Tienduizend christen-vrouwen
op bondsdag te Leeuwarden
Vraag geen verf.vraag RIPOLIN
Ringrijden op Walcheren
Sadrach heeft een plaatsje
gekregen in Zeeuwse leven
Zaterdag 7 juni 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 6
Getuigenis: „Opdat zij allen één zijn"
Waarop wij
bedacht moeten
blijven
VLISSINGEN
1
Op Pinksterdrie, zaterdag van de kermis
Extra vergoeding voor
godsdienstdiploma
GOES
Rond tienduizend vrouwen, leden van de Nederlandse Christen
Vrouwenbond, waren gisteren de gast van een verregend Leeuwarden.
Het bondsbestuur had lang geaarzeld: Leeuwarden ligt ver weg en het
centrum van het land is voor alle provincies zoveel beter te bereiken.
Maar gisteren was het bestuur dankbaar, dat dit jaar de keus op de
Friese hoofdstad was gevallen. Ook hierheen kwamen de duizenden
met de trein en per bus, meer dan een achtste deel van de 78.200 leden,
die de Bond in 617 afdelingen telt en ook hier groeide de Bondsdag
uit tot een grote manifestatie, waarbij de regen (die toch ook in andere
steden gutste) werkelijk geen spelbreker kon zijn.
Leeuwarden kon al die gasten niet in één gebouw ontvangen. Maar
ruimte was er genoeg. De organisatrices dachten eerst genoeg te heb
ben aan de vier grootste gebouwen de Beurs, de Veilingshallen, de
Harmonie en de Grote Kerk maar toen de aanvragen bleven toe
stromen, werd in allerijl ook de Westerkerk nog ingeschakeld.
De hoofdvergadering was de bijeen
komst in de Harmonie. Daar stonden des
morgens de microfoons van de NCRV
(die het begin van de Bondsdag uitzond)
daar waren de filmers, die voor de CEFA
een journaal van de vergadering maak
ten, daar sprak na de liturgische ope
ning de Bondspresidente, mevr. dr. M.
H. Albronda-van der Nagel, het eerst
over: „Waarop wij bedacht moeten blij
ven".
Zelfhandhaving als het doel van vele
mensen wees spreekster af.
„Met Christus is ons leven geborgen in
God", aldus mevr. Albronda, die vervolg
de: „Wanneer ons leven in dat van Chris
tus is betrokken, dan blijft als enige be
geerte over, die dingen te bedenken, die
boven zijn, waar Christus gezeten is aan
de rechterhand van God".
Niet voor niets heeft dan ook de Chris
ten Vrouwenbond in zijn doelstelling
vastgelegd, dat hij geworteld is in het
Koningschap van Jezus Christus op alle
levensterreinen.
Van boven af wil de Christenvrouw le
ren hoe haar weg beneden moet zijn en
ze leeft daarvoor bewust en nauwgezet.
In het leven, dat in dat van Christus is
betrokken, valt alle oppervlakkigheid
weg en daarin krijgen zelfbehoud en
zelfhandhaving een geheel ander accent.
„Dan willen we leven, niet om onszelf
een plaats op de aardse ere-tribunes te
veroveren, maar omdat dit leven het le
ven wordt voor de ander", sprak de
bondspresidente.
Eensgezind in onze verscheidenheid, al
dus besloot zij, willen we trachten, in
onze organisatie biddend ons leven te lei
den en onze arbeid in eigen kring en
daarbuiten te verrichten in liefde, blijd
schap, vrede, lankmoedigheid, vriende
lijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedig
heid en zelfbeheersing, in de kracht Gods.
VROUWENACTIE
Prof, dr. P. A. Stempvoort (Groningen)
sprak vervolgens over „Wat betekent de
Bijbel voor de Christenvrouw vandaag?"
Dat is een vraag die niet zonder reden
gesteld wordt. Die reden ligt in het
woordje 'vandaag'. Het overheersende as
pect van de huidige samenleving is de
verandering. Alles wordt anders. Alleen
de Bijbel niet. Uiterlijk verandert hij,
omdat de Nieuwe Vertaling de plaats
gaat innemen van de Statenvertaling.
Maar zijn inhoud blijft ons leven, ook
in een veranderende wereld, onveran
derd begeleiden.
Eén verhaal heeft Prof. Stempvoort in
het bijzonder naar voren gebracht: het
gesprek van Jezus met de Samaritaanse
vrouw. Die ontmoeting was een revolu-
tinonaire daad. De oud-christelijke kerk
trok uit dit gesprek haar conclusies: in
de kerk liggen arbeidsmogelijkheden
voor de vrouw. En dat het Christendom
in drie eeuwen tijd het Romeinse Rijk
overwon, is niet het minst de vrucht van
deze vrouwenarbeid.
Na die eerste eeuwen heeft het lang
geduurd, voordat het aandeel van de
vrouw in het leven der gemeente vol
doende werd gewaardeerd. Thans hebben
de vrouwen kansen in overvloed. Grij
pen ze die altijd wel? Ik begrijp niet,
aldus de hoogleraar, dat die Christen
vrouwen niet scherper reageren op de
woningnood en op het gebrek aan ruimte
In de scholen. Met deze problemen heb
ben ze in hun gezinnen toch doorlopend
te maken? Hier zouden ze echt-vrouwe-
lijke actie kunnen voeren tegen al die
mannen, die deze vraagstukken wel zien,
maar niet kunnen oplossen.
STELLE OECUMENE
De ontmoeting van Jezus met de vrouw
van Samaria leert meer. De vrouw geeft
zich spontaan en brengt haar stadgenoten
bij de bron, bij Jezus. De Geest gebruikt
deze vrouw, gebruikt elke vrouw op haar
eigen wijze.
Die eigen bijdrage is de wijze, waarop
van Christus getuigd wordt. Tegen alles
en iedereen in moeten de Christenen
Gevonden voorwerpen
Enkele rijwielen en autopeds, enke
le huissleutels en andere sleutels,
enige vulpennen, kindertasje, goud
kinderringetje, dolk in schede, zwart
jack, sierklompje, portemonnaie, jon
gensschoen met sokje, actetas met in
houd, badhanddoek, regencape, kin
derjasje, broche, kinderringetje, kin
dertasje, dopsleutel, een paar heren
flaché's, kinderportemonnaie, 3 munt'
iljetten van f 2.50, lage huissleutel,
motorhandschoen, zwart jack, kerk
boekje, sportschoentjes, kinderpistool
tje, enveloppe met inhoud, lipssleutel,
speelgoedauto, zwembroek met bad
handdoek, collier, sigarettenaansteker
en een goudfazant.
Het treinverkeer tussen de ste
den in West-Sumatra, die door op
standelingen bezet zijn geweest, is
weer hervat.
eigen-wijs blijven volhouden dat het ge-
tuige-zijn primair is. En daarin ligt een
bijzondere taak voor de vrouw. Want
haar intiutieve aanpak in het persoon
lijk gesprek wint het dikwijls. De Geest
vonkt immers steeds van persoon tot
persoon. En dat persoonlijke weet de
vrouw dikwijls te treffen in haar contact
met anderen.
Dan is er, zeide de hoogleraar tenslot
te, ook deze organisatie. Ze is een stille
oecumene. Maar ze mag niet verzwijgen,
dat er in protestants Nederland één groot
oecumenisch vraagstuk is: de geschei
denheid van de Hervormde en de Gere
formeerde Kerken. Voor deze bond moet
de weg duidelijk zijn. Deze stille oecu
mene kan -gaan spreken, wanneer gij
volhoudt en getuigt. Wanneer allen wor
den gegrepen door dat ene „opdat zij al
len één zijn". Daarbij kan standvastig
heid, die vrouwen eigen is, helpen, zoals
die ook helpt, een recht spoor te vinden
dwars door deze veranderlijke tijd heen.
ANDERE GEBOUWEN
In het middagprogramma luisterde de
overbezette Harmonie naar declamatie
door ds. Joh. Langstraat (Vorden), die
een gedeelte uit het Evangelie van Jo
hannes heeft gezegd en het getuigende
stuk van dr. Herbert Kuhn, 'Wir klagen
an' (De aanklacht) heeft gespeeld. On
der leiding van mevrouw A. Bosgrave-
Zandleven hebben de dames samen ge
zongen (waaruit niet geconcludeerd mag
worden, dat eerder op de Bondsdag niet
reeds veel gezongen was).
In de andere bijeenkomsten was de op
bouw van het programma gelijk. Ook
daar wisselden samenzang, referaat, de
clamatie elkaar af. Ook daar luisterde
men trouwens naar de toespraak door de
Bondspresidente, die alle vier plaatsen
bracht.
In de Veilinghallen had mevrouw J. B.
Scherpbier-Samson de leiding. Prof. dr.
J. H. Bavinck sprak hier over „Wat be
tekent' de Bijbel voor de Christenvrouw
vandaag?" Willem Berkhemer decla
meerde Bijbelgedeelten en proza van
Tscjechof en Andersen.
In de Beurs leidde mevrouw P. H.
Haspels-van der Ploeg. Ds. Langstraat
declameerde 's morgens; prof. Bavinck
sprak in de middagvergadering.
In de Grote Kerk wisselden Willem
Berklïemer en prof. Stempvoort elkaar
af. Mevrouw J. M. van der Burg-Meer-
dink presideerde.
In de Westerkerk tenslotte sprak ds.
Ph. Loggers (Leeuwarden). Joke Keizer
verzorgde de declamatie; mevr. L. Hoek-
stra-Waringa had de leiding.
L
De kaarsenfabriek te Gouda bestaat
zoals wij hebben bericht honderd
jaar. Hierboven een foto van de fabri
cage van kaarsen.
Ingezonden mededeling (Adv.)
De hele zomer wordt er op Walcheren aan „rienkrieë" gedaan. Versta
me goed: ik bedoel, dat van Pinksterdrie tot eind augustus nu eens op
dit dorp, dan weer in een andere plaats deze sport wordt beoefend. Elk
dorp heeft zijn eigen dag. De derde Pinksterdag is vanouds de dag van
Koudekerke, Nieuwland en Souburg. Na de jongste oorlog hebben ook
nog een paar andere dorpen deze dag gekozen als de dag van het ring
steken.
U weet misschien, dat deze derde
feestdag, vooral door deboerenbevol
king op Walcheren gevierd wordt als
een verlengstuk van de eerste twee.
Maar ook de burgers uit de stad doen
er graag een beetje aan mee, vooral
's namiddags, wanneer verscheidene
winkels en kantoren in Middelburg ge
sloten zijn. Ik wil er even bijvoegen,
dat de boeren ook derde Pasen en
rKerstdag houden. Of het dan zulke
straffe uitgaanders zijn? Helemaal niet,
maar 't is nu eenmaal de gewoonte.
Een paar eeuwen geleden deed men
het ook ai, las ik eens in een oud
boek. En oude gebruiken zijn moei
lijk uit te roeien, vooral niet als ze
van zo aangename aard zijn als een
extra vrije dag voor 'n handwerkende
boer.
Ik meen, dat er buiten Zeeland zo
goed als geen streken zijn, waar men
deze derde feestdag viert.
Op de kermisdag
Na de Pinksteren krijgen we de
kermissen. De Middelburgse en Vlis-
singse met echt kermisspul: draaimo
lens waarzegsters, vlooientheaters,
schiettenten en weet ik nog meer wel
ke „vermakelijkheden." Maar ook de
kleinere plaatsen hebben hun kermis.
Nu komen de Veerse, Domburgse,
Westkappelse kermis, die tegenwoor
dig weinig of niets met kermis jool te
maken hebben. Ze bestaan meestal al
leen maar uit ringrijden op zaterdag.
In Westkapelle beoefent men die dag
ook het gaaischieten (in Domburg
vroeger ook). Dat geeft een vrije dag
of een gezellige middag aan de boeren
jongens en -meisjes, die op 't gebied
van vakantie niet erg verwend zijn.
Er zijn nu op Walcheren maar wei
nig plaatsen, waar men geen ringrij-
derij organiseert: Vlissingen deed er
vroeger niet aan, maar gedurende en
kele jaren beoefent men daar ook deze
paardensport Zelfs Kleverskerke, de
kleinste plaats van Walcheren, geniet
op een zaterdagmiddag in de zomer
van dit boeren-steekspel.
De slot-acte was voor de oorlog het
ringrijden op de laatste donderdag in
augustus onder de hoge bomen van het
oude Abdijplein te Middelburg. Dat
was de grootste ringrijderij van het
hele jaar met soms wel honderd deel
nemers. De rijders waren verplicht,
Zeeuws costuum te dragen.
De zomer-donderdagen waren altijd
waren belangrijker dingen aan de or
de. Zeeland heeft ook zijn portie ge
had van de ellende en verwoesting.
Middelburg eveneens. Het zo geschik
te Abdijplein was helemaal niet meer
in een staat, om zo'n grote menigte te
ontvangen. De gebouwen eromheen
waren grotendeels verwoest, de bo
men waren weg, evenais het deftige
hotel, waar de kijkers zich konden ver
kwikken. Nu is er weer al heel wat
opgebouwd, maar waar eens de paar
denhoeven klonken, staan hopen ste
nen opgestapeld. Daarom _eeft men,
toen men enkele jaren na de bevrij
ding deringrijderij in augustus weer
in ere herstelde, haar verplaatst naar
het Molenwater.
Hoog bezoek
Ik las, dat in 1913 voor het eerst een
ringrijderij werd gehouden op het Ab
dijplein. In dat jaar werd overal Ne
derlands onafhankelijkheid (van 1813)
feestelijk herdacht. Ook in Middelburg
Zo werd o.a. een tentoonstelling van
druk in Middelburg, toen het nog in
het bezit was van zijn mooie stadhuis
met daarvoor het ronde marktplein
vol kramen. Maar de laatste donder
dag van augustus spande wel de kroon
door de attractie van het ringrijden.
Toen de oorlog over ons land kwam,
was het gedaan met de ringrijderij. Er
(Van een onzer verslaggeefsters)
De Vereniging van Leidsters bij het
Chr. Kleuteronderwijs, de Vereniging
van Opleiders en de Bond van Ver.
voor Chr. Kleuteronderwijs hebben in
federatief verband een na-akte inge
steld voor Bijbelkennis e.d. Dit vak
is namelijk vervallen bij het staats
examen volgens de nieuwe Kleuter
onderwijswet. Dit voorjaar worden en
werden reeds ongeveer duizend kan
didaten gexamineerd voor het „gods
dienstdiploma".
De leden van de Bond van Ver.
voor Chr. Kleuteronderwijs hebben
op de jaarvergadering in Utrecht de
wenselijkheid uitgesproken van een
extra vergoeding van 100 of 120 gul
den per jaar voor de leidsters die in
het bezit zijn van het godsdienstdiplo
ma. Op het ogenblik mag geen enkele
niet-wettelijke akte vergoed worden.
Er is echter een ministerieel besluit
op komst, dat een extra uitkering
die ook in de pensioengrondslag mag
wordeh opgenomen uit de exploi
tatierekening mogelijk maakt, doch
niet verplicht stelt.
Ui', het jaarverslag van de secre
taris, de van Gils te Den Haag, bleek,
dat er momenteel 683 besturen die 846
kleuterscholen exploiteren, bij de
Bond zijn aangesloten. Ruim 200 Chr.
kleuterscholen zijn nog geen lid.
Het bestuur werd uitgebreid met
mevrouw E. C. van Voortvan Heul
te Velp. De heer J. van de Berg te
Ede werd gekozen in de vacature van
de heer W. G. Ages en de presidente,
mevrouw H. RosierMarkenstein te
Eindhoven en de heer J. Aarnout te
Leeuwarden, werden herkozen.
Thans volgen, zonder commentaar,
twee partijen uit het jeugdkampioen
schap van Nederland.
Wit: C. v. Eenennaam.
Zwart: G. ten Lohuis.
1. 32—28, 18—23; 2. 33—29, 23X32;
3. 37X28, 20—25; 4. 41—37, 16—21;
5. 31—26, 11—16; 6. 39—33, 12—18;
7. 44—39, 17—22; 8. 26X17, 22X11;
9. 37—32, 11—17; 10. 50—44, 7—12;
11. 46—41, 1—7; 12. 41—37, 17—21;
13. 28—22, 18X27; 14. 29—23, 19x28;
15. 33x31, 21—26; 16. 39—33, 14—19;
17. 44—39, 10—14; 18. 33—28, 12—17;
19. 39—33, 17—21; 20. 43—39, 7—12;
21. 49—43, 14—20; 22. 31—27, 5—10;
23. 47—41, 2—7; 24. 28—23, 19X28;
25. 32X23, 21X32; 26. 37x28, 13—18;
27. 41—37, 18X29; 28. 33X24, 20X29;
29. 34x3, 9—13; 30. 39—34, 10—14;
31. 43—39, 7—11; 32. 39—33, 11—17;
33. 37—32, 15—20; 34. 42—37, 14—19;
35. 23X14, 20X9; 36. 34—29, 13—18;
37. 40—34, 9—13; 38. 28—23, 17—21;
39. 35—30, 21—27; 40. 32X21, 26X17;
ALS GE DIT LEEST, dan zijn we
zwerfziek, zoals wij in deze tijd van
het jaar immer worden. Een eindje
uit de buurt en met boos opzet houd
ik me onvindbaar voor de redactie
van ons eigen Zeeuwsch Dagblad.
Gelukkig houdt onze krant zijn vast
adres, zodat ik indien nodig, dat wel
zou weten te vinden, door middel
van de post dan.
Zo zal ik dus niet weten, wat er
voor ons zwarte vriendje binnen
komt. Gelukkig echter, dat de Sa-
draeh-koorts, waarvan ik echt te
lijden heb, min of meer alle redac
tieleden heeft aangetast, waardoor
men grif beloofde, dat al wat in de
tijd, voor onze Sadrach wordt ge
stuurd, toch zal worden vermeld. En
nu hoop ik maar, dat ik bij de thuis
komst er een lange, lange rij van
inkomsten is geregistreerd.
Dat kleine zwarte kereltje van nog
geen tien jaar, heeft een plaatsje
gekregen in ons Zeeuwse leven.
Wij herinneren ons toch nog wel
uit het schrijven van mejuffrouw
Van den Berg, dat hij, nadat hij
even de grote kist enkel nog maar
aan de buitenkant bekeken had, zo
van streek raakte, dat hij zijn heil
zocht achter een dikke klapperboom,
die in zijn buurt was?
Nu pas vertelde mijn eigen heer
en meester, die trouw had geholpen
met het pakken van de kist, dat hij
nadat alles er in was en ik het slui
ten aan sterke en vakbekwame man
nenhanden overliet en dus kon ver
trekken, dat hij met koeien van let
ters, en je kunt koeien van letters
schrijven op een deksel van een hele
vierkante meter, op die deksel dus
had geschreven: „Voor Sadrach".
Daar moet je als Papoea-manneke
wel zodanig van onder de indruk
komen, dat je achter een klapper
boom kruipt om daar je gevoelens
weer wat te ordenen, wat evenwel
Sadrach niet verhinderde een oogje
in het zeil te houden, om te zien
wat er met „ZIJN" kist gebeuren
zou. en van achter die klapperboom,
liet hij zijn waarschuwende stem
toch maar horen, toen er over zo'n
monsterding als een bulldozer spra
ke was. Zo'n ding zou zijn kist ver
morzelen!
Ik hoop zo, dat we, door gezamen
lijk weer iets te geven, weer zo'n
vreugdedag kunnen brengen in Se-
roei. Ik schreef daar „iets te geven,
en ja zo is het toch. Als nu alle
kinderen, die onze talrijke scholen
bevolken in ons gewest eens EEN
DUBBELTJE gaven, dan is dat voor
de gever of geefster niet veel, maar
samen wordt het een bedrag, waar
voor ik een luide juichkreet zou
slaken, waarvan dan later zijn weer
galm in Seroei werd gehoord.
Ik weet zeker, als ik op de te
rugreis weer zover ben, dat ik onze
zuivere eri pittige Zeeuwse lucht
opsnuif, ik geen rust zal hebben, al
eer ik weet hoe hoog de papieren
voor Sadrach staan. Dat ze heel
heel hoog mogen staan! Ik help u
alvast op de goede weg door het
gironummer voor u in gedachten te
brengen. Het is onveranderd 274289.
Zet er vooral bij: „Voor Sadrach".
MAJA.
41. 45—40, 6—11; 42. 40—35, 17—21;
43. 23—19, 13X24; 44. 30X19, 3—9;
45. 33—28, 11—17; 46. 35—30, 8—13;
47. 19X8, 12X3; 48. 30—24, 9—13;
49. 38—32, 18—22; 50. 36—31?, 22X33;
51. 29X38, 17—22; 52. 24—20, 25X14;
53. 31—26, 21—27; 54. 32X21, 16x27;
55. 37—3, 27—31; 56. 26x37, 3—8;
57. 38—33, 8—12; 58. 48—42, 14—19;
59. 3429, 1218. Remise.
In deze partij speelde D. de Jong
met wit en C. van Eenennaam met
zwart.
1. 32—28, 18—23;
3. 37x28, 20—25;
5. 28—23, 19X28;
7. 34X32, 10—14;
9. 44—39, 13—19;
11. 33—28, 17—21; 12. 39
13. 50—44, 11—17; 14. 27-
2. 33—29, 23X32;
4. 41—37, 14—20;
6. 29—24, 20X29;
8. 39—33, 14—20;
10. 31—27, 19—24;
33, 21—26;
•22, 8—13,
15. 22X11, 6X17; 16. 44—39, 17—21;
17. 36—31, 12—17; 18. 31—27, 17—22;
19. 28X17, 21x12; 20. 46—41, 5—10,
21. 41—36, 10—14; 22. 39—34, 2—8;
23 43—39, 14—19 24. 49—43, 24—30;
25. 35X24, 19X30; 26. 32—28, 1—6;
27. 37—32, 7—11; 28. 42—37, 4—10;
29. 47—42, 10—14; 30. 37—31, 26X37;
31. 42X31, 14—19; 32. 31—26, 12—17;
33. 27—21, 16X27 34. 32x12, 8x17;
35. 36—31, 3—8; 36. 31—27, 17—22;
37. 27X18, 13X22; 38. 28x17, 11X22;
39. 38—32, 19—23; 40. 43—38, 9—13;
41. 48—43, 13—18 42. 34—29, 23x34;
43. 40X29, 30—35?; 44. 32—28, 22—27;
45. 28—22, 27—31; 46. 22x2, 31—36;
47. 29—24, 20X292; 48. 33x24, 36—41;
49. 38—33, 25—30; 50. 24—19, 41—46;
51. 19—13, 46—41; 52. 2—16, 14—25;
53. 45—40, 35X44; 54. 39X50, 30—35:
55. 13—8, 25X48; 56. 8—3, 35—40;
57. 325,, 4837; 58. 1649 en zwart
gaf op.
De oplossing van het probleem, ge
plaatst in de vorige rubriek luidt als
volgt:
25—20 (14X25) 34—29 (18X23A) 50—
45 (25X34 40X9 (19X30 gedw.) 9—4
en wint (18X28) 38—32 (25X45) 32x5
en wint.
Ter oplossing nog een mooi pro
bleem van J. C. Cink te Utrecht.
Stand zwart, 7 schijven op: 17, 18, 19,
21, 24, 29 en 37.
Stand wit, 8 schijven op: 16„ 27, 35, 38,
40, 43, 48 en 50.
Wit speelt en wint.
klederdrachten gehouden en op 29 juli
een ringrijderij.
Koningin Wilhelmina was er bij
aanwezig en schonk als prijs een zil
veren schaal. Het volgend jaar gaf ze
een wisselbeker. Wie deze 3 jaar ach
tereen won, mocht hem in eigendom
behouden. Bij een bezoek aan Zeeland
heeft ze de beker eigenhandig uitge
reikt aan Piet Brasser, de ringkam-
pioen van Zeeland. Dat was in 1921.
De heer Brasser was in dit jaar en
de twee voorafgaande winnaar van de
beker geweest en kreeg hem nu in
eigendom.
Ook haar voorvaderen hebben Wal-
cherse ringrijderij en bezocht. Voor het
eerst lezen we hiervan, toen in 1786
Prins Willem V een langdurig bezoek
aan Zeeland bracht.
Vergezeld van zijn vrouw en kin
deren reikte hij in Domburg twee
gouden medaljes uit aan de beste rij
ders.
Onze d koningen, die we na de
Franse tijd hebben gehad, hebben
eveneens het ringrijden op Walcheren
bijgewoond. Bijna altijd te Westka
pelle. Daar schijnt het dus nogal be
langrijk geweest te zijn. Een zilveren
tabaksdoos, een paar gouden hemds-
knopen, een gouden horloge en een
gouden ketting waren de prijzen, die
de ringrijders konden winnen.
De voorbereidingen
's Morgens vroeg begint het al met
het in orde maken van de „bane". De
oppasser bakent de baan af met paal
tjes en touwen. Halverwege het strijd
perk worden twee stevige palen in de
grond gezet, waartussen een touw
waaraan de Dewuste ring in een ver
schuifbare koker is geklemd.
Intussen zijn op de boerderij de
boerenjongens bezig met hun glan
zende Zeeuwse paarden, die er voor
deze gelegenheid netjes moeten uit
zien. De manen worden versierd met
zijden linten en papierenrozen en ze
worden netjes „gebreistaart", d.w.z. de
lange staart wordt op dezelfde manier
versierd.
Zo'n paard is een belangrijk onder
deel van het spel. Er zijn rossen, die
er tijdens het optuigen al een voorge
voel van schijnen te hebben, dat er
iets gewichtigs op komst is. De span
ning trekt door hun spieren en het is
hun grootste verlangen, hun beste
„paardenbeen" voor te zetten, terwijl
juist weer andere knollen te lamme
nadig zijn, om zich eens extra in te
spannen. De Leesten moeten het ook
leren, evenals hun berijders. Alleen
door gedurige oefening op de hofstede
kunnen beide partijen op de grote dag
een goed figuur maken.
De volgende keer gaan we een ring
rijderij bijwonen.
L. v. W.
Aanwinsten openbare leeszaal
Baker; De pastorie van Hinton, Colette,
Schimmen op de wolken, Corsari, Het
mysterie van de Mondschein sonate:
Daisne, Lago Maggiore, Edquist, De poor
ten van het paradijs, Ekertt-Rotholz;
Waar tranen verboden zijn, Gimpel; De
man die de oorlog zou winnen, Van Gu-
lik; Klokken van Kao-yang, Hermans;
Een landingspoging c~j Newfoundland;
Lesort: De wind waait waar hij wil;
Meesters; Hielko van Oaltje; Mortansson:
Het „slechte" meisje; Remarque: Drie
kameraden; de Wohl: De speer; Gajary
Kuhinka: Zigeuners; Hooykaas-van Leeu
wen Boomkamp; Sprookjes en verhalen
van Bali; Nederbragt: Jeruzalem, indien
ik U ooit vergeteWeet je nog wel;
Gatti: De grote reis van Kamanda; Visser:
'n Fles chianti, Hogben: Meten is weten;
Daniel en Minot: De onuiputttelijke zee;
Wendt: Ik volgde Noach; Elema-Bakker:
Hoe kleed ik mij? Oscam; Schilderen; V.
d. Meulen: Buiswater; Kret: Jan Zwart;
Cocteau: Les parents terribles; Chamson:
La neige et la fleur, soleil; White: Voss.
