Hoe heet
je dan..?
..KONIJN!
In Zaandam,
daar drijft ze
VERGIFFENIS VOOR HUDSON
EN GROOTSE HERDENKING
Communist lid van
mm
KAPPIE en de zeezeef
ZEEUWSCH DAGBLAD
HIJ PIEPT ALLEEN
MAAK AF EN TOE
„'t Hemeltje
Nog net op tijd
Bent u nou..."
griep
ABDIJSIBOOP/i
Arm kind
IN AMSTERDAM
FciadsCOlTIÏÏllSSlG
Grafsteen voor wijlen
prof. P. Deddens
1 DE
TINTELS
Jack
Dunkley
Vergadering moderne DE NATUUR
theologen
in en om uw huis
V.S. kunnen iets aan
goedkope vlag doen
Donderdag 5 februari 1959
Pag. 2
P. W. R USSEL'S
•f
DIT IS AGEETH SCHERPHUIS,
DIE MILJOENEN NEDERLANDERS
KENNEN VAN DE BEELDBUIS.
OFFICIEEL MOET U TEGEN HAAR
ZEGGEN: MEVROUW DE WOLFF.
ZAANDAM Officieel heet hij Egbert, maar de kinderen aan
de deur komen vragen naar Tinkeltje en zijn moeder noemt
hem Konijn. Zoekt u het maar uit. Dat heb ik dan gisteren
gedaan en daarom ging ik naar Zaandam, dat van de hoofdstad
nog steeds door een pont is gescheiden. Overigens een vaartuig dat
vermeldt ..Overtocht kosteloos Motoren afzetten". Nou, en die
pont nam ik dus. Dan weet u het wel. En mevrouw A. de Wolff was
thuis. Dat was dus ook erg prettig.
NU is het zo. dat er in Nederland
enkele tientallen jonge vrou
wen bekend zijn onder hun
meisjesnaam. Gaan ze trouwen en
anders heten, dan is het buiten
de vriendenkring soms moeilijk
ze te herkennen. En als ik u ver
tel, dat mevrouw De Wolff dezelfde
is als Ageeth Scherphuis, dan zegt
u meteen: „Oh!, de televisie-omroep-
ster van de Avro."
Afgelopen zaterdagavond zagen zo'n
kleine twee miljoen mensen in dit land
haar ineens weer op het kijkscherm:
Ageeth Scherphuis. Na een heleboel
weken van afwezigheid. Dal gaat zo.
als je een zoon krijgt en dan weet u
meteen, waarom u al die tijd een meis
je zag dat. heb ik het goed. naar de
naam Goudje Kanbier luistert.
Maar die terugkomst van Ageeth 'ik
houd helemaal niet zo van dat popu
laire en dan alleen maar voornamen
noemen, maar alle kijkers noemen
haar zo en daarom ik vandaag ook
maarl die terugkomst dus die was
eigenlijk een paar weken later bedoeld.
„Het zat zó: er was voor zaterdagavond
ineens geen omroepster en toen is mijn
moeder komen oppassen en ben ik
ingesprongen.
Maar op zaterdag 14 februari, in het
kinderprogramma, dan begin ik weer
officieel", zei me gisteren mevrouw
De Wolff—Scherphuis.
NTu moet ik u eerst vertellen, hoe
ik de TV'-omroepster bereikte. ..In
Zaandam, achter het station, daar drijft
ze", was me gezegd.
Op de rijksweg liet ik mijn autootje
staan, liep over een amal pad, kruiste.,
zo'n zeven paar spoorrails, nam toen
een heel hoog bruggetje, links af tus
sen twee watertjes (brede sloten mag
las ik in ons aller Zeeuwsch Dag
blad niet minder dan twee artike
len over sparen. De boerenleen
bank in Hoedekenskerke bestaat 50
jaar en „Zeeland is de beste spaar-
provincie." Die Hoedekenskerkse
boerenleenbank is niet de enige,
die 50 jaar bestaat. Zo'n vijftig
jaar geleden zijn er heel wat op
gericht. Ze hebben zich weer ge
centraliseerd en dat gecentrali
seerde boerenspaarkapitaal heeft
in Nederland een belangrijke in
vloed ten goede voor de boeren
uitgeoefend en doet het nog. Men
kan zeggen, dat die boerenleen
banken „de macht van het kleine",
waarover men ook in ander ver
band wel eens spreekt, bewezen
hebben. Dn feitelijk doet dat al het
gespaarde geld. Er zijn allerlei ma
nieren van sparen. Men kan geld
zelf bewaren in spaarpot of in
kistje, of wat men daarvoor ook
kiezen wil. Men kan het ook naar
spaarbank of bank brengen (in de
Bijbel lezen we in de gelijkenis
van de talenten: aan de wisselaars
geven, want dat is het zelfde als
op de bank brengen), opdat het
rente geeft en dus groeit. Het mag
in deze tijd wel eens gezegd wor
den. dat sparen mits men zich
hoedt voor gierigheid een goede
zaak is. Niet alleen, omdat men
daardoor „een appeltje heeft voor
de dorst", omdat men dus enige
reserve heeft voor kwade tijden,
voor ziekte e.d. Men kan ook spa
ren, omdat men zich een bepaald
doel voor ogen heeft gesteld: de
aanschaffing van het benodigde
voor een huwelijk, grote nieuwe
stukken in hel huishouden en wat
al niet meer. Maar ook wie het
daarom niet doet. doet goed als hij/
zij spaart. Er is in het leven een
bepaalde soberheid nodig. In onze
tijd zijn we door de bestedings
beperking daar weer boven op ge
drukt. Het is niet goed, als we als
persoon, gezin en volk alles maar
opmaken, wat we ontvangen. We
moeten als we voor ons gezin
alles hebben, wat we nodig moeten
gebruiken als het kan wat weg
zien te leggen. En het dan liefst
naar een spaarbank brengen, of
maar dat is alleen voor de grotere
bedragen naar een andere bank.
Schrik niet „als het slechts een
klein bedrag is. dat u op zij kunt
leggen. Het blijft uw geld, maar
als het op die spaarbank is, dan
gaal het ook algemeen nut af
werpen. Dat is het geheim van die
rente, die betaald wordt. Die
(spaar) bank doet namelijk iets
meei dan dat geld voor u beheren.
Zij gaat er mee aan het werk.
Doordat niet alleen uw kleine bij
drage. maar ook die van honderd
en duizend anderen daar komt,
krijgt zij een groot bedrag bij el
kaar, dat ze kan uitlenen aan het
bedrijfsleven, aan de overheid, aan
iemand die een hypotheek moet
hebben, of wat dan ook. Dat geld.
dat u op de bank bracht en dat
bij u thuis alleen bewaard zou
kunnen worden, wordt actief geld.
dat nut verspreidt, dat het zaken
leven in beweging houdt en dat
daardoor allen dienstbaar is. Zo
kan men ook het „dient elkaar"
toepassen, als men met zo iets
nuchters als „sparen" bezig is.
misschien ook) en daar lag het woon
schip ,,'t Hemeltje". Achterom een
hekje, een vat voor de oliekachel, een
deur en binnen: enorm gezellig. Oud
en nieuw a'oor elkaar, maar vooral
oud. Met een houten beeldje uit Italië
om stiekem zó mee te nemen.
J. C. de Wolff, luitenant ter zee 2de
klasse, is de hoofdbewoner van dit He
meltje en hij is dus Ageet'ns echtge
noot. Niet thuis, nee. dat was hij.
„Mijn man zit in Florida, met de Karei
Doorman. Tot in mei blijft hij weg.
Hij vliegt Seahawks, ö'at zijn straal
jagers", vertelde de TV-omroepster.
Maar ik wilde de oorzaak van dat
weken-niet-op-de-beeldbuis zien. En
dat kreeg ik.
We liepen naar de voorplecht van
het woonschip. „Hier was eigenlijk
niets", vertelde Ageeth (de Wolff)
Scherphuis. „Maar toen d'e baby ging
komen, hebben we er een kamertje
bij laten bouwen. Dat ging nog pre
cies".
Een deur ging open en daar lag hij:
de kleine De Wolff, van vviè iedereen
weet, dat hij enorm kan eten met zijn
<a.s„ zaterdag) vier weken, en die u
dus een beetje ondeugend gerust een
vreetwolf moogt noemen.
,,Hij moest eigenlijk half december
komen", vertelde zijn moeder. „Mijn
man was juist met verlof. En wie er
niet kwam: Egbert. De dertiende ja
nuari moest mijn man weer in dienst
en net twee dagen daarvoor meldde
zoonlief zich, in het ziekenhuis van
Zaandam. Zijn vader heeft hem dus
nog precies kunnen zien en daar wa
ren we reuze blij om".
Driehonderd televisiekijkers hebben
de omroepster, die voor haar huwe
lijk journaliste in Zaandam was en nóg
voor kranten Werkt, bij de geboorte
van Egbert brieven gestuurd. „En
honderd cadeaux heb ik gekregen".
Ageeth hield haar hand in de hoogte
en zei: „Zó'n stapel sokken heeft hij
nu".
„Konijn zegt nog niks, hij piept al
leen maar af en toe", vertelde me
vrouw De Wolff. Konijn?, vroeg ik.
,.Ja", lachte ze, ,.zo noem ik hem. En
regelmatig komen er kinderen aan de
deur die denken, dat hij nu dat ka-
En Hier is hij dan: Egbert, de
zoon van een TV-omroepster.
„Toen hij geboren was zeiden
de zusters in het ziekenhuis: Doe
die kniil maar meteen schoenen
aan en stuur hem de straat op.
boutertje uit het kinderprogramma
voor de TV is in „Varen is fijner dan
je denkt". Dan vragen ze: Mogen we
Tinkeltje even zien? En 's zomers,
a'an varen hier de roeibootjes langs
en als wij dan buiten zitten hoor je
ineens iemand aan mijn man vragen:
Bent u nou de man van de omroep
ster? Hij vindt dat niet zo erg fijn".
Dat kwam, omdat hij iets meer
dan acht pond woog", vertelde
Ageeth Scherphuis.
96
VÓÓR zjcb en zo dichtbij, dat hij
er met de handen naar kon grij
pen, ziet hij de grote regenbak,
met het vele, vele gerantsoeneer
de water. Daar de Romeinen er
nu toch eenmaal zijn, hoett men
met water immers niet zuinig
meer te zijn. Waarom had hij daar
niet eerder aan gedacht? Hij ziet
zich naar de regenbak lopen. Ve
len zijn onderweg daar heen. Hij
loopt te midden der schreeuwende
Joden en Romeinen in het donker
voor zich uit te tasten; hij is im
mers hun veldheer en allen wijken
voor hem opzij, steeds loopt hij
rechtdoor naar de grote regenbak,
drinken, drinken. Bij de regenbak
staan geen schildwachten meer.
Maar daar staat toch iemand, die
niet goed vindt, dat hij drinkt. Ga
weg, Sapita. Ik sla je tegen de
grond als je me niet laat drinken.
Ben ik laf geweest? Heb ik te veel
aandacht aan mezelf besteed toen
zwaarden en stukken gloeiend ijzer
om onze hoofden vlogen en de
mannen van de muren naar be
neden vielen? Houd die ramskop
niet zo dom boven je hoofd. Ik
weet immers toch wel, dat je dood
bent. Jij bent een aavtsgemene leu
genaar, Sapita, ook al ben je nu
honderdmaal dood. Ga op zij!
Het slikken deed'Jozef zo'n pijn,
dat zijn keel, die toch al gezwollen
was. er helemaal rauw van werd,
wat hem uit zijn fantasieën wek
te. Hij trok zijn gewaad weer over
zijn gezicht. Hij wilde dit alles
niet zien. Toen hij bij Banus, de
Essaeër, in de woestijn was en
zich kastijdde, had hij visioenen
nodig gehad, maar nu wil hij
klaarheid. Hij denkt er niet aan
te vluchten, omdat hij nu in een
paar dagen geen water heeft ge
dronken. Geen kwestie van. Na
tuurlijk sterft men, als men een
paar dagen niets gedronken heeft.
Dat is een bekend verschijnsel.
Hij niet. De anderen ja die
zullen ten slotte wel verrekken.
Maar hij? Onmogelijk. Hij heeft
nog zoveel te doen, en veel te veel
ongedaan gelaten. Waar is de
wijn, die hij nog niet dronk, waai
de heerlijkheden der aarde, die
hij niet genoot, waar de boeken,
die hij nog niet heeft geschreven?
Maar dat zijn helemaal geen
gezichten, dat zijn vruchten, zoals
ze op de markt te koop worden
aangeboden, ronde sappige vru ri
ten. vijgen, appels, reusachtige
druiven. Hij wil er in bijten, ze op
slurpen, eraan zuigen, maar als
hij ze pakken wil, hebben ze het
zelfde brutale, geel-bruine gezicht,
dat hij zo goed kent. Neen, ik sterf
toch nog niet. Dat plezier doe ik
je niet. Nog niet. Wacht maar,
walgelijke automaat met je statu
ten, je wetten, al je symmetrie en
je heele systeem. En dat wil over
Judea meepraten? Wat begrijp
jij daarvan? Heb je ooit met ons
meegedaan? Je hebt immers geen
bloed in je aderen. Judea heeft
groot gelijk als het jouw paleis
met al die afgodsbeelden in elkaar
rameit, groot gelijk. En dan doe
ik graag mee.
Ik fantaseer niet. Ik heb een
heidense dorst, maar ik weet heel
zeker, dat het gemeen is vanuit Ro
me te lachen over de „wrekers
van Israël". Dat is misselijk en
minderwaardig. Je bent een jam
merlijke verschijning, Justus van
Tiberias.
In zijn hoofd dreunt alles. Hij
hoor velen roepen: „Marin, Ma
rin". En een hoge stem, die hem
zeer is toegedaan, roept hier
steeds tussendoor: „Hij is het."
Neen, hij heeft zich geen enkel
ogenblik door deze stem laten be
heersen. Hij heeft zich geen enkel
ogenblik verhovaardigd en al wat
zondig is heeft hij ver van zich
geworpen. De verleiding wil nu
misbruik maken van zijn zwakte
en laat hem nu plotseling deze
stem weer horen. Natuurlijk wil de
verleiding, dat hij zijn gezicht van
Jahve afkeert.
Met inspanning van al zijn
krachten werkte hij zich overeind
tot hij op zijn knieën zat, stootte
dar zijn voorhoofd tegen de grond,
en sprak moeizaam bet gebed.
Trots en fier kwamen de woorden'.
,.0h Adonai, niet gezondigd heb
ik, niet gefaald heb ik, Gij moet
me laten drinken, ik heb uw naam
geheiligd. Ik wil water. Laat uw
knecht niet verdorsten. Ik heb u
trouw gediend. Ge moet me water
geven."
Plotseling hoorde Jozef in het
hol een knarsende stem, die hij
kende. De stem van een Romein
se officier. De anderen trokken
aan zijn kleren. Deze stem was
werkelijkheid, daaraan was geen
twijfel mogelijk. Deze stem sprak
Grieks en zeide, dat men wist dat
de veldheer der Galileërs zich in
dit hol verborgen hield en dat men
hen wilde ontzien, als zij zich
overgaven,
„Geeft me iets te drinken", zei
Jozef.
,,U hebt een uur tijd om over
het voorstel na te denken", ant
woordde de stem „dan steken
we voor het hol een vuur aan, zo
dat jullie stikken in de rook".
Een gelukkig lachje gleed over
Jozefs gezicht. Hij had gewonnen.
Hij was slimmer geweest dan de
dode Sapita en de brutale leven
de Justus, die hem niet van de
vruchten wilde laten genieten. Nu
zal hij toch drinken en blijven le
ven.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
IK geen
»r Een beginnende hoest
is voor mij al het sein
om keel en lucht
wegen te zuiveren met
/AKKER
SIROOP
HJiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJiiiiiiii
Ja. ook een (anonieme) boze brief
heeft Ageeth Scherphuis gekregen, toen
haar zoon werd geboren. Van' een me
vrouw, die hef een schandaal vond,
dat zij nog voor d'e televisie ging wer
ken nu ze een kind had. „Als uw man
niet genoeg verdient, dan had hij niét
moeten trouwen", schreef die dame.
En ze eindigde haar epistel met een
kreet tot de kleine Egbert: „Arm
kind', er is nu al geen plaats meer voor
je".
Toen ik wegging heb ik nog even
door het raam in de kinderkamer ge
keken en gezegd: „Dag Konijn".
En het was net of hy terugzei: „Doe
de groeten aan die mevrouw
AMSTERDAM. Op 4 april zal
aan de voet van de Amsterdamse
Schreierstoren Henry Hudson worden
herdacht. Het zal dan precies 350
jaar geleden zijn dat deze Engels
man in dienst van de Verenigde Oost-
indische Compagnie op zoek naar een
zeeweg om de Noord naar de Oost
de later naar hem genoemde rivier
de Hudson vond.
De herdenking aan de voet van de
Schreierstoren is een onderdeel van een
grootse herdenking waaruit blijkt hoe de
mening in Nederland over Hudson in
350 jaar is veranderd.
Hudson was de derde, die een poging
deed om over de Noord naar de Oost
te varen. Het laatst waren Heemskerk
en Barendsz op Nova Zembla blijven
steken. Hudson slaagde evenmin. Hij
deed toen iets. wat hem zeker in
de gevangenis zou hebben gebracht,
wanneer hij naar Amsterdam was te
ruggekeerd: hij wendde de steven, stak
de Atlantische oceaan over en Voer de
Hudson op. Daarmee legde hij de ba-
I sis voor de handelsbetrekkingen tussen
i Amsterdam en Noord-Amerika.
Zijn ongehoorzaamheid had grote ge-
volgen. Hudson zelf echter durfde in
- Amsterdam niet meer terug te komen
en landde in Engeland. Het heeft de
1VOC grote moeite gekost om Hudsons
schip, De halve maen. terug te krijgen.
van Ernst Crone bereidt een tentoon
stelling voor: In het kielzog van Hud
son. Oude kaarten, boeken en voorwer
pen, alsmede interessante zaken over
het moderne scheepvaart- en luchtver
keer zullen er te zien zijn. Zo is er
een maquette van de haven van
New York, speciaal voor deze gelegen-i
heid gemaakt.
Op een bijeenkomst in het instituut
voor de tropen zullen o.m. de heer I.
A. Aler, jhr. prof. dr. G. J. de Win
ter en ambassadeur Philip Young spre
ken. Uitgenodigde eregasten zijn o.m.
de gouverneurs van de staten New-
York en New Yersey, de burgemees
ters van New-York en Albany en de
voorzitter van de American geographi
cal society.
AMSTERDAM. Voor het eerst na
de Hongaarse opstand in november 1956
is er weer een communist benoemd in
een commissie uit de gemeenteraad van
Amsterdam. Het is de fractievoorzitter
van de C.P.N., de heer L. Seegers.
Vergeven....
Hij -is nu het vijfde lid van een com-
missie die het onderzoek moet volgen.
Nu wil men Hudson wel vergeven, j dat een particulier efficiency-bureau sa-
sterker nog. er wordt een grote herden- j men met het gemeentelijk bureau voor
king op touw gezet. Het Amsterdamse organisatie en efficiency instelt naar
herdenkingscomité onder voorzitterschap 1 de interne bestuursorganisatie van Am-
sterdam.
Er waren nog twee herstemmingen
nodig voor de heer Seegers was be
noemd. De fracties van de P. v. d. A.
en de K.V.P. zagen geen enkele reden
om terug te komen op de na de opstand
genomen beslissing- om communisten
voortaan te weren uit de commissies.
Dat men daar nu vanaf is geweken
kwam door een ommezwaai van de
Prot. Christelijken. Zij vonden, dat men
voor deze niet-politieke commissie een
goed gebruik kon maken van de jaren
lange ervaring van de communistische
fractievoorzitter. Bovendien hebben een
paar leden van de K.V.P.die tegen de
benoeming van twee socialisten in de
commissie waren, blanco gestemd.
's-GRAVENHAGE. In de kring van
de Vrijgemaakte Gereformeerde Kerken
heeft zich een comité gevormd om gel-
den bijeen te brengen voor een monu-
ment op het graf van de verleden jaar
j overleden hoogleraar in het kerkrecht
j aan de theologische hogeschool te Kam-
pen, prof. P. Deddens. In totaal zijn
f 1346.23 en een groot bedrag voor de
vervaardiging van een geschilderd por-
tret van de overledene voor de senaats
kamer van de theologische hogeschool
vergaard.
1 door
£iiiHiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiii»iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiniiiiiiiiiniiiiiiini)iiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiig
's-GRAVENHAGE. De vergadering
van moderne theologen zal op 7 en 8
april in de Doopsgezinde kerk te Am
sterdam worden gehouden onder presi
dium van dr. A. de Wilde, hervormd
predikant te Nieuwe Niedorp. Als refe
renten zullen optreden de heren prof.
dr. C. W. Mönnich, Ev. Luth. hoogle
raar aan de gem. universiteit te Am
sterdam, met het onderwerp: „Christus
de zin der geschiedenis", dr. K. Strijd,
li tv. predikant te 's-Hertogenbosch,
it „Ons Christen-zijn en de uitdaging
_ior het communisme" en ds. J. H.
Klein Wassink, herv. predikant te Ber
gen (N.H.b over: „De crisis in het
predikantschap".
Bramen kunnen in elke niet te kleine
liefhebbersluin gekweekt worden en ze
ker indien men een afdeling fruit of
groenten heeft. Bramen moeten wel
langs draad gekweekt worden want als
men hen maar raak laat groeien wordt
het een grote warwinkel. Enkele paal
tjes van ongeveer één meter lengte
boven de grond worden tevig vast
gezet en daaraan worden twee of drie
draden gespannen en dan kan men de
lange draden wel kwijt. Bramen houden
wel van een voedzame en stevige grond
soort.
44. Het kostte professor Zifter weinig;
moeite om Okki en de meester met Hot j
schietapparaat in bedwang te houden.
Het was zo ongewoon van vorm dat het
al indruk maakte, zonder dat het ooit
gebruikt hoefde te worden. Dat was
trouwens de bedoeling van de geleerde
niet Hij gebruikte slechts met tegenzin'
geweld, zoals hij zei, en dan alleen nog,
wanneer de belangen van de wetenschap
op het spel stonden. En dat laatste was
zeker het geval zolang de zeezeef nog
als een dolgeworden torpedo op de bo
dem van de zee toeschoot. Gelukkig
voor Kappie en de maat, die in de zeef
zaten, liepen hun belangen toevallig ge
lijk met die van de wetenschap. De
professor die niet wilde, dat zijn uitvin
ding werd beschadigd, haastte zich na
melijk om deze weer in bedwang te
krijgen en dat werd hun redding.
„Hoe is het, leeft gijlieden nog?" in
formeerde de geleerde, zodra hij de
macht over de cylinder terug had.
Maar het antwoord liet even op zich
wachten.
„Alle k-kniezebieters d-dat scheel
de anders niet v-veel meer!" klonk het
ui. het luidsprekertje terug.
Minister Van Aartsen
DEN HAAG De kwestie van de
goedkope vlaggen is volgens minister
Van Aartsen alleen op te lossen als de
Verenigde Staten bereid zijn om af te
zien van hui' steun aan de Panhonlib-
rederijen.
De minister zei gisteren m de Tweede
Kamer dat in West-Europa algemeen de
mening heerst dat het een ongezonde
toestand is en daarom is er op de Ver
enigde Staten een dringend beroep Ge
daan om tot een conferentie over de
goedkope vlaggen te komen. Zoals het
zich laat aanzien zal er inderdaad binnen
enkele maanden een dergelijke bespre
king komen, maar minister Van Aartsen
betwijfelde of zij veel zal uithalen, hoe-
v\el hy het feit dat er over zal worden
gepraat alleen al belangrijk vond.
intussen kunnen de Westeuropese
mogendheden weinig doen. De minister
zette ook grote vraagtekens achter de
bewering van de socialist ir. Posthumus,
dat er met de boycot van de internatio
nale organisatie van havenarbeiders in
ieder geval een eerste effectieve stap zou
zijn gezet in de strijd tegen de goedkope
vlaggen.
