DAN! DE NATUUR GEZIEN KRAANMONTEUR BEKNELD: OFFICIER EIST BOETE Uit de kerken i DE 1 fofSgiSIHHi 1 ONGELOFELIJKE WORDT WAAR KAPPIE en de Kletzkische vlam I oensdag 11 maart 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 Leken-woord Oeroude ziekte Resultaat te zien Lachende kinderen Een Kikkerclub Angst bedwingen De mensen zijn er Niet meer hopeloos FLITS GORDON in het heelal Dan Barry ËïijMiiuimiiiiiiiiiiimii Verdediger: tragisch spel van vergissingen törü6>i> i ARSÈNE I LUPIN JACQUES BLONDEAU I TINTELS Alarm bij juwelier was technische storing in en om uw huis Jack Dunkley 'eneeuJK optevat- ~y Doodstraf voor daders van aanslag op president Soekarno VEN jongetje. Hij is verlamd en kan zijn hoofd niet oprichten. AI jaren niet en er is geen of nau welijks vooruitgang. Men overweegt een operatie en op dat moment krijgt het zaaltje waar hij met medepa tiëntjes ligt, een spoortrein cadeau. Met tunnel. En om die tunnel ging het. Op de „gymnastieklessen" knikte het knaapje braaf tien keer op en neer, maar verdere fut tot oefening ont brak. Die trein echter ging de tunnel in en uit en dat wil een jongetje zien, ook een jongen die door polio of kinderverlamming werd getrof fen. Uren, dagen, maanden aan een stuk oefende hijom de trein uit die tunnel te zien komen. En nu? Nu tilt hij zijn hoofd op. DEZELFDE jongen. Ook zijn hand is verlamd. Maar hij wil, net als de anderen, die trein kunnen pakken. Opnieuw maanden van inspanning, dag na dag, week in, week uit. Steeds» weer iets verder schuift zijn hand naar de trein. Hij houdt vol, hij bereikt zijn doel. Nu speelt hij met de trein. Jongens met verlamde beentjes en een verlamde ademhaling. Drie jaar geleden geloofde men nauwelijks hen in leven te kunnen houden. Vandaag? Vandaag fietsen ze op driewielers en schrijven in schriftjes sommen en zinnetjes, die niet onder doen voor het werk van uw of mijn kinderen. Ongelofelijk. Het is het enige woord dat de niet-medicus, de leek die voor het eerst met dit soort van zaken wordt geconfronteerd, over de lippen komt. Gisterochtend bracht ik door in het Zuiderziekenhuis in Rotterdam. Jawel, op de polio-afdeling. Polio is oud, heel oud. De Egypte- naren lieten ons al afbeeldingen van polio-patiënten na, zo hoorde ik van dr. G. J. van Weerden. En de laatste jaren is polio vooral veel in Amerika geconstateerd. Om de vier jaar is er altijd een kleine top; waarom weet nog niemand, maar men constateert het. 1952 bracht een polio-epidemie in Kopenhagen. ,,Dus ook Europa?", dachten sommigen geschrokken. Maar Scandinavië is nog geen Nederland. Maar daar is 1955 en er wordt ook in dit land een toeneming van kinder verlamming geconstateerd met vrij veel gevallen van ademhalingsverlam ming. REDEN tot paniek? Geenszins. „We zyn tegenwoordig in staat cor recties toe te passen, waarover we vroeger zelfs niet dachten", aldus dr. Van Weerden. „We kunnen als het moet jarenlang de kunstmatige adem haling volhouden. We hebben patiënt jes, die op deze wijze al drie jaar hier in ons ziekenhuis verbleven. Maar je ziet resultaten; onze visie verandert jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiinf konden we zo in de krant lezen, dat voor verschillende politieke =s partijen de reeks van hun verga- deringen voor de verkiezingen was S afgelopen met de samenkomsten, s jE die ze maandagavond nog hiel- den. Ik acht het wel mogelijk, dat er gisterenavond ook nog hier of =j daar vergaderingen zijn gehou- den, maar zeker in onze provin- 5 cie zal dat vanavond niet het ge- val zijn. Het is immers biddag... j| We komen in onze kerken bijeen, =5 ook vanavond, om God te bidden 5 5 om zegen over de arbeid onzer handen. Toch wilo ik nog even aan die verkiezingsactie vasthou- S den. Ik heb een secretaris van =E een kiesvereniging gekend, die s van de opvatting uitging, dat de 5 verkiezingsactie pas afgelopen was op het ogenblik, dat de stem- 5 bus sloot. Dan kon hij, als de klok van vijf dat was toen de sluitingstijd en niet zeven uur, zo- S als nu geslagen had, plechtig zeggen: wij hebben nu gedaan, wat wij konden, we laten de uit- EE slag aan God over. Dit schoot me te binnen, toen ik zo dacht over =5 het verband tussen biddag en de verkiezingsdag. Het is al fijn =j en daarin ziet u nu toch ook, al lijkt het voor velen maar een kleinigheid, de invloed van de s Christelijke ministers dat bij S de vaststelling van de verkiezings- datum, die eerst op vandaag be- jjjj paald zou worden, met de biddag 5 is gerekend. En nu zie ik het s feitelijk als één geheel. We bidden e= immers op de biddag om zegen 5 in maatschappelijk opzicht? We belijden onze afhankelijkheid van S God in dat opzicht. Maar we we- ten ook, dat die niet buiten onze eigen activiteit om werkt. Biddag 2 houden betekent ook, dat we tot s 5 God zeggen: Heer, we vragen s U, ons te zegenen, maar we we- ten, dat dat inhoudt, dat wij hard zullen werken. En we weten ook, dat die biddag het gehele leven EE bedoelt te omvatten. Ook het poli- EE 5 tiek bestel, waarover we dan mor- j| §j gen een beslissende stemming krijgen. Velen hebben daarvoor gewerkt. Vandaag zullen we daar- voor bidden. Ook "al zou de domi- 5 5 nee het niet in zoveel woorden 5 doen, dan zit het er toch heus in. g En dat bidden is ook weer een vorm van werken. Het is immers een worstelen met God in de 2 geest, zoals Jacob dat bij Pniël 2 deed? Dan gaat daarna het gewo- 5 ne werk weer door. En dat ein- g digt, zoals die secretaris het dan =5 zei, pas morgenavond om zeven uur. Tot die tijd hebben we ge- legenheid, weifelenden een goed s E woord toe te voegen. Tot die E 5 klokslag hebben we gelegenheid, e misverstanden recht te zetten. We g 5E vragen, of God ons een bestuur E van ons land wil geven, dat re- j= 2 kent met Hem en Zijn Woord. En 5 2 we werken daarvoor, zoals we het E 2 in de afgelopen weken hebben ge- E daan. E Prettig zou ik het vinden, wanneer u eerst het verhaal hieromheen las en dan pas dit. In Rotterdam bouwt men aan een Euromast, die 102 meter hoog gaat worden. Wanneer, welke dag, welk uur? Bekend is, dat de toren on geveer vier meter per etmaal groeit, hij goed weer. Het moet dus mogelijk zijn uit te reke nen wanneer het hoogste punt wordt bereikt. Het heeft zin dit te bereke nen. Het Prinses Beatrix-poiio- fonds wil het door u geschatte tijdstip namelijk graag weten. En daarom is de actie „Dan!" gestart. Het geschatte tijdstip op een briefkaart schrijven, 50 cent aan extra postzegels erbij plak ken, opsturen naar Actie „Dan!", postbus 545 in Rotter dam, met de kans een dikke prijs te winnen, maar bovenal: meehelpen bij het mogelijk maken om poliopatiëntjes te verplegen. En indien u dit toch eerder gelezen hebt dan het verhaal- hier-omheen, dan moet u dat laatste toch ook nog even doen. steeds en de vooruitzichten van de kinderen worden telkens gunstiger, al rekenen wij natuurlijk in maanden en soms in jaren". Er zijn jongetjes, die schrijven met de voeten. In luttele tijd, mag ik wel zeggen, want een jaar is dan niet lang. Ik heb ze gezien, die eerste krabbels, zomaar in het wilde weg, gemaakt met een potlood dat tussen de tenen werd vastgehouden. Steeds verder gaan, steeds de lijnen op het papier dichter bij elkaar bren gen- Nü staan er keurige lettertjes en cijfers, als van elk schoolkind. JAWEL, dat aat zich zo eenvoudig neerschrijven; steeds verder gaan en steeds maar oefenen. Maar wat er voor nodig is? Een beestachtig enthou siaste groep mensen. Mannen en vrou wen die een geduld hebben dat aan het oneindige grenst en die een liefde kunnen opbrengen, waarbij de zo alom bezongen ouderliefde wei eens be schaamd in een hoek gaat staan. Ik heb gisteren tussen hen gezeten, tussen de Jantjes en de Annies, de Pietjes en de Marietjes. Met speciale corsetjes aan om te kunnen zitten, met beugels langs de twee beentjes om te kunnen lopen, met andere beugels on der de kin om het hoofd rechtop te houden. Kinderen, die fris, normaal en oerge zond werden geboren en die, als door een lafaard in het donker, besprongen werden door wat wij dan noemen: kinderverlamming. Ja, lachende kinderen. Kinderen die helemaal niet ongelukkig zijn. Die zit ten te wachten op de dokter, want hij zegt altjjd „Dag boef" en dat willen ze graag terug zeggen. En die dokter? Hij komt daar in de „Ark", die speciale kinderbungalow bij dat Zuiderziekenhuis, niet in witte jas. En de verpleegsters zijn er niet in uniform. De kinderen hebben geen pyjama's aan, maar broeken en jurkjes. En nergens ziekenhuismessen en -bor den en -stoelen en -bedden. Maar zoveel mogelijk gewoon, als thuis. Gezellige kopjes, leuke lampen, tekeningen aan de muur, speelgoed. Kinderen die er lekker en gezond uitzien. ■V/TAAR dat is niet gegaan van giste- ren op vandaag. Ik kan dat hele maal niet hier vertellen in deze ge wone woordjes, die deze ochtend uw brievenbus inrollen, wat daar eigen lijk voor gebeurd is. Wel weet ik. dat de mensen die deze kinderen een nieuw leven aan het teruggeven zijn, beschik ken over een soort pil, die onzichtbaar is en die ze elke ochtend weer inne men. Een pil, die heet: enthousiasme. Zo kwam ook de Nederlandse Kik kerclub tot stand, wellicht de eerste ter wereld. Ik wil proberen <u dat uit te leggen. Ademhalingsverlamming spreekt voor zich zelf. Het kind (of de volwassene) kan dus niet gewoon de longen vol en leeg pompen. Daar heeft men machines voor uitgevonden. Ik heb kinderen ge zien die een slangetje van buiten af in de keel hadden. Soms hebben ze die apparatuur lang nodig, soms ook maar een paar maanden. Anderen kunnen overdag zonder, maar 's nachts niet. Maar er kan bijvoorbeeld een angst ontstaan: Wanneer die machine ineens kapot gaat, wat dan? „En van de dierenwereld hebben we eigenlijk het kikkeren afgekeken", zei me dr. Van Weerden, die ademha lingsspecialist is. Een medisch tijdschrift zou het u anders vertellen, maar ik verstout me het u zo te zeggen: een kikker hapt naar lucht, met een heleboel kleine hapjes, om één luchtstoot binnen te krijgen. En dat leert men nu ook aan die kinderen in bungalow de „Ark". Zc hebben het me voorgedaan, lachend en blij. En ze zijn trots op hun „re serve". voor geval er eens iets met dat toestel aan de hand is of om zo. gewoon, te ademen. Ze hebben ook een Kikkerclub, met een grote zilveren beker. Daarin staan de namen gegrift van de kin deren, die alweer: na maanden oefenen het tot een perfecte graad van „kikkeren" hebben gebracht. Na tuurlijk willen ze allemaal hun naam op die beker hebben en daarom gaat het oefenen met graagte en plezier. IT'INDEREN uit Amsterdam en Oost- Nederland, uit Rotterdam en el ders zag ik daar in het Zuiderziekeu- huis. Sommigen liggen er maanden, anderen jaren. Kosten? Vijftig gulden per dag per kind. Het was gemakkelijker geweest u te verhalen op een manier, die door buitenstaanders wellicht „sentimen teel" genoemd zou worden. Ik heb getracht dat niet te doen en ik hoop in dit streven geslaagd te zijn. Maar ik vind het bepaald niet sen timenteel als ik u heel gewoon zeg, dat mij het hart in het lijf omdraaide bij het zien van leuke, gezellige kin deren, die op een bed liggen omdat ze gewoon niet kunnen wat ze willen doen. Omdat ze gewoon hun armen nf benen niet kunnen bewegen, want die liggen slap naast hun jonge lichaam. Omdat ze gewoon niet kunnen adem halen en afhankelijk zijn van toestel len met veel staal en gummi. Goddank dat die toestellen er zijn. En dat ze de kansen op het vooruit zicht zo enorm veel groter maken. En goddank dat de mensen er zijn, die dit werk willen en kunnen doen. Jongetjes die „hopeloos" leken, fietsen weer. Meisjes voor wie men het ergste vreesde, schryven in schrif ten en maken him sommetjes. ongelofelijke wordt waar, daar m het Zuiderziekenhuis. Waar ik me heel klein voelde toen ik weer naar buiten wandelde. HjllllllllllllllllllllMIIIIIlp^ EE door 125 OMSTREEKS midden juni ver scheen Agrippa bij Vespa- sianus. Hij was weer in Alexandrië geweest bij zijn vriend en familielid Tiberius Elexander. Hij vertelde de maarschalk, dat het hele oosten opstond tegen Vetelius en Egypte en de beide andere Azia tische gebieden, onthutst door de onheilspellende berichten uit Ro me, in een koortsachtige, bijna on verdraaglijke spanning wachtten dat de door God gezonden redder nu eindelijk tot handelen zou over gaan. Vespasianus antwoordde niet, keek Agrippa aan en zweeg hardnekkig. Agrippa vervolgde met een energie, die men niet van hem gewend was: „Er zijn enige vastbesloten mannen, die alles in het werk zullen stellen om de god delijke beschikking werkelijkheid te doen worden." Naar hij kon mededelen, zou Tiberius Alexan der, de gouverneur-generaal van Egypte, van plan zijn 1 juli zijn troepen de eed op Vespasianus af te nemen. Vespasianus bedwong zich, maar kon niet verhinderen, dat zijn adem beangstigend sneller ging, en hij zwaar begon te hijgen. Ten slotte zei hij: „Ja, dan zal ik uw familielid Tiberius Alexander als een hoogverrader moeten behan delen." Maar in zijn woorden school meer dank dan bedreiging. Hij naderde de koning, legde bei de handen op zijn schouder, blies hem zijn adem in het gezicht en zei buitengewoon hartelijk: „Het spijt me werkelijk, da. ik u zo ge- keek met zijn heldere grijze ogen naar het lichten van de zee en treiterd heb, toen u die vis uit het meer van Genezareth niet wou eten." Agrippa sprak: „Keizer Vespasianus, u kunt op ons reke nen. Van ganser harte en met al le middelen, waarover we be schikken." Het werd juli. Overal in het oosten doken geruchten op, dat keizer Otho Vespasianus voor zijn dood nog in een brief zou ge smeekt hebben, zijn opvolger te worden en zodoende hét rijk te redden. Vespasianus vond op ze kere dag deze brief inderdaad bij zijn post. De gestorven keizer schreef de veldheer van het oos ten in dringende, smekende be woordingen hem op de boemelaar Vitelius te wreken, de orde in het rijk te herstellen en Rome niet te laten ondergaan. Vespasianus las de brief aandachtig. Tot zijn zoon Titus zeide hij, dat deze werkelijk een groot kunstenaar was en men nu bijna bang voor zijn kunst moest worden. Hij vreesde, dat hij nog eens op een goeie morgen wakker zou worden en een docu ment vinden, waarin stond, dat hij Titus tot keizer had uitgeroe pen. De vierde week van juni brak aan. De spanning werd ondraag lijk. Caenis, Titus, Mucianus, A- grippa en Berenice verloren allen hun kalmte en bezwoeren Vespa sianus bij hoog en bij laag nu ein delijk openlijk kleur te bekennen. De logge beer was niet van zijn stuk te brengen. Hij gaf ontwij kende antwoorden, meesmuilde, tapte moppen en bleef maar wach ten. In de nacht van 27 op 28 juni ontbood Vespasianus in alle stil te Jochanan Ben Sakkai bij zich:_ „U bent een zeer geleerd man," zei hij, „en ik zou u willen vra gen me nog iets meer over het wezen van uw volk en uw geloof te vertellen. Heeft uw volk een grondregel, een gouden regel, waarop deze merkwaardig vele gebeden zijn terug te voeren." De oude doctor wiegelde zijn hoofd heen en weer, sloot zijn ogen en vertelde: „Honderd jaar geleden leefden onder ons twee zeer be roemde geleerden, Schammai en Hillel. Een niet-jood kwam op ze kere dag bij Schammai en zei, dat hij zich tot ons geloof wilde be keren als Schammai hem het we zen van ons geloof kon verklaren in de tijd, dat hij op één been kon blijven staan. Schammai stuurde hem verontwaardigd weg. De niet-jood ging toen naar Hillel. Dr. Hillel was hem ter wille en zei: „wat gij niet wilt dat u ge schiedt doe dat ook een ander niet. Dat is alles." Vespasianus dacht ernstig na en meende: „Zulke grondregels zijn heel goed, maar een groot rijk kan men daar moei lijk mee onder de knie houden. Als jullie zulke grondregels hebben, zou jullie er beter aan doen goeie boeken te schrijven en de politiek aan ons over te laten." „Hetgeen u daar zegt, consul Vespasianus, is iets waarover uw dienaar Jo chanan Ben Sakkai reeds jaren lang dezelfde mening heeft." „Ik geloof eigenlijk, dr. Ben Sakkai", ging de Romein verder, „dat u een der waardevolste elementen in dit land bent. Ik hecht er grote waarde aan, dat u mijn handelwij ze begrijpt. U kunt me geloven, als ik beweer, dat ik betrekkelijk maar als het strikt noodzakelijk is. Laat mij u mogen zeggen, dat ik niet het geringste tegen uw land heb. Maar een echte boer wil nu eenmaal een hek om zijn land hebben. Wij hebben een hek om het rijk nodig. Judea is ons hek tegen de Arabieren de Parthen. Jullie vormen, jammer genoeg, een slecht hek, als men jullie aan je lot overlaat. Wij moeten hier dus zelf een oogje in het zeil hou den. Dat is alles. Wat jullie ver der doen, gaat ons niets aan. Laat ons met rust, dan laten we jul lie ook met rust." Jochanans ogen keken helder en fris uit zijn oud en gerimpeld gezicht. „Het is niet erg aangenaam", zei hij, „dat uw hek juist door ons land loopt. Het is wel een erg groot hek en van ons land blijft op die manier niet veel over. Maar enfin, maak dat hek dan maar. Alleen: wij heb ben zelf ook een hek nodig. Een ander: een hek om de wet, waar ik u reeds eerder om vroeg, con sul Vespasianus. Een heel be scheiden en armzalig hek als men het met het uwe vergelijkt: een paar geleerden en een kleine uni versiteit. Wij zullen uw soldaten niets in de weg leggen, maar u geeft ons de universiteit Jabne. DEN HAAG. Vierhonderd gul den boete heeft de officier van justitie bij de Haagse rechtbank ge- eist tegen de 35-jarige A. C. H., directeur van een Haags zand- en grintbedrijf, wegens grove schuld aan het ongeluk, dat de kraanmon teur H. S. op 17 februari 1958 een arm en een been kostte. Die dag kwam de installatie van een nieuwe kraan op het bedrijf van H. vereed Aan de top van de kraan zou een vlag worden bevestigd. Terwijl de laatste belastingsproeven met de kraan werden genomen ze werden door H. van de grond af gedirigeerd, omdat de kraanmachinist van zijn plaats geen overzicht had klommen R. en S. daartoe in de kraan. Zij liepen bij de kraanmachinist bin- NED. HERV. KERK. 1 Beroepen te Hijkersmilde H. C. Boer te Den Andel (Gr.), te Hengelo dr. B. Klein Wassink te Gorcum, te Houten I (U.l P. de Jong te Kootwijk, te Utrecht dr. J. M. Hasselaar te Drie bergen, laatstelijk predikant te Djakar- ta. Benoemd tot bijstand in het pastoraat te Gharlois A. K. de Groot. em. pred. 1 aldaar, te Charlois (wijkgemeente Pen- drecht) C. W. Oppelaar, kand. te Ha- i zerswoude. GEREF. KERKEN Beroepen te Aduard Joh. Dijkstra te 1 Schermerhorn; te Rotterdam-Overschie, I A. Nagelkerke te Zweeloo. Bedankt voor Wormerveer, A. Prins te Winsum, Fr. GEREF. KERKEN (V RIJGEMAAKT) Beroepen te Sliedrecht, M. Brandes kand. te Axel. Examens: de classis Dordrecht-Go- rinchem heeft preap. geëx. en beroep baar verklaard de heer H. de Jong, kand, te Alblasserdam. CHRIST. GEREF. KERKEN Tweetal te Schiedam: F. Bakker te Huizen, N. H. en G. J. Buys te Pa- pendrecht. GEREFORMEERDE GEMEENTEN IN NEDERLAND Aangenomen naar Capelle a. d. IJs- sel. G. A. Zijderveld van Faterson. Be dankt voor Veen Ohr, van Dam te Rot terdam. nen om te zeggen, dat zij de vlag gin gen hijsen. Deze heeft kennelijk niet begrepen dat zij dat terstond gingen doen, want even later zette hij de kraan in beweging. S. lag toen net over het kamrad om de vlag in de koker te steken. Hij raakte bekneld en kon pas na twee uur worden bevrijd. De officier verweet H. niet te heb ben gezorgd, dat er niemand op de kraan kon komen zolang deze kon werken. De raadsman wierp echter tegen, dat H. geen gezag had over de monteurs en hij onmogelijk kon ver wachten, dat deze ervaren lieden zich in een zo groot gevaar zouden be geven. Zelfs de machinist vermoedde niet, dat zij al direct naar de top zou den gaan, laat staan dus een leek. H. heeft hen bovendien niet in de kraan zien klimmen. De raadsman achtte het gebeurde een tragisch spel van ver gissingen. |llllllllllllllllllllllllllllllll!llllll|, g door 1 Vrij naar 1 Maurice Leblanc illlllllllllllllllllllllillllUlllllllllH' piiiiiiiimiiiiiinninHiiiiiiiiiiiiiiii MQRClENS"^ ROTTERDAM. Een omvangrijk politieapparaat kwam gisteravond in wer king. nadat bewoners van de Binnenweg aan de meldkamer van het hoofdbureau het alarmerende bericht hadden doorge geven dat bij de juwelier Merkes Goud en zilverhandel n.v. op de Nieuwe Bin nenweg 6G—68 de alarminstallatie in werking was getreden. Ijlings werd er een cordon om de stad getrokken en onderwijl stelde de recher che een onderzoek ter plaatse in waaruit bleek, dat door een technisch defect al het lawaai en de opschudding waren ver oorzaakt. MORGEN ZIJN we VI6R JAAR GETROUWD, PAUL,MAARALL6S IS ZO DUUR TEGEN WOORDIG... GEEF Ml .MAAR GEEN CADEAUTJE KOM nou, schat, natuur lijk wel Achillea's zijn bijzonder mooie tuin planten en speciaal Achillea Parker's var. met mooie, gele platte bloemscher- men moet genoemd worden. Dat is een ideale plant voor uw border; groeit uit stekend en kan een schal van bloemen voortbrengen. Deze gele Achillea komt het best tot haar recht indien men haar met de blauwe riddersporen kan com bineren. Niet alleen dat blauw en geel het samen zo goed doen, doch ook de ijle bloemtrossen en de .platte scher men van de Achillea vormen een mooi contrast. 1 door s midoaqs7 en toch vind ik eigen- lok dat ik maar *- niets moet hebben, caul, we hebben al zoveel moeten denk je erom,paul nougoed. seen cadeautje. he als je cat maar kindje, je hebt zelf gezegd.. j je hoeft toch niet alles zo t5n? 9. Door een raam, waar prins Kletz- ky, Kappie en de maat al sprekend langs liepen, schoof een lange kaarsen- dover, die onmiskenbare bedoelingen had. Een waarschuwende kreet van de |maat deed de vorst juist bijtijds opzien. Met een kwieke ruk aan de domper I trok hij een van Bandelos' aanhangers naar binnen, die rommelig op de grond viel. „Deksels!" riep Kappie. „Zo'n genie pige. lamgeslagen driekwart! Zal ik hem voor straf een optater geven?" De vorst schudde het hoofd. ..Het is al straf genoeg, dat het wéér niet ge lukt is om de vlam te doven!" meende hij. „Maar toch niet door een toevallig heid," sprak Kappie. „Ik had ja 'dacht, dat de vlam alleen door toeval kon wor den gered. Dat zei u ja zelf." .,0, maar dit is heel wat anders!" vond prins Kletzky. „Dit was duidelijk een geval van huisvredebreuk en dat hoeft niets met die vlam te maken te; hebben DJAKARTA (UPI). Het opperste militaire gerechtshof te Djakarta heeft de drie doodvonnissen voor de daders van de aanslag op president Soekarno bekrachtigd. Het hof heeft nog geen uitspraak ge daan in de zaak van de vierde verdach te, die door het speciale militaire tri bunaal tot dertig jaar gevangenisstraf werd veroordeeld. De veroordeelden kunnen nog in be roep gaan bij het hoog gerechtshof of president Soekarno om gratie vragen. Zoals bekend kwam bij de aanslag, in november 1957, een groot aantal school kinderen om het leven. Mevrouw C, Abell-Pattnama, die bij een brand' in een pension voor repatri anten aan de Oude Gracht te Utrecht ernstig werd gewond, is in een zieken- huis aan de gevolgen daarvan overle den.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2