Bier voor hoogbejaarde
AMSTLEVEN levensv
Het nut van
de baard
J'
DE NATUUR
...en de antilopen ook maar vragen om een bierpakje
f s
KAPPIE en de Kletzkische vlam I
Pag. 2
P. W. RUSSEL'S
„Pas op,
1600
Vanwege de pit
Brouw-professor
'Klap met overleg
Koninklijk gezin
met vakantie
Schutsluis Haringvliet
aanbesteed
1 ARSÈNE
I LUPIN
JACQUES
BL0NDEAU
DE
TINTELS
Jack
v
Dunkley
in en om uw huis
Buitenland helpt
Djakarta bij bouw
raffinaderijen
Woensdag 1 april 1959
ZEEUW3CH DAGBLAD
AMERSFOORT Er was een brouwhoogleraar en er waren zes gezellen. Dat moesten er eigen
lijk zeven zijn, maar één costuum paste niet. De costumier had een briefje bij de zending
gedaan: „Voor zeven man gazellenpakken." En wij maar zoeken naar de horentjes, zei de
heer J. Korthals Altes. Hij was zelf een gezel. Gisteren. Want vandaag is hij weer heel iets
anders.
Beetje vreemd begin, misschien,
maa" in Amersfoort was het gisteren
niet anders. Daar werd me in de vroe
ge middag de hand geschild door die
gezel Korthals Altes, die een fraaie
bruine muts droeg, een kuitbroek, witte
kniekousen en een leerachtig gezellen-
vest. „Welkom op deze speciaie dag",
sprak de gezel en intussen ditpng de
geur van hop en mout door tot onder
myn tilanus.
HET is voor u natuurlijk geen nieuws
meer, dat Amersfoort dit jaar 700
stad is. Daar komen de rtodige
Gezel Korthals Altes met
de meetlat in de brouwketel
te Amersfoort. „En hoe ziet u er nu ge-
ij woon uitmeneer Korthals Altes?*'t
vroeg ik.
feesten aan te pas en vele baarden. Ben
ik goed ingelicht, dan hebben zesdui
zend Amersfoorters toegezegd voor de
komende maanden de wangen niet te
scheren.
Intussen: waar gefeest wordt zijn de
keien droog en als je nu een zeven-
honderdjarige gaat herdenken, dan kun
je dat niet doen met een doodgewoon
glaasje dit of dat. Daar moet iets bij
zonders gebrouwen worden en zeker
als je in de stad zit, waar het brou
wen door de eeuwen heen zo'n opval
lende rol heeft gespeeld.
Kijk, als we heel ver terug gaan,
dan komen we bij de spijkerschriften
van Assyriërs en Babyloniërs, en daar
in is ook al te lezen over bierbrouwen
Minder ver terug, tussen de 13-de en
17-de eeuw, had men in en rond Amers
foort evenzeer de handen vol, aan
bier.
Er waren toen al beperkende be
palingen op de invoer van Amersfoorts
bier in Holland en Zeeland. Er volg
den dreigementen van de bestuurders
van de stad Amersfoort: „Als wij geen
bier meer mogen exporteren, dan le
vert onze stad geen soldaten meer
voor de twisten met de hertog van
Gelre". Een argument, waar de heer
Staf nu hartelijk om zou lachen, maar
waar men toentertijd zeer gevoelig
voor was.
Zevenhonderd jaar stad dus. Met
feestbier. Nou, en daar ging het giste
ren om.
De heer M. Korthals Altes, een broer
van de „gezel", was een van de mees-
terbrouwers. Volledig in de dracht
die zijn collega's omstreeks 1600 heb
ben gedragen.
„Het feestbier dat wij voor deze ge
legenheid brouwen is bepaald iets an
ders dan het gewone bier. Er is Zuid-
limburgse mout en Vlaamse hop in
verwerkt. Allemaal om een meer fees
telijk karakter aan de drank te geven;
meer pit aan het bier dus".
En in de hoop, dat deze pit zou
overslaan voor zover nodig, althans
op de Stichting Amersfoort 700 jaat
stad daarom werd aan de heer J. D
H van der Neut, die voorzitter van
het dagelijks stichtingsbestuur is, ge
vraagd: „Wilt u nu de hop bij het bier
doen?". j
De heer Van der Neut liet zich dat
niet twee keer vragen en onmiddellijk
begon men in de enorme ketels aan net
brouwen van de eerste tweehonderd
hectoliter'Sint Jorisbiéf';genoeg «roo»
zestigduizend flesjes.
Eén "begin pas",'waarschuwde de
fcei'él cffehftis de hee'f' J. Korthals Altes
was,vandaag weer export-manager
van de firma en broer van die andere
Korthals Altes, die een van de direc-
teuren is.
De plechtigheid duurde niet lang,
maar het begin van het Amersfoortse
feest is nu gemaakt. En toen ik nu
daar ergens in die Phoenix-Brouwerij
zat te praten want daar was het
ontdekte ik, dat men ook bij Phoenix
wel eens van iets anders proeft: op een
kastje, netjes in de rij, flesjes met na
men als Heineken, Amstel, Oranje
boom.
En wie is die derde meester-
brouwer?, vroeg ik voorzichtig, nadat
me ter ore was gekomen, dat een
tweede directeur ook aldus was uitge-
rust.
„Dat is professor B. D. Hartong, ons
derde directielid", werd me gezegd.
Professor?, informeerde ik wat on
bescheiden.
„Ja, aan de Hoge Brouwschool in
Gent", was het antwoord. „In Neder
land is hij chemisch drs".
Zo, het Sint Jorisbier is dus in de
maak. daar hoeft u zich geen zorgen
meer over te maken.
En op de terugweg naar huis sprak
ik met de fotograaf over de oude Ger
manen, die hun gerstebier dronken uit
de schedels van de overwonnen vijan
den.
„Moesten ze wel niet te hard slaan",
zei hij, „anders was meteen je glas
stuk".
„Die Euromast is er wel, maar ik
wil iets geven voor de poliobestrij-
ding. Waar en hoe?", aldus een lezer
die gisteren opbelde. Hier is het ant
woord: Prinses Beatrix Poliofonds,
Den Haag, giro 969.
142
fOZEF, die was blijven zitten,
keek op de prins neer. Zijn ge
zicht had een hardere uitdruk
king gekregen en toonde, als hij zich
onbespied waande, vaak een don
kere, angstwekkende hoogmoed.
Hij wist nu zoveel te beter, wat
macht betekende en ook wat dee
moed en vernedering, wellust, pijn,
dood, succes, opkomst en onder
gang, vrije wil en geweld beteken
den.
Het was een kennis, die hij met
moeite was deelachtig geworden
en waarvoor hij de volle prijs had
betaald. Nu keek hij bij al zijn
genegenheid van die duur-betaal-
de kennis toch op Titus neer. Hij
wist, hoe men met vrouwen om
moest gaan en voor hem was Be
renice nooit een probleem geweest.
Als hij in de plaats van de prins
stond, zou hij die kwestie al lang
in orde hebben, maar het was
heel goed, dat het was, zoals het
was en toen de prins Jozef jon-
gensachtig-vertrouwelijk en een
beetje gegeneerd raad vroeg, hoe
hij zich tegenover Berenice moest
gedragen en of hij niet een goed
woordje voor hem wou doen bij
de prinses, beloofde hij dat eerst
na enige aarzeling en deed alsof
het een moeilijke opdracht was.
Het was geen moeilijke op
dracht. Berenice was sinds zijn
geseling veranderd. In plaats
van de eb en vloed van haat en
sympathie was er nu een rustige
vertrouwelijkheid tussen hen ont
staan, die voortkwam uit de ver
wantschap van hun wezen en bei
der gelijksoortig doel.
Berenice plaatste zich tegen
over Jozef niet op een voetstuk.
Zonder enige terughouding liet ze
hem een blik in haar leven slaan.
Voorzichtig brengt hij het ge
sprek op Titus. „Ik hoop, dat u
mijn woorden goed zult begrijpen,
dr. Jozef. Titus mag dan akelig
verstandig zijn, maar als het om
mij gaat, doet hij erg links en
werkt zijn onhandigheid zelfs aan
stekelijk op verstandige mensen
als u. Titus is onbeholpen en ei
genlijk nog een reusachtige baby.
Je kunt werkelijk niets anders te
gen hem zeggen dan Janik. Hij
heeft nu voor dat woord een eigen
teken bedacht, omdat ik hem
meestal zo noem. Hij tekent na
melijk haast alles op, wat ik zeg,
want hij hoopt in mijn gesprek
ken iets te vinden, waardoor hij
later vat op me heeft. Een echte
Romein en een goed jurist. Zeg
eens, is hij eigenlijk goedmoedig?
Meestal is hij het wel. Maar dan,
ineens, gewoon uit nieuwsgierig
heid, slaat hij aan het experimen
teren, waarbij duizenden levens
er aan gaan, hele steden. Hij
krijgt dan onaangename koude
ogen, en ik durf hem niet eens
tegen te spreken." ,,Ik kan het
heel goed met hem vinden en ben
met hem bevriend", zei Jozef
ernstig.
„Ik ben dikwijls zo bang voor
de tempel", zei Berenice. „Als
God hem die verliefdheid heeft
ingeblazen, zeg nu zelf, Jozef, wel
ke bedoeling zou dat anders heb
ben, dan om op die manier de
tempelstad te kunnen redden? Ik
ben heel bescheiden geworden. Ik
geloof nu niet meer, dat de wereld
van Jeruzalem uit geregeerd moet
worden. Maar de stad moet ge
spaard blijven. Ze mogen Jahves
huis niet met voeten treden."
Stil en angstig, met een onge
kunsteld wijd gebaar de handen
uitspreidend, vroeg ze: „Is dat al
te veel gevergd?"
Jozefs gezicht verduisterde. Hij
dacht aan Demetrius Liban, en
aan Justus, maar ook aan Titus,
hoe deze naast hem had gelegen
en met open, vriendschappelijke
jongensogen naar hem opkeek.
Neen, het was onmogelijk, dat de
ze jonge, vriendelijke man, met
zijn eerbied voor wat oud en hei
lig was, zijn hand tegen de tem
pel zou opheffen.
„Met Jeruzalem zal Titus geen
kwaadwillige experimenten uitha
len", zei hij met groote zekerheid.
„Je bent bijzonder goed van ver
trouwen", zei Berenice. „Dat ben
ik niet en ik weet niet, of hij me
niet al ontglipt was, als ik gepro
beerd had een woord tegen zijn
experimenten in te brengen. Hij
volgt me met zijn ogen, waar ik
ga, en vindt mijn gezicht veel
mooier dan andere, nu ja, wie
vindt dat niet?" Ze kwam dicht
bij Jozef staan, legde haar hand
op zijn schouder, een blanke ver
zorgde hand, waaraan niets meer
te zien was van de barsten en klo
ven van de woestijn. „We weten
wat er in de wereld te koop is,
neef Jozef. Ik dank God, dat hij
de Romein deze drang heeft inge
blazen, maar geloof me, als ik nu
toegaf, zou hij daarna, als hij weer
zulke nieuwsgierige ogen opzet, be
slist niet meer naar me luisteren."
(Wordt vervolgd)
Advertentie
was de eerste schotel, die de
krant bood het alweer pijnlijke
nieuws over Tibet. De politieke
kant daarvan belangt meer onze
hoofdredacteur, die er al over ge
schreven heeft. Maar ik sta nu
eenmaal graag stil bij de meer
menselijke achtergrond van het
nieuws en dus ook van deze tra
gedie. In mijn hart heeft altijd
een zekere sympathie gewoond voor
de Tibetanen. Dat wil zeggen, na
dat ik er eens wat boeken over ge
lezen had. Zeker, ik weet, dat het
geen Christenen zijn. Hun gods
dienst is een heel wonderlijke
godsdienst. De levende Boedha,
die telkens weer terugkeerde in
een andere incarnatie, een kind,
dat op het ogenblik van het ster
ven van de oude was geboren en
aan zijn lichaam de kenmerkende
trekken vertoonde, werd na soms
enkele jaren gevonden en dan als
de opvolger gekroond, om vervol
gens te worden opgevoed op een
wijze, die in overeenstemming
was met zijn roeping. Men be
grijpt dat ik voor deze dingen
geen bewondering heb. Maar
wat ik wei bewonderde, was
de vroomheid, waarin dit
volk der Tibetanen aan dat
geloof vasthield. Het gehele le
ven was van de godsdienst door
trokken. Een groot deel van het
volk wijdde zich in de immense
kloosters geheel aan deze gods
dienst. Gebed was daarbij één der
belangrijkste uitingen. En omdat
men niet genoeg kon bidden. Het
men de wind gebedsmolens in be
weging brengen, die de reeksen
gebeden steeds deden voortwente-
len. Het volk beijverde zich, om
deze dienst in stand te houden,
met alle pracht en praal, die
maar bereikt kon worden. Het Ti
betaanse volk is een vroom en
zachtmoedig volk, dat alleen be
geerde, aan zichzelf en zijn gods
dienst te worden overgelaten. In
menging van vreemden wenste het
niet. Zelfs zag het liever geen
vreemden het land betreden.
Daarom was er altijd een grote
reserve tegen het Chinese volk,
dat telkenmale probeerde, dit land
en volk te onderwerpen. Zelfs als
er onderwerping was, bleek het de
overwinnaars, dat het beter was,
het volk toch zijn eigen gang te
laten gaan. Als de Christelijke
zending dit volk had kunnen be
reiken en zijn geloof had kunnen
richten op de Christus, Wiens op
standing we pas herdacht hebben,
had deze diepe vroomheid onge
twijfeld een belangrijke winst voor
het Christendom kunnen zijn.
Maar nu heeft het communisti
sche China op gewelddadige wij
ze een eind eraan gemaakt. Kloos
ters zijn gebombardeerd en in
brand gestoken, de Dalai Lama
heeft moeten vluchten en schijnt
daarbij gewond te zijn. De com
munisten proberen hem te van
gen, eer hij de (misschien) vei
lige Indische bodem bereikt heeft.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. Koningin Juliana en
prins Bernhard zijn gisterochtend per
vliegtuig van Soesterberg vertrokken om
met de vier prinsessen een vakantie van
ongeveer een week te gaan doorbrengen
in Cervinia in de Italiaanse alpen.
Het is voor de Koningin thans moge
lijk deze korte vakantie te nemen, nu
een formateur is aangezocht en deze zich
voorstelt ongeveer twee weken voor de
voorbereiding van een eventuele for
matie nodig te zullen hebben.
In de middag kwam het KoninkHjk
gezin op het vliegveld van Turijn aan.
Het werd verwelkomd door de Neder
landse consul en de president en de
vice-president van de Fiat-fabrieken.
De Koningin droeg een korte minkjas,
een beige hoed en rose handschoenen.
De Prins droeg een overjas en een Ti-
roler hoed.
Hef gezin overnachtte in het Principi
di Piemonte hotel en zou vanochtend
met de auto naar Cervinia vertrekken.
-s „Zo", uias tien minuten later
I 7*)/ het antwoordtoen de export-
manager van de brouwerijdezelfde heer
J. Korthals Altes, achter het bureau in
zijn werkkamer zat.
I Vice-president rechtbank
te Rotterdam
i ROTTERDAM. Tot vice-president
van de rechtbank te Rotterdam is be-
noemd mr. J. C. van Panthaleon ba-
j= ron Van Eek, thans rechter in deze
rechtbank.
DEN HAAG. De dienst Deltawer
ken heeft aanbesteed het maken van
een bouwput met haven voor een schut
sluis in het Haringvliet bij Stellendam
met bijkomende werken. Er waren vijf
tien inschrijvingen.
De laagste inschrijver is Hollands
aannemersbedrijf Zanen Verstoep in
Den Haag voor 2.403.000; de hoogste
is Reef's aannemings- en handelmaat
schappij N.V. te Oldenzaal voor
4.200.000.
|lllll!llllllllllllllllllllllllllllll!llll
1 Vrij naar
Maurice Leblane
illlllllllllllllllllllllilllllllUIIIIIIIH
jiiiiiiiiiuiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiitii
„.ÏMTSSMKWAMIk MIES»
vajx -ba-z.ei.en te&as en
DIE vertelde dat maar
zoomtje aremd eeN...».
door
v—
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii
gum
In een ziekenhuis te Nijmegen over-
leed gisteren de 72-jarige P. J. Coenders.
Hij was maandagavond onvoorzichtig de
Oranjesingel overgestoken, door een auto
aangereden en zwaar gewond geraakt.
Iiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
De wereld, de wereldgroten zien
het aan en zeggen: „ach, ach",
maar daar bUjft het bij. En de
Christenwereld, als die zich dan
al afzonderlijk wil stellen van „de
wereld", maakt hierop geen uit
zondering. Of zou het toch zó
zijn. dat die Christenwereld de
kracht van het gebed aanwendt?
Buxus of gro.enblijvende palmboom
pjes die zo veel voor randbeplanting
worden gebruikt hunnen op de duur van
onderen wel eens kaal worden. Dat
staat niet prettig .en dan is het nu de
goede tijd hen maar eens uit de grond
te nemen. U zult dan wel zien dat er
onder aan de wortels een flink stuk zit
dat eigenlijk wel gemist kan worden;
een min of meer dood stuk. Dat kan
men dus wegsnoeien Van boven wordt
de palm ook terug geknipt en op die
manier kan men de pair.: een flink
stuk in de "grond laten zakkju en zul
len ze weer beter groeien.
26. Het donkerde reeds, toen de Kraak
het Meer van Problemz opvoer. En
nog steeds hadden zich geen problemen
voorgedaan. Ook het varen leverde geen
gevaar op.
Het schip had de Tov. met zijn gevaar
lijke ondiepten en stroomversnellingen
immers achter zich gelaten, en Ratskov
had zijn loodswerkzaamheden gestaakt
en zich bij zijn vorst in de kajuit ge
voegd voor het bespreken van enkele re
geringszaken. Kappie vond het tijd wor
den om de Maat te gaan aflossen. De
arme stuurman had zoveel geleden door
het verlies van zijn baard, dat men niet
van hem kon verlangen, daarbij nog
uren achtereen aan het roer te staan.
Maar toen Kappie hem dat kwam zeg
gen slaakte hij een kreet van verras
sing. Hij had verwacht zijn stuurman
aan te treffen, terwijl deze zielig over
zijn barre, verschroeide kin stond te
kniezen. Inplaats daarvan echter, wend
de de gestalte aan het roer hem zelf
bewust zijn weelderig behaard gezicht
toel
„Alle kniezebieters, jong! Hoe heb je
dat ja klaargespeeld?" vroeg Kappie.
„Heb je soms een haargroeimiddel in
je.."
De woorden bestierven hem in de
mond. Plotseling had hij het verschijn
sel van de snelgedijende baard doorzien
en wat daarachter stak kon niets anders
zijn, dan een spion van graaf Bandelos.
Deze had het dus nog steeds op het
Kletzkische vuur gemunt..
DJAKARTA (Reuter) De direc
teur van de nationale Indonesische
oliemaatschappij, Perusahaan Minjak
Nasional, heeft meegedeeld aanbie
dingen te hebben ontvangen uit Ja
pan, de Verenigde Staten en West-
Duitsland voor de bouw van een raf
finaderij, benzine-installaties en aan
leg van havens voor de olievelden op
Noord-Sumatra, waarmee ongeveer
15 miljoen is gemoeid.
Intussen zijn met Japanse maatschap
pijen onderhandelingen begonnen over
gemengde exploitatie van deze olieterrei-
R6pM1EWni f u'? toebehoren aan de
B.P.M. Zoals bekend heeft de B P M
geen toestemming meer gekregen deze
terreinen te exploiteren.
tHSi!0 °'ieï?'fel1 aa" do Arubaai, in
Tamiang, Perlak en Djulu Raju wordt
thans maandelijks 150.000 barrels ruwe
olie gewonnen. Hiervan worden 40.000
barrels uitgevoerd tegen 2,24 per bar
rel. Deze produktie wordt verkregen met
het oude materieel van de B.P.M.
