r 1 ïjd om moe te
worden heb je niet
tEJOOB^ROME
DAN!
Drie minder
DE NATUUR
DE NOTARIS
HEEFT GEEN
KANS (zegt hij)
KAPPIE en de Kletzkische vlam
Donderdag 19 maart 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Lof voor Rotterdam
Kanspaard
I E
C. A. OPENDE
25ste FILIAAL
Voor de bijl
in en om uw huis
Rallyrijder
P. Jetten
erm*» 1
ARNHEM Het dorp is weer verhuisd! Opnieuw zijn de vier
honderd mannen en vrouwen, die zich deze week onder de
wimpel van de Caltex Economy Test 1959 door West-Europa
voortbewegen, gisteren 377 kilometer dichter bij hun doel ge
komen. Van Knokke aan de Belgische kust naar Arnhem voerde
ons de derde dag van deze zuinigheidsrit en het eindpunt Kopen
hagen komt heel langzaam in zicht. Overigens wel weer een
beetje vreemd om voor drie koppen soep en een koffie in het
eigen vaderland slechts 1,70 te behoeven te betalen. Dit zijn de
economische chauffeurs de afgelopen dagen wel duurder gewend
geweest.
IN KNOKKE was het gisterochtend
beesten-koud en de chokes moesten
er echt wel bij te pas komen om die
acht en zeventig automobielen, waar
van er vandaag zeven en zeventig zul
len starten, aan het praten te krijgen.
Al drie minder dus dan de bedoeling
was? Jawel, want na de Nederlander
H. J. den Boesterd kreeg gisteren de
Belg J. P. Wiethaus (op Studebaker
Lark) pech met een lager.
Repareren in Den Haag, daarvoor
ruim veertien kilometer extra rijden,
een uur en negen en dertig minuten
aan tijd verliezen, met honderdvijftig
kilometer per uur naar Arnhem racen,
daar nog wel binnen de gestelde tijd
binnenkomen, maar de tijdcontrole in
Alphen aan den Rijn missen. Gevolg:
diskwalificatie. En een tweede Belg, N.
van den Bulcke op Simca, heeft aller
lei ingewikkeldheden gehad met num
merplaten en wel of niet te betalen
belasting. Zo ingewikkeld in elk geval
dat ook hij niet tot de rijders behoort.
GOED, acht en zeventig dus, die gis
teren in Knokke van start gingen.
Weer zo'n vroegertje overigens. De baas
van ons hotel had me beloofd: „Ik zal
u om zes uur en een half laten op
kloppen" (dat heeft hij dan wel ver
geten, maar ik stond toch netjes bij de
start, in een bepaald onvriendelijke
zeewind, vlak bij de boulevard.
Langs Eekjoo en Gent naar Antwer
pen en bij Putte Nederland binnen. Een
zeer soepele douane, een even vlotte
marechaussee, twee lieve meisjes die
hartelijk lunchpakketten uitreikten,
het zat er allemaal in dat dit een pret
tige dag zou worden. En dat was ook
zo, want gisteravond in Arnhem praat
ten de rijders nog over de gulle hand-
waarmee moeder natuur aan dat ene
meisje benen had geschonken.
„En Rotterdam, dat was fantastisch",
zo klonk de algemene roep in het Arn
hemse Pare Fermé, waar de finish lag,
en de rijders tot deze ochtend hun
wagens onder strenge bewaking moeten
achterlaten.
U heeft dus wel begrepen dat de
tocht langs Bergen op Zoom en de
Maasstad naar Den Haag en Utrecht
gingi maar wat er nu zo fantastisch was
laat ik u gaarne zeggen door de man
die samen met Louis van Noordwijk nu
al tien Tulpenrally's zonder strafpun-
ten op zijn naam heeft: Piet Jetten uit
Nijmegen.
Op de grens tussen België en Neder land
troffen we de heer Jetten met zijn vrouw.
Zij kwamen voor de foto even naar builen.
liilllllillllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllilillllilllillllllllillllilil'
werd me weer eens uit de krant
bevestigd, dat grote mensen en
ook grote mogendheden zo heel
erg klein kunnen zijn. Daar was
het bericht, dat Frankrijk dat
gezegd heeft: ik wil mijn vloot,
d'ie ik daar eerst voor afgestaan
heb. niet door anderen laten com
manderen, ik wil er zelf alleen
mee spelen nu van Amerika zo
iets te horen kreeg als: en nu
krijg je lekker geen atoomreac-
tortje. Hetzelfde geldt voor En
geland. dat het niet kan hebben,
dat het kleine Nederland een be
tere vliegtuigmaatschappij heeft
opgebouwd, met particulier initia
tief nog wel. dan in Engeland
met staatsinitiatief geschiedde.
Nu zegt het grote Engeland met
zijn kleine BOAC tegen het klei
ne Nederland: jullie grote KLM
mag maar één keer per week op
het vliegveld Singapore landen.
U zult toestemmen: het is net
kleine-kinderwerk. Nu moeten we,
als we zoiets zeggen, niet verge
ten. dat dit meer onder grote
mensen voorkomt. Ik denk hier
aan de opmerking: je durft niet,
die onder i-ongens nog al eens ge
bruikt wordt. In wezen is dat een
verschrikkelijk laffe opmerking.
Meestal wordt die gebruikt door
jongens, die zelf iets niet aandur
ven. Dan proberen ze een ander
te prikkelen, het te dóen, door te
smalen: je durft niet. Ik heb
daar verschillende malen onge
lukken van zien komen. Maar dan
hield de uitdager van ..je durft
niet.." zijn mond.
Want hij was feitelijk- de aan
leiding. En van de ander was het
alleen dom, dat hij op die uitda
ging inging. Maar. zoals gezegd:
ook onder grote mensen komt dat
voor. Zeeuwsch Dagblad u
hebt dat vorige week kunnen le
zen ontving een ingezonden
stuk van de heer Burger. U heeft
die brief kunnen lezen en u kunt
zich dus begrijpen, dat we daar
wat vreemd tegen aan keken.
Want er stond feitelijk niets bij
zonders in. Toch werd het stuk
klaargemaakt, om opgenomen te
worden. Natuurlijk met een aan
tekening van onze hoofdredacteur
erbij. U weet niet. wat er toen
gebeurde. Het werd dc heren so
cialisten namelijk niet snel ge
noeg geplaatst. Hoewel hun ver
zekerd was: het komt er in,
meenden zij aan hun bijkantoor
132
IEDER jaar vierden de Alexan-
drijnse Joden een groot feest op
het eiland Pharus ter herden
king van de voltooiing der Griekse
bijbelvertaling. Ptolemeus de Twee
de en Semotrius van Phaleron, zijn
hoofdbibliothecaris, waren driehon
derd jaar geleden begonnen de Hei
lige Schrift in het Grieks te verta
len. Tweeënzeventig Joodse geleer
den, die hun Hebreeuws even gron
dig kenden als hun Grieks, hadden
deze-zware taak volbracht, waardoor
de Egyptische Joden, die de oor
spronkelijke tekst niet meer be
grepen, het woord Gods weer toe
gankelijk werd gemaakt. Deze
tweeënzeventig geleerden hadden
ieder in strenge afzondering hun
werk verricht, maar toch kwam de
tekst van elk van hen ten slotte
woordelijk met die van alle ande
ren overeen. Dit wonder, waardoor
God te kennen gaf, dat hij de ver
zoenende gezindheid vap de Joden
en hun samengaan met de Grieken
goedkeurde, herdachten de Alexan
drijnen jaarlijks door dit feest.
Alle vooraanstaande mannen en
vrouwen uit de stad, ook de niet-
Joden, vertoonden zich die dag op
het eiland Pharus. Alleen de „Wit-
geschoeiden" hielden zich afzijdig.
Ook de keizer deed mee, evenals
Prins Titus en de vele hoogge
plaatste personen uit Rome en de
andere provincies, die door de aan
wezigheid van het hof naar Alex-
andrië verplaatst waren.
Jozef had de taak uit naam van
de vreemdelingen, die op het feest
waren genodigd, enige woorden
van dank te spreken. Hij deed dit
op een humoristische manier,
maar toch schrander en blies de
loftrompet van de letterkunde die
de volkeren tot elkaar bracht en de
wereldstad Alexandrië die de vol
keren eveneens tot elkaar bracht.
Hij moest om met succes te kun
nen spreken de uitwerking van zijn
woorden op de gezichten van zijn
toehoorders kunnen waarnemen en
lette daarom meestal op het eerste
het beste gezicht, dat hij onder
zijn auditorium zag. Dit keer viel
zijn oog op een vlezige maar toch
2 v T '4
strenge, typisch Romeinse kop.
Maar die kop bleef tijdens zijn he
le rede ontoegankelijk en onbewo
gen. Deze kop was zuur en had he
lemaal geen uitdrukking, maar
keek door en over hem heen met
een vreemde trots, waardoor hij
bijna van de wijs raakte.
Na afloop van zijn rede infor
meerde Jozef, wie de man met die
kop was. Het bleek, dat hij Cajus
Fabulus heette en de hofschilder
van keizer Nero was, die de fres
co's voor het Gouden Huis had ge:
maakt. Jozef keek nog eens goed
naar de man, die met zo'n onbe
leefde onverschilligheid naar zijn
rede geluisterd had. Zijn stoere,
strenge kop stond op een gedron
gen, dik en bijna vormeloos li
chaam. Voor het overige was Ca
jus Fabulus bijzonder zorgvuldig
gekleed. Zijn houding was stijf en
deftig, wat bij zijn corpulentie een
nogal grappige indruk maakte.
Jozef had in Rome veel van Ca
jus Fabulus gehoord. De schilder,
die een overtuigd Hellenist was en
voorstander van een blijde kunst,
die de zinnen verheugde, was in
wezen eigenlijk een deftig heer
schap. Als hij schilderde, trok hij
altijd zijn galakleren aan. Hij was
buitengewoon hooghartig, sprak
nooit met zijn lijfeigenen en onder
hield zich met hen alleen door
middel van tekens en wenken. Hoe
beroemd en gevraagd zijn werk
ook was er was geen stad in de
provincie, hoe klein ook, die zich
niet kon beroemen op fresco's of
schilderijen in zijn trant toch
was het hem niet gelukt tot de
voorname Romeinse families door
te dringen. Ten slotte was hij met
een vergriekste Egyptische ge
trouwd en had daafdoor zijn sche
pen achter zich verbrand.
Het verwonderde Jozef, dat Fa
bulus hier was. Men had hem ver
teld, dat hij bij de partij der
„Witgeschoeiden" hoorde en een
hunner ijverigste aanhangers was.
Jozef had een afkeer van ieder
soort schilderkunst. Schilderijen
zeiden hem niets. Het voorschrift
uit de Heilige Schrift „gij zult u
geen beeld maken" had bij hem
diep wortel geschoten. Ook in Ro
me had men grote eerbied voor
letterkundigen, maar beschouwde
schilders als wezens van een lage
re orde. En Fabulus deze ijdele
kladschilder was Jozef dubbel
antipathiek. De keizer hield Jozef
staande. „Je bent waarachtig dik
ker geworden", zei hij verbaasd
zonder verdere plichtplegingen. Hij
wendde zich tot Fabulus, die dicht
in zijn buurt stond.
(Wordt vervolgd)
Eigen nieuwsdienst
HENGELO. In Hengelo heeft C.
en A. haar 25ste filiaal in Nederland
geopend. Hengelo's burgemeester, mr. R.
J. J. Lambooy deed dat gisteren met
een toespraak over de toenemende be
tekenis van Hengelo. Het door het Al
gemeen mijnwerkerspensioenfonds ge
bouwde pan'd is een ontwerp van de
Rotterdamse architect K. Landers.
Arnhem
nigheidsrijders nog gesproken zal wor
den, zuchtte medeorganisator Louis van
Noordwijk: ,,Zo, dat was dan dat. Ik
zie onderweg een wagen voor me even
opzij wippen en hoor een seconde later
een geweldige klap. Een steen?, vraagt
mijn bijrijder. Neen, we hebben een
band minder, zei ik. Links achter was
het; dwars over een bijl gereden en
zo'n gat", en Van Noordwijk wees de
maat van een aardig bijzettafeltje aan.
door P. J. Prins
rOEN de lichtblauwe Mercedes
190 zachtjes en o zo zuinig uit
rolde in de laan van het Arn
hemse park Sonsbeek, stak de heer
E. (voor E eitje) Visser een welver
diende sigaar op. Hij meent zelf dat
hij niet veel kans heeft op een prijs,
maar hij is van nature een secuur
man en dus weet ik het nog niet
Hij heeft zijn drukke notaris
praktijk in Hoogeveen een weekje in
de steek gelaten om in de inspanning
van deze test wat rust op te doen
van zijn werk.
fEN volbloed sportman, deze rus
tige 54'er, in hart en nieren, of
liever in hard en hoofd. Als kind
NOU, door Antwerpen zat je geilt te
knoeien, hè", zei de heer Jetten.
„Overal stoplichten tegen en de rit door
de stad kostte me tien minuten. Kost
bare minuten overigens, want die moest
ik later weer door harder te rijden, in
halen.
En dan kwam Rotterdam: gemotori
seerde politie bij de ingang van de
stad, alle kruispunten even een paar
seconden vrijgemaakt en zonder één
keer stoppen er dwars doorheen. Maar
dat is in Rotterdam altijd even fan
tastisch. Wij zijn dat gewend van de
Tulpenrally."
Overigens geldt rally rijder Jetten als
een van de beste kanspaarden in deze
zuinigheidsrit. Zijn Vauxhall_ V Super
draait een gemiddelde van één op vijf
tien en Jetten zegt: „Dat houd ik wel
vol. Ik heb, voor de rit begon, drie
duizend kilometer proef gereden met
een testapparaat dat elke drie en een
halve kubieke centimeter verbruik aan-
gaf.
En wat ik verder van deze rit te
zeggen heb: zeer goed georganiseerd,
het zuinig rijden is helemaal geen zeu
ren, want je moet grote moeite doen
om aan je gemiddelde te komen en
tijd om moe te worden heb je niet."
N terwijl burgemeester Matser van
Arnhem ons gisteravond ontving
met zulke daverende hapjes, dat u ge
rust happen moogt zeggen en waar
over tot in verre geslachten van zui-
■i IBIS
li 4 i p
•■O!"*,-
WÊÊfe&i
i
De Euromast in Rotterdam was
gisterochtend om zeven uur 66.63
meter hoog.
U kunt nog naar het tijdstip
van voltooiing raden. Uw kaart
moet u sturen aan: Postbus 515
in Rotterdam.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiyi-
in Middelburg een stuk te moeten
plakken: Zeeuwsch Dagblad durft
niet... Voelt u het kinderachtige?
Toen onze hoofdredacteur dat
vernam, heeft hij gedacht: ik
trap niet in dat kinderachtige
valletje. Hij heeft dus de heren
zo lang mogelijk in hun waan ge
laten en met publikatie gewacht
tot het laatste moment. Natuur
lijk was het toen weer niet goed
en waren de heren van „Het
Vrije Volk" daar boos om... Rus
tig boos laten, zei mijn moeder
in zo'n geval, nu hebben ze dub
bel werk. want ze moeten weer
goed worden ook.
was hij niet sterk en de dokter
schreef gymnastiek voor. Veel
lichaamsbeweging behoort sindsdien
tot de dagelijkse routine van de heer
Visser. Hij heeft al zeven elfsteden
tochten uitgereden, heeft een zeil
boot in Lemmer liggen en die
wordt veel gebruikt en hij is acht
en dertig jaar lid van een schaak-1
club. Bovendien speelt hij nog mee
in de lawntenniscompetitie als lid
van een Hoogeveense club.
UET werkt trouwens aanstekelijk,
want zijn zoon die in Groningen
chemie studeert, en zijn dochter ten
nissen al even hartstochtelijk. Me
vrouw Visser, die haar man op deze
rit als kaartlezer bijstaat, is er kort
geleden pas mee opgehouden.
„En als er weer een elfstedentocht
komt, doe ik zeker nog eens mee",
zegt de notaris en zijn blauwe ogen
twinkelen achter zijn blonde bril.
'llllllllllllllllllllllllllMllllllllinillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllll
DIE voornaam Eeltje zit sommigen
wel eens dwars: onlangs kreeg hij
officiële stukken thuis gestuurd, ge
adresseerd aan mevrouw Eeltje
Visser. Maar deze sportieve Fries kan
er hartelijk om lachen. Zijn zwager
in Apeldoorn heeft hem met niet
veel moeite warm gemaakt voor deze
proef. Enthousiast ben ik. Het is
natuurlijk commercieel en zo en ik
heb geen kans tegen de vaklui, die
hun wagens tot en met hebben uit
gekiend, maar het leert ons amateurs
wat je auto kan doen als je goed op
let. Normaal blijf ik even onder de
één op tien, en nu heb ik in de ber
gen één op 11,5 gereden".
HET was 15.28 uur toen hij aan het
eind van dit scherp gestelde tra
ject park Sonsbeek binnenkwam,
ruim binnen de tijd, ondanks d-e acht
verloren minuten die hij in de Ant
werpse ScheldeUmnel had stilge
staan vanwege een ontspoorde
vrachtauto.
Vandaag gaan
we naar Trav-e-
münde, ruim vijf
honderd ttcintig
kilometer van hier,
aan de Duitse
Oostzeekust.
S'ii^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiig
16. Er voer een golf van ontroering
door de menigte toen de Kletzkische
vlam voor hun ogen doofde. Het gejuich
verstomde op slag en men kon een
speld horen vallen. In die stilte trad
graaf Bandelos met een triomfantelijke
grijns op zijn gelaat naar voren en
plantte zich wijdbeens vlak voor de
prins, die de druipende lamp nog in
zijn handen hield-
„Dag Kletzky," sprak de graaf. „Het
spijt me hoor, maar het Huis Kletzky
is echt gevallenkijk maar, de vlam
is gedoofd!"
„BRAVO!" riep het volk, maar het
ging toch niet helemaal van harte; nu
het puntje bij het paaltje kwam, werden
zij toch liever niet geregeerd door ie
mand als graaf Bandelos. De laatste
maakte intussen juist aanstalten om
zich aan het hoofd van de stoet te stel
len en het paleis te gaan betrekken,
toen Kappie naar voren trad.
„Een ogenblikje.. Zo gemakkelijk
gaat dat ja niet!" sprak hij luid. „Ik
heb met jou ja nog een appeltje te schil
len, vader!"
Het gezicht van de graaf werd rood
van woede.
„Weet je wel tegen wie je spreekt,
vreemdeling!" bulderde hij zijn degen
trekkend. „Wat let me of ik maak sa
lami van je
Verder kwam hij niet. Want met een
snel gebaar had Kappie hem zijn eigen
waterpistool afhandig gemaakt en spoot
een ferme itraal in het woedende gelaat
van de graaf.
BUINEN (ANP», De elfjarige zoon
van de familie Mensing uit Buinen is
daar gistermiddag door een zandauto
doodgereden. De jongen was zonder dat
de chauffeur het wist op de wagen ge
klommen. Hij was er af gevallen toen de
wagen stopte en werd doodgereden toen
de auto meteen daarop achteruit ging
rijden.
Dubbele madeliefjes of Bellis peren
nis kunnen al heel vroeg in het voorjaar
volop bloeien; nu staan of komen ze
in bloei. Het is nu de goede tijd hier
van wat plantjes te bestellen; de bloe
mist of de bloemenman zullen u er
wel aan kunnen helpen. Zet ze niet te
veel in de volle zon; ze hebben er een
hekel aan. die voldoen veel beter op
een licht schaduwplekje; daar zult u
er veel langer plezier van hebben. Er
zijn soorten met roze en met witte
bloemen; ook rode kleuren komen voor.