Meermin
ontving
vrek-rijders koel
ZUINIGE
SLAGER
Sun
balm
BAAYENS
KAPPIE en de Kletzkische vlam
Zaterdag 21 maart 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Vandaag
weer vrije toegang tot de
benzinetank. De rally is gereden, de
vrijage met het gaspedaal is voorbij
Uitspraak boycot
Panhonlih-schepen
uitgesteld
Uitgevallen
Heerlijk land
De speciaalzaak voor uw Bril
Gure dame
|iiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiii
I FLITS
GORDON
in het
I heelal
Zelf aan de slag
1 Jack
Dunkley
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
Uit de kerken
Kopenhagen. zo, de zuinig
heidsrit van 1959 zit erop. En
terwijl op de Vesterbrogade in
Kopenhagen de neonlichten
aanspringen en de oranje gekleurde
warme worstjes met mosterd en
ketchup gretig aftrek vinden in de
venijnig koude Deense hoofdstad, is
de spanning aan het stijgen. Wie
heeft er dit jaar, in de Caltex Eco
nomy Test, het zuinigst gereden over
de bijna 1900 km door West-Europa,
die wij in de afgelopen vijf dagen
hebben afgelegd? Niemand weet het
nog.
Want pas vanavond wordt de uit
slag bekend gemaakt en zal waar
schijnlijk een neef van koning Fre-
derik, graaf Flemming von Rosen
berg, de prijzen uitreiken. Tot zolang
proberen de vierhonderd mannen en
vrouwen van vijf nationaliteiten, die
de route reden, hun nieuwsgierigheid
weg te werken door het kijken naar
grote etalages met Danske stilmpbel
en het kopen van teakhouten zout
en pepervaatjes.
T~\E start was, zoals u al weet, ellendig
vroeg, en wel in Travemünde. Het
waren tachtig kilometer in een natte
kille ochtend, waarin de nachtvorst aan
het wegtrekken was, die door de deel
nemers over bijzonder kronkelige en
hobbelige wegen genomen moesten wor
den tot Groszerbrode. Daar lag hij, de
machtige Theodor Heuss, die door de
Duitsers een Hochseefahrsehiff ge
noemd wordt en door de Denen een
veerboot. Imposant, wit, achttien meter
hoog en 135 meter lang. Een gewel
dig schip. En daarmee voeren wij de
zestig kilometer door de Mecklenbur-
ger Bocht en arriveerden na drie uur op
het water in het Deense Gedser.
MAAR eerst iets over die Theodor
Heuss. Het was niet voor het eerst
dat ik op een schip naar Denemarken
DEN HAAG. Het Haagse gerechts
hof heeft de uitspraak in de zaak over
de boycotactie tegen de Panhonlib-sche-
pen uitgesteld tot 17 april. De Scheep
vaartvereniging Zuid te Rotterdam was
in hoger beroep gekomen van een uit
spraak van de Rotterdamse president
van de rechtbank in kort geding, waar
bij de actie van de Nederlandse bond
van' vervoerspersoneel redelijk en ver
antwoord werd geacht, mits geen node
loze schade zou worden, toegebracht.
Zoals bekend is, stond de uitspraak
van de Amsterdamse president van de
rechtbank daar lijnrecht tegenover. Aan
gezien het niet onmogelijk is, dat der
gelijke acties in de toekomst nogmaals
zullen worden uitgevoerd, wil men in
hoogste instantie doen uitmaken, of de
Nederlandse wet het optreden van het
vervoerspersoneel in deze vorm zou
toelaten.
Advertentie
voer, maar zoiets machtigs had ik nog
nooit gezien.
Honderdzestig auto's plus een com
plete trein met passagiers reden het
schip in en op, waarmee ik maar wil
zeggen, dat er op éénhoog zo maar
tachtig wagens werden geparkeerd.
Drie liften gingen van de „kelder" naar
de derde verdieping en in zes restau
rants zaten de passagiers van de trein
en de zuinigheidsrijders zich te goed te
doen aan drank en voedsel, dat kon
wedijveren met wat de meest verwende
bewoners van grote hotels krijgen
voorgezet.
Af en toe werden er namen afge
roepen van mensen, die van het schip
af een telefoongesprek met Duitsland
of Denemarken hadden aangevraagd.
Winkels, twee wisselbanken en douches
maakten de drie uur tot een reis waar
bij niemand zich verveelde.
INTUSSEN echter waren wij een rijder
kwijt. Het was de Nederlander A. A.
Berts uit Den Haag, de tweede chauf
feur op de Dauphine van Hans Kreisel.
Kreisel zelf vertelde mij aan boord:
„Donderdag was Berts al niet zo best
en 's avonds ging hij vroeg naar
bed. Maar vrijdagochtend werd hij
wakker met 38.7 koorts en ik haalde
er een dokter bij. Bronchitis, consta
teerde die en hij gaf Berts penicilline-
injecties. Hij is in zijn hotelbed in
Travemünde achtergebleven en Jac.
van Berge uit Den Haag blijft voorlopig
bij hem".
U weet dat Kreisel tot de mensen
behoort van wie ik verwacht dat zij
op een zeer voordelig plaats uit deze
zuinigheidsrit te voorschijn komen. En
daarom was dit extra pech. Plus nog
een tegenvallertje van zeven kilo. Want
toen Berts ziek werd kreeg Kreisel, om
aan het gewicht te komen, een zak
zand van 75 kilo in zijn auto.
„En Berts weegt maar 68 kg", glim
lachte Kreisel.
Een tweede man die gisterochtend
niet meer aan de zuinigheidsrit deel
nam, was de Belg Fabri, die als waar
nemer fungeerde. Voor de tweede keer
deze week verscheen hij te laat aan de
start en de organisatoren gaan er te
recht van uit, dat het om een officiële
rit gaat en dat men zich strikt aan de
regels dient te houden.
GOED, door Denemarken dus reden
wij gisteren. Een kleine tweehonderd
kilometer en met dat stuk door Duits
land kwamen wij op een rit van ruim
265 km.
Een heerlijk land, dit Denemarken.
Goede wegen, steeds maar voorkomen
de mensen, beleefde automobilisten,
alles schoon, leuke huizen, lekker eten,
een mooie kust die op de Spaanse
Costa Brava lijkt („een beetje") en
met een brug van bijna drie kilometer
lengte over de Masnedsund, waarbij
onze Moerdijkbrug beslist groots en
mooi blijft, maar toch ineens heel klein
lijkt.
Op naar Roskilde, waar op de Ros-
kildering een acceleratieproef werd ge-
134
Haar vader zou dus die man moe
ten schilderen. Een onbeschaafde,
zouteloze grap. Deze keizer is
grof. Een echte Romein. Jammer,
dat haar vader geen tegenwoor
digheid van geest genoeg heeft
om zich tegen zulke aardigheden
te kunnen weren. Hij kon er niets
tegenover stellen dan zijn nogal
zure deftigheid. Dan had die an
der zich beter gehouden met zijn
kwasi onderdanige ironie. Ze merk
te heel goed, dat ze Jozef, on
danks haar brutale opmerking
over de kat, beviel. Ze behoeft nu
maar één zinnetje te zeggen om
vele stellig vleiende en verzoenen
de woorden ten antwoord te krij
gen.
Jozef overlegde van zijn kant:
Dorion doet erg spottend en uit
de hoogte. Als ik me verder met
haar inlaat, zullen we wel gauw
in conflict raken. Misschien was
het beter verder geen notitie van
haar te nemen en haar maar te
laten staan met haar vieze, lelij
ke kat. Eigenaardig bruin waren
haar handen vergeleken bij het
lelijke bruin van de kat.
„Vindt u het niet wat overdreven
dat ik nog magerder moet worden
vóór ik door uw vader geschilderd
wordt?" zei hij. Onder het spreken
had hij spijt dat hij niet was weg
gegaan. „Ik vind eigenlijk, dat een
paar daagjes vasten geen te hoge
prijs is om in alle eeuwigheid
voort te bestaan", zeide Dorion
met haar hoge kinderstem. „Ik
geloof dat dit als ik zal voort
bestaan in mijn boeken zal
zijn", antwoordde Jozef.
Dorion ergerde zich over dit ant
woord. Daar had je nu weer die
Joodse verwaandheid. Ze zocht
naar een antwoord, dat hij voelen
zou, maar eer ze zover was, zei
Fabulus droog in het Latijn: „Kom
dochter, laten we nu gaan. Het
hangt niet van ons en ook niet van
hem af of ik hem schilder. Als de
keizer het beveelt, schilder ik ook
het karonje van een rottend var
ken."
Jozef keek beiden na, toen ze
door de zuilengang verdwenen, die
de dam naar het vasteland be
grensde. Hij had geen erg goed fi
guur gemaakt, maar het hinderde
hem niet, dat hij zo had gespro
ken.
In deze dagen schreef Jozef de
psalm, die later de „psalm van
de wereldburger" werd genoemd:
O, Jahve, geef me meer oor en
meer oog,
Om de wijdte van uw wereld te
zien en te horen,
O, Jahve, geef me meer ziel
Om de veelvoudigheid van uw we
reld te beseffen
O, Jahve, geef me meer stem
Om de grootheid van uw wereld te
verkondigen,
Ontwaakt volkeren en luistert
goed, gij naties
Spaart niet spreekt Jahve met
de geest, die ik over U uitstortte.
Weest kwistig met dezelve en volgt
de stem des Heren
Want ik verstoot degeen, die zich
een vrek toont
En wie zijn hart en zijn vermogen
afsluit
van hem wend ik mijn aangezicht.
Gijlieden moet de ankers losruk
ken spreekt Jahve
Want mijn liefde geldt niet die in
de haven verzanden
En die in de stank van hun traag
heid luieren zijn mij een gruwel
Ik heb de Mens benen gegeven, die
hem over de wereld kunnen dra
gen
En voeten om te draven
Opdat hij niet vastraakt als een
boom in zijn wortels
Want de boom kent maar één
voedsel
Maar de mens voedt zich met alles
Wat ik onder de hemel geschapen
heb.
De boom kent steeds weer het
zelfde
Maar de mens heeft ogen, om het
Onbekende te zien
En een huid om het andere te tas
ten en te proeven.
Looft God en verspreidt U over de
landen
Looft God en stort U uit over de
zeeën
Looft God en vloeit over in het
grenzenloze.
Een knecht is wie zich bindt aan
één land
Niet Zion heet het rijk, dat ik u be
loofde.
Doch: Aarde." (Wordt vervolgd)
V\jf dagen zijn de benzinetanks ver
zegeld geneest. Geen druppel kon clan
destien uiorden meegevoerd: zuinigheid
en eerlijkheid duurden hier het langst.
Dit is Bep van Beek, door de rijders
in deze zuinigheidsrit al rol enthousiasme
„de rallymoedergenoemd.
houden. Kijk, daar zouden gaan strui
kelen degenen die hun auto's zo zuinig
hebben afgesteld, dat zij bij normaal
gebruik niet behoorlijk kunnen optrek
ken. En wie beneden een gemiddelde
blijft in tijd, die krijgt strafliters toe
gemeten en zal, bij die uitslag van van
daag, zeker niet in de prijzen zitten.
HET was op de lange Liniekai, in
Kopenhagen, dat de Economy Test
1959 in de namiddag een einde vond.
De zeemeermin, die nu al jaren op
haar steen aan de Kopenhaagse haven
zit, heeft er geen spier om vertrokken.
En dat is maar goed ook.
Want een mens vraagt zich anders
af. wat die dame bij dit gure weer
hier wel moet doen.
door P. J. Prins
HIJ STAK juist een forse hap
biefstuk in zijn mond. Hij
knikte goedkeurend en dat
moet dan wel een groot compliment
geweest zijn. Want Herr K. Rüster
is slager, Fleischer-Meister zoals hij
zelf zegt, en dat klinkt natuurlijk
ook veel beter.
Ik trof hem op de pont tussen
het Duitse Groszenbrode en het
Deense eiland Falster op weg naar
Kopenhagen, Pont is iets te een
voudig, want het was een pracht-
schip, dat voornamelijk uit res
taurants bleek te bestaan.
Herr RÜSTER komt uit West-
Berlijn en hij lijkt meer op een
gegoede Parijzenaar met zijn kort
geknipt haar en zijn grijze wollen
vest dan op een Duitser,
Natuurlijk,
autorijden is
zijn hobby, een
beetje duur
misschien, maar
hij is dan ook
geen slagertje,
hij heeft een
kapitale zaak
met tien be
dienden, waar
van sommigen
dag in dag uit
doende zijn met het Smaken van
worst.
De DKW met startnummer 19 is
erg nieuw, maar maakt door de
ervaren bestuurdershanden een
prachtig resultaat, dat een dezer
dagen in zijn klasse zelfs bovenaan
stond.
fEN RUSTIGE MAN, deze meester-
slager, die deze rit overigens
heeft beschouwd als een soort voor
proefje voor nog grotere kracht
toeren. En hij denkt daarbij aan de
rally van Monte Carlo.
Het tijdverdrijf want dat is het
voor hem is wel een beetje kost
baar, maar zijn hart zit erin en wie
kijkt dan op een paar cent
Frau Rüster denkt er iets anders
over, maar daar is voor gezorgd.
En nieuwe jurk en een paar nieuwe
schoenen hebben de gemoederen
wat tot rust gebracht en dat is
dan een van de redenen, waarom
de hobby van Herr Fleischer-
Meister zo kostbaar is.
rOEN ZIJN grijze auto Union op
de lange Liniekai in Kopenha
gen aan het einde van de vijfdaagse
reis aftankte, lag een zeesleper uit
Leningrad zachtjes achter hem te
deinen in het water van de Sont..
Vanavond weet Herr Rüster of zijn
zuinigheid beloond wordt en mor
gen begint ook
voor hem de al
lerlaatste etappe,
die hem dwars
door de Duitse
Oostzone naar huis
zal voeren. Tot
volgend jaar mis
schien.
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
Zo langzamerhand zal men toch de
moestuin in orde moeten maken; men
dient de grond te spitten en dat moet
goed gedaan worden. Van tuintjes die
jaarlijks gespit worden behoeft men de
grond niet zo diep om te werken;
het is voldoende als er gén steek gespit
wordt en dat wil zeggen: tot op ee:
diepte van vijfei twintig tot dertig cen
timeter. Als het echter een stuk grond
is wat voor het eersl beteelc moet wor
den iient men veel dieper te spitten; zal
men zekei twee steek diep moeten gaan
en als zich op die diept harde lagen
bevinden zal men die ook los moeten
maken.
Niet alleen dat de grond goed los ge
spit moet worden; men dient de moes
tuin ook te bemesten De fijnste groen
ten worden nog steeds op stalmest ge
kweekt. doch gebruik er dal. in ieder
geval geen verse mest voor: oude koe
mest of oude varkensmest zijn beide
heel goed. Per tien vierkante meter
hebt u „iervan één kruiwagen nodig en
die moet in de bovenste steek onder
gewerkt worden; stop de mest vooral
niet te diep in de grond; hij doet dan
geen dienst. Als de grond echter voldoen
de humus bevat kan men ook heel goe
de resultaten bereiken met de bekende
roze tuin- en gazonkorrelmest.
Een moestuin dient niet alleen gespit
en emest te worden; die moet ook in-
gede-.ld worden; dat wil zeggen: er moet
een teeltplan gemaakt worden. U dient
dus te weten of vooruit vast te stellen
waar de koolsoorten gekweekt moeten
worden en waar de bladgroenten, waar
de peulvrui iten en waar de knol- en
wortelgewassen. Dat is allemaal nodig
omd-t wisselteelt bij het kweken van
groenten nodig is; indien steeds de zelf
de soorten op de zelfde bedjes gekweekt
worden, komt er op de duur niets meer
van terecht.
door
ÜllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllll
liiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniig
Advertentie
18. „Dekselse klont!", viel Kappie te
gen de maat uit. „Dat is ja fraai! Je
hebt het Huis Kletzky zomaar uit je
mond laten vallen! Wat moet de prins
daar ja niet van denken!"
„J-jamaar ik werd misselijk van al
dat p-pijproken stamelde de maat,
terwijl hij naar het geschokte gezicht
van prins Kletzky keek. „Ziet u en
toen viel ik van die schouders en toen
v-verloor ik de p-pijp!"
„Hindert niet, vreemdeling", klonk
plotseling een stem. „Kletzky kan nog
een heel zware pijp roken., hier is hij!"
En tegelijkertijd drong graaf Bandelos
zich door de menigte om de maat zijn
pijp terug te geven.
„En-en het v-vuur?", vroeg de maat.
De graaf barstte in lachen uit. „Ja,
dat zal ik er in laten zitten ik zal
daar mal zijn", riep hij. „Dat bedoel
de ik met de zware pijp die Kletzky zal
roken. Het Huis Kletzky is nu ECHT ge
vallen, zie je! De vlam is gedoofd!"
„BAH, wat een misselijke streek!",
stoof Kappie op. „Iemand een pijp af
handig maken ais hij op de grond ligt
en dan stiekum het vuur eruit halen
BAH! Wat een overgehaalde landrotten-
streek!"
„En h-het was nog wel echte h-heren-
baai!", vulde de maat aan.
„Ik houd ja niet van zulke achterbak
se schuimerstreken!", ging Kappie
voort, „Dat ruikt naar.."
Hij snoof en keek onderzoekend om
zich heen. Toen viel zijn oog op de
baard van de maat. Met een opgewon
den kreet stortte hij zich op zijn stuur
man en begon als een bezetene in diens
kinbeharing te blazen.
„Het Kletzkische vuur is niet dood!
Het LEEFT!", juichte de menigte die
goed had opgelet.
Het Kletzkische vuur scheen werkelijk
onuitroeibaar te zijn. Toen de maat zijn
pijp verloor, moest er een vonkje in
zijn baard zijn terechtgekomen, waar
het onder invloed van Kappie's geblaas
opnieuw uitgroeide tot een kleine vlam,
die snel om zich heen greep..
«OWNTREE N AMSTERDAM'
Medicinale handcrime
NED. HERV. KERK
Beroepen te Dorkwerd: vie. J. Roe
bes te Krimpen aan den IJssel; te Uit-
huizermeden (toez.) E. M. Pannekoek te
Ochten (Betuwe); te Ee (Fr.) F. J.
Veldman te Colijnsplaat.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Oosterend (Fr
kand. L. J. Wolthuis te Groningen, die
bedankte voor Reitsum. Schoonoord.
Gees en Niezijl.
Examen. De ciassis 's-Gravenhage
heeft prep. geëxamineerd en beroepbaar
verklaard de heer A. J. Verbeek. Ahorn
straat 5o, Den Haag, kand. aan de V.U.
die terstond beroepbaar is.
GEREF. KERKEN (VRIJGEMAAKT)
Examen. De classis Rotterdam heeft
met gunstig gevolg prep. geëxamineerd
de heer A. N. Hendriks, kand. aan de
theol. hogeschool te Kampen. Kandidaat
Hendriks kan wegens voortzetting van
zijn studie nog geen beroep in over
weging nemen, doch zal gaarne de ker
ken op zondagen dienen, in Dienst de»
Woords. Zijn adres: Berglustlaan 59,
Rotterdam-Noord.
