In Aalst ligt het succes gewoon op straat te kijk Volkspolitie omsingelde twee Oostduitse plaatsen 1 KAPPIE en de SPREKENDE PAPAGAAI I Dam in haven van 's-Gravendeel Gesprek over de verplaatsing van regeringscentrum Uamea-Celei Uit de kerken Veertig jaar geleden Geen boeman Ruimtegebrek Oorlogsjaren DEal] NAVO-OEFENING FAIR WIND IV i Charme voor Uiv handen FLITS GORDON in het heelal Dan Barry Zeil aan die slag Jack I Dunkley Harriman als journalist naar Rood-China Zaterdag 23 mei 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 Van een onzer redacteuren gXJ Brabantia in het Noordbrabantse Aalst wordt al tien jaar lang constant gebouwd. Een „vaste" aannemer en een heel ploegje mensen weten bijna niet beter meer of zij horen bij het bedrijf. Dat is uiting nummer één van het succes. De n.v. Van Elderens Metaalwarenfabriek Brabantia mag dan deze maand veertig jaren bestaan, het laatste stukje van de lange naam is pas de laatste vijf jaar een begrip voor iedere huisvrouw. Amper tien jaar geleden stonden een zeventig mensen by de personeelsadministratie ingeschreven, die samen een jaaromzet bereikten van een achthonderdduizend gulden. Nu werken er vijfhonderd, omzet acht milpoen! Ook dat is een succes. Volgens de directie laat alles zich vangen in het ene woordje Betrouw baarheid. Een vrouw die haar keus op Brabantia bepaalt weet dat zij mèt die trapleer, die strijktafel of die broodtrommel onzichtbare kwaliteit koopt. Dat nu is eigenlijk het hele geheim van en de verklaring voor het succes! T/BERTIG JAAR geleden dus sticht- te „de oude heer" Van Elderen het bedrijf. Hij is nu 72, maar samen met zijn twee zoons voert hij nog steeds de directie. Chris en Cornelis zouden tweelingbroers kunnen zijn in hun opvattingen; de burgerlijke stand noteert hen echter op 48 en 46. De commerciële helft zegt: Het komt door onze feeling voor de markt en door het zeer goede samenspel „tussen pappa en ons beiden". Zij spelen elkaar het balletje aardig toe als zij het hoe en waarom verklaren. Cornelis: Hij rust niet voordat een artikel helemaal goed is. Chris: En tlij heeft geen rust, voor dat het snel en goed wordt gemaakt. Zij hebben nog iets gemeen: de lof voor hun vader („Ondanks zijn 72 ja ren modern en progressief") en de strenge opvoeding die zij van hem hebben gehad. „Totdat we 25 waren overdag werken in de fabriek en 's a- vonds studeren. Eigenlijk hebben onze kinderen het heel wat gemakkelijker dan wij toen". Er staat tegenover, dat zij het er nu wat meer van nemen. Als het even kan iedere week een ochtend of een middag eruit, naar de grote hobby in de Biesbosch, waar de boten en de vis sen wachten. 'liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiL T1JUENS een gesprek in de directie kamers gaat de telefoon opvallend weinig en ook dat is een uitvloeisel van de regels van tiet huis. Het per soneel op de sluitposten is vrij in ver antwoordelijkheid. „Wij gaan er van uit, dat ieders geweten zelf wel ver telt als er iets fout is. De mensen hier klagen wel eens dat zij nooit te horen krijgen als zij fouten hebben gemaakt. Wij zijn van mening dat een directeur heus geen boeman hoeft te zijn, zeker niet onder Brabanders. Die proberen toch wel hun werk goed te doen". Iets anders Is de controle. Als een directie niet weet hoe het product bij haar klanten komt, kan zij ook nooit de garantie geven dat het product goed is. Aldus wordt steevast iedere week een willekeurig aantal artikelen uit de magazijnen op het directiekan toor geopend. Zit er een fout In dan gaat de hele partij open. Maar „op- pijpen" vanuit de hoogste regionen is er meestal niet bij; de preventieve werking van de „onbekende" controle is veel groter.... gramma zal universeel voor de Eu- romarkt moeten worden, maar onze keukens zullen steeds meer op de Amerikaanse gaan lijken. DIJ DAT ALLES blijft de onzichtbare ■O kwaliteit nummer één, te begin nen bij het ontwerp. De ontwikkelings afdeling werkte anderhalf jaar lang aan de strijktafel, maakte 28 ver schillende modellen voordat iedereen tevreden was. Maar het plagiaat tiert in Nederland nog welig. Belangrijk onderdeel van het suc ces is vervolgens de fosfateertunnel, waarin Brabantia de vijand van elke metaalindustrie, de roest, onder de knie heeft gekregen. De producten wor den erin ontvet, ontroest en roestwe- rend gemaakt. Pas dan komen zij in de tunnel die Cornelis' vinding en trots tegelijk is. Zij worden er tweemaal electrosta- tisch met lak bespoten. Het hele pro ces heeft ook twee voordelen; voor de gebruiker dat de lak beter houdt, voor de fabriek dat er minder lak nodig is dan bij de gebruikelijke me thode. TJOE er ook is gebouwd, Brabantia n kent constant ruimtegebrek, tot nu toe tenminste. Misschien dat bet beter gaat worden als de plannen voor de eerstvolgende vier jaren werkelijk heid zijn geworden. In Valkenswaard gaan nieuwe complexen verrijzen op een terrein van 2% h.a., waarvan dit jaar al vijfduizend vierkante meter ge reed moeten zijn. Tegen 1963 zullen wel een duizend mensen zich werknemer van Braban tia kunnen noemen. Dan zullen ook wel weer nieuwe artikelen zijn ver schenen, want nog steeds wordt er gewerkt aan telkens weer andere idee- en. Een stuk of vijf, zes zijn et ooit nu weer onderhanden, Aalst zelf heeft inmiddels al lang zijn Brabantialaan. Aan de ene kant rijen zich de fabrieksgebouwen aaneen aan de andere kant de woningen van de mensen die er werken. Het suc ces ligt er gewoon op straat te kijk BASIS voor Bratoantia's groei is gelegd in de oorlogsjf'en. De heren Van Elderen wilden zicti gaan specialiseren in huishoudelijke goede ren, snel maar vooral goed gemaakt, motto: Je kunt alléén groeien als je kwaliteit maakt, en zorgt dat het pu bliek dat weet. Daarom leveren zij niet via gros siers, maar 2400 winkeliers in Neder land en nog eens vijftienhonderd in België vertellen precies, aan welke ar tikelen huisvrouwen behoefte hebben en hoe zij die gemaakt willen zien. Zo bereiken zij een twintig miljoen men sen van de thuismarkt, voor wie een typisch Nederlands programma met ongeveer honderd artikelen is ont worpen. Het is aangepast aan onze smaak en levensgewoonten. Moeilijker wordt het met de uitbrei ding van die markt naar andere Euro pese landen. De mens kan wel douane- grenzen slopen, maar niet één twee drie de levensgewoonten van een volk veranderen. Dat kan wel honderd jaar duren. Daarom zal het misschien no dig zijn het programma zo uit te brei den, dat de Fransman een Neder lands stofblik accepteert omdat het een beetje op het zijne lijkt. Het pro- DEN HAAG Van 25 mei tot 12 juni zal in het oostelijk gedeelte van de Atlantische oceaan en in de Scandinavi sche wateren de Navo-oefening Fair wind IV worden gehouden, waaraan ma rineschepen en -vliegtuigen van Neder land, Noorwegen, Denemarken en Enge land zullen deelnemen. Van Nederlandse zijde zullen het vlieg kampschip Hr. Ms. Karei Doorman, Hr. Ms. jagers Gelderland, Uterecht en Am sterdam en Hr. Ms. onderzeeboot Zee leeuw deelnemen. Verder zullen Neptunes. Seahawk- straaljagers en Avengers de marinelucht vaartdienst vertegenwoordigen. Fair wind IV houdt onder meer in: oefeningen ter bestrijding van onderzee boten 's-GRAVENDEEL (ANP) In 's-Gra- vendeel is begonnen met het aanleggen van een dam dwars door de haven, die daardoor wordt gehalveerd. Op het ogen blik is men bezig de haven uit te bag geren om zo een goede ondergrond voor de dam te krijgen. De dam wordt een belangrijk onder deel van de hoofdwaterkering rond de Hoeksche Waard. De bestaande werd bij de watersnood ernstig beschadigd en is onvoldoende. bracht onze gewaardeerde Arte- mis me ertoe, te peinzen over verdwijnende beroepen zowel als over verdwijnende kleding. Fei telijk had hij dat de vorige dag al gedaan, toen hij schreef over de laatste mutsenherstelster. En gisteren presenteerde hij ons de laatste boerenkleermaker. Ik be wonder altijd zijn moed, om zo iets te doen. Niet alleen, dat hij die mensen zo weet uit te vin den en te beschrijven, maar ik zou altijd bang zijn, dat ik on middellijk briefjes kreeg: de laat ste. maar weet u wel, dat. Voor deze twee onderwerpen ben ik daar belangstellend naar. Wie weet, wat hij ons dan nog meer kan vertellen. Maar ja, afgezien daarvan is het toch wel zeker, dat je niet veel vingers nodig hebt om het aantal van deze oude vak lieden te tellen. En hoe lang zal het nog duren, eer hij kan schrij ven over de laatste drager van die of die Zeeuwse dracht? Want het aantal van die dragers wordt met het jaar minder. Zowel in de mannelijke als in de vrouwelijke lijn, al heb ik de indruk dat het bij de mannen het sterkst is. Daar zit iets in van een registratie van de integratie, de verstrengeling van ons leven. In het afgesloten dorp, op-het afgesloten eiland was er de gelijkheid van kleding. Maar die afgeslotenheid gaat ver loren. En de mensen over steeds groter oppervlakte steken zich in andere kleding. Toch feitelijk weer eendere: voor de mannen met name het confectiepakje, dat alleen wat afwisseling brengt in snit en kleur en stof. En voor de dames werkt dan de mode: elk seizoen weer anders. Het moge raar klinken, maar die mode en die uitstervende beroepen hou den toch verband met elkaar. Vroeger, toen de kleding solied was, waren er betrekkelijk weinig kleermakers. Nu zijn er in de kledingbranche heel wat meer mensen werkzaam. En er wordt veel geproduceerd, zoals dat dan heet. Aan de lopende band. Voor prijzen, waarvan je zegt: hoe is 3 het mogelijk. En in hoeveelheden, waarvan je denkt: waar blijft het? Dat kan alleen, als die fabrieken maar altijd weer hurry- up draaien. En daarom moet er E verandering zijn, veranderingen die dan de mode decreteert. Ja, en de kleermaker, die zo kan zeg- gen: even de maten nemen en dan zit het heus goed, is niet meer nodig. Voor de confectie werkt men met „gestandaardi- seerde maten". Er zijn hier na- H tuurlijk allerlei lessen uit te trek- ken. Vele jaren geleden heeft één s onzer geestelijke leidslieden eens 3 3 gesproken over „eenvormigheid, de vloek van het moderne leven", Daar zit iets in. Maar toch ook weer niet Want die mode is toch ook variatie. En dan kom ik er niet uit. Dr. Drees jr. zei niets. Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. Dr. W. "Ïïrees jr., di recteur van de rijksbegroting, heeft gis teren op de vergadering van het Neder lands instituut voor volkshuisvesting en stedebouw niets gezegd over zijn plan om de regering naar het oosteft van het land te verplaatsen, hoewel dat onder werp wel ter sprake kwam en hij er bij aanwezig was. Andere sprekers op de vergadering hadden nogal bezwaren tegen dat plan. Professor dr. G. van Poelje wees bij voorbeeld op de grote moeilijkheden, die door de verplaatsing van de rijksinstel lingen zouden ontstaan voor de huisves ting van de ambtenaren en de scholing en de ontspanning van hun kinderen. Het lid van de Eerste Kamer mr. W. F. Lichtenauer was van mening, dat bepaalde technisch-administratieve afdelingen wel licht naar elders zouden kunnen worden verplaatst, maar dat zulks voor de kernen van diensten en bedrijven, die wortelen in het hart des lands, onmogelijk zou zijn. Eerder op de vergadering had dr. Drees jr. over dit onderwerp wel gezegd, dat nieuwbouw, vestiging of uitbreiding van rijks- en door het rijk gesubsidieerde in stellingen in de randstad Holland en in Gelderland ten westen van de IJssel tegen moest worden gegaan, zolang vestiging daar niet nodig is. Morgen zullen duizenden verzamelaars uit binnen- en buitenland naar de Am sterdamse beurs tijgen om er deel te nemen aan de grootste internationale verzamelaarstentoonstelling, ooit gehou den. Advertentie [Tube [95 cc 185 KAPITEIN Pedan was intussen naar zijn tent teruggekeerd. Hij had de woorden van de order precies in zijn hoofd, maar haalde het tafeltje toch nog eens te voorschijn om het over te lezen. Zijn brede mond werd nog bre der en hij was zeer vergenoegd. Het viel niet te ontkennen, dat de hitte en de afschuwelijke mug gen, die een speciale voorliefde voor hem hadden, en de irrite rende verveling van dit beleg, hem al lang tegenstonden. De drager van de halmenkrans, de lieveling van het leger, had zich dit alles kunnen besparen. Ver leden jaar, toen dr werkzaamhe den hier gestaakt werden, was hij met een detachement van Mucianus naar Italië gegaan, om daar aan de veldtocht tegen Vi- telius deel te nemen. Hij had daar kunnen blijven, zich bij de garde laten inlijven en zich tot overste, misschien wel tot gene raal, laten benoemen. Nu, met dit tafeltje in de hand, had hij er geen spijt van, dat hij als eerste centurio naar zijn vijfde legioen was teruggekeerd en in dat kamp voor dat beroerde Jeruzalem lag. Pedan was soldaat. Hij had van jongsaf gediend. Hij hield ervan, veel en zwaar te eten, te zuipen en schunnige liederen te galmen. Hij had schieten en vechten geleerd en was met al zijn dikte angstwekkend krachtig en getraind en daarbij zeer te vreden over zichzelf. Vaak be keek hij zijn gezicht in de spie gel, niet alleen in de kostbare gouden spiegel, die hij op alle veldtochten meevoerde, maar ook in ieder watervlak, waar hij voor bij kwam of in zijn schild. Zijn gezicht beviel hem bijzonder goed. Toen hij zijn ene oog inboette, had hij voor een kunstoog de bes te specialist laten komen, die ook ogen voor beelden maakte. Zijn gezicht beviel hem nu pas goed en hij was er niet rouwig om, dat hij dat oog verloren had. Hij hield van het gevaar en van de buit. Hij had uit zijn aandeel in de buit, de gratificaties voor bij zondere prestaties en dóór zijn transacties in het kamp een aan zienlijk vermogen bijeen ge schraapt, dat hij een bankier in Verona in goede handen was en flink aangroeide. Als hij later oud is, wil hij in Verona gaan wonen en daar als drager van de hal menkrans en lieveling van het leger een grote rol spelen en de stad naar zijn pijpen laten dan sen. Maar voorlopig heeft hij wel iets beters te doen. Daar is nu bijvoorbeeld deze merkwaardige dagorder. Een buitengewoon pret tige order, die ten slotte alleen hij goed kan begrijpen en uitvoe ren. Deze merkwaardige order illeen is al voldoende beloning voor zijn terugkeer uit het rijke Italië naar zijn vijfde legioen. Want kapitein Pedan, de eerste centurio van het vijfde, die zijn vijanden gewoonlijk louter uit een soort sport doodt, zonder ver dere belangstelling voor hun per soon, had één grote haat: de Jo den. Alles aan deze mensen, hun taal, zeden, geloof en adem er gert hem. Kapitein Pedan loopt met wie gende gang in zijn tent op en neer en vertrekt spottend zijn mond. Als deze god Jahve werkelijk be staat, moet hij zijn huis toch kun nen beschermen. Maar dat zal hij niet doen, daarvoor zal de eerste centurio van het vijfde zorgen. Al leen daarvoor ligt hij in deze hete, stinkende zomer voor dit smerige Jeruzalem.Hij zal het deze god Jahve inpeperen en hem bewijzen, dat hij.helemaal niet bestaat, dat „dat daar", zijn huis, niets an ders is dan een leeg slakkehuis. Kapitein Pedan ziet het gezicht van de prins voor zich, terwijl hij hem de tekst van het tafeltje voor leest. „Niet zonder de bouwwerken te ontzien, zover deze tot het eigenlijke tempelgebouw behoren". Wat wil dat zeggen: „ontzien?" Wat wil dat zeggen: „het eigenlij ke tempelgebouw?" „De vijand moet met energie worden terugge dreven". Dat is duidelijker. Dat is iets waaraan hij houvast heeft. ,,Hep, hep", denkt kapitein Pe dan. Hij is in een buitengewoon goede stemming deze avond, en is zó vermakelijk, dat zelfs de andere kapiteins, die allen jaloers op hem zijn, moeten toegeven, dat hij met recht de lieveling van het leger is. De volgende morgen rukte Pe dan met zijn manschappen uit. Ze schoven de gloeiende puinhopen met spaden opzij, en zwoegden om zich een brede rechte weg naar de poort te banen. Deze poort, die een gouden beslag had, was niet groot, schuin links er boven was zowat op dubbele manshoogte een klein ven ster met gouden lijsten. Overigens hadden de reusachtige, onbewogen witte muren alleen nog maar enke le kleine vensters bovenaan. (Wordt vervolgd) Ned. Herv, kerk: toeroepen te Klazie- navaen -Ctoez.): W. v. Hoogevest te Nieuwleusden-Den Hulst; te Amsterdam (Willem de Zwijger-kerk gem. a.) J. H. van Beuzekom te Breskens. Aangenomen naar Schalkwijk (toez.) Ohr. S. Verwoert te Rhenen. Gereformeerde Kerkent toeroepen te Terneuzen: K. Uibbels te Zwartetoroek. Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) 1 toeroepen te Houwerzijl: H. W. Ophoff kand. te Dalfsen, te Nieuwleusden: A. P. Dijk, kand. te Groningen. AMSTERDAM Dezer dagen zijn in Amsterdam inschrijvingen gehouden voor 8.422 pakken Java-tatoak, aangeboden door Merga Ltd. in Londen. De inschrij ving verliep in een zeer langzaam tempo vanwege het grote aantal biljetten dat werd' ingediend. In het algemeen werden voor de tabak zeer 'hoge prijzen gemaakt. Kopers wa ren Engeland en de Nederlandse sigaren- industrie. Ook de Nederlandse handel deed goed mee. Er werden 500 pakken opgehouden. Eigen nieuwsdienst BERLIJN Afdelingen van de Volkspolitie zijn twee dorpen in het gebied van Potsdam in Oost-Duitsland binnengerukt en hebben deze volko men van de buitenwereld afgesneden. Dit is gebeurd nadat eerder in deze week de boeren in de twee plaatsen in opstand waren gekomen. De onrust waarvan melding wordt gemaakt door de Westberlijnse pers, maar die door het Oostduitse pers bureau A.D.N. betiteld is als een ver zinsel was het gevolg van ontevreden heid onder de boeren over de verplichte leveranties aan de staat. Het ging spe- Ploetzin, werd een enorme galg opge richt. Dit is voor de burgemeester, stond op een groot stuk papier dat op de galg was bevestigd. De woedende boeren hebben daarop het gemeentehuis bestormd en beelden van Lenin en Ernst Thalmann, een vroe gere leider van de Duitse communisten, aan stukken geslagen. De plaatselijke leiders van de commu nistische partij probeerden op een. bij eenkomst van boeren, die na de demon stratie werd gehouden, tevergeefs de ge moederen tot bedaren te brengen. Ze werden door de betogers uitgefloten. Twee aanvoerders van de boeren schij nen door de Volkspolitie te zijn ge arresteerd. Ook onder de boeren in het district Neu Brandenburg, 110 kilometer ten noorden van Berlijn, is onrust ontstaan. Achttien landbouwers en staats- functionarissen uit dat gebied zijn door een rechtbank tot gevangenis straffen veroordeeld wegens verzet te gen de oprichting van collectieve land- ciaal om de grote hoeveelheden fruit die zij moesten afstaan. Tijdens een protestbetoging voor het gemeentehuis van Alt Ploetzin en Neu bouwbedrijven. De hoogste straf was tien jaar. De communistische machthebbers in Oost-Duitsland maken in snel tempo een einde aan het bestaan van privé-bedrij- ven in het land. Zelfstandige boeren wordt het steeds meer onmogelijk ge maakt hun bedrijf uit te oefenen. ^Illlllllllllllllllllllllllll door siwiiiiiimiiiiuiuiiiim DE NATUUR IN EN OM UW HUIS TURFMOLM OUDE KOEMEST simininiiiiiininimimmiiiimii fjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiii'^ Snijbonen kunnen nu gezaaid worden, 1 als men dat tenminste nog niet gedaan heeft, doch zorg er voor dat ze in vochtige grond komen. In liefhebbers- tuinen zaait men over het algemeen op rijen en neemt men de laagbUjvende soorten: heeft men echter goede bonen- stokken dan dient men de voorkeur aan klimmende soorten te geven. Laagblil- vende soorten worden op rijen gezaaid en die komen op een onderlinge afstand van veertig centimeter en in de rij ko men de boontjes op een onderlinge af stand van ongeveer tien centimeter. Uw uitgebloeide azalea moet nu niet meer binnen blijven staan; het wordt er veel te warm voor haar. Die voldoet veel beter indien hij in de volle grond van de tuin gepoot wordt. Klop de plant dus uit de pot, doch zet haar niet gewoon in tuingrond: dan komt er echt niets van terecht. U hebt er eigen lijk bosgrond en turfmolm voor nodig, doch ook in een mengsel van turfmolm en oude koemest voldoet de plant uit stekend. Indien de plant geen volle zon gewend is, zal de eerste dagen een beet je beschermd moeten worden. De witte aronskelk al dan niet uitgebloeid heeft nu rust nodig en mag niet meer bemest wor den en geef haar vier weken lang geen water. De bladeren zullen geel worden en verdorren, doch dat Is juist hetgeen u moet zien ie bereiken. Na vier we ken de plant uit de pot nemen en alle oude en droge grond tussen Je wortels uitschudden: gele bladeren wegnemen en in de volle grond in de tuin zetten en het plantgat vullen met goed bemes te bloemistangrond. 1. Het begon allemaal op een winderi ge, Lutjewierse morgen, toen de Kraak werkeloos tussen de andere schepen in de haven lag. De meester en Okki wa ren inkopen gaan doen voor de volgen de reis, terwijl Kappie wel op het scheepsvaartkantoor zou zitten om zijn zaken af te handelen. Alleen de maat was aan boord geble ven om een oogje in het zeil te houden en zijn verzameling prentbriefkaarten wat bij te werken. Want sinds maan den had hij daarvoor geen gelegenheid gehad. Terwijl de stuurman echter dromerig zat te staren naar een bont gekleurd panorama van Ruwanië, het land, waar zich hun vorig avontuur had afgespeeld, hoorde hij opeens het gescharrel van voeten aan dek! „D-daar is iemand...!" stelde hij schrander vast. „H-het moet een vreem deling zijn, want de an-an-anderen kun nen nog niet terug z-zijn!" Een ogenblik lang overwoog hij, of het niet het beste was om niet thuis te geven en zich te verstoppen, want zijn schuchtere natuur had het niet op vreem delingen begrepen. Doch toen vermande hij zich bij de gedachte, dat Kappie hem verantwoordelijk had gesteld voor de veiligheid van hun schip. Bevend sloop hij naar de kajuitdeur toe, inge spannen luisterend, of de indringer daar boven misschien alweer ging vertrek ken...Aarzelend drukte hij de kruk naar beneden en juist wilde hij hakkelend de belangrijke vraag stellen „Of daar soms iemand was", toen de deur met groot geweld naar binnen werd gedrukt en tegen zijn hoofd aansloeg. En tussen de sterretjes, die voor zijn ogen dansten, zag de maat een klein, donker mannetje, dat hem woedend toebulderde: „Zeg op! Zeg op! Waar heb je de papegaai gelaten? De sprekende pape gaai?" WASHINIGTON (AP) W. Averell Harriman, die Amerikaans ambassa deur in Moskou is geweest, gaat mis schien als journalist naar de Chinese Volksrepubliek. Harriman, die nu voor een grote combinatie van Amerikaanse kranten in de Sowjetunie een serie artikelen over dat land voorbereidt, heeft van het Amerikaanse ministerie van bui tenlandse zaken toestemming gekregen naar rood China te gaan. Of hij ook uit Peking toestemming krijgt moet hij nog afwachten. Tot nu toe heeft maar een Ameri kaanse journalist een visum gekregen van het bewind van Peking. Letterkundige opdrachten DEN HAAG. De minister van O., K. en W. heeft aan prof. dr. H. C. Rümke opdracht verleend tot het schrijven van een essay over de roman: „Van de koele meren des doods" van Frederik van Eeden, en aan J. B. Wil- terdink te Hilversum tot het voorbe reiden van een tekstuitgave van de puntdichten van Constantijn Huygens. tezamen met de daarmee verwante puntdichten van John Owen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2