1830: Belgische invallen in Zeeland
Bevolking voelt
zich Nederlands
Petste
Pelle
Pingo
Raadsels in Innsbruck
Ds. Enker voor
Jonge Kerk
BRAMENTEELT - JONGE LOOT
AAN ZEEUWSE STAM
aandag 15 september 1958
Vreemde vlag op toren van IJzendijke
GOES
Motor- en Autoclub te
Oostburg opgericht
Lonend bedrijf voor klein-fruittelers
In toekomst
door nloos
De vrolijke
avonturen
van
H. LASTDRAGER TE
OOSTBURG VERTREKT
ZEEUWSCH DAGBLAD
PAGINA 5
DE LAATSTE JAREN is de verhouding tussen ons land en België
toed. We zijn zelfs al enkele jaren verbonden door het Verdrag van
e Benelux.
Het is mijn bedoeling, in een paar artikelen de toestand te bespreken
van ruim een eeuw geleden, toen beide volken met de wapens tegen
over elkaar stonden. Om de oorzaak hiervan te begrijpen, moeten we
even terugblikken naar de situatie van die tijd.
derik Hendrik bij Breskens te bezet
ten. Later heeft hij nog eens wat
troepen gestuurd. Hij kon er niet
meer missen. Maar door deze hulp
deed hij toch belangrijk werk, om de
moed onder de bewoners van Z.
Vlaanderen wakker te houden.
AANVAL OP OOSTBURG
Op 16 oktober deden een kleine
180 man Belgen, onder bevel van
Ernest Grégoire, een arts met een
avontuurlijk leven, een inval. Ze
zetten IJzendijke, waar de Belgische
vlag op de toren werd gezet en waar
ze de burgemeester dwongen een stuk
te tekenen, waarin hij verklaarde, bij
België te willen behoren.
In 1815 werd Napoleon bij Waterloo
beslissend verslagen en naar het af
gelegen eilandje St. Helena gevoerd,
waar hij in 1821 gestorven is. Men
was bang, dat er later weer eens een
dergelijke dictator in Frankrijk zou
opstaan en daarom werd op het Wener
Congres besloten, het vroegere
Noord- en Zuid-Nederland tot één
koninkrijk te verenigen. Dan lag er
aan de noordgrens van Frankrijk ten
minste een sterk land, dat niet zo
gemakkelijk te veroveren zou zijn als
twee afzonderlijke staten. Onze vorst
Willem I werd koning over de twee
landen.
Tussen beide volkeren boterde het
niet. De verschillen waren te groot:
verschil in godsdienst, taal, middelen
van bestaan. In elk geschiedenisboek
wordt over deze wrijvingsputen uit
voerig gehandeld. We zullen maar
aannemen dat aan beide zijden fou
ten zijn gemaakt. Tot op 25 augustus
1830 de bom barstte: er brak een op
roer uit in Brussel, dat het begin is
geweest van de scheiding tussen beide
landen, die, na langdurige mobilisatie,
veel conferenties en inmenging van de
frote mogendheden, tenslotte in 1839
efinitief werd vastgesteld.
BELGISCHE INVALLEN IN
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Na dit korte algemene overzicht,
keren we terug tot Zeeland, met name
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Hoe zou de bevolking van dit oude
Staats-Vlaanderen staan tegenover de
opstand? Hier woonden veel oorspron
kelijke Belgen, zowat allemaal Rooms.
In IJzendijke, Eede en Sluis waren
er nogal, die sympathiseerden met de
opstandelingen. Maar in de andere
dorpen hebben ze zich meest stil en
rustig gedragen.
Op 7 oktober 1830 werd uit alle ge
meenten een adres aan de Koning ge
stuurd, dat ze bij Nederland wilden
blijven. En om een mogelijke Belgi
sche aanval te knnnen weerstaan,
werden in de meeste plaatsen burger
wachten opgericht, bestaade nit vrij
willigers.
De geest onder hen was goed.
Jammer dat ze veel te weinig wa
penen hadden. Smeekbeden om hulp
naar de andere kant van de Schelde
leverden weinig resultaat op, zodat
men zich vergeten en verlaten ge
voelde.
De vice-admiraal Gobius te Vlis
singen heeft gedaan wat hij kon: hij
stond 100 man af, om het fort Fre-
Ds. Max Enker, die als secretaris
van „The International Hebrew-
Christian Alliance" in de staat Israël
werkzaam was, sprak donderdagavond
voor de Jonge Kerk in het vereni
gingsgebouw van de Vrij Evangelische
gemeente te Goes.
Ds. Enker wees in zijn inleiding op
de houding van de christenen in de
loop der eeuwen tegenover het Joden
dom. Ondanks veel tegenstand zien
we dat het Joodse volk niet alleen is
blijven bestaan maar zelfs in staat is
geweest om een eigen staat te vor
men.
Ds. Enker vestigde de aandacht van
de aanwezigen op enkele bijbelgedeel
ten, waarbij Israël aan het einde der
tijden een belangrijke plaats zal inne
men. Er wordt gesproken over een te
rugkeer in dubbele zin: terugkeer naar
het lichaam en met het hart (beke
ring).
Er is bij de joden niet direct tegen
stand te vinden tegen het evangelie,
maar wel tegen het christendom zoals
dat zich manifesteert in verschillende
kerken en secten. Er is zelfs een ver
langen naar een vernieuwing van het
Joodse geloof en er is veel bijbelstu
die, ook van het nieuwe testament.
Onlangs is door dr. Fiusser, die aan
de universiteit te Jeruzalem het nieu
we testament doceert, maar zelf geen
christen is, gezegd, dat de rollen die
bij de Dode Zee gevonden zijn, hebben
aangetoond dat jodendom en christen
dom veel dichter bij ekaar staan dan
wij altijd gedacht hebben. Dit zal nog
zwaar wegende gevolgen hebben. De
zeer interessante lezing van Ds. En
ker werd geïllusteerd met gekleurde
lichtbeelden van het oude en nieuwe
Israël. Na de pauze ging ds. Enker uit
voerig in op enkele vragen.
De voorzitter, de heer J. Burger jr.,
die de avond leidde, deelde mee, dat
het de bedoeling is om met de Jonge
Kerk op 4 en 5 oktober een weekend
op „Hedenesse" te houden en dat dit
seizoen een bijbelstudiekring en een
klankbeeldgroep gevormd zal worden.
Te Oostburg werd dezer dagen een
motor- en autoclub opgericht, de MA-
CO. Er meldden zich reeds meer dan
25 leden aan. Het voorlopige bestuur
bestaat uit de heren A. C. Beerman, J.
Kemperman en P. Moll. De burge
meester, mr. K. Hoeksema, heeft het
^re-voorzitterschap van de nieuwe
vereniging aanvaard.
De volgende dag vertrok Grégoire
reeds naar Sas van Gent, maar hij
beloofde terug te zullen komen. Van
deze korte afwezigheid maakten de
troepen uit het fort Frederik Hendrik
gebruik, om de Belgische vlag neer
te halen, die naar Vlissingen gebracht
werd.
Maar Grégoire hield zijn woord. Op
22 oktober kwam hij weer terug, hees
opnieuw zijn vlag op de toren en
trok verder, naar Oostburg.
Hier werd bij het naderen der
Belgen de alarmklok geluid en de
burgerwacht maakte zich gereed.
Twee Belgen kwamen het dorp
binnen, op zoek naar de burgemees
ter Callenfels, een flink man, die door
zijn vastberaden optreden voor dit
deel van onze provincie van groot ge
wicht is geweest. Hij bevond zich juist
op straat bij zijn woning. De twee
soldaten vroegen hem, met hen mee
te gaan naar Grégoire, die zich even
buiten het dorp bevond. Gevolgd door
de burgerwacht voldeed hij aan dit
verzoek.
Grégoire begroette hem en ver
klaarde, dat het doel van zijn komst
was: bezit nemen van het noorden
van Vlaanderen.
De burgemeester zette hem uiteen
dat dit gebied een deel van Zeeland
is en vroeg hem naar zijn lastbrieven.
U begrijpt: de burgemeester en de
Belgische bevelhebber praatten langs
elkaar heen. Het gesprek had geen
resultaaat. Daarom ging Grégoire naar
het stadhuis, om te proberen, of hij
met de wethouder meer bereiken kon.
Maar deze liep daar niet in en ver
klaarde, alles over te laten aan de
burgemeester, die als gijzelaar bij de
Belgen had moeten blijven. Grégorius
had dus evenmin succes.
Inmiddels waren de soldaten uit
Breskens gealarmeerd en onder kapi
tein Groeneveld naderden zij Oost-
bnrg, om hulp te bieden. Nu was het
gauw gedaan met de Belgische aan
matiging: na een kort gevecht sloegen
ze op de vlucht en via Waterland
kerkje bereikten ze hun land weer.
Ze hadden 4 doden, onder wie hun
kapitein Marchal, terwijl er van de
meegevoerde gewonden ook nog een
paar gestorven zijn. Ook moesten ze
een tiental krijgsgevangenen in Ne
derlandse handen achterlaten.
L. v. W.
Deze foto Iaat zien hoe twee mariniers
van de nationalistisch-Chinese strijd
krachten een licht machine-geweer laad
den tjjdens gezamenlijke Amerikaans-
Chinese landingsoefeningen, ergens op
Formosa. De manoeuvres, welke drie da
gen duurden en de naam „Land Ho'
droegen, omvatten een volledige amfibi
sche landing op grote schaal.
Op vele plaatsen in ons land groeien bramen in het wild. Iedereen
kent wel die wilde bramen, soms heerlijk zoet en vaak maar klein,
een andere keer bijtend zuur.
Wilde bramen zoeken is vooral bij de jeugd een geliefde bezigheid
en ook in Zeeland gebeurt dat wel. Ook daar vindt men op verschil
lende plaatsen, vooral langs de slootkant, dit produkt.
15 ton bramen en er komt heel wat bij
kijken, voor die allemaal zijn geplukt.
Vele handen vinden hierbij werk.
De bramenteelt is een specifieke teelt
voor het kleine bedrijf. Daar moet men
produkten hebben, die arbeidsintensief
zijn. Hierdoor kan op een kleine opper
vlakte een bestaan worden gevonden. In
dit bedrijfstype van de kleinfruitteler
past de braam nu zeer goed. De pluk be
gint immers eerst begin augustus. Dat
wil zeggen, op een tijdstip, dat aardbeien,
frambozen en bessen van de markt zijn.
Dan kan men bramen gaan plukken en
dat duurt tot oktober.
Minder algemeen is de cultuur van
bramen voor verse consumptie en voor
de fabriek. Deze vindt men maar in en
kele centra en wel in de Betuwe, rond
Zaltbommel en Resteren, en in Zeeland
in de omgeving van KapelleBiezelinge.
Vooral in en rond laatste genoemde
plaats heeft de bramenteelt een grote
vlucht genomen en op het ogeblik is de
pluk van dit prachtige, grote en sappige
produkt in volle gang.
Op de veiling in Kapelle zijn de laat
ste weken elke dag aanvoeren van 10 tot
VERANDERING
AAN HET VERHUURDE
Trouwe lezers van deze rubriek we
ten nu wel, dat een huurder geen
veranderingen aan het verhuurde
mag aanbrengen, althans niet zon
der toestemming van de eigenaar.
Het gebeurt natuurlijk toch en lang
niet altijd tot ergernis van de huis
eigenaar. Zo is er een lezer, die in
enkele jaren tijds het oude huis met
noeste vlijt inwendig verbouwde en
verbeterde tot iets moderns. Plot
seling werd deze huurder overge
plaatst, het huis kwam leeg, want
hij krijgt een dienstwoning. De eige
naar weigerde ook maar een cent
in die gemaakte kosten bij te dra
gen. „Weder afbreken en tot zich
nemen" was technisch niet moge
lijk, want verf afkrabben gaat niet, Lezeres werd verteld dat de kinder-
weggebroken muren weer oprich- bijslag door zou gaan, nu haar ze'
Ja, dan zal verkoop moeten plaats
vinden, of de anderen zullen zijn
deel kunnen overnemen. Een kwes
tie dus van overleg. Maar zijn deel
in geld kan hij opvorderen.
KINDERBIJSLAG
ten, kost nog eens extra geld, etc..
Tot zover kan men zich dit begrij
pen. Maar hu spreekt onze lezer de
nieuwe huurder en ziede eige
naar vroeg een huur van een aantal
guldens hoger, „omdat het huis zo
was gerestaureerd".
De nieuwe huurder zal er verstan
dig aan doen, maar eens even naar
de huuradvies-commissie te gaan.
Wij durven dit keer waarzegger te
spelen (glazen bol niet nodig) en
te voorspellen dat:
a. de ambtenaren van de huurad
viescommissie, na bekomen te zijn
van een lichte flauwte, verder een Een oude lezer is al jaren geheel doof
lach-dag zullen hebben; en weet, wat dit wel zeggen: een
b. deze eigenaar een bericht zal krij- deel van het leven is afgesloten. Nu
ventienjarige dochter gedwongen
weTd, thuis te blijven en het huis
houden te doen, in verband met
langdurige ziekte van de moeder. Ze
behoefde dit dan maar te schrijven
en dat heeft ze ook gedaan
evenwel bleef de kinderbijslag, die
zo erg nodig was en waar men zo
zeker van was, weg.
Jammer, lezeres, maar men heeft
valse hoop bij u gewekt. Indien uw
dochter zelf invalide was, dan
nu niet.
ERFENIS GEVEN
gen, waarbij die verhoging heel erg
onwettig zal worden verklaard.
HET HUIS, DAT IN....
Kinderen erfden samen van een tante
een huis. Het stond ergens, waar
niemand van de kinderen mocht wo
nen (wegens economische binding)
en ze exploiteerden het samen. Eén
wil er nu liever centen zien
heeft deze lezer enig bezit en wil
dit vermaken aan een instelling voor
doofstomme kinderen. Daar sprak
hij, argeloos, over met een broer
(onze vrager is zelf nooit gehuwd)
van wie hij een adres wilde hebben.
Na enkele dagen kreeg hij allerlei
boze brieven, en de mededeling dat
dit niet mocht. Het zou onwettig
zijn, de eigen broers en zusters te
onterven en ze zouden er wel iets
tegen doen en zo.
Uw voornemen, lezer, verdient toe
juiching en is ook zeer begrijpelijk.
Het is helemaal niet onjuist, ook
moreel niet, daar uw broers en zus
ters het allemaal goed hebben. De
rest is bangmakerij, een poging, om
door intimidatie hun toekomst-ver-
wachting te redden. U hebt namelijk
de vrije beschikking over uw nala
tenschap. Daar kunnen ze niets te
gen doen. V noet u bij een nota
ris een tes laten maken. Ook
na uw over, ,1 valt tegen dit tes
tament niets meer te ondernemen.
De erfenis is onherroepelijk voor de
erven (niet-erven eigenlijk) verlo
ren.
TRUFFELS BIJ DE THEE
Een heerlijke versnapering zijn zelf
gemaakte truffels. Buitendien niet
duur en zó klaar. U heeft er voor
nodig: 4 repen bittere chocolade en
20 gram poedersuiker, 1 lepel koffie
melk, 40 gram boter of vet en wat
hagelslag of chocoladepoeder. U
breekt de repen in stukjes en laat
ze „au bain Marie" smelten. Voeg
hierbij de poedersuiker en de boter
of vet. Als de massa volkomen is
opgelost, laat u het koud worden.
Daarna vormt u er balletjes van en
rolt deze door de hagelslag of chO'
coladepoeder.
in
Dagelijks vervolgverhaal
77)
Herr Zuckwaller, hoever bent u?
We hebben nog maar een paar dagen
vakantie en we zouden die dagen heel
graag goed gebruiken. De zaak is nu
toch wel achter de rug voor ons?" Ze
boog zich over het bureau en vleide:
Her inspector, wij behoeven toch
niet meer hier te blijven? We kunnen
nu toch weer gaan en staan waar we
willen?"
De inspecteur protesteerde: „Aber
Marianne, je moet niet net doen, als
of jullie mijn gevangenen zijn. Na
tuurlijk zijn jullie vrij, Innsbruck te
verlaten, zodra het je goeddunkt. Al
leenhet zou me spijten, want de
zaak is nog niet helemaal rond. Frau
Emmy Rutz, oftewel Emmy Allbau,
kan moeilijk het complot ontkennen.
Maar het belangrijkste, de twee moor
den, daarover zwijgt ze en toch weet
ik voor mezelf heel zeker, dat zij en
niemand anders zowel Fritz Müller
als Harry Egenbach heeft gedood."
Ze wil het dus niet bekennen?"
André Rost voelde op het ogenblik,
dat hij sprak de gemeenplaats in zijn
woorden.
Marianna's blik dwaalde naar de
papieren op het bureau van Zuck
waller.
Haar blik werd vastgehouden door
de onderstreping met rood potlood.
Ze zag het woord „Circus"....
„Inspecteur, wat haeft het circus
met deze affaire te maken?" vroeg
ze.
Zuckwaller keek op het papier en
daarna naar Marianne en André.
„Dat is de levensloop van Frau Em
my Allbau, een avontuurlijke geschie
denis. Voor de oorlog werkte ze bij
een circus.
„Als wat? Toch niet als hogeschool-
rijdster of als clown?" Marianne lach
te. „Ik kan me dat maar heel moei
lijk voorstellen. Weet u wat ze in dat
circus deed?"
„Nee", zei Zuckwaller, „misschien
was ze wel in de stallen, of zoiets. Ik
weet het ook niet. Maar ik geloof niet
dat het zo belangrijk is."
„Waarom hebt u het dan zo in
stinctief onderstreept", vroeg Mari
anne, „natuurlijk is het belangrijk
inspecteur. Die onderstrepingen staan
er niet zo maar. Kunt u uitvinden,
wat zij daar in haar jonge jaren uit
voerde?"
Haar blik werd vastgehouden door
de onderstreping met rood potlood.
Ze zag het woord „Circus"
„Dat is niet zo heel moeilijk", ant
woordde Gustav Zuckwaller hoopvol.
„Ze reisde voornamelijk door Oosten
rijk en haar naam moet sommige
mensen nog wel wat zeggen. Ik zal
eens een man .bellen, die het een en
ander van het circus in het circus in
het algemeen weet. Hij is een impres-
sario, die vroeger alles aanpakte,
maar nu alleen nog maar van concer
ten leeft."
De inspecteur draaide een nummer
en begon te praten.
„Hermann, Gustav Zuckwaller hier.
Ik zal maar direct van wal steken:
Zegt jou de naam Emmy Allbau iets?
Je moet in de herinnering teruggaan
tot de jar envoor de oorlog".
Gustav Zuckwaller luisterde. Zijn
ogen werden groot van verbazing. Ge
spannen keken André en Marianne
naar de reacties van de inspecteur.
„Maar dat is groszartig wunder-
bar", de inspecteur sprak harder in
het apparaat dan strikt nodig was.
„Hermann, bedankt, ik hoop je weer
eens heel gauw te ontmoeten. Ja
afgesproken."
Met een geestdriftig gebaar wierp
hij de telefoonhoorn op het toestel.
„Marianne, je bent geweldig", zei
hij royaal. „Die vrouwelijke intuïtie
bestaat! Dat heb je weer eens op
nieuw bewezen. Voor de oorlog was
Errfmy Allbau bij een klein circus, dat
in Oostenrijk rondtoerde. Ze werkte
toen als messenwerpster en als vrou
welijke scherpschutter. Dat eerste
verklaart dus, hoe Fritz Müller, die
toch een grote sterke man was, met
een dolkmes van het leven kon be
roven. Zij deed dit van een afstand,
omdat ze haar trefzekerheid nog niet.
Kijk jij eens, Pelle, jij hebt zul
ke goede ogen; vertel jij ons eens
of dat de vriend van Klex is. Ik
heb zo'n kerel nog nooit gezien.
Ik moet zeggen, dat als dat de
vriend van Klex is, dat-ie er een
vreemde kennissenkring op na
houdt. Maar voorlopig is-ie niet
meer zo verdrietig.
Daar is iets dat enorm groot is,
zelfs vanaf deze afstand.
verloren had. En de kogel voor Harry
Egenbach wordt nu ook meer ver
klaarbaar, hoewel dat al vrijwel be
wezen was, omdat die uit haar wapen
werd afgeschoten."
„U kunt ons anders wel feliciteren",
Marianne was bleek geworden. „Ze
heeft ons daar op die brug bij de wa
terval wel heel erg genadig behan
deld. Dat schieten van haar met dan
wel een soort waarschuwing en be
dreiging geweest zijn. Als zij werke
lijk zo'n scherpschutter is, dan zou ze
ons uit die auto ook wel gemakkelijk
hebben kunnen raken."
André Rost keek bewonderend en
verliefd naar het meisje en Zuckwal
ler, die het zag, glimlachte.
De wat droefgeestige stemming van
de inspecteur over het feit, dat hij
het bewijs niet kon leveren, was ver
dwenen.
„Om met ons aller Japanse vriend
Kawayoto te spreken: we zullen dit
spel eens heel subtiel spelen", zei hij.
Het was al middag, eer inspecteur
Zuckwaller zijn plan kon uitvoeren.
In zijn kamer op het politiebureau
leek het veel op een vergadering.
Achter het bureau troonde Zuckwal
ler als de president. In de vrij ruime
kamer zaten André Rost, Marianne
van der Bij, de oude Anton uit het
Gasthof Bayer en er waren nog twee
stoelen leeg.
(Wordt vervolgd)
GOEDE RESULTATEN
De laatste jaren is de bramenteelt een
goede teelt. Het vorig jaar werden ze
duur betaald en ook dit jaar is de prijs
weer best. Regelmatig betalen de fabrie
ken t 1,tot f 1,15 per kg. Niet alleen
de binnenlandse fabrieken hebben be
langstelling voor dit produkt maar ook
is er regelmatig export naar België en
zelfs wel naar Zwitserland.
De kilo-opbrengst is dit jaar weer zeer
hoog. Bijna overal in Zeeland staan de
struiken er gezond voor en geven vele
vruchten.
De doornen zijn er de oorzaak van, dat
het plukken nu niet bepaald een aange
naam werk is, maar met een beetje goe
de wil en voorzichtigheid, valt het toch
wel mee.
De bramenteelt is een vrij gemakkelij
ke teelt. Alleen in de winter moet men
oppassen, want de jonge scheuten kunnen
niet tegen strenge vorst. Dat hebben veel
kwekers ondervonden in 1956. Toen
vroor het hard en er waren weinig per
celen afgedekt. De bramenoogst werd
hierdoor een volkomen mislukking. De
aanvoer in Kapelle bedroeg toen nog
geen 80 ton.
Vorig jaar werden er op de veiling in
Kapelle echter weer meer dan 250.000
kilo bramen aangevoerd en dit Jaar ver
wacht men, dat bet totale kwantum wel
eens dicht bij de 300.000 kilo zou kunnen
liggen.
Wei een bewijs dus van de belangrijk
heid van deze teelt.
UIT AMERIKA
De bramenteelt, zoals die thans rond
Kapelle en in de Betuwe plaats vindt,
is een navolging van Amerika. Zo werd
voor de oorlog in Zeeland geïntrodu
ceerd door de toenmalige rijkstuinbouw-
consulent Ir. A. W. v. d. Plassche, thans
de directeur-generaal van de landbouw.
Deze had op een studiereis in Amerika
aldaar de bramenteelt gezien en hij zag
er wel wat in voor de Zeeuwse klein-
fruitbedrijven. Er waren in Kapelle en
kele mensen, die het wilden gaan pro
beren en ziet, door al de jaren heen, is
de teelt een succes geweest. Het ene jaar
waren weliswaar de bedrijfsuitkomsten
beter dan het andere jaar, maar door el
kaar genomen is het toch nooit slecht
geweest. Het centrum van deze teelt in
de Betuwe is ongeveer gelijk in grootte
als rond KapelleBiezelinge. Enkele ja
ren terug was het heel wat groter, maar
ten gevolge van stengelziekten zijn daar
veel percelen gerooid.
Op het ogenblik blijft in onze provin
cie het areaal vrijwel stabiel. De laatste
jaren misschien met een lichte uitbrei
ding.
Dat de teelt nimmer groter vormen
heeft aangenomen dan op dit ogenblik,
hoewel ze toch reeds een twintig jaar
oud is, komt wel hoofdzakelijk door het
feit, dat men niet alleen geschikte grond
moet hebben voor de bramen, maar ook
in hart en ziel kleinfruitkweker moet
zijn. Voor het grootbedrijf is de bramen
teelt niets. Dat bewijst ook wel het feit,
dat men de teelt nergens in het groot
vindt.
Intussen vinden thans heel wat men
sen werk met het plukken van de heer
lijke bramen van de doornige struiken.
Als het werk is gedaan, moeten er dik
wijls heel wat doorntjes uit de handen
en armen worden verwijderd. Misschien
gaat dat echter ook wel een keer voor
bij, want er worden thans op de klein-
fruitteelt-proefvelden, reeds proeven ge
nomen met bramen zonder doornen en
wie weet, misschien zit daar wei wat in,
zeker althans voor de plukker.
De Oostburgse jeugd gaat een gevoe
lig verlies lijden. Wij vernamen, dat
de heer H. "Lastdrager, adjunct-com
mies eerste klas van de inspectie der
directe belastingen is overgeplaatst
naar Beverwijk en op 1 oktober zal
vertrekken.
Tien jaar geleden kwam de heer
Lastdrager uit Purmerend naar Oost
burg en in die betrekkelijk korte tijd
heeft hij ontzettend veel gedaan voor
de Oostburgse sportjeugd. Juniorleider
van de voetbalvereniging Oostburg,
leider van het schoolvoetbal, van de
schoolatletiek en van de jeugd in de
de Avondvierdaagse, het zijn enkele
van zijn functies in het jeugdwerk.
Daarbij was hij niet de „papieren" lei
der, maar de man, die dagelijks met
de jeugd optrok.
Ook voor de ouderen maakte hij
zich verdienstelijk. Reeds kort na zijn
vestiging in Oostburg nam hij het
initiatief tot oprichting van de „Plaat
selijke Gemeenschap", waarvan hij
nog steeds vice-voorzitter is.
SINT-ANNALAND
Geslaagd. De heer P. Moerland Kzn
uit de Julianastraat slaagde voor in
structeur autorijden. Het ligt in de be
doeling van de heer Moerland, om in
Sint-Annaland een autorijschool te
beginnen.
