Bruce Mill Holland is de naam
I BAZURKA
1 en
DE NATUUR
Hij danst, zingt, schildert
schrijft, speelt toneel en
schikt op z'n tijd een bloemetje
Chefarine 4
KAPPIE en de Kletzkische vlam
P. W. RUSSEL'S
Uit de kerken
FLITS
Big
GORDON
in het
heelal
Pgg
Dan Barry
OOM
4-voudige combinatie, een
wetenschappelijk succes!
I W. Lohman
Prins Bernhard vrij dag
naar Rotterdam
Leidekker maakte val
van zeventien meter
ARSÈNE
1 LUPIN
JACQUES
I BL0NDEAU
1 DE
I TINTELS
Kleuter onder vuilnisauto
in en om uw huis
Woensdag 29 april 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
DEN HAAG Hij zei, dat hij Bruce Mill Holland heet. Dat
zal dan wel en het klopt natuurlijk mooi, wanneer je als
Amerikaan juist Nederland bezoekt. Hij droeg een kameel-
kleurig jasje met daaronder een heel groene trui. Ja, een gele das
ook en die flodderde zo van zijn boord naar beneden, want hij
had er geen knoop in gemaakt. Een blauwe broek hing rond zijn
korte benen en zijn linkerpols droeg een schakelarmband van
verschillende kleuren. Er hing een horloge aan en aan een vinger
zat een ring met een geweldige blauwe steen. „Die ring is 3300
jaar oud en heeft aan een Pharao toebehoord", aldus Bruce Mill
Holland.
Hi) li een van de wonderlijkste mannen die ik ooit ontmoette. „Ik ben ballet
danser", zei hü, „en in 1925 kreeg ik mijn eerste lessen. Later danste ik in
Chicago in een opera-ballet Bruce Mill Holland schoof de blauwe ring van
zijn vinger en deed hem er weer om. Zijn soepele smalle handen maakten
sierlijke beweginkjes door de lucht van de cantine van de K.L.M., waar hij
op de vijfde verdieping op de rand van Scheveningen en Den Haag achter een
tafeltje zat.
r
Japanse werkgever
„Tekeningen?", herhaalde hij en
volgde de wijzende vinger naar een
schetsboek op tafel. „Ja, ik teken en
schilder ook. In 1927 ontmoette ik in
Parijs Jahan de Meester en dit jaar
heb ik hem getekend. Ook in Ohicago
en later in Parijs studeerde ik in de
schilderkunst. Ik heb eens 500 teke
ningen gemaakt en per stuk had ik niet
meer dan twee-en-een-halve minuut
nodig".
Ik bladerde door het schetsboek en
stootte op Volendam. „Ja, net geweest",
zei Mill Holland, die dus Amerikaan
is. „De toeristenindustrie dhar raakte
ik niet aan; iik ging met wat Volen-
dammers mee naar de kerk en schets
te binnen en buiten. Tulpen en narcis
sen ook. Misschien komen ze in kleu
ren in een boekje, dat mijn uitgever
in Tokio wil laten verschijnen".
Uitgever in Tokio? Jawel, Bruce
Mill Holland bezoekt ons land in op
dracht van een Japans krantenconcern.
„Voor die Japanse kranten schrijf ik
reportages. O, al Jaren werk ik voor
kranten en tijdschriften. Meestal staan
mijn tekeningen erbij. Geweldig, Japan.
Hun televisie-uitzendingen zijn groots
en ze hebben wellicht de camera's
met de beste lenzen ter wereld."
Televisie is al evenmin iets vreemds
voor Mill Holland. Hij vertelde er
over: „In twee TV-films speelde ik;
ze werden ih Italië opgenomen. Een
avond, ik hoorde het op het laatste
Ogenblik, zou een van de films ver
toond word'en. Ik ren een café binnen
waar- ze een televisietoestel hebben,
ga zitten en zie mezelf net opkomen.
Mijn mond, op het scherm, ging open
en ik sprak een heleboel Italiaans.
Klonk niet onaard'ig, hi, hi!"
„Ik had poppenhuis'"
Niets schijnt voor deze wonderlijke
man onmogelijk. Zingen ook niet. „In
Italiaanse nachtclubs zong ik, kijk
BRUCE MILL HOLLAND: praten, soepele beiveginkjes van de handen, de das
zonder knoop, de ring en de armband met horloge
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
aangepast. Kijk, je begint met zo te
gaan zitten", en Bruce Mill Holland
deed' het voor op een stoel, de handen
losjes in elkaar gevouwen. Hij haalde
uit zijn borstzak twee watjes en stop
te die in zijn oren. „De wereld is net
een film. En je kunt naar goede, slech
te of middelmatige films gaan kijken.
Dat heb je zelf in de hand. Je kunt
ook niet naar een film gaan. De we
reld gewoon van je losmaken; net als
een telefonist alle stopjes eruit halen.
Weg, los van iedereen, in jezelf keren.
De film stoppen en je bent alleen.
Dat is een van d'e moeilijkste dingen
in het leven: niet denken. Maar het
kan. De echte yogi kan het. Het komt
allemaal neer op zelfcontrole".
De eeuwige cirkel
iDaar kwam de vraag: Hoe oud bent
u, meneer Mill Holland?
„Ik? Ehik beneh56
jaar".
Ik keek eens naar het gezicht van
deze Amerikaan, die schijnbaar alles
kan en die vanavond naar Cannes
vliegt om daar het filmfestival bij te
wonen. En ik dacht: je lijkt me over
de zestig.
Maar Bruce Mill Holland praatte
alweer: „Ik heb Rotterdam bezocht,
geweldig", zei hij. Dat zegt elke
buitenlander die voor het eerst in Rot
terdam komt, meende ik. „Jawel,
maar eerst is de zaak vernietigd, ver
woest en nu die enorme opbouw, dat
grootse. Dat sluit helemaal aan bij d'e
Indische filosofie: eerst heb je de crea
tie, dan het bestaan en dan de ver
nietiging. Vervolgens weer de creatie
enzovoorts. Een eeuwige cirkel. Dat
zie ik in Rotterdam".
Vreemde voge'
De gewone doorsnee Nederlander,
die op een of andere conventionele
manier de boterham voor zijn gezin
en zichzelf elke dag weer belegt, zou
deze man „niet erg lekker" vinden,
denk ik.
Maar op een of andere manier
dóét hij het toch. Hij vliegt de halve n I A Unif*
wereld rond, krijgt overal uitnodigln- JAlVlrlt
gen, zegt er tussendoor niet minder
dan 57 toneelstukken geschreven te
hebben, als acteur in zeker veertig
stukken opgetreden te zijn plus in
films; hjj danst ballet, is een yogi,
maakt reportages voor Japanse kran
ten, tekent, schildert, zingt en doet
twee klontjes suiker in zijn koffie.
Over een dag of tien komt hij mis
schien weer terug in Nederland. Wel
licht nog eens voor de Nederlandse
TV-carpera's.
En als je hem dan zo van achteren
bekijkt, in dat sloeberachtige jasje,
dan denk je: Wat een klein vreemd
mannetje.
Maar op zijn tijd schikt hij een bloe
metje.
Dat wel.
166
DE prins voelde, dat Berenice ge
spannen op zijn antwoord
wachtte. Enigszins gedwongen
zei hij: „Wat wij met de tempel
doen, hangt van mijn vader af.
Overigens zal niemand zich meer
verheugen dan ik, als ik u nog
een tweede onderscheiding kan ver
lenen."
Hij ergerde zich, dat zijn art
woord zo povertjes was geweest
Ook Jozef kreeg een onderschei
ding. Een klein insigne om bove)
het harnas op zijn borst te drage.i
„Aanvaard, Flavius Josephus
sprak Titus, „de dank van <ii«
veldheer en van het leger." Jozef
staarde met tegenstrijdige gevoi'
lens naar de zilveren plaquette,
die de prins hem voorhield. Le
stelde een Medusahoofd' voor. Het
had zeker in Titus' bedoeling ge
legen hem gelukkig te maken toen
hij hem onder de weinigen, die hij
een onderscheiding verleende, op
nam, maar hij deed zo weinig
moeite om hem te begrijpen dat
hij voor deze onderscheiding juist
een Medusahoofd koos. Niet alleen,
dat elke afbeelding van het men
selijk lichaam streng verboden
was, maar het was ook een sym
bool van een afgodendienst. Joden
en Romeinen kunnen elkaar nu
eenmaal niet begrijpen. Natuurlijk
was bij de prins geen ogenblik de
gedachte opgekomen, dat een der
gelijke voorstelling Jozef eerder
beledigen dan eren zou. Jozef was
heel treurig en terneergeslagen,
maar beheerste zich. „Het is aan
mij", antwoordde hij eerbiedig
met de gewenste dankformule,
„de veldheer en het leger te dan
ken. Ik zal mijn best doen deze on
derscheiding waardig te zijn." En
hij aanvaardde het insigne. Bere
nices edel gelaat bleef onbewogen.
Van de muren keken de Joden,
dicht op elkaar gedrukt, zwijgend
toe in de stekende zon.
Intussen maakte zich een ver
driet van de prins meester dat
steeds groter werd. Wat wilde hij
eigenlijk met deze parade? Bere
nice wist evengoed als hij wat het
Romeinse leger betekende. Het
was tactloos haar dit op zo'n prot
serige manier te laten zien. Tact
loos en barbaars. Ginds hurkten
duizenden Joden dicht op elkaar
op hun muren en zwegen.
Als ze tenminste maar gejoeld
of geschreeuwd hadden.
Dit zwijgen betekende een nog
diepere verachting. Ook Berenice
had gedurende het voorbijmarche-
ren der troepen geen woord gespro
ken.
In deze ontevreden stemming
komt er een nieuw plan in hem
op. Hij wil een nieuwe ernstige
poging ondernemen om met hen
te onderhandelen. Als inleiding
daartoe heeft zijn parade beteke
nis en zin. De aanvoerder van zo'n
leger kan zich veroorloven de te
genstander tot onderhandelingen
uit te nodigen, zonder dat men
dat als een teken van zwakheid
hoeft op te vatten.
Gemakkelijk valt hem dit be
sluit weliswaar niet, zijn vader
volhardt immers nog steeds in de
waanvoorstelling, dat het hier
niet om een veldtocht, maar om
een politiemaatregel gaat. Hij
kan deze mening niet delen. Hij
zelf en zijn leger zien als belo
ning voor al hun moeiten aan het
eind een zegevierende intocht in
Rome in het verschiet een
stralend roemrijk schouwspel.
Als de veldtocht nu met een on
derlinge overeenkomst besluit,
vindt deze zegevierende intocht
natuurlijk niet plaats, maar des
ondanks bepleit hij hier niet al
leen zijn eigen aangelegenheden.
Rome voert politiek op lange ter
mijn. Hij zal dus voorstellen tot
een overeenkomst te komen. Toen
hij dit besluit eenmaal genomen
had, fleurde Titus weer op. Zijn
parade kreeg nu plotseling een
betekenis en ook de aanwezigheid
van deze vrouw kreeg een bete
kenis. De blik en de stem van
de prins werden nu jongensach
tig en vol vertrouwen.. Hij heeft
plezier in zijn soldaten en plezier
in deze vrouw.
Het onderhoud tussen de Ro
meinen en de Joden vond plaats
in de buurt van de Psephinusto-
ren, binnen het bereik der Jood
se schietwapenen. Van de wallen,
die hun leger had opgeworpen,
keken de Romeinen en van de
muren de Joden toe, hoe hun af
gezanten elkaar ontmoetten. Jo
zef was de afgezant van de Ro
meinen en dr. Amram, een jeugd
vriend van Jozef, de afgezant
van de Joden. De Joden bewaar
den tussen zich en Jozef pijnlijk
de voorgeschreven afstand van
zeven schreden en trokken telkens
een strak gezicht als hij aan het
woord was. Van hun kant richtten
zij geen enkele maal het woord
tot hem, maar steeds tot zijn bei
de Romeinse begeleiders.
Men was op de kale gloeiende
grond gaan zitten. Jozef was on
gewapend. Hij had er zich op
voorbereid, de mensen in de stad
tot rede te brengen. Dagelijks
hadden ze hem hun haat laten
merken en dikwijls had men
hem loden kogels en andere pro
jectielen laten zien met de Ara
mese inscriptie: „Tref Jozef".
Zijn vader en broers zaten in fort
Phazael gevangen en werden
beestachtig behandeld. Het deer
de hem niet. Hij had alle bitter
heid uit zijn hart gebannen en
gevast en gebeden, dat Jahve zijn
woorden kracht mocht verlenen.
(Wordt vervolgd)
door
'l675
51UIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIII
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiii
S=
lltlllllllllliuillllllllllltl
gisteren
werd ik er toch even stil van, toen
ik las, dat de NCRV 35 jaar be
staat. Wat gaat die tijd toch snel
en wat heeft die radio zich met
reuzenvaart ontwikkeld. Het is nog
maar een veertig jaar geleden,
dat ik in een dorp woonde, waar
een van de bijzonderheden was,
dat de zoon van de horlogemaker
een radiotoestel had gebouwd. Het
was een gebeurtenis, als hij dat
eens voor een open raam zette en
je hoorde dan de Big Ben in Lon
den slaan en daarna een stuk mu
ziek. Daar liep het dorp voor uit....
Vijf jaar later al werd de NCRV
gesticht. En nu. zeven maal vijf
jaar later heelt die 422.000 leden!
Het begon met een zoon van een
burgemeester, die op electriciteits-
gebied experimenteerde en dus ook
radiotoestellen bouwde. Die riep
per ingezonden stuk in „De Stan
daard" er zullen er nog wel
zijn, vooral van de ouderen, die
zich die stijlvolle krant herinne
ren andere radioamateurs op,
om een vereniging te vormen. Er
waren maar een stuk of vier, vijf
man op de vergadering. Maar die
zeiden: het moet anders, we moe
ten een vereniging stichten, die de
radio gaat stellen in dienst van het
Evangelie. Daar werden ze het
over eens en in een tweede verga
dering, in november kwam de
NCRV tot stand. Toen de KRO
kwam, zijn de oprichters daarvan
eerst bij de mannen vah de NCRV
gaan informeren, hoe ze dat nu
moesten doen, om zo'n vereniging
te stichten. Ik heb van de week
nog één van de oprichters gespro
ken. Het was de heer Peereboom.
die nu nog de propaganda van de
NCRV leidt. Uit het ledental van
die vereniging blijkt wel, dat hij
dat goed gedaan heeft. En verder
u moogt dat heus wel weten,
ben Ik erg ingenomen met die
NCRV. Kijk, die 422.000 leden,
waarachter je toch de gezinnen
mag zetten, vertegenwoordigen een
paar miljoen mensen, die met el
kaar die vereniging dragen. Het
is een gemengd gezelschap. Maar
die paar miljoen zeggen dan toch
met elkaar: de radio moet toch
mee in dienst staan van het Evan
gelie. Het is een grote groep in
ons volk, daar ben ik dankbaar
voor. Was er op ander terrein ook
maar zulk een eenheid'. En weet
u, waar ik ook dankbaar voor ben?
Die eigenlijke initiatiefnemer was
een man uit het Zeeuws geslacht.
Zijn vader was de heer Domisse.
die eerst in Zeeland gewerkt heetf
en later burgemeester werd van
Maassluis. Ik acht het zeer wei
mogelijk, dat die initiatiefnemer
ook nog in Zeeland geboren is.
Dat het een Zeeuws geslacht is.
wijst de naa>m wel uit. Wie zegt
nog, dat er bij de Zeeuwen geer
neiging is tot het nemen van ini-
tiatieven? En hij is heus niet he'
enige voorbeeld.
„In 1959 maakte ik deze tekening van
Johan de Meester."
maar, hier, foto's uit nachtclubs in
Napels", en hij liet me de plaatjes
zien. „Ook op Capri stond ik achter de
microfoon".
Les zonder pijn
Bruce Mill Holland praatte maar
door en ik vroeg me af, wat hij eigen
lijk voor een man moet zijn. Hij heeft
een aparte kop en hij praat of hij wer
kelijk de halve wereld" kent. Of heet
hij in Japan ineens zoiets als Bruce
Geisha Japan? Ik weet het niet. Maar
■hij vertelt of hij er zelf in gelooft.
„Vorig jaar bezocht ik Japan voor
de eerste keer, maar het was of ik
thuis kwam. Dat komt omdat mijn
moeder, die zendelinge was in Indië,
mij als jongetje ai kleedde zoals de
Indische en Japanse jongetjes gekleed
zijn. Ik had een Japans poppenhuis
om mee te spelen en ik leerde mezelf
de Japanse kunst van het bloemen-
schikken. Ik ben dus altijd een halve
Oosterling geweest en toen ik in Japan
aankwam voelde ik me herboren. Dat
heb ik trouwens altijd wanneer ik in
een voor rnjj nieuw land arriveer".
Bruce Mill Holland sprak verder. Ik
zat te kijken of er geen knoop in zijn
tong kwam, maar die kwam er niet.
„Ik ben ook een yogi en fk beoefen
de yoga. De filosofie van het Oosten
interesseert me bijzonder. Als je een
yogi bent kan je veel dingen snel en
zonder veel inspanning doen. Ik geef
ook les in yoga. Dat doe ik overal.
Wanneer ik in een bar zit of in een
trein, op een schip of in een vliegtuig,
overal zitten er mensen naast je. Dan
praat ik met ze en leg ze iets uit
over yoga".
„De yoga die ik onderwijs is pijn
loos en aan de Westerse lichaamsbouw
Advertentie
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en.... doen wonderenI
Een belangrijke ontdekking op geneeskun
dig gebied is „synergismus". Hiermede
wordt bedoeld de wederzijdse versterking
van de werking van verschillende genees
middelen. De vier middelen verenigd in
Chefarine„4"- elk afzonderlijk al beroemd
werken tezamen nog beter. Ze helpen vaak
ook dan, wanneer andere middelen falen en
doen werkelijk wonderen 1
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chefaroi.
BEMANNING GREEP SNEL IN
Brand op Rotterdamse
tanker in Kopenhagen
KOPENHAGEN Door snel hande
len heeft de bemanning van de Rotter
damse tanker Caltex Gorinchem een
ramp in de petroleumhaven van Kopen
hagen voorkomen, nadat brand aan
boord was uitgebroken.
De eerste verschijnselen van vuur
werden ontdekt in de buurt van de
pompinstallatie, toen het schipin de
haven lag gemeerd. Onmiddellijk na
dat de alarmsignalen luidden, voer
de Caltex Gorinchem naar open water,
op veilige afstand van de opslagtanks
van de grote oliemaatschappijen.
De bemanning bestreed de brand, ge
holpen door de opvarenden van twee
sleepboten die in allerijl ter asssitentie
waren uitgevaren. Na een uur was het
leed geleden. De schade was volgens,
de havenautoriteiten tamelijk beperkt
gebleven.
De Caltex Gorinchem, met twee mil-
loen liter benzine aan boord, werd ten
slotte weer naar de kade in de petro
leumhaven teruggesleept.
door
Eigen nieuwsdienst
ROTTERDAM. Prins Bernhard
komt vrijdagmiddag in Rotterdam. Hij
zal daar de Rotterdamse droogdokmaat
schappij bezoeken. Na een in aanbouw
zijnde onderzeeboot te hebben bezich
tigd stelt de Prins een nieuw droog
dok in bedrijf.
HAARLEM. De zestigjarige leidek
ker H. C. Langeveld maakte gisteren
een val van zeventien meter toen tij
dens zijn werk aan de Gereformeerde
kerk te Haarlem een dwarsbalk van
een vlonder los schoot. Hij was op
slag dood. Een veertienjarige jongen,
die hem hielp met het werk, kwam
vijf meter lager op een platje terecht
en werd licht gewond.
|lllllllllllllllllllllllllllllllllllli|||l
Hiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiir
|llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|l|||||||||||||||||||||||||||IlllllllllllllllllllllllltllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllMill
Tot commissaris van gemeentepolitie
te Roosendaal is met ingang van 1 mei
de heer J. B. Weinans benoemd, thans
hoofdinspecteur van gemeentepolitie in
Venlo.
ROTTERDAM. De vierjarige E. J. de
Graaf is gistermiddag, even na vieren,
door een vuilnisauto doodgereden. Het
ongeluk gebeurde op het terrein van de
Roteb aan de Brielselaan. Het jongetje
woonde aan boord van een vleetschip,
dat aan de kade van de Roteb gemeerd
lag.
Hoe staan uw aardbeien er bij? In
dien de ontwikkeling te wensen over
laat heeft men nu nog de tijd daarin
verandering aan te brengen; dan dient
men hen een lichte overbemesting te ge
ven en voor dit doel kan men het best
gebruik maken van de bekende roze
tuin- en gazonkorrelmest. Per tien vier
kante meter kan men al volstaan met
ongeveer drie honderd gram. Het is
ook wel nuttig indien voor het strooien
van de mest de bovengrond een beet
je los wordt gemaakt; dat kan men het
best met de schoffel doen.
50. Er was nu niemand meer onder het
gevolg van Prins Kletzky, die er aan
geloofde in het huis van Bandelos ook
maar één oog dicht te kunnen doen.
Toch zat er weinig and'ers op, dan in het
kasteel te blijven logeren. Waar moes
ten zij anders heen? De Kraak lag met
zijn kiel op de bedding van de rivier de
Ondiepr machinekamer, ruim en ka
juiten stonden blank! En dan was daar
nog het probleem van de Ruwaanse wet
der gastvrijheid; de uitnodiging van de
graaf van de hand wijzen, zou heel ern
stigs gevolgen kunnen hebben.
Er heerste dus een tijdlang een be.
drukt stilzwijgen. Toen kwam vorst
Kletzky op een idee. Met een haastig
gebaar verborg hij de Kletzkische vlam
achter zijn rug en wendde zich glim
lachend tot zijn gastheer.
„Het is bijzonder vriendelijk, om ons
voor de nacht uw statievertrekken ter
beschikking te willen stellen, graaf",
sprak hij. „Doch dat is teveel eer.
Vanaf dit ogenblik wensen wij hier in
cognito te verblijven. Dat wil dus zeg
gen, dat wij officieel niet beschouwd
kunnen worden als regerend vorst van
Ruwanië. Wij wensen behandeld te
worden als een eenvoudig officier van
het Ruwaanse leger en daarvoor is een
eenvoudig logeervertrek buiten uw slot
ook voldoende."
„Zeker, zeker, zoals gij wil..." ant
woordde de graaf. „Ik stel dan voor,
dat gij allen de nacht doorbrengt in de
bijgebouwen van het slot. Er zijn daar
in het geheel geen valluiken, voetangels,
klemmen en contrapties. Het strekt u
tot eer, als ge van zulke eenvoudige ver
trekken gebruik wilt maken. Komaan ik
zal h er heen brengen.
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Borger H. E. K.
Vegter te Uitwierden. Bedankt voor Op-
heusden P. de Jonge te Kootwijk. Aan
genomen de benoeming tot vicaris te Al
phen aan de Rijn L. K. Bos. kand. te
Spijk (Gr.).
GEREF. KERKEN
Beroepen te Wormerveer P. Noomen
te Westeremden. Aangenomen naar Sy-
brandaburen J. Jonker, kand. te Nij-
kerk, die bedankte voor Schiermonnik
oog. Beroepbaar; de heer L. C. Riet
veld te Den Haag, kand. aan de V.U.
zal gaarne een eventueel beroep in over
weging nemen. Zijn adres luidt: Hoog
werflaan 19. Den Haag.
GEREF. KERKEN (VRIJGEM)
Bedankt voor Oldenzaal H. J. Meiie-
rink te Aduard.
UNIE VAN BAPT. GEMEENTEN
Beroepen te Treebeek J. Ketelaar te
Hoogezand.
ZELFSTANDIGE GEMEENTEN
Aangenomen naar Waddinxveen (chr
afgesch. gem.) A. P. Verloop, voorgam
ger van een Gereformeerde Samenkomst
te Alblasserdam.
De inzameling in Suriname voor het
verjaarsgeschenk aan Koningin Juliana
heeft veertigduizend gulden opgebracht.