bonen-
stokken dan dient men de voorkeur aan
klimmende soorten te geven. Laagblil-
vende soorten worden op rijen gezaaid
en die komen op een onderlinge afstand
van veertig centimeter en in de rij ko
men de boontjes op een onderlinge af
stand van ongeveer tien centimeter.
Uw uitgebloeide azalea moet nu niet
meer binnen blijven staan; het wordt
er veel te warm voor haar. Die voldoet
veel beter indien hij in de volle grond
van de tuin gepoot wordt. Klop de
plant dus uit de pot, doch zet haar
niet gewoon in tuingrond: dan komt er
echt niets van terecht. U hebt er eigen
lijk bosgrond en turfmolm voor nodig,
doch ook in een mengsel van turfmolm
en oude koemest voldoet de plant uit
stekend. Indien de plant geen volle zon
gewend is, zal de eerste dagen een beet
je beschermd moeten worden.
De witte aronskelk al dan niet
uitgebloeid heeft nu rust nodig
en mag niet meer bemest wor
den en geef haar vier weken lang geen
water. De bladeren zullen geel worden
en verdorren, doch dat Is juist hetgeen
u moet zien ie bereiken. Na vier we
ken de plant uit de pot nemen en alle
oude en droge grond tussen Je wortels
uitschudden: gele bladeren wegnemen
en in de volle grond in de tuin zetten
en het plantgat vullen met goed bemes
te bloemistangrond.
1. Het begon allemaal op een winderi
ge, Lutjewierse morgen, toen de Kraak
werkeloos tussen de andere schepen in
de haven lag. De meester en Okki wa
ren inkopen gaan doen voor de volgen
de reis, terwijl Kappie wel op het
scheepsvaartkantoor zou zitten om zijn
zaken af te handelen.
Alleen de maat was aan boord geble
ven om een oogje in het zeil te houden
en zijn verzameling prentbriefkaarten
wat bij te werken. Want sinds maan
den had hij daarvoor geen gelegenheid
gehad.
Terwijl de stuurman echter dromerig
zat te staren naar een bont gekleurd
panorama van Ruwanië, het land, waar
zich hun vorig avontuur had afgespeeld,
hoorde hij opeens het gescharrel van
voeten aan dek!
„D-daar is iemand...!" stelde hij
schrander vast. „H-het moet een vreem
deling zijn, want de an-an-anderen kun
nen nog niet terug z-zijn!"
Een ogenblik lang overwoog hij, of
het niet het beste was om niet thuis te
geven en zich te verstoppen, want zijn
schuchtere natuur had het niet op vreem
delingen begrepen. Doch toen vermande
hij zich bij de gedachte, dat Kappie
hem verantwoordelijk had gesteld voor
de veiligheid van hun schip. Bevend
sloop hij naar de kajuitdeur toe, inge
spannen luisterend, of de indringer daar
boven misschien alweer ging vertrek
ken...Aarzelend drukte hij de kruk naar
beneden en juist wilde hij hakkelend de
belangrijke vraag stellen „Of daar soms
iemand was", toen de deur met groot
geweld naar binnen werd gedrukt en
tegen zijn hoofd aansloeg. En tussen de
sterretjes, die voor zijn ogen dansten,
zag de maat een klein, donker mannetje,
dat hem woedend toebulderde:
„Zeg op! Zeg op! Waar heb je de
papegaai gelaten? De sprekende pape
gaai?"
WASHINIGTON (AP) W. Averell
Harriman, die Amerikaans ambassa
deur in Moskou is geweest, gaat mis
schien als journalist naar de Chinese
Volksrepubliek.
Harriman, die nu voor een grote
combinatie van Amerikaanse kranten
in de Sowjetunie een serie artikelen
over dat land voorbereidt, heeft van
het Amerikaanse ministerie van bui
tenlandse zaken toestemming gekregen
naar rood China te gaan. Of hij ook uit
Peking toestemming krijgt moet hij
nog afwachten.
Tot nu toe heeft maar een Ameri
kaanse journalist een visum gekregen
van het bewind van Peking.
Letterkundige opdrachten
DEN HAAG. De minister van O.,
K. en W. heeft aan prof. dr. H. C.
Rümke opdracht verleend tot het
schrijven van een essay over de roman:
„Van de koele meren des doods" van
Frederik van Eeden, en aan J. B. Wil-
terdink te Hilversum tot het voorbe
reiden van een tekstuitgave van de
puntdichten van Constantijn Huygens.
tezamen met de daarmee verwante
puntdichten van John Owen.