Waar eindigt zwaartekracht aarde
begint die van de
en waar Degint aie van ae maan;
ANTWOORD: NERGENS
TRIUMPH TR 3
In het zonnestelsel
bestaat geen gebied
zonder zwaartekracht
Van
Montessori-
bellen tot
paukeniste
Gonnie van Tright-van Rijn
Collectie Regnault geveild
via binnenhuistelevisie
Terneuzense
jeugdraad
Maandag 20 oktober 1958
iit i .-it A t
ZEEUWSCH
DAGBLAD
f* O O ij g iIJ» 4
Pagina 6
LINKS: Een fantasie van onze
tekenaar op de visie, die onze
wetenschap heeft op de melkweg,
waarvan ons zonnestelsel deei uit-
maakt.
RECHTS: Schematische voorstelling van de zwaartekracht van aarde
en maan. Uiteraard is slechts bij wijze van hulpmiddel gebruik gemaakt
van cirkels. Waar de cirkels dicht bij elkaar staan is de zwaartekracht
sterker, dan daar waar ze verder van elkaar staan. Zoals men ziet
komen de kringen steeds verder van elkaar te staan, wordt de aan
trekkingskracht van aarde en maan steeds minder, maar van een
begrenzing van deze krachten kan men niet spreken. Ze vervagen tot
ze bijna onmerkbaar worden. De aantrekkingskracht van de maan
(cirkels staan verder uit elkaar) is dus veel geringer dan die van
de aarde.
EEN uur en twintig minuten na de prachtig geslaagde lan
cering van de Thor-Able, de rakettencombinatie die de
Pionier zaterdag ver het heelal in stuwde, maakte het Ame
rikaanse ministerie van defensie een vergissing waarom zeer veel
drukte is gemaakt. Het maakte bekend in begrijpelijke geest
drift over de geleverde prestatie die, hoe ook de verdere tocht van
de Pionier mocht verlopen, bewonderenswaardig was dat de
Pionier het eerste door de mens vervaardigde voorwerp was dat,
voor zover bekend, zich aan de zwaartekracht van de aarde
had onttrokken.
HE maan blijft om de aarde draaien
dank zij het volmaakte even
wicht tussen de draaisnelheid van
de maan om de aarde en de
zwaartekracht van de maan. Even
zo blijft de aarde om de zon
draaien dank zij het evenwicht
tussen de zwaartekracht van de
zon en de snelheid waarmee de
aarde zich om de zon beweegt. Dit
laatste geldt op gelijke wijze voor
de andere planeten van ons zon
nestelsel. Dat stelsel is een prach
tig voorbeeld van evenwicht tus
sen onderling op elkaar inwerken
de krachten.
aan de oppervlakte van die satelliet
0,16 maal de zwaartekracht aan de
oppervlakte van de aarde is. Voor de
planeten zijn die cijfers: Mercurius
0,37, Venus 0,85, Mars 0,37, Jupiter
2,51, Saturnus 1.07, Uranus 0,83 en
Neptunus 1,14.
Deze cijfers betekenen dat een
ruimtevaartuig met minder moei
te los kan komen van Mercurius,
Venus, Mars en Uranus zo die
planeten ooit bereikt zouden kun
nen worden dan van de aarde
en een grotere startkracht dan op
aarde zou moeten ontwikkelen op
Jupiter en Neptunus.
TERNEUZEN. De Terneuzense jeugd
raad is van mening dat de plaatselijke
overheid te weinig doet voor de jeugd.
Er is rond Terneuzen geen kampeergele
genheid en speelplaatsen ontbreken, al
dus de jeugdraad in een onder leiding
van de heer E. de Groene gehouden ver-j
gadering. Er wordt veel gesproken over
de baldadigheid van de jeugd, doch dan
moet ook op pedagogische wyze worden
getracht, de baldadigheid te beteugelen.
Uit de besprekingen bleek voorts dat
er tussen de burgemeester en de jeugd-
I raad verschil van mening is over de be-
steding van een bedrag van f 25.000 uit
het Rampenfonds.
i In een onderhoud, dat het bestuur van
[de jeugdraad met de burgemeester heeft
gehad, heeft de burgemeester medege-
deeld het geld te willen bestemmen voor
een openbare leeszaal. Hij achtte dit van
j groot belang. De jeugdraad, die dit geld
I graag voor de activiteiten der jeugdbe-
j weging wil bestemmen, verschilde niet de
I burgemeester van gedachten over de ur-
j gentle, en was voorts van mening dat de
burgemeester de betekenis van het
I jeugdwerk, zoals dat geschiedt door de
diverse plaatselijke verenigingen onder -
I schat.
Bij de bespreking van het winterpro-
gramma werd besloten in november een
avond te geven met lekespel en creatief
spel van Loe Hoefnagels. Voorts werd de
suggestie gedaan een discussieavond te
organiseren over de invloed van de di
verse levensbeschouwingen op het jeugd
werk. Ook over de subsidiepolitiek zou,
aldus de vergadering, kunnen worden ge
sproken
Besloten werd het verzoek van het
C.N.V. te Sluiskil om toelating tot de
jeugdraad nader te bezien.
In de vacature ontstaan door het ver
trek van. de secretarise, mej. R. van Eek,
werd tijdelijk voorzien door dt heer J.
Hofman te Sluiskil met het secretariaat
te belasten.
VVEMELDINGE
Collecte. De collecte voor hef P.I.T.
heeft f 241,37 opgebracht.
WOLPHAARTSDIJK
Collecte. Voor het P.I.T. werd f 109,62
gecollecteerd.
Melkweg de kern
Die bekendmaking gaf overal in
de wereld aanleiding tot de veron
derstelling dat de Pionier nimmer
naar de aarde zou terugkeren en
dat dus volledig welslagen van de
vlucht van de Pionier in het voor
uitzicht lag. Men vergat echter dat
de Pionier ook binnen het veld van
de aantrekkingskracht van de aar
de zou zijn gebleven indien hij in
een baan om de maan was ge
bracht en daar was blijven rond
draaien. Immers: de maan zelf
blijft om de aarde draaien omdat
de baan van de maan geheel bin
nen dat veld ligt. Met andere woor
den: de maan zelf is nog onderhe
vig aan de zwaartekracht van de
aarde.
Zoals men veronderstelde, had de op
steller van het gewraakte communi
qué het dan ook bepaald niet bedoeld.
Toen het communiqué werd geschre
ven zag alles er naar uit dat de Pio
nier de vooraf berekende baan zou vol
gen en binnen het bereik van de aan
trekkingskracht van de maan gebracht
zou kunnen worden. De Pionier zou
dan, hoewel nog steeds onderhevig
aan de zwaartekracht van de aarde,
ni|et naar de aarde terugvallen en dus
los van die zwaartekracht zijn geko
men. Los daarvan omdat dicht bij de
maan de zwaartekracht van de maan
veel sterker is dan die van de ver-
verwijderde aarde.
Op dezelfde manier is een piloot
van een straalvliegtuig los van de
zwaartekracht van de aarde zodra hij
in een kogelbaan een korte tijd volko
men gewichtsloosheid ervaart.
Over vereenvoudiging
p ENERAAL - MAJOOR Donald
Yates, de commandant van kaap
Canaveral, sloeg de spijker op de
kop, toen hij dinsdag naar aanlei
ding van vragen over deze zwaar
tekrachtkwestie zei: ,,De terminolo
gie van de ruimtevaart is blijk
baar even ingewikkeld als de tech
nische vraagstukken die ter verwe
zenlijking van de ruimtevaart moe
ten worden opgelost."
De opsteller van het communiqué,
getuige de inhoud van de lange reeks
bekendmakingen van zaterdag en zon
dag over de lancering van de Pionier,
een man die volledig voor zijn taak
berekend was en zijn onderwerp be
heerste, is het slachtoffer geworden
van een streven naar oververeenvou-
diging.
Die oververeenvoudiging. dat is se
dert de lancering van de eerste spoet
nik gebleken, was bittere noodzaak
omdat anders zeer weinigen zouden
kunnen begrijpen hoe de lancering van
een kunstmaan verliep. Het nieuws
over de vele kunstmanen was de afge
lopen twaalf maanden dan ook noodza
kelijkerwijze doorsnekt met dergelijke
oververeenvoudigingen die eigenlijk
onjuistheden waren. Zij vielen echter
niet op. mede doordat men er geen
voorbarige conclusies uit behoefde te
trekken. De kunstmanen bleven im
mers draaien, zo redeneerde men, en
alles zou dus wel zo zijn als was mede
gedeeld.
Deze keer ging er iets mis. Deze
keer sprong een van de oververeen
voudigingen duidelijk in het oog. Het
zal, daarvan zijn wij overtuigd, zeker
niet de laatste keer zijn dat zoiets ge
beurt.
\ÏU echter de vergissing is begaan
- vragen miljoenen mensen zich af
hoe het dan wel gesteld is met die
zwaartekracht. Waar eindigt de
zwaartekracht van de aarde? Waar
begint de zwaartekracht van de
maan? Dit zijn twee van de vele
vragen die ons de afgelopen' dagen,
herhaaldelijk zijn gesteld.
Appel en Newton
Ons antwoord was kort: „Nergens".
Het wekte uiteraard verbazing, want
de vragenstellers hadden tekeningen
gezien die een andere indruk gaven.
Tekeningen, die berustten op het be
ginsel van de oververeenvoudiging. Op
sommige van die tekeningen was de
„grens" van de zwaartekracht van
de aarde aangegeven als een gestip-
Nergens binnen ons zonnestelsel is
dan ook een zwaartekrachtloos gebied.
Nog duidelijker wordt onze voor
stelling van de reikwijdte van de
zwaartekracht wanneer wij bedenken
dat ons gehele zonnestelsel maar een
onbeduidend onderdeeltje is van een
reusachtig melkwegstelsel dat door de
wereldruimte wentelt en door een on
derling samenspel van zwaartekrach
ten bijeen gehouden wordt. De zon met
al zijn planeten draait in 220 miljoen i i
jaar een maal om de kern van datj^01^ VOOr een lail^e-duur-proef
geweldige stelsel heen met een snel- werd dit een test met hoge ge-
Ons gehei e bonnes teiseï ifdufonde?: middelden door een aantal landen
hevig aan de zwaartekracht die de van West-Europa. Het doel was
aan te tonen, dat met een twee-
zitter sportwagen een dergelijke
door J. B. Th. Hugenholtz
g EN wagen over een afstand
van bijna 7000 km onder
handen nemen, is een bijzonder
heid. Toen de Standard Motor Co.
Ltd. mij een Triumph TR 3 af-
kern van onze melkweg uitoefent naar
alle kanten..
Naar menselijke begrippen eindigt
dus inderdaad de zwaartekracht ner
gens. De middellijn van onze melkweg
is ongeveer 10.000 lichtjaren, en een
lichtjaar is 9.463.000.000.000 kilometer.
Wie die afstand in kilometers uitre
kent zal erkennen dat het antwoord
van de professor volgens menselijke
begrippen juist was.
r-»V I Y4«'•«'•vs
Een dwarsdoorsnede van de melkweg zou er ongeveer zo uit
moeten zien. De zon met planeten (o.a. de aarde) bevindt zich, als
men het zo uit mag- drukken, dicht bij de rand van de melkweg.
pelde cirkelboog. Aan die cirkelboog
raakte een kleinere. Dat was dan de
„grens" van de zwaartekracht van de
maan. Op andere tekeningen was een
iets minder onjuiste voorstelling gege
ven. Daarop lag het zwaartekracht
veld van de maan geheel binnen de,
weer gestippelde, „grens" van de
zwaartekracht van de aarde.
De vragenstellers begonnen er iets
van te begrijpen toen wij een anec
dote hadden verteld. Een professor
in de sterrenkunde zijn naam is ons
ontschoten redde zich eens uit de
moeilijkheid toen zijn studenten wil
den weten waar de zwaartekracht ein
digde en zijn .antwoord nergens
niet bevredigde. In een opwelling nam
hij een appel uit zijn zak en liet die
vallen. „Kijk", zei hij, „nu ik die ap
pel heb laten vallen beweegt de pla
neet Saturnus»" Er ging een daverend
gelach op, want de studenten wisten
dat Saturnus maximaal 1645 miljoen
kilomeier van de aarde is verwijderd
en bijna tienmaal zo groot als de aar
de is. Maar zij lachten niet meer toen
de professor had herinnerd aan de
zwaartekrachtwetten van Isaac New
ton. Volgens die wetten trekken alle
lichamen die zich in de wereldruim
te bevinden elkaar aan. Het gehele uit
spansel is volgens Newton aan die
wetten onderhevig.
De professor liet de appel zien die
hij had laten vallen. „Het was een
vallende appel", zei hij, „die Isaac
Newton ongeveer op de helft van de
zeventiende eeuw op het spoor van
zijn zwaartekrachtwetten bracht."
Het was ook Newton die de eerste
was die uitrekende hoe, in theorie,
een kunstmaan om de aarde zou kun
nen blijven cirkelen. De theorie van
de kunstmanen is dus al heel oud
Toekomst bekend
I ^E ruimtevaarders van cle toekomst
zullen ter dege rekening moeten
houden met de verschillen in
zwaartekracht in de wereldruimte.
In de eerste plaats dat is uit
de lancering van de Pionier ge
bleken is die alom binnen ons
zonnestelsel merkbare zwaarte
kracht van invloed op de baan
van een raket. Daarbij komt dat
men moet weten welke zwaarte
kracht overwonnen moet worden
door een ruimtevaartuig dat, na
een landing te hebben gemaakt op
bij voorbeeld de maan of een van
de nabijgelegen planeten, naar de
aarde wil terugkeren.
Die ruimtevaarders kunnen steunen
op de gegevens die de sterrenkundigen
uit nauwkeurige berekeningen hebben
verkregen. Zo is het al jaren bekend
dat de zwaartekracht van de maan
lange tocht met hoge snelheden en
een flinke hoeveelheid bagage voor
twee personen mogelijk was. Deze
opzet is volledig geslaagd.
Eerst iets over het signalement van
de wagen: De TR 3 in zijn laatste vorm
is een verdere ontwikkeling van de TR
2, die zijn sporen had verdiend in races
en rallies. Een forse 2 liter motor, ont
wikkeld uit de motor van de Standard
Vanguard, met een rendement van
ruim 100 PK, is geplaatst in een chassis
met korte wielbasis en tamelijk stugge
vering.
Er zijn twee makkelijke zitplaatsen.
Achter deze zitplaatsen is, terwille van
een goede gewichtsverdeling over de ge
hele breedte van de wagen, de benzi
netank aangebracht. Het is een hoge
platte tank geworden, die 54 liter be
vat. Dan volgt de bagageruimte waar
heel wat ingaat en waaronder het re
servewiel is bevestigd.
De twee uitgesneden portieren hebben
een handige bergruimte. Een zware
bumper beschermt de brede grille en
de koplampen, zijn in de motorkap in
gebouwd.
De TR 3 wordt uitgevoerd met schijf-
wielen of met Rudge-wielen met spa
ken en centrale vleugelmoer. Bij de wa
gen kan een hardtop geleverd worden.
De beugels van de losse kap liggen op
gevouwen achter de zitplaatsen en wor
den door een hoes beschermd. Opzetten
gaat - vooral wanneer men met z'n
tweeën is zeer snel en in minder
dan twee minuten is men onderdak.
Voorts zijn er de zijruiten, die in hou
ders op de beide portieren werden ge
monteerd.
7E ZIJN van een stevige constructie
en hebben openschuivende plexiglas
ruiten. Bij flinke snelheid wordt de bo
venrand van de kap, die op de staande
ruiten aansluit, naar buiten gezogen.
Ook komt er bij regen langs de hoeken
nogal wat water naar binnen. De rand
boven de voorruit blijft echter goed wa
terdicht, wanneer hij op de juiste ma
nier wordt bevestigd. Er zit in de kap
een grote achterruit. Het zicht rondom
is voortreffelijk.
De zitplaatsen verdienen een woord
van lof, want ze zijn erg comfortabel
door de rondlopende rugleuning en de
goede zitkussens, zodat men ook na een
la.rige tocht met hoge snelheid niet moe
wordt. Ook dë stand' van de leuning is
prima. Alleen komt de elleboog wel
eens in conflict met de bevestigingsbeu-
gel voor de zijruiten op het portier.
Het grote stuur met richtmgwijzer-
knop heeft een goede stand en de be
sturing is licht en direct.
Op het dashboard (het is geheel
met kunstleer bekleed) zijn gegroe
peerd: grote toerenteller en speedo
meter, goed zichtbaar door het drie-
Spakige stuurwiel, terwijl fci het mid-
Om een indruk te geven van de grootte van de planeten
ten opzichte van de zon en de verhouding van de zwaarte
kracht van de planeten t.o.v. die van de aarde dient onder
staande tekening. Bovenaan ziet u een deel van de schijf
van de zon. De aantrekkingskracht van de zon is 27,89 maal
zo sterk als die van de aarde.
Daaronder ziet u de verschillende planeten.
Helemaal onderaan zijn de zwaartekrachten vergeleken
met die van de aarde. Het gewicht van drie stevige peren,
die op aarde een kilo wegen, zou op andere planeten zoveel
bedragen als op de tekening is aangegeven.
den van het dashboard meters aanwe
zig zijn voor benzinestand, oliedruk
(in kg en niet in lbs.), ampèremeter
en koelwaterthermometer. Voorts
schakelaars voor dashboardlicht, rui
tenwisser en lichten. Onderaan start-
slot met startknop en choke. Geheel
links vlak bij de rand va.n het stuur
wiel is een kleine switch, die van de
overdrive: met éen pink te bedienen.
Het korte en stijve versnellings-
handle zit op de hoge drijfstangtunnel
en komt zodoende vlak bij het stuur
wiel. De handrem zit aan de passa
gierszijde van de tunnel.
DE ACCELERATIECIJFERS spreken
voor zichzelf. Aan het einde van de
kwartmijl (400 m) met staande start is
de snelheid precies 130 km en op onze
tocht, die precies 6814 km lang was, kon
steeds gekruist worden met 120 tot '130
km per uur, terwijl op de autobanen in
Italië en Duitsland langdurig 160 km per
uur werd gereden.
Vooral in de bergen was de overdrive
fantastisch. Er zijn dan zeven versnel
lingen en bif urenlang hairpinrijden in
de Appennijnen kon steeds met het juiste
toerental worden gereden door gebruik
van de overdrive-knop. Bij „terugscha
kelen" ermee was het voldoende, wat
gas bij te geven; bij het opschakelen
kon men in de betreffende versnelling
flink gasgeven (bij gas wegnemen volgt
een ruk) ofwel gewoon even ontkoppe
len. Deze Laycock de Normanville-over
drive werkte zonder fouten en geruisloos.
Gedurende de gehele reis maakte ik
steeds ten volle gebruik van de 100 PK,1
die de motor met zijn compressie van
.5 op 1 leverde en toch bleef het ver
bruik uitzonderlijk laag. namelijk 1 op
9.4. Olieverbruik was ook zeer laag en
slechts vier maal werd een halve li
ter bijgevuld. Het olieverbruik lag dus
tussen de 1 liter op 30003500 km.
De wegligging was uitstekend, doch de
schokbreking was het zwakke punt van
de wagen. De tocht voerde over norma
le wegen, maar niettemin konden de
veel te kleine schokbrekers er niet te
gen. Dit is ook de reden, waarom een
ronde op het circuit van Zandvoort
een gemiddelde van 105 km opleverde.
De remmen zijn formidabel en ver
toonden geen spoor van fading. Het pe
daal heeft weinig vrije slag. Ze grijpen
zeer soepel aan, maar geven een enorm
sterke vertraging, mede dank zij de
nieuwe Ferodo-voering. t)e hoofdindruk
van de TR 3 is: een uiterst snelle en com
fortabele sportwagen.
door A. Sittig-Beem
IN de strijdvraag over voor-
en nadelen van het Mon-
tessori-onderwijs willen wij
ons niet mengen, maar dit ene
moet worden gezegd: als de
Amsterdamse loodgieter Van
Rijn nu juist twintig jaar ge
leden zijn dochtertje Gonnie
niet naar een Montessori
school had gestuurd, zou Ne
derland nu waarschijnlijk niet
de uitzonderlijke figuur van
een vrouwelijke paukenist bin
nen haar grenzen rijk zijn.
En ook is het misschien maar
goed, dat de muziek toen, twintig
jaar geleden, nog geen enkele rol
speelde in het gezin Van Rijn.
Was er bij Gonnie thuis een mu
zikale traditie geweest, dan zou
men, toen haar onderwijzeres ver
telde dat Gonnie de bellen zo fan
tastisch speelde, het kind waar
schijnlijk naar pianoles hebben
gestuurd.
Het is nu eenmaal zo, dat de pia
no of de viool de eerste instrumen
ten zijn waaraan men denkt, wan
neer een kind een muzikale aanleg
demonstreert. Is dat kind een meis
je, dan zal zij meestal haar hele le
ven gebonden blijven aan de, door
traditie voor vrouwen „toegestane"
instrumenten: piano, viool, harp,
fluit, eventueel violoncello. Een tra
ditie, waaraan niet de eisen die het
instrument stelt en de lichamelijke
beperktheid van de vrouw ten
grondslag liggen, maa. het aan
huis gebonden zijn, dat de vrouwen
vroeger werd opgelegd. Immers,
piano, viool, enz. zijn instrumenten
voor kamermuziek, en binnenshuis
musiceren was een van de weinige
dingen die ook al in vroeger eeuwen
als een vrouwelijke zaak werd
beschouwd. Dat een violiste of een
pianiste, die als soliste optreedt, een
lichamelijk zeer zwaar vak be
oefent, beseft men vaak niet.
]\TEE, gelukkig leefde deze traditie
niet in het loodgietersgezin Van
Rijn. Als de juffrouw van school
zegt, dat Gonnie zo mooi op de bel
len speelt, en dat een xylofoon het
instrument is dat erg op de school
se bellen lijkt, waarom zou Gonnie
dan niet xylofoon leren spelen? Ge
lukkig besluit van haar ouders,
want later bleek wel dat de piano
Gonnie zeer bepaald niet aantrok.
Acht jaar was Gonnie toen zij haar
eerste xylofoonlessen kreeg, en vier
jaar later moest men zich tot Cor
Smit, de eerste paukenist van het
Concertgebouworkest, wenden om
iemand te vinden die haar nog iets
kon leren.
Aan Cor Smit komt de eer toe dat
hij durfde zeggen wat hij in het
'kleine blonde meisje zag: een ge
boren paukeniste.
De eerste paukeniste van het
Brabants Orkest, mevrouw Gonnie
van Tright-v. Rijn, die ons dit al
les in een ruime villa in Vught in
een grote kamer waar zelfs het
vloerldeed met muzieksymbolen is
versierd, zit te vertellen, is nu zo
intiem met de pauken, dat zij zich
nauwelijks meer kan voorstellen
hoe dat kind van twaalf jaar het
heeft volgehouden: de eerste twee
jaar na haar vervroegd toelatings
examen voor het Amsterdamse
Conservatorium studeerde zij wel
pauken, maar zonder dat instru
ment ooit aan te raken. Men stu
deertop een tafel. Pauken kwa
men er niet aan te pas. Dat is om
dat een tafel, die minder resoneert.
een betere controle op wat men
doet, mogelijk maakt.
Een paar weken na haar eind
examen in 1948 zat Gonnie op kan
toor, en zij was onmiddellijk zo ent
housiast voor dit nieuwe werk,
dat zij twee dagen later al boekhou
den aan het' studeren was. Toen een
week daarrta het Haarlemse orkest
per advertentie een leerling-slag
werker vroeg, vond Gonnie het op
kantoor te plezierig om te sollici
teren, maar vader Van Rijn zei:
„Heb ik je daarvoor vijf jaar laten
studeren?"
Enige ter wereld
Zij won het van al haar manne
lijke mededingers en werd slag
werkster in Haarlem. De volgende
keer dat zij zich op een auditie
VROUWEN kunnen
soms de eerste vi
ool spelen, in de muziek
en daarbuiten. De viool
wordt beschouwd als een
voor vrouwen geschikt
instrument, zoals ook de
piano en de harp. Maar
sommige vrouwen kiezen
een andere weg. Zij voe
len zich aangetrokken tot
een instrument, waarvan
men niet verwacht dat
een vrouw het zou bespe
len: trompet, tuba, bas of
slagwerk. Toch zijn die
vrouwen er en wij heb
ben hen opgezocht. Hierbij
bet eerste artikel over
zo'n „buitenbeentje".
liet horen (toen het Brabants Or
kest werd opgericht), won zij het
weer, al deed ze ook „buiten mede
dinging" mee. Daarop volgde de
aanstelling tot eerste paukeniste,
waarschijnlijk de enige ter wereld.
De eerste paukenist is de chef-kok
van wat oneerbiedig de keuken van
het orkest wordt genoemd. En chef
kok is zij ook thuis, waar het or
kest bestaat uit solo-hoboïst (van
hetzelfde orkest) Evert van Tright,
Evert-Jan (vier) en Astrid (twee
jaar). Koken is dan ook wel onge
veer de enige huishoudelijke bezig
heid die zij kan doen, want de dag
van een orkestlid is druk bezet. Al
leen voor de Grote Schoonmaak
heeft zij altijd tijd: die valt in de
Matthaus-Passiontijd, en daaraan
komen geen pauken te pas!
Verder is haar dag ingedeeld zo
als die van igder orkestlid: 's mor
gens repetitie, 's middags tijd om
te studeren, lessen te geven (of te
nemen) en wat te rusten, 's avonds
uitvoering. Bij die lessen komt de
verder niet meer gebruikte xylo
foon weer op tafel. Het is gezellig
toeven bij deze slanke jonge vrouw,
die het overigens maar een karwei
vindt zoveel over zichzelf te vertel
len, maar haar tijd is beperkt. Niet
dat zij steels op haar horloge be
gint te kijken oh nee. „Een horloge
dat bestand is tegen dat voortdu
rende dreunen, is jammer genoeg
nog niet uitgevonden. Ik heb er wel
al vijf versleten!" Maar de kleine
Astrid is uit haar bedje, gekomen,
en zelfs een vouw die de enige
paukeniste ter wereld wordt ge
noemd. wil zich wel eens even ge
woon M haar dochtertje bezighou
den.
VOLGENDE KEER: NOO-
KIE GOMPERTZ (HOBO).
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM Op de open
bare verkoping van de veelbespro
ken collectie Regnault op 22 en 23
oktober in Arti et Amicitiae te
Amsterdam, zullen de adspirant-
kopers hun bod per binnenhuiste-
telvisie kunnen doen.
Veilingmeester Paul Brandt intro
duceert deze primeur in de Neder
landse veilingtraditie omdat de be
langstelling voor de veiling zo
groot bli.ikt te zijn dat één vei-
iingzaal alle gegadigden onmogelijk
zal kunnen herbergen.
Daarom zal een televisietoestel
worden opgesteld in een neven-
vertrek Een cameraman zal het
te koop gebodene nauwkeurig vol
gen zodat eventuele kopers via het
scherm hun keuze kunnen maken.
In de grote zaal staat eveneens een
televisiescherm, waarop de veiling
meester kan zien of er in de aan
grenzende kamer geboden wordt.
Bij de veiling van woensdag
avond bij Sotheby in Londen heeft
mèn eveneens de televisie te hulp
geroepen om alle gegadigden aan
de veiling te kunnen laten mee
doen.
