J
OLLE,
Kabouters
het
Eskimo
jongetje
UIT DE KERKEN
Donderdag 22 mei 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
Het bedje van bloemen
en kleertjes van
Leithen babytvol!
BABY
Tradities
Kerkelijke alcoholica
Grote schuld
geest en leven
Waterloodag
MIDDELBURG
Zo zacht als baby's tere huidje is
Leithen fluwelige, lammetjes-zachte
babywol. Er is geen zachtere wol te
vinden. Leithen baby-Zephyr-wol is
dan ook de meest verkochte in heel
Nederland.
Baby is dol - op Leithen-wol!
Grootste sortering briljante tinten, waarvan vooral
het Leithen-WIT wereldvermaard is.
Vraag Uw winkelier ons boekje met de
alleraardigste breipatronen. 95 ct.
Eeifhen
Franse landwijn, per fles
f 2,10. Grapillon, zuiver
druivensap, per fles f2,95.
Fa. Denevers, Lange Delft
50, tel. 2415, Middelburg.
b Prima ingeruilde Gritz-
ner-handnaaimachine.
Naait voor en achteruit.
Geheel gereviseerd. Een
vol jaar garantie. Tegen
de uiterst lage prijs van
f40,Bogaert naaimachi
nehandel. Lange Delft 59,
Middelburg. Tel. 2127.
b Waar koopt U een da
mespyjama voor f 5,98? Na
tuurlijk in de speciaalzaak
De Goedkope Simon, Goes
Middelburg.
b Reclameaanbieding, keu
rige damespyjama's, waar
onder van f 13,95 voor
f7,95. De Goedkope Simon,
GoesMiddelburg.
Voor f6,95 reeds een he
renpyjama, bijz. mooie
pyjama's f8,50 en f9,95.
Speciaalzaak De Goedkope
Simon GoesMiddelburg
b Zoekt LT een mooie ja-
ponschort of duster? U
vindt ze voor weinig geld
in de speciaalzaak De
Goedkope Simon Goes
Middelburg.
mm Vandaag begint de ver
koop in de unieke speciaal
zaak van De Goedkope Si
mon, Lange Delft, Middel
burg.
Vandaag naar Middel
burg? Dan om speciale
aanbiedingen in de nieuwe
speciaalzaak van De Goed
kope Simon, Lange Delft,
Middelburg.
Jaarvergadering mussen-
gilde, vrijdag a.s. 8 uur, in
café Jongepier, Meliskerke.
mm Prima tuinslang 35, 48 en
55 cent per meter. Volledi
ge garantie. B. Midavaine,
v.h. Van Roon, Langeviele
62, Middelburg.
De enige rijschool die
door twee bonden erkend
en gedipl. is, F.N.O.P. en
B.E.A. Autorijschool Van
Zweeden, tel. 370, Dom
burg. Gratis gehaald en
thuisgebracht.
b Wie kan drukwerk ver
spreiden buis aan huis;
voor alle plaatsen aanb.
gevr. B.C. Postb, 736, Am
sterdam.
b Overgangsleeftijd? Mi
graine? Ongezonde teint?
Jeugdpuistjes? Verstop
ping? Vetzucht? Natter-
mann's Bloedzuiverende
thee nr. 8 helpt! Groot pak
1.85 bij elke drogist
b Vergeet niet op 28 mei
uw stem uit te brengen op
de WD voor Middelburg
no. 1 van lijst 4 B. A. Hes-
selink.
52. De professor vindt, dat hij nu wel
genoeg heeft gezien van de ijskabouter-
dames. „Kom ga mee, Olie" zegt hij. „La
ten we ze maar rustig aan het werk la
ten, ik vind het veel leuker om nu eens
de rest van het kabouterdorp te gaan be
kijken". Olie is druk in gesprek met Kul-
libul, die hem vertelt hoe verschrikkelijk
aardig die dames hier toch wel zijn. De
professor draait zich om en wil het hol
uitgaan, maar.„O, pas op!" roept Olie,
maar het is al te laat. De professor heeft
per ongeluk op de sleepjapon van een
van die mevrouwen getrapt en.... daar
rollen ze allebei op de grond. Boem! Daar
zit de professor. En boos dat die me
vrouw is!!
Ds. J. Reiling, rector van het baptisten-
seminarie te Huis ter Heide, vertelt in De
Christen, dat hij als predikant te Hauler-
Wijk steeds een Amerikaans periodiek
toegestuurd kreeg, geadresseerd „De
Christen te Haulerwijk". De postambte
naren te Haulerwijk vergisten zich nooit
bij de bestelling. Zij wisten wel waar de
christen te vinden was! Ds. Reiling ver
volgt:
Met dit op zichzelf onbelangrijke ver
haaltje wil ik maar zeggen, dat wij voor
ons blad wel een pretentieuze naam heb
ben bedacht. Goed, in de vorige eeuw
toen deze naam werd gevonden en gege
ven, lagen de dingen anders, maar tegen
woordig weten we zo langzamerhand toch
wel, dat wij niet de enige christenen in
Nederland zijn en dat het in ons getuige
nis niet gaat om de christenen maar om
de Christus. Maar toch gaan we week in
week uit verder deze hoogvandetorenbla-
zende naam de wereld in te sturen.
Het is op een Unievergadering voorge
komen, dat er een suggestie werd gedaan
om de naam van ons blad te veranderen.
Op dat dramatische ogenblik nam een
broeder het woord en zei: als dan vrij
dags ons eigen blad door de brievenbus
glijdt en ik neem het in de hand, dan zie
ik daar de oude vertrouwde naam „De
Christen" en dan voel ik me toch zo ge
lukkig. Donderend applaus volgde en
daarmee was het punt afgedaan. De
Christen bleef De Christen.
Ik ben er van overtuigd, dat dit de
enige reden is, waarom er nog nooit iets
van naamsverandering is gekomen. Het
is traditie, en traditie is nooit een zaak
van overweging maar van gevoel. Wij zijn
erg tegen traditie in katholieke en refor
matorische kerken. Daardoor verstart het
leven, zeggen wij. Maar onze eigen tradi
ties drukken we zonder nadenken aan ons
hart. Én daarom gaan wij voort een blad
de wereld in te sturen, dat onze mede
christenen en medediscipelen van Chris
tus de indruk geeft, dat de ware christe
nen te vinden zijn in de nederlandse bap
tisten gemeenten.
Om aan te tonen hoe slecht men in de
kerk luistert als er boodschappen e.d. van
de synode zijn uitgegaan, maakt ds. ÏVf.
Groenenberg in Hervormd Amsterdam
melding van het volgende:
Ik'woon nogal eens kerkelijke recepties
bij. Er wordt nu eenmaal heel wat af ge
jubileerd, ook in de kerk.
Nu ben ik, zoals u langzamerhand zult
weten, geheelonthouder. Dus bepaal ik
me tot alcoholvrije dranken. Er is een tijd
geweest,, dat men met dit soort lieden
meer rekende op recepties en dergelijke.
De samenleving begint alcoholischer te
worden, ook de kerkelijke. Ik merk, dat
ik nogal eens verwarring veroorzaak
door, als men mij een heel blad met al
coholica voorhoudt, te vragen naar iets
alcoholvrijs. Het is me overkomen, dat
een gehuurde ober kortweg verklaarde:
dat is er niet. Toen ik tegen de voorzitter
zei, dat er voor mij niets te drinken was,
was de verwarring groot. Een expeditie
werd uitgerust en na tien minuten was
er werkelijk iets voor me.
Aan tafel beleef je dat ook telkens. Men
weet met zo'n man geen raad. Het enige
wat men weet te bedenken is een fanta
sieloos flesje spuitwater. Dat er allerlei
heerlijke vruchtensappen enz. bestaan,
weet men niet. Dat brengt mij dan weer
in verwondering. Vooral als men in een
omgeving is, waar men weet heeft van
ontwrichte gezinnen, en als men daarmee
in aanraking komt, komt ook meestal de
alcohol wel in zicht. Soms denk je dan:
zou het niet beter zijn, als men het feest
zo heerlijk maakte, ook door de dranken
die men schonk, dat men de alcohol niet
miste, integendeel, en daarmee duidelijk
maakte, dat het zo ook kan? Maar ja, dat
zal wel een vreemde gedachte zijn van
een vreemde geheelonthouder.
Dit verhaaltje vertel ik echter, omdat
ik ook wel eens tegen de organisatoren
van zo'n kerkelijk feest of receptie heb
gezegd: het gaat hier toch wel heel an
ders toe dan de synode wil?
»De verbazing was groot. Als de synode
wil? Ja, zei ik dan, er is een rapport „De
kerk en 't alcoholvraagstuk" en dat zegt
ook iets over kerkelijke recepties en
-j eugdsamenkomsten.
„Nooit van gehoord," verklaart men
dan.
Men bleek het rapport niet alleen niet
gelezen te hebben, maar zelfs van het be
staan niet te weten. En toch zou dat goed
zijn. Want het gaat in dat voortreffelijke
boekje ook om de „sociale gewoonte van
het alcoholgebruik". Als er een feest is,
een receptie, dan behoort natuurlijk de
alcohol er bij, maar niet-alcoholica moet
men vragen.
Nu bedoel ik niet te zeggen: men moet
het met mij eens zijn, want zo „fanatiek"
ben ik nu ook weer niet. Ik zeg ook niet:
men moet het met de synode eens zijn.
Maar wel: zou het niet goed zijn, als men
er eens kennis van nam? Zo'n rapport
wordt niet voor niets door de synode
overgenomen en aan ons als kêrkleden
voorgelegd.
In de Classicale Kerkbode van de geref.
kerken In de classis Zutphen schrijft ds.
L. Blijdorp te Aalten, dat onlangs een oud
gemeentelid tegen hem haar dankbaar
heid nitsprak over hetgeen de kerk te
genwoordig doet voor oude mensen. Ds.
Blijdorp gaat verder:
Natuurlijk ben ik als predikant blij met
zo'n opmerking. En toch schrok ik ook
even. Zij bedoelde er niets bijzonders
mee. Ze gaf met deze woorden alleen
maar uiting van haar dankbaarheid, voor
Wat zij op haar oude dag aan meeleven
en hartelijkheid mocht ontvangen. Maar
voor mezelf legde ik een ogenblik de na
druk op dat „tegenwoordig".
Had dit oude vrouwtje door dit woord
te gebruiken onbewust misschien toch
niet iets van een zekere angst laten mer
ken? Had zij misschien tegen het oud-
worden opgezien en viel het nu misschien
toch nog wat mee?
Wie er oor voor heeft, hoort iets als
een dankpsalm klinken, als een oude zus
ter zegt; Wat doen ze tegenwoordig toch
veel voor oude mensen. Inderdaad, het
gaat anders worden. We zijn er nog niet,
er voor open dat wij allen ten opzichte
van onze broeders en zusters een taak
hebben.
Te lang lieten wij velen van hen oud
worden in eenzaamheid, vaak ook in ar
moede. De tijd ligt niet eens zo ver achter
ons dat voor velen de ouderdom zowat
gelijk stond met gebrek en armoede.
Maar er zijn tekenen, die er op wijzen
dat deze eeuw, die een twintig jaar gele
den wel eens de eeuw van het kind en
van de jeugd genoemd werd, in haar
tweede helft haar grote schuld ten op
zichte van de grijsheid, in elk geval ge
deeltelijk zal trachten goed te maken.
Ds. J. T% Doornenbal te Oene geeft in
de Hervormde Kerkbode van de classis
Harderwijk een beschrijving van een „ge
zelschap" zoals hij het in zyn jonge tijd
meemaakte op een boerderij in de buurt
van Doorn. Wij lezen:
De sterkste herinneringen houd ik aan
de winteravonden in de voorkamer. Zo
groot en mooi als deze kamer weet ik er
geen meer. De zoldering werd gedragen
door zware, donkere balken, tegen de
wanden stonden hoge eiken- en mahonie
houten kasten en kabinetten. Daar tussen
hingen de portretten van het voorge
slacht. Boven de grote ronde tafel spreid
de een hanglamp zacht licht. Daaraan za-
tenx de kinderen met hun verloofden en
de vrouw des huizes, het zacht en ernstig
gezicht in de sneeuwwitte muts, gebogen
over haar breiwerk. En rondom de hoge
potkachel met platte pijp en plaat voor
de voeten zaten de mannen in godvruch
tig gesprek. De boer zelf en zijn beste
vrienden.
Hij was een man van zeer grote wijs
heid en bijzondere gaven. Als hij gestu
deerd had zou hij zeker professor gewor
den zijn. Maar hij was een echte boer, in
hart en nieren, van de ouderwetse stem
pel, in zijn blauwe kiel en hoge zijden
pet, kalm, bedaard, goedmoedig en nauw
gezet op zijn werk. Tegelijk echter een
man van een grote belezenheid. Hij kende
de oude schrijvers en vooral de schotse
oudvaders Binning, Gray en Erskine en
van de nederlandse Comrie, Van der Groe
en Vermeer hadden zijn bijzondere voor
liefde.
Hij was een priester m zijn eigenij huis
gezin en daartoe had hij een beleid als
weinig anderen. Met grote ernst en diepe
bewogenheid sprak hij over de heilgehei-
men van het leven des Geestes, elk woord
weloverwogen en zakelijk.
Maar soms temidden van de ernstige
gesprekken kon hij uitvallen doen en ver
halen vertellen waarmee hij zijn hoorders
tranen deed lachen. Ik heb in -mijn hele
leven nooit zó gelachen als op de gezel
schappen der vromen in mijn jeugd.
Toch waren deze avonden altijd vol van
geest en leven. Ik zal de woorden, die
daar gesproken werden, nooit vergeten
en met grote eerbied denk ik er aan terug
evenals aan al die vrome, vroeggestorven
vrinden.
Ds. C. M. van Endt wijst er in Her
vormd Utrecht op, dat de verminderde
belangstelling voor de herdenking der
bevrijding niet alleen maar ongunstig
beoordeeld moet worden. „Toen ik in
het begin van de dertiger jaren in de
gelderse Achterhoek in mijn eerste
gemeente stond, werd ik door de ker-
keraad er op attent gemaakt, dat het
Waterloodag was in die bepaalde
week, en of ik daar zondags in preek
en gebed bij stil wilde staan. Zelf ken
de ik Waterloo alleen nog uit mijn
geschiedenisboek, en begreep toen
pas dat deze nationale gedenkdag daar
nog voortleefde terwijl de eerste te
kenen zich reeds vertoonden van het
nieuwe drama, nu niet het franse maar
het duitse".
„Inderdaad wordt de groep van hen,
die bewust de bevrijding hebben mee
gemaakt, gaandeweg kleiner, terwijl
het misschien het versnelde levenstem
po van tegenwoordig is, dat honderd
jaar van toen nu doet inschrompelen
tot vijftien of twintig jaar. Ook is
het mogelijk, dat de voortdurende
spanningen in de wereld ons niet
meer de tijd laten om zo lang stil te
staan bij een historisch feit, omdat we
ditmaal niet zo argeloos een nieuw
werelddrama tegemoet zouden gaan".
De afdeling Middelburg der EHBO
heeft weer een examen gehouden voor
het EHBO-diploma. De cursisten zijn
opgeleid door de heer Frumau en het
kaderlid, de' heer Uijl, beiden te Mid
delburg, met assistentie van de dames
Glerum en Boogaard. Het examen
werd afgenomen door dr. van Gelde
ren. Vijf candidaten moesten worden
afgewezen, 29 slaagden. De namen der
geslaagden zijn: de dames A. J. Ludik-
huize, S. v. d. Werf-Bruinaard, J. de
Klerk-Smit, L. C. van Opbergen, J. J.
de Roo, E. Koster, A. C. van Leeuwen,
J. J. in 't Anker, Th. J. Roegiers, A.
Baijens, J. L. Nietshoven; en de heren
B. L. Theisen, C. Eckhardt, J. Ludik-
huizen, J. L. Bos, A. P. de Jong, F.
Moerdijk, A. de Leeuwen, P. de Vos,
G. Tolhoek, H. Leijnse, J. Zwemer, P.
Walraven en A. Meinema; allen uit
Middelburg. Ook slaagden de dames
J. W. de Kam en W. J. Wattel, beiden
uit Sint Laurens.
WOLPHAARTSDIJK
A.R.-kiesvereniging. Tijdens een verga
dering van de A.R.-kiesvereniging heeft
de in de gemeentepolitiek vergrijsde wet
houder, de heer P. Luikenaar, gesproken
over zijn raadslid-zijn. Zoals bekend zal
de heer Luikenaar niet meer in de raad
terugkeren. Hij is thans 82 jaar. De bij
eenkomst stond onder voorzitterschap
van de heer M. van de Vreede.
YERSEKE
Raad. Tijdens de vrijdagavond te hou
den gemeenteraadsvergadering zal ge
sproken worden over een geldleningsbe-
sluit voor de bouw van een Ned. Herv.
school, waarvoor ook grond beschikbaar
maar in elk geval gaan al meer de ogen moet worden gesteld.
