Bruce Mill Holland is de naam I BAZURKA 1 en DE NATUUR Hij danst, zingt, schildert schrijft, speelt toneel en schikt op z'n tijd een bloemetje Chefarine 4 KAPPIE en de Kletzkische vlam P. W. RUSSEL'S Uit de kerken FLITS Big GORDON in het heelal Pgg Dan Barry OOM 4-voudige combinatie, een wetenschappelijk succes! I W. Lohman Prins Bernhard vrij dag naar Rotterdam Leidekker maakte val van zeventien meter ARSÈNE 1 LUPIN JACQUES I BL0NDEAU 1 DE I TINTELS Kleuter onder vuilnisauto in en om uw huis Woensdag 29 april 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 DEN HAAG Hij zei, dat hij Bruce Mill Holland heet. Dat zal dan wel en het klopt natuurlijk mooi, wanneer je als Amerikaan juist Nederland bezoekt. Hij droeg een kameel- kleurig jasje met daaronder een heel groene trui. Ja, een gele das ook en die flodderde zo van zijn boord naar beneden, want hij had er geen knoop in gemaakt. Een blauwe broek hing rond zijn korte benen en zijn linkerpols droeg een schakelarmband van verschillende kleuren. Er hing een horloge aan en aan een vinger zat een ring met een geweldige blauwe steen. „Die ring is 3300 jaar oud en heeft aan een Pharao toebehoord", aldus Bruce Mill Holland. Hi) li een van de wonderlijkste mannen die ik ooit ontmoette. „Ik ben ballet danser", zei hü, „en in 1925 kreeg ik mijn eerste lessen. Later danste ik in Chicago in een opera-ballet Bruce Mill Holland schoof de blauwe ring van zijn vinger en deed hem er weer om. Zijn soepele smalle handen maakten sierlijke beweginkjes door de lucht van de cantine van de K.L.M., waar hij op de vijfde verdieping op de rand van Scheveningen en Den Haag achter een tafeltje zat. r Japanse werkgever „Tekeningen?", herhaalde hij en volgde de wijzende vinger naar een schetsboek op tafel. „Ja, ik teken en schilder ook. In 1927 ontmoette ik in Parijs Jahan de Meester en dit jaar heb ik hem getekend. Ook in Ohicago en later in Parijs studeerde ik in de schilderkunst. Ik heb eens 500 teke ningen gemaakt en per stuk had ik niet meer dan twee-en-een-halve minuut nodig". Ik bladerde door het schetsboek en stootte op Volendam. „Ja, net geweest", zei Mill Holland, die dus Amerikaan is. „De toeristenindustrie dhar raakte ik niet aan; iik ging met wat Volen- dammers mee naar de kerk en schets te binnen en buiten. Tulpen en narcis sen ook. Misschien komen ze in kleu ren in een boekje, dat mijn uitgever in Tokio wil laten verschijnen". Uitgever in Tokio? Jawel, Bruce Mill Holland bezoekt ons land in op dracht van een Japans krantenconcern. „Voor die Japanse kranten schrijf ik reportages. O, al Jaren werk ik voor kranten en tijdschriften. Meestal staan mijn tekeningen erbij. Geweldig, Japan. Hun televisie-uitzendingen zijn groots en ze hebben wellicht de camera's met de beste lenzen ter wereld." Televisie is al evenmin iets vreemds voor Mill Holland. Hij vertelde er over: „In twee TV-films speelde ik; ze werden ih Italië opgenomen. Een avond, ik hoorde het op het laatste Ogenblik, zou een van de films ver toond word'en. Ik ren een café binnen waar- ze een televisietoestel hebben, ga zitten en zie mezelf net opkomen. Mijn mond, op het scherm, ging open en ik sprak een heleboel Italiaans. Klonk niet onaard'ig, hi, hi!" „Ik had poppenhuis'" Niets schijnt voor deze wonderlijke man onmogelijk. Zingen ook niet. „In Italiaanse nachtclubs zong ik, kijk BRUCE MILL HOLLAND: praten, soepele beiveginkjes van de handen, de das zonder knoop, de ring en de armband met horloge HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII aangepast. Kijk, je begint met zo te gaan zitten", en Bruce Mill Holland deed' het voor op een stoel, de handen losjes in elkaar gevouwen. Hij haalde uit zijn borstzak twee watjes en stop te die in zijn oren. „De wereld is net een film. En je kunt naar goede, slech te of middelmatige films gaan kijken. Dat heb je zelf in de hand. Je kunt ook niet naar een film gaan. De we reld gewoon van je losmaken; net als een telefonist alle stopjes eruit halen. Weg, los van iedereen, in jezelf keren. De film stoppen en je bent alleen. Dat is een van d'e moeilijkste dingen in het leven: niet denken. Maar het kan. De echte yogi kan het. Het komt allemaal neer op zelfcontrole". De eeuwige cirkel iDaar kwam de vraag: Hoe oud bent u, meneer Mill Holland? „Ik? Ehik beneh56 jaar". Ik keek eens naar het gezicht van deze Amerikaan, die schijnbaar alles kan en die vanavond naar Cannes vliegt om daar het filmfestival bij te wonen. En ik dacht: je lijkt me over de zestig. Maar Bruce Mill Holland praatte alweer: „Ik heb Rotterdam bezocht, geweldig", zei hij. Dat zegt elke buitenlander die voor het eerst in Rot terdam komt, meende ik. „Jawel, maar eerst is de zaak vernietigd, ver woest en nu die enorme opbouw, dat grootse. Dat sluit helemaal aan bij d'e Indische filosofie: eerst heb je de crea tie, dan het bestaan en dan de ver nietiging. Vervolgens weer de creatie enzovoorts. Een eeuwige cirkel. Dat zie ik in Rotterdam". Vreemde voge' De gewone doorsnee Nederlander, die op een of andere conventionele manier de boterham voor zijn gezin en zichzelf elke dag weer belegt, zou deze man „niet erg lekker" vinden, denk ik. Maar op een of andere manier dóét hij het toch. Hij vliegt de halve n I A Unif* wereld rond, krijgt overal uitnodigln- JAlVlrlt gen, zegt er tussendoor niet minder dan 57 toneelstukken geschreven te hebben, als acteur in zeker veertig stukken opgetreden te zijn plus in films; hjj danst ballet, is een yogi, maakt reportages voor Japanse kran ten, tekent, schildert, zingt en doet twee klontjes suiker in zijn koffie. Over een dag of tien komt hij mis schien weer terug in Nederland. Wel licht nog eens voor de Nederlandse TV-carpera's. En als je hem dan zo van achteren bekijkt, in dat sloeberachtige jasje, dan denk je: Wat een klein vreemd mannetje. Maar op zijn tijd schikt hij een bloe metje. Dat wel. 166 DE prins voelde, dat Berenice ge spannen op zijn antwoord wachtte. Enigszins gedwongen zei hij: „Wat wij met de tempel doen, hangt van mijn vader af. Overigens zal niemand zich meer verheugen dan ik, als ik u nog een tweede onderscheiding kan ver lenen." Hij ergerde zich, dat zijn art woord zo povertjes was geweest Ook Jozef kreeg een onderschei ding. Een klein insigne om bove) het harnas op zijn borst te drage.i „Aanvaard, Flavius Josephus sprak Titus, „de dank van <ii« veldheer en van het leger." Jozef staarde met tegenstrijdige gevoi' lens naar de zilveren plaquette, die de prins hem voorhield. Le stelde een Medusahoofd' voor. Het had zeker in Titus' bedoeling ge legen hem gelukkig te maken toen hij hem onder de weinigen, die hij een onderscheiding verleende, op nam, maar hij deed zo weinig moeite om hem te begrijpen dat hij voor deze onderscheiding juist een Medusahoofd koos. Niet alleen, dat elke afbeelding van het men selijk lichaam streng verboden was, maar het was ook een sym bool van een afgodendienst. Joden en Romeinen kunnen elkaar nu eenmaal niet begrijpen. Natuurlijk was bij de prins geen ogenblik de gedachte opgekomen, dat een der gelijke voorstelling Jozef eerder beledigen dan eren zou. Jozef was heel treurig en terneergeslagen, maar beheerste zich. „Het is aan mij", antwoordde hij eerbiedig met de gewenste dankformule, „de veldheer en het leger te dan ken. Ik zal mijn best doen deze on derscheiding waardig te zijn." En hij aanvaardde het insigne. Bere nices edel gelaat bleef onbewogen. Van de muren keken de Joden, dicht op elkaar gedrukt, zwijgend toe in de stekende zon. Intussen maakte zich een ver driet van de prins meester dat steeds groter werd. Wat wilde hij eigenlijk met deze parade? Bere nice wist evengoed als hij wat het Romeinse leger betekende. Het was tactloos haar dit op zo'n prot serige manier te laten zien. Tact loos en barbaars. Ginds hurkten duizenden Joden dicht op elkaar op hun muren en zwegen. Als ze tenminste maar gejoeld of geschreeuwd hadden. Dit zwijgen betekende een nog diepere verachting. Ook Berenice had gedurende het voorbijmarche- ren der troepen geen woord gespro ken. In deze ontevreden stemming komt er een nieuw plan in hem op. Hij wil een nieuwe ernstige poging ondernemen om met hen te onderhandelen. Als inleiding daartoe heeft zijn parade beteke nis en zin. De aanvoerder van zo'n leger kan zich veroorloven de te genstander tot onderhandelingen uit te nodigen, zonder dat men dat als een teken van zwakheid hoeft op te vatten. Gemakkelijk valt hem dit be sluit weliswaar niet, zijn vader volhardt immers nog steeds in de waanvoorstelling, dat het hier niet om een veldtocht, maar om een politiemaatregel gaat. Hij kan deze mening niet delen. Hij zelf en zijn leger zien als belo ning voor al hun moeiten aan het eind een zegevierende intocht in Rome in het verschiet een stralend roemrijk schouwspel. Als de veldtocht nu met een on derlinge overeenkomst besluit, vindt deze zegevierende intocht natuurlijk niet plaats, maar des ondanks bepleit hij hier niet al leen zijn eigen aangelegenheden. Rome voert politiek op lange ter mijn. Hij zal dus voorstellen tot een overeenkomst te komen. Toen hij dit besluit eenmaal genomen had, fleurde Titus weer op. Zijn parade kreeg nu plotseling een betekenis en ook de aanwezigheid van deze vrouw kreeg een bete kenis. De blik en de stem van de prins werden nu jongensach tig en vol vertrouwen.. Hij heeft plezier in zijn soldaten en plezier in deze vrouw. Het onderhoud tussen de Ro meinen en de Joden vond plaats in de buurt van de Psephinusto- ren, binnen het bereik der Jood se schietwapenen. Van de wallen, die hun leger had opgeworpen, keken de Romeinen en van de muren de Joden toe, hoe hun af gezanten elkaar ontmoetten. Jo zef was de afgezant van de Ro meinen en dr. Amram, een jeugd vriend van Jozef, de afgezant van de Joden. De Joden bewaar den tussen zich en Jozef pijnlijk de voorgeschreven afstand van zeven schreden en trokken telkens een strak gezicht als hij aan het woord was. Van hun kant richtten zij geen enkele maal het woord tot hem, maar steeds tot zijn bei de Romeinse begeleiders. Men was op de kale gloeiende grond gaan zitten. Jozef was on gewapend. Hij had er zich op voorbereid, de mensen in de stad tot rede te brengen. Dagelijks hadden ze hem hun haat laten merken en dikwijls had men hem loden kogels en andere pro jectielen laten zien met de Ara mese inscriptie: „Tref Jozef". Zijn vader en broers zaten in fort Phazael gevangen en werden beestachtig behandeld. Het deer de hem niet. Hij had alle bitter heid uit zijn hart gebannen en gevast en gebeden, dat Jahve zijn woorden kracht mocht verlenen. (Wordt vervolgd) door 'l675 51UIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIII aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiii S= lltlllllllllliuillllllllllltl gisteren werd ik er toch even stil van, toen ik las, dat de NCRV 35 jaar be staat. Wat gaat die tijd toch snel en wat heeft die radio zich met reuzenvaart ontwikkeld. Het is nog maar een veertig jaar geleden, dat ik in een dorp woonde, waar een van de bijzonderheden was, dat de zoon van de horlogemaker een radiotoestel had gebouwd. Het was een gebeurtenis, als hij dat eens voor een open raam zette en je hoorde dan de Big Ben in Lon den slaan en daarna een stuk mu ziek. Daar liep het dorp voor uit.... Vijf jaar later al werd de NCRV gesticht. En nu. zeven maal vijf jaar later heelt die 422.000 leden! Het begon met een zoon van een burgemeester, die op electriciteits- gebied experimenteerde en dus ook radiotoestellen bouwde. Die riep per ingezonden stuk in „De Stan daard" er zullen er nog wel zijn, vooral van de ouderen, die zich die stijlvolle krant herinne ren andere radioamateurs op, om een vereniging te vormen. Er waren maar een stuk of vier, vijf man op de vergadering. Maar die zeiden: het moet anders, we moe ten een vereniging stichten, die de radio gaat stellen in dienst van het Evangelie. Daar werden ze het over eens en in een tweede verga dering, in november kwam de NCRV tot stand. Toen de KRO kwam, zijn de oprichters daarvan eerst bij de mannen vah de NCRV gaan informeren, hoe ze dat nu moesten doen, om zo'n vereniging te stichten. Ik heb van de week nog één van de oprichters gespro ken. Het was de heer Peereboom. die nu nog de propaganda van de NCRV leidt. Uit het ledental van die vereniging blijkt wel, dat hij dat goed gedaan heeft. En verder u moogt dat heus wel weten, ben Ik erg ingenomen met die NCRV. Kijk, die 422.000 leden, waarachter je toch de gezinnen mag zetten, vertegenwoordigen een paar miljoen mensen, die met el kaar die vereniging dragen. Het is een gemengd gezelschap. Maar die paar miljoen zeggen dan toch met elkaar: de radio moet toch mee in dienst staan van het Evan gelie. Het is een grote groep in ons volk, daar ben ik dankbaar voor. Was er op ander terrein ook maar zulk een eenheid'. En weet u, waar ik ook dankbaar voor ben? Die eigenlijke initiatiefnemer was een man uit het Zeeuws geslacht. Zijn vader was de heer Domisse. die eerst in Zeeland gewerkt heetf en later burgemeester werd van Maassluis. Ik acht het zeer wei mogelijk, dat die initiatiefnemer ook nog in Zeeland geboren is. Dat het een Zeeuws geslacht is. wijst de naa>m wel uit. Wie zegt nog, dat er bij de Zeeuwen geer neiging is tot het nemen van ini- tiatieven? En hij is heus niet he' enige voorbeeld. „In 1959 maakte ik deze tekening van Johan de Meester." maar, hier, foto's uit nachtclubs in Napels", en hij liet me de plaatjes zien. „Ook op Capri stond ik achter de microfoon". Les zonder pijn Bruce Mill Holland praatte maar door en ik vroeg me af, wat hij eigen lijk voor een man moet zijn. Hij heeft een aparte kop en hij praat of hij wer kelijk de halve wereld" kent. Of heet hij in Japan ineens zoiets als Bruce Geisha Japan? Ik weet het niet. Maar ■hij vertelt of hij er zelf in gelooft. „Vorig jaar bezocht ik Japan voor de eerste keer, maar het was of ik thuis kwam. Dat komt omdat mijn moeder, die zendelinge was in Indië, mij als jongetje ai kleedde zoals de Indische en Japanse jongetjes gekleed zijn. Ik had een Japans poppenhuis om mee te spelen en ik leerde mezelf de Japanse kunst van het bloemen- schikken. Ik ben dus altijd een halve Oosterling geweest en toen ik in Japan aankwam voelde ik me herboren. Dat heb ik trouwens altijd wanneer ik in een voor rnjj nieuw land arriveer". Bruce Mill Holland sprak verder. Ik zat te kijken of er geen knoop in zijn tong kwam, maar die kwam er niet. „Ik ben ook een yogi en fk beoefen de yoga. De filosofie van het Oosten interesseert me bijzonder. Als je een yogi bent kan je veel dingen snel en zonder veel inspanning doen. Ik geef ook les in yoga. Dat doe ik overal. Wanneer ik in een bar zit of in een trein, op een schip of in een vliegtuig, overal zitten er mensen naast je. Dan praat ik met ze en leg ze iets uit over yoga". „De yoga die ik onderwijs is pijn loos en aan de Westerse lichaamsbouw Advertentie Vier werkelijk betrouwbare middelen helpen elkaar en.... doen wonderenI Een belangrijke ontdekking op geneeskun dig gebied is „synergismus". Hiermede wordt bedoeld de wederzijdse versterking van de werking van verschillende genees middelen. De vier middelen verenigd in Chefarine„4"- elk afzonderlijk al beroemd werken tezamen nog beter. Ze helpen vaak ook dan, wanneer andere middelen falen en doen werkelijk wonderen 1 Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag, want die wordt beschermd door het bestanddeel Chefaroi. BEMANNING GREEP SNEL IN Brand op Rotterdamse tanker in Kopenhagen KOPENHAGEN Door snel hande len heeft de bemanning van de Rotter damse tanker Caltex Gorinchem een ramp in de petroleumhaven van Kopen hagen voorkomen, nadat brand aan boord was uitgebroken. De eerste verschijnselen van vuur werden ontdekt in de buurt van de pompinstallatie, toen het schipin de haven lag gemeerd. Onmiddellijk na dat de alarmsignalen luidden, voer de Caltex Gorinchem naar open water, op veilige afstand van de opslagtanks van de grote oliemaatschappijen. De bemanning bestreed de brand, ge holpen door de opvarenden van twee sleepboten die in allerijl ter asssitentie waren uitgevaren. Na een uur was het leed geleden. De schade was volgens, de havenautoriteiten tamelijk beperkt gebleven. De Caltex Gorinchem, met twee mil- loen liter benzine aan boord, werd ten slotte weer naar de kade in de petro leumhaven teruggesleept. door Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM. Prins Bernhard komt vrijdagmiddag in Rotterdam. Hij zal daar de Rotterdamse droogdokmaat schappij bezoeken. Na een in aanbouw zijnde onderzeeboot te hebben bezich tigd stelt de Prins een nieuw droog dok in bedrijf. HAARLEM. De zestigjarige leidek ker H. C. Langeveld maakte gisteren een val van zeventien meter toen tij dens zijn werk aan de Gereformeerde kerk te Haarlem een dwarsbalk van een vlonder los schoot. Hij was op slag dood. Een veertienjarige jongen, die hem hielp met het werk, kwam vijf meter lager op een platje terecht en werd licht gewond. |lllllllllllllllllllllllllllllllllllli|||l Hiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiir |llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|l|||||||||||||||||||||||||||IlllllllllllllllllllllllltllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllMill Tot commissaris van gemeentepolitie te Roosendaal is met ingang van 1 mei de heer J. B. Weinans benoemd, thans hoofdinspecteur van gemeentepolitie in Venlo. ROTTERDAM. De vierjarige E. J. de Graaf is gistermiddag, even na vieren, door een vuilnisauto doodgereden. Het ongeluk gebeurde op het terrein van de Roteb aan de Brielselaan. Het jongetje woonde aan boord van een vleetschip, dat aan de kade van de Roteb gemeerd lag. Hoe staan uw aardbeien er bij? In dien de ontwikkeling te wensen over laat heeft men nu nog de tijd daarin verandering aan te brengen; dan dient men hen een lichte overbemesting te ge ven en voor dit doel kan men het best gebruik maken van de bekende roze tuin- en gazonkorrelmest. Per tien vier kante meter kan men al volstaan met ongeveer drie honderd gram. Het is ook wel nuttig indien voor het strooien van de mest de bovengrond een beet je los wordt gemaakt; dat kan men het best met de schoffel doen. 50. Er was nu niemand meer onder het gevolg van Prins Kletzky, die er aan geloofde in het huis van Bandelos ook maar één oog dicht te kunnen doen. Toch zat er weinig and'ers op, dan in het kasteel te blijven logeren. Waar moes ten zij anders heen? De Kraak lag met zijn kiel op de bedding van de rivier de Ondiepr machinekamer, ruim en ka juiten stonden blank! En dan was daar nog het probleem van de Ruwaanse wet der gastvrijheid; de uitnodiging van de graaf van de hand wijzen, zou heel ern stigs gevolgen kunnen hebben. Er heerste dus een tijdlang een be. drukt stilzwijgen. Toen kwam vorst Kletzky op een idee. Met een haastig gebaar verborg hij de Kletzkische vlam achter zijn rug en wendde zich glim lachend tot zijn gastheer. „Het is bijzonder vriendelijk, om ons voor de nacht uw statievertrekken ter beschikking te willen stellen, graaf", sprak hij. „Doch dat is teveel eer. Vanaf dit ogenblik wensen wij hier in cognito te verblijven. Dat wil dus zeg gen, dat wij officieel niet beschouwd kunnen worden als regerend vorst van Ruwanië. Wij wensen behandeld te worden als een eenvoudig officier van het Ruwaanse leger en daarvoor is een eenvoudig logeervertrek buiten uw slot ook voldoende." „Zeker, zeker, zoals gij wil..." ant woordde de graaf. „Ik stel dan voor, dat gij allen de nacht doorbrengt in de bijgebouwen van het slot. Er zijn daar in het geheel geen valluiken, voetangels, klemmen en contrapties. Het strekt u tot eer, als ge van zulke eenvoudige ver trekken gebruik wilt maken. Komaan ik zal h er heen brengen. NED. HERV. KERK Aangenomen naar Borger H. E. K. Vegter te Uitwierden. Bedankt voor Op- heusden P. de Jonge te Kootwijk. Aan genomen de benoeming tot vicaris te Al phen aan de Rijn L. K. Bos. kand. te Spijk (Gr.). GEREF. KERKEN Beroepen te Wormerveer P. Noomen te Westeremden. Aangenomen naar Sy- brandaburen J. Jonker, kand. te Nij- kerk, die bedankte voor Schiermonnik oog. Beroepbaar; de heer L. C. Riet veld te Den Haag, kand. aan de V.U. zal gaarne een eventueel beroep in over weging nemen. Zijn adres luidt: Hoog werflaan 19. Den Haag. GEREF. KERKEN (VRIJGEM) Bedankt voor Oldenzaal H. J. Meiie- rink te Aduard. UNIE VAN BAPT. GEMEENTEN Beroepen te Treebeek J. Ketelaar te Hoogezand. ZELFSTANDIGE GEMEENTEN Aangenomen naar Waddinxveen (chr afgesch. gem.) A. P. Verloop, voorgam ger van een Gereformeerde Samenkomst te Alblasserdam. De inzameling in Suriname voor het verjaarsgeschenk aan Koningin Juliana heeft veertigduizend gulden opgebracht.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2