Herenturnen voor vele
Spoelwormen
SUNBEAM RAPIER
KRIS tkCraA
DAMES HET MEEST OP DE VOORGROND
Toch heeft ons land aantal
veelbelovende jongeren
door Zeeland
Dinsdag 20 januari 1959
Pag. 6
Een der topfiguren
Brief niet vernietigd
Beter geluid
Intensief
Mèt buitenland
een gevaar voor
de puppies
VLOT UITERLIJK
WEGLIGGING
ZUINIG
lag een revolver
Spionnen in Canada
Gehaast naar hotel
Onbelemmerd uitzicht
De DOOD
Nooit tevoren heeft de Koninklijke Canadese Bereden Politie,
de beroemde Mounties, zich zo intensief bezig gehouden met een
spionageaffaire als nu na de moord op de man die bijzonder
heden van de eerste en belangrijkste verdedigingsgordel van
Noord-Amerika aan de Sovjetunie heeft verraden.
De Canadese politie gelooft dat de vermoorde man, de 27-jarige
Merrill James O'Donnell, een der belangrijkste figuren was in een
Russisch spionagecomplot dat zich over het gehele land uitstrekt.
Zij meent dat hij vermoord is uit vrees dat O'Donnell de andere
spionnen mocht verraden om zijn huid te redden.
door C. Meyer.
Het onderzoek in.de zaak-O'Don-
nell is in handen van de Mounties,
het vermaarde korps van de Konink
lijke Canadese Bereden Politie, dat
voor geen enkele misdaad uit de weg
gaat. Ook niet voor een spionage
affaire met een omvang als de zaak-
O'DonnelI.
den. De officier was alleen, hij kon
dus niemand bij O'Donnell in de auto
laten rijden. Hij heeft later toegege
ven dat het niet bij hem is opgeko
men dat O'Donnell weieens een spion
kon wezen en dat hij hem ter plaat
se had moeten arresteren.
Bij h.et onderzoek is niets verdachts
gevonden. Desondanks werd O'Donnell
op staande voet ontslagen, omdat hij
een gevaar voor de veiligheid werd
geacht. Hij werd naar de dichtst na
bijgelegen stad gebracht. Daar kreeg
hij het loon wat men hem nog ver
schuldigd was en werd hem bevolen
het gebied te verlaten.
TOEN DE POLITIE na zijij dood
zijn kamer onderzocht vond men
acht negatieven van zestien millime
ter van de installatie waar de offi
cier hem had ondervraagd. Het is
niet bekend of hij de foto's die mid
dag of bij een andere gelegenheid
heeft genomen
De volle omvang van O'Donnells ac
tiviteiten is pas na het doorzoeken
van zijn kamer aan het licht geko
men. Daaruit bleek zonneklaar dat hij
zonder twijfel een der topfiguren was
van een omvangrijk spionagecomplot
dat in Canada en de Verenigde Sta
ten opereert.
Een notitieboekje bracht aan het
licht dat O'Donnell voor onkosten"
ongeveer 750 dollar per maand kreeg
uitbetaald, door wie en waar het geld
vandaan kwam is nog niet bekend.
In zijn kamer zijn aanwijzingen ge
vonden dat O'Donnell in verbinding
stond met andere leden van het com
plot. Namen werden niet gevonden, al
leen cijfers. In Toronto, Detroit, New
York en Washington had O'Donnell
klaarblijkelijk vijf contactpunten. Die
waren aangeduid als bijvoorbeeld AR
79 tot AR 83. Wie dit zijn is evenmin
bekend.
Er zijn nog meer vraagtekens. Waar
is het automatische negen millimeter
pistool vandaan gekomen van Euro
pees fabrikaat, die met twee dozen
kogels in O'Donnells hotelkamer is ge
vonden? Het nummer stond nog op
het wapen. Het is noch in Canada,
noch in de Verenigde Staten geregis
treerd. Misschien kan de plaats van
herkomst de politie op weg helpen om
de gehele spionagekliek op te rollen.
HET BELANGRIJKSTE wat er is ge
vonden is echter een brief onder
tekend met „Mom" (Mama) die ook
in O'Donnells kamer is gevonden.
Hoewel deze brief volgens deskun
digen door een vrouw geschreven
tweemaal de opdracht bevatte dat zij
na lezing vernietigd moest worden,
is dat niet gebeurd. Misschien heeft
hij de brief pas kort voor zijn aan
komst in Vancouver ontvangen.
Na zijn ontslag ging O'Donnell naar
Victoria in Brits-Columbia. Daar wist
hij te ontsnappen aan zijn achtervol
gers van de politie, stak de grens
over en ging naar een hotel in Port
land in de Amerikaanse straat Oregon
waar hij verscheidene dagen bleef
Daar schijnt hij de brief te hebben
ontvangen die volgens de politie van
zijn moeder afkomstig was. De brief
was geschreven aan boord van een
schip van New York op weg naar En
geland.
Op de envelop stond een Engels
stempel van de 5de oktober 1958. ..Ik
zal niet lang in Londen blijven", stond
er in de brief, ..omdat ik ben uitge
nodigd om naar Praag te vliegen en
vandaar naar Moskou. Alle kosten
worden betaald en ik krijg nog wat
zakgeld om in onze hoofdstad uit te
geven".
De schrijfster deelde verder nog
mee dat zij was uitgenodigd voor een
vakantie van vier weken aan de
Zwarte Zee, volkomen gratis. Daar
zou ze ook een gratis „behandeling"
krijgen. Wat voor soort behandeling!
bleek niet uit de brief.
,,De Russische regering is bijzonder
vriendelijk", verklaarde de schrijf
ster, „en betaalt alles. Ik heb nooit
kunnen dromen dat ik nog eens zo
iets heerlijks zou beleven, maar nu is
het zo."
„De Russische regering zou voor
ruim voldoende zakgeld zorgen", werd
er nog in de brief meegedeeld, „opdat
ik niets tekort kom. Ik ga na mijn
vakantie aan de Zwarte Zee naar
Moskou terug en zal twee weken in
onze hoofdstad doorbrengen om alles
te bekijken voordat ik naar Canada
terug ga", vervolgde de schrijfster
van de brief.
O'Donnell heeft na zijn ontslag ge
weten dat hij zou sterven. Een nicht
van de vermoorde heeft dat verteld
tijdens een verhoor door de politie in
Vancouver. Haar naam wordt geheim
gehouden.
„Hij heeft me verteld", aldus het
meisje, „dat hij een fout had ge
maakt door op de heuvel naar die in
stallaties te kijken. Hij zei: Ik ver
wacht dat ik over een paar weken
niet meer zal leven. In zijn „werk"
waren vergissingen niet geoorloofd,
zei hij."
O'Donnell had het meisje bezocht
minder dan een week voor hij werd
vermoord. Hij vertelde haar dat hij
betrokken was bij geheim werk. Wat
precies kon hij haar niet vertellen.
„Het is allemaal erg ingewikkeld",
zei O'Donnell tot het meisje. „Zij zul
len doodsbang zijn dat men mij zal
volgen en dat ik de politie weieens
op iemands spoor zou kunnen brengen
die gearresteerd zal worden of dat ik
zal worden gearresteerd en dat ik zal
doorslaan. Het geeft niets of ik ze
verzeker dat ik nooit iets zal zeggen:
zij willen veiligheid en ik ben nu een
gevaar geworden. Er is maar één ma
nier om een gevaar uit de weg te rui
men. en dat is het te doden. Ze heb
ben Allan en Glazer gedood en ik
weet dat ze mij zullen doden.
Wanneer het gebeurt voordat Mama
terugkomt, zeg haar dan dat ze er
snel mee op moet houden, voordat ze
ook haar doden. Meer kan ik je niet
vertellen, maar binnen een paar we
ken zal ik dood zijn en ik wil niet
dat Mama ook zal sterven, waar
schuw haar dus alsjeblieft, wil je dat
doen?"
HET LAATSTE vraagteken voor de
Mounties in deze zaak is het feit
dat O'Donnell een half uur voor hij
stierf 250 dollar in bewaring gaf in
het hotel. Maar om precies vijf uur
haalde hij het geld weer terug, een
kwartier voor zijn dood. De bankbil
jetten hadden in een gesloten envelop
gezeten toen men ze O'Donnell terug
gaf, maar noch op zijn lichaam noch
in zijn kamer is geld gevonden. De
politie huldigt de theorie dat wie hem
ook gedood mag hebben, het geld
heeft meegenomen, uit vrees dat er
een verband gevonden zou kunnen
worden tussen het geld en de moor
denaar.
Mama, de schrijfster van de brief
aan O'Donnell zal bewaakt worden
van het moment af dat ze in Londen
aankomt, tot het moment waarop ze
in New York of in Canada arriveert.
Als ze komt
Men verwacht dat ze na aankomst
in verzekerde bewaring gesteld zal
worden, want de Mounties die belast
zijn met het onderzoek in de zaak-
O'Donnell maken er geen geheim van
te menen dat Mama net zo snel en
op even mysterieuze wijze gedood zal
worden als O'Donnell zelf. Zij weet
naar alle waarschijnlijkheid alle ant
woorden en de kliek spionnen, die O'
Donnell doodde, zal haar niet in le
ven laten. Zij is gevaarlijk geworden
voor de veiligheid van het spionage
complot in Noord-Amerika.
De Britse geheime dienst is ge
vraagd een oogje in het zeil te hou
den wanneer Mama in Engeland
mocht aankomen op doorreis naar Ca
nada. Zij zou weieens de sleutel kun
nen zijn om het gehele mysterie te
ontsluiten. Er is zowel de Mounties
als de Amerikaanse federale recherche
alles aan gelegen dat Mama In le-
kan geven op de vragen van Wash
ington en Ottawa.
kan worden. Want aan de brug ongelijk
worden veel onderdelen uitgevoerd, die
ontleend zijn aan het rekturnen zoals
buikdraaien, molenaf- en opzwaaien, zit-
af- en opzwaaien en zoveel andere on
derdelen, die nog voor verbetering door
voorbeelden Vatbaau zijn.
Wat de oefeningen op de evenwichts
baik betreft zullen de dames zich nog
vrijer moeten gaan bewegen, waarbij
de ritmische training van grote waar
de zal blijken. Deze ritmische training
zal niet slechts ten doel hebben de da-
pATGENE, wat wij in de twee voorgaande artikelen schreven, voor ogen
houdende is het begrijpelijk, dat Nederland op het gebied van het kunst- H1 alKKU„ ren a„
turnen der heren in het internationale vlak bezien een betrekkelijk kleine rol mes een beter gevoel te doen geven
speelt. Wanneer wij een vergelijking gaan trekken tussen de turners van de j voor de bewegingskunst, maar vooral
eerder genoemde landen en die van Nederland, dan beschikken wij slechts gericht zijn op de bij de Olympische
over enige turners, die op enkele onderdelen van de Olympische wedstrijd een wedstrijd uit te voeren groepsoefening.
betrekkelijk goed figuur zouden slaan, howel zij zich nimmer in de voorste
rijen zouden kunnen scharen. Met vrije oefeningen zouden Willy Jaegers en1
Joost Blits, met paard voltige Klaas Boots en Willy Jaegers wel mee kunnen
terwijl zij ook met paardspringen goede cijfers kunnen behalen. Met ringen,
brug en rek, op welke toestellen onderdelen van de hoogste orde worden ge
vraagd, zullen onze turners echter achter ligen.
T^N toch hebben wij in de jeugdklasse
wel enkele figuren, die tot bijzonde-
prestaties in staat zijn,terwijl ook
Willy Jaegers en Joost Blits nog veel
kunnen leren. Maar zij zullen de hogere
oefenstof, die nu eenmaal bij een Olym
pische wedstrijd wordt vereist, slechts
kunnen leren wanneer zij voorbeelden
zien en die kunnen wij hen door Ne
derlandse turners of trainers niet geven.
Daarvoor zal het nodig zijn om een bui
tenlandse grootmeester naar Nederland
te laten komen, die met zijn voorbeeld
de turners inspireert en stimuleert.
Klaas Boot heeft het ondervonden wat
het betekent om samen met betere tur
ners te trainen. In zijn Bazelse tijd
heeft hij veel geleerd terwijl hij in de
laatste maanden door enkele trainin
gen in Keulen zijn oefeningen nog heeft
kunnen verbeteren.
De technische bondsbestuurderen van
het K.N.G.V. hebben dit ook ingezien en
hebben dan ook, zoals wij op 5 januari
reeds mededeelden in ons verslag over
de technische bondsvergadering, een
Duitse kunstturner van internationale
klasse benaderd. Wij zijn ervan over
tuigd, dat deze trainer het turnpeil van
onze topturners op een hoger plan zal
kunnen brengen.
Gelukkig kunnen wij wat onze turn
sters betreft een beter geluid laten ho
ren, hoewel er nog flink moet worden
aangepakt om in 1960 in Rome met een
goede ploeg te kunnen uitkomen. Wij
beschikken in het dameskeurkorps en in
het jeugdturnsterskorps van het K.N.
G.V. over uitstekende krachten. Onze
turnsters hebben in de wedstrijden te
gen West-Duitsland. Noorwegen en Bel
gië bewezen, dat zij in het laatste jaar
vooruit zijn gegaan, maar de weg naar
een succes in Rome is nog lang.
In Londen en Helsinki hebben onze
turnsters bewezen, dat zij met de
groepsoefening, die bij de Olympische
wedstrijd wordt verlangd, uitstekend
voor de dag kunnen komen. Zonder de
pech van het laten vallen van een bal
in Londen en van een knots in Helsinki
zou de Nederlandse ploeg in de prijzen
zijn gevallen. Maar in de persoonlijke
prestaties op de toestellen, de vrije
oefening en het springen konden de
turnsters piet mee komen. Hoewel de
afwerking een grote vooruitgang te zien
geeft, zullen vooral de oefeningen op de
evenwichtsbaik en aan de brug ongelijk
meer aan het internationale peil moeten
worden aangepast. Zij zullen dynami
scher moeten worden, er zal meer spi
rit in moeten komen, zij zullen vreug
devoller moeten worden gebracht.
Op 25 januari zal met de intensieve
training van de leden van het dames
keurkorps en het jeugdturnsterskorps
worden begonnen, welke éénmaal in de
veertien dagen in Amsterdam zal plaats
vinden, waarmede dan de training voor
de Olympische wedstrijd wordt ingeluid.
Deze training kan niet door één per
soon geschieden, hetgeen trouwens.ook
niet in het buitenland het geval is.
De verschillende onderdelen van een
Olympische turnwedstrijd vereisen spe
ciale training, waarbij vooral de tech
nische uitvoering van het grootste be
lang is, want elk foutje in de techniek
geeft puntenaftrek. Wij juichen het
daarom toe, dat de leidsters van beide
korpsen, t.w. mej. Fieseler en mevrouw
Swart-van Geene bij de trainingen zul
len worden bijgestaan door mevrquw J.
v. d. Most-Leyerweert voor de ritmi
sche gymnastiek en de heer J. Wickel
voor de grondoefeningen en het paard
springen. Wij zullen door de inschake
ling van deze beide specialisten reeds
bij de komende landen- en- kampioen1-
schapswedstrijden zeker een grote voor
uitgang kunnen bespeuren in de tech
nische uitvoering der oefeningen. Wan
neer daarnaast nog veel aandacht kan
worden besteed aan de oefeningen aan
brug ongelijk en op de evenwichtsbaik.
dan zijn wij er zeker van, dat ook op
deze onderdelen het turnpeil opgevoerd
Een belangrijk onderdeel van de
training zijn ook de wedstrijden, vooral
tegen buitenlandse groepen. Het bonds-
bestuur van het K.N.G.V. heeft dit ook
ingezien, want in het afgelopen jaar
heeft het dameskeurkorps verschillende
interlandwedstrijden gehad, hetgeen no
dig is om wedstrijdervaring op te doen,
terwijl ook een beoordeling door vreem
de juryleden de turnsters en de leiding
een inzicht geeft hoe de oefeningen door
vreemden worden getaxeerd.
Het zou misschien zelfs goed zijn
wanneer uit de trainingskas een bedrag
wordt besteed om enkele malen een
paar turnsters in de gelegenheid te stel
len aan een wedstrijd in het buitenland
deel te nemen, zoals dit ook in de
zwemwereld het geval is. Het is het
overdenken waard.
Jaegers, de comingman in Nederland
tijdens een salto voorover uit de brug.
De moordzaak-O'Donnell stond
onlangs in de belangstelling van ge
heel Noord Amerika. Merrill James
O'Donnell was een der gevaarlijkste
spionnen die ooit in Canada aan het
werk zijn geweest. Op 2 november
is hij vermoord in een hotel in de stad
Vancouver. Op deze foto ziet men
hem samen met een vriendin in
Victoria, Brits Columbia.
HET PAD van jonge pup tot volwassen hond
gaat voor onze viervoeters niet over
rozen. Een van de meest voorkomende
struikelblokken, de gevreesde honden
ziekte, kent u natuurlijk allemaal. Maar vandaag
wil ik u iets vertellen over een andere belager,
die misschien minder bekend, maar daarom niet
minder belangrijk is, de spoelworm.
Dit is een parasiet die zowel bij jonge als oude dieren
voorkomt, maar praktisch alleen bij de jonge dieren kwaad
sticht. Het schijnt, dat zich bij oudere dieren een immuniteit
ontwikkeld heeft waardoor deze wormen hun geen schade
meer kunnen berokkenen. Ook andere dieren zoals katten,
kippen, paarden, varkens etc. lijden aan deze worminfectie
Zoals u wellicht weet, worden onze kinderen eveneens door
deze ongenode gasten bezocht. U hoeft echter niet bang te zijn.
dat uw kinderen door omgang met huisdieren besmet kunnen
worden, want we hebben te maken met verschillende soorten
wormen (behorende tot de familie der rondwormen) die
altijd bij hun eigen diersoort blijven.
De levenscyclus van de spoelworm is zeer interessant. In
het darmkanaal van de gastheer komen namelijk, onder
invloed van darmsappen, uit de wormeieren larven vrij, die
eerst een hele tocht door het lichaam gaan maken voor ze
volwassen zijn. Zij doorboren de darm wand, en komen in
de bloedbaan terecht. Het bloed voert hen mee naar de
lever en vandaar via het hart naar de longen. In enkele
dagen verplaatsen ze zich langs de fijnvertakte luchtwegen
naar de luchtpijp en belanden ten slotte in de keelholte.
Van hieruit gaan ze de slokdarm in, waarna ze weer in
maag en darmen uitkomen. Tijdens deze avontuurlijke
rondreis, die pl.m. 14 dagen duurt, worden ze volwassen.
DE JONGE PUPS kunnen
jeugdige leeftijd besmet
op zeer j dedeling dat zijn hond een paar wormen /^ELUKKIG BESCHIKKEN we tegen-
worden, heeft uitgebraakt. Dan is het nog maar woordig over goede geneesmiddelen
soms" zelfstal voor de geboorte! Door- een klein kunstje om de juiste diagnose om spoelwormen af te drijven. Deze
dat de wormen de darmwand irriteren te stellen: een preparaatje, gemaakthebben bovendien de prettige eigen
en voedsel aan het lichaam onttrekken, van de ontlasting van het dier en be-schap bij eenmalig gebruik praktisch
hebben de dieren meestal diarrhee en keken door de microscoop, laat de die- J ongevaarlijk te zijn. Gaat u vooral
vermageren ze zichtbaar. De eetlust renarts de voor deze worm karakteris- voor een wormmiddel naar uw dieren
arts aangezien alleen hij weet wat voor
uw huisdier het beste is.
wordt minder en ze krijgen een dor tieke eieren zien.
haarkleed. Bovendien ontstaan in de q0^ ^an een worminfectie bij jonge
darm abnormale gistingsprocessen door- j hondjes bepaalde zenuwverschijnselen
dat de wormen de normale voedselpas-1 veroorzaken. De wormen scheiden na-1 rTOT SLOT nog één opmerking. Het
sage en vertering tegengaan. Hierbij melijk in de darm bepaalde stofwisse- J is zeker aan te bevelen elke drach-
worden veel gassen gevormd waardoor lingsprodukten af, die giftig zijn voor tige hond op de aanwezigheid van spoel-
een dik, opgezet buikje ontstaat. Eenhet dier. Deze stoffen, toxinen genaamd, wormen te laten onderzoeken. Dit kan
dergelijk „wormbuikje nu is typischI Worden wei eens door de darmwand op- het beste een week of twee voor de j
voor een spoelworminfectie. genomen en komen dan via de bloed- geboorte geschieden, waarna zonodig een
baan onder andere in de hersenen te- behandeling kan worden ingesteld. Hier-
EN TOE helpt de eigenaar de
door J. B. Th. Hugenholtz
yAN DE KLEINE wagens in
middenklasse is de Sunbeam Ra
pier een van de aardigste. Zijn voor
ouders, de Aero Mi,nx en de Talbot
Ten, waren in hun dagen bekende
kleine sportwagens en toen de Rootes-
groep begon met de produktie van de
Rapier werden diverse carrosserie-
en chassisonderdelen gebruikt, die
ook ivoor de Hillmans geschikt wa
ren.
De Rapier heeft wel sportieve presta
ties, maar is toch een volledige vierzit-
ter, zij het dan ook, dat voor lange
mensen er op de achterbank niet al te
veel knieruimte is. Wel is er een mid-
denarmsteun.
Wat het uiterlijk betreft, laat de foto
zien dat vorm en kleur samenwerken
om de Rapier een zeer vlot uiterlijk te
geven, dat in dit geval nog verhoogd
wordt door de twee kleine staartvinnen
die. hoewel ik ze over het algemeen le
lijk vind, hier zeker niet misstaan. Bum
pers en grille zijn van eenvoudige lijn
en een gebogen voor- en achterruit ge
ven ruim zicht in alle richtingen.
Doordat de achterzijde van de wagen
I niet schuin afloopt, maar tamelijk hoog
is, is er een zeer grote bagageruimte
ontstaan, waarin het reservewiel aan de
rechterzijde staat.
TAE ZIT is buitengewoon goed. Men kan
iJ behoorlijk ver van het stuurwiel af
zitten, terwijl toch de voeten gemakke
lijk de pedalen bereiken. Het dashboard
is zeer smaakvol uitgevoerd en biedt
juist boven de stuurkolom goed zicht op
een toerenteller en een snelheidsmeter
met duidelijke cijfers. Midden op het
dashboard bevinden zich aan de boven
zijde meters voor watertemperatuur,
benzinestand,oliedruk en ampère. Mid-
I den daaronder, in een apart paneel, is
i ruimte voor radioinbouw en verder di
verse knoppen voor verlichting, ruiten-
wissers, contactslot etc. De ruitenwis
sers hebben twee snelheden.
Het schakelhandle is betrekkelijk kort
en stijf en ligt in een goede positie. Een
bijzonder prettige accessoire was de
Laycock de Normanville overdrive, die
op de 3e en 4e versnelling werkte en dus
zes versnellingen mogelijk maakte. Door
de versnellingen was de acceleratie bij
zonder goed en nam bijv. naar 80 km
per uur slechts 12.5 sec. Op het Circuit
van Goodwood werd op het rechte stuk
132 km per uur gehaald en de rondetijd
van 2 min 21.2 mocht er met 98.46 km
per uur gemiddeld ook best zijn.
I In de eerste plaats zijn uitstekende weg-
ligging en stabiliteit, waardoor men hem
de met vertrouwen elke bocht kon insturen
(trouwens de draaicirkel is met 9.90 m
niet slecht), waarbij de besturing steeds
licht bleef.
i recht. Zi.i prikkelen het zenuwweefsel zo- door kunt u het komende nest veel na- 'TWEE DINGEN vallen direct op bij
dierenarts een handje met de me- danig dat krampaanvallen optreden. righeid besparen. 1 hij het fors rijden met de Rapier.
Dit is des te meer te waarderen, om
dat de wielbasis niet lang is en het lijkt
of men ,,op" de wagen zit en niet meer,
zoals bij veel vroegere sportwagens, er
.,in".
Het tweede punt, dat speciale waarde
ring vraagt, zijn de remmen. Deze zijn
vergroot en hebben dus remtrommels
met grotere doorsnede dan op vroegere
modellen. Voor en achter zijn ze respec
tievelijk van 10 en 9 inch diameter (25
en 22.5 cm) intern. De onafhankelijke
voorvering (spiraalveer met telescopi-
sche schokbreker) droeg veel bij tot de
goede ligging. De achteras is stijf met
semi-elliptische veren en de schokbre-
kers zijn ook hier telescopisch.
De motor is prettig fel en heeft twee
Zenith carburateurs en bovendien ver
grote kleppen, waardoor ongeveer 5 PK
gewonnen is op het oude model.
Wat bij de remmen waarover ik zo
juist sprak, speciaal opvalt, is de lage
pedaaldruk en de soepelheid van aan
grijpen. Blokkeren komt practisch niet
voor.
TVOOR ZIJN prettige afmetingen past
■L'de Rapier ook in kleine garages en
door goed gebruik van de overdrive is de
Rapier, ook bij vrij snel rijden, zeer
zuinig. De tweede versnelling vond ik
wat aan de lage kant. de twee voor
stoeltjes zijn in twe richtingen verstel
baar en de zittingen hebben schuim
rubber, op -den duur toch altijd de
beste zit gevend over lange af
standen. Het hard-top model heeft
zeer ruim zicht en 's zomers kan men
de achterste zijruiten geheel weg
draaien zodat men dan vrijwel geheel
„open" rijdt.
Hoewel de Rapier toch echt een fami
lie- en gebruikswagen is, geeft hij toch
dat beetje extra-prestatie en felheid en
betere ligging die hem ook een prima
rallye-wagen maken. Het is een van de
aardigste middelgrote wagens, die aan
de markt zijn.
XSor cle verkiezing van de leden
der Tweede Kamer van de Staten-Gene-
raal zijn benoemd tot leden van het stem
bureau te 's-Gra venpolder Joh. de Schip
per. A. Hoogesteger en Jac. Rijk, en tol
plaatsvervangende leden Joh. op 't Hol
A. de Kraker en J. Wairavs.
HET was zondagmorgen 2 no
vember koud en regenachtig
in Vancouver. De man van de
receptie van het Angelus Ho
tel in de binnenstad had niets anders
te doen dan een tijdschrift lezen. Een
goed geklede man van middelbare
leeftijd kwam binnen en slenterde
naar de balie. Hij droeg een bril met
breed montuur en een donkergrijze
hoed waarvan de rand zo was neer
geslagen dat de hotelemployé zijn
gezicht niet helemaal kon zien.
„Ik wil James O'Donnell spreken"
zei de bezoeker. „Hij verwacht me.
Zeg hem dat Jones er is".
„Meneer O'Donnell is uitgegaan,
meneer", antwoordde de man van de
receptie. „Ongeveer tien minuten ge
leden."
De portier had er geen idee van
waar O'Donnell heen was en wanneer
hij terug zou komen. De bezoeker
ging daarop weg.
De nachtportier was precies een
kwartier in dienst toen om klokslag
kwart over vijf diezelfde middag het
gegil van een vrouw de stilte die er
gewoonlijk op zondag in Vancouver
heerst en ook in het hotel verscheur
de.
DE NACHTPORTIER rende de trap
op naar de eerste verdieping waar
hij een groepje gasten van het hotel
rond een man zag staan die vlak voor
het toilet op de grond lag. Vlak bij
zijn lichaam en binnen het bereik van
zijn rechterhand lag een revolver van
het kaliber 38.
De dode man kon onmiddellijk geï
dentificeerd worden als Merrill James
O'Donnell die pas drie dagen tevoren
was aangekomen. Op het eerste ge
zicht leek het op zelfmoord maar
men vroeg zich al meteen af waar
om O'Donnell zichzelf zou hebben
doodgeschoten in een gang buiten een
toilet. In normale gevallen pleegt
men zelfmoord in de beslotenheid van
zijn eigen kamer. Ook is aan de mo
gelijkheid gedacht dat hij per onge
luk geschoten zou kunnen hebben,
maar het probleem bleef: wat deed
deze man op deze middag met een
revolver in zijn hand in de gang van
het hotel?
Dat het schot op een afstand van
ongeveer vijf centimeter was afge
vuurd recht in het hart van O'Don
nell wees op moord. Wie ook de
moord gepleegd heeft, men wilde er
kennelijk zeker van zijn dat O'Don
nell gedood zou worden. De politie
meent dat de moordenaar O'Donnell
ontmoette toen deze het toilet uit
kwam. Hij moet toen op hem toe zijn
gelopen. Het schot moet zijn afgegaan
toen de revolver in de hand van de
moordenaar de borst van O'Donnell
bijna aanraakte.
TOEN de plaatselijke politie het
onderzoek in het hotel ter hand nam
dacht rhen nog aan de mogelijkheid
van wraak, maar zodra het bureau
van de Koninklijke Canadese Bereden
Politie in Vancouver het nieuws van
de moord vernam werd het hotel van
de buitenwereld afgesneden. De ver
moorde man, verklaarden de Moun
ties, was een der gevaarlijkste spion
nen in Canada.
In zijn kamer vond de politie met
veel moeite vervaardigde foto's en
uiterst kleine zestien millimeter nega
tieven van vrijwel elk onderdeel van
de eerste verdedigingslinie van Noord-
Amerika tegen een onverhoedse aan
val door de Russen via de Noordpool:
de beroemde DEW-line. Er waren
massa's kleine negatieven die precies
de plaats aangaven van hoogst gehei
me radarposten van de yerenigde Sta
ten in het Noordpoolgebied met gege
vens over de bedieningsmanschappen,
de indeling van de dienst, de tijden
waarop werd afgelost en nog veel
meer inlichtingen die voor een vijand
van grote betekenis zijn.
De politie onthulde dat O'Donnell al
een poos werd geschaduwd en dat
zijn arrestatie als verdachte van spio
nage nog maar een kwestie van da
gen was. Zij was echter uitgesteld in
de hoop O'Donnell te pakken te krij
gen terwijl hij in contact stond met
andere leden van het spionagecomplot
in Canada.
OP DE DAG van zijn dood was hij
door zes rechercheurs die vanuit
verschillende plaatsen opereerden, ge
volgd. Laat in de middag, kort voor
vijven, was hij een sigarenwinkel bin
nengegaan. Terwijl zijn schaduw vlak
bij stond te wachten tot O'Donnell
weer tevoorschijn zou komen, wist de
ze langs een achterdeur te ontkomen
om zich naar zijn hotel te haasten
voor zijn ontmoeting met de dood....
De politie vond ook een aanzienlij
ke hoeveelheid communistische lite
ratuur in zijn kamer en gerei zoals
spionnen dat plegen te gebruiken' er
waren ouderwetse dingen bij.
O'Donnell was een Canadees, afkom
stig uit New Brunswick. Ruim een
jaar geleden had hij werk gevonden
bij een transportonderneming voor de
aanleg van de keten van radarinstal
laties in de noordelijke top van Cana
da. de DEW-line (Distant Early War
ning waarschuwing op vroeg tijd
stip op de lange afstand). Deze keten
is ten koste van enorme bedragen
aangelegd: er zijn radarinstallaties
aangebracht van een hoogst geheim
type met het doel Canada en de Ame
rikaanse strijdkrachten te alarmeren
ingeval van een Russische luchtaan
val via de Noordpool.
Elf maanden lang heeft O'Donnell
vrachtwagens gechauffeerd in het ge
bied dat streng verboden is voor al
le buitenstaanders met uitzondering
van hen die er werken, zonder dat
men hem van spionage verdacht. Hij
heeft er vrij gefotografeerd en aante
keningen gemaakt van de installaties
daar.
BEGIN OKTOBER van dit jaar stopte
O'Donnell met een vrachtauto vlak
bij een meertje, in de nabijheid
van een der installaties van de DEW-
line. Hij stapte uit en wandelde naar
een heuveltje vanwaar hij een onbe
lemmerd uitzicht had op de gehele in
stallatie. Toen hij terugliep naar zijn
wagen stopte er een militaire auto bij
hem. Een officier vroeg waarom hij
was blijven stilstaan en naar de top
van de heuvel was gelopen.
„Ik wilde alleen maar even de be
nen strekken." antwoordde O'Donnell.
„Daar steekt toch niets verkeerds in,
is 't wel?"
Dat ls helemaal fout", snauwde de
officier. „Wat staat er op de waar
schuwing in de cabine van je wagen
Dat het geen enkele chauffeur is toe
gestaan tussen twee plaatsen op de
ze weg stil te staan behalve in het ge
val van panne. In dat geval moet hij
wachten op de volgende wagen die
hem moet slepen. Dat hij onder geen
beding zijn cabine uit mag of het weg
dek mag verlaten."
De officier beval dat O'Donnell en
zijn wagen bij aankomst in het vol
gende depot onderzocht zouden worden
en gaf hem bevel voor hem uit te rij-
