jonge ocfeix^ HARTELIJKE GROETEN VAN DE JEUGD VAN SER OEI KLAS WAT ONS IN JANUARI TE WACHTEN STAAT OSRAM WAT JE EEN „GOED BEGIN" KUNT NOEMEN flames .Terte7 Zaterdag 11 januari 1958 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 4 WAT JE EEN „GOED BEGIN" NOEMEN KUNT PRO-EN CONTRA UITVERKOOP Voetbal moest wijken Aan alle Zeeuwse kinderen Vertraging verzending Kerstgeschenken Tekening van Frans "Jew* Twee lessen in nederigheid Rheumatiek Kloosterbalsem OFFERBEREIDHEID zijn geweest, als er een pro- of contra stemming aanwezig was geweest. In dien „pro", dan had menn heer en meester gestopt, om te zien, of we zelfs op de vakantietocht nog een koopje konden halen en indien „tegen" dan had hij vaart verdubbeld, ondanks alle snelheidsvoorschriften, om het gevaar te ontvlieden van een ontijdig ledige portemonnaie. Nu enkel maar „Wat een onzin". Intussen gaat het uitverkopen door. Als nu iedere vrouw enkel maar met verstandige koopjes thuis komt, kan ER STAAN ONZE GEZINSHOOFDEN (dat zijn natuurlijk de man nen) weer kwade dagen te wachten. Kijks u daar verwonderd van op? Noemt u het dan geen donkere dagen, als op een ongelegen tijd van de week of de maand vrouwlief met een triest gelaat komt opbiechten, dat de huishoudportemonnaie leeg, radicaal leeg is? En dat kun je ver wachten in de dagen van „uitverkoop". Tenminste zo gaan immer de geruchten. Daar komt dan nog bij, dat de echtgenoot dan met zorge lijk gezicht zal constateren, dat het toch allemaal dingen zijn, die niet nodig zijn, of die in geen jaren zullen passen voor het kroost, dat voor de inkopen in aanmerking zal komen. Ach wat lijkt het allemaal somber. Doch het valt in de praktijk wel mee. Het is met die verhalen net als met de befaamde mopjes over schoonmama's. In de regel zijn schoonmama's en schoonzoons meer aan elkaar ver knocht, dan men denkt. Pro en contra Intussen heeft de uitverkoop bij een deel van het mannelijk geslacht een kwade naam. Voor een deel dan. Dat weet ik zeker, sinds ik eens een debat afluisterde tussen twee leden van het aterke geslacht. Het was in een auto bus. De een had er geen goed woord voor, terwijl de ander betoogde, dat iijn vreuw toch zulke voordeeltjes in de wacht had gesleept. Ik hield me gedurende dat gesprek muisstil, want nu hoorde ik onver wacht het pro- en contra, en toen ben ik tot ie conclusie gekomen, dat eigen lijk op ie rug van de „uitverkoop" iets wordt uitgevochten, dat op onze hoof den moest neerkomen. Zo is het toch maar, want er zijn mogelijkheden, dat men echt profiteert van koopjes, die werkelijk te pas komen in het gezin. Maarals er van alles gekocht wordt, dat strikt genomen niet nodig Is, of dat niet kleurt of past, dan is dat eigen schuld. Zo wijs heb ik die mannen in de bus niet gemaakt, want dat zou verraad geweest zijn tegenover elkaar als vrouw. Bovendien waren de heren de baters volslagen onbekend. Denk niet, dat ik nu goede raad zal gaan geven voor de ogenblikken, dat u op het oorlogspad gaat. Niet toe be kwaam, want ik heb niet de minste ervaring op dit terrein. Denk altijd te laat aan uitverkoop. Nü is het anders, ja maar, dat kwam wéér door een afgeluisterd gesprek. Ditmaal in een winkel. Dat ging zo: ik moest op mijn beurt wachten en hoor de toen de vraag van een klant: „Wan- heer begint nou de uitverkoop?" Van achter de toonbank kwam de gevraagde inlichting, met de verzuch ting er bij, dat deze datum te laat in de maand was. Een goed voorstander heeft maar en half woord nodig en zo begreep ,k wel, dat nu te vrezen staat, dat de jeschikbare middelen voor de uitver-1 koop In de helft van de maand ook wel tot een helft gereduceerd zullen zijn. Dat is voor de zakenmensen jammer genoeg. Die mannen! Doordat ik nu tijdig wist van uit verkoop, heb ik.... wat anders ge daan dan u meent, want ik vroeg er eens een paar heren naar hun mening. Resultaat, een paar voor, een paar te gen. Weer anderen volmaakt onver schillig er voor. Mijn eigen heer en meester heb ik niet ernaar gevraagd. Die is bij zo'n bijzondere vraag, als ik alreeds in mijn schrijfhoekje zit, wat argwanend en zwijgt dan. Maar ik kan u uit andere ervaring piet de feiten aantonen, dat hij er ab soluut onverschillig tegenover staat. We reden eens bij aanvang van zo mervakantie door een Belgische stad, In een zeer drukke hoofdstraat. Mid den in die straat staat een zo lange file voor een winkel, dat het verkeer en door gehinderd werd. „Wat zou daar aan de hand zijn", was zijn verbaasde vraag naast me, terwijl handig gemanoeuvreerd werd, om toch maar door de drukte te kun nen rijden. In een flits had ik een groot plak kaat op de winkelruit gezien, zodat ik prompt inlichting kon geven en zei: „Uitverkoop!" „Wat een onzin", hoorde ik en ik ben er voor honderd procent zeker van, dat daarmee de hele uitverkoop diep- en diep wegzonk uit de aandacht. Dat zou natuurlijk nooit het geval Ingezonden mededeling (adv.) Tu vraag altijd beter licht voor woning en industrie Een verslag van het afscheid der Doopsgezinde predikante van Nieuwe Niedorp (N.H.), geeft ook dit nieuws: „De gemeente besefte de betekenis hiervan, want niettegenstaande er over de radio een belangrijke voetbalwed strijd werd uitgezonden, was de kerk bijna geheel bezet, ook met jonge mensen gelukkig". geen mens-man er meer kwaad van zeggen. Ik hoop, dat dit aan u allen zal lukken. Want een voordeeltje is zeer welkom voor elke huisvrouwelij- ke portemonnaie. En voor de zaken mensen hoop is het ook, zodat erweer ruimte— en geld komt - voor gloednieu we aankopen, die we later in het jaar kunnen bewonderen. Als ik nu maar weer geen boze brief krijg van een mannelijke tegenstander. Houdt dus deze rubriek maar even verborgen voor het hoofd des gezins. Uw Maja. Mijn beste niechtjes en neven, Als ik naar de stapel brieven kijk, die daar voor me ligt, zie ik het al dadelijk aankomen, dat ons heekje zo propvol raakt met al die antweorden op jullie brieven, dat er geen spiertje ruimte over blijft om er nieuwe raadsels bij te duwen. Geen kans, dus moet ik die laten wach ten tot volgende week. Het zal dan ook weer puzzelen worden voor mij om er alles in te krijgen, wat ik op mijn hart heb, want dan moet er de uitslag ook bij komen van de kleurwedstrijd. Doch geen zorgen voor de tijd, hoor. Maar ik stop nu ook onmiddellijk. Dag alleihaal. Jullie tante TRUUS. Adrie en Chris de G. te St. Maartens dijk. Ik was danig in mijn schik met het levensteken uit St. M. Al vaak pie kerde ik: waar zouden die twee tippe laars heen gemarcheerd zijn? Misschien wel zover weg, dat ze geen post meer kunnen sturen naar Goes. Geen wonder dat ik zo dacht, want jullie zijn zulke kampioenen in het wandelen. De kaart was heel mooi. Dank er voor. Blondje te Serooskerke. Op zo'n manier kom je in de boeken. Heb je dat andere boekje al uit? Ik ken het niet. In de winter komt een lekker warme trui goed van pas. Maar weet je wel, dat het een heel werk is om een trui te breien? Je mag Moeder wel dankbaar zijn, hoor. Het lijkt me prachtig in die kleuren. Weer met plezier aan de gang op school? Ma deliefje te Serooskerke. Ik heb op Oude jaarsavond niet zo heel veel van lawaai gemerkt, want ik woon nog al aan de buitenkant van de stad. Wat een grap pige namen hebben die herriemakers. Nooit van gehoord. Is het niet een klein beetje gevaarlijk om dat ene soort in de kamer te gebruiken? Het koken voor de leraressen is dus goed afgelopen. Toch zeker een pak van je hart. Is het met die koekjes toen nog gemerkt? Janneke van I. te Middelburg. Wat is het jam- Frans WospatriJc .postbode in Zeeland. Hermalina Huwgë „De juffrouw kan prachtig vertellen over kampong Axel" I Er is nieuws uit Nieuw-Guinea. Jammer en nog eens jammer, niet het nieuws, dat we zo graag zou den lezen, n.l. dat de grote kist vol vreugde op tijd is aangekomen. Het is. niet mogelijk gebleken, die tij dig op Seroei te doen afleveren. Hoe verdrietig dit ook is, toch is er een groot lichtpunt in de brief van mejuffrouw Van den Berg en wel dit, dat ze weet, dat de kist nog onderweg is naar Nieuw-Gui nea. Ik wil u allen wel eerlijk be kennen, dat ik de laatste weken menig angstig ogenblik had, tel ken male als ik over Seroei dacht, want we weten hier zo weinig, wat er met verschillende schepen van de K.P.M. gebeurd is. Stel u voor, dat de boot met onze Zeeuwse schatten aan boord eens vast ge houden werd in een der havens van ons voormalig Indië. Mejuffrouw Van den Berg schrijft: „Het is niet meer mogelijk, dat de kist met Kerstgeschenken van de Zeeuwen voor de Seroeise kindertjes op tijd hier arriveert. Alle mogelijke moeite is ge daan, maar gezien de binnenlandse vervoersmoeilijkheden, waaraan de soesah met Indonesië geen goed heeft gedaan, heeft de K.P.M. geen kans ge zien, de spullen van de Hollandboot nog door te brengen". Hieruit kunnen we concluderen, dat alles wel terecht zal komen, als is het dan wat later. We hebben hier van daan alles tijdig genoeg verstuurd. En we hadden de beste informaties van het Zendingsbureau te Oegstgeest, dat wel ervaring heeft van dergelijke ver zendingen. Maar wie kan vooruit be rekenen, dat een zeker iemand alles op stelten zal zetten rondom de evenaar? Behalve dit lichtpunt bracht de brief nog een verrassing, die ik on middellijk met u ga delen. Twee leer- lingetjes van mejuffrouw Van den Berg tekenden voor ons een prachtige Kerst- en Nieuwjaarskaart, waarop hun goede wensen voor ons tot uiting worden gebracht. Is dat niet alleraar digst? De laatste dagen voor de va kantie is het in Seroei, te midden van de zwarte kroeskopjes, al net eender, als bij ons, de echte leerzin is ver- dwenen. Ze hebben toen met elkaar, i zittend op de vloer, eens echt genoeg lijk zitten praten. De juffrouw moest eerst zelf weer eens vertellen van haar „kampong", d.w.z. ons echt Zeeuws- Vlaamse Axel. De kinderen hebben in hun aardrijkskundige lessen Zeeland al „gedaan", dus zijn we bekend ge bied. Bekend gebied dan, volgens Papoea-voorstellingen. Na de causerie over juffrouws kampong, nam Frans, wiens kaart hierbij is afgedrukt, een besluit en wel dit, dat hij later post bode zal worden in ons Zeeland en dan zal hij met zijn prauw (bootje) langs onze eilanden varen om daar onze post te bezorgen, inclusief het Zeeuwsch Dagblad, want dat is de krant waarin hun juffrouw wel eens schrijft. We zullen tezijnertijd hiernaar uit kijken. Nü echter kijk ik alle dagen nog weer uit naar nader bericht, waarin de vreugdevolle tijding vervat zal zijn, dat de kist veilig en wel in Seroei is aangekomen. Zodra ik ook maar iets weet, krijgt u al mijn nieuws doorgegeven. Daarop kunt u rekenen. Maja. ifew «KI |»w Frans Wospatrik maakte voor de Zeeuwse jeugd een gekleurde teke ning. Helaas kunnen wij de kleuren in de krant niet afdrukken. Frans wenst namens heel de Seroeise jeugd: Aan alle Zeeuwse kinderen Vrolijk Kerst feest en Gelukkig Nieuwjaar. Jammer, dat de verzending van de post wat ver traagd is en we deze tekening niet voor het Kerstfeest konden plaatsen. De wensen zijn er echter niet minder echt gemeend om en we waarderen ze bijzonder. mer, dat ziekte een stuk van de vakantie opsnoepte. Dan was die wel dubbel gauw voorbij. En nu toch weer met nieuwe moed aan de gang getrokken? Het Ja gertje te Vrouwenpolder. Dank voor je fijne kaart. Ik ben echter wel blij, dat we niet zulke besneeuwde dagen hebben gehad, als op je kaart te zien was, want sneeeuw is prachtig, ais je er door de ramen naar kijken kunt. Om er in te lopen niet zo leuk. Stevelien van H. te Krabbendijke. Dit is de eerste keer, dat je met ons meedoet. Maar een zus van je heb ik al in mijn lijstje «taan. Had die nu geen tijd voor de wedstrijd? Leen B. te Kamperland. Ik begin met het laat ste deel van je brief en wel over je rapport. Dat was best. Met zo'n cijfer lijst kun je met een gerust hart vakantie nemen. Dat heb je toch zeker wel ge daan? Heb je het boek, dat je op het Kerstfeest kreeg, al uit? Waar vind Jij het fijner in het nieuwe of in het oude huis? Hoe bevalt Willie het schoolgaan? Loeki M. te Kamperland. Toen ik je ge zellige brief las over jullie «pelen, dacht ik; dat ia nu precies eender all toen ik zo oud was-als jij. Alleen, ik speelde al die spelletjes met mijn zuster. We praten er soms nu nog wel over. Het wai altijd zo fijn. Heb jij die poppekleertje» ook zelf gemaakt? Zilvervos te Veere. Hartelijk dank, dat je zo goed om mij dacht. Het is een heel mooie kaart. Heb je het te druk voor een brief, of komt die nog? Sina K. te Domburg. Je brief met kleurplaat ontvangen. Voor jullie, die zo dicht bij de duinen wonen, is het wel gemakkelijk om de goede kleur te vinden hé, want je gaat maar eens naar het echte duin kijken. Of vond je het daar te koud voor nu? Arnold W. te Oostkapelle. In een poos niets van je gehoord, maar nu ben ik toch blij dat je weer terug bent in onze kring. Je kunt al best een brief schrijven, al ben je nog heel jong, ja de jongste in onze grote kranten familie. Ik vond het zo prettig, te lezen, dat je het boek al gelezen hebt. Kees W. te Oostkapelle. Gezel lig dat je ook bij ons komt. Je broer is al een oude bekende van ons. Het is te begrijpen, dat ze altijd bezig zijn in de duinen, want als ze die helm niet steeds bijplanten, zouden in de vele stormen, die langs onze zeekant waaien, onze duinen zo langzamer hand ook wegwaaien en dat is vrese lijk gevaarlijk, want dan zou de zee zomaar binnen kunnen stromen, als we niet haast je rep je er een dijk hadden gemaakt. Het is echter het beste, om heel zuinig op onze duinen te zijn, want we hebben ze dus heel hard nodig tegen de zee en ze zijn heel mooi ook. Jullie hadden best jullie brieven in één couvert kunnen doen. Lenie J. te Middelburg. Ook jouw fazant kwam al vroeg bij mij binnen. Je bent dus vlug aan het werk gegaan in de vakantie. Dat is ook net een mooie tijd voor zulke werkjes hé. Ria A. te Axel. Het is leuk, dat nu ook Zeeuwsch-Vlaanderen er bij is. Ik ben al vaak in Axel geweest, maar als ik er nu weer eens kom, ga ik vast eens uitkijken of ik langs je huis kom. Had je geen tijd om er een briefje bij te schrijven? Lies H. te Oosterland. Je was er ook al vroeg bij met je kleurplaat. Het is altijd veiliger, een beetje te vroeg te zijn dan een dagje te laat, want dan is de kans op een prijs verkeken. Blauw vos te Veere. Je mooie kaart in dank ontvangen. Zo krijg je een hele ver zameling kaarten, die ik trouw be waar. Die van jou gaat ook bij die stapel. Heb je een prettige vakantie gehad? Boerinnetje te Domburg. Dat was weer eens op zijn ouderwets een lange brief. Het deed mijn tanteshart goed. Ik ben helemaal niet uit ge weest met de feestdagen. Het was thuis zo fijn. Jij hebt je vakantie goed besteed door zo'n groot breiwerk af te maken. Was R. er blij mee? Nelie- ke W. te Anna Jaeobapolder. Je mooie IN DE TREIN, op weg naar „mijn" dorp, zit ik te midden van geheel vreemden. Dus geen ver plichte conversatie. Ik houd een boek onder mijn neus en doe alsof ik lees, waar niets van aan is, want ik zit al met mijn gedachten op ons dorp. Ik grinnik stilletjes. Laten mijn medereizigers maar denken, dat ik een jolig boek onderhanden heb. Kan me allemaal niets schelen, want nu heb ik nog vakantie. Straks in de bus, ben ik weer in functie en dan grinnik ik niet zo maar. Ik ben de trein dus al vooruit en in het dorp gearriveerd, waar ik te voren de gang van zaken al weet. Nogal pieizierig, zal een of andere globetrotter zeg gen, die elke dag een an dere omgeving wenst te zien. Ja, het zal weer alles eender gaan en toch.zo lang we met mensen en kinderen te maken hebben, levend materiaal, zullen al le eendere gebeurtenissen telkens een andere nuance vertonen, want mensen noch kinderen doen een vol gende keer iets precies een der. Dat maakt ook het kleine leven boeiend. Het gaat ook inderdaad eender, want mijn hospita verhaalt al het we] en wee, dat ons dorp wedervoer ge durende de dagen, dat wij, pedagogen (de baas incluis) het vereenzaamd achterlie ten. -Het verslag is merk waardig kort, maar ze heeft ook wat anders op haar (grote) hart. Haar nichie, die van het nieuwe gasfor nuis, is compleet overstuur. Geen wonder ook met die lange vakansies. En hierbij kijkt ze me, die toch an ders een behoorlijke plaats in dat wijde hart van haar inneemt, zeer verwijtend aan. Dat nichie heeft vijf kin: ders, waarvan de oudste bij mij in de klas zit. Dan vol gen er twee, die college lo pen op de kleuterschool en nog twee, die nergens an ders dan thuis horen. Maar, ja, het is toch al een hele opluchting, als er 's mor gens drie de deur uitgaan, waarvan je weet, dat ze voor een paar uur veilig ge borgen zijn. Mijn hospita somt alle narigheden van de voorbije vakantie op, die zich in nichies huis voordeden en UIT MIJN mij al maar verwijtend, ja boos aanziend, alsof ik, een eerzame dorpsschool juffer, zoveel in de melk te brok ken zou hebben, dat ik de vakanties in den lande zou vaststellen. Te veel eer voor me. Ik zwijg en laat de bui over mijn hoofd gaan. Bij gebrek aan adem zwijgt mijn goeie dikkerd. Ze kijkt ma vragend aan, maar ik zwijg ook. Want toestem men, dat de vakanties te lang zijn, zou tegen me zelf zijn en dat is te veel ge vergd. En beweren, dat de vakanties eigenlijk nog niet lang genoeg zijn, ware gruw zaam, want hierdoor zou het lijken, of ik het leed en de zorg van nichie niet voelde. Zo was de bui ook het vlugst voorbij. Ik kan echter, aldus ge noegzaam ingelicht over het dorpse leven, dat redelijk was, de eerste werkmorgen van het nieuwe jaar wel gemoed beginnen. In school krijg ik in de tijd, die ik daarvoor be schikbaar stel, een ruime aanvulling van het verslag van mijn hospita. Nu van uit een geheel andere hoek bezien. Er is veel van Kerstfeest bij en ook veel van oliebollen. Oliebollen zijn ook feestelijk, maar hebben soms nare gevolgen, zoals bij Chiel, die „zo'n pien in zijn buuk had ge had", wat je ook weer geen wonder kunt noemen als je hoort, dat hij er in één avond tien heeft opgegeten. Dat is dus zijn eerste Nieuwjaarsleed geweest, waarmee ik geen meelij heb. Beteris het, te horen naar het relaas over de Kerstfeestviering. Die is prachtig geweest. Uitermate prachtig. Leo duwt me echt blijmoedig onder de neus, dat mevrouw van dominee, die de Kerstvertelling heeft gehouden, „mooier vertelde dan de juffrouw". Ziezo, dat is de eerste schok van het nieuwe jaar, die ik kreeg, want natuur lijk dacht ik, dat ik het het allerbeste deed Er is toch iets verzach- tenrs in, dat juist Leo deze opmerking plaatste, want hij is de kerel geweest, die tegen dominee, toen deze eens bij zijn vader (ouderling) iets kwam vra gen, onverholen zei, dat do minee niks nie mooi kon vertellen, maar dat de juf frouw. Zo blijft het evenwicht in de pastorie gehandhaafd, want dan is er althans één, die vertellen kan. En dat is wel nodig. Ik zal aan de domineeske mijn nederlaag eerlijk op biechten. Elsje is ook nog vol van het mooie Kerstfeest en ook van het feit, dat ze zo'n mooi boekje kreeg. Ze heeft het bij zich, want dit moet ik toch ook bewonderen. Elsjes ogen volgen verrukt elk gebaar van me, als ik „De boze koster" door blader. Ze schat mijn bele zenheid niet hoog, want de mogelijkheid, dat ik dit boekwerk al eens gelezen zou kunnen hebben, komt blijkbaar niet hij haar op, want ze biedt spontaan, vol blijdschap, aan, dat ik haar boekje ook lezen mag en met een fier gebaartje wijst ze mijn hand terug, als ik haar het boek weer geven wil. Ik kijk naar een blij snuitje vol goedwilligheid, dan duw ik mijn hoogmoed neer, die me haast deed zeggen, dat ik het al eerder las, en aanvaard „De boze koster", die ik nu met be toon van zorg in de kast ga neerleggen tot na school tijd. Elsje straalt van trots nu. Ik stel voor, om eens aan het werk te gaan, want de eerste werkmorgen in het nieuwe jaar heeft me nu al twee keer een lelijke duw gegeven en dat is genoeg, acht ik. Maar.... morgen beter. kaart met de goede wensen daaro; in dank ontvangen. Ik hoop, dat j het nieuwe jaar gezond en wel ben- ingegaan. Je zult tooh nog wel een beetje voorzichtig moeten zijn, want het is nog hartje winter. Adrie S. té Kamperland. Nu jij er bij bent ga» komen met je inzending krijg ik aj een hele familie in Kamperland. Kriji lk nu ook eens een brief van je? Lief de R. te Vlissingen. Dat was eens 'jj kostelijke lange brief. Met veel ge* noegen gelezen, dat je naast je school» werk ijverig muziek studeert. Daal heb je je hele leven plekier van» Die Leeuwentrappen zijn die btjné aan het eind van de Boulevard? Iif denk, dat het je best zal lukken, eert fikse sprong vooruit te maken mei je rapport. Als je meteen begint n* de vakantie met stevig aan te pak» ken, zul je eens zien. Leo 8. te VU*» singeii. Dat noem ik nog eens flink aanpakken voor so'n jonge neef, on) een dubbele inzending te sturen. Wai dacht je: het is nu toch vakantie? Dan heb je de tijd, om goed werl te geven. Wim W. te Vlissingen. J: bent voor vandaag de derde uit Vlis* singen in ons hoekje. Als ik weer iif V.kom, zal ik heel wat uit te kijken hebben naar de adressen van mijn krantenfamilie. Dat is een leuk werk je hoor, als ik daar toch eens aan de wandel ben. Dan weet ik precies waar je woont, als ik weer eens eer| brief van je krijg. Maar het zal wel een week of wat duren, want er moet toch wel een beetje zon zijn voor 'n wandeling langs de Boulevard. Puzzl- tje te Bruinisse. Je brief ontvangen. Zodra ik weer even kans zie, krijg je wel een brief terug, maar deze tijd van het jaar kleven mijn vingers haast aan de schrijfmachine vast, van wege al de correspondentie. Maai komen doet mijn brief! Veel groeten. Ingezonden mededeling (adv.) Wrijf uw pijn weg met Kloos terbal sem, die diep in de huid dringt en de pijn verjaagt. "geen goud zo goed" J Kerkelijke geografie van Zweden De theoloog Berndt Gustafsson ta Lund heeft uit Gallup-onderzoekingen, enquêtes bij predikanten en andera bronnen een „Kerkelijke Geografie van Zweden" samengesteld. Hieruit blijkt, dat het zuidelijk gedeelte van Zweden over het algemeen meer met de kerk meeleeft dan midden- en noordelijk Zweden. De daling van de kerkelijke belang stelling komt in de steden duidelijker naar voren dan op het platteland. In de gemeenten is het veelal de mid denstand, die ambten en functies be zet. Tot de geregelde kerkgangers be horen vooral degenen, die in de po litiek rechts georiënteerd zijn. In de Gereformeerde Kerkbode van Apeldoorn vertelt ds. G. W. Rijksen, dat hij onlangs een gesprek had met prof. dr. S. U. Zuidema over de sub sidie voor kerkbouw. „Dat hij er tegen is, mag bekend zijn. Eén van zijn ar gumenten wil ik hier naar voren ha len, namelijk dat de leiding van onze kerken onrecht doet aan de leden van die kerken als zij de subsidie voet stoots aanvaardt. Waarom? Wel, zei prof. Zuidema, men gelooft niet meer aan de offervaardigheid van onze mensen. Men zegt: ze dóén het niet meer, zo kunnen het niet meer, bouwen. Maar wil ik je eens wat zeg en daarom moeten we met subsidie gen? De mensen zitten er eenvoudig op te wachten, dat er eindelijk weer iemand opstaat, die een óffer vraagt!" „De Hervormde Kerk" voortaan als „Hervormd Nederland" Verschenen is het eerste nummer van „Hervormd Nederland", weekblad uitgaande van de Ned. Herv. Kerk. Het is geen nieuw orgaan, want voorheen kwam dit blad tot de mensen onder de titel „De Hervormde Kerk Wij ont vingen dit eerste nummer met een be geleidend schrijven, waarin de directie opmerkt, dat de naamsverandering eigenlijk naamsomdraaiing, want „De Hervormde Kerk" zal voortaan als on dertitel dienen geschiedde om uit drukkelijk te laten uitkomen, dat „De Hervormde Kerk" nog iets anders wil zijn dan een kerkbode. Het wil een opinieblad blijven voor hervormd Ne derland, dat ook buiten deze kring om gehoor vraagt. Zo is het in 1945 ook opgezet. De redactie van het blad bedoelt na tuurlijk niet, dat het orgaan alleen maar door hervormden gelezen moet worden en ook niet dat heel Neder land hervormd moet worden, maar wat de uitgevers wel willen uitdrukken is dat de kerstening van ons volksleven in de zin van de reformatie de taak der kerk is en blijft. Daarom is de ver andering wat betreft het uiterlijk van het weekblad geen wijziging van doel stelling, maar alleen van vorm. Ingezonden mededeling (adv.) - Babyderm-zeep

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1958 | | pagina 4