waar schoten vallen
die niet beantwoord worden
MET ZEVENMIJLSLAARZEN DOOR HET
MIDDEN-OOSTEN
Het legaat van Agatha Powenaar
Amerikaans schip mocht geen
wapens lossen in Marokko
Schrille
tegenstelling
tussen badgasten
en G.I.Joe
Binnen een uur,
wan En
Prestige-zaak
Omzetbelasting over
huisvesting van
gerepatrieerden
Onderzoekingen in
Zuidpoolgebied
worden voortgezet
Burgemeester Veisen:
geen excuses
Ze bedacht de armen uit de gehele -provincie
Vier jaar geëist voor
poging tot moord
Tragische geschiedenis van Anthea (4)
Dondeccieg 14 augustus 1958
B
ZEEUWSCH DAGBLAD
PAGINA 5
BEIROET
BEIROET, augustus
SINDS ik vijf weken geleden in de Libanese hoofdstad'was, is de
politieke hemel aanzienlijk opgeklaard. De verkiezing van generaal
Foead Shehab tot toekomstige president officieel loopt de ambts
termijn van Chamoen op 23 september a.s. ten einde heeft regering
en oppositie dichter bij elkaar gebracht en het zinloze bloedvergieten
sterk verminderd. Dit betekent niet, dat er geen schoten meer door de
straten kraken en dat de echo van explosies volledig is verstomd. De
Basta met zijn versperringen en zijn met bandelieren omhangen revo
lutionairen is er nog en zo lang deze, op ear zeeroversnest lijkende
vesting niet Wordt opgeruimd, zal de rust nooit volledig kunnen terug
keren.
de rebellen namelijk, die de wapens te
gen Chamoen hebben opgenomen. Aan-1-
vankelijk hadden deze heroïsch doende
moordenaars alles van de mariniers te
vrezen en de eerste dagen hebben ze dan
ook geen schot gelost. Toen de landingen
echter meer en meer de stigma's van het
Suez-avontuur gingen vertonen, bescho
ten ze hier en daar een op wacht staande
militair, ten einde de reacties te peilen.
Op wat licht geweervuur na bleven
deze geheel achterwege en op 't ogen
blik is het zelfs zo ver gekomen, dat
twee Amerikaanse soldaten de dood heb
ben gevonden, zonder dat er van eniger
lei tegenmaatregel sprake is geweest.
De „Leaternecks" hebben beslist niet
verdiend de risée van deze lafaards te
zijn, die altijd de rug en nooit de borst
laten zien. Het gegniffel is bovendien
nog overgenomen door de andere Arabi
sche volkeren, die weigeren het ingrij
pen van de Verenigde Staten als een
krachtmeting tusen Oost en West te zien.
2e hebben alleen maar ontzag voor men
sen, die niet schromen geweld te ge
bruiken en bezitten een enorme minach
ting voor degenen, die proberen te schip
peren in plaats van te slaan.
Dóór politieke noodzaak gedwongen
zullen de mariniers hun ergernis echter
wel moeten slikken. Het is een koud
kunstje voor deze mannen, die in Korea
tegenover een miljoen Chinezen hebben,
gestaan en wier vaandel getooid is met
de namen van roemruchtige landingen
op een lange reeks van Pacific-eilanden,
alles wat nog in Libanon meent te kun
nen schieten binnen het uur het zwijgen
op te leggen. Maar ze mogen niet en de-
hoop dat de actie van Washington in het
Nabije Oosten een waarschuwing voor
alle onruststokers zou zijn, is hiermee
voor goed de bodem ingeslagen.
Vanaf het balkon van m'n kamer in
hotel St. Georges kan ik de Libanezen
itoh met de zon, het strand en de zee
zien vermaken. Het water voor de klei
nere aanlegsteiger is mudjevol en roept
herinneringen op aan de lieflijke kust
van de Rivièra. Snelboten met zierende
waterskiërs aan lange lijnen steigeren
zwaar pronkend langs de op rotsen ge
bouwde boulevard. En witte jachten Iig-
ren rusteloos op de golfjes te dobberen,
met mensen, die gewend zijn een lux le
ven te leiden en dit ook nog steeds kun
nen doen.
Welk een tegenstelling vormen deze
beelden met de dreiging van geweld, die
Op de achtergrond tot leven. komt. Kijk
jk over de zonnebaders en zwemmers
been, over de sierlijke boten en de diago
naal uit het water opstekende ski-schans,
dan zie ik de grijze rompen van Ameri
kaanse vlooteenheden voor de kim op
rijzen. Er zijn torpedojagers bij, troepen
transportschepen, olietankers etc. Het is
Oen machtsvertoon, dat indrukwekkend
!s, vooral als men er pijlsnelle jagers en
llbelle-aehtlge helikopters over heen ziet
Schieten.
Op de Corniche, nog dichter bij de uit
bundige badgasten, komt de verwarring
trt even duidelijk uit. Zware, Amerikaan
se legertrucks gieren daar over het as
falt, gevolgd door lichte patrouille-jeeps,
die volledig voor een oorlogstoestand zijn
Ïtitgerust Achter hoog opgestelde mitrail-
eurs zitten behelmde soldaten, terwijl
anderen het pistool schietklaar op de
heup dragen, of de karabijn op de knieen
hebben liggen.
Hoe fel zijn de contrasten in het war
me Beiroet, dat in deze tijd van het jaar
een klam makende vochtigheidsgraad
bezit. Terwijl Monsieur Kalil verkoeling
ïn het water zoekt, staat G. I. Joe In een
windstille straat op wacht, zijn uitrusting
loodzwaar op het lichaam drukkend. Als
Monsieur Kalil in een air-conditioned
bar achter een glas whisky zit, komt G.
Joe binnen om te kijken of er zich ook
jnilitairen bevinden en neemt, weer bui
ten gekomen, een lauwe slok water uit
'n veldfles. En als Monsieur Kalil 'sa-
vondf» z'n bed in een met luchtverversers
uitgeruste slaapkamer opzoekt^ laat G. I.
Joe zich ergens in een tent op z'it slaap
zak vallen om in een nacht, die nooit
fris genoeg wordt, Morpheus' onrustige
armen op te zoeken.
Ik kan niet zeggen, dat de Libanezen
de Amerikanen als vijanden behandelen
of bekijken Er bestaat een zekere mate
van sympathie voor hen, vooral nu dui
delijk geworden is, dat de politicus het
van de militair gewonnen heeft en dat de
druk, die op Washington, wordt uitgeoe
fend om z'n soldaten terug te roepen,
waarschijnlijk niet kan worden weer
staan.
Eigenlijk is er maar één categorie Li
banezen, die om de Amerikanen gniffelt,
'Van onze -
celscorrespondent
Libanon is voor de Amerikanen wat
Egypte tot op zekere hoogte voor de
Britten en de Fransen is geweest en In
donesië voor de Nederlanders, In landen,
waar men de democratie met als Wes
ters begrip kent en waar men by de gra
tie van met feodale macht beklede heren
leeft, trekt elke mogendheid, die een an
dere tactiek volgt, aan het kortste eind.
Er is nog een beeld, dat wrang maakt,
als men door de straten van Beiroet gaat:
dat van de witte jeep met de letters UN
er op. De waarnemers van de Verenigde
Naties zijn in een onmogelijke positie
gemanoeuvreerd en worden in vele krin
gen openlijk uitgelachen.
Het is bitter voor deze mannen, die
risico op risico nemen, op geen enkele
wijze te worden geapprecieerd. Maar ze
zijn, evenals de Amerikaanse militairen,
gedwongen geworden voor een politieke
lijn te buigen, die te weinig rekening
met de in het Nabije Oosten heersennde
mentaliteit houdt,
Het feit bijvoorbeeld, dat de waarne
mers nog niet overal worden toegelaten,
Iu Rabat is dinsdag vernomen, dat eerste stap lijkt in de uitvoering van
een Amerikaans vrachtschip, geen toe
stemming heeft gekregen wapens te
lossen in de Marokkaanse haven SafL
Officieel is geen reden voor deze wei
gering gegeven.
Een woordvoerder van het Marok.
kaanse ministerie van voorlichting
weigerde te zeggen of dit besluit zou
kunnen betekenen, dat de Marokkaan
se regering van plan is het lossen van
wapens voor vreemde troepen op Ma
rokkaans gebied te verbieden.
Dnisdag is in Rabat vernomen, dat
<ie Marokkaanse politie voor het eerst
begonnen ls met het opstellen van een
controlepost bij de ingang van een mi
litair vliegveld in Marokko. Het onder
havige vliegveld is het Franse militai
re vliegveld Camp Cazes bij Casablan
ca,
Reuter tekent hierbij aan, dat dit de
De Gaulle naar Afrika
C ïeraal De Gaulle zal deze maand
een reis van 22.000 km maken naar
Frans-Afrika, Madagascar en Algerië.
Hij gaat de volksstemming van 28 sep
tember over de nieuwe Franse grond
wet voorbereiden, is dinsdag bekend
gemaakt.
In september zal De Gaulle een rond
reis maken langs de grootste Franse
Steden.
het onlangs genomen besluit der Ma
rokkaanse regering, het binnenkomen
van Franse troepen in Marokko te ver
bieden.
De nieuwe Marokkaanse regering
dringt steeds meer aan op ontruiming
van Marokkaanse gebied door alle
vreemde troepen, ook Amerikaanse en
Spaanse.
De minister van financiën heeft be
slist, dat particulieren, die zich onder
normale omstandigheden niet bezig
houden met het verhuren van kamers
of het verstrekken van pension, doch
er in verband met de recente gebeur
tenissen in Indonesië toe zijn overge
gaan enkele gerepatrieerden tegen be-
tallgn in hun woning op te nemen,
over de terzake ontvangen bedragen
geen omzetbelasting verschuldigd zijn.
Op verzoek kan eventueel reeds be
taalde omzetbelasting door de inspec
teur der invoerrechten en accijnzen c.q.
der omzetbelasting worden teruggege
ven.
maakt hun werk voor een groot deel
waardeloos. Velen zijn van mening dat
Hammarskjoeld had moeten weigeren
vertegenwoordigers van de Verenigde
Naties naar Libanon te zenden, toen
bleek, dat bepaalde gebieden gesloten
waren.
Een andere grote fout is geweest, dat
de bevelhebber van. UNOGIL (United
Observers Group in Libanon) de Noorse
generaal Buil, de rebellenleiders in hun
hoofdkwartier heeft opgezocht om per
missie tot het betreden van. hun terrein
te vragen. Dit had, naar het oordeel van
insiders, op neutrale plaatsen, moetan ge
beuren ten einde bij de opstandelingen
de illusie weg te nemen, dat de Verenig
de Naties naar hun pijpen dansen.
Wat nu gebeurt, is bijna te zot om
over te praten. Hoewel de waarnemers
toestemming hebben gekregen in bepaal
de gebieden te komen, mogen ze andere
gebieden nog steeds niet betreden. En
hei is uiteraard daar, waar Infiltraties
uit Syrië plaats vinden (niet massaal
overigens, maar op beperkte schaal en
waarschijnlijk georganiseerd door be
ruchte wapensmokkelaars)
Men probeert dit euvel van UNOGIL-
zijde te verhelpen door waarnemingen
uit de lucht te verrichten. Maar de nach
ten zijn donker en de bergen veelal dicht
begroeid, zodat waarborgen totaal ont
breken.
Een ander zwak punt is ook, dat de
waarnemers geen bevoegdheid hebben
karavanen op de inhoud van de meege
dragen pakken te onderzoeken. Als de
begeleiders de UNO-mensen dan ook
zouden toeroepen, dat ze tomaten in
plaats van wapen vervoerden, zou nie
mand het tegendeel kunnen bewijzen.
Niettegenstaande deze grotesk aan
doende onvolkomenheden, blijven de Ver
enigde Naties waarnemers naar Libanon
zenden. Er zijn er thans bijna tweehon
derd in Beiroet gearriveerd onder wie
een vijftiental Nederlandse officieren
en het zou in de bedoeling liggen er een
rond getal van vijfhonderd van te maken.
„Voor Hammarskjoeld", zo werd me
door een hooggeplaatste Libanese ambte
naar gezegd, „is het sturen van waar
nemers een prestige zaak geworden
De mogelijkheid bestaat alleen, dat hun
vertrek eerder een feit is dan dat van
de Amerikanen
Een van de negentig zware tanks, die
de Amerikanen uit Duitsland naar Liba
non hebben overgebracht, wordt ten
zuiden van Beiroet op de kust gezet.
Het internationale comité voor de
verkenning van het zuidpoolgebied
heeft op zijn tweede zitting, die te
Moskou is gehouden, het program voor
de onderzoekingen in 1959 goedge
keurd. De vertegenwoordigers van
Australië, Engeland, Frankrijk, de V.
S., de Sowjet-Unie en andere landen
welke aan het onderzoeken van het
Zuidpoolgebied deelnemen, verklaar
den dat hun landen dit werk ook na
het einde van het geofysische jaar zul
len voortzetten.
Eenstemmig werd besloten een kaart
van het Zuidpoolgebied qp schaal van
één op drie miljoen samen te stellen.
Dit werk zal worden geleid door de
Franse voorzitter van het comité, dr.
Laclavère. Het comité zal een tijd
schrift gaan uitgeven, dat zal worden
verzorgd door het naar Scott genoem
de poolinstituut te Cambridge en het
Zuidpoolinstituut te Leningrad. Voorts
werd besloten, de nauwe samenwer
king op geologische en glaciologisch
gebied voort te zetten. Ook werd een
uitbreiding van het aantal stations
aanbevolen.
Het comité zal in febriuari-maart
van het volgende jaar in Australië op
nieuw bijeenkomen.
In de dinsdag gehouden vergadering
'van de gemeenteraad van Velsen heeft
de burgemeester, mr. M. M. Kwint, na
een debat de hem door de raad geboden
gelegenheid, om tegenover de gemeen
te Bergisch-Gladbach zijn verontschul
digingen aan te bieden voor zijn hou
ding bij de officiële ontvangst van een
groep Duitse jongeren op hét raadhuis,
toen hij hen niet wilde begroepen, niet
willen gebruiken. Na een debat van
anderhalf uur is de vergadering ge
schorst en is, na een onderling beraad
der fractievoorzitters, de volgende mo
tie met algemene stemmen aanvaard:
De raad van Velsen, in vergadering bij
een op 12 augustus, spreekt zijn spijt
uit over de houding van de burge
meester tijdens de recente ontvangst
van een aantal Duitse en Engelse jon
geren ten stadhuize en tijdens de raads
zitting van heden. De raad draagt het
college van b. en w. op, het leedwezen
van de raad over dit gebeuren kenbaar
te maken aan het gemeentebestuur ven
Bergisch-Gladbach.
Z.K.H. Prins Bernhard zal op don
derdag 4 september in de loop van de
morgen te 's-Hertogenbosch een nieu
we brouwerij openen van de N.V. Hei-
nekens bierbrouwerijen. Deze brouwe
rij is thans de grootste ;n Europa.
Juist 300 jaar. geleden, op 13 augustus 1653, heeft Agatha Porre
naar voor notaris Abraham Huyssen te Vlissingen haar testament laten
maken. Toen ze 3 jaar later dood op bed werd gevonden, heeft men
het testament geopend. Het bleek, dat ze haar ganse vermogen aan de
kerkarmen in Zeeland had vermaakt. „Aan al de dorpen, steden en
plaatsen, waar de gereformeerden hun kerken hebben en de religie
wordt gepredikt en dat elk dorp, hetzij klein of groot, evenveel daar
van zal genieten als elke stad, klein of groot." Zo lees ik natuurlijk
in een oudere spelling in haar testament. Ze maakte dus geen on
derscheid, alle diaconieën kregen eenzelfde bedrag. En het was geen
klein, beetje dat ze naliet: de voor die tijd geweldige som van. f 75.000.
of zoals in de munt, waarmee men toen veel rekende, 12.500 pond
Vlaams.
Eea pond Vlaams, in. rekeningen
geschreven met het letterteken
dat nu nog voor het Engelse pond
wordt gebruikt, had een waarde van
6 gulden.
Het geslacht Porrenaar
Maar eerst iets over Agatha zelf
en haar familie vertellen. Het geslacht
Porrenaar was een aanzienlijk ge
slacht in Vlissingen, dat verscheidene
Vlissingse burgemeesters heeft opge
leverd. Haar vader, Mr. Jacob Porre
naar, was pensionaris en raad der
stad. Hij woonde in de Hellebaardier
straat, waar Agatha (Aagje, Aegtgen)
kort voor het jaar 1600 werd geboren.
In 1618 deed ze belijdenis van haar
geloof.
Later woonde ze met haar onge
trouwde broer Bartholomeus op de
Nieuwendijk, waar ze in 1661 is ge
storven. Zelf is ze ook ongehuwd ge
bleven.
Ze had nog een zuster, Margaretha,
die getrouwd was met Bartholomeus
del Corne. Hun zoon, Mattheus, was
advocaat in Vlissingen en raad van
de stad. Deze zelf was het niet eens
met haar testamentaire beschikking.
Hij wilde in elk geval de helft van
het vermogen van zijn gestorven oom
Bartholomeus, die met Agatha had
samengewoond. Enigszins gelijk had
hij wel, want Agatha had bij de dood
van haar broer diens bezittingen bij
de hare gevoegd. Na veel geschrijf en
vergaderingen met de bedeelde dia
conieën, is men tenslotte tot een over
eenkomst gekomen met de ontevreden
neef, Mr. Mattheus del Corne. Het
resultaat van dit akkoord was, dat
voor de kerkarmen een bedrag be
schikbaar zou blijven van f 60.000
(10.000 waarvan ze elk jaar de
rente zouden ontvangen.
Dc Zeeuwse kerken
In totaal waren er 139 kerken (dia
conieën), die van het legaat van
Agatha Porrenaar profiteerden. Vol
gens haar testament mochten het al
leen kerken zijn, die aangesloten wa
ren bij een Zeeuwse classis. Men leg
de deze bepaling zo uit, dat ook
Waalse, Engelse en Schotse kerken
er in zouden delen.
In Zeeland waren in die tijd 4
classes. Tot de classis Walcheren be
hoorden ook Noord-Beveland en een
groot deel van Staats-Vlaanderen (het
tegenwoordige Zeeuwsch-Vlaanderen)
hier waren 54 kerken.
De classis Schouwen en Duiveland
had 19 kerken, hiertoe behoorde ook
Sommelsdijk op Flakkee, dat 'n paar
eeuwen tot Zeeland heeft behoord (ik
heb daarover vroeger eens een artikel
geschreven).
De classis Zuid-Beveland telde 40
kerken; enkele kerken uit Hulst en
omgeving werden hierbij gerekend.
Tot de classis Tholen en Bergen op
Zoom behoorden ook enkele kerken
uit het westen van Staats-Brabant;
hier vielen 26 diaconieën onder de
bedeling van het legaat.
Dit aantal van 139 is door het op
heffen van enkele kleine gemeenten
later wat veranderd. Ook werden er
wel eens nieuwe kerken bijgevoegd,
hoewel dat niet de bedoeling van de
erflaatster schijnt te zijn geweest.
In 1821 waren er b.v. nog 128 dia
conieën, die hun deel van de rente
van het legaat kregen.
Beheer van het legaat
Als executeur van het legaat werd
aangewezen de magistraat van Mid
delburg. De eerste rentmeester was
de secretaris van deze stad, Jan van
den Brande, die voor zijn werk 2
van het uitgekeerde bedrag als ver
goeding ontving. Later is dit ver
anderd in 5%.
Gedurende de eerste jaren ontving
elke diaconie ongeveer f 16,80 per
jaar. Deze bedragen werden in latere
jaren kleiner. Het laagste bedrag, dat
ik gelezen heb, was in. de Franse tijd
(I8Q8) f6,IQ per 2 jaar. Voor het
geven van lagere uitkeringen waren
verschillende oorzaken. Niet alle rent
meesters waren betrouwbaar en som
migen gebruikten de rente voor zich
zelf. Een voorbeeld hiervan is de
tweede rentmeester, Mr. Philippus
van den Brande, secretaris van Mid
delburg. Hij zorgde heel gebrekkig
en ongeregeld voor het beheer van
de gelden, met als gevolg een aan
klacht bij de magistraat van Middel
burg. Bij zijn dood werd uit zijn in
solvente boedel nog een kleinigheid
gered, maar het resultaat was, dat er
toen maar f 15,32 per kerk kon wor
den uitgekeerd.
Een andere oorzaak was de zoge
naamde 200e penning, een belasting,
die de provincie Zeeland in 1700 hief
op de obligatiën der provincie. En
hiervan was een bedrag van 4300
(f25.800,nagelaten.
Verder had men 5700 (f 34.200,—)
aan obligatiën van de stad Vlissin
gen, waarvan de rente van 3,5 ver
minderd werd tot 2
In de Franse tijd kwam de beken
de tiërcering van de staatsschuld,
waardoor maar een derde deel van
de rente werd uitbetaald.
Niet voor de diaconie
Niet altijd kwam de rente van het
legaat ten goede aan de diaconieën.
In 1686 verbrandde de Grote Kerk
te Vèere, waarvan twee zijbeuken
dienst deden als Waalse en Schotse
kerk. Om de opbouw van deze kerk
te steunen, hebben de meeste kerken
hun aandeel van het legaat enkele
jaren hiervoor besteed.
De kerk van Waterlandkerkje, die
in 1708 bij een inval der Fransen ver
woest was, werd eveneens herbouwd
met hulp van het legaat. Ook nood
lijdende buitenlandse kerken, zoals in
Gulik en De Paltz, werden op deze
manier ondersteund.
Wel kwamen er klachten van ver
schillende kerkeraden, dat dit niet dé
bedoeling was van de Vlissingse vrij
ster. Maar als er dan veel kerken,
vooral uit de grootste classis Walche
ren, besloten, Agatha's beschikking
ruim op te vatten en de rente van
haar nagelaten kapitaal te gebruiken,
waar steun nodig was, wilden de
„bezwaarden" niet weigeren.
Hoe is het tegenwoordig?
Het kapitaal, waarvan de rente
wordt uitgekeerd, bedraagt op het
ogenblik nog f44.500,
Zoals ik schreef, was men begon?
nen met een bedrag van f60.000,
zodat ongeveer het vierde deel van
het legaat verdwenen is.
In die drie eeuwen is er op kerke
lijk gebied ook nogal wat veranderd.
Toen Agatha Porrenaar stierf, was er
maar één grote kerk, waartoe iedere
Protestant behoorde: de Gereformeer
de of Hervormde kerk (de groepen
Luthersen en Doopsgezinden laat ik
hier buiten beschouwing, zoals die
ook in het testament waren uitgeslo
ten van een gift). Maar in de vorige
eeuw zijn er bij de Afscheiding en
Doleantie duizenden uit deze Ned.
Herv. kerk uitgetreden. Deze Gerefor
meerde kerken, met hun diverse klei
ne en grotere formaties, krijgen ook
geen deel van de rente van het legaat.
Het zijn alleen de Ned. Hervormde
diaconieën, die de huntoekomende
portie krijgen uitgekeerd.
Dat zijn er tegenwoordig 117. Door
opheffing van enkele Ned. Hervormde
en de meeste Waalse kerken is dit
aantal dus kleiner dan in het begin,
hoewel er ook een paar nieuw-gestich-
te kerken zijn bijgekomen. De in
deling der classes is ook anders ge
worden. Tot de classis Walcheren be
horen 24 kerken, Zierikzee heeft 37
kerken, Goes 32 en IJzendijke 24. Nog
altijd zijn er enkele kerken uit wes
telijk Noord-Brabant, die een uitke
ring krijgen. Deze heeft nu om de 2
jaar plaats. De laatste is geweest op
1 juli van dit jaar, waarbij elke dia
conie een bedrag van f 15,kreeg
uitgekeerd.
De gemeente-ontvanger van Mid
delburg is thans administrateur van
het fonds.
L. v. W.
Vier jaar met aftrek van voorarrest
heeft de officier van justitie bij de
rechtbank te Amsterdam gisteren ge-
eist tegen de 69-jarige Amsterdammer
R. M. M, die volgens zijn 59-jarige
vrouw op zaterdagochtend 12 april j.I.
een moordaanslag op haar zou hebi /i
gepleegd door haar met een breekijzer
op het hoofd te slaan. De verdachte,
een grijze, rijzige man met een zeer
beschaafd uiterlijk, ontkende met gro
te stelligheid.
Eén der overledvenden van de vliegramp van de vorige week in Libië,
waarbij 36 mensen om het leven kwamen, is de 4-jarige Anthea Lycett,
die op het ogenblik in het Brits militaire hospitaal van Benghazi wordt
verpleegd. Bij de ramp verloor het kind haar pleegmoeder, mevrouw Mi
chael Lycett, die zich over Anthea had ontfermd, toen haar moeder in sep
tember j.I. verklaarde dat zij „geen liefde" voor het kind kon opbrengen.
Anthea heet eigenlijk Marcia Miller. Haar moeder is „lady" Diana Miller,
die behoort tot de aristocratie van Rhodesia. Lady Diana veroorzaakte met
haar verklaring van vorig jaar een schandaal. Marcia werd aangenomen door
een echtpaar in Salisbury (Rhodesia), dat het kind, met zijn naam, Lycett,
ook een andere voornaam, Anthea, gaf. De enige voorwaarde, die „lady"
Miller bij de adoptie stelde, was, dat het kind nooit zou weten, wie haar
echte ouders waren. Door de vliegramp is dit geheim echter in de open
baarheid gekomen.
