MEILELIETJES
J
Frisse dranken
30.000 KILOMETER
DERTIG DAGEN
Broers kregen hevige
ruzie over trouwfoto
Maandag 12 mei 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
„Fluweel is je neus
o, Nashua"
NCVGB wil vast
loon voor kelners
en serveuses
Tweede lustrum te
Utrecht herdacht
Muziekuitgaven
UIT DE KERKEN
Nov'ib en zending
Afscheiding zonde
Schilderij als wapen
Het antwoord schuldig
U ten goedeJ'
Voortaan mond dicht!
X
„MY old Kentucky home...." Wie op de wereld kent dit oude,
maar nog steeds populaire liedje niet?
Een Kentickian, een zachtmoedige rechter van 76 jaar, heeft het
enthousiast voor mij gezongen, toen hij merkte, dat ik de staat, waar
de „darkies", de negers, vrolijk zouden zijn, uit deze schlager meende
te kennen. Met gevleide trots vertelde hij er nog bij, dat hij in de
dertiger jaren in het "Verre Oosten was geweest en daar gemerkt had,
dat „heel de Aziatische jeugd" het wist te zingen.
„My old Kentucky home", symbolisch voor de gastvrijheid, die elke
inwoner van de staat Kentucky schijnt uit te dragen, is er nog steeds.
Het staat in Bardstown, niet ver van Louisville, en heet het huis te
zijn, waar Stephen Collin Foster zijn wereldvermaarde vers compo
neerde.
Iedereen, die dit gerestaureerde en
In koloniale stijl opgetrokken land
goed vroeg in de zomer nadert, komt
de woorden van „het volkslied" met
een op de lippen. De zon schijnt er
helder, de mais, de Turkse haver,
barst uit zijn knoppen, de weilanden
staan in bloei en de vogels maken de
hele dag muziek.
Kentucky is een van de beminne
lijkste staten van Amerika. Hij heeft
veel bomen, veel glooiende grastapij
ten en vooral veel helwit geschilderde
„fences". De ruwhouten hekken, die
zich kilometers lang uitstrekken, heb
ben iets weg van de afscheidingen,
welke men op de renbanen aantreft.
Deze vergelijking, krijgt zelfs reliëf, als
men achter de „fences" tientallen,
prachtige gevormde paarden ziet gra
zen paarden, die gemaakt zijn om
een gracieus publiek op gracieuze wij
ze te bekoren.
Kentucky is de Amerikaanse staat
van paarden. Niet van een bepaald
soort tuigpaarden of trekpaarden
ook deze, ik denk bijvoorbeeld aan de
Ardenners, hebben hun gratie maar
van renpaarden.
Het zijn dieren, die hoofden en be
nen hebben geen koppen en poten
dus die edel van bloed: van adel,
zijn. Men kan ze al aan het gezicht
herkennen. Ze bezitten de eigenschap
pen van de freules, de graven en de
douarières onder de paarden: trotse
hoofden, licht trillende neusgaten,
vuur schietende ogen, fiere nekken.
Kent u Nashua?
Ik denk van niet
In de Verenigde Staten echter is er
niemand, die deze naam niet onmid
dellijk thuis kan brengen. „O, yes
Nashua!" zeggen de Amerikanen be
grijpend en bijna bewogen. En nog
eens, alsof ze 't over een lief kindje
hebben: „Nashua!
Welnu, Nashua, raspaard van Iersen
bloede, heb ik over de fluwelen neus
gestreeld en waarderend op de flan
ken geklopt.
Wat dat betekent?
Een geanimeerd gesprek over paar
den, hun eigenaars en hun prijzen in
vrijwel elk Amerikaans huis.
Toen ik Nashua op de wereldbeken
de Spendthrift Farm van paardenko-
ning Leslie Combs II bezocht, zei ik
tegen zijn „groom", Al Robertson:
„Is dat nu Nashua?...."
Ik weet niet, of er werkelijk teleur
stelling in mijn stem heeft geklonken
mijn hart was er echter vol van
maar Al ging ogenblikkelijk op de
kwaliteiten van zijn lieveling in.
„Kijk eens hoe hij op zijn benen
staat", prees hij. „Kijk eens naar dat
dottige gezichtje, kijk eens naar zijn
onovertroffen voorstuk...."
Ik knikte als een kenner, doch was
eigenlijk alleen maar van Nashua ge
charmeerd, omdat hij snuivend aan de
schouder van m'n colbertje was gaan
kluiven en steeds maar weer m'n hand
zocht, waaruit hij, ter eerste kennis
making, een paar suikerklontjes had
mogen snoepen.
„Nashua", liefkoosde ik, „wat doe
je aardig tegen me. En hoe vereerd
voel ik me met je charmante gevlei..
Tijdens een vergadering van de Ned.
Centrale Bond van Christelijke Arbeiders
(sters) in de bedrijven van voedings- en
genotmiddelen is gesproken over het ont
werp vestigingsbesluit.
De conferentie werd gehouden op
„Woudschoten" te Zeist. De heer T. El-
«inga uit Rotterdam behandelde in zijn
causerie o.m. dit punt.
Spreker meende, dat bij doorvoering
van dit besluit waarbij aan de alge
mene levensmiddelenbedrijven vergun
ning wordt verleend brood te verkopen
het gevaar van een broodprijsoorlog
niet denkbeeldig zal worden.
De heer Elsinga voerde het pleit voor
een vaste beloning van het bedienend
personeel in de horeca-bedrijven. Het
feit, dat de werkgevers belangstelling to-1
nen voor de werkklassificatie, wettigt
deze hoop, aldus spreker.
De vergadering accepteerde een be
stuursvoorstel om de algemene vergade
ring eens ln de drie jaar te houden. De
naam van de bond werd veranderd in
„Ned. Centrale Bond van Chr. Werkne-
mers(sters) in de Bedrijven van Voe
dings- en Genotmiddelen".
0 In Lahore is de leider van de Pakis
taanse republikeinse partij doodgescho
ten. De dader is een dertigjarige belas
tingambtenaar.
Geen mens die zoveel op de bank
heeft als jij waard bent, heeft ooit
naar mijn hand gezocht. Ik heb trou
wens geen kennissen, die het kapitaal
bezitten dat voor jou is neergeteld.."
Nashua, de Ierse hengst, die iedereen
in de Verenigde Staten kent, geldt als
het duurste paard ter wereld. Toen
Van onze
reiscorrespondent
cyCinl
Leslie Combs II, of beter: het syndi
caat, dat hij leidt, hem in 1955 kocht,
werd er een cheque van 1.251.000 dol
lar uitgeschreven, of wel 4.754.000 gul
den.
Iedereen zei, dat Leslie Combs II
gek geworden was. Maar dat hij ze
alle vijf en ik mag onder deze om
standigheden wel zeggen: alle zes be
hoorlijk bij elkaar had, was anderhalf
jaar later al op overtuigende wijze be
wezen. Toen Nashua namelijk in het
voorjaar van 1957 op stal kwam te
staan om zich geheel aan zijn nage
slacht te kunnen wijden, had hij bij
de stoeterij 1.288.565 dollar (4.896.547
gulden) opgeleverd, waarvan een vier
de deel alleen van de renbaan kwam.
Chr. Apothekers-assistenten
De Nederlandse Christelijke Vereni
ging van Apothekers-Assistenten vierde
te Utrecht zijn tweede lustrum. De voor
zitter, de heer C, van der Burg, verklaar
de in de rede, waarmee hij de algemene
vergadering opende, dat het ledental
ruim 350 de laatste jaren vrijwel con
stant is gebleven. Van enige groei is geen
sprake.
De secretaris, de heer W. G. van Riet
schoten, verklaarde in zijn jaarverslag,
dat er nog altijd werkgevers zijn, die de
arbeidsvoorwaarden niet goed naleven en
soms zelfs helemaal niet kennen.
De heer Van Rietschoten moest af
stand doen van het secretariaat omdat
hij kerkelijk werk gaat verrichten. Hij
blijft echter lid van het hoofdbestuur van
het bestuur van de adviescommissie en
de Stichting Pensioenfonds. Hij zal wor
den opgevolgd in zijn functie van secre
taris door mevr. A. C. C. van Dokkum-
Van Dijk.
De bijeenkomst werd besloten met een
referaat van dr. B. C. Hamer, zenuwarts
te Arnhem, over „religie en psychose".
Bij de Muziekuitgeverij Harmonia-Uit-
gave te Hilversum verschenen de vol
gende nieuwe muziekwerken:
Jubilate Deo. Een aantal psalmen,
door J. M. van Doome getoonzet voor
4-stemmig gemengd koor, werd gebun
deld ln een zodanige vorm, dat zij in
dienst kunnen worden gesteld van de
Protestantse Kerkmuziek. De indeling
van Introïtus tot Exitus. is nl. gericht
op de gebruikelijke orde van eredien
sten, waardoor het mogelijk is deze
psalmverzen afzonderlijk of in litur
gische samenhang te doen zingen
bij de onderscheidene onderdelen van de
Eredienst.
Johann Pachelbel: Was Ooit tut, das
ist wohlgetan. Hans P. Keuning be
werkte deze koraalcantate voor ge
mengd koor, strijkers en continuo,
waardoor dit werk ook alleen met or
gelbegeleiding uit te voeren is.
Aan te bevelen voor koren, die over
goede solozangers beschikken.
Johan Helmich Roman: Psalm 46.
Ook deze psalm voor 4-stemmtg ge
mengd koor werd bewerkt door Hans
P. Keuning. Het voorgeschreven instru
mentarium bestaat uit 2 hobo's, strij
kers en continuo, maar men kan ook
volstaan met een enkel toets-instru-
ment. Een dankbaar werk van deze
„Zweedse Bach" voor die koren, die
eens van de overbekende paden willen
afwijken.
Hans P. Keuning: Het eerste school-
koorboek.
Enkele 3-stemmige Franse, Engelse
en Nederlandse liederen, waaronder een
negro-spiritual, voorzien van een frisse
begeleiding, zal zeker zijn weg vinden
op onze Mulo- en Middelbare schdten.
Het tovertrommeltje. Hans P. Keu
ning componeerde op woorden van
Henk van Schagen een aantal aardige
en originele kinderliedjes met piano
begeleiding. De B.
De koning van Marokko heeft in
een radiotoespraak een serie maatrege
len ontvouwd, die moeten leiden tot
de instelling van een constitutionele
monarchie in Marokko.
Op Spendthrift Farm, waar zo'n
tweehonderd edele vertegenwoordigers
van het paardenras staan, is het dier
aanzienlijk belangrijker- dan de mens
geworden.
„Mensen zijn te vervangen", zo
redeneert men levenswijs, „zelfs een
geweldenaar als Leslie Combs II
Maar paarden, de goede paarden dan,
die wjj hier hebben, zijn onvervang
baar, tenzij hun nakomelingen betere
kwaliteiten hebben dan zij".
Ik dwaalde door de stallen, of beter
gezegd: de hotelkamers, der dieren.
Als kinderen worden ze er vertroeteld
als kleinodiën opgepoetst en als ko
ningen bediend. My Babu stond er
(prijs: 600.000 dollar),- Alibhai (500.000
dollar), Arctic Prinse (450.000 dollar),
Royal Charger (300.000 dollar). Al
deze andere beroemdheden van Ame
rika deden me echter weinig meer. Ik
had Nashua gezien en betast en
Nashua had me, om hij mij in 't gé-
vlij te komen, in de schouder van m'n
colbertjasje gebeten....
„We hebben een riskant beroep",
zei een neger-paardenspecialist tegen
me. „Je kan je zo gemakkelijk in- een
dier vergissen, terwijl veulens waar
deloos kunnen blijken te zijn. Wat
denk je van de verzekeringspremies,
die we moeten betalenEén koutje,
één koliek, en van 't mooiste paard
blijft niets meer dan een herinnering
over.
Herinneringen aan paarden vindt
men trouwens overal in Kentucky.
Van de grootste onder de edele vier
voeters hebben de Amerikanen stand
beelden opgericht en gedenkplaten ge
beiteld. Bij Lexington bijvoorbeeld
staat het wereldberoemde, levensgrote
monument van het paard aller paar
den: Man O'War, en niet ver er van
daan zijn ook Guy Axworthy en Fair
Play in brons vereeuwigd.
Wat denkt u tenslotte van Spendth
rift, het paard, waarnaar de stoeterij
van Leslie Combs II is genoemd? Meer
dan zeventig procent van zijn nako
melingen zijn op de grootste renbanen
van de wereld uitgekomen. En men
kan wel bijna zeggen, dat de meeste
winnaars van de kortste, maar ook
meest lucratieve race ter wereld: de
anderhalve mijl lange Derby, die zo
wel in Engeland als in Amerika ge
reden wordt, de naam Spendthrift in
hun geslachtsregisters hebben staan.
Ziet u nou hoe men een beroemd
paard kan worden?
Meilelievjea of lelletjes van dalen
zijn allerliefste bloempjes; geen won
der, dat die tere witte, heerlijk geuren
de bloemen zo veel voor bruiksboeket-
ten gebruikt worden. De bloemist is te
genwoordig wel zo ver, dat hij u het
ganse jaar van die bloeiende lelietjes
kan leveren, doch als het bulten het
seizoen valt dient men wel enkele we
ken van te voren te bestellen.
Lelietjes van dalen voldoen niet al
leen als snijbloempjes, doch kunnen
ook met succes in eigen tuin gekweekt
worden. Er worden bloei- en bladlcie-
men in de handel gebracht; de bloei-
klemen zijn belangrijk duurder, doch
daar staat tegenover, dat men hier
van straks nog bloemen verwachten
kan. Wie geen haast heeft kan ook
bladkiemen poten; die zullen dan vol
gend voorzomer pas bloeien, doch ze
zijn ook veel goedkoper. Lelietjes van
dalen vinden het helemaal niet zo
prettig om in de felle zon te moeten
groeien; die houden van een licht scha
duwplekje en voldoen het best indien
ze tussen heesters gepoot worden of
moeten groeien onder hoog opgaand
geboomte. Ze houden wel van voedza
me grond en het is wel nuttig indien
ze met wat oude mest onder gespit
wordt; verse mest hebben ze een hekel
aan. Poot ze zo, dat de neuzen enkele
centimetre onder de grond zitten en de
wortels moeten netjes uitgespreid wor
den.
Schering en Inslag, instructieblad voor
het gereformeerd jeugdwerk, heeft een
afzonderlijk nummer gewijd aan de nood
der wereld, wat betreft de voedselvoor
ziening. Aan een artikel van dr J. Blauw,
secr. van de Ned. Zendingsraad, in dit
nummer, ontlenen wjj de volgende mede
delingen over de verhouding tussen No-
vib en de zending:
Allerlei taken, die vroeger uitsluitend
door de zending werden gezien en ver
richt, zjjn in de laatste jaren óók opge
merkt en vervuld door de kerken (in het
verband van de Wereldraad van kerken).
Thans gaan ook de volken èls volken
hun medeverantwoordelijkheid voor 4n-
dere volken zien. Dat daarbij de motieven
niet direct aan de evangelische opdracht
ontleend zijn, ontgaat ons niet, maar dat
kan men ook niet verwachten. Een vroe
gere generatie zou hier ongetwijfeld spre
ken gaan van de „gemene gratie".
Het gevolg van deze niet te stuiten
ontwikkeling kon wel eens zijn, dat
op den duur de zending zich weer uit
sluitend zal gaan beperken tot de evange
lieverkondiging, ook al omdat in Azië en
Afrika de stöét de zorg voor volksgezond
heid, -opvoeding en -welvaart op zich
genomen heeft en de stóat gemakkelijker
hulp aanvaarden zal van een andere
staat, respectievelijk volk, dan van kerk
of zending.
Men moet dan niet te snel klagen over
„functieverlies" van kerk en zending,
want „er ligt ook een zegen in, wanneer
deze 411e krachten kan concentreren op
de centrale taak: de verkondiging van
het evangelie.
De opkomst van organisaties als de No-
vib wijst er op, dat het verantwoordelijk
heidsbesef van mens tegenover mens,
volk tegenover volk groeiende is. In een
tijd vol dreiging is het hartverwarmend
dit te mogen gadeslaan en dit te helpen
bevorderen.
Kan de Novib in de plaats van zending
en interkerkelijke hulpverlening komen?
Dat beslist niet. Maar er is ruim plaats
voor de Novib in deze wereld vol nood.
En voorzover de Novib een beroep doet
op de gerechtigheid in de samenleving
der volgeren, gerechtigheid t.a.v. achter
gebleven gebieden, kan een christen daar
alleen maar vreugdevol op antwoorden.
De heer K. Eelderink te Kampen heeft
ergens aen uitspraak (uit de mond van
een hervormd predikant) gelezen, waarin
tegen een ongerechtvaardigd zelfbewust
zijn van sommige hervormden stelling
wordt genomen. Zij zouden de hervormde
kerk beschouwen als de echt-reformato-
rische kerk in Nederland, waartoe de
andere kerken zouden moeten terugkeren.
De heer Eelderink schrijft in Hervormd
Kampen.
Hoe weinig ik het met de uiting van de
predikant eens ben, toch heeft ze mij ver
heugd. Want er blijkt uit, dat er dus nog
verscheidene hervormden zijn, die durven
zeggen, dat de hervormde kerk de enige
wettige openbaring is in Nederland van
het lichaam van Jezus Christus".
Men krijgt wel eens het idee, dat men
alléén staat met dit hervormd beginsel.
En dan is het verheugend uit 'de mond
van een tegenstander te horen: u hebt
nog verscheidene medestanders.
Als Ik de hervormde kerk niet meer
mag noemen de echt reformatorische
kerk in Nederland, dan weet ik niet,
waarom ik in deze kerk moet blijven.
Ingezonden mededeling (Adv.)
0 De Hongaarse regering heeft besloten
de volksrechtbanken, die waren gevormd
na de opstand in oktober 1956, op te
heffen.
0 De Apeldoornse kruidendokter H. K.
L. is door de kantonrechter in zijn woon
plaats wegens het onbevoegd uitoefenen
van de geneeskunst veroordeeld tot 15
weken voorwaardelijke hechtenis met 'n
proeftijd van twee jaar en een boete van
7500,subs. 150 dagen hechtenis.
Een niet alledaags wapen gebruik
te op 11 maart de kantoorbediende
W. C. van W. uit Sas van Gent toen
deze een ruzie met zijn broer over
een trouwfoto beslechtte. Hij zwaai
de een schilderij boven zijn hoofd en
liet het neerkomen op het hoofd van
de broer, die op deze wijze zelf in
gelijst werd.
De moeilijkheden begonnen, toen
bij Van W. een voddenkoopman aan
de deur kwam, die tussen het oud
papier Van W.'s trouwfoto gevonden
had. En omdat de kantoorbediende al
iets vermoedde, stapte hij diezelfde
dag nog bij zijn broer binnen, met
wie het niet allemaal koek en ei is.
„Ken jij die foto?" vroeg Van W.
„Ja, die heb ik ook", was het ant
woord.
„Laat hem dan eens zien!"
Dat kon de broer niet, want het
portret was met het oud papier de
deur uitgegaan. De spanning in de
gang, waar dit alles zich afspeelde,
nam het iedere seconde toe, de op
winding eveneens. Tenslotte gebood
de broer Van W. het huis te verlaten.
Deze gaf hieraan gevolg, maar hij
keerde met rasse schreden terug, toen
de broer de deur met een grote klap
dicht sloeg. In de gang weergekeerd
trof Van W. daar zijn broer in de
bokshouding aan, waarop eerstgenoem
de een schilderij van de muur pakte
en de reeds omschreven charge uit
voerde. Het glas vloog alle kanten uit,
evenals de onderdelen van een gou
den polshorloge.
„De verdachte maakt helemaal niet
de indruk een woesteling te zijn",
merkte de Middelburgse officier van
justitie, mr. Van der Dussen op, die
wilde aannemen, dat Van W. vrese
lijk gebelgd was. De maatregelen
vond de officier echter al te kras en
hij vroeg f25 boete, alsmede toewij
zing van de civiele vordering van
f 55,25. Mr. Sieperda, de politierech
ter, vonniste conform.
Zelfbediening
In Souburg is een zelfbedienings
winkel? Hier ging mevrouw S. K.-De
K. 15 maart echter bepaald te ver met
de zelfbediening, toen zij verschillen
de produkten aan de kassa vergat te
betalen. Conform de eis werd zij tot
f 25 boete veroordeeld.
Belediging
„Jullie zijn vuile flessentrekkers",
sprak A. van M. uit Souburg 29 maart
tegen de Vlissingse A. O. -C.
Van M. vervaardigt souvenirs, die
hij in zijn vrije tijd verkoopt. Aan C.
had hij voor een bedrag van f80,
verkocht, maar hij wacht nog steeds
op zijn geld. Toen hij in de zaak van
C. naar het geld ging vragen werd
hij volgens zijn zeggen uitgelachen.
„We hebben het niet", werd er ge
zegd, waarop Van M. de belediging
uit zijn mond liet vallen. De politie
rechter raadde hem aan een advocaat
in de arm te nemen en veroordeelde
hem tot f 5 boete, nadat de officier
f 15 had geëist.
NU WE ZO LANGZAMERHAND war
mere dagen tegemoet kunnen zien, komt
daarmee ook weer de tijd, waarin we
behoefte hebben aan lekkere frisse dran
ken. Men kan die van melk en melk-
produkten op heel veel verschillende
manieren bereiden. Ditmaal geven wij U
enkele recepten van melk en karnemelk
met vruchtensap.
Vruchtenmelk
Het sap van twee citroenen of drie
sinaasappelen, liter melk, 40 gram
basterdsuiker.
De melk met de suiker in een kom
doen en druppelsgewijs het sap erdoor
kloppen (geen stalen vork gebruiken!),
tot een gelijkmatig mengsel is verkregen.
De drank meteen presenteren.
Voor vruchtenmelk van zachte vruch
ten, gebruikt men op liter melk 250
gram zacht fruit (goed gewassen en met
een vork tot moes fijngedrukt) en ook
weer 40 gram basterdsuiker.
Vruchtenkarnemelk
Wordt op dezelfde wijze bereid van
liter karnemelk, twee bananen, het sap
van twee sinaasappelen en 40 gram bas
terdsuiker.
Peren-gember-melk
Hiervoor neemt men op Vz liter melk
ruim 2 dl sap of moes van gestoofde
peren met daarbij een lepel gemberjam
of -stroop.
Want de hervormde kerk heeft talrijke
gebreken, waaronder schrikkelijke grote.
Als het een mens vrij stond die kerk te
verlaten, dan kan ik me begrijpen, dat er
velen gingen. Maar, al had de hervormde
kerk nog tienmaal zoveel gebreken als nu
dan verliet ik die kerk nog niet. Zolang
God die kerk niet heeft verlaten, is het
zonde zich af te scheiden.
In het vrqz. herv. orgaan Kerk en Wereld
schrijft dr. A. de Wilde over een publica
tie van mevr. ReddingiusSalomonson
van het Humanistisch Verbond. Hij ont
leent daaraan enkele zinsneden en voegt
er dan een onderschrift aan toe. Wij le-
zeg:
De godsdienstige ziet de humanist als
blind voor een deel van de werkelijkheid
de humanist beschouwt de geloofsvoor
stellingen der godsdiensten als projecties
of droombeelden. Maar het gaat de huma
nist om het wezenlijke van de mens en
deze droombeelden of projecties komen
voort uit een innerlijke noodzaak, heb
ben hun oorsprong in een de mens aange
boren verlangenHeeft niet de hele
mensheidsgeschiedenis bewezen, dat voor
de mens confrontatie met het Levensge
heim even vanzelfsprekend is als con
frontatie met de medemens en de tast
bare werkelijkheid?"
„De vraag is: kan het humanisme le
vend blijven waar het onachtzaam voor
bijgaat aan die menselijke drang boven 't
hem van zichzelf bekende uit te stijgen
drang die in wezen: verlangen naar er
varen van eenheid en eeuwigheid is?"
Ik laat het hierbij: mevrouw Reddin-
gius-Salomonson heeft inderdaad de vin
ger gelegd bij een uiterst belangrijk punt
in het gesprek tussen Humanistisch Ver
bond en de andere geestelijke stromingen
in ons land.
Kan men humanist, d.i. strijder voor het
volmenselijke, zijn, en schouderophalend
voorbij gaan aan Jesaja, Augustinus,
Rembrandt, ach, Tolstoj althans aan
wat naar hun eigen getuigenis het alles
beheersende in hun leven was? Op déze
vraag Is het Humanistisch Verbond nog
altijd het antwoord schuldig gebleven.
Nu de adviescommissie van de a.r. par
tij inzake subsidie bij kerkbouw deze-sub
sidie heeft afgewezen, terwijl de gerefor
meerde haar aanvaardbaar achtte, schrijft
ds. G. rinkman in het gereformeerde
Schiedams Kerkblad:
Het a.r. rapport is alles bij elkaar zeer
beginselvast gesteld! Koningsgezinder dan
de koning. Gezien dit rapport is het wel
erg werelds van onze synode, dat zij de
subsidie-aanvaarding van „geen bezwaar"
voorziet. Ik geloof van dit alles niets.
Wanneer we een overheid hebben, die be.
reid zou zijn zonder voorwaarden steun
voor kerkbouw te geven (zoals reeds vele
gemeenten doen) mag m.i. God danken
voor zulk een overheid. Kom er eens om
in China, de Sowjet, Hongarije e.d.
Het gaat er niet om of de .mensen het
zelf wel helemaal kunnen betalenin
derdaad zal dit wel kunnen maar of
we gelden moeten afwijzen, welke ons
van overheidswege zouden worden aange
boden, daar de overheid inziet, dat een
groot belang als het kerkelijke leven (zo
van belang ook voor de orde van de
staat en de gezegserkenning door de on
derdanen) in waardering voor de arbeid
der kerken voor de samenleving in haar
geheel de steun ook financieel van
de overheid verdient. We moeten ons
geen lasten opleggen, die voortvloeien
uit „leringen, welke geboden van men
sen" zijn.
Ik vind hier helemaal geen principe in.
Wel, wanneer de overheid allerlei voor
waarden stelde, maar nu met een royale
gift ineens totaal niet. Op dit standpunt
geredeneerd, zou men ook geen gift van
een „buitenkerkelijke" of van een groot
bedrijf, waarvan de directie niet gerefor
meerd was en zelfs onkerkelijk, mogen
aanvaarden, want dan gelden dezelfde ar
gumenten van offerzin vermindert, zelf
de eredienst des Heren bekostigen enz.
Simpelweg zie ik het zo: wanneer do
overheid geld voor mijn part veel geld
voor kerkbouw gaf, waren deze gelden
uitnemend besteed, kwamen ze de trouw
ste overheids-erkennende burgers ten
goede, diende de overheid een heilige
betoonde ze zich ook daarin Gods diena
resse, u ten goede".
Een predikant, die in een bepaalde ge
meente beroepen was, kwam met die ge
meente kennismaken. Men liet hem de
kerk zien, vertelt ds. L. van Hartingsveid
in de Zondagsbode voor Maassluis. Men
ging ook op de galerij staan.
De afstand tot de preekstoel was nogal
ver. Maar op een desbetreffende vraag
van de beroepen predikant, of men daar
de preek wel goed verstaan kon, ant
woordde de kerkvoogd, dat de acoustiek
uitstekend was. En een lid van de hoor-
commissie voegde er aan toe, dat domi
nee zo'n heldere stem had, dat die afstand
niet het minste bezwaar was. De beroe-
pene had al zoveel geprezen, het was
zaak, dat hij nu ook zelf eens geprezen
werd.
Iemand, die tot nu toe gezwegen had,
meende, dat het nu zijnjpeurt was om te
spreken. En onder stemverheffing wees
hij naar de aparte zetel; precies voor het
middenpad bij de balustrade, zeggende:
hier zit de veldwachter.
O wee, had hij dat maar niet gezegd.
Want dat lokte tot nadere informatie uit:
Waarom zo'n speciale zitplaats voor de
veldwachter? Ja, dat was om de jeugd.
Was die dan zo roerig? Nogal. Is dat
eigenlijk niet erg, dat er in het godshuis
een aparte ordebewaker nodig is? Daar
waren ze het allen over eens. Maar, zo
zei het lid van de hoorcommissie, het
complimenteuze lid: als de dominee magr
boeiend preekte, had hij helemaal geen
last en wat dat betreft was hij vol ver
trouwen.
Na een week bedankte de dominee voor
het op hem uitgebrachte beroep. Niet om
die veldwachter. Maar de zvóljger, die
zich versproken had, kreeg de schuld.
Voortaan werd de galerij overgeslagen
bij het bezoek van de beroepen predi
kant. Men wilde niet meer een bedankje
riskeren. En kwam een dominee kijken,
de zwijger had de opdracht om te zwij
gen.
