r 1 ïjd om moe te worden heb je niet tEJOOB^ROME DAN! Drie minder DE NATUUR DE NOTARIS HEEFT GEEN KANS (zegt hij) KAPPIE en de Kletzkische vlam Donderdag 19 maart 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 Lof voor Rotterdam Kanspaard I E C. A. OPENDE 25ste FILIAAL Voor de bijl in en om uw huis Rallyrijder P. Jetten erm*» 1 ARNHEM Het dorp is weer verhuisd! Opnieuw zijn de vier honderd mannen en vrouwen, die zich deze week onder de wimpel van de Caltex Economy Test 1959 door West-Europa voortbewegen, gisteren 377 kilometer dichter bij hun doel ge komen. Van Knokke aan de Belgische kust naar Arnhem voerde ons de derde dag van deze zuinigheidsrit en het eindpunt Kopen hagen komt heel langzaam in zicht. Overigens wel weer een beetje vreemd om voor drie koppen soep en een koffie in het eigen vaderland slechts 1,70 te behoeven te betalen. Dit zijn de economische chauffeurs de afgelopen dagen wel duurder gewend geweest. IN KNOKKE was het gisterochtend beesten-koud en de chokes moesten er echt wel bij te pas komen om die acht en zeventig automobielen, waar van er vandaag zeven en zeventig zul len starten, aan het praten te krijgen. Al drie minder dus dan de bedoeling was? Jawel, want na de Nederlander H. J. den Boesterd kreeg gisteren de Belg J. P. Wiethaus (op Studebaker Lark) pech met een lager. Repareren in Den Haag, daarvoor ruim veertien kilometer extra rijden, een uur en negen en dertig minuten aan tijd verliezen, met honderdvijftig kilometer per uur naar Arnhem racen, daar nog wel binnen de gestelde tijd binnenkomen, maar de tijdcontrole in Alphen aan den Rijn missen. Gevolg: diskwalificatie. En een tweede Belg, N. van den Bulcke op Simca, heeft aller lei ingewikkeldheden gehad met num merplaten en wel of niet te betalen belasting. Zo ingewikkeld in elk geval dat ook hij niet tot de rijders behoort. GOED, acht en zeventig dus, die gis teren in Knokke van start gingen. Weer zo'n vroegertje overigens. De baas van ons hotel had me beloofd: „Ik zal u om zes uur en een half laten op kloppen" (dat heeft hij dan wel ver geten, maar ik stond toch netjes bij de start, in een bepaald onvriendelijke zeewind, vlak bij de boulevard. Langs Eekjoo en Gent naar Antwer pen en bij Putte Nederland binnen. Een zeer soepele douane, een even vlotte marechaussee, twee lieve meisjes die hartelijk lunchpakketten uitreikten, het zat er allemaal in dat dit een pret tige dag zou worden. En dat was ook zo, want gisteravond in Arnhem praat ten de rijders nog over de gulle hand- waarmee moeder natuur aan dat ene meisje benen had geschonken. „En Rotterdam, dat was fantastisch", zo klonk de algemene roep in het Arn hemse Pare Fermé, waar de finish lag, en de rijders tot deze ochtend hun wagens onder strenge bewaking moeten achterlaten. U heeft dus wel begrepen dat de tocht langs Bergen op Zoom en de Maasstad naar Den Haag en Utrecht gingi maar wat er nu zo fantastisch was laat ik u gaarne zeggen door de man die samen met Louis van Noordwijk nu al tien Tulpenrally's zonder strafpun- ten op zijn naam heeft: Piet Jetten uit Nijmegen. Op de grens tussen België en Neder land troffen we de heer Jetten met zijn vrouw. Zij kwamen voor de foto even naar builen. liilllllillllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllilillllilllillllllllillllilil' werd me weer eens uit de krant bevestigd, dat grote mensen en ook grote mogendheden zo heel erg klein kunnen zijn. Daar was het bericht, dat Frankrijk dat gezegd heeft: ik wil mijn vloot, d'ie ik daar eerst voor afgestaan heb. niet door anderen laten com manderen, ik wil er zelf alleen mee spelen nu van Amerika zo iets te horen kreeg als: en nu krijg je lekker geen atoomreac- tortje. Hetzelfde geldt voor En geland. dat het niet kan hebben, dat het kleine Nederland een be tere vliegtuigmaatschappij heeft opgebouwd, met particulier initia tief nog wel. dan in Engeland met staatsinitiatief geschiedde. Nu zegt het grote Engeland met zijn kleine BOAC tegen het klei ne Nederland: jullie grote KLM mag maar één keer per week op het vliegveld Singapore landen. U zult toestemmen: het is net kleine-kinderwerk. Nu moeten we, als we zoiets zeggen, niet verge ten. dat dit meer onder grote mensen voorkomt. Ik denk hier aan de opmerking: je durft niet, die onder i-ongens nog al eens ge bruikt wordt. In wezen is dat een verschrikkelijk laffe opmerking. Meestal wordt die gebruikt door jongens, die zelf iets niet aandur ven. Dan proberen ze een ander te prikkelen, het te dóen, door te smalen: je durft niet. Ik heb daar verschillende malen onge lukken van zien komen. Maar dan hield de uitdager van ..je durft niet.." zijn mond. Want hij was feitelijk- de aan leiding. En van de ander was het alleen dom, dat hij op die uitda ging inging. Maar. zoals gezegd: ook onder grote mensen komt dat voor. Zeeuwsch Dagblad u hebt dat vorige week kunnen le zen ontving een ingezonden stuk van de heer Burger. U heeft die brief kunnen lezen en u kunt zich dus begrijpen, dat we daar wat vreemd tegen aan keken. Want er stond feitelijk niets bij zonders in. Toch werd het stuk klaargemaakt, om opgenomen te worden. Natuurlijk met een aan tekening van onze hoofdredacteur erbij. U weet niet. wat er toen gebeurde. Het werd dc heren so cialisten namelijk niet snel ge noeg geplaatst. Hoewel hun ver zekerd was: het komt er in, meenden zij aan hun bijkantoor 132 IEDER jaar vierden de Alexan- drijnse Joden een groot feest op het eiland Pharus ter herden king van de voltooiing der Griekse bijbelvertaling. Ptolemeus de Twee de en Semotrius van Phaleron, zijn hoofdbibliothecaris, waren driehon derd jaar geleden begonnen de Hei lige Schrift in het Grieks te verta len. Tweeënzeventig Joodse geleer den, die hun Hebreeuws even gron dig kenden als hun Grieks, hadden deze-zware taak volbracht, waardoor de Egyptische Joden, die de oor spronkelijke tekst niet meer be grepen, het woord Gods weer toe gankelijk werd gemaakt. Deze tweeënzeventig geleerden hadden ieder in strenge afzondering hun werk verricht, maar toch kwam de tekst van elk van hen ten slotte woordelijk met die van alle ande ren overeen. Dit wonder, waardoor God te kennen gaf, dat hij de ver zoenende gezindheid vap de Joden en hun samengaan met de Grieken goedkeurde, herdachten de Alexan drijnen jaarlijks door dit feest. Alle vooraanstaande mannen en vrouwen uit de stad, ook de niet- Joden, vertoonden zich die dag op het eiland Pharus. Alleen de „Wit- geschoeiden" hielden zich afzijdig. Ook de keizer deed mee, evenals Prins Titus en de vele hoogge plaatste personen uit Rome en de andere provincies, die door de aan wezigheid van het hof naar Alex- andrië verplaatst waren. Jozef had de taak uit naam van de vreemdelingen, die op het feest waren genodigd, enige woorden van dank te spreken. Hij deed dit op een humoristische manier, maar toch schrander en blies de loftrompet van de letterkunde die de volkeren tot elkaar bracht en de wereldstad Alexandrië die de vol keren eveneens tot elkaar bracht. Hij moest om met succes te kun nen spreken de uitwerking van zijn woorden op de gezichten van zijn toehoorders kunnen waarnemen en lette daarom meestal op het eerste het beste gezicht, dat hij onder zijn auditorium zag. Dit keer viel zijn oog op een vlezige maar toch 2 v T '4 strenge, typisch Romeinse kop. Maar die kop bleef tijdens zijn he le rede ontoegankelijk en onbewo gen. Deze kop was zuur en had he lemaal geen uitdrukking, maar keek door en over hem heen met een vreemde trots, waardoor hij bijna van de wijs raakte. Na afloop van zijn rede infor meerde Jozef, wie de man met die kop was. Het bleek, dat hij Cajus Fabulus heette en de hofschilder van keizer Nero was, die de fres co's voor het Gouden Huis had ge: maakt. Jozef keek nog eens goed naar de man, die met zo'n onbe leefde onverschilligheid naar zijn rede geluisterd had. Zijn stoere, strenge kop stond op een gedron gen, dik en bijna vormeloos li chaam. Voor het overige was Ca jus Fabulus bijzonder zorgvuldig gekleed. Zijn houding was stijf en deftig, wat bij zijn corpulentie een nogal grappige indruk maakte. Jozef had in Rome veel van Ca jus Fabulus gehoord. De schilder, die een overtuigd Hellenist was en voorstander van een blijde kunst, die de zinnen verheugde, was in wezen eigenlijk een deftig heer schap. Als hij schilderde, trok hij altijd zijn galakleren aan. Hij was buitengewoon hooghartig, sprak nooit met zijn lijfeigenen en onder hield zich met hen alleen door middel van tekens en wenken. Hoe beroemd en gevraagd zijn werk ook was er was geen stad in de provincie, hoe klein ook, die zich niet kon beroemen op fresco's of schilderijen in zijn trant toch was het hem niet gelukt tot de voorname Romeinse families door te dringen. Ten slotte was hij met een vergriekste Egyptische ge trouwd en had daafdoor zijn sche pen achter zich verbrand. Het verwonderde Jozef, dat Fa bulus hier was. Men had hem ver teld, dat hij bij de partij der „Witgeschoeiden" hoorde en een hunner ijverigste aanhangers was. Jozef had een afkeer van ieder soort schilderkunst. Schilderijen zeiden hem niets. Het voorschrift uit de Heilige Schrift „gij zult u geen beeld maken" had bij hem diep wortel geschoten. Ook in Ro me had men grote eerbied voor letterkundigen, maar beschouwde schilders als wezens van een lage re orde. En Fabulus deze ijdele kladschilder was Jozef dubbel antipathiek. De keizer hield Jozef staande. „Je bent waarachtig dik ker geworden", zei hij verbaasd zonder verdere plichtplegingen. Hij wendde zich tot Fabulus, die dicht in zijn buurt stond. (Wordt vervolgd) Eigen nieuwsdienst HENGELO. In Hengelo heeft C. en A. haar 25ste filiaal in Nederland geopend. Hengelo's burgemeester, mr. R. J. J. Lambooy deed dat gisteren met een toespraak over de toenemende be tekenis van Hengelo. Het door het Al gemeen mijnwerkerspensioenfonds ge bouwde pan'd is een ontwerp van de Rotterdamse architect K. Landers. Arnhem nigheidsrijders nog gesproken zal wor den, zuchtte medeorganisator Louis van Noordwijk: ,,Zo, dat was dan dat. Ik zie onderweg een wagen voor me even opzij wippen en hoor een seconde later een geweldige klap. Een steen?, vraagt mijn bijrijder. Neen, we hebben een band minder, zei ik. Links achter was het; dwars over een bijl gereden en zo'n gat", en Van Noordwijk wees de maat van een aardig bijzettafeltje aan. door P. J. Prins rOEN de lichtblauwe Mercedes 190 zachtjes en o zo zuinig uit rolde in de laan van het Arn hemse park Sonsbeek, stak de heer E. (voor E eitje) Visser een welver diende sigaar op. Hij meent zelf dat hij niet veel kans heeft op een prijs, maar hij is van nature een secuur man en dus weet ik het nog niet Hij heeft zijn drukke notaris praktijk in Hoogeveen een weekje in de steek gelaten om in de inspanning van deze test wat rust op te doen van zijn werk. fEN volbloed sportman, deze rus tige 54'er, in hart en nieren, of liever in hard en hoofd. Als kind NOU, door Antwerpen zat je geilt te knoeien, hè", zei de heer Jetten. „Overal stoplichten tegen en de rit door de stad kostte me tien minuten. Kost bare minuten overigens, want die moest ik later weer door harder te rijden, in halen. En dan kwam Rotterdam: gemotori seerde politie bij de ingang van de stad, alle kruispunten even een paar seconden vrijgemaakt en zonder één keer stoppen er dwars doorheen. Maar dat is in Rotterdam altijd even fan tastisch. Wij zijn dat gewend van de Tulpenrally." Overigens geldt rally rijder Jetten als een van de beste kanspaarden in deze zuinigheidsrit. Zijn Vauxhall_ V Super draait een gemiddelde van één op vijf tien en Jetten zegt: „Dat houd ik wel vol. Ik heb, voor de rit begon, drie duizend kilometer proef gereden met een testapparaat dat elke drie en een halve kubieke centimeter verbruik aan- gaf. En wat ik verder van deze rit te zeggen heb: zeer goed georganiseerd, het zuinig rijden is helemaal geen zeu ren, want je moet grote moeite doen om aan je gemiddelde te komen en tijd om moe te worden heb je niet." N terwijl burgemeester Matser van Arnhem ons gisteravond ontving met zulke daverende hapjes, dat u ge rust happen moogt zeggen en waar over tot in verre geslachten van zui- ■i IBIS li 4 i p •■O!"*,- WÊÊfe&i i De Euromast in Rotterdam was gisterochtend om zeven uur 66.63 meter hoog. U kunt nog naar het tijdstip van voltooiing raden. Uw kaart moet u sturen aan: Postbus 515 in Rotterdam. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiyi- in Middelburg een stuk te moeten plakken: Zeeuwsch Dagblad durft niet... Voelt u het kinderachtige? Toen onze hoofdredacteur dat vernam, heeft hij gedacht: ik trap niet in dat kinderachtige valletje. Hij heeft dus de heren zo lang mogelijk in hun waan ge laten en met publikatie gewacht tot het laatste moment. Natuur lijk was het toen weer niet goed en waren de heren van „Het Vrije Volk" daar boos om... Rus tig boos laten, zei mijn moeder in zo'n geval, nu hebben ze dub bel werk. want ze moeten weer goed worden ook. was hij niet sterk en de dokter schreef gymnastiek voor. Veel lichaamsbeweging behoort sindsdien tot de dagelijkse routine van de heer Visser. Hij heeft al zeven elfsteden tochten uitgereden, heeft een zeil boot in Lemmer liggen en die wordt veel gebruikt en hij is acht en dertig jaar lid van een schaak-1 club. Bovendien speelt hij nog mee in de lawntenniscompetitie als lid van een Hoogeveense club. UET werkt trouwens aanstekelijk, want zijn zoon die in Groningen chemie studeert, en zijn dochter ten nissen al even hartstochtelijk. Me vrouw Visser, die haar man op deze rit als kaartlezer bijstaat, is er kort geleden pas mee opgehouden. „En als er weer een elfstedentocht komt, doe ik zeker nog eens mee", zegt de notaris en zijn blauwe ogen twinkelen achter zijn blonde bril. 'llllllllllllllllllllllllllMllllllllinillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllll DIE voornaam Eeltje zit sommigen wel eens dwars: onlangs kreeg hij officiële stukken thuis gestuurd, ge adresseerd aan mevrouw Eeltje Visser. Maar deze sportieve Fries kan er hartelijk om lachen. Zijn zwager in Apeldoorn heeft hem met niet veel moeite warm gemaakt voor deze proef. Enthousiast ben ik. Het is natuurlijk commercieel en zo en ik heb geen kans tegen de vaklui, die hun wagens tot en met hebben uit gekiend, maar het leert ons amateurs wat je auto kan doen als je goed op let. Normaal blijf ik even onder de één op tien, en nu heb ik in de ber gen één op 11,5 gereden". HET was 15.28 uur toen hij aan het eind van dit scherp gestelde tra ject park Sonsbeek binnenkwam, ruim binnen de tijd, ondanks d-e acht verloren minuten die hij in de Ant werpse ScheldeUmnel had stilge staan vanwege een ontspoorde vrachtauto. Vandaag gaan we naar Trav-e- münde, ruim vijf honderd ttcintig kilometer van hier, aan de Duitse Oostzeekust. S'ii^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiig 16. Er voer een golf van ontroering door de menigte toen de Kletzkische vlam voor hun ogen doofde. Het gejuich verstomde op slag en men kon een speld horen vallen. In die stilte trad graaf Bandelos met een triomfantelijke grijns op zijn gelaat naar voren en plantte zich wijdbeens vlak voor de prins, die de druipende lamp nog in zijn handen hield- „Dag Kletzky," sprak de graaf. „Het spijt me hoor, maar het Huis Kletzky is echt gevallenkijk maar, de vlam is gedoofd!" „BRAVO!" riep het volk, maar het ging toch niet helemaal van harte; nu het puntje bij het paaltje kwam, werden zij toch liever niet geregeerd door ie mand als graaf Bandelos. De laatste maakte intussen juist aanstalten om zich aan het hoofd van de stoet te stel len en het paleis te gaan betrekken, toen Kappie naar voren trad. „Een ogenblikje.. Zo gemakkelijk gaat dat ja niet!" sprak hij luid. „Ik heb met jou ja nog een appeltje te schil len, vader!" Het gezicht van de graaf werd rood van woede. „Weet je wel tegen wie je spreekt, vreemdeling!" bulderde hij zijn degen trekkend. „Wat let me of ik maak sa lami van je Verder kwam hij niet. Want met een snel gebaar had Kappie hem zijn eigen waterpistool afhandig gemaakt en spoot een ferme itraal in het woedende gelaat van de graaf. BUINEN (ANP», De elfjarige zoon van de familie Mensing uit Buinen is daar gistermiddag door een zandauto doodgereden. De jongen was zonder dat de chauffeur het wist op de wagen ge klommen. Hij was er af gevallen toen de wagen stopte en werd doodgereden toen de auto meteen daarop achteruit ging rijden. Dubbele madeliefjes of Bellis peren nis kunnen al heel vroeg in het voorjaar volop bloeien; nu staan of komen ze in bloei. Het is nu de goede tijd hier van wat plantjes te bestellen; de bloe mist of de bloemenman zullen u er wel aan kunnen helpen. Zet ze niet te veel in de volle zon; ze hebben er een hekel aan. die voldoen veel beter op een licht schaduwplekje; daar zult u er veel langer plezier van hebben. Er zijn soorten met roze en met witte bloemen; ook rode kleuren komen voor.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2