Schilderkunst uit de Nieuwe Wereld
Een auto-carrosseriebouwer
heeft het wel eens moeilijk
De Karei Doorman raakt
een trouwe dienaar kwijt
BOEKVERKOPERS STAAN
KLAAR VOOR DE STRIJD
Reclame-expert ontsluit
innerlijk van de vrouw
PRODUKT VAN DE ÉÉN VAAK
INSPIRATIE VAN DE ANDER
AMERIKA
extreem individualisme
CANADA
trouw aan de traditie
Nederl. kustvaarder
op rif bij Suez
Duizenden mensen worden getest
„DE VERBORGEN
VERLEIDERS"
Een geschiedenis achter
een nummerbord
CONCURRENTIE
UITZONDERING
Pianomuziek voor 3 handen
Maandag 17 november 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
■UHIllHimUHtlUIHIHIIIIIlaMlimitllllHllllllllllllltmiHlIIIMItllMIIIIIMIIHIIIIIItllfiniMII
Pagina 6
until
f)E tentoonstelling Jong Amerika
schildert in het Amsterdamse
Stedelijk Museum geeft een beeld
van de actuele beweging in de mo
derne kunst, die van de abstracte
expressionisten, de „action-painters"
De titel van de expositie is een beet
je misleidend. Niet heel Amerika
schildert zo als deze groep en boven
dien zijn de exposerenden niet zo jong
meer. De jongste is in 1923 geboren,
de meesten zelfs voor 1910.
In hun werk is de kunst, in de be
tekenis die wij er aan toe kennen
«zonder er overigens een definitie van
te kunnen geven), in het tegendeel
verkeerd. Het gaat bij deze schilders
niet om een voorstelling, niet om de
•"atio, om een redengevend beginsel,
.met om een idee, om een boodschap,
niet om de techniek zelfs. Evenmin
betekent hun schilderstrant een her
leving van het l'art pour l'art, de
..allerindividueelste expressie van de
illerindividueelste emotie", maar iets
olstrekt tegengestelds.
Zij willen de scheppingsdaad, het
cheppingsproces maken tot de enige
ioelstelling van hun handelingen. Niets
an buiten mag raken aan hun werk.
leen onderwerp, geen inspiratie voor-
>f. geen gedachte aan iets tastbaars
>f denkbaars. Hun ideaal is een „ein-
nalige" zelfexpansie van hun eigen
^aad.
Zij gaan ook op bijzondere wijze te
verk. Op armlengte afstand van hun
loek bijvoorbeeld of nog verder. Poi-
ock legt zijn doeken bij voorkeur op
ie grond. ..Omdat ik dan," zegt hij
:elf, dichter bij het schilderij ben,
neer een deel er van, omdat ik er op
deze manier omheen kan lopen, van
vier kanten kan werken en letterlijk
in het schilderij kan zijn".
Verrassing
Zij weten niet vantevoren hoe het
schilderij dat zij gaan maken, zal wor
den:
„Hetgeen er op het doek gebeurt Is
niet te voorspellen en is voor mij al
tijd een verrassing", schrijft William
Baziotes.
,.Ik hoopt het schilderij tegemoet te
treden zonder enige pasklare techniek
of een vooropgezette houding (een
toestand die evenwel nooit geheel te
bereiken is), geen programma te heb
ben en geen vooropgevatte stijl. Dus
geen Tworkows schilderen", schrijft
Jack Tworkow.
Het is duidelijk dat hun werk hyper-
individualistisch is en dat vaak zelfs
hun eigen schilderijen niet op elkaar
lijken. Deze wijze van schilderen heeft
niets te maken met de stromingen in
de Europese kunst van deze eeuw.
Niets met Mondriaan of Malewitsj,
met Kandinsky of Klee, niets met
het dadaïsme. Voor hun theorieën
gaan ze te rade bij Kierkegaard en
Martin Buber of bij het Zen-boed-
dhisme.
Er is geen sprake van een Nieuwe
Beelding, van een universele stijl, van
idealisme. Wat zij schilderen is het on
mooie, de on-orde, irrealiteit, conflict
stof.
Consequent doorgeredeneerd is een
tentoonstelling van hun werk een on
ding. Men zou de schilders zelf moe
ten exposeren. Werkend. Dan zou
men kunnen zten.waar het hun in
wezen om gaat:"'éen' wanhopige en
vermoedelijk uitzichtloze poging om
\1e essentie van hun eigen- scheppings
daad te verbeelden.
Nu blijkt overigens op deze exposi
tie de praktijk weer eens sterker dan
ie leer. Verscheidene „action-pain-
ers" halen wis en zeker elementen in
hun werk, die er volgens de theorie
niet mogen zijn. Baziotes schildert welj
eens een herkenbaar onderwerp, de j
slurf van een wervelwind bijvoorbeeld, I
De Koning (Rotterdammer van ge
boorte) een vrouwenfiguur en Newman
sluit aan bij het eindpunt dat Mon-
driaan en Malewitsj al lang geleden
bereikten: vlakken van dezelfde kleur,
in dit geval een zwarte balk op een
zwart veld.
Deze „action-painting" is, evenals
de theorie, moeilijk toegankelijk. Zij
is een ontdekkingstocht naar de per
soonlijkste zelfexpressie. Elk schilderij
schijnt een ontoegankelijk eiland, al
leen door de schilder bewoond.
I
l Tot in kleinigheden noteert ltü.
J. v. d. Ende alle ongerechtighe-
ien op het vliegkampschip Karei
Doorman.
door Barend Maaskant
W/~EINIGEN kennen het vliegkam.p-
schip Karei Doorman zo gron
dig als de luitenant ter zee vk 2 o.
c. J. van der Ende uit Vlaardingen.
Dat moet ook wel krachtens zijn
functie van officier onderhoud
schip, maar er is meer. Op 16 no
vember 1953 werd hij officier
32 jaar nadat hij als lichtmatroos
een dienstverband aanging bij de
Koninklijke Marine en tegelijk
werd hij op de Karei Doorman ge
plaatst.
Dat is morgen vijf jaar geleden.
Dit feit zal niet onopgemerkt voor
bijgaan op deze bodem, die thans
in de Moray Firth bij Schotland
een oefenreis maakt. Nog een paar
maanden en dan zit de diensttijd
erop voor ltz. Van der Ende.
De jeugdige v. d. Ende had al
een groot avontuur beleefd, toen hij
op 17-jarige leeftijd geplaatst werd
op het te Gorinchem liggende op
leidingsschip Schorpioen. Met zijn
vader was hij in 1919 naar Zuid-Afri-
ka geëmigreerd, maar zij hielden
het er maar een jaar uit.
Afwisselend
In 1922 diende hij als matroos op
het pantserdekschip Tromp tijdens
een oefenreis in de Middellandse Zee.
Van daar werd het schip wegens on
rust in Turkije opgeroepen naar de
baai van Smyrna ter bescherming
van het Nederlandse consulaat.
Luitenant ter zee v. d. Ende heeft
ongetwijfeld een afwisselend marine
leven gehad. Op circa veertig sche
pen van onze vloot heeft hij gevaren
of was erop gestationeerd. Viermaal
is hij naar de Oost geweest en ver
der bracht de marine hem naar de
West, Zuid-Amerika, Congo, Zuid- en
Oost-Afrika, Verenigde Staten, Cana
da, Noorwegen. Denemarken, Schot
land en Engeland.
In 1930 zou de torpedojager Van
Galen via de West naar de Oost
gaan. In de West had men een jaar
oponthoud. De Venezolaanse rebel Ur-
bini had de gouverneur van Curagao
ontvoerd en naar die man moest ook
de Van Galen zoeken. De gouverneur
keerde behouden terug, maar de re
bel bleef onvindbaar.
In 1928 volgde hij een duikersoplei
ding. Gedurende zes jaar verrichtte
hij hier en daar duikwerk tot een
diepte van dertig meter. Eén maand
voor het uitbreken van de tweede we
reldoorlog werd hij geplaatst bij het
afbouwen van een onderzeeboot, die
bij Wilton-Fijenoord te Schiedam
lag. Tot ieders spijt moet het schip
daar tot zinken worden gebracht.
Krijgsgevangenen
Marineman Van der Ende verhuis
de als krijgsgevangene naar Duits
land. Na een jaar werd hij met een
collega vrijgelaten, omdat beiden na
het neerstorten van een brandend
vliegtuig een vrouw hadden gered.
Over het vliegkampschip zegt hij:
Als schip is het een stuk verbe
terd. De slaapplaatsen zijn beter dan
zij ooit geweest zijn. En dat er zo
ruim van warm en koud zoetwater
douches gebruik gemaakt kan wor
den, is voor mij nog steeds een
weelde op een marineschip.
En verder: Het amusement is
goed, zoals het wekelijkse klassieke
concert. Als de Karei Doorman in
Nederland is, kan aan boord naar de
televisie gekeken worden. Er is een
goed studievertrek.
Iedere dag
Over één ding kan ltz. v. d. Ende
zich moeilijk heenzetten. Dit betreft
het verlaten van het zg. bakkensys-
teem en het invoeren van het café-
tariasysteem voor het gebruik van
de maaltijden door korporaals en
manschappen. Het vroegere systeem
bevorderde de kameraadschap en dat
is nu veel moeilijker, zegt hij.
Los hiervan staan zijn bezigheden
om er onder meer voor te zorgen,
dat ..alle dagelijkse reparaties over
schip, los en vast, tuig, sloepen, hut
ten, verblijven enz. geschieden", zo
als het orderboek van de comman
dant vermeldt. Daartoe maakt hij
gewapend met een notitieboekje
elke dag ten minste één keer een
grondige ronde door het schip.
Men moet zelf een week over de
Karei Doorman gedwaald hebben om
enigszins te begrijpen, dat daarbij
niets vergeten wordt: geen enkel
roestplekje, geen enkele slechtsluiten-
de deur, geen enkel ondeugdelijk
haakje, geen.. Van de bijna 1200
opvarenden zijn er circa honderd, die
het schip onderhouden zoals de luite
nant ter zee vk 2 o.c. J. van der
Ende het wenst als rechterhand van
de eerste officier.
DELFT. De Nederlandse Boekver-
opersbond staat klaar om de strijd aan
2 binden tegen elke poging, pocket-
ooks te verkopen in kruidenierszaken
■n sigarenwinkels, zoals de uitgeverij
3e Bron van plan is.
De georganiseerde boekhandel zal zich
iet kracht verzetten tegen pogingen
lijn debiet af te romen, zegt de Boek
verkopersbond. Men wil echter voor-
Ion ig nog niet aannemen, dat de ge
organiseerde kruideniersbranche zal
trachten de boekhandel te benadelen
door gebruik te maken van de methodes
van ongeorganiseerden.
Voor de verkoop van pockets via
andere branches, zo zegt de b^nd, be
staat niet de minste noodzaak. De boek-
hande" heeft zich de laatste jaren sterk
toegelegd op de pocket-verkoop, en de
cijfers bewijzen dat zij volkomen
rekend is voor deze taak.
Van een bekende pocketserie bijvocr-
eeld. bestaande uit 375 titels, zun er
momenteel nog maar 22d verkrU2baai,
de overige titels zijn uitverkocht. Van
dece 225 zijn er 75 nog maar kortg.-
leden verschenen. De overige 150 zijn
herdrukt, soms tot drie of vier maal
toe.
En van een in oktober verschenen
nieuwe serie van 12 titels zijn er nu
al 5 uitverkocht en in herdruk, aldus
de Boekverkopersbond.
Inmiddels zijn de eerste pocketbooks
van de Uitgeverij De Bron klaar ge
komen. Het zijn De geheime passagier
van Geoffrey Household en een ver
taling uit het Fries van Y. Poortinga's
roman Elbrech, die werd bekroond met
de Gijsbert Japikxprijs. Zij zullen niet
voor 1 januari bij kruideniers en sigaren
winkeliers verkrijgbaar zijn.
De Nedr landse (erkende) uitgevexs
van pocke ooks hebben inmiddels ver
gaderd om zich te beraden over hun
positie Het is een publiek geheim, dat
ook zij graag hun afzetgebied zouden
vergroten door verkoop van pocket
books buiten de boekhandel om. Het
is hun echter volgens het reglement van
de Nederlandse boekhandel verboden te
leveren aan niet-Ieden van de Vereni
ging tot behartiging van de belangen
des boekhandels.
OP de expositie van hedendaagse
Canadese kunst in de dépendance
van het Centraal Museum aan de
Maliebaan te Utrecht zijn de stromin
gen vertegenwoordigd, die wij ook in
Europa kennen, het surrealisme, het
neo-realisme, andere ismen en de ab
stracte kunst in verschillende ver
schijningsvormen. Maar deze schilders
zijn ook veel meer op Europa ge
oriënteerd. Velen zijn hier geweest, ze
hebben gereisd en in Parijs gestudeerd
(vele Canadezen spreken Frans).
Binning schildert in een soort klas-
sicistisch-expressionistische trant, Col-
ville kon artistiek gezien fa
milie van Willink zijn, Dallaire schil
dert op een Klee-achtige wijze, Le-
mieux werkt In singuliere kleurvlak
ken, waarmee hij de oneindigheid van
het Canadese winterlandschap aan
duidt. Mousseau heeft er een ab
stracte verbeelding van de Marseil
laise hangen, Roberts is een roman
tische realist en verder zijn er ab
stracter van wie Riopelle een woes
teling met het plamuurmes is.
PORT SAID (AP). De Neder
landse kustvaarder Menje (van de re
derij gebroeders Kuipers in, Meppel) is
zaterdag in de Rode zee op 250 mijlen
ten zuiden van Suez op een rif gelopen.
De Griekse sleepboot Derimikos Nico
las is uitgevaren, nadat het 438 ton me
tende Nederlandse schip per radio om
hulp had gevraagd. De Menje heeft een
lading van 250 ton munitie aan boord
en was op weg naar de Jordaanse ha
ven Akaba. Het schip is lek. Aan boord
werd niemand gewond.
MADRID (Reuter) - Veertien leden
van de (verboden) Spaanse socialistische
partij zijn gearresteerd in Madrid, Sa-
ragosa. San Sebastian en Vitoria.
Zij zullen moeten terechtstaan wegens
„illegale propaganda". Onder de gear
resteerden bevinden zich twee vooraan
staande artsen uit San Sebastian.
Bijzonder karakter
Van bijzonder karakter is het werk
van Alfred Pallen, die in Parijs woont.
Het heeft een dichterlijk-expressionis
tisch karakter. Zijn grote paneel
„Duistere rust" doet denken aan een
nacht met allerlei vreemde dreigin
gen, met monsters. De figuren die hij
rangschikt om een leeg huis met don
kere en lichte vlakken, schijnen een
alles overwoekerende, helse vegetatie.
Het schilderij is prachtig van kleur
en sterk van structuur. De dikopge-
legde verf. bij andere schilders vaak
niets te betekenen, heeft Pellan functio
neel toegepast in een slangachtige
mensenfiguur. Dat treft men trouwens
ook bij een ander werk, De Hinderlaag
aan. Het rood van de lucht is anders
van structuur dan het rood van de
aarde. Hierdoor bereikt hij met tech
nische middelen een zeggingskracht,
die een schilder als Riopelle niet kent,
ondanks de reusachtige hoeveelheden
verf, die hij op doeken smeert.
Een interessante expositie' uit een
land waar wij, artistiek bezien, totnog
toe vrijwel niets van wisten.
ALS IK U DE TITEL van het boek, dat ik deze week las, noem,
zult u me misschien er van verdenken, dat ik toch wel zeer lichte
kost las. Welnu de titel is: „De verborgen verleiders", geschreven
door Vance Packard, een Amerikaan, vertaalde uitgave H. J. Paris,
Amsterdam.
Verbolgen verleiders zijn gevaarlijk en er is kans, dat ge vreest
nog geschaakt te worden. Nee, dat heus niet, maar wèl onze duiten.
„De verborgen verleiders" is helemaal geen romannetje, doch eén
ijselijk nuchter, zakelijk boek, waarin de schrijver tracht te waar
schuwen. Allereerst zijn Amerikaanse medeburgers, maar in zijn kort
voorwoord richt hij zich aldus tot Europese lezers: „Amerikanen zijn
het meest beïnvloede volk aan deze zijde van het IJzeren Gordijn ge-
I De avondlijke gast, een werk van de Canadese schilder Jean-Paul Lemieux.
Maar u hebt weinig reden u nu ge
rustgesteld te voelen. Want het is dui
delijk, dal de beïnvloeding van het on
derbewustzijn zich gaandeweg ver
spreidt. De meeste Amerikaanse aan
hangers van de psychologische benade
ring doen zaken met Europa en zullen
dus hun aandacht ook op u richten
als zij dat al niet gedaan hebben.
Het gaat dus over zaken doen en wel
de manier waarop. Die vind ik kortweg
beangstigend.
Het is zeer natuurlijk, dat elke fir
ma, die aan het publiek iets verkopen
wil, zijn best gaat doen zijn artikel aan
de markt te brengen en dan probeert
hij zoveel mogelijk de aandacht daarop
te vestigen. Daarvoor behoeft men heus
niet een boek uit Amerika te lezen,
zult ge me toevoegen, want dat doen
onze zakenmensen immers ook en daar
is niets tegen. Wie geen reclame
maakt, zal ook nie-1 veel verkopen.
HOE
Dat is allemaal waar, doch hóé
maakt men reclame? Vance Packard
leert ons in zijn boek, dat het vak re
clamemaken een dóór en dóór weten
schappelijk bedrijf is geworden. Er zijn
in Amerika tal van adviesbureaus voor
reclame, die een grote staf mensen uit
de wetenschappelijke wereld in hun
dienst hebben. Heel knappe mensen op
het terrein van psychologie en sociolo
gie, leiden voor grote reclameadvies-bu
reaus verschillende campagnes voor be
langrijke firma's.
Men studeert diepte psychologie en
wat men op deze manier te weten komt,
dient om kopers en koopsters rijp te
maken het aangeprezen artikel te ko
pen.
Nu zijn dit allemaal geleerde woor-
Farina maakte van het front van
de Ferrari 410 Super Amerika (links
op de foto boven) en het achterstuk
van de normale Ferrari 250 GT
(rechts op de foto boven) de Coupé
Speciaal 250 Grand .Turismo (foto
onder).
den en ge vraagt wellicht, wat men dan
uitvoert om de mensen zo gewillig te
maken, dat ze maar kopen, wat wordt
geboden, of men het nodig heeft of
niet.
De mensen worden zo intens met we
tenschappelijke methoden bestudeerd,
dat de deskundigen meer van ons in
nerlijk, onze verborgen drijfveren, te
weten komen, dan wij zelf. Indien no
dig testen zij honderden of duizenden
mensen, en de verkregen inzichten ko
men aan de reclamecampagnes ten
goede.
Nu. daar hebben wij vrouwen dan
ook heel wat mee te maken, want, ge
weet het wel, dat het grootste percenta
ge van het nationaal inkomen door onze
handen vloeit. Mannen kopen ook, maar
dat is vaak een grote aankoop voor
één keer in een lange tijd. zoals bijv.
een auto of een machine in het bedrijf.
De reclamewetenschap laat geen ar
tikel ongemoeid, omdat de verschillende
fabrikanten om raad vragen. Even tus
sen door vermelden, dat in dit reclame
vak jaarlijks miljoenen en miljoenen
dollars worden omgezet in adviezen in
Amerika.
GEEN EIGEN WIL
We denken dus, dat wij precies naar
onze eigen wil iets uitzoeken, maar dat
is niet zo. Een firma heeft, wijs gewor
den door psychiaters en sociologen de
reclamestunt klaar en wij kopen juist
dat merk zeep, tandpasta, bakmeel enz.
wat zij ons aanprijzen.
Toen ik las hoever men gaat om on
ze ziel te doorvorsen, werd ik er door
verbijsterd. Het is net, of men met
een soort geheime sleutel ons innerlijk
ontsluit, dan naar binnen gluurt en wat
men daarbinnen ontdekt te gaan ge
bruiken om ons zoveel mogelijk geld te
laten besteden.
Een duidelijk voorbeeld is de recla
me voor auto's. De fabrikant gaat niet
meer de deugden van zijn product aan
het licht brengen, neen hij heeft het er
over hoe de man zich gaat voelen in
zo'n auto. Een man, die niet *o best
geslaagd Is in het leven, wordt een
auto opgedrongen, want dan pas, in
zo'n auto, kan hij tonen wat hij waard
Mensen met verdrongen complexen
worden op een andere manier aange
pakt. De wetenschapsmensen achter de
coulissen, instrueren de verkoopchefs en
die moeten leren hun mensen aan te
zien om daarna hun manier van aan
pakken te bepalen.
Er is een reclameadviesbureau in
Amerika, dat op wetenschappelijke wij
ze heeft laten uitzoeken hoe een vrouw
reageert in haar maandelijkse nare da
gen, reageert op bepaalde artikelen en
aan de hand van de uitkomsten van dit
onderzoek worden de vrouwen in de re
clame aangepakt. Ik vind het kort ge
zegd een miserabel gedoe. Een volgen
de keer wat meer over dat boek.
MAJA
„Tjeiten" heet dit aan boord
van marineschepen.
door Ru de Grood
TURIJN. Het bezit van een hob
by is een geschenk van de hemel,
maar men gaat er de hel mee in,
wanneer men haar moet bedrijven
om zijn dagelijks brood te verdie-j
nen.
Deze wijsheid, die een Franse I
beeldhouwer mij eens in mijn oor!
fluisterde, kwam mij weer in mijn,
gedachte, toen ik mijn zoveelste ron
de deed in de sectie van de caros-
seriebouwers op de autotentoonstel
ling te Turijn.
Wat moet het toch heerlijk zijn om
je zonder dat men zich druk be
hoeft te maken om de kosten, die
het met zich mee brengt te kun
nen uitleven in het bouwen van een
automobiel, zoals je die zelf graag
zou zien, volgens je eigen begrippen
van de estetica, logica en volgens
het karakter, dat je de wagen op de
weg zelf wil toekennen!!
Wat doen de Italiaanse carrosserie
fabrikanten feitelijk anders? Zij zouden
dus de gelukkigste mensen op de we
reld moeten zijn. mede omdat zij zo'n
geweldig succes hebben in de wereld,
waarin zij zich met hun hobby bewe
gen. Pinin Farina heeft tijdens zijn
laatste bezoek aan de Parijse salon
voor de Franse televisie hét zo lyrisch
uitgedrukt: „Alleen aan de Italiaanse
hemel danken wij het succes van onze
prestaties".
Een gelukkig mens!?
f Ik weet het nog niet zo precies.
Want bij dit alles doet zich een zeer
pijnlijk aspect voor: de automobiel is
een gebruiksartikel in het dagelijks le
ven en geen museumstuk. Daarmee
wil ik zeggen, dat de mens dagelijks
met de automobiel en daarin juist
met het uiterlijk van de auto wordt
geconfronteerd Deze confrontatie
brengt met zich mee, dat de werkzaam
heid van de schoonheid verslapt en dat
de bewondering daardoor vaak omslaat
in verveling.
Bovendien bestaat er nog een concur
rentie op dit gebied en het product van
de een is vaak de inspiratie tot eenl
nog fraaier product van een ander, zo-i
I dat men zelfs van na-apen kan spreken, j
Dit dwingt deze carrosseriebouwers,
om willen zij „bij" blijven steeds
maar weer met nieuwe dingen te ko
men en zoals men zal begrijpen, zijn
deze nieuwe creaties lang niet altijd
uit de zo noodzakelijke inspiratie gebo-
I ren.
Het probleem, dat ik hierboven aan
sneed, is waarschijnlijk wel het groot
ste, waarmee een carrossier worstelt.
jZou hij een jaar in gebreke blijven om
imet iets nieuws uit te komen, dan be
tekent dit voor hem een achteruitgang,
Idie hij in jaren niet meer kan inhalen.
Deze angst komt op de tentoonstel
ling van Turijn op twee manieren tot
uiting: in de eerste plaats kan men in
deze sectie duidelijk het onderscheid
maken tussen de grote carrosseriebou
wers en de kleine; in de tweede plaats
vormt dit een verklaring waarom
zelfs de groten in dit vak vaak hun
toevlucht nemén tot een gespecialiseer
de ontwerper, zoals bijvoorbeeld Mi-
chelotti.
Bij- de kleinere ziet men vaak twee
oplossingen: óf het nabouwen, het imi
teren of quasi geïnspireerd zijn van
hetgeen de groteren in het verleden
presteerden, óf het uitbrengen van een
model, waaraan een van de drie ba
sispunten schoonheid, logica, karak
ter ontbreekt. Maar hierover wil ik
iets in een afzonderlijk verhaal vertel
len.
De groteren Bertone, Vignale, Pi
nin Farina, Touring, Ghia. van wie on
getwijfeld Pinin Farina de grootste is
bezitten in het algemeen een eigen
stijl, waarop zij herhaaldelijk variëren,
en dit soms zo vaak doen, dat zij óf
in herhaling vallen óf tenslotte in wei
nig logische oplossingen terecht ko
men.
Een van die weinig originele en wei
nig logische oplossingen van de groot
ste onder de groten, Pinin Farina,
zagen wij hier op deze tentoonstelling
staan. Men kent de prachtige Ferrari
410 Super America en men kent ook
de even voortreffelijke Ferrari 250 GT.
Welnu, om aan een verzoek van Ferra
ri voor een Coupé Special 250 GT te
voldoen, nam hij het achterstuk van de
normale Ferrari 250 GT, het front van
de Ferrari 410 Super America, paste
deze aan elkaar, camoufleerde het ge
heel met wat kleur- of chroombiezen,
waarmee het nieuwe model gereed was.
Dat dit bij Pinin Farina slechts een
uitzondering is, tonen de andere model-
len, die hij hier op de tentoonstelling
heeft staan en die allen, stuk voor
stuk. tot het allerbeste werk behoren,
dat hier vertoond wordt. Zoals de hier
bij afgebeelde Lancia Flammia, geba
seerd op zijn drie jaar geleden uitge
brachte Florida. Nu kan men bewe
ren, dat Pinin Farina te veel toegeeft
aan de Amerikaanse smaak door ge
heel in de lijn van de huidige Ameri
kaanse mode het toepassen van de
vierkante achterzijde, drie jaar geleden
dachten de Amerikanen nog niet aan
deze lijn en op dat ogenblik werd zij
door Pinin Farina in Parijs uitgebracht.
De ontwikkeling, die de hierbij afge
beelde Flaminia, heeft doorlopen, is
het doortrekken van de eenmaal aange
nomen tendens en het slotresultaat een
logische conclusie hiervan.
■Een reusachtige klap was het enige
wat Cyril Smith zich herinnerde van
het auto-ongeluk dat hem drie jaar ge
leden tijdens een concertreis door Rus
land overkwam. Cyril Smith is de
mannelijke helft van het pianoduo, dat
hij met zijn vrouw Phyllis Sellick
vormt. Het ongeluk kostte hem het ge
bruik van zijn linkerarm.
De Lancia Flaminia, gebaseerd op de drie jaar oude Florida.
Aanvankelijk was hem beloofd dat
de arm in twee maanden weer in orde
zou zijn. Toen werd het twee jaar en
ten slotte: U kunt met uw linkerhand
nooit meer piano spelen.
Maar nu, 49 jaar oud, heeft hij met
zijn vrouw een nieuw begin gemaakt:
een repertoire van pianomuziek voor
drie handen. Een muzikale combinatie
die tot nu toe onbekend was.
Deze maand begint hun toernee in
Engeland. Op 25 november spelen zij
in de Londense Royal Festival Hall,
waar ook koningin Elizabeth komt
luisteren.
Binnenkort komt en boek van Cy
ril Smith uit, dat Duet voor drie han
den heet.