Zevende Zeeuwsch Dagblad wandeltocht in successie
Opgewekte en dankbare
stemming bij de finish
WINNAARS
Speciale hulde
,Zolang, totammed'ruutschieë.,
Blaren, meneer
zeeuwsch dagblad
pagina 3
Waar dering voor
prachtige route
herinnering
tien kilometer
Vijftien kilometer
vijfentwintig
kilometer
blarendokters
Artemis
ZEEUWSE
BABBELAARS
ONPARTIJDIG
13 emma's
club x
op 26 benen
keien
Maandag 14 juli 1958
Onversaagde tippelkaravaan lapte hitte,
blaren en kilometers aan de (wandel)laars
„Een prachtige tocht". Dat' was het eenparig oordeel van de hon
derden wandelaars, die zaterdagmiddag aan de jaarlijkse wandel
tocht van het „Zeeuwsch Dagblad" hebben deelgenomen.
In opgewekte stemming vertrok men van het Schuttershof te Goes,
'de warmte en een fiks regenbuitje werden oiiderweg moedig getrot
seerd en met een humeur, dat niets te wensen overliet, arriveerden
de tippelaars aan de finish.
Men kon het aan de wandelaars, die tussen half vijf en zeven uur
zaterdagmiddag in de Schuttershof-zaal aankwamen, niet zien, dat zij
een flinke voettocht achter de rug hadden.
verliep en ook de directie van „Schut
tershof" werd terecht in de huldebe
tuiging betrokken, evenals de EHBO-
ploeg van het Roode Kruis te Goes,
die slechts vier keer moest optreden,
en de gemeente-politie te Goes, die er
op voortreffelijke wijze mede zorg
voor droeg, dat de start een vlot ver
loop had.
Vol lof was men over de prachtige
route, een compliment, dat directie en
redactie van Zeeuwsch Dagblad on
middellijk willen doorgeven aan de
heer C. Vee nis uit Goes, die het par
cours uitstippelde en ook dit jaar weer
het bewijs heeft geleverd op het ge
bied van de wandelsport over grote
deskundigheid en ervaring te be
schikken.
Opvallend was het grote aantal in
dividuele deelnemers aan de 25-km-
tocht. Voor deze afstand had zich
slechts één groep aangemeld, namelijk
de wandelgroep van de Gestichtswacht
te Breda.
Om half vijf kwam de eerste groep
van de 10-km-tocht binnen; ruim vijf
uur arriveerden de eerste tippelaars
van de 15-km-route en om half zeven
begonnen de 25-km-deelnemers de nog
vrij gebleven stoelen in het Schutters
hof te vulleh.
Overigens betekende het ais eerste
binnenkomen niet, dat men in aan
merking kwam voor een prijs, de jury
lette vooral op de wijze van wande
len.
Aan alle deelnemers werd een her-
inneringsmedalje uitgereikt en daar
naast kregen diverse groepen een prijs
(zie hiervoor lijstje op deze pagina).
De directeur van ons blad, de heer
Jacq. de Smit, heeft met een toepasse
lijk speechje de prijzen bekend ge
maakt en bekers en lauwertakken uit
gereikt.
Hij bracht de juryleden, de heren
C. Veenis en C. J. van Weele uit Goes
hartelijk dank voor hun werk, dankte
de deelnemers voor de vlotte mede
werking, waardoor de organisatie vlot
le prijs, 455 punten: Jonge
drumband van „Hosanna" te Goes
(beker).
2e prijs, 445 punten: Kabouters
(padvindsters) te Goes lauwer
tak).
3e prijs, 445 punten: Mondorgel
club Leger des Heils te Gpes
(lauwertak).
4 en 5, ieder 425 p.: Jacob Val-
ckengroep, Goes en Wandelsport
vereniging te Kruiningen.
6 415 punten: Jeugdgroep X te
Goes.
7 405 punten: Wandelclub te
Kortgene.
De eerste en tweede prijs wer
den na loting vastgesteld.
le prijs: 450 punten: WSV, Axel
(beker).
2e.prijs, 450 punten: Padvinders
Goes (lauwertak)
3e prijs, 435 punten: WSV,
Kruiningen (lauwertak).
4 430 punten: Musica, Kamper-
land.
5 395 punten: St. Joseph Patro-
naat, Axel. i
6 325 punten: Werkende Jeugd,
Jonge Kracht, Arnemuiden.
le prijs, 455 punten: Gestichts-
wacht, Breda (beker).
i
■if-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*
Bij de zaterdagmiddag te
Goes gehouden wandeltocht
van „Zeeuwsch Dagblad" vie-
len twee groepen op door hun
prachtige prestaties: bij de
j 10-km. tocht de jonge drum-
band van „Hosanna" te Goes
en bij de 25-km. de Gestichts-*
wacht te Breda.
Beide groepen behaalden
54. 455 punten, het hoogste aan-
tal dat de jury, die voor beide
groepen zeer veel lof had, 4-
deze middag toekende.
rt
v. Waterschoot uit Kloosterzandc, 3804
km?
Ze waren van heinde en verre ge
komen. De Gewa uit Breda, de Zeeuws
vlamingen, de Schouwenaars en velen
uit Bergen op Zoom. Ook de oud-sta
tionschef van Goes (nu te .Breda), de
heer Van der Veen was weer present,
zag ik. Zoals altijd, met zijn onaf
scheidelijke hondje aan de riem. Bei
den liepen de tocht zonder blaren uit.
En ook de Nederlandse Amerikaan of
de Amerikaanse Nederlander net
zoals u wilt was er weer. Elke
Zeeuw weet wie we daarmee bedoelen.
Deze rasechte tippelaar uit Kortgene
gaat straks, straks natuurlijk weer naar
de Vierdaagse.
Er liep ook een drietal heren mee,
dat al vele malen aan onze tochten
heeft meegewerkt, zij het dan met de
handen. Ik bedoel de typografen Chr.
Korstanje en de gebroeders Jan en
Huib Cdpello, die al heel wat keren de
voorverhalen en verslagen van de toch
ten hebben gezet en „opgemaakt" voor
onze krant. Maar nu werkten ze met
hun voeten mee. Tippelen, warmte of
geen warmte. En ze fiksten het.
De verplichte rust in hotel-café
Otte in Hoedekenskerke betekende een
verkoelende oase in de hete wandel
woestijn. Daar klokten gulzig de in
houd jes van diverse flesjes door de
keelgaten, hete hoofden werden onder
de kraan gestoken en de Rode Kruis-
mannen lieten de talkpoeder rijkelijk
rondstuiven.
Ja, die Rode Kruïsploeg compleet
met de onheilspellende, maar o zo vei
lige kolonnewagen met de enorm©
kruisen erop was weer paraat. Een
kompliment aan het adres van de he
ren P. J. de Jong, Lockef eer, de Ko
ning en Hoek is dan ook zeker op z'n
plaats. Geen gewonden, gelukkig. Maar
niettemin was de service weer als van
ouds, Zó'n Rode Kruis! Neemt u dat
gerust van mij aan.
Moe van (het kijken naar) al
dat wandelen, en transpirerend
van (het kijken naar al die tippe
laars in) de brandende zon,
kwam ik aan de finish. Zonder
blaren. Dank zij de zachte kus
sens van 'het autootje. Want
laten we even heel eerlijk zijn
het was bijna geen weer om zo
ver te tippelen. En daarom neem
ik, gezeten aan de finish achter
een koele long-drink, nogmaals
heel diep mijn petje af voor dat
dappere wandelleger dat hitte,
blaren en kilometers botweg aan
de (wandel)laars heeft gelapt.
Het petje van
O Als 'theet is en je tippelt 25 km.
dan lust je tijdens de rust wel een
slokkie, dacht sold. D. YVeststrate uit
Goes van de zware Luchtdoelartille
rie uit Ossendrecht. En zo dachten
velen er over. Klok-klok-klok
vandaag, maar altijd
Wat zegt u daarvan? En dan moet u
ook nog weten, dat de W.S.V. „Emma"
pas op 15 mei van dit jaar, op Hemel
vaartsdag is opgericht, Door die 13
knapen zelf.
't Is zó gegaan: Een clubje jongens
uit Axel wilde op Hemelvaartsdag eens
aan een wandeltocht in Kruiningen
deelnemen. Ze reisden er heen, bleven
als een clubje „zonder naam" bij el
kaar lopen en eindigden op de 9e plaats.
'tWas wel geen grote prijs, maar de 13
jongelieden vonden het toch voldoende
grondslag, om nu meteen maar een ech
te club op te richten. Dat was gauw
gebeurd. Eenparig werd de 15 jarige
Michiel, een ambachtsscholier („tech
nische school, meneer," verbeterde hij
met gepaste trots), tot leider uitgeroe
pen. Danie de Putter, een wat jonger
lid, dat nog op de lagere school is,
werd secretaris en „Pipse" kreeg de
(nog lege) kas te beheren.
Wie is Pipse? vroeg ik, en een luid
gelach was het antwoord.
Maar hoe is je echte naam?
Jopie van Bentegem, meneer.
0 Een plaatje vanuit de hoogte tij- Ge-». Op te voorgrond een welpen-
dens de afmars door de straten van horde uit Goes.
ALS HET NIET zo'n versleten gezegde was, dan
had ik boven dit verhaal geschreven: „Hoe warm
het was en hoe verWant het moet bepaald
een dag als j.l. zaterdag zijn geweest, toen ons aller
min of meer beminde schrijver-dominee Nicolaas
Beets deze historisch geworden woorden in zijn
Camera Obscura neerpende.
Oefff, wat was het zaterdagmiddag warm! Echt
geen weer om een lange wandeling te gaan maken.
Maar honderden tippelaars, kleintjes en groten, be
ginnelingen en veteranen, hebben zich daar alle
maal niets van aangetrokken. Onvervaard versche
nen ze aan de startbureaus in het Schuttershof, met
enthousiasme begonnen ze aan de af te leggen, bla
kerende etappe en zonder ook maar één uit
valler arriveerde de wandelkaravaan tegen de
avond weer in Goes. Hulde aan al die rasechte tip
pelaars, die de hitte, blaren en kilometers finaal
aan hun (wandel)laars hebben gelapt!
EK GA U VERTELLEN van deze wandelende „Zeeuwsch Dagblad"-kara-
vaan. Van Emma, die nog maar twee maand oud is, maar niettemin 26
benen heeft. Van een jongensclubje uit Axel, dat dertien leden heeft van
gemiddeld dertien jaar, maar niettemin alle bijgelovigheid ten spijt
met een eerste prijs ging strijken. Van een 15-jarige groepsleider en zijn
penningmeester die „Pipse" wordt genoemd. Van zeven kleuter-tamboertjes
uit Goes, die ook een grote beker wonnen. Van de jongste deelnemer, die
op vier ledematen de tocht uitliep en van alom bekende Nederlandse Ame
rikaan uit Kortgene. Van een club die nog een club moet worden en van
een stelletje „kilometer-vreters".
0 HET WAS dit jaar de dag van Hoe
dekenskerke. Maar het was er rustig,
want de blakerende zon had alle leven
van de asfaltwegen gebrand. Alleen de
koene tippelaars vervolgden hun weg
over de kasseien, plavuizen en zacht-
geworden asfaltlaag, waarvan de gloed
afstraalde en de lucht erboven begon
te trillen. Zo was het bij 's Gravenpol
der, zo was het op de Westerschelde-
dijk en zo was het bij Hoedekenskerke.
Het aantal deelnemers was iets min
der dan voorgaande jaren. Dat werd
mij al direct bij de start verteld. Niet
alleen de warmte was daar debet aan
Daar kwam namelijk bij, dat er die
zelfde dag nog drie sportmanifestaties
plaats hadden. Een aantal wandel
cracks die normaliter zouden hebben
deelgenomen aan onze tocht, had
zich nu voor dezelfde datum laten in
schrijven voor een nachttocht op Wal
cheren, terwijl O.K.K. uit Goes (een
vaste klant) samen met de zustervere
niging uit Hoedekenskerke aldaar de
jaarlijkse propaganda-demonstratiemid-
dag hield en in Rilland zestien gym
nastiekclubs aan een toernooi deel
namen. Drie belangrijke factoren, die
onze tocht niet ten goede kwamen.
Maar niettemin waren er enkele hon
derden tippelaars komen opdagen.
Maar wat betekent „Pipse" dan?
Weer een luid gejoel. Ik ben het niet
te weten gekomen. Het is een van de
clubgeheimen, waar u en ik niet mee
De jury van de wandeltocht
van Zeeuwsch Dagblad heeft za-
dagmiddag wel zeer onpartijdig
de prestaties beoordeeld. De ju
ryleden wisten zelfs de namen
van de clubs niet. Elke club had
een nummer gekregen, dat de
leider op zijn armband droeg.
Toen het resultaat van het werk
der jury bekend werd gemaakt,
moest zelfs nog worden nagegaan,
aanwelke groepen de betrokken
nummers waren uitgereikt.
Onpartijdiger kon het niet!
te maken 'hebben. Maar Pipse of Jopie,
hij is in elk geval net als leider Mi
chiel, 15 jaar en leerling van de „tech
nische school" te Terneuzen.
Waarom hebben jullie de chrb nu
Emma genoemd?
De dertien jongelui keken elkaar
verbaasd aan over zoveel domheid. Tot
er een sprak: Ja, waarom geen „Em
ma"? We moesten toch een naam heb
ben?
OZO. KLARE TAAL. Onmiddellijk
hebben de heren zich een uniform aan
geschaft, met behulp van vriendelijke
moeders. Donkere, lange broek en licht
shirt. Elke woensdagavond om zeVen
uur start „Emma" op 26 benen om te
trainen. Elke keer tien kilometer. „En
geen centimeter minder," zegt leider
Michieltje onvermurwbaar.
Ik moet toegeven, dat ze er succes
mee geboekt hebben. Want sinds de
15e mei is Tiet steeds Excelsior gegaan.
In Kruiningen 9e prijs, bij de B.B.-wan-
deltocht in Goes een 6e prijs, laatste
in Axel een Ze prijs en zaterdagmid-
goeddag in Goes eenja u raadt
het goed een eerste prijs in de 15
km.-afstand. „Emma" -» waarvan tus
sen twee haakjes alleen tiaar jongens
lid zijn en mogen zijn eindigde ge
lijk met de Goese padvindsters. Er
moest geloot worden. Michiel trok een
papiertje, wendde zich om naar zijn in
spanning verkerende „Emma", hief
beied armen in de lucht en schreeuw
de: „De éééêérste!" waarop een india-
nengehuii werd aangeheven.
0 „Pipse", Daanie en het hele
„Emma"-stei was in een uitgelaten
stemming om het succes van de pas
2 maand oude club. De kleine man,
die de beker vasthoudt, is niemand
minder dan Michiel, de 15-jarige lei
der. (Ziet u het „behangen" broekie
links?)
sloten is bij de N.C.W.B. Ik heb nu
zomaar een stelletje jongelui bij el
kaar gekregen, van alles wat. We
willen eerst eens proberen of er be
langstelling is, ziet u? Binnenkort
hoort u er wel meer van."
Q DE KEIEN in het w&ndelvak ont
braken evenmin. De heer K. W. van
Houdt uit Bergen op Zoom heeft maar
liefst 8512 km. onder zijn voetzolen zit
ten, zo zag ik in zijn wandelboekje. Hij
is een trouwe klant van onze Z.D.-
tochten en ook aan de 100 km. Mon
stermars in 1957 nam hij deel. En wat
denkt u van mej. S. v. d. Velde uit
Hoek met 4925 km? Of van mej. M. L.
Mogen er ook ouderen in jullie club?
vroeg ik aan Michiel.
Neen sprak hij beslist. Niet ouder
dan 16.
,Als jij 16 wordt, stap je er dan uit?
Nee hoor, ik ga d'r nooit uit. Ik blijf
altijd lid.
En hoelang blijft Emma dan wel be
staan?
„Net zolang tot amme d'r mee uut
sehieë
Ik mag ze wel, die knapen van „Em
ma". Veel succes nog, jongens! En Mi
chiel, houd ze onder de duim, jong!
0 ER WAS VEEL JEUGD onder de
tippelaars. Kranig werk. „Musica" bij
voorbeeld, en de jongens van het St.
Josefspatronaat (een r.k. kostschool)
uit Axel. En vlak de miniatuur-muzi
kantjes niet uit, de jeugd-drumploeg
van „Hosanna" uit Goes. Zeven van de
tien tamboertjes en leerling-tamboer-
tjes tippelden mee, compleet met uni
form en pet. Voorzitter C. van Dijl was
zelfs naar de finish gekomen om zijn
mannekes te feliciteren met het succes
(de eerste prijs op de 19 km.). De ka
bouters en de groep van het Leger des
Heils uit de Ganzestad mogen evenmin
onvermeld blijven.
Er was ook een jeugdclub bij, die
nog geen club was. Club X. „Dat zit
zo," vertelde de heer W. Prummel,
de leider, mij al lopende, „we willen
komen tot een afdeling van de Ned.
Chr. Wandelbond in onze provincie.
En in Goes tot een club die aange-
Er waren niet veel blaren te
prikken. En gewonden kwamen er
evenmin. Maar overal stonden de
Rode Kruismannen paraat. Hier zien
we de dames Adri YValhout (van „At
las") nit Middelburg en Marian Ver
wijs uit Yerseke, die zich door de heer
De Jong laten he„talkpoederen".
o DERTIEN KNAPEN, wier leeftijden
variëren van 1115 jaar, stapten vief
over de weg op het 15 km. parcours.
„Wij zijn Emma", zei de voorste, even
als de anderen gekleed in een lange
donkere pantalon en een witte blouse.
Het bleek een complete Emma te
zijn, want de Wandelsportvereniging
„Emma" uit Axel telt slechts 13 leden.
Wie is jullie leider? vroeg ik aan de
knaap, die naast het clubje voortstap
te.
Dat ben ik, antwoordde de 15 jarige
Michiel Koekoek.
Ja vandaag. Maar wie is de echte
leider of de voorzitter?
Dat ben ik, zei Michiel. „Niet alleen
