DAN!
DE NATUUR
GEZIEN
KRAANMONTEUR BEKNELD:
OFFICIER EIST BOETE
Uit de kerken
i DE
1 fofSgiSIHHi 1
ONGELOFELIJKE
WORDT WAAR
KAPPIE en de Kletzkische vlam I
oensdag 11 maart 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Leken-woord
Oeroude ziekte
Resultaat te zien
Lachende kinderen
Een Kikkerclub
Angst bedwingen
De mensen zijn er
Niet meer hopeloos
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
ËïijMiiuimiiiiiiiiiiimii
Verdediger: tragisch
spel van vergissingen
törü6>i> i
ARSÈNE
I LUPIN
JACQUES
BLONDEAU
I TINTELS
Alarm bij juwelier was
technische storing
in en om uw huis
Jack
Dunkley
'eneeuJK
optevat-
~y
Doodstraf voor daders
van aanslag op
president Soekarno
VEN jongetje. Hij is verlamd en
kan zijn hoofd niet oprichten.
AI jaren niet en er is geen of nau
welijks vooruitgang. Men overweegt
een operatie en op dat moment krijgt
het zaaltje waar hij met medepa
tiëntjes ligt, een spoortrein cadeau.
Met tunnel.
En om die tunnel ging het. Op
de „gymnastieklessen" knikte het
knaapje braaf tien keer op en neer,
maar verdere fut tot oefening ont
brak. Die trein echter ging de tunnel
in en uit en dat wil een jongetje
zien, ook een jongen die door polio
of kinderverlamming werd getrof
fen. Uren, dagen, maanden aan een
stuk oefende hijom de trein
uit die tunnel te zien komen. En nu?
Nu tilt hij zijn hoofd op.
DEZELFDE jongen. Ook zijn hand is
verlamd. Maar hij wil, net als de
anderen, die trein kunnen pakken.
Opnieuw maanden van inspanning,
dag na dag, week in, week uit. Steeds»
weer iets verder schuift zijn hand naar
de trein. Hij houdt vol, hij bereikt zijn
doel. Nu speelt hij met de trein.
Jongens met verlamde beentjes en
een verlamde ademhaling. Drie jaar
geleden geloofde men nauwelijks hen
in leven te kunnen houden.
Vandaag? Vandaag fietsen ze op
driewielers en schrijven in schriftjes
sommen en zinnetjes, die niet onder
doen voor het werk van uw of mijn
kinderen.
Ongelofelijk. Het is het enige woord
dat de niet-medicus, de leek die voor
het eerst met dit soort van zaken wordt
geconfronteerd, over de lippen komt.
Gisterochtend bracht ik door in
het Zuiderziekenhuis in Rotterdam.
Jawel, op de polio-afdeling.
Polio is oud, heel oud. De Egypte-
naren lieten ons al afbeeldingen van
polio-patiënten na, zo hoorde ik van
dr. G. J. van Weerden. En de laatste
jaren is polio vooral veel in Amerika
geconstateerd. Om de vier jaar is er
altijd een kleine top; waarom weet
nog niemand, maar men constateert
het.
1952 bracht een polio-epidemie in
Kopenhagen. ,,Dus ook Europa?",
dachten sommigen geschrokken. Maar
Scandinavië is nog geen Nederland.
Maar daar is 1955 en er wordt ook
in dit land een toeneming van kinder
verlamming geconstateerd met vrij
veel gevallen van ademhalingsverlam
ming.
REDEN tot paniek? Geenszins. „We
zyn tegenwoordig in staat cor
recties toe te passen, waarover we
vroeger zelfs niet dachten", aldus dr.
Van Weerden. „We kunnen als het
moet jarenlang de kunstmatige adem
haling volhouden. We hebben patiënt
jes, die op deze wijze al drie jaar hier
in ons ziekenhuis verbleven. Maar je
ziet resultaten; onze visie verandert
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiinf
konden we zo in de krant lezen,
dat voor verschillende politieke
=s partijen de reeks van hun verga-
deringen voor de verkiezingen was
S afgelopen met de samenkomsten, s
jE die ze maandagavond nog hiel-
den. Ik acht het wel mogelijk, dat
er gisterenavond ook nog hier of
=j daar vergaderingen zijn gehou-
den, maar zeker in onze provin-
5 cie zal dat vanavond niet het ge-
val zijn. Het is immers biddag...
j| We komen in onze kerken bijeen, =5
ook vanavond, om God te bidden 5
5 om zegen over de arbeid onzer
handen. Toch wilo ik nog even
aan die verkiezingsactie vasthou-
S den. Ik heb een secretaris van
=E een kiesvereniging gekend, die
s van de opvatting uitging, dat de 5
verkiezingsactie pas afgelopen
was op het ogenblik, dat de stem-
5 bus sloot. Dan kon hij, als de
klok van vijf dat was toen de
sluitingstijd en niet zeven uur, zo- S
als nu geslagen had, plechtig
zeggen: wij hebben nu gedaan,
wat wij konden, we laten de uit-
EE slag aan God over. Dit schoot me
te binnen, toen ik zo dacht over
=5 het verband tussen biddag en de
verkiezingsdag. Het is al fijn =j
en daarin ziet u nu toch ook, al
lijkt het voor velen maar een
kleinigheid, de invloed van de s
Christelijke ministers dat bij
S de vaststelling van de verkiezings-
datum, die eerst op vandaag be-
jjjj paald zou worden, met de biddag
5 is gerekend. En nu zie ik het s
feitelijk als één geheel. We bidden e=
immers op de biddag om zegen
5 in maatschappelijk opzicht? We
belijden onze afhankelijkheid van
S God in dat opzicht. Maar we we-
ten ook, dat die niet buiten onze
eigen activiteit om werkt. Biddag
2 houden betekent ook, dat we tot s
5 God zeggen: Heer, we vragen s
U, ons te zegenen, maar we we-
ten, dat dat inhoudt, dat wij hard
zullen werken. En we weten ook,
dat die biddag het gehele leven EE
bedoelt te omvatten. Ook het poli- EE
5 tiek bestel, waarover we dan mor- j|
§j gen een beslissende stemming
krijgen. Velen hebben daarvoor
gewerkt. Vandaag zullen we daar-
voor bidden. Ook "al zou de domi- 5
5 nee het niet in zoveel woorden
5 doen, dan zit het er toch heus in. g
En dat bidden is ook weer een
vorm van werken. Het is immers
een worstelen met God in de
2 geest, zoals Jacob dat bij Pniël
2 deed? Dan gaat daarna het gewo-
5 ne werk weer door. En dat ein- g
digt, zoals die secretaris het dan
=5 zei, pas morgenavond om zeven
uur. Tot die tijd hebben we ge-
legenheid, weifelenden een goed s
E woord toe te voegen. Tot die E
5 klokslag hebben we gelegenheid, e
misverstanden recht te zetten. We g
5E vragen, of God ons een bestuur E
van ons land wil geven, dat re- j=
2 kent met Hem en Zijn Woord. En 5
2 we werken daarvoor, zoals we het E
2 in de afgelopen weken hebben ge-
E daan. E
Prettig zou ik het vinden,
wanneer u eerst het verhaal
hieromheen las en dan pas dit.
In Rotterdam bouwt men aan
een Euromast, die 102 meter
hoog gaat worden. Wanneer,
welke dag, welk uur?
Bekend is, dat de toren on
geveer vier meter per etmaal
groeit, hij goed weer. Het moet
dus mogelijk zijn uit te reke
nen wanneer het hoogste punt
wordt bereikt.
Het heeft zin dit te bereke
nen. Het Prinses Beatrix-poiio-
fonds wil het door u geschatte
tijdstip namelijk graag weten.
En daarom is de actie „Dan!"
gestart.
Het geschatte tijdstip op een
briefkaart schrijven, 50 cent
aan extra postzegels erbij plak
ken, opsturen naar Actie
„Dan!", postbus 545 in Rotter
dam, met de kans een dikke
prijs te winnen, maar bovenal:
meehelpen bij het mogelijk
maken om poliopatiëntjes te
verplegen.
En indien u dit toch eerder
gelezen hebt dan het verhaal-
hier-omheen, dan moet u dat
laatste toch ook nog even doen.
steeds en de vooruitzichten van de
kinderen worden telkens gunstiger, al
rekenen wij natuurlijk in maanden en
soms in jaren".
Er zijn jongetjes, die schrijven met
de voeten. In luttele tijd, mag ik wel
zeggen, want een jaar is dan niet lang.
Ik heb ze gezien, die eerste krabbels,
zomaar in het wilde weg, gemaakt met
een potlood dat tussen de tenen werd
vastgehouden.
Steeds verder gaan, steeds de lijnen
op het papier dichter bij elkaar bren
gen- Nü staan er keurige lettertjes en
cijfers, als van elk schoolkind.
JAWEL, dat aat zich zo eenvoudig
neerschrijven; steeds verder gaan
en steeds maar oefenen. Maar wat er
voor nodig is? Een beestachtig enthou
siaste groep mensen. Mannen en vrou
wen die een geduld hebben dat aan
het oneindige grenst en die een liefde
kunnen opbrengen, waarbij de zo
alom bezongen ouderliefde wei eens be
schaamd in een hoek gaat staan.
Ik heb gisteren tussen hen gezeten,
tussen de Jantjes en de Annies, de
Pietjes en de Marietjes. Met speciale
corsetjes aan om te kunnen zitten, met
beugels langs de twee beentjes om te
kunnen lopen, met andere beugels on
der de kin om het hoofd rechtop te
houden.
Kinderen, die fris, normaal en oerge
zond werden geboren en die, als door
een lafaard in het donker, besprongen
werden door wat wij dan noemen:
kinderverlamming.
Ja, lachende kinderen. Kinderen die
helemaal niet ongelukkig zijn. Die zit
ten te wachten op de dokter, want hij
zegt altjjd „Dag boef" en dat willen
ze graag terug zeggen.
En die dokter? Hij komt daar in de
„Ark", die speciale kinderbungalow
bij dat Zuiderziekenhuis, niet in witte
jas. En de verpleegsters zijn er niet
in uniform. De kinderen hebben geen
pyjama's aan, maar broeken en jurkjes.
En nergens ziekenhuismessen en -bor
den en -stoelen en -bedden. Maar zoveel
mogelijk gewoon, als thuis. Gezellige
kopjes, leuke lampen, tekeningen aan
de muur, speelgoed. Kinderen die er
lekker en gezond uitzien.
■V/TAAR dat is niet gegaan van giste-
ren op vandaag. Ik kan dat hele
maal niet hier vertellen in deze ge
wone woordjes, die deze ochtend uw
brievenbus inrollen, wat daar eigen
lijk voor gebeurd is. Wel weet ik. dat
de mensen die deze kinderen een nieuw
leven aan het teruggeven zijn, beschik
ken over een soort pil, die onzichtbaar
is en die ze elke ochtend weer inne
men. Een pil, die heet: enthousiasme.
Zo kwam ook de Nederlandse Kik
kerclub tot stand, wellicht de eerste
ter wereld. Ik wil proberen <u dat
uit te leggen.
Ademhalingsverlamming spreekt voor
zich zelf. Het kind (of de volwassene)
kan dus niet gewoon de longen vol en
leeg pompen. Daar heeft men machines
voor uitgevonden. Ik heb kinderen ge
zien die een slangetje van buiten af
in de keel hadden. Soms hebben ze
die apparatuur lang nodig, soms ook
maar een paar maanden. Anderen
kunnen overdag zonder, maar 's nachts
niet.
Maar er kan bijvoorbeeld een angst
ontstaan: Wanneer die machine ineens
kapot gaat, wat dan?
„En van de dierenwereld hebben we
eigenlijk het kikkeren afgekeken", zei
me dr. Van Weerden, die ademha
lingsspecialist is.
Een medisch tijdschrift zou het u
anders vertellen, maar ik verstout me
het u zo te zeggen: een kikker hapt
naar lucht, met een heleboel kleine
hapjes, om één luchtstoot binnen te
krijgen.
En dat leert men nu ook aan die
kinderen in bungalow de „Ark". Zc
hebben het me voorgedaan, lachend
en blij. En ze zijn trots op hun „re
serve". voor geval er eens iets met
dat toestel aan de hand is of om zo.
gewoon, te ademen.
Ze hebben ook een Kikkerclub, met
een grote zilveren beker. Daarin
staan de namen gegrift van de kin
deren, die alweer: na maanden
oefenen het tot een perfecte graad
van „kikkeren" hebben gebracht. Na
tuurlijk willen ze allemaal hun naam
op die beker hebben en daarom gaat
het oefenen met graagte en plezier.
IT'INDEREN uit Amsterdam en Oost-
Nederland, uit Rotterdam en el
ders zag ik daar in het Zuiderziekeu-
huis. Sommigen liggen er maanden,
anderen jaren. Kosten? Vijftig gulden
per dag per kind.
Het was gemakkelijker geweest u
te verhalen op een manier, die door
buitenstaanders wellicht „sentimen
teel" genoemd zou worden. Ik heb
getracht dat niet te doen en ik hoop
in dit streven geslaagd te zijn.
Maar ik vind het bepaald niet sen
timenteel als ik u heel gewoon zeg,
dat mij het hart in het lijf omdraaide
bij het zien van leuke, gezellige kin
deren, die op een bed liggen omdat ze
gewoon niet kunnen wat ze willen
doen. Omdat ze gewoon hun armen nf
benen niet kunnen bewegen, want die
liggen slap naast hun jonge lichaam.
Omdat ze gewoon niet kunnen adem
halen en afhankelijk zijn van toestel
len met veel staal en gummi.
Goddank dat die toestellen er zijn.
En dat ze de kansen op het vooruit
zicht zo enorm veel groter maken. En
goddank dat de mensen er zijn, die
dit werk willen en kunnen doen.
Jongetjes die „hopeloos" leken,
fietsen weer. Meisjes voor wie men
het ergste vreesde, schryven in schrif
ten en maken him sommetjes.
ongelofelijke wordt waar, daar
m het Zuiderziekenhuis.
Waar ik me heel klein voelde toen
ik weer naar buiten wandelde.
HjllllllllllllllllllllMIIIIIlp^
EE door
125
OMSTREEKS midden juni ver
scheen Agrippa bij Vespa-
sianus. Hij was weer in
Alexandrië geweest bij zijn vriend
en familielid Tiberius Elexander.
Hij vertelde de maarschalk, dat het
hele oosten opstond tegen Vetelius
en Egypte en de beide andere Azia
tische gebieden, onthutst door de
onheilspellende berichten uit Ro
me, in een koortsachtige, bijna on
verdraaglijke spanning wachtten
dat de door God gezonden redder
nu eindelijk tot handelen zou over
gaan. Vespasianus antwoordde
niet, keek Agrippa aan en zweeg
hardnekkig. Agrippa vervolgde
met een energie, die men niet van
hem gewend was: „Er zijn enige
vastbesloten mannen, die alles in
het werk zullen stellen om de god
delijke beschikking werkelijkheid
te doen worden." Naar hij kon
mededelen, zou Tiberius Alexan
der, de gouverneur-generaal van
Egypte, van plan zijn 1 juli zijn
troepen de eed op Vespasianus
af te nemen.
Vespasianus bedwong zich, maar
kon niet verhinderen, dat zijn
adem beangstigend sneller ging,
en hij zwaar begon te hijgen. Ten
slotte zei hij: „Ja, dan zal ik uw
familielid Tiberius Alexander als
een hoogverrader moeten behan
delen." Maar in zijn woorden
school meer dank dan bedreiging.
Hij naderde de koning, legde bei
de handen op zijn schouder, blies
hem zijn adem in het gezicht en
zei buitengewoon hartelijk: „Het
spijt me werkelijk, da. ik u zo ge-
keek met zijn heldere grijze ogen
naar het lichten van de zee en
treiterd heb, toen u die vis uit het
meer van Genezareth niet wou
eten." Agrippa sprak: „Keizer
Vespasianus, u kunt op ons reke
nen. Van ganser harte en met al
le middelen, waarover we be
schikken." Het werd juli. Overal
in het oosten doken geruchten op,
dat keizer Otho Vespasianus voor
zijn dood nog in een brief zou ge
smeekt hebben, zijn opvolger te
worden en zodoende hét rijk te
redden. Vespasianus vond op ze
kere dag deze brief inderdaad bij
zijn post. De gestorven keizer
schreef de veldheer van het oos
ten in dringende, smekende be
woordingen hem op de boemelaar
Vitelius te wreken, de orde in het
rijk te herstellen en Rome niet te
laten ondergaan. Vespasianus las
de brief aandachtig. Tot zijn zoon
Titus zeide hij, dat deze werkelijk
een groot kunstenaar was en
men nu bijna bang voor zijn kunst
moest worden. Hij vreesde, dat hij
nog eens op een goeie morgen
wakker zou worden en een docu
ment vinden, waarin stond, dat
hij Titus tot keizer had uitgeroe
pen.
De vierde week van juni brak
aan. De spanning werd ondraag
lijk. Caenis, Titus, Mucianus, A-
grippa en Berenice verloren allen
hun kalmte en bezwoeren Vespa
sianus bij hoog en bij laag nu ein
delijk openlijk kleur te bekennen.
De logge beer was niet van zijn
stuk te brengen. Hij gaf ontwij
kende antwoorden, meesmuilde,
tapte moppen en bleef maar wach
ten.
In de nacht van 27 op 28 juni
ontbood Vespasianus in alle stil
te Jochanan Ben Sakkai bij zich:_
„U bent een zeer geleerd man,"
zei hij, „en ik zou u willen vra
gen me nog iets meer over het
wezen van uw volk en uw geloof
te vertellen. Heeft uw volk een
grondregel, een gouden regel,
waarop deze merkwaardig vele
gebeden zijn terug te voeren." De
oude doctor wiegelde zijn hoofd
heen en weer, sloot zijn ogen en
vertelde: „Honderd jaar geleden
leefden onder ons twee zeer be
roemde geleerden, Schammai en
Hillel. Een niet-jood kwam op ze
kere dag bij Schammai en zei, dat
hij zich tot ons geloof wilde be
keren als Schammai hem het we
zen van ons geloof kon verklaren
in de tijd, dat hij op één been
kon blijven staan. Schammai
stuurde hem verontwaardigd weg.
De niet-jood ging toen naar Hillel.
Dr. Hillel was hem ter wille en
zei: „wat gij niet wilt dat u ge
schiedt doe dat ook een ander niet.
Dat is alles." Vespasianus dacht
ernstig na en meende: „Zulke
grondregels zijn heel goed, maar
een groot rijk kan men daar moei
lijk mee onder de knie houden. Als
jullie zulke grondregels hebben,
zou jullie er beter aan doen goeie
boeken te schrijven en de politiek
aan ons over te laten." „Hetgeen
u daar zegt, consul Vespasianus,
is iets waarover uw dienaar Jo
chanan Ben Sakkai reeds jaren
lang dezelfde mening heeft." „Ik
geloof eigenlijk, dr. Ben Sakkai",
ging de Romein verder, „dat u
een der waardevolste elementen
in dit land bent. Ik hecht er grote
waarde aan, dat u mijn handelwij
ze begrijpt. U kunt me geloven,
als ik beweer, dat ik betrekkelijk
maar als het strikt noodzakelijk
is. Laat mij u mogen zeggen, dat
ik niet het geringste tegen uw
land heb. Maar een echte boer wil
nu eenmaal een hek om zijn land
hebben. Wij hebben een hek om
het rijk nodig. Judea is ons hek
tegen de Arabieren de Parthen.
Jullie vormen, jammer genoeg,
een slecht hek, als men jullie aan
je lot overlaat. Wij moeten hier
dus zelf een oogje in het zeil hou
den. Dat is alles. Wat jullie ver
der doen, gaat ons niets aan. Laat
ons met rust, dan laten we jul
lie ook met rust." Jochanans ogen
keken helder en fris uit zijn oud
en gerimpeld gezicht. „Het is niet
erg aangenaam", zei hij, „dat uw
hek juist door ons land loopt. Het
is wel een erg groot hek en van
ons land blijft op die manier niet
veel over. Maar enfin, maak dat
hek dan maar. Alleen: wij heb
ben zelf ook een hek nodig. Een
ander: een hek om de wet, waar
ik u reeds eerder om vroeg, con
sul Vespasianus. Een heel be
scheiden en armzalig hek als men
het met het uwe vergelijkt: een
paar geleerden en een kleine uni
versiteit. Wij zullen uw soldaten
niets in de weg leggen, maar u
geeft ons de universiteit Jabne.
DEN HAAG. Vierhonderd gul
den boete heeft de officier van
justitie bij de Haagse rechtbank ge-
eist tegen de 35-jarige A. C. H.,
directeur van een Haags zand- en
grintbedrijf, wegens grove schuld
aan het ongeluk, dat de kraanmon
teur H. S. op 17 februari 1958 een
arm en een been kostte.
Die dag kwam de installatie van een
nieuwe kraan op het bedrijf van H.
vereed Aan de top van de kraan zou
een vlag worden bevestigd. Terwijl de
laatste belastingsproeven met de kraan
werden genomen ze werden door H.
van de grond af gedirigeerd, omdat de
kraanmachinist van zijn plaats geen
overzicht had klommen R. en S.
daartoe in de kraan.
Zij liepen bij de kraanmachinist bin-
NED. HERV. KERK.
1 Beroepen te Hijkersmilde H. C. Boer
te Den Andel (Gr.), te Hengelo dr.
B. Klein Wassink te Gorcum, te Houten
I (U.l P. de Jong te Kootwijk, te
Utrecht dr. J. M. Hasselaar te Drie
bergen, laatstelijk predikant te Djakar-
ta.
Benoemd tot bijstand in het pastoraat
te Gharlois A. K. de Groot. em. pred.
1 aldaar, te Charlois (wijkgemeente Pen-
drecht) C. W. Oppelaar, kand. te Ha-
i zerswoude.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Aduard Joh. Dijkstra te
1 Schermerhorn; te Rotterdam-Overschie,
I A. Nagelkerke te Zweeloo.
Bedankt voor Wormerveer, A. Prins
te Winsum, Fr.
GEREF. KERKEN
(V RIJGEMAAKT)
Beroepen te Sliedrecht, M. Brandes
kand. te Axel.
Examens: de classis Dordrecht-Go-
rinchem heeft preap. geëx. en beroep
baar verklaard de heer H. de Jong,
kand, te Alblasserdam.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te Schiedam: F. Bakker te
Huizen, N. H. en G. J. Buys te Pa-
pendrecht.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
IN NEDERLAND
Aangenomen naar Capelle a. d. IJs-
sel. G. A. Zijderveld van Faterson. Be
dankt voor Veen Ohr, van Dam te Rot
terdam.
nen om te zeggen, dat zij de vlag gin
gen hijsen. Deze heeft kennelijk niet
begrepen dat zij dat terstond gingen
doen, want even later zette hij de
kraan in beweging. S. lag toen net
over het kamrad om de vlag in de
koker te steken. Hij raakte bekneld en
kon pas na twee uur worden bevrijd.
De officier verweet H. niet te heb
ben gezorgd, dat er niemand op de
kraan kon komen zolang deze kon
werken. De raadsman wierp echter
tegen, dat H. geen gezag had over de
monteurs en hij onmogelijk kon ver
wachten, dat deze ervaren lieden zich
in een zo groot gevaar zouden be
geven. Zelfs de machinist vermoedde
niet, dat zij al direct naar de top zou
den gaan, laat staan dus een leek. H.
heeft hen bovendien niet in de kraan
zien klimmen. De raadsman achtte het
gebeurde een tragisch spel van ver
gissingen.
|llllllllllllllllllllllllllllllll!llllll|,
g door
1 Vrij naar
1 Maurice Leblanc
illlllllllllllllllllllllillllUlllllllllH'
piiiiiiiimiiiiiinninHiiiiiiiiiiiiiiii MQRClENS"^
ROTTERDAM. Een omvangrijk
politieapparaat kwam gisteravond in wer
king. nadat bewoners van de Binnenweg
aan de meldkamer van het hoofdbureau
het alarmerende bericht hadden doorge
geven dat bij de juwelier Merkes Goud
en zilverhandel n.v. op de Nieuwe Bin
nenweg 6G—68 de alarminstallatie in
werking was getreden.
Ijlings werd er een cordon om de stad
getrokken en onderwijl stelde de recher
che een onderzoek ter plaatse in waaruit
bleek, dat door een technisch defect al
het lawaai en de opschudding waren ver
oorzaakt.
MORGEN ZIJN we VI6R
JAAR GETROUWD,
PAUL,MAARALL6S IS
ZO DUUR TEGEN
WOORDIG... GEEF Ml
.MAAR GEEN
CADEAUTJE
KOM
nou,
schat,
natuur
lijk wel
Achillea's zijn bijzonder mooie tuin
planten en speciaal Achillea Parker's
var. met mooie, gele platte bloemscher-
men moet genoemd worden. Dat is een
ideale plant voor uw border; groeit uit
stekend en kan een schal van bloemen
voortbrengen. Deze gele Achillea komt
het best tot haar recht indien men haar
met de blauwe riddersporen kan com
bineren. Niet alleen dat blauw en geel
het samen zo goed doen, doch ook de
ijle bloemtrossen en de .platte scher
men van de Achillea vormen een mooi
contrast.
1 door
s midoaqs7
en toch vind ik eigen-
lok dat ik maar *-
niets moet hebben,
caul, we hebben al
zoveel moeten
denk je erom,paul nougoed.
seen cadeautje. he als je cat
maar kindje, je
hebt zelf gezegd..
j je hoeft
toch niet
alles zo
t5n?
9. Door een raam, waar prins Kletz-
ky, Kappie en de maat al sprekend
langs liepen, schoof een lange kaarsen-
dover, die onmiskenbare bedoelingen
had. Een waarschuwende kreet van de
|maat deed de vorst juist bijtijds opzien.
Met een kwieke ruk aan de domper
I trok hij een van Bandelos' aanhangers
naar binnen, die rommelig op de grond
viel.
„Deksels!" riep Kappie. „Zo'n genie
pige. lamgeslagen driekwart! Zal ik
hem voor straf een optater geven?"
De vorst schudde het hoofd. ..Het is
al straf genoeg, dat het wéér niet ge
lukt is om de vlam te doven!" meende
hij.
„Maar toch niet door een toevallig
heid," sprak Kappie. „Ik had ja 'dacht,
dat de vlam alleen door toeval kon wor
den gered. Dat zei u ja zelf."
.,0, maar dit is heel wat anders!"
vond prins Kletzky. „Dit was duidelijk
een geval van huisvredebreuk en dat
hoeft niets met die vlam te maken te;
hebben
DJAKARTA (UPI). Het opperste
militaire gerechtshof te Djakarta heeft
de drie doodvonnissen voor de daders
van de aanslag op president Soekarno
bekrachtigd.
Het hof heeft nog geen uitspraak ge
daan in de zaak van de vierde verdach
te, die door het speciale militaire tri
bunaal tot dertig jaar gevangenisstraf
werd veroordeeld.
De veroordeelden kunnen nog in be
roep gaan bij het hoog gerechtshof of
president Soekarno om gratie vragen.
Zoals bekend kwam bij de aanslag, in
november 1957, een groot aantal school
kinderen om het leven.
Mevrouw C, Abell-Pattnama, die bij
een brand' in een pension voor repatri
anten aan de Oude Gracht te Utrecht
ernstig werd gewond, is in een zieken-
huis aan de gevolgen daarvan overle
den.