„Oom Hein" doet beroep
driehonderd gezinnen
op
Het excellente Cruyt
C.J.M. V. reikt jonge vluchtelingen de hand (slot)
Van het kampleven worden
vooral de kinderen de
dup<
GELEZEN IN
ANDERE
BLADEN
Maandag 3 mei 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
DE AUTO
Zakboekje
Zakenmensen
en Ambtenaren
Projectielen met
kernlading
Televisie
Waterstofbom voor
elektriciteits voorziening
Lange damesbroeken
Hollands carrillon te Washington
over een jaar definitieve plaats
(Van één der redacteuren)
Meer dan de helft van alle vluchtelingen, die vanachter het „ijzeren
gordijn" naar West-Duitsland komen, hebben de leeftijd van 25 jaar
nog niet bereikt. Dit betekent, dat het vluchtelingenvraagstuk voor
een belangrijk deel een jeugdprobleem is en voor dit deel een speciale
aanpak behoeft. Immers, het zijn vooral de jongeren, die met té
grote verwachtingen naar het vrije Westen komen. Voor hen was de
vrijheid een onbekend begrip en het is geen wonder, dat velen van
hen teleurgesteld zijn in het leven aan deze kant van het „ijzeren gor
dijn", een teleurstelling, die niet in het minst geboren wordt uit de
trieste omstandigheid, dat hun eerste kennismaking met het vrije
Westen die met het grauwe kampleven is! In een Hamburgse bar trof
fen we zo'n teleurgestelde jonge vluchteling, die op een gegeven mo
ment nog een ander belangrijk facet van dit probleem aanroerde door
lusteloos op te merken: „Als jullie met zoveel ijver voor de vrijheid
zouden vechten als zij aan de andere kant (daarmee bedoelde hij de
communisten) doen voor hun zaak, dan zou ik me hier beter op mijn
gemak voelen
Wel, om de jonge ontheemden bij
het zoeken naar een evenwichtig en
tevreden bestaan de helpende hand
te bieden, heeft de Christlicher Ver-
ein Junger Manner in West-Duitsland,
die evenals onze C.J.M.V. is aange
sloten bij de Wereldbond van Chris
telijke Jonge Mannen Verenigingen
(Y.M.C.A.), de „Heimatlosen-Lager
dienst" in het leven geroepen, een
vluchtelingenhulporganisatie, die on
der leiding van de heer Heinz Schlicht
met 125 vaste medewerkers en mede
werksters onder de vluchtelingen (niet
de jongeren alleen overigens) werk
zaam is. In het afgelopen jaar arbeid
de deze omvangrijke organisatie onder
niet minder dan 223.000 ontheemden
en in het „huishoudjaar" 19561957
besteedde zij hiervoor een bedrag van
ruim 1.317.882.— D.M.
„We beschouwen de vluchtelingen
niet als meelijwekkende stumpers,
maar we zien hen als mensen, die
met hun speciale en persoonlijke vra
gen en noden een antwoord en hulp
zoeken", zegt Heinz Schlicht ons.
„Onze dienst verricht haar werk in
stilte, ze geeft raad en verricht ziels
zorg, ze begeleidt de vluchtelingen,
met name de jongeren, enige tijd op
hun moeilijke weg". Zo brengt de
Heimatlosen-Lagerdienst de jonge ont
heemden bijv. in aanraking met an
dere jongeren en met het verenigings
leven. In diverse kampen (w.o. ook
Wentorf, waarover we in het vorige
artikel schreven) heeft het Duitse
C.J.M.V. posten ingericht voor het
jeugdwerk. Een belangrijke overwe
ging bij dit werk is, dat vele jonge
ren de waarde moet worden bijge
bracht van een gezellig gezinsleven.
Het is de grote tragedie van de
vluchtelingenkampen, dat hier van 'n
Ïiormaal, prettig en gezond gezins
even zelden sprake is, in de eerste
plaats omdat talrijke ontheemden dit
eenvoudig nooit gekend hebben, maar
ook, omdat dit in de kampen vrijwel
uitgesloten is. Prof. dr. Helmuth
Thielicke, hoogleraar aan de univer
siteit van Hamburg en vooraanstaand
theoloog van de Evangelische Kirche,
heeft ter bestudering van dit pro
bleem met 22 studenten enige weken
in het kamp Wentorf vertoefd, waar
zij dagelijks in verschillende gezinnen
verbleven. „Heel merkwaardig is bij
voorbeeld", zo vertelde hij ons, „dat
veel vluchtelingen het spelelement,
het gezelschapsspel met name, dat in
miljoenen gezinnen toch zoveel bij
draagt aan de gezelligheid thuis, niet
kennen of niet (meer) beoefenen".
Het behoeft geen betoog, dat de kin
deren daarvan het meest de dupe
worden. Maar.is het helemaal on
begrijpelijk? Vader en moeder heb
ben zóveel zorgen
En hier is het nu, dat het Neder
landse C.J.M.V. een belangrijke aan
vullende taak op zich genomen heeft.
In samenwerking roet de Heimatlosen-
Lagerdienst en de Übernationale Bund
van C.J.M.V.'s in West-Duitsland
brengt onze C.J.M.V. al sinds 1948
elke zomer een groep vluchtelingen
kinderen naar Nederland, om hen hier
enkele weken een mooie vakantie aan
te bieden en hen gedurende deze tijd
tegelijk iets te laten proeven van een
normaal gezinsleven.
Dit werk is
door de heer H. Verhaar, de secreta
ris voor het jongenswerk van het
C.J.M.V. (onder de jongens beter be
kend als „Oom Hein"!) en gedurende
de negen jaar, dat hij zich hiervoor
nu inspant, heeft dit werk de liefde
van zijn hart gekregen. In deze negen
jaar heeft „Oom Hein" al meer dan
duizend ontheemde kinderen naar ons
land gehaald en hij zorgde er voor,
dat in al deze hartjes eventjes gen
zonnestraal van onbezorgde blijheid
scheen
De komende zomer zal het C.J.M.V.
voor de tiende maal een aantal
vluchtelingenkinderen in Nederlandse
pleeggezinnen onderbrengen. Een ju
bileum dus! En daarom wil „Oom
Hein" graag de beschikking hebben
over meer gezinnen, die bereid zijn,
enkele weken zo'n kind „als het hun
ne" te beschouwen vorig jaar waren
er 162 zulke gezinnen, straks moeten
er eigenlijk 250 a 300 zijn!
Het gaat om vluchtelingenkinderen
van allerlei nationaliteiten: Oost-Duit
sers, Polen, Esten, Letten, Tsjechen,
Oekrainers enz. en van diverse gods
diensten als Evangelisch! Grieks, Or
thodox, Mohammedaan en R.K. De
jongens en meisjes (in leeftijd vari
ërende van 8 tot 15 jaar) krijgen een
artsenverklaring en een beschrijving
van hun afkomst mee. Ze zijn goed
gevoed en over het algemeen ook goed
gekleed. Het ligt in de bedoeling, dat
de kinderen van 11 juli tot 22 augus
tus a.s. komen. De jongens, die voor
het eerst komen, brengen de eerste
week door in het C.J.M.V.-jongens
kamp in Leusden, waar ook daarna
altijd nog wel een plaatsje is voor
een kind, waarmee men „moeilijk
heden" zou krijgen. Het C.J.M.V. zou
het vooral bijzonder op prijs stellen,
wanneer in één plaats meerdere kin
deren worden ondergebracht, omdat
er dan een prachtige gelegenheid is
hen gezamenlijk eens een uitstapje,
een gezellig avondje enz. aan te bie
den. Maar ook al is dit niet mogelijk,
„Oom Hein" wacht met spanning op
adressen van gezinnen, die bij de uit
voering van zijn mooie taak onmis
baar zijn. Men kan hem schrijven via
het bureau van het C.J.M.V.: Singel
58 in Amsterdam. En mochten
mensen zijn, die wel graag willen
helpen, maar niet de gelegenheid heb
ben tijdelijk een kind op te nemen
gironummer 51500 van het C.J.M.V.
is wél bereid wat op te nemen!
De heer Verhaar van het
C.J.M.V. kan honderd-uit vertel
len over de ervaringen, die hij
met „zn" duizend (vluchtelin
gen)-kinderen heeft gehad en
daaronder bevinden zich merk
waardige voorvallen. Op een
goede dag kreeg hij bijv. een
brief van een echtpaar, dat een
jongen in huis had genomen.
Deze jongen had verteld, dat zijn
vader een prachtige auto had
en de ouders, die zo goed waren
geweest het kind enkele weken
met alle goeds te omringen,
vroegen of „zo'n jongen eigenlijk
wel in aanmerking had moeten
komen voor uitzending naar Ne
derland". De heer Verhaar heeft
dit geval onderzocht en toen
bleek, dat de vader van de knaap
wel eens chauffeerde op een
vrachtwagen van het kamp, waar
in hij verbleefEen soort
gelijk misverstand deed zich voor,
nadat een vluchtelingenkind had
verteld, dat het in een „veel
groter huis" woonde dan dat,
waarin het de vakantie in Ne
derland doorbracht. Het bleek,
zo ontdekte de heer Verhaar,
dat het kind de grote kazerne
van het kamp bedoelde
Houten barakken, een grauw be
staan, waarin van een normaal ge
zinsleven heel weinig of niets te
recht komt. Vooral de kinderen
worden hiervan de dupe en daar
om moeten ze er eens uit! Deze
foto is genomen in het vluchtelin
genkamp Funkturm bij Hamburg,
waar zich 900 mensen, hoofdzake
lijk in Hamburg werkende niet-
Duitse ontheemden, bevinden.
Dit knipten wij uit „De Rotterdam
mer":
Zo staat het in het rode zakboekje,
het socialistische partijprogram: bo
demschatten behoren door de staat ge
exploiteerd te worden. Van die stelling
is de socialistische fractie dus uitge
gaan toen minister Zijlstra enkele ja
ren geleden zijn sodaplan indiende.
Toen heeft de heer Nederhorst een
hartig woordje hierover gesproken,
want de sodaproduktie in handen van
particulieren dat kon alleen maar
op een mislukkig uitlopen. En niet
minder fulmineerde hij tegen de be
reidheid van de overheid om een ga
rantielening te verstrekken ten bedra
ge van 21 miljoen, nodig om het pro
ject te doen slagen.
Ondanks dat verzet is het project ge
slaagd! Het is thans zover dat het be
drijfsleven het zonder de garantie ver
plichting van de staat kan stellen.
Woensdag jl. kwam dan ook het voor
stel in behandeling om aan de Konink
lijke Nederlandse Zout Industrie de ga
rantieplichten van de staat over te
doen onder bepaalde voorwaarden.
De heer Nederhorst en zijn vrienden
hadden het er. moeilijk mee, want wat
konden ze anders doen dan voorstem
men! Overduidelijk was immers geble
ken dat het particulier initiatief met
succes had gewerkt. De heer Neder
horst sputterde nog wel wat van „Dat
nooit meer!", maar niemand nam het
de minister kwalijk dat hij dat heus
niet wilde beloven!
En nu wachten we dan maar op de
ruiterlijke erkenning van socialistische
zijde, dat het rode zakboekje toch niet
zo onfeilbaar is als wel eens wordt
voorgesteld! Wel moeilijk, zo vlak voor
de verkiezingen
De Nederlandse Vereniging -van Com
merciële Directeuren heeft in Utrecht
haar vijftigjarig bestaan gevierd met
een bijeenkomst, waarin het belang
van het hebben van goede commer
ciële leiders, van zakenmensen van
groot formaat, nog eens driedubbel
werd onderstreept.
Wij hebben ons bij alle waarde
ring voor bovengenoemd juist uit-
Prijsverlaging aardolieprodukfen
Met in gang van vandaag zullen de
prijzen voor enkele aardolieprodukfen
opnieuw worden verlaagd.
Autobenzine wordt 0,3 cent per liter,
lichtpetroleum 0,25 cent per liter goed
koper. De prijzen voor huisbrandolie,
autogasolie en andere gasolieën worden
met 50 cent per 100 liter verlaagd. Deze
wijzigigen houden verband met recente
dalingen van de wereldmarktnoteringen.
De regering van Jemen heeft vrij
dag de Verenigde Naties doen weten
een onderzoek ter plaatse naar de re
een te Britse aanvallen op Jemenitisch
grondgebied door een neutrale com-
hoofdzakelijk opgezet missie toe te zullen juichen.
Ingezonden mededeling (Adv.)
WAAROM is Mascotte
3 x beter?
het rolt beier
het plakt beter
het brandt beter
DAARÓM is Mascotte 3x beter
De Amerikaanse commissie voor atoom
energie heeft bekendgemaakt, dat er als
onderdeel van de komende proeven met
kernwapens in het gebied van de Stille
Oceaan vanaf het eiland Johnston be
paalde projectielen met kernlading voor
verdediging op korte afstand zullen wor
den afgeschoten. Het eiland Johnston ligt
865 km van het dichtstbijzijnde onbe
woonde eiland van de Hawaireeks.
Waarnemers zijn van oordeel, dat er
wellicht proeven zullen worden genomen
met raketten van het type „Nike-Hercu-
les", „Talos" of een proefmodel van de
Nike-Zeus", die is uitgekozen als het
eerste Amerikaanse anti-raket projectiel.
Friesch Dagblad" wijdt een hoofd
artikel aan de televisie. Wij citeren:
West-Europa telt 45 miljoen gezin
nen, maar nog geen 10 pet. van de ge
zinnen die televisie zouden kunnen
hebben, omdat televisie er bereikbaar
is, heeft een toestel aangeschaft. Wie
een trip naar Engeland maakt, ziet ter
stond, dat het daar anders is. De grau
we voorsteden aan de oostzijde van
Londen hebben een wanstaltig woud
van televisiemasten. Terwijl op het
vasteland nog geen 10 pet. van de be
reikbare gezinnen televisie heeft, is
dat in Engeland reeds 55 pet. Zouden
wij op het „peil" van Engeland komen,
dan zou dat betekenen, dat de huisva
ders en huismoeders in Nederland nog
veel meer dan een miljard guldens
zouden moeten neertellen, ten einde
een even dicht net van televisieappara
ten geplaatst te krijgen als nu in Enge
land in gebruik is.
In de Verenigde Staten en Canada
is het nog veel sterker. In Canada heeft
85 pet. van de gezinnen, waar de tele
visie bereikbaar is, een toestel en in
de Ver. Staten 95 pet.
Wanneer er in West-Europa een ont
wikkeling komt in dezelfde richting,
dan betekent zulks een niet onbelang
rijke wijziging van het cultuurpatroon.
In New York zijn al 150 bioscopen ge
sloten, omdat er te weinig mensen ko
men. Er is thuis elke avond genoeg te
zien. De kinderen hebben keus uit
soms acht programma's. En als er
thuis zóveel wordt geboden, waarom
zal men dan de straat opgaan!
Prof. dr. Jay Orear, hoogleraar in de na
tuurkunde aan de Columbia-universi-
teit te New York, heeft een plan ont
vouwd om met behulp van kleine wa
terstofbommen elektriciteit op te wek
ken.
Wanneer men elk uur 2 van dergelijke
bommen tot ontploffing zou brengen in
een afgeschermde ruimte, zou de Ame
rikaanse behoefte aan elektriciteit voor
twaalf procent kunnen worden gedekt.
Men zou de explosies teweeg kunnen
brengen in een afgeschoten en overdekt
deel van een ravijn. Door de ontplof
fingen zou een zeer hoge temperatuur
ontstaan, die gebruikt zou moeten wor
den voor het maken van stoom voor de
aandrijving van turbines, aldus prof.
Orear.
De Indonesische consul-generaal m
Saigon, Wilhem J. E. Pesix, heeft tij
dens een persconferentie medegedeeld,
zich aan de zijde der Indonesische re
volutionaire regering te hebben ge
schaard. Hij heeft zijn post onmiddel
lijk verlaten.
(Van één onzer verslaggeefsters)
De geschiedenis van de thee begint als een sprookje: Heel, heel 'lang
geleden, in het jaar 2737 voor Christus, leefde er in China een keizer,
die Shen Nung heette. Op een warme middag zat hij in de paleistuin
te peinzen voor een pot kokend water. De keizer staarde in de dampen
en hij zag schone visioenen. Een zacht biesje speelde met wat kleine
dorreb laadj es. Sommige ervan buitelden in het borrelende water
en plotseling steeg er een heerlijke geur op uit de pot. Shen Nung
had thee gezet.
Omstreeks 1640 werden er speciale win- Enkele tientallen jaren later kwamen
kels geopend, waar alleen „het exceiien-1 er aparte „theesalets" in de huizen van
te cruydt thee, 't godje van China,
't proefcruydt voor lekkere monden'
werd verkocht. Net zomin als de mannen
het kopen van tabak aan hun dienaren
overlieten, vertrouwden de vrouwen het
kopen van thee toe aan hun dienstmaag
den. Zelf keiirden ze in de winkel de
verschillende proefpotjes en ze gaven
tien tot honderd gulden voor een pond
thee
rijke en daarna ook van gewone burgers.
Van het tot zich nemen van „geurige
oriëntaaltjes" werd een uitgebreid ritu
eel gemaakt. Nadat de gasten tien, twin-
tig en soms vijftig kopjes geleegd had
den, verscheen het „afzakkertje" op tafel,
de brandewijnkom met rozijnen. Het
spreekt vanzelf, dat de theedrinksters zich
noodgedwongen herhaaldelijk even moes
ten verwijderen en ze deden dat met de
aankondiging: „Ik moet even een thee
briefje bestellen".
De theemiddagen veroorzaakten op de
duur vele misstanden. De saletten waren
gangspunt geërgerd aan de wijze
waarop bij herhaling „de ambtenaar"
werd voorgesteld als het maatschappe- kostbaar en „de huishoudens raeckten in
lijk tegendeel van de hardwerkende de war, want de man van 't comptoii
fantasierijke, dynamische koopman. komende, geen wijf of spinnewiel vinden.
Geërgerd, omdat de tegenstelling door de, gingk naer de taverne". Schrijvers en
en door vals is. Dit schrijft Het Vrije dichters hekelden de thee- en porcelein-
Volk en daarna:
Heeft de overheid fantasieloze men
sen in dienst die alleen maar formulie
ren zijn? Zeker, er zijn er bij. Maar
het bedrijfsleven kent ze ook. De bu
reaucratie bij de overheid is zeker niet
groter dan die van welk willekeurig
groot bedrijf ook. Heeft het bedrijfs
leven grote organisators en bekwame
onderhandelaars? Ieder die even thuis
is in de overheidssfeer kan ze ook daar
zonder moeite aanwijzen.
Wanneer men niet van de karika
tuur uitgaat, maar de werkelijkheid
met open ogen aankijkt en wanneer
men mensen in handel en ambtelijke
wereld van een vergelijkbaar niveau
naast elkaar zet, dan wordt onmiddel
lijk duidelijk, dat de gemiddelde amb
tenaar niet onderdoet voor de mensen
van het particuliere bedrijfsleven.
En intussen zaten daar in Utrecht
op een dag midden in de week enkele
honderden zakenmensen bijeen. Er
was aan deze bijeenkomst een koffie
tafel verbonden en een duur leden
diner op de Hooge Vuursche, het
Utrechts Stedelijk Orkest verzorgde de
opening en er was een groep toneel
spelers geëngageerd, die enkele sehet-
manie in kluchtspelen als „De Belagche-
lyke Jonker", „De Theesieke Juffers" en
„De Verloore Diamantring of de Ver-
lcwistende Theedrinkster".
Hele huisgezinnen gingen te gronde;
omdat de vrouwen uithuizig werden en
ver boven hun stand leefden. En onze
voorvaderen klaagden: „de carolussen
vlugten uit 't comptoir in de theebacken,
de thee is een pestilentie voor de borst en
't lyf, een desperatie voor 't vrouwvolck,
een onderganck van 't lant
De theemanie is al lang weer geluwd.
Tegenwoordig verbruiken de Nederlan
ders gemiddeld elk jaar nog maar 7,9
ons thee. Onze buren aan de overkant van
het Kanaal weten er beter weg mee: zij
nuttigen elk jaar per persoon een hoeveel
heid thee, die is getrokken van ongeveer
acht Engelse ponden droge blaadjes. Mei
de theesaletten is ook de edele kunst van
het theezetten verdwenen. Gelukkig doet
het „Theebureau voor Nederland" pogin
gen, deze kunst weer te laten herleven,
door de huisvrouwen de vijf gouden
theeregels bij te brengen.
Veel en veel later werd de thee ook in
de rest. van de wereld bekend. Jezuïten,
die drie en een halve eeuw geleden de
Chinezen tot het Christendom trachtten
sen opvoerde. Er was een ontvangst te bekeren, keerden terug met wonder.
I Unn„i;i!rn TinnViolan mior HDOll CTCl f»r> V3T1
op het stadhuis en voor de dames
apart een cabaretprogramma en een
modeshow. Dit alles is stellig door het
overgrote deel van de deelnemers „op
kosten van de zaak" gefinancierd.
Nu begrijpe men ons niet verkeerd:
wij gunnen dit alle deelnemers best en
we zien er zelfs tot op zekere hoogte
het nut wel van in.
Maar wat zouden diezelfde zaken
mensen zeggen, als nu eens ambtena
ren op een weekse dag iets dergelijks
op touw zouden zetten? De wereld zou
te klein zijn.
Enfin, het gebeurt niet. Ambtenaren
hebben er noch het geld noch de tijd
voor.
Op de vrouwenpagina van de „Nieu
we Haagse Courant" wordt een brief,
die de redactie kreeg van een vrouw
uit Waalwijk, behandeld. Deze vrouw
uitte haar misnoegen over het feit dat
er vrouwen en meisjes zijn, die lange I scheiding der vochten, ontbindt de scher-
baarlijke verhalen over de deugden van
China's nationale drank. De Hollandera
waren de eersten, die handel gingen drij
ven in het kostelijke kruid.
In 1668 stuurde de gravin van Mon
mouth enkele ponden thee naar haar fa
milie in Schotland. De Schotten kookten
de bladeren en aten ze daarna op
Gelukkig schreef de gravin enkele brie
ven met aanwijzingen en toen was men
in Schotland in staat, een geurig kopje
thee te zetten!
In ons land was de thee al eerder inge-
burgerd. Verschillende geneesheren be
streden er krampen en koorts mee en
prezen het aftreksel als een gezonde en
verfrissende morgendrank. Leerlingen
van de filosoof Johannes Baptista van
Helmont, die aderlaten zonde vond om
dat God bloedvergieten had verboden,
gebruikten eveneens thee. „Wat purgatie
of aderlaten uitwerkt", beweerden zij,
„vê-erkt ook thee uit. Deze drank verdunt
het bloed, bevodert het zweten en de af-
broeken dragen. De redactrice van de
.Nieuwe Haagse Courant" antwoordt:
Wat zijn de door u aangeroerde on
derwerpen anders dan onbenullighe
den? Of een man 'n schort draagt als
hij in de huishouding meehelpt zal mij
evenmin een zorg zijn als wanneer
een vrouw een lange broek draagt.
Dit zijn geen levenskwesties! Deze
dingen hebben niets met onze band
aan de Here Jezus te maken. Maar dan
ook niets. Het is toch zo hoog tijd, dat
onze kerken verlost worden uit de dui
velse greep van wetticisme en mora
lisme! Van gebod op gebod en regel op
regel, die in de bijbel nergens te vin
den zijn. En dat we ieder voor ons
zelf eens biddend onderzoeken, wat
God ons wél zegt in Zijn Woord. U
veroordeelt vrouwen en meisjes, die
met lange broeken lopen. Nu vraagt
God u (in Jacobus 4 12): „Wie zijt gij,
dat gij een ander oordeelt?"
U voelt alleen maar minachting voor
die vrouwen en meisjes. En wie weet,
hoeveel zeer geliefde kinderen van
God er onder hen zijn? In onze dyna
mische tijd, nu alles zich haast naar
de wederkomst van onze Heer, hebben
wij toch waarlijk wel andere dingen
om ons over te bekommeren.
Zijn getuigen zijn! U en ik ook.
Want Zijn Huis moet vol worden. Het
komt op de harten van de mensen aan
en niet op hun broeken en schorten.
God liefhebben met al wat in ons is
en onze naaste als onszelf. Met de hulp
van Zijn Geest vechten tegen de we
reld, die in ons eigen hart zit er wat
de wereld, die buiten God leeft betreft:
met innerlijke ontferming over haar
bewogen zijn, en het oordeel over die
wereld aan God overlaten,
Daar bedoelt Hij zeker geen lange
damesbroeken mee!
Het carillon dat koningin
Juliana In 1952 tijdens haar
officiële bezoek aan Was
hington namens het Ne
derlandse volk aan de V.S.
heeft aangeboden, wordt in
een permanente klokketo-
ren ondergebracht, waar
van de bouw naar men ver
wacht, over nog geen jaar
zal zijn voltooid. Dit heeft
de Nederladse ambassa
deur, Dr. J. H. van Roijen,
vrijdag op een persconfe
rentie in de Amerikaanse
hoofdstad meegedeeld.
De ambassadeur zei dat
de uitvoering van de plan
nen voor de bouw van een
vaste toren voor de klok
ken door allerlei oorzaken
was vertraagd. Ook Ne
derland had te kampen met ontwerp door de Ameri-
economische moeilijkheden
en dr. Van Roijen wilde
ook niet verhelen, dat het
meer moeite had gekost
om het benodigde geld bij
een te brengen dan men
aanvankelijk had gedacht.
De toren wordt vervaar
digd uit bronskleurig staal
en hij zal een hoogte heb
ben van ruim dertig meter.
De onderdelen zullen in
Nederland worden ver
vaardigd en dan in Was
hington in elkaar worden
gezet, hetgeen een bespa
ring van 750.000 dollar zal
betekenen. De totale kosten
zullen nu 2,5 miljoen dol
lar bedragen.
De toren, waarvan het
kaanse commissie voor
schone kunsten eenstem
mig is goedgekeurd, krijgt
volgens de Nederlandse
ambassadeur een prachtige
plaats: in de omgeving van
de nationale begraafplaats
waar het graf van de onbe
kende soldaat ligt. Tot dus
ver hangt het carillon in
een voorlopige toren in een
park nabij de rivier de Po
tomac.
Dr. Van Roijen verklaar
de niet te weten, of konin
gin Juliana of .prins Bern-
hard naar Washington zal
komen als het carillon zijn
blijvende bestemming heeft
gekregen.
pe, zoute sappen en de steenachtige ver
hardingen, opent de verstoppingen van
alle ingewanden, helpt de spijs verteren,
geneest de scorbuut,, heelt jicht en po
dagra, verkoelt de hitte in alle ziekten
en is een zeker middel tegen de koorts".
De ijverigste leerling van doctor Hel
mont was Cornelis Decker van Alkmaar,
die Bontekoe werd genoemd, omdat het
uithangbord van zijn vader een koe voor
stelde. Hij was de lijfarts van de keur
vorst van Brandenburg. De voorstanders
van het warme water noemden hem „het
wonder der aarde" en „der artsen vorst,
die al de warelt in artzeny verstomt
maekte", maar door de liefhebbers van
aderlaten en purgeren werd hij uitge
scholden als „een snorker, weetniet, lijf-
dooder, plattert en windblazer".
Deze veelbesproken Bontekoe nu,
schreef een lofdicht op de thee: „Tractaat
van het Excellentste Cruyt Thee". Hierin
verklaarde hij o.a.: „De Thee is een aen-
genaeme drank en die meer playsier geeft
degeene diese kennen, als oyt Wyn, Biel
of diergelyke dranken: maar 't is ook een
drank, die de smaek niet corrumpeert,
de lusten niet ontsteekt, noch de geest
beswaart. Dit is dan de drank waarvan
't playsier niet dangereus is, noch voor
den geest, noch voor het lichaam".
Tweehonderd kopjes,'
Bontekoe liet het echter niet bij woor-
den alleen. Iedereen moest volgens hem
net zoveel thee drinken als hij lustte en
in ieder geval minstens acht of tien kop
jes per dag. Hij zag er evenwel ook geen
been in, zijn patiënten aan te raden vijf
tig, honderd of tweehonderd kopjes per
dag te ledigen, zoals hij zelf eens op een
voor- en namiddag deed, „waardoor zijne
balsemieke sappen zoo verdroogden, dat
zijne gewrichten schenen te rammelen
als castagnetten, wanneer hij voor den
wind naar iemand toekwam".
Vele andere beroemcle geneesheren be
zongen de lof van de thee. Zo noemde
Denis Joucquet haar een goddelijk kruid,
in Duitsland schreef Feltmann thee vooi
als een geneesmiddel tegen pest en oor
deelde Weber, dat zjj de maag versterkt,
het leven verlengt en de kracht bezit, om
onnodige slaap te verdrijven, zodat ie
mand, die een glas vol van deze drank
innam, zonder gevaar voor zijn gezond
heid vele nachten achter elkaar kon wa
ken. „De hoogmogende en grote heren",
schreef een hoogleraar uit Marburg, „die
zich honderdduizend ponden zorg over de
verwarde toestand van Europa op de hals
halen, gelieven tot onderhoud van hun
gezondheid warm theewater te drinken.
Drinkt thee, gij heren staatkundigen, die
het vaderland met raad en daad bestuurt,
en zijn belangen behartigt!"
Ondanks vele tegenstanders, die be
weerden, dat „de Chinezen door de thee
zo uitgedroogd werden, dat ze kwalijk
konden spuwen", die wilden, dat het de
artsen zou worden verboden, thee als ge
neesmiddel voor te schrijven en die de
edele drank „gort- en schotelwater, laf en
walgelijk vocht" noemden, was de zege
tocht van het excellentste kruid niet meeï
te stuiten.