RUMOER IN HET NABIJE OOSTEN
Rust aan de grenzen van
►...dus bierweer!
Joden dansen, omdat
kunnen vechten
ze
f1000.-
Christen is op openbare weg
verantwoordelijk voor medemens
ZWARE PERIKELEN
ZIEKENEXPLOITATIE
WIN
Boodschap van-synode Hervormde Kerk
DE HOOP
Elke kibboets
is een vesting
Het dal van Hula
V.N.-waamemers
Gevaarlijk meer
Onbewaakte grens
Neutraal
Perfekte organisatie
Dronken schilder
stichtte brand
Gigantisch werk
van Ned. slepers
Echtelijk drama in
vakantiekamp
Vrijdag 18 juli 1958
t
ZEEUWSCH DAGBLAD
PAGINA I
ff AT WIJ GISTEREN veronderstel
lenderwijs opperden aan de hand van
een (later tegengesproken) bericht
van woensdagmiddag, dat de rebellen
leider in Libanon bevel had gegeven,
het vuren te staken namelijk, dat
dit zou kunnen zijn, om zich tezamen
met het regeringsleger tegen de Ame
rikanen te keren, blijkt werkelijkheid
te zijn.
Ook blijkt het Amerikaans optre
den, dat geschied was op verzoek van
de Libanese regering en dus als vol
komen gewettigd beschouwd mag wor
den, toch niet die instemming te vin
den, die aanvankelijk verwacht werd
en ook tot uiting kwam. Daardoor is
er nu enige terughoudendheid in deze
actie.
Inmiddels is het geval nog gecom
pliceerd, doordat Engeland gisteren
troepen in Jordanië heeft geland. Dat
ging zelfs in tegen de opvattingen van
een deel van de Labourfractie in het
Lagerhuis, zoals dat daags tevoren was
uitgesproken. En het laatste bericht,
dat we voor het schrijven van dit ar
tikel zagen, hield in, dat een vlieg
tuig met Engelse parachutisten op
weg naar Jordanië tijdens de vlucht
was teruggeroepen (naar later bleek,
omdat Israël bezwaar had tegen het
vliegen over zijn gebied).
Het ligt voor de hand, dat onder de
invloed van deze aarzelingen het ge
schreeuw aan Egyptisch-Arabische zij
de sterker wordt en dat ook de Rus
sische dreigementen groeien.
Wat dit laatste betreft is treffend de
haast, die men gemaakt heeft, om de
Iraakse revolutionairen, die na de
moord op de koning en zijn trawan
ten als „regering" optreden, te erken
nen. Zelfs China zond zijn boodschap
van vriendschap. En ook Tito, in de
laatste tijd weer zo veracht bij zijn
communistische verwanten, heeft ge
meend, zijn duit in het zakje te moe
ten doen.
Door dit alles is het Midden-Oosten
een nog klemmender probleem gewor
den, dan het al was.
Zal het door het Amerikaans-Engels
optreden althans gedeeltelijk voor het
Westen behouden worden, of zal het
gevolg juist zijn, dat het geheel ver
loren gaat?
Daaruit vloeit dan de vraag voort:
zullen Amerika en Engeland een we
reldoorlog riskeren in hun poging, om
althans een deel van de Arabische
landen in hun invloedsfeer te behou
den, of zullen zij op hun schreden te
rugkeren met het gevolg, dat het Mid
den-Oosten zeker verloren gaat, dat
zij zichzelf hebben geblameerd en dat
daardoor de arrogantie van de Arabi
sche en de communistische staten nog
meer zal toenemen.
Er wordt op dit ogenblik overleg ge
pleegd op het hoogste niveau. Dat
geldt voor de beide kampen. En het
is niet te voorspellen, wat daaruit
voortvloeit. Maar ieder voelt: we zit
ten in zware perikelen, al behoeft nog
geen laaiend uitslaan van de oorlogs
vlam gevreesd te worden.
EEN PIJNLIJK VERSCHIJNSEL is,
dat zieken meermalen het object zijn
van exploitatie.
Neen, wij bedoelen niet onze dok
ters als exploitanten aan te wijzen,
Met een hoog-enkele uitzondering ge
ven zij zich met al hun kennen en
kunnen aan hun patiënten, arm of rijk.
Dat zij een beloning ontvangen, die
hen in de gelegenheid stelt en vaak
is daar op zijn minst een lange aan
looptijd voor nodig om een behoor
lijke staat van leven te voeren en ook
iets weg te leggen voor hun oude dag,
hetzij door verzekering of anderszins,
achten wij volkomen gerechtvaardigd.
Hetzelfde geldt voor onze zieken
huizen, die bepaald niet winstgevend
zijn en voor onze verpleegsters, voor
wie pas in de allerlaatste tijd gedacht
wordt in de richting van een redelijke
honorering.
Maar wij denken wel aan een aan
tal specialité's, die uitsluitend voor
veel te hoge prijzen te koop zijn.
Ook hier weer: het is gelukkig lang
niet allemaal exploitatie. Er zijn fa
brieken van verpakte genees- en huis
middelen, die op een niet meer dan
normale winstbasis werken. Die mid
delen zijn vaak duur. Maar wie er iets
van weet, wat voor sommige spéciali-
té's gedaan moet worden, eer ze aan
de markt komen en ook, wat daarna
de inzameling van de nodige ingre
diënten en de bewerking daarvan
kost, kan zich dat begrijpen. Zo zijn
er ook andere dure merkartikelen, die
vervangen kunnen worden door een
preparaat, dat de apotheker of de
drogist uit dezelfde grondstoffen ver
vaardigt en dan veel goedkoper is dan
het „merk". Maar de keus staat dan
vrij, of men het goedkope preparaat
neemt, of door de betaling van het
dure merkartikel zichzelf een gegaran
deerde kwaliteit wil verzekeren.
Als echter, zoals nu bekend is ge
worden, een heilzaam middel voor sui
kerpatiënten, diabetici, kunstmatig op
een prijs van 13 cent per tablet ge
houden wordt, terwijl deze prijs, als
de apothekers het zelf zouden kunnen
vervaardigen uit grondstoffen, die zij
vrij kunnen aankopen, 3 cent zou zijn
en als dan deze vervaardiging verbo
den wordt, tenzij de apothekers deze
grondstoffen kopen (en dan natuurlijk
voor een prijs, die het tablet nóg duur
houdt) bij de Duitse fabriek, die de
tabletten levert, dan begint dit toch
een ernstig kwaad te worden.
Diabetes is een dure ziekte. Reeds 't
dieet vraagt veel. Daarbij moeten de
lijders zichzelf óf veel ontzeggen, óf
dagelijks dure en pijnlijke injecties
nemen. Het tablet, waarover het hier
gaat, zou veel van dit ongemak, al
thans voor een groot aantal suiker
ziektepatiënten wegnemen. Dat de fa
brikant, die het dure onderzoekwerk
heeft moeten verrichten, op dit medi
cijn een behoorlijke winst maakt, is
aannemelijk. Maar als de verhouding
zo ligt, ais uit de boven aangegeven
cijfers blijkt, kan men niet meer van
winst spreken, maar is er sprake van
patiëntenexploitatie en geldmakerij.
ZE ZEGGEN IN ISRAEL, dat alle joden kunnen dansen. Maar ze
zeggen ook, dat alle joden kunnen vechten. En als men het eerste als
middel tot expressie van vreugde ziet en het laatste als middel tot ver
dediging van huis en idealen, dan begrijpt iedereen, wat het zeggen
wil, in het rumoerige Nabije Oosten te constateren, dat de joodse natie
danst en zingt, dat ze, nauwelijks acht slaand op de gebeurtenissen in
Libanon, onbevreesd werkt aan de bouw van de burcht Zion.
Bij Kafr Qasim en Jatt heb ik aan de Jordaanse grens gestaan, bij
Gado en Lahavot Habashan aan de Syrische en bij Tell Dan en Teil
Quedesh aan de Libanese. Vrediger en rustiger kon het er bijna niet
zijn, ondanks loopgraven, schuilkelders en versterkingen, ondanks de
Syrische militairen ook, die ik in hun stellingen door een verrekijker
heb kunnen begluren.
Pas later zag ik iets van wat hij pre
cies bedoelde het systeem van verdedi
ging, waarop de hele joodse staat is
gebouwd. De grenskibboetsen, die niet
alleen een agrarische functie hebben,
maar ook en misschien nog meer van
militaire betekenis zijn, zijn gemakke
lijk in staat, de eerste klappen op te
vangen. Elke kibboets is eigenlijk een
vesting, die op een strategisch geko
zen plaats is gebouwd. Aan de grens-
zijde bevinden zich loopgraven en ste
nen wallen, terwijl zich in het midden
een schuilkelder voor de vrouwen en
kinderen b'evindt en een goed uitgerust
tuighuis.
Geen Israëliër, die in het grensge
bied werkt, hanteert ook ongewapend
de ploeg. Zijn geweer of sten-gun staat
altijd in zijn onmiddellijke nabijheid
klaar, of is met riemen aan de tractor
waarop hij zit, gebonden.
Gebeurt er iets, een overval bijvoor
beeld of een plotselinge schietpartij
Op Cyprus is gisteren een 72-jarige
Turkse Cyprioot vermoord. Het aantal
mensen, dat deze maand op Cyprus op
gewelddadige wijze het leven heeft
verloren bedraagt thans 45, het hoog
ste getal dat ooit voor een overeen
komstige periode is genoteerd.
Elke politiepost in Israël is
een ware vesting. Deze foto
werd genomen in het berg
land van Sarfed, niet ver van
de Libanese grens.
dan zijn deze landbouwers de mannen
en niet te vergeten: dë vrouwen, die
de eerste verdediging van het territoir
ter hand nemen. Op het alarm, dat ge
slagen wordt, spoeden zich militairen
en grenswachten naar het bedreigde
gebied, die in nabijgelegen kampen of
politiestations vestingen op zichzelf
gelegerd zijn.
Op wat zonder veel betekenis zijnde
schietpartijen na, is er de laatste we
ken echter niets gebeurd noch aan de
Jordaanse, noch aan de Syrische, noch
aan de Libanese, noch aan de Egypti
sche grens.
In Tel Aviv en Jeruzalem vertelde
men mij, dat dit een zeer speciale re
den heeft. „De rust van het ogenblik,"
zei men daar, „is eigenlijk een rust
van een bijzonder karakter.In
plaats van zich met z'n allen tegen ons
te keren, hebben de Arabische staten
thans voor de zoveelste keer ruzie met
elkaarJordanië, dat met Egypte
en Syrië overhoopt ligt, zal, zolang de
crisis in Libanon voortduurt, niets te
gen ons uitrichten, omdat het min of
meer op hetzelfde zadel als wij is ko
men te zittenEen machtsoverna
me door pro-Egyptische en pro-Syri-
sche elementen immers betekent een
nieuw gevaar voor Hoessein's rijk, dat
dan ook nog door Libanon wordt be
dreigdWat Syrië betreft: ook daar
houdt men zich rustig, omdat men de
handen vol heeft aan de stokerijen in
Libanon en voor Egypte geldt precies
hetzelfde.... Aan de Libanese grens
ten slotte zijn de verhoudingen nooit
sterk gespannen geweest en op dit mo
ment heeft men zeker geen tijd voor
provocerende maatregelen
De zwaarste bewaking van de Isra
ëlische grens vindt men ongetwijfeld
in het vruchtbare dal van Hula. Niet
aan de westkant echter, waar de ber
gen van Naftali de grens met Libanon
markeren, maar aan de oostkant, waar
het gebergte van Dan de scheidslijn
tussen Israëlisch en Syrisch grondge
bied vormt.
Het is een bewaking die reeds lang
bestaat en niets te maken heeft met
het rumoer tussen Libanon en de Ver
enigde Arabische Republiek van het
ogenblik. Het dal van Hüla, dat door
de recente drooglegging van moerassen
is ontstaan, bevindt jrich namelijk in 'n
strategisch zeer ongunstige positie. Het
is ingesloten door Libanon aan de ene
en Syrië aan de andere kant, terwijl
de grens met het laatste land zich zelfs
aan de voet van het geebrgte bevindt
in plaats van op de toppen.
Niet voor niets ziet men hier dan
ook de meeste witte jeeps der Verenig
de Naties rijden, die met de modernste
zendapparatuur uitgerust zijn.
Van onze
reiscorrespondent
<=>Cinh van d3r
ra^en
Ik telde in nog geen uur tijd niet
minder dan vier V.N.-voertuigen, be
mand door Noorse en Deense officie
ren, die, nat van de hitte, achter het
stuur zaten.
Met een van hen, een Noor, had ik
een kort gesprek, toen hij in Kirjath
Shmuel zijn daginkopen deed; een
brood, wat boter, een paar flessen
Mitz (sap van sinaasappelen, citroenen
of grape fruits) en een worst.
Of hij soms naar Libanon onderweg
was? informeerde ik. Of hij er soms
vandaan kwam?
„Wij ressorteren onder Jeruzalem",
zei hij, „onder generaal Von Horn,
hoofd van de UNTSO, de Bestands
commissie Een paar van onze men
sen, onder wie twee Nederlanders, zijn
inderdaad tijdelijk in Libanon gestati
oneerd, maar 't grootste deel is hier op
z'n post gebleven.Vergeet niet dat
er in Jeruzalem maar veertig waarne
mers zijnZe zijn hier even goed
nodig als aan de overkant
Waarom zo veel waarnemers in het
dal van Hula? vroeg ik nog. Israël is
groot en de vlakte van Hula betrekke
lijk klein.
De Noor lachte een beetje, maar
weigerde, antwoord te geven.
Het is benauwd heet hier overdag. In
het tweehonderd meter onder de zee
spiegel liggende dal, waar het meer
van Tiberias, dat vroeger zee van Ga-
lilea heette, zich uitstrekt, trilt de
lucht hoog boven de wegen, en de geel
verschroeide bermen. Het dan weer
groene, dan weer blauwe meer zelf
brengt, vreemd genoeg, geen verkoe
ling. Alhoewel de omstandigheden per-
fekt lijken, waagt niemand zich tijdens
de hitte van de dag in het water en
morgens hun op sloepen lijkende boot
jes af aan de wit-betonnen kaden van
zelfs de vissers meren vóór tien uur 's
Tiberias.
Het lijkt een rustige zee, dit meer
van Genesareth, zoals de evangelist
Lucas het harpvormige waterbekken
noemde, of deze zee van Kinnereth,
waarvan in het Oude Testament ge
sproken wordt. Valwinden echter, ver
oorzaakt door het grote verschil in
temperatuur in het oevergebied en de
hoog gelegen bergen en plateaux kun
nen er plotseling een ziedende, met
schuimkoppen bedekte kom van ma
ken, waarin geen boot, laat staan een
mens, het langer dan vijf minuten uit
kan houden.
Stil, doodstil, was het heldere water,
toen ik er om een uur 's mkjdags ver
koeling in trachtte te zoeken. Op de
oevers, waar, aan Israëlische kant, o.m.
de ruïnes van het oude Kapernaüm en
Magdala liggen, was het lied der vo
gels volkomen verstomd terwijl de ole
anders met hun bloedrode bloesem be
wegingloos in de zon stonden te puffen
Twintig kilometer lang is dit oerou
de meer en twaalf kilometer breed.
Het wordt gevoed door de Jordaan, die
ten noorden ervan, slechts een nietig
stroompje is en in het zuiden overgaat
in een brede rivier, die het vruchtbaar
ste dal van Palestina zijn water geeft.
Een lange tocht lag achter me, een
tocht, die al een dag had geduurd en
in Jeruzalem begonnen was. Hij had
me langs de hele Jordaanse grens ge
voerd en door de vlakte van Jizreël,
waar Jozua, Debora en Gideon over
winningen op de Kanaanieten behaal
den, waar Saul door de Filistijnen
werd verslagen en de dood vond in het
hoog oprijzende gebergte van Gilboa,
en waar Lord Allenby in 1917 de Tur
ken bedwong. Door Nazareth was ik
ook gekomen, een vrijwel uitsluitend
Arabisch plaatsje, dat op de uitlopers
van de berg Tabor is gebouwd en dat
niet alleen de woonplaats van Christus
is geweest, maar thans ook als het
sterkste communistische centrum van
Israël geldt.
De vreemdste gewaarwording was
wel, dat de Jordaanse grens bijna niet
wordt bewaakt. Tijdens de twee uur,
dat ik er langs gereden ben, heb ik
slechts één bezette politiepost gezien
en voor de rest niets meer dan wat
verweerde borden, die in het He
breeuws en het Engels het opschrift
droegen: „Gevaarlijk! Grenzen
vlakbij!"
Het handjevol Israëliërs, dat de post
betrokken had, lag, gekleed in khaki
shorts en interlockjes, op zijn brits te
soezen en in een loopgraaf, honderd
meter verder, stond, achter een bren-
gun en naast een veldtelefoon, een
jonge jood op wacht.
Hij was een Sabra, een in Palestina
geboren Israëliër, die de trots van het
hele joodse ras leek uit te dragen. En
gels sprak hij niet, noch Duits, noch
Frans, maar wel Hebreeuws.
Via een tolk kon ik met hem praten.
ISRAEL
„Denk niet," zei hij, „dat we de zaak
niet in de gaten houden.Ik mag dan
geen helm dragen en hier staan, alsof
ik aan het picnicken ben, onze alarm
installaties zijn goed en niemand kan
ons ongestraft aanvallen
Later vernam ik, zij 't officieus, dat
men onnodige Israëlische troepencon
centraties in dit grensgebied vreesde,
in verband met een eventueel ingrij
pen van Engeland en Amerika, buiten
de Verenigde Naties om.
Officieel neemt de Israëlische rege
ring echter geen standpunt in de Liba
nese crisis in.
„We zijn, voor 't eerst eigenlijk, vol
komen neutraal in deze affaire", ver
telde men me in Jeruzalem en Tel
Aviv, „en daarom kunnen we ons geen
commentaar veroorlovenDat we
dé infiltranten uit Syrië, die, onderweg
naar Libanon, in het dal van Hula ge
grepen zijn, aan Libanon uitgeleverd
hebben, was ons eigen belang, want
hiermee hebben we de wereld bewezen
dat de wapens, die ze bij zich droegen,
van Egyptische herkomst waren...."
„Officieel hoopt Israël op niets", zei
een andere zegsman nog. „Maar als we
't voor het zeggen hebben, lijkt een be
stendiging van het regime van Sja-
moen ons het beste, omdat dit jvesters
georiënteerd is en omdat zich, onder
zijn bewind, aan de Libanese grens zo
goed als geen incidenten hebben voor
gedaan.
Ondanks het standpunt, dat men in
Israëlische regeringskringen natuurlijk
toch inneemt, heerst er ook voor een schreven.
eventuele verscherping der situatie
door een tot de mogelijkheden beho
rende overwinning van de linker- op
de rechtervleugel in Libanon.
Uit de Sinaï-campagne, die op een
smadelijke nederlaag van het Egypti
sche leger is uitgelopen, heeft Israël de
conclusie getrokken, dat het meer kan
dan het aanvankelijk dacht, dat het, ln
militair opzicht, de Arabische staten
door welke het omringd wordt ver de
baas is.
Men maakt zich dan ook geen zor
gen in Israël. Het leger is sterk. Iedere
man en vrouw kan zich verweren, ter
wijl, door een perfekte organisatie, een
mobilisatie binnen vierentwintig uur
tot de mogelijkheden behoort.
Met de macht van het geweer in
handen, werkt, danst en zingt men in
Israël.
In de kibboets Hagoshrim, op slechts
vijf kilometer van de Syrische grens,
zag ik op een avond alle kibboetsniks
bijeen om het vrolijke feest van de
eerste dag van de schoolvakantie te
vieren. In Tel Aviv, werd op de tonen
van een vrolijke Duitse wals op een
grasveld, zo groot als het Haagse Bin
nenhof, gedanst en in Haifa, in hotel
Panorama op de machtige berg Karmel
luisterden honderden mannen en vrou
wen naar Italiaanse opera-muziek.
Israël kan dansen, omdat het vech
ten kan. Het rumoer in het nabijgele
gen Libanon ten spijt werkt het vol
vertrouwen aan zijn tien jaren geleden
begonnen toekomst, die als „het won
der van het Nabije Oosten" wordt om-
Ingezonden mededeling (Adv.)
Weerdfenst
IMCOS
London seint:
Komende da
gen droog en
warm met lan
ge zonnige pe
rioden.
Een service van de
gezamenlijke
brouwers van het
beste Nederlandse
bier.
een reis van
Win binnen 8 dagen I Schrijf op briefkaart
hoeveel mm neerslag en hoeveel uur zonneschijn
u voor a.s. zondag verwacht. Stuur aan
'Het bier is weer best', Postbus-2200, A'dam
Briefkaarten moeten uiterlijk vrijdag gepost
zijn. Wie het dichtst komt bij meting De Bilt
(gemeten te De Bilt) wint 1000 gulden
vakantiereis. (Bij meer goede voorspellingen
wordt deze prijs gedeeld. Beslissing van
het C.B.K. is bindend Correspondentie niet
mogelijk). Bovendien zijn er 100 troostprijzen
(doosjes bièrglazen). Vorige zondag:
4.2 uur zon, 0.8 mm neerslag Er waren 4 prijs
winnaars onder wie de prijs gelijk is verdeeld.
WAT IS IMCOS?
International Meteorological Consultant
Services: weerkundigen, die het weer
voor de geallieerde operaties voorspelden.
VAN ONZE REIZENDE ROELAND
Scheveningen Naar verluidt was het Holland
Festival tevens het Festival van het Beste Bier
Buitenlandse Kunstenaars genoten van
deze nationale 'meesterwerkjes achter glas I'
BIER IS BEST VOOR BEIDEN
Hij: 'Hoe vind Je die voorspellingen
van de IMCOS?'
Zij: 'Eén ding hebben ze altijd goed:
't is altijd bierweerl'
De Generale Synode der Ned.
Herv. Kerk heeft zich beraden
over het verkeersvraagstuk. Zij
vroeg zich hierbij af wat van de
zijde van de kerk kan worden
gedaan om mede te helpen het
kwaad van het toenemende aan
tal verkeersongelukken te bestrij
den.
In een loopgraaf aan de Sy
rische grens houden Israëli
sche soldaten dag en nacht de
wacht.
De Synode besloot een bood
schap aan de kerkeraden te zen
den, die zij naar eigen inzicht
kunnen gebruiken.
In deze boodschap zegt de sy
node, dat niet in de technische
middelen als zodanig gevaar
schuilt. „Of zij een zegen of een
vloek zullen zijn voor de men
selijke samenleving, hangt af van
het gebruik dat mensen ervan
maken enerzijds en van de vraag
of de mens zich bij voortduring
bewust is van de aard en het ka
rakter van deze middelen ander
zijds". De boodschap wijst er ver
volgens op, dat „de Christen op
de openbare weg zijn medever
antwoordelijkheid voor de mede
mens een duidelijke gestalte be
hoort te geven in gehoorzaam
heid aan God, Die wil dat wij
elkander hoeden". Tot voetgan
gers en fietsers wordt gezegd, dat
zij zich vaak schuldig maken aan
grove onoplettendheid en onver
antwoordelijk gedrag.
In gezin en school, in predi
king en catechese dient met gro
te nadruk gewezen te worden op
de plicht van ieder om ook in 't
verkeer het leven en het welzijn
van de medemens te eerbiedigen
in overeenstemming met de wil
van God, aldus de boodschap, die
besluit met de woorden „deze eer
biediging behoort ons zwaarder
te wegen dan de vraag of wij ons
naar wettelijke normen .op de
juiste wijze gedragen in het ver
keer, terwijl zij bovendien ertoe
leide dat zij de overheid alle
medewerking verlenen bij het
nemen van die maatregelen, die
zo snel en zo doeltreffend moge
lijk de veiligheid van het verkeer
kunnen bevorderen, ook waar dit
persoonlijk beheersing en oplof-
fering vraagt."
Het hospitaal-kerkschip „De Hoop" zal
hedenochtend van zijn tweede reis in de
nieuwe haringteelt in de haven van
IJmuiden terugkeren. Het schip, dat drie
weken achtereen op zee is geweest, heeft
achttien patiënten aan boord, die in
IJmuiden aan land worden gebracht.
Daarna zal „De Hoop" doorvaren naar
Amsterdam om te worden gereedge
maakt voor de volgende reis.
De politie te Rotterdam heeft de 25-
jarige schilder C. B. van der V. aange
houden, die ervan verdacht wordt in het
ouderlijk huis aan de Eemstein te Rot
terdam brand te hebben gesticht, waar
bij volgens de politie aanzienlijke schade
zou zijn ontstaan.
De schilder verkeerde onder invloed
van sterke drank.
Als de weersomstandigheden
gunstig zijn zullen vandaag bij
springtij twee Nederlandse onder
nemingen in volle zee onder de
zuid-west-kust van Engeland met
een karwei gebinnen, dat niet al
leen gigantisch genoemd kan wor
den, maar bovendien een wereld
primeur zal betekenen.
De sleepboten „Clyde", „Rode
Zee" en „Argus" van L. Smit en
co's internationale sleepdienst en
de bergingsvaartuigen „Dolfijn" en
„Bruinvis" van W. A. van den
Tak's bergingsbedrijf N.V. zijn van
plan vandaag een caisson van het
strand nabij het plaatsje Aberthaw
aan de zuidkust van Wales naar
open zee te slepen.
De 37-jarige stratenmaker B. N. van
publieke werken uit Amsterdam Is
wegens een poging tot moord, subs,
poging tot doodslag of zware mishan
deling in Hilversum opgesloten, nadat
hij zich vrijwillig bij de politie te Am
sterdam had aangegeven. In een ten
tenhuis nabij Bussum, waarin des zo
mers vele Amsterdammers hun vakan
tie doorbrengen, had hij gepoogd zijn
vrouw te wurgen. Hij meende, dat hij
haar gedood had, doch de bewusteloze
vrouw was inmiddels weer bijgeko
men en was reeds naar een ziekenhuis
gebracht.
De man en de vrouw hadden een
hevige woordenwisseling gehad.
Ingezonden mededeling (Adv.)
CAMERA'S
