jonge ocfeix^
HARTELIJKE GROETEN VAN DE
JEUGD VAN SER OEI
KLAS
WAT ONS IN JANUARI
TE WACHTEN STAAT
OSRAM
WAT JE EEN „GOED BEGIN" KUNT NOEMEN
flames .Terte7
Zaterdag 11 januari 1958
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
WAT JE EEN „GOED BEGIN"
NOEMEN KUNT
PRO-EN CONTRA UITVERKOOP
Voetbal moest wijken
Aan alle Zeeuwse kinderen
Vertraging verzending
Kerstgeschenken
Tekening van Frans
"Jew*
Twee lessen in nederigheid
Rheumatiek
Kloosterbalsem
OFFERBEREIDHEID
zijn geweest, als er een pro- of contra
stemming aanwezig was geweest. In
dien „pro", dan had menn heer en
meester gestopt, om te zien, of we zelfs
op de vakantietocht nog een koopje
konden halen en indien „tegen" dan
had hij vaart verdubbeld, ondanks alle
snelheidsvoorschriften, om het gevaar
te ontvlieden van een ontijdig ledige
portemonnaie. Nu enkel maar „Wat
een onzin".
Intussen gaat het uitverkopen door.
Als nu iedere vrouw enkel maar met
verstandige koopjes thuis komt, kan
ER STAAN ONZE GEZINSHOOFDEN (dat zijn natuurlijk de man
nen) weer kwade dagen te wachten. Kijks u daar verwonderd van op?
Noemt u het dan geen donkere dagen, als op een ongelegen tijd van
de week of de maand vrouwlief met een triest gelaat komt opbiechten,
dat de huishoudportemonnaie leeg, radicaal leeg is? En dat kun je ver
wachten in de dagen van „uitverkoop". Tenminste zo gaan immer de
geruchten. Daar komt dan nog bij, dat de echtgenoot dan met zorge
lijk gezicht zal constateren, dat het toch allemaal dingen zijn, die niet
nodig zijn, of die in geen jaren zullen passen voor het kroost, dat voor
de inkopen in aanmerking zal komen.
Ach wat lijkt het allemaal somber.
Doch het valt in de praktijk wel mee.
Het is met die verhalen net als met de
befaamde mopjes over schoonmama's.
In de regel zijn schoonmama's en
schoonzoons meer aan elkaar ver
knocht, dan men denkt.
Pro en contra
Intussen heeft de uitverkoop bij een
deel van het mannelijk geslacht een
kwade naam. Voor een deel dan. Dat
weet ik zeker, sinds ik eens een debat
afluisterde tussen twee leden van het
aterke geslacht. Het was in een auto
bus. De een had er geen goed woord
voor, terwijl de ander betoogde, dat
iijn vreuw toch zulke voordeeltjes in
de wacht had gesleept.
Ik hield me gedurende dat gesprek
muisstil, want nu hoorde ik onver
wacht het pro- en contra, en toen ben
ik tot ie conclusie gekomen, dat eigen
lijk op ie rug van de „uitverkoop" iets
wordt uitgevochten, dat op onze hoof
den moest neerkomen. Zo is het toch
maar, want er zijn mogelijkheden, dat
men echt profiteert van koopjes, die
werkelijk te pas komen in het gezin.
Maarals er van alles gekocht
wordt, dat strikt genomen niet nodig
Is, of dat niet kleurt of past, dan is
dat eigen schuld.
Zo wijs heb ik die mannen in de bus
niet gemaakt, want dat zou verraad
geweest zijn tegenover elkaar als
vrouw. Bovendien waren de heren de
baters volslagen onbekend.
Denk niet, dat ik nu goede raad zal
gaan geven voor de ogenblikken, dat
u op het oorlogspad gaat. Niet toe be
kwaam, want ik heb niet de minste
ervaring op dit terrein. Denk altijd te
laat aan uitverkoop.
Nü is het anders, ja maar, dat kwam
wéér door een afgeluisterd gesprek.
Ditmaal in een winkel. Dat ging zo: ik
moest op mijn beurt wachten en hoor
de toen de vraag van een klant: „Wan-
heer begint nou de uitverkoop?"
Van achter de toonbank kwam de
gevraagde inlichting, met de verzuch
ting er bij, dat deze datum te laat in
de maand was.
Een goed voorstander heeft maar
en half woord nodig en zo begreep
,k wel, dat nu te vrezen staat, dat de
jeschikbare middelen voor de uitver-1
koop In de helft van de maand ook wel
tot een helft gereduceerd zullen zijn.
Dat is voor de zakenmensen jammer
genoeg.
Die mannen!
Doordat ik nu tijdig wist van uit
verkoop, heb ik.... wat anders ge
daan dan u meent, want ik vroeg er
eens een paar heren naar hun mening.
Resultaat, een paar voor, een paar te
gen. Weer anderen volmaakt onver
schillig er voor.
Mijn eigen heer en meester heb ik
niet ernaar gevraagd. Die is bij zo'n
bijzondere vraag, als ik alreeds in mijn
schrijfhoekje zit, wat argwanend en
zwijgt dan.
Maar ik kan u uit andere ervaring
piet de feiten aantonen, dat hij er ab
soluut onverschillig tegenover staat.
We reden eens bij aanvang van zo
mervakantie door een Belgische stad,
In een zeer drukke hoofdstraat. Mid
den in die straat staat een zo lange
file voor een winkel, dat het verkeer
en door gehinderd werd.
„Wat zou daar aan de hand zijn",
was zijn verbaasde vraag naast me,
terwijl handig gemanoeuvreerd werd,
om toch maar door de drukte te kun
nen rijden.
In een flits had ik een groot plak
kaat op de winkelruit gezien, zodat ik
prompt inlichting kon geven en zei:
„Uitverkoop!"
„Wat een onzin", hoorde ik en ik
ben er voor honderd procent zeker
van, dat daarmee de hele uitverkoop
diep- en diep wegzonk uit de aandacht.
Dat zou natuurlijk nooit het geval
Ingezonden mededeling (adv.)
Tu
vraag altijd
beter licht voor
woning en
industrie
Een verslag van het afscheid der
Doopsgezinde predikante van Nieuwe
Niedorp (N.H.), geeft ook dit nieuws:
„De gemeente besefte de betekenis
hiervan, want niettegenstaande er over
de radio een belangrijke voetbalwed
strijd werd uitgezonden, was de kerk
bijna geheel bezet, ook met jonge
mensen gelukkig".
geen mens-man er meer kwaad van
zeggen. Ik hoop, dat dit aan u allen
zal lukken. Want een voordeeltje is
zeer welkom voor elke huisvrouwelij-
ke portemonnaie. En voor de zaken
mensen hoop is het ook, zodat erweer
ruimte— en geld komt - voor gloednieu
we aankopen, die we later in het jaar
kunnen bewonderen.
Als ik nu maar weer geen boze brief
krijg van een mannelijke tegenstander.
Houdt dus deze rubriek maar even
verborgen voor het hoofd des gezins.
Uw Maja.
Mijn beste niechtjes en neven,
Als ik naar de stapel brieven kijk, die
daar voor me ligt, zie ik het al dadelijk
aankomen, dat ons heekje zo propvol
raakt met al die antweorden op jullie
brieven, dat er geen spiertje ruimte over
blijft om er nieuwe raadsels bij te duwen.
Geen kans, dus moet ik die laten wach
ten tot volgende week. Het zal dan ook
weer puzzelen worden voor mij om er
alles in te krijgen, wat ik op mijn hart
heb, want dan moet er de uitslag ook
bij komen van de kleurwedstrijd. Doch
geen zorgen voor de tijd, hoor. Maar ik
stop nu ook onmiddellijk.
Dag alleihaal. Jullie tante TRUUS.
Adrie en Chris de G. te St. Maartens
dijk. Ik was danig in mijn schik met
het levensteken uit St. M. Al vaak pie
kerde ik: waar zouden die twee tippe
laars heen gemarcheerd zijn? Misschien
wel zover weg, dat ze geen post meer
kunnen sturen naar Goes. Geen wonder
dat ik zo dacht, want jullie zijn zulke
kampioenen in het wandelen. De kaart
was heel mooi. Dank er voor. Blondje
te Serooskerke. Op zo'n manier kom je
in de boeken. Heb je dat andere boekje
al uit? Ik ken het niet. In de winter
komt een lekker warme trui goed van
pas. Maar weet je wel, dat het een heel
werk is om een trui te breien? Je mag
Moeder wel dankbaar zijn, hoor. Het
lijkt me prachtig in die kleuren. Weer
met plezier aan de gang op school? Ma
deliefje te Serooskerke. Ik heb op Oude
jaarsavond niet zo heel veel van lawaai
gemerkt, want ik woon nog al aan de
buitenkant van de stad. Wat een grap
pige namen hebben die herriemakers.
Nooit van gehoord. Is het niet een klein
beetje gevaarlijk om dat ene soort in de
kamer te gebruiken? Het koken voor de
leraressen is dus goed afgelopen. Toch
zeker een pak van je hart. Is het met
die koekjes toen nog gemerkt? Janneke
van I. te Middelburg. Wat is het jam-
Frans WospatriJc
.postbode in Zeeland.
Hermalina Huwgë
„De juffrouw kan prachtig vertellen
over kampong Axel"
I
Er is nieuws uit Nieuw-Guinea.
Jammer en nog eens jammer, niet
het nieuws, dat we zo graag zou
den lezen, n.l. dat de grote kist vol
vreugde op tijd is aangekomen. Het
is. niet mogelijk gebleken, die tij
dig op Seroei te doen afleveren.
Hoe verdrietig dit ook is, toch is
er een groot lichtpunt in de brief
van mejuffrouw Van den Berg en
wel dit, dat ze weet, dat de kist
nog onderweg is naar Nieuw-Gui
nea. Ik wil u allen wel eerlijk be
kennen, dat ik de laatste weken
menig angstig ogenblik had, tel
ken male als ik over Seroei dacht,
want we weten hier zo weinig, wat
er met verschillende schepen van
de K.P.M. gebeurd is. Stel u voor,
dat de boot met onze Zeeuwse
schatten aan boord eens vast ge
houden werd in een der havens
van ons voormalig Indië.
Mejuffrouw Van den Berg schrijft:
„Het is niet meer mogelijk, dat de kist
met Kerstgeschenken van de Zeeuwen
voor de Seroeise kindertjes op tijd hier
arriveert. Alle mogelijke moeite is ge
daan, maar gezien de binnenlandse
vervoersmoeilijkheden, waaraan de
soesah met Indonesië geen goed heeft
gedaan, heeft de K.P.M. geen kans ge
zien, de spullen van de Hollandboot
nog door te brengen".
Hieruit kunnen we concluderen, dat
alles wel terecht zal komen, als is het
dan wat later. We hebben hier van
daan alles tijdig genoeg verstuurd. En
we hadden de beste informaties van
het Zendingsbureau te Oegstgeest, dat
wel ervaring heeft van dergelijke ver
zendingen. Maar wie kan vooruit be
rekenen, dat een zeker iemand alles
op stelten zal zetten rondom de
evenaar?
Behalve dit lichtpunt bracht de
brief nog een verrassing, die ik on
middellijk met u ga delen. Twee leer-
lingetjes van mejuffrouw Van den
Berg tekenden voor ons een prachtige
Kerst- en Nieuwjaarskaart, waarop
hun goede wensen voor ons tot uiting
worden gebracht. Is dat niet alleraar
digst? De laatste dagen voor de va
kantie is het in Seroei, te midden van
de zwarte kroeskopjes, al net eender,
als bij ons, de echte leerzin is ver-
dwenen. Ze hebben toen met elkaar, i
zittend op de vloer, eens echt genoeg
lijk zitten praten. De juffrouw moest
eerst zelf weer eens vertellen van haar
„kampong", d.w.z. ons echt Zeeuws-
Vlaamse Axel. De kinderen hebben in
hun aardrijkskundige lessen Zeeland
al „gedaan", dus zijn we bekend ge
bied. Bekend gebied dan, volgens
Papoea-voorstellingen. Na de causerie
over juffrouws kampong, nam Frans,
wiens kaart hierbij is afgedrukt, een
besluit en wel dit, dat hij later post
bode zal worden in ons Zeeland en
dan zal hij met zijn prauw (bootje)
langs onze eilanden varen om daar
onze post te bezorgen, inclusief het
Zeeuwsch Dagblad, want dat is de
krant waarin hun juffrouw wel eens
schrijft.
We zullen tezijnertijd hiernaar uit
kijken.
Nü echter kijk ik alle dagen nog
weer uit naar nader bericht, waarin
de vreugdevolle tijding vervat zal zijn,
dat de kist veilig en wel in Seroei is
aangekomen.
Zodra ik ook maar iets weet, krijgt
u al mijn nieuws doorgegeven. Daarop
kunt u rekenen. Maja.
ifew
«KI |»w
Frans Wospatrik maakte voor de
Zeeuwse jeugd een gekleurde teke
ning. Helaas kunnen wij de kleuren in
de krant niet afdrukken. Frans wenst
namens heel de Seroeise jeugd: Aan
alle Zeeuwse kinderen Vrolijk Kerst
feest en Gelukkig Nieuwjaar. Jammer,
dat de verzending van de post wat ver
traagd is en we deze tekening niet
voor het Kerstfeest konden plaatsen.
De wensen zijn er echter niet minder
echt gemeend om en we waarderen ze
bijzonder.
mer, dat ziekte een stuk van de vakantie
opsnoepte. Dan was die wel dubbel gauw
voorbij. En nu toch weer met nieuwe
moed aan de gang getrokken? Het Ja
gertje te Vrouwenpolder. Dank voor je
fijne kaart. Ik ben echter wel blij, dat
we niet zulke besneeuwde dagen hebben
gehad, als op je kaart te zien was, want
sneeeuw is prachtig, ais je er door de
ramen naar kijken kunt. Om er in te
lopen niet zo leuk. Stevelien van H. te
Krabbendijke. Dit is de eerste keer, dat
je met ons meedoet. Maar een zus van
je heb ik al in mijn lijstje «taan. Had
die nu geen tijd voor de wedstrijd? Leen
B. te Kamperland. Ik begin met het laat
ste deel van je brief en wel over je
rapport. Dat was best. Met zo'n cijfer
lijst kun je met een gerust hart vakantie
nemen. Dat heb je toch zeker wel ge
daan? Heb je het boek, dat je op het
Kerstfeest kreeg, al uit? Waar vind Jij
het fijner in het nieuwe of in het oude
huis? Hoe bevalt Willie het schoolgaan?
Loeki M. te Kamperland. Toen ik je ge
zellige brief las over jullie «pelen, dacht
ik; dat ia nu precies eender all toen ik
zo oud was-als jij. Alleen, ik speelde al
die spelletjes met mijn zuster. We praten
er soms nu nog wel over. Het wai altijd
zo fijn. Heb jij die poppekleertje» ook
zelf gemaakt?
Zilvervos te Veere. Hartelijk dank,
dat je zo goed om mij dacht. Het is
een heel mooie kaart. Heb je het te
druk voor een brief, of komt die nog?
Sina K. te Domburg. Je brief met
kleurplaat ontvangen. Voor jullie, die
zo dicht bij de duinen wonen, is het
wel gemakkelijk om de goede kleur
te vinden hé, want je gaat maar eens
naar het echte duin kijken. Of vond
je het daar te koud voor nu? Arnold
W. te Oostkapelle. In een poos niets
van je gehoord, maar nu ben ik toch
blij dat je weer terug bent in onze
kring. Je kunt al best een brief
schrijven, al ben je nog heel jong, ja
de jongste in onze grote kranten
familie. Ik vond het zo prettig, te
lezen, dat je het boek al gelezen
hebt. Kees W. te Oostkapelle. Gezel
lig dat je ook bij ons komt. Je broer
is al een oude bekende van ons. Het
is te begrijpen, dat ze altijd bezig zijn
in de duinen, want als ze die helm
niet steeds bijplanten, zouden in de
vele stormen, die langs onze zeekant
waaien, onze duinen zo langzamer
hand ook wegwaaien en dat is vrese
lijk gevaarlijk, want dan zou de zee
zomaar binnen kunnen stromen, als
we niet haast je rep je er een dijk
hadden gemaakt. Het is echter het
beste, om heel zuinig op onze duinen
te zijn, want we hebben ze dus heel
hard nodig tegen de zee en ze zijn
heel mooi ook. Jullie hadden best
jullie brieven in één couvert kunnen
doen. Lenie J. te Middelburg. Ook
jouw fazant kwam al vroeg bij mij
binnen. Je bent dus vlug aan het werk
gegaan in de vakantie. Dat is ook net
een mooie tijd voor zulke werkjes
hé. Ria A. te Axel. Het is leuk, dat
nu ook Zeeuwsch-Vlaanderen er bij
is. Ik ben al vaak in Axel geweest,
maar als ik er nu weer eens kom,
ga ik vast eens uitkijken of ik langs
je huis kom. Had je geen tijd om er
een briefje bij te schrijven? Lies H.
te Oosterland. Je was er ook al vroeg
bij met je kleurplaat. Het is altijd
veiliger, een beetje te vroeg te zijn
dan een dagje te laat, want dan is
de kans op een prijs verkeken. Blauw
vos te Veere. Je mooie kaart in dank
ontvangen. Zo krijg je een hele ver
zameling kaarten, die ik trouw be
waar. Die van jou gaat ook bij die
stapel. Heb je een prettige vakantie
gehad? Boerinnetje te Domburg. Dat
was weer eens op zijn ouderwets een
lange brief. Het deed mijn tanteshart
goed. Ik ben helemaal niet uit ge
weest met de feestdagen. Het was
thuis zo fijn. Jij hebt je vakantie goed
besteed door zo'n groot breiwerk af
te maken. Was R. er blij mee? Nelie-
ke W. te Anna Jaeobapolder. Je mooie
IN DE TREIN, op weg naar „mijn" dorp, zit ik
te midden van geheel vreemden. Dus geen ver
plichte conversatie. Ik houd een boek onder mijn
neus en doe alsof ik lees, waar niets van aan is,
want ik zit al met mijn gedachten op ons dorp.
Ik grinnik stilletjes. Laten mijn medereizigers
maar denken, dat ik een jolig boek onderhanden
heb. Kan me allemaal niets schelen, want nu heb
ik nog vakantie. Straks in de bus, ben ik weer in
functie en dan grinnik ik niet zo maar.
Ik ben de trein dus al vooruit en in het dorp
gearriveerd, waar ik te voren de gang van zaken
al weet.
Nogal pieizierig, zal een
of andere globetrotter zeg
gen, die elke dag een an
dere omgeving wenst te
zien. Ja, het zal weer alles
eender gaan en toch.zo
lang we met mensen en
kinderen te maken hebben,
levend materiaal, zullen al
le eendere gebeurtenissen
telkens een andere nuance
vertonen, want mensen
noch kinderen doen een vol
gende keer iets precies een
der. Dat maakt ook het
kleine leven boeiend.
Het gaat ook inderdaad
eender, want mijn hospita
verhaalt al het we] en wee,
dat ons dorp wedervoer ge
durende de dagen, dat wij,
pedagogen (de baas incluis)
het vereenzaamd achterlie
ten. -Het verslag is merk
waardig kort, maar ze heeft
ook wat anders op haar
(grote) hart. Haar nichie,
die van het nieuwe gasfor
nuis, is compleet overstuur.
Geen wonder ook met die
lange vakansies. En hierbij
kijkt ze me, die toch an
ders een behoorlijke plaats
in dat wijde hart van haar
inneemt, zeer verwijtend
aan.
Dat nichie heeft vijf kin:
ders, waarvan de oudste bij
mij in de klas zit. Dan vol
gen er twee, die college lo
pen op de kleuterschool en
nog twee, die nergens an
ders dan thuis horen. Maar,
ja, het is toch al een hele
opluchting, als er 's mor
gens drie de deur uitgaan,
waarvan je weet, dat ze
voor een paar uur veilig ge
borgen zijn.
Mijn hospita somt alle
narigheden van de voorbije
vakantie op, die zich in
nichies huis voordeden en
UIT MIJN
mij al maar verwijtend, ja
boos aanziend, alsof ik, een
eerzame dorpsschool juffer,
zoveel in de melk te brok
ken zou hebben, dat ik de
vakanties in den lande zou
vaststellen. Te veel eer voor
me. Ik zwijg en laat de bui
over mijn hoofd gaan. Bij
gebrek aan adem zwijgt
mijn goeie dikkerd. Ze kijkt
ma vragend aan, maar ik
zwijg ook. Want toestem
men, dat de vakanties te
lang zijn, zou tegen me zelf
zijn en dat is te veel ge
vergd. En beweren, dat de
vakanties eigenlijk nog niet
lang genoeg zijn, ware gruw
zaam, want hierdoor zou
het lijken, of ik het leed en
de zorg van nichie niet
voelde.
Zo was de bui ook het
vlugst voorbij.
Ik kan echter, aldus ge
noegzaam ingelicht over het
dorpse leven, dat redelijk
was, de eerste werkmorgen
van het nieuwe jaar wel
gemoed beginnen.
In school krijg ik in de
tijd, die ik daarvoor be
schikbaar stel, een ruime
aanvulling van het verslag
van mijn hospita. Nu van
uit een geheel andere hoek
bezien. Er is veel van
Kerstfeest bij en ook veel
van oliebollen. Oliebollen
zijn ook feestelijk, maar
hebben soms nare gevolgen,
zoals bij Chiel, die „zo'n
pien in zijn buuk had ge
had", wat je ook weer geen
wonder kunt noemen als je
hoort, dat hij er in één
avond tien heeft opgegeten.
Dat is dus zijn eerste
Nieuwjaarsleed geweest,
waarmee ik geen meelij
heb.
Beteris het, te horen
naar het relaas over de
Kerstfeestviering. Die is
prachtig geweest. Uitermate
prachtig. Leo duwt me echt
blijmoedig onder de neus,
dat mevrouw van dominee,
die de Kerstvertelling heeft
gehouden, „mooier vertelde
dan de juffrouw".
Ziezo, dat is de eerste
schok van het nieuwe jaar,
die ik kreeg, want natuur
lijk dacht ik, dat ik het het
allerbeste deed
Er is toch iets verzach-
tenrs in, dat juist Leo deze
opmerking plaatste, want
hij is de kerel geweest,
die tegen dominee, toen
deze eens bij zijn vader
(ouderling) iets kwam vra
gen, onverholen zei, dat do
minee niks nie mooi kon
vertellen, maar dat de juf
frouw.
Zo blijft het evenwicht in
de pastorie gehandhaafd,
want dan is er althans één,
die vertellen kan. En dat is
wel nodig.
Ik zal aan de domineeske
mijn nederlaag eerlijk op
biechten.
Elsje is ook nog vol van
het mooie Kerstfeest en ook
van het feit, dat ze zo'n
mooi boekje kreeg. Ze heeft
het bij zich, want dit moet
ik toch ook bewonderen.
Elsjes ogen volgen verrukt
elk gebaar van me, als ik
„De boze koster" door
blader. Ze schat mijn bele
zenheid niet hoog, want de
mogelijkheid, dat ik dit
boekwerk al eens gelezen
zou kunnen hebben, komt
blijkbaar niet hij haar op,
want ze biedt spontaan, vol
blijdschap, aan, dat ik haar
boekje ook lezen mag en
met een fier gebaartje wijst
ze mijn hand terug, als ik
haar het boek weer geven
wil. Ik kijk naar een blij
snuitje vol goedwilligheid,
dan duw ik mijn hoogmoed
neer, die me haast deed
zeggen, dat ik het al eerder
las, en aanvaard „De boze
koster", die ik nu met be
toon van zorg in de kast ga
neerleggen tot na school
tijd.
Elsje straalt van trots nu.
Ik stel voor, om eens aan
het werk te gaan, want de
eerste werkmorgen in het
nieuwe jaar heeft me nu al
twee keer een lelijke duw
gegeven en dat is genoeg,
acht ik.
Maar.... morgen beter.
kaart met de goede wensen daaro;
in dank ontvangen. Ik hoop, dat j
het nieuwe jaar gezond en wel ben-
ingegaan. Je zult tooh nog wel een
beetje voorzichtig moeten zijn, want
het is nog hartje winter. Adrie S. té
Kamperland. Nu jij er bij bent ga»
komen met je inzending krijg ik aj
een hele familie in Kamperland. Kriji
lk nu ook eens een brief van je? Lief
de R. te Vlissingen. Dat was eens 'jj
kostelijke lange brief. Met veel ge*
noegen gelezen, dat je naast je school»
werk ijverig muziek studeert. Daal
heb je je hele leven plekier van»
Die Leeuwentrappen zijn die btjné
aan het eind van de Boulevard? Iif
denk, dat het je best zal lukken, eert
fikse sprong vooruit te maken mei
je rapport. Als je meteen begint n*
de vakantie met stevig aan te pak»
ken, zul je eens zien. Leo 8. te VU*»
singeii. Dat noem ik nog eens flink
aanpakken voor so'n jonge neef, on)
een dubbele inzending te sturen. Wai
dacht je: het is nu toch vakantie?
Dan heb je de tijd, om goed werl
te geven. Wim W. te Vlissingen. J:
bent voor vandaag de derde uit Vlis*
singen in ons hoekje. Als ik weer iif
V.kom, zal ik heel wat uit te kijken
hebben naar de adressen van mijn
krantenfamilie. Dat is een leuk werk
je hoor, als ik daar toch eens aan
de wandel ben. Dan weet ik precies
waar je woont, als ik weer eens eer|
brief van je krijg. Maar het zal wel
een week of wat duren, want er moet
toch wel een beetje zon zijn voor 'n
wandeling langs de Boulevard. Puzzl-
tje te Bruinisse. Je brief ontvangen.
Zodra ik weer even kans zie, krijg
je wel een brief terug, maar deze tijd
van het jaar kleven mijn vingers
haast aan de schrijfmachine vast, van
wege al de correspondentie. Maai
komen doet mijn brief!
Veel groeten.
Ingezonden mededeling (adv.)
Wrijf uw pijn weg met Kloos
terbal sem, die diep in de huid
dringt en de pijn verjaagt.
"geen goud zo goed" J
Kerkelijke geografie van
Zweden
De theoloog Berndt Gustafsson ta
Lund heeft uit Gallup-onderzoekingen,
enquêtes bij predikanten en andera
bronnen een „Kerkelijke Geografie
van Zweden" samengesteld. Hieruit
blijkt, dat het zuidelijk gedeelte van
Zweden over het algemeen meer met
de kerk meeleeft dan midden- en
noordelijk Zweden.
De daling van de kerkelijke belang
stelling komt in de steden duidelijker
naar voren dan op het platteland. In
de gemeenten is het veelal de mid
denstand, die ambten en functies be
zet. Tot de geregelde kerkgangers be
horen vooral degenen, die in de po
litiek rechts georiënteerd zijn.
In de Gereformeerde Kerkbode van
Apeldoorn vertelt ds. G. W. Rijksen,
dat hij onlangs een gesprek had met
prof. dr. S. U. Zuidema over de sub
sidie voor kerkbouw. „Dat hij er tegen
is, mag bekend zijn. Eén van zijn ar
gumenten wil ik hier naar voren ha
len, namelijk dat de leiding van onze
kerken onrecht doet aan de leden van
die kerken als zij de subsidie voet
stoots aanvaardt. Waarom?
Wel, zei prof. Zuidema, men gelooft
niet meer aan de offervaardigheid van
onze mensen. Men zegt: ze dóén het
niet meer, zo kunnen het niet meer,
bouwen. Maar wil ik je eens wat zeg
en daarom moeten we met subsidie
gen? De mensen zitten er eenvoudig
op te wachten, dat er eindelijk weer
iemand opstaat, die een óffer vraagt!"
„De Hervormde Kerk"
voortaan als
„Hervormd Nederland"
Verschenen is het eerste nummer
van „Hervormd Nederland", weekblad
uitgaande van de Ned. Herv. Kerk. Het
is geen nieuw orgaan, want voorheen
kwam dit blad tot de mensen onder de
titel „De Hervormde Kerk Wij ont
vingen dit eerste nummer met een be
geleidend schrijven, waarin de directie
opmerkt, dat de naamsverandering
eigenlijk naamsomdraaiing, want „De
Hervormde Kerk" zal voortaan als on
dertitel dienen geschiedde om uit
drukkelijk te laten uitkomen, dat „De
Hervormde Kerk" nog iets anders wil
zijn dan een kerkbode. Het wil een
opinieblad blijven voor hervormd Ne
derland, dat ook buiten deze kring om
gehoor vraagt. Zo is het in 1945 ook
opgezet.
De redactie van het blad bedoelt na
tuurlijk niet, dat het orgaan alleen
maar door hervormden gelezen moet
worden en ook niet dat heel Neder
land hervormd moet worden, maar wat
de uitgevers wel willen uitdrukken is
dat de kerstening van ons volksleven
in de zin van de reformatie de taak
der kerk is en blijft. Daarom is de ver
andering wat betreft het uiterlijk van
het weekblad geen wijziging van doel
stelling, maar alleen van vorm.
Ingezonden mededeling (adv.)
- Babyderm-zeep