Komen er handelsduikboten?
Zeeuwse
Babbelaars
De Noordelijke Zeeweg ontdek
Atoomstraling betekent onbekend
gevaar voor wereldbevolking
MARIAN ANDERSON: 's werelds
negerzangeres naar de Ver. Natiés
ilk kon
|'t niet
laten
Dinsdag 12 augustus 1958
DE ATOOM DUIKBOOT "NAUTILUS"
Amemuidse jongen viel
van fiets en overleed
aan verwondingen
Grote boerderij
afgebrand
Dodelijk ongeval
in speeltuin
Hatta: „Sociale
verzorging
beneden peil"
Dr. Eisele verdwenen
Plan voor een
West'Europese
kunstmaan
Vechtpartij tussen groepjes
Amhonne2en en Hongaren
Duitse Bondsspoof wegen
ontslaan 5000 man
Sow j et'pr esident
bezocht Expo
Brand begon in
prullemand
Waarschuwing in V.N. rapport
De kroon op het werk
Donkere wolken
Haar ster gaat omhoog
PRIKKELDRAAD
NEDERLANDERS
DON CAMILLO
EINDELIJK
Artemis l
S
Eindelyk geslaagd
ZEEUWSCH DAGBLAD
PAGINA 3
HET IS GELUKT! Voor de eerste
keer in de geschiedenis is men onder
de enorme ijsmassa van de Noordpool
doorgevaren. Het is dus mogelijk ge
bleken en dit, bijna ongeloofwaardige
feit, is niet alleen militair van belang;
maar ook van gewicht voor de toe
komstige handelsvaart, want handels
duikboten kunnen op deze manier de
reisduur van Europa naar O.-Azië met
ongeveer de helft tot een kwart bekor
ten. Daarmede is dan een droom van
onze voorouders werkelijkheid en
wordt een goed bevaren Noordelijke
zeeweg mogelijk die Azië dichter bij
Europa haalt.
President Eisenhower besprak de
mogelijkheid van handelsduikboten uit
in zijn toespraak van 8 augustus j.l.
Grote toekomstmogelijkheden dus,
waarvoor de „Nautilus"-atoomduikboot
de deur heeft geopend. Onder bevel
van Capt. It. W. Andersen maakte de
atoomduikboot een vaart van 96 uur
onder het ijs van de gehele Noordpool.
De Noordpool was „getemd" en de 1830
zeemijlen onder het ijs waren de klop
op de deur van een toekomstige
scheepvaartlijn onder de Noordpool
door.
IN ONZE TEKENING geven wij een
duidelijk schematisch overzicht van de
hoofdpersoon, de atoomduikboot „Nau
tilus", die ontworpen werd door Rear
Admiral H. G. Rickover, die reeds in
1947 met het ontwerp begonnen was.
Op 14 juni 1952 werd met de bouw
van de „Nautilus" een begin gemaakt
en op 21 januari 1954 kon mevr. Eisen
hower de duikboot te water laten, het
eerste door atoomenergie voortbewo
gen schip was geboren en een nieuwe
periode in de geschiedenis van de
scheepvaart had zijn begin gevonden
De duikboot kan bijzonder lang on
der water blijven en vermoedelijk ge
heel rond de aarde varen zonder boven
water te moeten komen. De snelheid
van de boot wordt geschat op ca. 40
km per uur.
NATUURLIJK stelt een dergelijke
onderzeeboot geheel andere eisen aan
de bemanning die dan ook een speciale
opleiding van drie jaar moest volgen
eer zij de „Nautilus" kon bemannen,
want de duikboot is in wezen een drij
vende atoomkrachtcentrale. Deze
atoomkrachtcentrale van de „Nautilus'
Gistermorgen omstreeks tien uur is
het tienjarig zoontje van de familie A.
Martija te Arnemuiden zo ongelukkig
van zijn fiets gevallen, dat hij later
aan zijn verwondingen is overleden.
De jongen was met zijn vriendje op
de doodlopende en rustige Sloeweg,
toen hü op onverklaarbare wijze van
zijn fiets viel. Hij werd daarbij zo
ernstig gewond, dat onmiddellijke
overbrenging naar het gasthuis te
Middelburg noodzakelijk werd geacht.
Reeds op weg daarheen is het slacht
offer aan zijn kwesturen overleden.
De verslagenheid over dit tragisch
verscheiden is in Arnemuiden zeer
groot.
Gisternacht om hall twee is door
blikseminslag brand uitgebroken in 'n
kapitale boerderij te Berlicum, be
woond door twee gezinnen, n.L de fa
milie van Lokven en hun zoon, die
pas ingetrouwd was.
Daar het dak uit stro bestond en bo
vendien erg droog was, was het spoe
dig een vlammenzee. Honderden me
iers ver vlogen de vonken. De bewo
ners konden in allerijl de brandende
woning verlaten.
De brandweer uit Berlicum en die
uit 's-Hertogenbosch waren spoedig
ter plaatse. Het woonhuis was niet te
behouden en ging geheel verloren. De
huishoudelijke inboedel alsmede de
landbouwinventaris, bevattende hooi
en stro, landbouwwerktuigen enz. wer
den een prooi der vlammen.
De bewoners waren verzekerd.
Een ongeluk in een speeltuin aan
de Bessemoerstraat te Groningen heeft
het leven gekost aan een tienjarige
jongen, Sijtse Schepel te Groningen.
Het kind viel bij het schommelen uit
de bootschommel, bleef op de grond
liggen en kreeg de terugzwaaiende
schommel tegen het hoofd. Ernstig ge
wond werd het kind overgebracht naar
het academisch ziekenhuis. Daar is de
jongen aan de verwondingen bezwe
ken.
vormt het kostbare hart van de duik
boot. Op ons schema krijgen wij een
duidelijke indruk van deze atoommotor
die het leven aan de „Nautilus" geeft.
Zéér eenvoudig gesteld komt de wer
king van de atoommotor hierop neer
dat de door atoomenergie verkregen
hitte, in de reactor, wordt afgevoerd
naar een stoomgenerator, waarna dan
met behulp van een turbine de energie
voor de voortbrenging wordt verkre
gen.
De „Nautilus" is niet voor de eerste
maal op bezoek aan de pool. In okto
ber 1957 heeft de duikboot vijf en hal
ve dag onder het poolijs doorgebracht,
men is toen echter niet onder de hele
Noordpool doorgevaren.
De voormalige vice-president van
Indonesië, dr. Moh. Hatta, heeft op 't
eerste nationale wetenschappelijke
congres dat de Malang wordt gehou
den, verklaard, dat in Indonesië de
sociale wetenschap ver ten achter iigt
bij de huidige stand van deze tak van
wetenschap in andere landen.
Het doel van de sociale wetenschap,
aldus Moh. Hatta volgens berichten in
de dagbladen te Djakarta, is niet
slechts een uiteenzetting te geven van
bepaalde toestanden, doch ze in over
eenstemming te brengen met de soci
ale rechtvaardigheid. Op het stuk van
een rechtvaardige en welvarende ge
meenschap staat Indonesië voor een
geweldige taak.
Dr. Hatta voegde hieraan toe, dat ra
Indonesië de structuur van de staat
haar volledige ontwikkeling nos niet
heeft bereikt.
Het hoofd van dienst voor onder
zoek van paspoorten in Egypte, kolo
nel Joessel Ali, heeft zaterdag mede
gedeeld niets te weten van de Duitse
concentratiekamparts dr. Eisele, die
volgens eerdere berichten in de ge
vangenis voor buitenlanders te Cairo
was opgesloten na op verzoek van de
Westduitse politie te zijn gearresteerd.
Volgens Joessef Ali is Eisele niet in
de betrokken gevangenis. Verslagge
vers hebben op 13 juli gezien, dat
Eisele naar de bedoelde gevangenis
werd overgebracht. Daarna zei een
woordvoerder van de Interpol, dat de
regering van de V.A.R. de juridische
zijde van de zaak in studie had geno
men en dat Eisele in de gevangenis
zou blijven, totdat de regering haar
standpunt had bepaald.
Volgens het Britse blad Daily Ex
press koestert men in Engeland plan
nen een kunstmaan af te schieten, la
ter gevolgd door een raket naar de
maan. Beide plannen zouden in sa
menwerking met bepaalde Europese
NAVO-landen worden verwezenlijkt,
zo schrijft de wetenschappelijke mede
werker van dit blad, die in dit ver
band Frankrijk en Nederland noemt.
De Britse minister van bevoorrading
Aubrey Jones, heeft maandag tegen
over verslaggevers te Melbourne in
Australië (waaraan hij momenteel 'n
bezoek brengt) verklaard dat Enge-
lands nieuwste raketten, de zwarte
ridder en de blauwe straal, gemakke
lijk voor de lancering van een kunst
maan gebruikt zouden kunnen wor
den.
Met beide raketten zullen eerstdaags
in Australië proeven worden geno
men.
In het centrum van Apeldoorn is
zondagavond omstreeks negen uur een
vechtpartij ontstaan tussen een groep
je ambonnezen en een groepje Honga
ren. De politie stelt naar de juiste
toedracht nog een onderzoek in, maar
vermoedelijk was een vrouw aanlei
ding tot de wist. Beide partijen han
teerden messen bij de vechtpartij
waardoor enige vechtersbazen flinke
steekwonden opliepen. Vier van hen
moesten in het ziekenhuis worden be
handeld en een van de vier moest zelfs
ter verpleging worden opgenomen. Tn
afwachting van het onderzoek heeft
de politie de overige deelnemers aan
de twist in het bureau opgesloten.
De Duitse bondsspoorwegen treffen
voorbereidingen om binnenkort 5000
man te ontslaan, dit in verband met
de aanhoudende stilte van het vracht
vervoer, zo werd zaterdag door het
hoofdkantoor medegedeeld. In de eer
ste helft van dit jaar is het vracht
vervoer per spoor met 12.4 procent
verminderd vergeleken met de over
eenkomstige periode van het vorige
jaar.
Maarschalk Clement Worosjilof, pre
sident van de Sowjet-Unie, heeft gis
terochtend in gezelschap van hoge
Russische en Belgische functionarissen
een bezoek van twee uur aan het Rus
sische paviljoen op de wereldtentoon
stelling gebracht.
Later heeft de president aangezeten
aan een maaltijd, die koning Boude-
wijn te zijner ere gaf.
Het is het eerste bezoek van een
Russisch staatshoofd aan België sinds
dat van keizer Peter de Grote, meer
dan twee eeuwen geleden.
Zaterdagmiddag omstreeks halftwee
is brand ontdekt in de agenturenzaak
van de heer G. J. G. Nijenhuis, welke
is gevestigd op een verdieping van de
N.V. Broodbakkerij „De Concurrent"
te Enschede.
De brand is waarschijnlijk ontstaan
doordat een stuk karton, dat vlam had
gevat, en dat toen men meende het
vuurtje gedoofd te hebben, in een
prullemand was gestopt, daar opnieuw
is gaan branden.
Het vuur werd na werktijd ontdekt.
Een gedeelte van het agenturenbedrijf
is uitgebrand en aan de voorraad kno
pen,ritssluitingen en andere artikelen
is aanzienlijke schade aangericht. De
totale schade wordt geschat op circa
een ton.
De radioactieve neerslag, die het gevolg is van kernwapenontplof
fingen, doet de sterkte van de atoomstraling in de wereld steeds meer
toenemen, hetgeen nieuwe en voor een belangrijk deel onbekende ge
varen voor de huidige en toekomstige wereldbevolking met zich mee
brengt. Dit is de voornaamste conclusie van het rapport dat de weten
schappelijke commissie van de V.N. heeft gepubliceerd over de uit
werking van de atoomstraling op de mens en zijn omgeving.
De commissie, aldus het rapport, is
van mening dat alle maatregelen, die
beogen deze straling tot een minimum
terug te brengen, zullen bijdragen tot
bescherming van de gezondheid van de
mens.
NIET BLOOT STELLEN
Het is eensdeels noodzakelijk zich
niet meer dan nodig is bloot te stellen
aan straling, die het gevolg is van me
dische toepassing of het gebruik van
kernenergie voor andere vreedzame
doeleinden en anderzijds nodig een
einde te maken aan de radioactieve be
smetting, veroorzaakt door kernwapen
explosies, zo vervolgt het rapport.
Hierin wordt voorts opgemerkt, dat
het de commissie hekend is dat een
doeltreffend toezicht op al deze bron
nen van straling nationale en interna
tionale besluiten vooronderstelt, die
buiten het kader van de werkzaamhe
den der commissie vallen.
De conclusies van de commissie
zjjn met algemene stemmen aan
vaard, met uitzondering dan van de
zinsnede over het toezicht op de stra
lingsbronnen.
De vertegenwoordigers van de Sow
jet-Unie, India, Tsjeeho-Slowakije en
de Ver. Arabische Republiek, wilden
dat hieraan een duidelijk omlijnde aan
beveling aan toegevoegd zou worden
inzake het staken van de kernwapen
proeven.
OPPERVLAKKIGE SCHATTING.
In het rapport wordt er voorts de
nadruk op gelegd dat elke schatting
over de gevolgen van de straling voor
de mensheid in het huidige stadium
slechts oppervlakkig kan zijn. Maar, zo
wordt vervolgd, de afwezigheid van
betrouwbare gegevens, in het bijzonder
over de genetische gevolgen van
atoomstraling, eist dat de mensheid
met des te meer voorzichtigheid han
delt, omdat de betekenis van de scha
delijke gevolgen wellicht onderschat is
geworden. In de commissie hebben
vertegenwoordigers zitting van Argen
tinië, Australië, België, Brazilië, Cana
da, V.S., Frankrijk, Groot-Brittannië,
India, Japan, Mexico, de Ver. Arabi
sche Republiek, Tsjeeho-Slowakije en
de Sowjet-Unie.
PRESIDENT EISENHOWER heeft de Amerikaanse negerzangeres
Marian Anderson benoemd tot lid van de Amerikaanse delegatie in de
13e Algemene vergadering van de Verenigde Naties, die op 15 septem
ber a.s. in New York zal worden geopend.
Een prachtige beloning en bewijs van waardering voor 's werelds
beroemdste zangeres, waarvan Toscanini eens heeft gezegd dat men
een vrouw met zo'n stem slechts één of tweemaal in een eeuw vindt.
Haar vader was kolendrager in Phi
ladelphia. Moeder met drie kleine meis
jes moest vechten, om met het geringe
weekloon rond te komen. Veel luxe was
er dus niet. Van haar zesde jaar af
moest Marian, evenals alle andere ne-
gerktndertjes, geld verdienen met het
dweilen van trappen en gangen. An
ders dan de kinderen van haar leeftijd,
spaarde Marian haar geld op.
Toen zij zeven jaar oude was, had zij
zoveel geld gespaard, dat zij zich een
viool kon kopen voor de prijs van drie
dollar en 90 cents. De kwaliteit van
de viool was evenredig aan de prijs en
ha enkele weken reeds was het Instru
ment volkomen op. Dat was tevens het
einde van Marian's carrière als violis
te. Haar hang naar muziek bracht haar
er toe, zich op te geven voor het koor
van de kerk in haar buurt. Hier kreeg
Marian een grote ervaring als koor
zangeresje.
Enkele jaren later werd het kind al
uitgenodigd, om met haar tante, die
een goede sopraanstem had, op liefda
digheidsconcerten te zingen. Toen reeds
werd in haar de gedachte gewekt, eens
een echte zangeres te mogen worden.
*-
HET CONCERT, DAT zij nooit
zal vergeten, was op een eerste
Kerstdag. Haar vader was enkele
dagen tevoren met een ziekenwagen
thuisgebracht. Hij had een zak kolen
op het hoofd gekregen en de dokter
constateerde tevens een gevaarlijke
tumor.
„Zing nog eens voor mij, Marian",
zei haar vader die Kerstavond. Met
een door tranen verstikte stem zong
Marian Anderson een kerstlied voor
haar stervende vader.
Met de dood van haar vader brak
een moeilijke tijd aan. Moeder en kin
deren werden gelukkig liefderijk opge
nomen door de grootouders.
De moeder werkte als wasvrouw om
in de kosten voor haar kinderen te
voorzien.
Op 12-jarige leeftijd begon Marian
steno te leren. Zij leefde echter pas, als
zij mee kon zingen In het kerkkoor.
De dominee, gaf haar soms de sleutel
van de kerk en aan het harmonium
kon zij naar hartelust oefenen. Op 13-
jarige leeftijd had haar stem een groot
volume; ln het koor liet men haar vaak
soil zingen.
MEDE DANK ZIJ de stem van Ma
rian kreeg het koor grote bekendheid
en ontving het uitnodigingen, om in
New York te zingen, eerst ln de kerk,
later In Harlem. Met de financiële
steun van anderen werd het Marian
Anderson toen mogelijk gemaakt, haar
zangcapaciteiten op hoger peil te bren
gen.
Daartoe wilde zij zich laten inschrij.
ven bij een bekend zangleraar en daar
werd zij voor de eerste maal ln haar
leven geconfronteerd met de rassendis-
VOOR ME op het bu-
i reau staat een asbak
met vier sigaretten-
peukjes. Daarnaast lig-
gen drie ineengefrom-
melde vellen papier,
i Resultaat van anderhalf
uur zwoegen. Poging
om weer aan het werk
te gaan. Maar het wil
niet erg best na drie
i weken vakantie.
Het valt voor een journalist
T niet makkelijk om drie weken
1 lang geen woord op papier te
zetten. Maar afgezien van
l het schrijven van adressen op
j. een paar prentbriefkaarten
is me dat wonderwel gelukt.
Blocnote, ballpoint en schrjjf-
machine hadden gewillig hun
plaats afgestaan aan de berg-
meertjes in de Beierse Alpen.
En het smaakte opperbest.
Wilt u het recept weten?
Neem gelijke hoeveelheden
bergen en bossen, meng dat
met het koele water van wa
tervallen en meren, daarbij
de typisch Beierse produkten
en een snuifje paprika, en
laat het geheel gaarstoven in
4 de felle zon. Hééérlijk!
Geen telex gehoord, geen
drukinkt geroken, ver van te-
lefoongerinkel, persconferen-
t ties en al dat andere dagelijk-
se krantengedoe. Neen, 'k heb
■f geen Ietter genoteerd en geen
j krant ingekeken. En toch.
Toen ik gisteravond mijn
j koffers uitpakte, kwam ik al-
lerlei vreemde zaken tegen:
een stukje prikkeldraad, een
Ach ja dokter, hjj is
met vakantie geweest...
enorme bierpul (2 liter) met
het wapen van de Hertog van
Beieren erop, een flesje bron
water, een briefje van een
boze Duitse burgemeester, en
een heleboel meer van die
schijnbaar zonderlinge zaken.
Evenzovele herinneringen aan
belevenissen, die stuk voor
stuk voldoende stof opleveren
voor een reportage.
Want, al stap je er drie we
ken volkomen uit, toch kruipt
het journalistieke bloed waar
het niet gaan kan. En 'on
bewust kom je toch steeds
weer bij het nieuws-van-de-
dag terecht.
Dat stukje prikkeldraad
knipte kiv an 't IJzeren Gor
dijn af. Ik heb een dag langs
die politieke barrière gereden
en door de versperringen ge
gluurd naar het communisti
sche gebied, onder het bereik
van de machinegeweren op de
lugubere uitkijktorens. Nog
geen tien meter van me van
daar patrouilleerde de bruine
Volkspolizei, toen mijn came
ra „Knip" zei. 's Middags ben
Ik naar Friedland gegaan, het
grote doorgangskamp, waar
dagelijks honderden vluchte
lingen uit het Oosten aanko
men. Ontroerende taferelen,
waarvan ik in een afzonder
lijk artikel nog hoop te ver
tellen.
De enorme bierpul nam ik
mee uit het slot van de
Hertog van Beieren in het
schilderachtige dorpje Te-
gernsee. Neen, de hertog heb
ik niet gezien, maar wel zijn
rechterhand, president Noë,
die.een rasechte Neder
lander is en die vijf jaar gele
den nog in ons land woonde.
Diezelfde dag was ik de
gast van een andere Neder
lander, een der belangrijkste
mannen van de badplaats Bad
Wiessee, nl. de directeur van
het Kurhaus en het grootste
jodium- en zwavelbad van
Duitsland. Tussen twee haak
jes: wist u, dat dit een Neder
landse onderneming is, die al
bijna vijftig jaar bestaat? Dat
deze bronnen door Nederland
se ingenieurs toevallig wer
den aangeboord, toen ze op
zoek waren naar petroleum?
Over dit beroemde (Neder
landse) bad, dat jaarlijks
meer dan 50.000 kuurgasten
telt, zal ik u het unieke ver
haal binnenkort vertellen, zo
dra mijn foto's zijn ontwik
keld.
Kent u de bekende (ver
filmde) boeken van Don Ca-
millo en Peppone, de Italiaan
se dorpspastoor en de commu
nistische burgemeester die
voortdurend met elkaar over
hoop lagen? Een soortgelijke
geschiedenis liep ik in Zuid-
Duitsland tegen het lijf, waar
in een dorpje de burgemees
ter en een pastoor elkaar
voortdurend in de haren zit
ten. En dat allemaal om de
houw van eenlijkenhuis
je. Ook dat verhaal krijgt u
te horen. In deze Babbelaars-
rubriek.
Al vakantiehoudende heb
ik ook het culturele leven in
het zuiden van Duitsland een
beetje afgetast. Bezoeken aan
toneel, opera en musea gaven
daar een aardig beeld van,
voorzover men zich dat in
drie weken tij ets althans kan
vormen.
Het meest frappeerde mij
de reactie van het Duitse pu-
bliek, toen ik de film „Het*
proces te Neurenberg" zag, l
waarin de gehele geschiedenis
van het Hitierdom werd ont-
rold. Hoongelach klonk er,
toen de brallende redes van*
de Führer werden gerele-
veerd en de nazitroepen voor- 4
bij paradeerden. Toen de i
beelden van terreur en mar-
telingen verschenen en de*
schijnwerpers fel de vreselij-1
ke toestanden in de concen-*
tratiekampen onthulden, l
werd het angstig stil in de^
zaal. En daarna klonken kre-T
ten van verontwaardiging, 1
vooral toen de oorlogsmisda-*
digers als Goering, Goebbels
en Hess, met onschuldige tro- J.
nies in het proces-Neurenberg
zich volkomen onschuldig 1
verklaarden.
Het zal u, zoals mij, goed
doen te vernemen, dat ze het
En nu zal ik jullie eens laten
zien, wat ik allemaal op mijn 4
vakantiereis heb gefilmd...
in Duitsland toch eindelijk
zijn gaan inzien. Eindelijk.
Gelukkig maar.
crlminatie. „We nemen geen negerin
nen aan", was het bitse antwoord, dat
zij kreeg en huilend kwam ze thuis
Gelukkig vond zij een ander zangle
raar, de Italiaan Boghetti, die haar
Frans, Italiaans en Duits leerde zin
gen. Boghetti bleef haaf lessen geven
en langzaam aan werd zij de grootste
vertolkster van de negro-spirituals, al
zong zij ook Europese muziek. De eeu
wige weemoed van het steeds onder
drukte negervolk was haar nu niet
meer onbekend.
In de stad Atlanta (Georgia) ver
diende Marian haar eerste honorarium:
50 dollar. Langzamerhand kreeg zij be
kendheid. De kranten begonnen te
schrijven over het 20-jarige meisje met
haar wondermooie stem.
Haar eerste concert voor een blank
gezelschap gaf zij in de Townhall te
New York. De muziekrecensenten bra
ken haar echter zo af, dat zij besloot,
het zingen op te geven. De trouwe
Boghetti echter wist haar weer spoe
dig tot andere gedachten te brengen en
wel zo, dat Marian besloot, in de schrij
ven voor een muziekconcours in Phila
delphia. Zij koos de aria: „O, mia Fer
nando", van Donizetti.
Uit de eerste driehonderd werd zij
met 14 anderen gekozen voor de halve
finale. Daarna zong zij de aria voor de
tweede maal en kwam met drie ande
ren ln de finale. Op de avond van de
finale had zij echter een geduchte oor
ontsteking en zoveel pijn, dat zij niet
kon zingen. Toch kreeg zij de eerste
prijs. De jury besliste zonder finale.
DE FAAM ALS WINNARES van
de muziekprijs verschafte haar nieuwe
inkomsten. Driehonderd dollar per con
cert was heel normaal. Intussen ver
loofde Marian zich met de architect
Orphens Fisher. Maar alvorens te trou
wen, wilde .zij aoeh gaarne een Euro
pese tournee maken. In Europa ont
dekte zij, dat men daar geen neger-
vraagstuk kende. De bewoners van Os
lo begroetten haar als ehocolade-fee.
In Stockholm droegen de studenten
haar op hun schouders. Moskou juichte
haar toe, terwijl zij in een troika op
het Rode Plein stond. Berlijn en Wenen
dweepten met haar. De grote Finse
componist Sibelius dankte haar uitbun
dig.
Marian Anderson heet nu reeds lang
mevrouw Orphens Fisher. Zij is een
volmaakt knutselaar geworden, die met
haar man samen het huiselijk comfort
verbetert. Gelukkig is zij ondanks haar
grote successen de eenvoud in persoon
gebleven. „Als er iets is, dat mij tot
grote tevredenheid stemt", zegt zij,
(dan ls het wel, dat mijn zingen de
mensen van de hele wereld wat dichter
bij elkaar heeft gebracht".
Het is nog niet zo heel lang ge
leden, dat Marian Anderson ver
plicht was in de open lucht op
de trappen van het gedenkteken
te Washington te zingen. Na
tuurlijk zijn er in Washington
zalen genoeg, maar niet één was
groot genoeg om alle luisteraars
te bergen. Zij zingt slechts drie
„spirituals", welke haar bijzon
der liggen en haar zelf diep ont
roeren. Want ieder lied, dat zij
zingt, doet haar zich opnieuw in
leven in de pijn, de angst, de
ellende, die het vertolkt, maar
ook in de gelovige verwachting,
de blijde jubel om de verlossing,
die het uitzingt, wanwer de ziel
is gegaan door de doodsrivier, de
„Deep River" en de „Swcel Cha-
riof', de door engelen omringde
vurige wagen haar omhoog voert.
Haar zingen is bidden. Ze zegt
dat zelf: „Ik bid heel veel". In
de grond van de zaak is
haar kunst religieus. „Nobody
knows de trouble I've seen No
body but Jesus" Niemand weet
de ellende, die ik heb aan
schouwd, niemand kent ze, dan
Jezus"). Dat is Marian Anderson,
eens een z.g. onbeduidend neger
meisje, nu lid van de Amerikaan
se delegatie der V.N., die in
schoonheid de blanke ziel van
het donkere volk uitzingt.
