Schilderkunst uit de Nieuwe Wereld Een auto-carrosseriebouwer heeft het wel eens moeilijk De Karei Doorman raakt een trouwe dienaar kwijt BOEKVERKOPERS STAAN KLAAR VOOR DE STRIJD Reclame-expert ontsluit innerlijk van de vrouw PRODUKT VAN DE ÉÉN VAAK INSPIRATIE VAN DE ANDER AMERIKA extreem individualisme CANADA trouw aan de traditie Nederl. kustvaarder op rif bij Suez Duizenden mensen worden getest „DE VERBORGEN VERLEIDERS" Een geschiedenis achter een nummerbord CONCURRENTIE UITZONDERING Pianomuziek voor 3 handen Maandag 17 november 1958 ZEEUWSCH DAGBLAD ■UHIllHimUHtlUIHIHIIIIIlaMlimitllllHllllllllllllltmiHlIIIMItllMIIIIIMIIHIIIIIItllfiniMII Pagina 6 until f)E tentoonstelling Jong Amerika schildert in het Amsterdamse Stedelijk Museum geeft een beeld van de actuele beweging in de mo derne kunst, die van de abstracte expressionisten, de „action-painters" De titel van de expositie is een beet je misleidend. Niet heel Amerika schildert zo als deze groep en boven dien zijn de exposerenden niet zo jong meer. De jongste is in 1923 geboren, de meesten zelfs voor 1910. In hun werk is de kunst, in de be tekenis die wij er aan toe kennen «zonder er overigens een definitie van te kunnen geven), in het tegendeel verkeerd. Het gaat bij deze schilders niet om een voorstelling, niet om de •"atio, om een redengevend beginsel, .met om een idee, om een boodschap, niet om de techniek zelfs. Evenmin betekent hun schilderstrant een her leving van het l'art pour l'art, de ..allerindividueelste expressie van de illerindividueelste emotie", maar iets olstrekt tegengestelds. Zij willen de scheppingsdaad, het cheppingsproces maken tot de enige ioelstelling van hun handelingen. Niets an buiten mag raken aan hun werk. leen onderwerp, geen inspiratie voor- >f. geen gedachte aan iets tastbaars >f denkbaars. Hun ideaal is een „ein- nalige" zelfexpansie van hun eigen ^aad. Zij gaan ook op bijzondere wijze te verk. Op armlengte afstand van hun loek bijvoorbeeld of nog verder. Poi- ock legt zijn doeken bij voorkeur op ie grond. ..Omdat ik dan," zegt hij :elf, dichter bij het schilderij ben, neer een deel er van, omdat ik er op deze manier omheen kan lopen, van vier kanten kan werken en letterlijk in het schilderij kan zijn". Verrassing Zij weten niet vantevoren hoe het schilderij dat zij gaan maken, zal wor den: „Hetgeen er op het doek gebeurt Is niet te voorspellen en is voor mij al tijd een verrassing", schrijft William Baziotes. ,.Ik hoopt het schilderij tegemoet te treden zonder enige pasklare techniek of een vooropgezette houding (een toestand die evenwel nooit geheel te bereiken is), geen programma te heb ben en geen vooropgevatte stijl. Dus geen Tworkows schilderen", schrijft Jack Tworkow. Het is duidelijk dat hun werk hyper- individualistisch is en dat vaak zelfs hun eigen schilderijen niet op elkaar lijken. Deze wijze van schilderen heeft niets te maken met de stromingen in de Europese kunst van deze eeuw. Niets met Mondriaan of Malewitsj, met Kandinsky of Klee, niets met het dadaïsme. Voor hun theorieën gaan ze te rade bij Kierkegaard en Martin Buber of bij het Zen-boed- dhisme. Er is geen sprake van een Nieuwe Beelding, van een universele stijl, van idealisme. Wat zij schilderen is het on mooie, de on-orde, irrealiteit, conflict stof. Consequent doorgeredeneerd is een tentoonstelling van hun werk een on ding. Men zou de schilders zelf moe ten exposeren. Werkend. Dan zou men kunnen zten.waar het hun in wezen om gaat:"'éen' wanhopige en vermoedelijk uitzichtloze poging om \1e essentie van hun eigen- scheppings daad te verbeelden. Nu blijkt overigens op deze exposi tie de praktijk weer eens sterker dan ie leer. Verscheidene „action-pain- ers" halen wis en zeker elementen in hun werk, die er volgens de theorie niet mogen zijn. Baziotes schildert welj eens een herkenbaar onderwerp, de j slurf van een wervelwind bijvoorbeeld, I De Koning (Rotterdammer van ge boorte) een vrouwenfiguur en Newman sluit aan bij het eindpunt dat Mon- driaan en Malewitsj al lang geleden bereikten: vlakken van dezelfde kleur, in dit geval een zwarte balk op een zwart veld. Deze „action-painting" is, evenals de theorie, moeilijk toegankelijk. Zij is een ontdekkingstocht naar de per soonlijkste zelfexpressie. Elk schilderij schijnt een ontoegankelijk eiland, al leen door de schilder bewoond. I l Tot in kleinigheden noteert ltü. J. v. d. Ende alle ongerechtighe- ien op het vliegkampschip Karei Doorman. door Barend Maaskant W/~EINIGEN kennen het vliegkam.p- schip Karei Doorman zo gron dig als de luitenant ter zee vk 2 o. c. J. van der Ende uit Vlaardingen. Dat moet ook wel krachtens zijn functie van officier onderhoud schip, maar er is meer. Op 16 no vember 1953 werd hij officier 32 jaar nadat hij als lichtmatroos een dienstverband aanging bij de Koninklijke Marine en tegelijk werd hij op de Karei Doorman ge plaatst. Dat is morgen vijf jaar geleden. Dit feit zal niet onopgemerkt voor bijgaan op deze bodem, die thans in de Moray Firth bij Schotland een oefenreis maakt. Nog een paar maanden en dan zit de diensttijd erop voor ltz. Van der Ende. De jeugdige v. d. Ende had al een groot avontuur beleefd, toen hij op 17-jarige leeftijd geplaatst werd op het te Gorinchem liggende op leidingsschip Schorpioen. Met zijn vader was hij in 1919 naar Zuid-Afri- ka geëmigreerd, maar zij hielden het er maar een jaar uit. Afwisselend In 1922 diende hij als matroos op het pantserdekschip Tromp tijdens een oefenreis in de Middellandse Zee. Van daar werd het schip wegens on rust in Turkije opgeroepen naar de baai van Smyrna ter bescherming van het Nederlandse consulaat. Luitenant ter zee v. d. Ende heeft ongetwijfeld een afwisselend marine leven gehad. Op circa veertig sche pen van onze vloot heeft hij gevaren of was erop gestationeerd. Viermaal is hij naar de Oost geweest en ver der bracht de marine hem naar de West, Zuid-Amerika, Congo, Zuid- en Oost-Afrika, Verenigde Staten, Cana da, Noorwegen. Denemarken, Schot land en Engeland. In 1930 zou de torpedojager Van Galen via de West naar de Oost gaan. In de West had men een jaar oponthoud. De Venezolaanse rebel Ur- bini had de gouverneur van Curagao ontvoerd en naar die man moest ook de Van Galen zoeken. De gouverneur keerde behouden terug, maar de re bel bleef onvindbaar. In 1928 volgde hij een duikersoplei ding. Gedurende zes jaar verrichtte hij hier en daar duikwerk tot een diepte van dertig meter. Eén maand voor het uitbreken van de tweede we reldoorlog werd hij geplaatst bij het afbouwen van een onderzeeboot, die bij Wilton-Fijenoord te Schiedam lag. Tot ieders spijt moet het schip daar tot zinken worden gebracht. Krijgsgevangenen Marineman Van der Ende verhuis de als krijgsgevangene naar Duits land. Na een jaar werd hij met een collega vrijgelaten, omdat beiden na het neerstorten van een brandend vliegtuig een vrouw hadden gered. Over het vliegkampschip zegt hij: Als schip is het een stuk verbe terd. De slaapplaatsen zijn beter dan zij ooit geweest zijn. En dat er zo ruim van warm en koud zoetwater douches gebruik gemaakt kan wor den, is voor mij nog steeds een weelde op een marineschip. En verder: Het amusement is goed, zoals het wekelijkse klassieke concert. Als de Karei Doorman in Nederland is, kan aan boord naar de televisie gekeken worden. Er is een goed studievertrek. Iedere dag Over één ding kan ltz. v. d. Ende zich moeilijk heenzetten. Dit betreft het verlaten van het zg. bakkensys- teem en het invoeren van het café- tariasysteem voor het gebruik van de maaltijden door korporaals en manschappen. Het vroegere systeem bevorderde de kameraadschap en dat is nu veel moeilijker, zegt hij. Los hiervan staan zijn bezigheden om er onder meer voor te zorgen, dat ..alle dagelijkse reparaties over schip, los en vast, tuig, sloepen, hut ten, verblijven enz. geschieden", zo als het orderboek van de comman dant vermeldt. Daartoe maakt hij gewapend met een notitieboekje elke dag ten minste één keer een grondige ronde door het schip. Men moet zelf een week over de Karei Doorman gedwaald hebben om enigszins te begrijpen, dat daarbij niets vergeten wordt: geen enkel roestplekje, geen enkele slechtsluiten- de deur, geen enkel ondeugdelijk haakje, geen.. Van de bijna 1200 opvarenden zijn er circa honderd, die het schip onderhouden zoals de luite nant ter zee vk 2 o.c. J. van der Ende het wenst als rechterhand van de eerste officier. DELFT. De Nederlandse Boekver- opersbond staat klaar om de strijd aan 2 binden tegen elke poging, pocket- ooks te verkopen in kruidenierszaken ■n sigarenwinkels, zoals de uitgeverij 3e Bron van plan is. De georganiseerde boekhandel zal zich iet kracht verzetten tegen pogingen lijn debiet af te romen, zegt de Boek verkopersbond. Men wil echter voor- Ion ig nog niet aannemen, dat de ge organiseerde kruideniersbranche zal trachten de boekhandel te benadelen door gebruik te maken van de methodes van ongeorganiseerden. Voor de verkoop van pockets via andere branches, zo zegt de b^nd, be staat niet de minste noodzaak. De boek- hande" heeft zich de laatste jaren sterk toegelegd op de pocket-verkoop, en de cijfers bewijzen dat zij volkomen rekend is voor deze taak. Van een bekende pocketserie bijvocr- eeld. bestaande uit 375 titels, zun er momenteel nog maar 22d verkrU2baai, de overige titels zijn uitverkocht. Van dece 225 zijn er 75 nog maar kortg.- leden verschenen. De overige 150 zijn herdrukt, soms tot drie of vier maal toe. En van een in oktober verschenen nieuwe serie van 12 titels zijn er nu al 5 uitverkocht en in herdruk, aldus de Boekverkopersbond. Inmiddels zijn de eerste pocketbooks van de Uitgeverij De Bron klaar ge komen. Het zijn De geheime passagier van Geoffrey Household en een ver taling uit het Fries van Y. Poortinga's roman Elbrech, die werd bekroond met de Gijsbert Japikxprijs. Zij zullen niet voor 1 januari bij kruideniers en sigaren winkeliers verkrijgbaar zijn. De Nedr landse (erkende) uitgevexs van pocke ooks hebben inmiddels ver gaderd om zich te beraden over hun positie Het is een publiek geheim, dat ook zij graag hun afzetgebied zouden vergroten door verkoop van pocket books buiten de boekhandel om. Het is hun echter volgens het reglement van de Nederlandse boekhandel verboden te leveren aan niet-Ieden van de Vereni ging tot behartiging van de belangen des boekhandels. OP de expositie van hedendaagse Canadese kunst in de dépendance van het Centraal Museum aan de Maliebaan te Utrecht zijn de stromin gen vertegenwoordigd, die wij ook in Europa kennen, het surrealisme, het neo-realisme, andere ismen en de ab stracte kunst in verschillende ver schijningsvormen. Maar deze schilders zijn ook veel meer op Europa ge oriënteerd. Velen zijn hier geweest, ze hebben gereisd en in Parijs gestudeerd (vele Canadezen spreken Frans). Binning schildert in een soort klas- sicistisch-expressionistische trant, Col- ville kon artistiek gezien fa milie van Willink zijn, Dallaire schil dert op een Klee-achtige wijze, Le- mieux werkt In singuliere kleurvlak ken, waarmee hij de oneindigheid van het Canadese winterlandschap aan duidt. Mousseau heeft er een ab stracte verbeelding van de Marseil laise hangen, Roberts is een roman tische realist en verder zijn er ab stracter van wie Riopelle een woes teling met het plamuurmes is. PORT SAID (AP). De Neder landse kustvaarder Menje (van de re derij gebroeders Kuipers in, Meppel) is zaterdag in de Rode zee op 250 mijlen ten zuiden van Suez op een rif gelopen. De Griekse sleepboot Derimikos Nico las is uitgevaren, nadat het 438 ton me tende Nederlandse schip per radio om hulp had gevraagd. De Menje heeft een lading van 250 ton munitie aan boord en was op weg naar de Jordaanse ha ven Akaba. Het schip is lek. Aan boord werd niemand gewond. MADRID (Reuter) - Veertien leden van de (verboden) Spaanse socialistische partij zijn gearresteerd in Madrid, Sa- ragosa. San Sebastian en Vitoria. Zij zullen moeten terechtstaan wegens „illegale propaganda". Onder de gear resteerden bevinden zich twee vooraan staande artsen uit San Sebastian. Bijzonder karakter Van bijzonder karakter is het werk van Alfred Pallen, die in Parijs woont. Het heeft een dichterlijk-expressionis tisch karakter. Zijn grote paneel „Duistere rust" doet denken aan een nacht met allerlei vreemde dreigin gen, met monsters. De figuren die hij rangschikt om een leeg huis met don kere en lichte vlakken, schijnen een alles overwoekerende, helse vegetatie. Het schilderij is prachtig van kleur en sterk van structuur. De dikopge- legde verf. bij andere schilders vaak niets te betekenen, heeft Pellan functio neel toegepast in een slangachtige mensenfiguur. Dat treft men trouwens ook bij een ander werk, De Hinderlaag aan. Het rood van de lucht is anders van structuur dan het rood van de aarde. Hierdoor bereikt hij met tech nische middelen een zeggingskracht, die een schilder als Riopelle niet kent, ondanks de reusachtige hoeveelheden verf, die hij op doeken smeert. Een interessante expositie' uit een land waar wij, artistiek bezien, totnog toe vrijwel niets van wisten. ALS IK U DE TITEL van het boek, dat ik deze week las, noem, zult u me misschien er van verdenken, dat ik toch wel zeer lichte kost las. Welnu de titel is: „De verborgen verleiders", geschreven door Vance Packard, een Amerikaan, vertaalde uitgave H. J. Paris, Amsterdam. Verbolgen verleiders zijn gevaarlijk en er is kans, dat ge vreest nog geschaakt te worden. Nee, dat heus niet, maar wèl onze duiten. „De verborgen verleiders" is helemaal geen romannetje, doch eén ijselijk nuchter, zakelijk boek, waarin de schrijver tracht te waar schuwen. Allereerst zijn Amerikaanse medeburgers, maar in zijn kort voorwoord richt hij zich aldus tot Europese lezers: „Amerikanen zijn het meest beïnvloede volk aan deze zijde van het IJzeren Gordijn ge- I De avondlijke gast, een werk van de Canadese schilder Jean-Paul Lemieux. Maar u hebt weinig reden u nu ge rustgesteld te voelen. Want het is dui delijk, dal de beïnvloeding van het on derbewustzijn zich gaandeweg ver spreidt. De meeste Amerikaanse aan hangers van de psychologische benade ring doen zaken met Europa en zullen dus hun aandacht ook op u richten als zij dat al niet gedaan hebben. Het gaat dus over zaken doen en wel de manier waarop. Die vind ik kortweg beangstigend. Het is zeer natuurlijk, dat elke fir ma, die aan het publiek iets verkopen wil, zijn best gaat doen zijn artikel aan de markt te brengen en dan probeert hij zoveel mogelijk de aandacht daarop te vestigen. Daarvoor behoeft men heus niet een boek uit Amerika te lezen, zult ge me toevoegen, want dat doen onze zakenmensen immers ook en daar is niets tegen. Wie geen reclame maakt, zal ook nie-1 veel verkopen. HOE Dat is allemaal waar, doch hóé maakt men reclame? Vance Packard leert ons in zijn boek, dat het vak re clamemaken een dóór en dóór weten schappelijk bedrijf is geworden. Er zijn in Amerika tal van adviesbureaus voor reclame, die een grote staf mensen uit de wetenschappelijke wereld in hun dienst hebben. Heel knappe mensen op het terrein van psychologie en sociolo gie, leiden voor grote reclameadvies-bu reaus verschillende campagnes voor be langrijke firma's. Men studeert diepte psychologie en wat men op deze manier te weten komt, dient om kopers en koopsters rijp te maken het aangeprezen artikel te ko pen. Nu zijn dit allemaal geleerde woor- Farina maakte van het front van de Ferrari 410 Super Amerika (links op de foto boven) en het achterstuk van de normale Ferrari 250 GT (rechts op de foto boven) de Coupé Speciaal 250 Grand .Turismo (foto onder). den en ge vraagt wellicht, wat men dan uitvoert om de mensen zo gewillig te maken, dat ze maar kopen, wat wordt geboden, of men het nodig heeft of niet. De mensen worden zo intens met we tenschappelijke methoden bestudeerd, dat de deskundigen meer van ons in nerlijk, onze verborgen drijfveren, te weten komen, dan wij zelf. Indien no dig testen zij honderden of duizenden mensen, en de verkregen inzichten ko men aan de reclamecampagnes ten goede. Nu. daar hebben wij vrouwen dan ook heel wat mee te maken, want, ge weet het wel, dat het grootste percenta ge van het nationaal inkomen door onze handen vloeit. Mannen kopen ook, maar dat is vaak een grote aankoop voor één keer in een lange tijd. zoals bijv. een auto of een machine in het bedrijf. De reclamewetenschap laat geen ar tikel ongemoeid, omdat de verschillende fabrikanten om raad vragen. Even tus sen door vermelden, dat in dit reclame vak jaarlijks miljoenen en miljoenen dollars worden omgezet in adviezen in Amerika. GEEN EIGEN WIL We denken dus, dat wij precies naar onze eigen wil iets uitzoeken, maar dat is niet zo. Een firma heeft, wijs gewor den door psychiaters en sociologen de reclamestunt klaar en wij kopen juist dat merk zeep, tandpasta, bakmeel enz. wat zij ons aanprijzen. Toen ik las hoever men gaat om on ze ziel te doorvorsen, werd ik er door verbijsterd. Het is net, of men met een soort geheime sleutel ons innerlijk ontsluit, dan naar binnen gluurt en wat men daarbinnen ontdekt te gaan ge bruiken om ons zoveel mogelijk geld te laten besteden. Een duidelijk voorbeeld is de recla me voor auto's. De fabrikant gaat niet meer de deugden van zijn product aan het licht brengen, neen hij heeft het er over hoe de man zich gaat voelen in zo'n auto. Een man, die niet *o best geslaagd Is in het leven, wordt een auto opgedrongen, want dan pas, in zo'n auto, kan hij tonen wat hij waard Mensen met verdrongen complexen worden op een andere manier aange pakt. De wetenschapsmensen achter de coulissen, instrueren de verkoopchefs en die moeten leren hun mensen aan te zien om daarna hun manier van aan pakken te bepalen. Er is een reclameadviesbureau in Amerika, dat op wetenschappelijke wij ze heeft laten uitzoeken hoe een vrouw reageert in haar maandelijkse nare da gen, reageert op bepaalde artikelen en aan de hand van de uitkomsten van dit onderzoek worden de vrouwen in de re clame aangepakt. Ik vind het kort ge zegd een miserabel gedoe. Een volgen de keer wat meer over dat boek. MAJA „Tjeiten" heet dit aan boord van marineschepen. door Ru de Grood TURIJN. Het bezit van een hob by is een geschenk van de hemel, maar men gaat er de hel mee in, wanneer men haar moet bedrijven om zijn dagelijks brood te verdie-j nen. Deze wijsheid, die een Franse I beeldhouwer mij eens in mijn oor! fluisterde, kwam mij weer in mijn, gedachte, toen ik mijn zoveelste ron de deed in de sectie van de caros- seriebouwers op de autotentoonstel ling te Turijn. Wat moet het toch heerlijk zijn om je zonder dat men zich druk be hoeft te maken om de kosten, die het met zich mee brengt te kun nen uitleven in het bouwen van een automobiel, zoals je die zelf graag zou zien, volgens je eigen begrippen van de estetica, logica en volgens het karakter, dat je de wagen op de weg zelf wil toekennen!! Wat doen de Italiaanse carrosserie fabrikanten feitelijk anders? Zij zouden dus de gelukkigste mensen op de we reld moeten zijn. mede omdat zij zo'n geweldig succes hebben in de wereld, waarin zij zich met hun hobby bewe gen. Pinin Farina heeft tijdens zijn laatste bezoek aan de Parijse salon voor de Franse televisie hét zo lyrisch uitgedrukt: „Alleen aan de Italiaanse hemel danken wij het succes van onze prestaties". Een gelukkig mens!? f Ik weet het nog niet zo precies. Want bij dit alles doet zich een zeer pijnlijk aspect voor: de automobiel is een gebruiksartikel in het dagelijks le ven en geen museumstuk. Daarmee wil ik zeggen, dat de mens dagelijks met de automobiel en daarin juist met het uiterlijk van de auto wordt geconfronteerd Deze confrontatie brengt met zich mee, dat de werkzaam heid van de schoonheid verslapt en dat de bewondering daardoor vaak omslaat in verveling. Bovendien bestaat er nog een concur rentie op dit gebied en het product van de een is vaak de inspiratie tot eenl nog fraaier product van een ander, zo-i I dat men zelfs van na-apen kan spreken, j Dit dwingt deze carrosseriebouwers, om willen zij „bij" blijven steeds maar weer met nieuwe dingen te ko men en zoals men zal begrijpen, zijn deze nieuwe creaties lang niet altijd uit de zo noodzakelijke inspiratie gebo- I ren. Het probleem, dat ik hierboven aan sneed, is waarschijnlijk wel het groot ste, waarmee een carrossier worstelt. jZou hij een jaar in gebreke blijven om imet iets nieuws uit te komen, dan be tekent dit voor hem een achteruitgang, Idie hij in jaren niet meer kan inhalen. Deze angst komt op de tentoonstel ling van Turijn op twee manieren tot uiting: in de eerste plaats kan men in deze sectie duidelijk het onderscheid maken tussen de grote carrosseriebou wers en de kleine; in de tweede plaats vormt dit een verklaring waarom zelfs de groten in dit vak vaak hun toevlucht nemén tot een gespecialiseer de ontwerper, zoals bijvoorbeeld Mi- chelotti. Bij- de kleinere ziet men vaak twee oplossingen: óf het nabouwen, het imi teren of quasi geïnspireerd zijn van hetgeen de groteren in het verleden presteerden, óf het uitbrengen van een model, waaraan een van de drie ba sispunten schoonheid, logica, karak ter ontbreekt. Maar hierover wil ik iets in een afzonderlijk verhaal vertel len. De groteren Bertone, Vignale, Pi nin Farina, Touring, Ghia. van wie on getwijfeld Pinin Farina de grootste is bezitten in het algemeen een eigen stijl, waarop zij herhaaldelijk variëren, en dit soms zo vaak doen, dat zij óf in herhaling vallen óf tenslotte in wei nig logische oplossingen terecht ko men. Een van die weinig originele en wei nig logische oplossingen van de groot ste onder de groten, Pinin Farina, zagen wij hier op deze tentoonstelling staan. Men kent de prachtige Ferrari 410 Super America en men kent ook de even voortreffelijke Ferrari 250 GT. Welnu, om aan een verzoek van Ferra ri voor een Coupé Special 250 GT te voldoen, nam hij het achterstuk van de normale Ferrari 250 GT, het front van de Ferrari 410 Super America, paste deze aan elkaar, camoufleerde het ge heel met wat kleur- of chroombiezen, waarmee het nieuwe model gereed was. Dat dit bij Pinin Farina slechts een uitzondering is, tonen de andere model- len, die hij hier op de tentoonstelling heeft staan en die allen, stuk voor stuk. tot het allerbeste werk behoren, dat hier vertoond wordt. Zoals de hier bij afgebeelde Lancia Flammia, geba seerd op zijn drie jaar geleden uitge brachte Florida. Nu kan men bewe ren, dat Pinin Farina te veel toegeeft aan de Amerikaanse smaak door ge heel in de lijn van de huidige Ameri kaanse mode het toepassen van de vierkante achterzijde, drie jaar geleden dachten de Amerikanen nog niet aan deze lijn en op dat ogenblik werd zij door Pinin Farina in Parijs uitgebracht. De ontwikkeling, die de hierbij afge beelde Flaminia, heeft doorlopen, is het doortrekken van de eenmaal aange nomen tendens en het slotresultaat een logische conclusie hiervan. ■Een reusachtige klap was het enige wat Cyril Smith zich herinnerde van het auto-ongeluk dat hem drie jaar ge leden tijdens een concertreis door Rus land overkwam. Cyril Smith is de mannelijke helft van het pianoduo, dat hij met zijn vrouw Phyllis Sellick vormt. Het ongeluk kostte hem het ge bruik van zijn linkerarm. De Lancia Flaminia, gebaseerd op de drie jaar oude Florida. Aanvankelijk was hem beloofd dat de arm in twee maanden weer in orde zou zijn. Toen werd het twee jaar en ten slotte: U kunt met uw linkerhand nooit meer piano spelen. Maar nu, 49 jaar oud, heeft hij met zijn vrouw een nieuw begin gemaakt: een repertoire van pianomuziek voor drie handen. Een muzikale combinatie die tot nu toe onbekend was. Deze maand begint hun toernee in Engeland. Op 25 november spelen zij in de Londense Royal Festival Hall, waar ook koningin Elizabeth komt luisteren. Binnenkort komt en boek van Cy ril Smith uit, dat Duet voor drie han den heet.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1958 | | pagina 6