Nederlands kunstbezit
ver ten achter bij buitenland
Communistisch drama
herleeft op toneel
Jazz in de kerk wint veld
DUIZENDEN HYGIËNISCHE
HAPJES IN DE R.A.I.
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 5
Leningrad heeft even veel Rembrandts als Rijksmuseum en Mauritshuis samen
Schaduw van helden
Met ladingen vol over de grens
Weinig goede buitenlandse kunst
VEREENIGING
REMBRANDT
HERSTELT FOUTEN
UIT VERLEDEN
ONDANKS AARZELING BIJ KERKERADEN
SYMBOOL
SCHULDBESEF
In Nisse geen kosteloos
luiden van de klok
Synode-Spakenburg spreekt
dinsdagavond over AOW
AANGRIJPEND
AKKERS, BAKKERS EN ANALISTEN
Grote akkers
Maandag 13 oktober 1958
HET NEDERLANDSE KUNSTBEZIT KAN NIET IN
DE SCHADUW STAAN BIJ HETGEEN ANDERE LANDEN
AAN KUNSTWERKEN HEBBEN. VERGELEKEN MET DE
COLLECTIES IN MUSEUMS VAN ENGELAND, DUITS
LAND, FRANKRIJK, RUSLAND, ZWITSERLAND EN
BELGIË IS ONS KUNSTBEZIT, ZOWEL IN PARTICULIERE
ALS OPENBARE VERZAMELINGEN, POVER. VOORAL
GELDT DAT VOOR NIET-NEDERLANDSE KUNST. DE
GROTE BUITENLANDSE SCHILDERSCHOLEN BIJVOOR
BEELD ZIJN NAUWELIJKS IN NEDERLANDSE COLLEC
TIES VERTEGENWOORDIGD.
EEN van de walgelijkste en
weerzinwekkendste vertonin
gen in Rusland en de satelliet-
landen is de rehabilitatie van do
den. Mensen die, omdat zij om
welke reden ook niet meer iïi het
systeem pasten of omdat ze in
de weg stonden voor bepaalde
kopstukken, zonder vorm van pro
ces werden gedood. Kwamen er
andere opvattingen of andere kop
stukken, dan werden zij postuum
in ere hersteld en hun lijken met
een sinistere vertoning op plech
tige wijze herbegraven.
Het is begin oktober 1956 in Hon
garije gebeurd met Laszlo Rajk en
drie andere communistische kopstuk
ken, die in 1939 onder het bewind
van Rakosi werden terecht gesteld.
Rajk Was minister van buitenland-'
se zaken. Hun lijken werden bijge
zet in een mausoleum in Boedapest
dat is genoemd naar de Hongaarse
vrijheidsheld uit de vorige eeuw
Kossuth. De echtgenote van Rajk
en zijn zoontje waren bij de her
begrafenis aanwezig.
Vele partijleiders voerden het
woord met- leuzen als sadistische
misdadigers die de terechtstelling
hadden bewerkstelligd" en ..een gro
te tragedie die het gevolg was van
de persoonsverheerlijking".
Mevrouw Rajk is later, na de
Hongaarse opstand, met Imre Nagy
gearresteerd en zou nu in gevan
genschap in Roemenië zijn.
Dit duistere drama is het onder
werp van een toneelstuk „Shadow
of Heroes" van de Amerikaanse
auteur Robert Ardrey, dat deze
week in Londen in Europese pre-
première is gegaan.
Het stuk is een reconstructie van
de opkomst van Janos Kadar. De
schrijver ziet hem als een man, die
alles inspant om in de top van de
communistische wereld iets te be
tekenen.
De opvoering was om twee redenen
een gebeurtenis. In de eerste plaats
had de Lord-kanselier, a'e Britse cen
sor het uitbeelden van levende of pas
overleden staatslieden nog nooit toe
gestaan. En verder is het stuk geen
toneelstuk in de eigenlijke zin; het
lijkt meer een documentaire met ver
bindende teksten, gezegd door een
rondwandelende verteller.
De regisseur zei vóór de première:
Het toneelstuk is een nieuw soort
journalistiek; alles wat er in gebeurt
berust op waarheid.
BIJ ONS is de belangstelling voor buitenlandse kunst altijd relatief gering
geweest en eigenlijk is zij dat nog. Alle landen hefotoen natuurlijk in de
eerste plaats belangstelling voor hun eigen kunst, naar Nederland stond wat
dit betreft helaas wel aan de top. Merkwaardig is ook, dat het Nederlandse
hof zich veel minder met kunst verzamelen heeft bezig gehouden dan in de
omringende landen. De enige uitzonderingen zij-n prins Frederik Hendrik.
Willem V en koning Willem 1. De collectie van nrins Willem V vormt nog
steeds de kern van de verzameling in het Mauritshuis. De koning kocht zelfs
Italianen, wat voor ons land helemaal een uitzondering is.
Een groot deel van de nalatenschap van de tweede
Nederlandse souverein werd echter verkocht. De
veilingcatalogus vermeldde een zeer grote kunstver
zameling waarin de kostelijkste en kostbaarste schil
derijen waren. Een paar namen: Titiaan, Raphael,
Van Eijck (o.a. de Verkondiging aan Maria), Jan Gos-
saert van Mabuse, Lucas van Leyden, Holbein, Cranach,
Rubens, Van Dijck, Hobbema, Clouet, Murillo, Poussin,
Velasquez, Da Vinei en nog veel, veel meer.
De veiling begon op 12 augustus 1850, een paar dagen
later was alles verkocht.
In de negentiende eeuw is er een reusachtige uit
verkoop van Nederlands kunstbezit geweest. Vijf en
zeventig jaar geleden, toen de Vereeniging Rembrandt
„tot behoud en vermeerdering van kunstschatten in
Nederland" werd opgericht, bezat het Rijksmuseum
in Amsterdam 2 Rembrandts, 2 werken van Frans
Hals, geen Vermeer; het Mauritshuis 4 Rembrandts
en verder niets aan meesters uit de zeventiende eeuw,
onze grootste kunstperiode en uniek in de hele ge
schiedenis.
Grote verzamelingen met zeer belangrijke kunst
werken gingen ladingen vol de grens over om nooit
meer terug te komen. Een oksaal uit de St. Jan in!
Den Bosch om een enkel voorbeeld te noemen is
in die tijd weggegaan en vormt nog steeds een hoofd-
moment in de collectie van het Victoria en Albert
Museum.
Maar het is niet alleen de schuld van onze 19e eeuwse
voorouders, dat er een stroom kunstschatten is weg
gegaan, ook in de 17e eeuw was men er niet zo
zuinig op. Toen Karei II in 1660 voor de tweede keer
de Engelse troon besteeg (na zijn nederlagen tegen
Cromwell was hij in 1651 gevlucht), deden de Staten
van Holland hem een grote collectie kunst cadeau,
een van de vorstelijkste geschenken die ooit een vorst
zijn gegeven.
Deze „Dutch Gift" bestond vermoedelijk uit 24
schilderijen van Italiaanse meesters en 12 beeldhouw
werken. De Staten hadden ze voor 80.000 gulden ge
kocht van de weduwe van Jan Reynst (1601—1646),
die samen met zijn broer Gerrit (1599—1658) de belang
rijkste Nederlandse kunstverzameling bezat. Deze
gebroeders Reynst waren kooplieden, die o.a. veel
zaken deden in Italië; Jan heeft zelfs verscheidene
jaren in Venetië gewoond. Zij waren de gangmakers
voor een merkwaardige en typisch Nederlandse tra
ditie. De meesten van onze verzamelaars zijn namelijk
kooplieden en industriëlen geweest.
Bij het presentje voor Karei II waren werken van
Titiaan (de Man in het zwart o.a.), Veronese, Lorenzo
Lotti, Raphaël, Schevone, Tintoretto en Bordone.
De gift heeft weinig resultaat gehad. Karei II toonde
zich een intolerant en hardvochtig vorst; twaalf jaar
later was Nederland met hem in oorlog.
Belangrijke facetten van de Nederlandse kunst moet
men dus in het buitenland zoeken. Prachtige werken
van Jeroen Bosch zijn in Spanje, vroege altaren in
Noorwegen, Noordnederlandse primitieven in Duitsland
of België. Het museum in Dresden heeft 62 schilderijen
van Wouwerman, in Leningrad zijn 30 Rembrandts,
evenveel als hetr Rijksmuseum en het Mauritshuis
samen.
En in Nederland is daarentegen betrekkelijk weinig
buitenlandse kunst. Men heeft ze niet verzameld.
Nederlandse collectioneurs gingen bij voorkeur niet
van de geijkte paden af. Een van de weinigen die het
wel deed, was de heer D. G. van Beuningen. Aan hem
is het te danken, dat Nederland nu beschikt over een
Van Eijck, een werk van de Meester van Aix, een
tekening van Mathias Grünewald, belangrijke Ita
liaanse kunstwerken, bronzen onder
andere, en een uitstekende represen
tatie van het werk van Peter Paul
Rubens.
Maar de hiaten in ons kunstbezit zijn
vele gebleven. Om een voorbeeld te
noemen: de Franse 18e eeuw is door
geen enkel hoogtepunt binnen de Ne
derlandse grenzen vertegenwoordigd.
Van Ingres is geen enkel schilderij, de
enig belangrijke Chardin die wij heb
ben, heeft Bredius aangekocht. Men
kan zeggen, dat vanaf de afscheiding
van België tot aan Bredius' dagen
niets is gebeurd om kunst terug te
kopen. Ook voor de impressionisten
hebben wij het getij laten voorbij gaan.
De Vereeniging Rembrandt stond dus
feitelijk van meet af aan voor een
hopeloze taak: want wat wij misten,
was niet meer aan te vullen.
Maar toch heeft de Vereeniging Rem
brandt uiterst belangrijk werk kunnen
doen en voortreffelijke kunstwerken
naar Nederland kunnen doen terug
keren of doen aankopen, hetzij door
directe steun, hetzij door renteloze
voorschotten.
Zij steunde aankopen uit alle kunst
perioden. Het oudste voorwerp dat met
steun van „Rembrandt" verworven
werd is een vaas uit de achtste eeuw
voor Christus, het nieuwste het schil
derij Adam en Eva van Chagall, dat
nu in Eindhoven is.
De vereniging had haar aandacht
natuurlijk" vooral gericht op de Neder
landse kunst maar steunde ook vele
aankopen uit het buitenland. Italiaanse
schilderijen bijvoorbeeld en ook Oost-
aziatische en Melanesische kunst. Tot
de belatigrijkste stukken die dank zij
de vereniging Rembrandt in Nederland
terugkwamen, behoren de beide Rem
brandts De Verloochening van Petrus
en Titus in Monniksgewaad uit Rus
land, andere werken van Rembrandt,
van Jan Gossaert van Mabuse (het
Mansportret in het Mauritshuis),
van Gerard David, Claude Lorrain,
Goya, Delacroix, Memlinc, Jeroen
Bosch (de Verloren zoon in Boy mans),
Buonarotti, Lucas van Leyden, Lorénzo 1 vragen voor de
Lotto. Tintoretto, Moroni, Tiepolo. Aan
kunstnijverheid steunde zij de aankoop
van porcelein,.zilver, Egyptische, Griek
se en Romeinse kunst uit de collecties
Lunsing Scheurleer en Van Bissing,
Turks aardewerk, tapisserieën en
tapijten. Ondanks het bescheiden bud
get en het doorlopend kleine aantal
leden heeft de Vereeniging Rembrandt
onschatbaar veel gedaan voor behoud
en aanvulling van het Nederlandse
kunstbezit.
Van een onzer redacteuren.
ROTTERDAM. Er is na Pasen
geen „Jazz in de kerk" meer geweest.
Niet omdat er geen belangstelling
voor zou bestaan, maar eenvoudig
doordat er geen goede liederen be
schikbaar waren. Die zijn uiterst
spaarzaam, vooral na het vertrek van
componist-dichter ds. J. C. de Bruine
als vlootpredikant naar Nieuw Gui
nea.
Toch zullen zondag 19 oktober weer
honderden jonge mensen, en ook wel
oudere, een dienst in de Rotterdamse
Schouwburg kunnen bijwonen. In/ de
plaats van ds. De Bruine heeft name
lijk ds Cassuto uit Amerika tijdens zijn
verblijf in Nederland een blues gecom
poneerd, op tekst van zijn neef Rob
Cassuto uit Den Haag.
Inmiddels
krijgt ds. G. Ju
lius voor de
door hem ge
creëerde nieu
we vorm van
een kerkdienst
voor de jeugd
steeds meer be
langstelling. Hij
ontving aan-
liederen door
het marine
kamp in Hil
versum en het
legerkamp te
Ossendrecht.
Ook kerkelijke
organisaties en
enkele kerken
hebben de lie
deren opgevraagd.
Zij worden juist dezer dagen gedrukt,
vergezeld van een verklarend woord.
Het zijn echter persé geen ontspannings
liederen. zegt ds. Julius, zij moeten dus
ook niet als een soort sabaretliedje wor
den gebruikt. Zij zijn niet anders be
doeld dan als een nieuwe vorm van
het kerklied, zowel in woord als muzi
kale omlijsting.
Enkele kerken hebben ds. Julius ook
al verzocht een volledige kerkdienst te
komen verzorgen, met eigen koor en
band, zo bijvoorbeeld vicaris Kroese le
Amsterdam en de Sint Janskérk te
Gouda. Uit alles blijkt, dat er meer
belangstelling en meer begrip ontstaat
voor wat ds. Julius wil: de moderne
mens op een moderne manier in zijn
eigen wereld benaderen.
Tegelijkertijd zijn vele kerkeraden
huiverig voor deze diensten. Men be
grijpt de muziek niet, of men houdt zich
afzijdig uit vrees dat men zich door het
verlaten van de traditionele eredienst
op de verkeerde weg begeeft. Van een
openlijk verzet is echter niet gebleken.
Wel is in een enkel geval een verzoek
tot het verzorgen van een dienst later
weer ingetrokken. Men durfde het bij
nader inzien toch niet aan.
Ds. De Bruine heeft in Nieuw Guinea
voor de mariniers wel een soortgelijke
dienst gehouden. Het resultaat was zo
danig, dat hij er enthousiaste brieven
over naar Nederland kon schrijven.
Zijn tekst en muziek heoben ook in de
Oost de bijbel op de meest moderne
manier vertolkt.
Os. G. JULIUS
rils vlootpredikant
door Anthony Bosman
T YE WANHOPIGE S.O.S.-seinen van
de Titanic klinken tot in onze
tijd door, want weer zitten we ge
boeid in de bioscoopfauteuils en
aanschouwen het ontzagwekkende
drama van het schip, dat niet zin
ken kon en toch zonk. Het is de
derde maal dat deze geschiedenis
is verfilmd en het moge 46 jaar la
ter zijn sinds de ramp geschiedde,
nog steeds heeft het verhaal niets
aan fascinerende hoedanigheden in
geboet.
De reden daarvoor kan niet zijn dat
er een 1500 mensen verdronken. De
atoombom op Hiroshima kostte
160.000 mensen het leven en het is
zeer de vraag of men daardoor over
vijftig jaar wordt gefascineerd. Er
zijn andere schepen ten onder ge
gaan, wier namen nauwelijks worden
herinnerd. De ramp van de Titanic
is echter onvergetelijk, omdat hij een
slag was in het aangezicht van het
menselijk zelfvertrouwen.
Toen de Ti.tanic in april 1912 uit
Southampton wegvoer, was zij het
symbool van de vooruitgang van de
techniek, een drijvend bastion van ze
kerheid en rijkdom, een triomf van
Na het zelfverzekerde feest: de
angst van de inzittenden als de red
dingsboten veel te weinig in aan
tal in het ijskoude water drijven
en drenkelingen worden opgevist.
Een scène uit de film Een nacht
om nooit te vergeten, die in Thalia-
theater te Rotterdam wordt vertoond.
het geloof aan de vooruitgang, die cul
mineerde in de uitspraak van een der
passagiers: „Alleen God kan de Tita
nic tot zinken brengen".
De Titanic werd tot zinken gebracht,
een waarschuwing voor menselijke
hoogmoed. Zij voer tegen een ijsberg
aan, feestend en verlicht ais een pa
leis. De rijke passagiers hun ge
combineerde banksaldi bedroegen 800
miljoen gulden hielden het wonder
van Marconi, de radiotelegrafie, bezet
met onbenullige boodschappen, waarin
het alarm van naburige schepen dat
er ijsbergen waren gesignaleerd, ver
dronk.
Beroemde werken zijn .met steun van de Vereeniging Rembrandt r— die vandaag
m het Rijksmuseum feest viert in Nederlands bezit teruggekeerd. Onder: f ermeers
keukenmeid, die bij iedereen bekend is, dankzij afbeeldingen op koekjestrommels
en beschuitbussen. Boven: Rembrandts prachtige paneel Jeremia treurend over de
ondergang van Jeruzalem. Beide werken zijn in het RijksmiiseiiTn.
Dat alles heeft de Titanic tot een
alti.jd boeiende legende gemaakt. Ook
nu de Rankfilm Een nacht om nooit
te vergeten de derde visie van de
ramp is. De film werd gemaakt naar
het boek van Walter Lord en dat is
eigenlijk een bijzondere omstandig-
Van onze correspondent
NISSE. Ty'dens de rondvraag in
de gisteren te Nisse gehouden gemeente
raadsvergadering, heeft de heer Kramer
(Herv. kiezers) gevraagd of het moge
lijk zal zijn bjj begrafenissen de kerk
klok kosteloos te luiden. Dit voorstel
werd echter door de raad verworpen.
M-i.v. 1 januari 1959 werden benoeynd
tot lid van de z.<g. woningcommissie, de
heren J. Nieuwenhuijze, M. J. Brouwer,
J. J. Matthijsse, J Boonman en mevr.
M. J. M. HaringJansen.
Aan de heren J. Mol Wzn. en Iz. Janse
werd eervol ontslag verleend als onbe
zoldigd ambt. burg. stand. In <ïeze func
tie werd benoemd wethouder A. M.
Jansen.
Tot lid van het burgerlijk armbestuur
v. erd in de vacature door het over
lijden van de heer J. Slabbekoorn
benoemd de heer P. Bosman.
Het voorstel van B. en W. om de heek
Dorpsplein'Molenweg tot voorrangs-
kruising te maken, werd ingetrokken.
De raad besloot daarentegen bij deze
hoek een bord „Gevaarlijke kruising
te plaatsen.
Besloten werd tot de bouw van een
dubbele woning aan de WilheLmina-
straat. Tenslotte werd de gemeentebe
groting aangeboden, die sliuit met een
post onvoorzien van plim. 3200.
SPAKENBURG. De generale synode
der Gereformeerde Kerken (vrijge
maakt) heeft de gehele vrijdag be
steed aan haar arbeid in de commis
sies van voorbereiding. Daarna ging
zij uiteen.
Dinsdagavond houdt zij weer een open
bare zitting, svaarin aan de orde
komt de kwestie van de AOW. Ver
schillende plaatselijke kerken stellen
zich op het standpunt dat de ver
plichte AOW in strijd komt met het
beginsel dat de kerk zelf voor haar
dienaren heeft te zorgen. Men heeft
van de synode een uitspraak ten de
ze gevraagd.
heid de zoon van de kapitein van
de Californian, die met zijn schip tien
mijl van de Titanic was verwijderd en
in weerwil van alle waarschuwingen
doorsliep, terwijl 1500 mensen een
jammerlijke dood in het ijskoude wa
ter stierven. Het boek, dat in Neder
landse vertaling Nacht der verschrik
king heet, is uitgegeven bij C. H. de
Boer, is het boeiend resultaat van het
verzamelen van documenten, versla
gen van ooggetuigen en anderen, waar
achter toch een poging tot rehabilita
tie van zijn vader aanwezig is.
Het werd een indrukwekkend staal
van vakbekwaamheid, van typerende
nuances van zelfopoffering, van hel
denmoed, van angst, van paniek ten
slotte, met aardige schetsen van het
leven van de eerste klas en de der
de klas-passagiers, tussen wie een af
stand bestond, di,e de hemel en de
dood zelfs niet konden overbruggen.
Uit het oogpunt van filmkunst en
-techniek geen grootse film.. Maar wel
een aangrijpende film, als was het al
leen maar, omd'at de kreet „Vrouwen
en kinderen eerst!" in die tijd bete
kende Vrouwen en kinderen van de
eerste klas eerst.
Van de 6 kinderen eerste klas werden
er 5 gered. Van de 76 kinderen derde
klas verdronken er 53.. Het zijn
deze cijfers, die men in de uitbeelding
van de schrikwekkende taferelen on
de film ziet. Dit sociaal besef kan als
een verdienste worden gerekend.
Mevrouw Julia Rajk bij de her
begrafenis van haar man met
hun zoontje Laszlo. Naast haar
staat de weduwe van een andere
gerehabiliteerde communist, de
vrouw van Andras Szalai en
dochter Anna.
Peggy Ashcroft en John Pike als
Julia Rajk en Laszlo in het
toneelstuk.
Ons hoofdartikel van zaterdag
sprak over de ban van de angst,
waarin de werelu' in deze tijd van
atoomgevaar gebonden ligt.
In het licht daarvan moet men
zien. dat wij op deze pagina een
tweetal verhalen meenemen, één
over een film en één over een to
neelstuk, die beide hierin over
eenstemmen, dat ze in feite geen
film en geen toneelstuk zijn, maar
reportages van werkelijke histori
sche gebeurtenissen, in het ene
geval van voor de eerste wereld
oorlog, in het andere van a'e hui
dige na-oorlogse tijd. Van beide
werken kan gezegd worden, dat
ze geen kunststukken zijn, maar
beide zijn ze aangrijpend door de
benauwende werkelijkheid, die zt
brengen. Dat heeft bij de eerste
vertoningen het publiek ook in
deze twee gevallen begrepen.
En dat is een eis, waar we in
deze tijd voor staan: dat we de
werkelijkheid zien van de ver
schrikking. waarin we leven. Dc
mens heeft zich gesteld op eer
hoog standpunt, waarop hij meent
Goq' te kunnen braveren. Dat L
zelfs meer dan: Hem niet nodir
hebben. Doch de naakte werke
lijkheid, die de wereld met haa'
vermaaksmiddelen. in deze stukke)
voor zich krijgt uitgestald, zegt
hoe onmachtig a'e mens met zijr.
hoogmoed is en welk een chaoi
hij van deze wereld gemaakt heeft
Zou men naar deze stemmen
y.uit eigen kring" willen luisteren?
AMSTERDAM Geurend brood,
vers vlees, vis, een keur van groen
ten en fruit, vette haantjes en eieren,
alles wat er zoal bij onze dagelijkse
voeding te pas komt, is in overvloed
bijeengebracht in de grote hal van het
R.A.I. gebouw.
In het kader van de tentoonstelling
Voeding en Hygiëne, die vrijdag door
prof. dr. P. Muntendam werd geopend,
is dit luilekkerland in de R.A.I. terecht
i gekomen.
Om eens duidelijk onder de aandacht
te brengen, hoe de kwaliteit van onze
voeding er op is vooruitgegaan, sinds
honderd jaai geleden met het overheids
toezicht op voedingsmiddelen werd be
gonnen. is deze tentoonstelling ingericht.
Een goede eeuw geleden zou zo'n ver
zameling voedsel van allerlei soort ar
namelijk heel anders hebben uitgezien
Men had er zonder twijfel boter bij
aangetroffen die als wagensmeer uitste-
i kend zou voldoen, chocolade waardoor
i gebrande schillen waren verwerkt en
thee die heel listig was aangevuld met
reeds afgetrokken weer gedroogde blaad
jes.
Het grondige toezicht op de levens
middelen maakt in onze tijd dat bedrog
onmogelijk.
Aan de zuivel, de bakkerij, de oliën en
vetten voor de huishouding, vlees, vis,
pluimvee enzovoo; t. zijn op deze ten
toonstelling, die tot 18 oktober geopend
blijft, afzonderlijke stands gewijd.
Daar vertelt een sprekende koe onder
andere bijzonderheden over de weg die
haar melk gaat voor die bij u in de keu
ken komt Daar is een bakkerij in vol
bedrijf te bekijken en ziet men in een
enorme koekepan met een middellijn
van twee meter, vers aangevoerde vis
bakken. Elders lopen druk kakelende
kippen te demonstreren hoe zij een ei
leggen, en roosteren Pekingeendjes aan
een braadspit, onder geuren die de eet
lust danig opwekken.
Een gemoedelijke oude slagerswinkel
werd naast een modern bedrijf op dit ge
bied ingericht. Oud en nieuw is ook op
vele andere plaatsen naast elkaar gezet
op deze tentoonstelling, om de vooru t-
gang wat de hygiëne van onze voeding
aangaat overtuigend naar voren te bren
gen. Een keurcollectie groenten en fruit
lacht de bezoekers kleurig tegen in weer
andere stands. Op vele plaatsen ziet
men in het R.A.I.-gebouw de bezoekers
hun lippen aflikken, als zij in smullen
verzonken langs de uitstallingen van al
lerlei heerlijkheden wandelen.
Driehonderd ton vruchtbare aarde
werd naar de R.A.I. overgebracht, om
de akkers aan te leggen waarop men
kruiden en groenten uit vroeger tijden
naast de modernste tuinbouwgewassen
ziet staan.
Vele instituten die bij de controle op
onze voedingsmiddelen zijn betrokken,
worden op deze tentoonstelling ook na
der tot het publiek gebracht.
De Keuringsdienst van Waren toont
hoe men waakt over wat wij eten, even
als de Voedingsorganisatie T.N.O. en vele
andere instellingen op dit gebied.
Van boter als wagensmeer tot keurig
verpakte margarine met vitamine, van
melk in vieze kannetjes tot streng ge
controleerde melk in hygiënische fles
sen, honderd jaar toezicht op voedings
middelen heeft op de volksgezondheid
een niet genoeg te waarderen gunstige
invloed gehad.