AMSTERDAM. Jan Stevens fotografeert weer. Dat is geen opvallende mededeling voor de wijde kring, die weet dat hij persfotograaf is. Dat is wel iets bijzonders voor de vrienden, die een maand geleden zeiden: „Dat was weer op het randje met Jan". Ja, dat was zo de vierde of vijfde keer „op het randje" Deze reis twee-en-een-halve keer over de kop met zijn auto. Maar giste ren in Amsterdam zat hij tegenover me, hield een heel verhaal over fotograferen in de lucht en stak toen een hap van een kippepasteitje in de mond. „Die ribben? Oh, die zijn weer druk aan het groeien", zei hij, toen we aan de koffie bezig waren. Mag. het slachtoffer eerst even een paar foto's van z'n auto maken DE NATUUR PERSFOTOGRAAF JAN STEVENS VROEG: Vraagt u maar HET EINDE VAN EEN TWEEDAAGS BEZOEK AAN ROTTUM DAG-PUZZLE Vlissingen Zeeuwse Arjosclubs komen bijeen in en om uw huis Rott. Philharmonisch Orkest concerteerde Oom Bazurka en Jampieen de alchemie r n Naar het Oosten Woensdag 8 oktober iy58 ZEEUW SCH DAGBLAD Pagina 2 P. W. RUSSEL'S SCHEEPSWERKTUIGKUNDIGEN Voor het diploma scheepswerktuig- kundige, diploma A, slaagden de navol gende leerlingen van de De Ruyter- school: C. Karelse, C. de Witte. J. Hir- des, J. de Ruyter, W. F. J. Boussen, J. Borsje, D. Schot. Voor scheepswerk- tuigkunöige, diploma B.l: A. J. A. Hoo- gester en J. van der Graaf. Voor scheepswerktuigkundige, diplo ma B. II: J. Potappel en H. A. M. van Son. Voor tweede stuurman grote vaart: F. J. van Prooye, A. E. Sichterman, G. Krieg, H. J. M. Verhagen, E. Strik- werda, J. Dronkers (theoretisch gedeel te) Voor eerste stuurman G.V.H. Knol en S. C. Bommeljé (theor. gedeelte). Zo gaat persfotograaf Ste vens om de haverklap „aan boord" van straaljagers om, de zuurstofkap voor de mond, op duizenden meters hoogte zijn luchtfoto's te maken. Si» Jan Adam Stevens, nu 47 jaar en geboren in Amsterdam, woonachtig te Haarlem en werkend over heel Euro pa, is geen man die u gemakkelijk over het hoofd ziet. In m«n paspoort staat dat ik 1.86 meter lang ben; Ste vens steekt een kop boven me uit en ik denk dat hü iets meer dan twee meter is. Daarbij zal de afstand van zijn ene schouderpunt tot de andere zo ongeveer een meter zijn, gaan uit één costuum van hem twee aardige tweerijertjes voor mij plus een ver dienstelijk winterjasje en zult u hem steeds zien met een grote bruine hoed op het hoofd. Neen, Jan Stevens moet u bepaald opvallen, als u hem ergens tegen het lijf loopt. NET OP TIJD Van zijn negentiende jaar af foto grafeert Jan Stevens. Het zou ver velend zijn te vertellen, waar hij alle maal geweest is. Bladert u maar eens op een vrij moment een Bos-atlas door, dan weet u het ook. Maar over het reizen van deze pers fotograaf wilde ik het ook niet hebben. Wel over die vier of vijf keer ,.op het randje". Ik ga niet eens zó ver met u terug, tot 1945 maar. Jan Stevens was toen Lui tenant Stevens, Marvo-officier en ge detacheerd in ons voormalige Indie. Van links naar rechts en terug door kruiste hij per schip en In vliegtui gen de Archipel, alles fotograferende wat voor Marine en Nederlandse pers van belang was. Hij was hij de terugkomst van de Nederlandse troepen op Bali en Timor en hij vloog op een gegeven dag van Soerabaja naar Makassar m een tweemotorige B 29- Zwaar belast was de machine en toen, zo midden boven zee, viel de stuurboordmotor uit", herinnerde ste vens zich. „We zakten wel snel mag ik zeggen, van 3000 voet tot een paar honderd meter boven zee en we wis ten eigenlijk al zeker dat het alle maal wel afgelopen was, toen 4e boordwerktuigkundige met Mn hele- boel gemanipuleer ineens diee tweede motor weer aan de gang Kreeg. op tüd overigens." Te went aan risico's, vindt Stevens. Hii heeft er echt wel wat genomen. Moeten nemen, liever beroepshalve Zoals die keer toen hij m een Catali- na vliegboot zat, die van een van de Indische eilanden evacue snaa'\® a via Zo heette dat toen zegt Stevens droogjes) bracht. „Altijd was overal te weinig plaats, dus ook de Catabna zat behoorlijk over het gewicht heen. Zo zelfs, dat de machine nauwelijks los kwam van het water en op een haar na een stenen strekdam miste Ook toen dacht ik: dit gaat fout. Maar het ging best, uiteindelijk ONDER DE MIEREN En dat einde ia Indië kwam voor luitenant Stevens vlugger dan ver- wacht. Bij een klimpartij viel hij negen meter naar beneden en kwam ruglmgs terecht op drie boomstammen, die op het strand waren aangespoeld. De ge volgen?, vroeg ik. „Ik was in drieën", zei Stevens en aan zijn gezicht was te merken dat hu alles weer tè goed in de herinnering terug kreeg. „Ik had een bovendpbeen- breuk, een dubbele bekkenfraetuur en een beschadiging aan de halswervel. Dat gebeurde op Borneo, hu Balik- papan. Er was daar nog geen Neder landse dokter in die tijd en een Japan se arts, afkomstig uit Hiroshima, heeft me in het gips gestopt: van onder myn armen tot voorbij mijn bekken. Vrese lijk, in dat tentenziekenhuis, ergens boven op een berg. Mijn handen lagen als verlamd naast me en de rode mie ren kropen bij bossen tegelijk over mp HJf, onder dat gipscorset door. Drie maanden heb ik daar zo gelegen en toen vervoerde men mij, op mijn eigen risico, per vliegtuig naar Batavia. Vandaar ben ik uiteindelijk per schip naar Nederland gekomen. Maar toen ik was opgeknapt, ben ik toch nog te rug geweest naar Indië. want ik moest nog een paar fotoseries afmaken." Waarde GEMEENTERAAD. Men vestigt er onze aandacht op, dat de vraag inzake de indiening van de begroting 1959 in de laatste raadszitting niet is gesteld door de heer Kersten, maar door de heer Van Houte. De heer Kersten heeft gevraagd, de stortplaats voor huisvuil meer dagen open te stellen. Voorts 'werd nog aangenomen het voorstel van de heer Kole, om het nog niet verkochte bouwterrein aan de Wilhelminastraat op eenvoudige wijze af te rasteren. -K- „Toen ik benzine rook ben ik maar gauw uit het raampje gekro pen", zei Jan Stevens en twee minuten na het ongeluk fotogra feerde htf zijn eigen auto. Die zag er toen zo uit. feren. „Ja, maar is het slachtoffer al vervoerd?", vroegen de omstanders. „Mag het slachtoffer eerst even een paar foto's maken?", was de weder vraag van Stevens en op dat moment waren er wel enige bepaald verwon derde gezichten die hem aankeken. VERDER DRAAIEN Stevens huurde een auto in Mont- foort, vertelde de politie alles wat men weten wilde (de vrachtrijder had alleen een tik tegen zijn auto gehad), kreeg van een paar jongetjes voor zes en een half duizend gulden aan ca mera's en telelenzen terug die ze uit een sloot hadden opgevist en reed naar Amsterdam. „Toen voelde ik een stekende pijn en die werd steeds erger. Volgende dag een dokter, röntgenfoto's, sleutel been gescheurd en ribben gebroken. Paar dagen morphine tegen de pijn. zeven dagen thuis zitten, maar het gaat weer best. Die ribben zijn nog druk bezig aan elkaar te groeien en als ze nu maar goed hun best doen, dan is alles weer snel vergeten". En zo „draait" Jan Stevens de pers fotograaf weer verder. Mèt bijvoor beeld de toekomstige Koninklijke Be zoeken, die hij ook sinds 1945 door heel Europa fotografeerde. En in straaljagers of andere vliegtuigen om verder te gaan met zijn persoonlijke hobby, de luchtfotografie, die hij al sinds voor de oorlog beoefende. Jan Stevens fotografeert verder. En door dit verhaaltje heeft u wel licht enig idee gekregen van wat een persfotograaf zo al kan meemaken. Dat was in elk geval de bedoeling. GOES. Op zaterdagmiddag 11 okto ber wordt te Goes in hotel ,.De Koren beurs" te Goes de algemene vergadering gehouden van het provinciaal verband van de Arjos in Zeeland. Mej. J. van Leeuwen, vice-presidente van de nationale Arjosorganisatie zal een causerie houden over „De vaart der Ar jos". Bij de bestuursverkiezing zijn in de vakature mej. Bamondt als kandidaten gesteld mej. G. Meyers te Serooskerke en mej. J. de Visser te Ritthem. De clubs in de kieskring Middelburg en in Zuid- Beveland moeten voorzien in de vakatures van resp. A. Malj aars en C. Balkenende. Herfstchrysanthen moeten n. in volle bloei staan en als dat niet het geval is en ze pas bezig zijn met het vormen van bloemknoppen hebt u niet de goede soorten voor tuinbeplanting. Dan hebt u late soorten en die komen buiten niet in volle bloei, doch moeten onder glas door de bloemist in bloei gekweekt wor den. Binnenshuis slaagt u ook wel, doch dan moeten ze wel heel luchtig gekweekt worden. Wie chrysanthen voor tuinbe planting wenst dient dus beslist vroeg- bloeiende soorten te bestellen. Van onze muziekmedewerker GOES Herhaaldelijk uitten wy op deze plaats de verzuchting: waarom niet eens een enkel modern werk op het programma? Vorig jaar leek het, alsof het begon te dagen, toen het R. Ph. O. tijdens het jaarlijks concert het werk „Fontana di Roma" van Respighi speel de, dat bij velen zeer in de smaak viel, De voorgeschiedenis van het concert, dat het orkest dinsdagavond in de Magdale- nakerk te Goes gaf, heeft echter wel geleerd, hoe voorzichtig men moet zijn met zijn programma. Goes is nu een maal geen Rotterdam. Misschien was het wat ontactisch, om het roer ineens zó om te gooien en het grootste deel van het programma te wijden aan Wagenaar en Bruckner. Hoe dit ook zij, de zaak was nu weer „recht getrokken" en het programma vermeldde Schubert, Beet hoven en Tsjaikofski. Het R. Ph. O. heeft zijn „Zeeuwse tra ditie" weer volkomen gehandhaafd en speelde als vanouds in een echte team geest met warme, kleurrijke klank, vol komen gedisciplineerd. Wanneer we enkele instrumenten of spelers apart zouden willen noemen, dan stellig de celli met hun warme tim bre en de eerste klarinettist met zijn zeer muzikale weergave en zijn prach tige fluwelen klank. Maar ook de andere instrumenten groepen kwamen uitstekend voor de dag: hoe prachtig zijn de strijkers in Schuberts „Unvollendete" met zijn zan gerige melodieën, hoe imponerend en dan weer schetterend zonder te schel te worden klonk het koper door de kerkruimte in Tsjaikofski's „Patheti- que", die uitbarsting van gevoelens, soms ruig, soms teer. Met een enkel so ber gebaar weet Flipse zijn orkest in de juiste sfeer te brengen. Ongetwij feld inspireerde ook de omgeving diri gent en orkestleden tot intensief en toe gewijd musiceren. Het derde pianoconcert van Beetho ven vormde het middengedeelte van het programma, Annie d' Arco was in dit concert soliste. De muziek van de „ti taan" Beethoven vraagt van de uitvoe renden een zich inleven in verschillen de stemmingen van bruisende geestdrift tot poëtisch overpeinzen, van overmoe dig speelse vrolijkheid tot diep-gevoel- de ernst. De persoonlijke geaardheid van de speler zal bij de weergave een grote rol spelen. Annie d' Arco voelt zich waarschijnlijk meer aangetrokken misschien door haar zuidelijke volks aard tot het allegro con brio (met de nadruk op „con brio) en het leven dige rondo, dan tot het ernstige largo. Het middendeel speelde zij dan ook met minder overtuiging dan de beide andere delen, die door de aanwezigen met in tense aandacht werden beluisterd. 's Middags gaf het orkest eer. school- concert, waarop gespeeld werden de „Ouverture Wilhelm Tell" van Rossini, entre-actmuziek bij „Rosamunde" van Schubert en de tweede Arlesienne-suite van Bizet. Passende arbeid Een lezer is al geruime tijd werkloos en trekt ook van de WW-wet. Nu is hem een betrekking aangeboden via het arbeidsbureau en daar verdient hij minder dan bij zijn voorlaatste be trekking. Moet hij hier nu op ingaan? Lezer bedoelt duidelijk, of dit nu als een „passende" betrekking is te be schouwen. Het antwoord hierop moet zijn: „ja". Zijn vergissing schuilt hier in: hij meet het al of niet passende af naar het salaris, hetgeen fout is. De aard van het werk bepaalt, wat „passend" is. Toen er nog geen WW- wet was, zou lezer met beide handen weer een betrekking hebben aanvaard, ook al betaalde deze iets minder. Aan dit principe kan men niets verande ren. En wat zou lezer doen, als hij uitgetrokken is? Mag dat zo maar Een lezer heeft een huis met een erf in huur. Nu verneemt hij, dat de eige naar dit erf aan een ander gaat ver kopen, die het voor opslagterrem wil gebruiken. Hij vraagt, of de eigenaar dat nu zo maar, zonder zijn (huur ders) toestemming mag doen. Zeker, dat kan de eigenaar rustig doen. Maar dat wil nog niet zeggen, dat de nieuwe eigenaar het erf zo maar kan gaan gebruiken. Want door die ver koop vervalt de huurovereenkomst niet. De nieuwe verkrijger zal dus wanneer u weigert, eerst eens moe ten gaan procederen. Daar u een huis mèt erf huurde en dat erf voor u zelf van groot belang is, mag de nieuwe eigenaar er nog helemaal niet zeker van zijn, dat hij het erf binnen af zienbare tijd k»n gaan gebruiken. Stoken op twee kanalen In dit tijdperk van weer-kaehels-opzoe- ken ontstaan natuurlijk problemen. Een lezer is onderhuurder en nu blijkt, dat de kachel van zijn boven vertrekken afvoert via hetzelfde rook kanaal als dat van beneden. In die gemeente is (zoals in de meeste ge meenten) het stoken op één kanaal verboden. Door toeval kwam men er achter en nu is dit verboden. De hoofdbewoner deelt dit heel leuk aan de onderhuurder mee. Deze vraagt nu. wie hier eigenlijk maatregelen moet treffen? Dat is de verhuurder, dus hier de hoofd bewoner. Lezer immers huurde na drukkelijk een aantal kamers, waar bij op de bewuste kamer kon worden gestookt. Nu heeft de hoofdbewoner maar te zorgen, dat dit deel van de overeenkomst ook wordt nagekomen. Hij moet maar met de eigenaar gaan praten. Verduisterd Een nare geschiedenis. Een gehuwde zoon van een lezer verduisterde geld in zijn dienstbetrekking. Kan nu die werkgever de ouders aanspreken? Nee, dat niet. Maar de werkgever liet ontslag afhangen van de vraag, of het geld terug komt of niet, ook de kwes tie van aangifte. Hij gaf de zoon de tip, zijn ouders maar te vragen. Dat is iets anders dan die ouders wette lijk aanspreken. Raad kunnen wij hier niet geven, dat voelt u wel. Wat heeft u liever. De zaak publiek en uw zoon zonder werk, of uw hulp. Huur winkelpand Toen de laatste huurverhoging werd doorgevoerd, is daarbij bepaald, dat de huur van zakenpanden, onder an dere van winkels, niet onder de huur verhoging viel. De verhoging Werd overgelaten aan de betrokken par tijen. Een lezer heeft een winkelpand in -huur op een contract, dat nu nog drie jaar loopt. Ondanks dat ging hij, eigenlijk per vergissing (lezer be greep de situatie verkeerd) een hoge re huur overmaken. Nu vraagt hij, of hij kan stoppen met de verhoging en terugvragen hetgeen reeds werd be taald. Naar ons gevoelen is (fit niet het ge val. Verhoging werd immers overge laten aan partijen en lezer ging ver hoging betalen. De eigenaar beschouw de dit dus zo, dat c vrijwillig die ver hoging ging betalen. Daar u dit vrij lang vol hield, kan dit als bewijs worden beschouwd, dat hier van een nieuwe overeenkomst t.a.v. de huur sprake was. U kunt dus die vrijwillig- betaalde verhoging niet terug vorde ren en naar wij menen ook niet meer beëindigen. Medewerker Schriftelijke cursus Een lezer schreef enkele jaren geleden op verzoek van een onderneming in schriftelijke cursussen een schriftelij ke cursus. Hij verkocht zijn cursus en zou ook als corrector optreden. Om dat de zaak niet liep, zoals hij wilde, bedankte hij als corrector en vernam enkele jaren nits meer. Nu kreeg hij een nieuwe folder in handen, waarop zijn portret als leraar in dat vak prijkt, terwijl hij niet meer aan die cursus verbonden is. Kan dat zo maar? Hij vernam, dat dit niet het enige geval is. De auteursrechten van die cursus hebt u verkocht, zodat men, bij gebrek aan een andere overeenkomst uw werk nog mag gebruiken. Het gebruik van uw portret „als medewerker" is iets an ders, want naar wij menen is u in feite geen medewerker meer. U cor rigeert ook het werk niet. U zoudt een advocaat kunnen nemen en som meren, verdere verspreiding te sta ken, op straffe van een dwangsom. Want een zekere misleiding zit er in. Tenzij onder de foto duidelijk staat „schrijver van deze cursus". Gedeelte rondweg bij Harlingen in gebruik HARL1NGEN. Een gedeelte van de nieuwe rondweg langs de oostzijde van Harlingen is gisteren geopend. Het betreft het twee kilometer lange traject van de kom van Midlum tot de spoor wegovergang ten oosten van het Har- lingse stationsplein. Zodra de nieuwe rondweg een af snijding van de weg Amsterdam-Gro- ningen via de Afsluitdijk gereed is kan de bebouwde kom van Harlingen door het doorgaand verkeer worden ver meden. NOODLANDING Als u dat zo bekijkt, is dat leven van Jan Stevens een serie van onge lukken. „Och, dat valt heel erg mee meende hijzelf. „Ik heb ook enorm fijn gewerkt en ik heb nu een keer plezier in foto's maken Hij zei da, zo gewoonweg en nam zijn tweede kof- fie ter hand, daar gisteren in dat cen trum van Amsterdam, maar voor ge val u Jan Stevens niet kent, moogt u van mij weten, dat hij tot de allerbeste persfotografen van dit land behoort Dit land, waar hij in 1949 weer iets met een vliegtuig meemaakte. Een noodlanding op Rottummeroog en met dat vliegtuig over de kop. Jan Stevens kroop er weer uit. f,Jammer, ik had in de lucht ai mijn materiaal opge maakt. Toen had ik dus geen enkele film meer over om het vliegtuig te fotograferen". „Neen, toén niet, maar vorige maand wel. Hij kwam terug van Den Bosch, Als luitenant bij de Marvo in 1945 was Jan Stevens in het vroegere Indië ook bewapend: pistool op de rechter heup. in de middag. „Ik moest naar De Kaag om een Amerikaans jacht te fotogra feren, zat wat in tijdnood en dacht: ik neem de weg via Bodegraven en Al phen, dan snijd ik af". „IK ROOK BENZINE" Het is een afsnijery geworden, die vele uren extra heeft gekost, want daar waar de weg de dorpsweg van Montfoort kruist, daar gebeurde het. „Ik heb die dorpsweg niet herkend als voorraugsweg", vertelde Stevens. „Er was nergens een kip te zien, ik reed rechtdoor, zag links wel een oude vrachtwagen, -maar verkeerde in de veronderstelling dat ik voorrang had. Dat was mijn fout. Hij raakte me net aan de achterkant, ik draaide een slag, raakte een lantaarnpaal, ging twee en een half keer over de kop en de auto was een „total loss La ter hoorde ik, dat een verkeerstelling heeft uitgemaakt, dat er o-ver die weg rechtdoor, die in de toekomst doorge trokken wordt naar Amsterdam, nu minder auto's rijden dan over die dorpsweg en daarom is de laatste op dat stuk sinds kort voorrangsweg ge worden. Daarmee wil ik me niet ex cuseren dat ik dat bord niet had ge zien, ik vertel het alleen maar". Op zijn kop lag Stevens auto daar. „Ik rookte een sigaret, maar die was ik door de klap kwijt en toon rook ik benzine. Daar (moet ik uit zien te komen, dacht ik. Ik zat dus ook op z'n kop in de wagen, maar door een raampje van het portier kroop ik eruit. Ik dacht ook, dat dat onmo gelijk was, met mijn afmetingen, maar je ziet dat het gaat". 0 En binnen een paar minuten stonden daar de mensen. „Kunt u iets opzij?", vroeg Stevens, die druk bezig was zijn omgeslagen auto te fotogra- No. 2 Vain daze puzzle zijn de woorden hier onder in alfabetische volgorde gegeven. De taak is het deze woorden zo in het schema te plaatsen, dat een normaal in gevuld kruiswoordraadsel ontstaat. Horizontaal: agio, aige, ais, echt, eg, en, er. ent, immer, kas, keel, lila, moes, mug, mus, Oran, te, ter, vlak. Verticaal: al, arm, egel, «I, Eos, ergo. Gent, i.e„ kam, kas, lens, liga, r,e., sir, team, toe, urmen, Utah, vlek. F Oplossing van de vorige puzzel Horizontaal: 1 lila; 4 lauw; 7 ur men; 8 geit; 10 Etna; 12 erts; 13 pion; 14 echo; 17 smid; 20 raar; 21 taai; 22 adder; 23 sire; 24 leng. Verticaal: 1 loge; 2 luit; 3 arts; 4 leep; 5 anti; 6 waan; 9 erica; 11 noria; 14 Eris: 15 haar; 16 orde; 17 stel; 18 mare; 19 ding. Eiland aan de wandel -• m $11 f H xSttKm De ruïnes van de Duitse bunkers worden langzaam verzwolgen Van onze speciale verslaggever IN EEN ZEER VER VERLEDEN HEEFT EEN IERSE GRAAF, BALLING UIT GROOT-BRIT AN JE, HOF OP ROTTUM GEHOUDEN. ER MOETEN TOEN GROTE FEESTEN OP HET KLEINE EILAND ZIJN GEVIERD EN VERMOEDELIJK HAD MEN ER OOK NIET VEEL ANDERS TE DOEN. DAT WAS IN DE TIJD DAT MEN ER NOG GROTE APPELBOOMGAARDEN VOND EN ER PRACHTIG FRIES VEE GRAASDE. DE GRAAF HIELD ER EEN COMPLETE HOF HOUDING OP NA EN ER ZAL AAN DE WAL WEL SCHANDE ZIJN GESPROKEN VAN DE TOESTANDEN OP DAT EILAND AAN DE HORIZON. tijd wel een of andere vogel die de aandacht trekt. En bar leven, maar dragelijk. Voor sterke mensen, die nog niet vervreemd zijn van de natuur, zeifs een goed le ven. Men praat op Rottum natuurlijk ook over het leven aan de wal. Maar men realiseert zich dan meteen, dat het leven -daar, achter die veilige dij ken langs het wad, weliswaar zijn voordelen heeft, maar dat men er niet de vrijheid kent, die alleen Rottum bieden kan. Zo komt het, dat het gezin Toxo- peus het de jaren die nog komen voor de voogd met pensioen gaat, best zal uithouden. Men is op Rottum te vreden met zijn lot en men houdt van het kleine zandige eiland, dat zo moei lijk te bereiken is en waarvan men „aan de wal" zo bitter weinig weet. Wiepke vult haar vrije tijd met spelen ■EENsraaaE 0TROOM /EN.... ATEN KOMEN 'uxjiET-zsLrjM musvtartaxcPT orjuummt tobxtwo Maar de plaats waar de graaf woonde ligt, net als de goede grond waar op de boomgaard stond en waarop de koeien graasden, nu ver in zee, op een plek die men op de zeekaart ziel als het enige stuk wit; tussen Rottum en de Rottumerplaat, die iets westelijker ligt, zijn de diep- telijnen op de zeekaart onderbroken. Het verandert daar practisch bij de dag en het zou geen zin hebben de toestand van een bepaald ogenblik in kaart te brengen terwijl men weet, dat het er daar een paar dagen later al weer heel anders uit ziet. Men vindt uit die tijd, en ook nog wel van veel vroeger, wat aardewerk. In de nieuwe voogdswoning staan een paar aarden kannetjes van eeuwen her te pronk, maar ze hebben ons maar weinig meer te zeggen. Rottum verplaatst zich, zoals alle waddeneilanden, langzaam in oostelij ke richting. De bunkers die de wat eigenwijze Duitse generaals in de oorlog lieten bouwen op de duinen, lig gen nu in diep water of op het rand je van het strand. Er zijn jaren, dat de stormvloed tientallen meters tege lijk van het eiland afvreet, maar er zijn ook perioden, dat Rottum weer wat groeit. Waar het zal eindigen? Niemand kan het voorspellen. Blijft het zich om de oost verplaatsen, dan eindigt het onvoorwaardelijk in het die pe water van de Eemsmond. Dat kan overigens nog aanzienlijke tijd duren, heus wel tot het einde van het voogd schap van Jan Toxopeus, die over een jaar of zeven met pensioen gaat. Het loopt nu tegen de winter en de tinten grijs die Rottumeroog omhullen zullen donkerder en donkerder worden. De grote approviandering voor de winter gaat bijna beginnen en dan volgt, als de winter ten minste streng wordt, het Grote Isolement. De baken- tjes, die schriele boompjes op het wad, zullen afknappen onder de druk van het ijs en er zal geen weg meer zijn. Want het is hier wel allemaal water, maar men kan er daarom nog niet overal varen en in de winterstor men kan de vaarweg zich aanzienlijk wijzigen. De boot zal naar Delfzijl gaan en pas teruggehaald worden, wan neer het zeker is, dat er geen ijs meer komt. Jan Toxopeus, zijn vrouw en zijn jongste dochter zullen bun een zaam bestaan leiden met misschien af en toe een vriendelijke bezoeker van de luchtmacht uit Leeuwarden. Zij zullen boeken lezen en werkjes opknap pen, de schade aan het eiland herstel len en verder leven zonder het gering ste begrip van tijd. Want zo is dat op Rottum: men leeft er met de vloed, de eb en de zon. Er is niemand en niets om zich verder naar te regelen en wie slaap heeft gaat naar bed en staat op als hij is uitgerust. Er is radio maar geen televisie en er zijn heel veel boeken en sta pels tijdschriften. Men kan vissen en zelfs jagen, al lijden de konijnen er. net als elders, aan myxomatose. Er spoelt altijd wel iets aan en er ia al- Metselwerk De architect, de heer C. van Moorsel uit Voorburg, heeft in zijn bestek „uit gepuild" metselwerk aangegeven. Dit be tekent dat de specie, die uit de voeg komt, wanneer een nieuwe steen op de cementlaag die tussen de vorige en de nieuwe rij stenen ligt, wordt gedrukt, niet wordt weggeveegd, maar vrijelijk langs het metselwerk naar beneden druipt en op zijn tocht hard word*': er zitten dus overal „klodders cement" op de muren. De grond rondom de kerk wordt be plant, zodat het gebouw in het kader van de rustige Bosweg zeer goed gaat passen. Het is de bedoeling dat de kerk, die waarschijnlijk nog deze maand klaar komt, in mei van het volgend jaar in gebruik zal worden genomen. WOLPHAART«DIJK Geboren: Chrlstiaan, z.v. J. M. Krljnsen en A. Kramer; Jacobus A. F„ z.v. J. Westerweel en A. N. Hulshof; Gerard A., z.v. G. Murre en N. Kallemein; Iman S., z.v. I. K. Flipse en P. G. de Wit. Ondertrouwd: M. P. van Liere, 32 j. en L. oer, 32 j. Gehuwd: J. c. Moeleker, 25 j. en M. D. Kole, 22 j.; a. Zuurveld, 28 j. en T. van Keulen, 19 j. Overleden: A. van Strien, 78 j., wed. v. c. Heijnsdijk; C. Smallegange, 85 j., wed. v. P. Bosman. DREISCHOR M°S,°ï?n: Helena H., d.v. J. A. Klompe en M. e. Vogelaar; Leendert D.. z.v. l. A. de Bakker en H. M. van der Linde. OVEZANDE H' H' K1°mPe' 2 dagen' oGe.b0Leni,p«™5 A' M- I v- w- Bemijn en R. A. M. Spelier; Johannes P., z.v. p Ver- meule en p. Rijk; Jobina M. M., d v. i Sinac en M. de Pundert; Johanna B. j., d.v Ileïïi4?nt eriA E' H* Prlem; Marinus H z.v. M. Rijk en A. J. Rijk. diJkeh25Wjd: C' M' St0CX' 23 J- en M- c- Oost' HOEK Geboren: Johanna R., d.v. G. Oppeneer er Durink; Leendert L. A., z.v. C. J. Roos. SS t' Putter; Jan, z.v. A. Geelhoei en J. c. Dleleman; Cornelia L. J„ d.v t van Hoorn en C. L. de Groote; Jacobus V.' z.v. W. J. van Meeuwen cn M. W. van Geel len; Willem J., z.v. M. Lenselink en H. j den Hollander Ondertrouwd: J. J. walhout te Temeuzen 23 jen S. Verhelst. 23 j. Gehuwd: J. F. stoffljn, 24 j. en c. de Peu ter, 24 U A. P. Hoogstraate te Temeuzen, P' KooIe- 22 j.; c. J. Hamelink, 65 V. M. de Wolf te Axel, 48 j. Overleden: M. Moens, 84 J., wed v J C Rinders.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1958 | | pagina 2