Teen-age-code DOMINOCAKE VOOR SINTERKLAASA VOND EEN TE LANG VOORSPEL f KI Achtergronden van de grote bruiloften in O.'Gelderland Eén dag is genoeg Yjog niet uan gehoon d? IdJiJsheid voor moeders de S m ^sdmerda S Bn rief- van MAJA Poes danste in de tuin Sint Nicolaas wordt losbandig Saterdag SO november 1957 ZEEUWSCH WEEKEND Pagina 9 ALS U MET U ALLEN even voor mij een retour bootkaartje naar New York wilt betalen, dan ga ik daar ijlings heen om een probleem te bestuderen en vrij zeker er ook een oplossing voor te vinden. Moge dit verzoekje u in eerster instantie een weinig vrijpostig voorkomen, bedenk dan dat de bovengenoemde zwarigheid in verband met u allen staat. Ik weet dat het nu redelijk is, dat ik wat meer vertel, want nietwaar, men moet weten, waaraan het gevraagde bedragje zal wor den besteed. Welnu, ik krijg zo nu en dan nog al eens brieven, waarin om raad wordt gevraagd, die ik een enkele maal in ons hoekje geef, maar vaker nog door mij in een persoonlijke brief worden afgedaan. Als het er zo eens over gaat, welk merk zeep men voor een wollen Japonnetje moet worden gebruikt, dan is die raad onmiddellijk klaar en lig ik er achteraf ook geen nacht van wakker, om zuchtend te over peinzen of mijn goede-en-zo-goedgemeende raad ook geholpen zal hebben. Anders is het als een vrouw in zorgen over man of kroost, of ook wel over de financiën eens haar hart uitstort en raad vraagt. Want met liefde wil ik die geven, maar dan pijnigt me werkelijk de vraag, pereik ik hier iets ten goede mee? Want als er iets scheef is in de ver houdingen, dan vergt het vaak e§n ra dicale ommekeer van de levenshouding om een verandering ten goede te kun nen bewerken. En wie is tot zulke dingen zo maar bekwaam? En zal men dat dan ook zo in eens worden, na enkele regels goede raad. Er zou dag aan dag iemand in de omgeving aoeten zijn, die de vrouw of het meis dat wat vroeg eens geestelijk de hand nam en raad steun en be moediging gaf en vooral met wijsheid trachtte het oog naar boven te rich- Êsn, vanwaar toch alléén werkelijke ulp kan komen. Zo zwaarwichtig pieker je als een rrgewinterde Nederlandse. We zijn eenmaal problemenfabrikanten. Even lezen., bent u en klaart Het schijnt niet nodig te zijn. Met »en handomdraai krijg je alles voor •lkaar. Je richt een club op, of je laat ie goede raad in een geschriftje bijeen brengen, geef het een pakkend op schrift en ieder, die in een bepaalde levenssector met moeilijkheden zit, heeft het slechts te lezen en klaar is Maar lezen u moet samen Vermoedelijk heeft elke moeder wel $ens te tobben met recalcitrante kuren Van haar bakvis-dochter of zoon in die zelfde jaren. Dat kan knap vervelend enzorgelijk zijn. Hoeft niet meerl U leest de „Teen-age-code" te zamen met de lastige jongejuffer enniets meer, alles gaat op rolletjes. Zélf zwart op wit gelezen in Else- viers Weekblad. Maar ik blijf nu eenmaal een nuch tere Nederlandse vrouw, dus wil ik even „cros the Ocean" gaan u ten ge rieve en eens grondig informeren of die „Teen-age-cpde" inderdaad zo voortreffelijk werkt en goed uit te kijken, hoe men de zaak hanteert. Onmiddellijk na terugkomst krijgt U verslag. Nu opgelet! Enkele grondregels van die code Werden in bovengenoemd bericht al Vermeld. Er staat helemaal geen ho- kus-pokus in. Eigenlijk allemaal din gen, waarover we het hier te voren al Êardig eens zijn. Lees zelf eens: Ouders moeten weten, waar hun kinderen zijn, wat ze doen en met wie ze hun vrije tijd doorbrengen. Ouders horen thuis te zijn tijdens een teen agers-party, wat niet inhoudt, dat ze de hele avond op het feest aanwezig moeten zijn. Er moet een vaste tijd worden afgesproken voor het naar huis komen van afspraakjes en partijtjes. Het gebruik van de auto moet de toe- Stemming van de ouders hebben. Ro- :en is bij de wet verboden voor kin deren beneden de achttien en drinken voor jongeren beneden de eenentwin tig. Volwassenen, die kinderen bene de de eenentwintig drank aanbieden, zijn strafbaar. Met deze regel bent u het zeker ook eens? Op het gebied van de auto heb ben we over het algemeen met teen agers nog niet zoveel te tobben, want de ouders zijn hier niet zo gul een Vijftien- of zestienjarige er een avond op uit te laten gaan met hun karretje. Later komt dat wel, maar dan meestal op een leeftijd, dat de jonge dame en de jongeman al aardig op eigen benen Ingezonden mededeling (adv.) kan staan. Enkele uitzonderingen daar gelaten. Net als in een advertentie van wondergeneesmiddelen, die onfeilbaar werken, staat er een getuigenis van een „verbruikster" der code bij. Een moeder in de stad St. Paul schrijft: „Mijn man is in het buitenland en ik had een heel moeilijke tijd met mijn veertienjarige dochter, maar nu zeg gen we beiden, als er moeilijkheden zijn: „Laten we de code raadplegen.'" U ziet de moeder schrijft: ,Ik had...." Dus in de verleden tijd. Dat is dus nu allemaal achter de rug. Zo simpel als het maar kan. Twijfelt II? Als u echter twijfelt of het wel he lemaal waar is, wil ik wel de moeite nemen eens een onderzoek in te stel len, want het lijkt me wel de tijd daaraan besteed waard, als je op slag de jeugd in die kriebelige leeftijd tot rede kunt brengen. Mocht een uwer intussen eens een vrije middag hebben, laat die dan ook eens een reeks gouden regels opschrij ven, waardoor wij ouderen, na lezing ook van andersoortige problemen be vrijd werden. Stuur die mij toe, ik geef ze door in ons hoekje en zal ze dagelijks zelf lezen, misschien werken zulke gouden regels ook preventief! Tot nu toe ondervond ik echter, dat wat verkeerd was in eigen leven, of in anderer leven, alleen door „een weg van strijd overwonnen" werd en dat die oude, vertrouwde Bijbel ook al zo veel wijze raadgevingen bevat, dat we heus zo'n „code" er niet meer bij no dig hebben! Als er maar naar geluis ter werd! MAJA. Nog enkele dagen en het is Sinter klaasavond, de avond waarop er niet alleen pakjes worden uitgedeeld, maar waarop tussendoor ook extra gesnoept wordt. Een eigengemaakte cake met een feestelijk jasje aan, passend bij de ge zellige avonden waaraan de decem bermaand zo rijk is, zal dan zeker met smaak genoten worden. Wij geven U dan ook ditmaal het recept van een dominocake, die zonder veel moeite te bereiden is, bijzonder goed smaakt en er alleraardigst uitziet. Zondag: schelp kalfsvleesragout, ge bakken hamplakken, brussels lof, aardappelen, appelschoteltje met slagroom. Maandag: roerei, spruiten, gebakken aardappelen, karnemelkvla. Dinsdag: gevulde aardappelen met kaas, zuurkoolsla, havermoutpap. Woensdag: gehakt, andijvie, aardappe len, karnemelkvla (bonen in de week zetten). Donderdag: bruine bonen, spek, uien, aardappelpurée, appelmoes. Vrijdag: bonensoep, lekkerbekjes, bie ten, knappende aardappelkoekjes. Zaterdag: irish stew, fruit. RECEPT DOMINOCAKE Voor de stenen: 125 g pakje) boter, 125 g (bijna 1 kopje suiker, 2 eieren, 125 g (1% kopje) bloem, zout, 1 pakje vanillesaus, 50 g gehakte no ten, 50 g rozijnen, of 50 g gesneden gember. Voor het glazuur: 200 g poe dersuiker, wat citroensap, 1 eetlepel water. Voor de garnering: 50 g moccastaaf- jes, 50 g kleine chocoladeflikjes (ba by-flikjes). De boter zacht roeren. De suiker er door te mengen. De eieren één voor één in een kommetje breken en bij de botermassa voegen. Deze massa ±- 15 minuten flink roeren. De bloem met het zout bij gedeelten door het meng sel roeren. De vulling voorzichtig door het deeg roeren. Eén gladde cake vorm met boter insmeren en met bloem bestuiven. Een reep papier ter breedte van de vorm inboteren en zo in de vorm leggen, dat dit papier er aan de beide korte kanten uitsteekt. Het deeg in de vorm overdoen en in het midden een gleuf maken. De cake in een matig warme oven met onder- warmte in ruim een uur gaar laten worden. De cake keren op een rooster en helemaal laten afkoelen. De cake in de lengte met een draad eenmaal doorsnijdén. De beide cakehelften met de aangesneden kant naar beneden leggen. Alle andere kanten besmeren met dik glazuur. HET GLAZUUR EN DE GARNERING De poedersuiker zeven en met wei nig water en citroensap tot een dik papje mengen. Het glazuur aan alle kanten over de cake smeren. De cakes garneren, zodat ze op dominostenen gelijken door een moccastaafje in het midden te leggen en heel kleine flik jes voor de ogen te gebruiken, b.v. 1 en 6. Mijn beste nichtjes en neven, Je kunt in je eigen tuin toch won derlijke dingen beleven. Kom ik me daar een paar weken geleden terug van een tocht naar de stad, waar ik boodschappen had gedaan en daar zie ik tot mijn grote verbazing in de tuin „iemand" die wonderveel plezier in leven had en daar in zijn eentje een gezellig dansje uitvoerde. Misschien denken jullie wel, dat daar een dron ken man in mijn tuin was gekomen en dat ik eigenlijk wel erg geschrokken zal zijn. Niets van wat jullie denken is waar. Die „iemand" was een snoe zig jong poesje, dat naar ik later merkte aan buren behoorde. Net als jullie heb ik nog al eens naar grap pige buitelingen van jonge poesjes ge keken en daar danig veel pret om ge had, maar zo'n wonderlijke vertoning als mijn buurpoesje te zien gaf, heb ik van mijn leven niet gezien. Ik heb staan schateren van het lachen, dat verzeker ik je. Verbeeld je, het poesje liep rechtop op zijn achterpootjes te dansen en zwaaide met de voorpootjes jolig in het rond. Nooit zoiets gezien, en ik dacht, nu dat tref ik toch wel, dat ik deze vrolijke vertoning zo on verwachts te zien krijg. Maar het schijnt te zijn, dat dit diertje een ech te vrolijke Frans is, die voortdurend in feeststemming is, want hij komt vaak eens buurten in de tuin en altijd maakt hij even opgewonden plezier op een buitengewone wijze. En nu gaf hij pas weer een nummertje dansen weg. dat verbazingwekkend was. Zelf was ik niet in de tuin, maar daarin werd gewerkt en de jonge tuinman kwam me in uiterste verbazing roepen, want, naar zijn zeggen had hij nooit zoiets meegemaakt, en jawel, daar zag ik de viervoetige buur weer in feestroes op zijn achterbenen huppelen. Maar de pret kon niet op, want toen het dans- nummertje afgelopen was, vloog hij naareen laaghangende boomtak en ging daaraan slingeren als een echte aap. Het werd een complete voorstel- Ingezonden Meded: (adv.) Ultxundlng ulka xaturdogavond 9.45* uur, ovur Hilversum II (298 m.). Schrijf in elk der tien vakjes een 1 of 2 of 3. Opfeilen. Plak dif formulier op ge frankeerde briefkaart met 50 cent extra porto op adreszijde. Inzenden aani Klaver Vier, Hilversum. Eén oplossing per kaart. Wekeli|ks prl|»n tot een nnn rotale waarde v. minstens IU.UUU.- rr F-r-i pr PI Alle cijfer. opgeteld t BU Radio-actie in samenwerking met en ten bate van St. „Prins Bernhardfonds", St. „Het Nederi. Blindenwezen", Ned. Ver. Sociale Zorg voor Minder-Validen „AVO" en St. „Ned. Org. voor Intern. Bijstand". Goed gekeurd bij besl. v.d. Min. v. Justitie d.d. 27-8-1957 no. 1026/257. ling. Jammer dat ik zo gauw niet meer publiek kon bijeen krijgen om mee te genieten. Het mooiste komt nog, want die grappenmaker nam opeens een aanloopje en sprong, zonder te vragen het kamerraam binnen. Hebben jullie een van allen ook zo'n vrolijke enbrutale buur op vier voeten? Doch die inval heeft onze vriendschap niet gestoord hoor. Als dat beest weer eens wat bijzonders uithaalt horen jullie het wel van me. Nu moet ik echter stoppen. Dag al lemaal. Jullie tante Truus. Adrie B. te Wolphaartsdijk. Jouw brief was net een klein beetje te laat om een beurtje te krijgen, maar daar om krijg je het nu. Gelukkig dat je griep niet zo erg was, en dat je fijn gezelschap had in de griepvakantie. Je bent al vroeg aan het zorgen voor het volgend jaar in je tuin. Als je veel aardbeien hebt kom ik vast eens buur ten, want die vind ik heerlijk. Vertel eens gauw hoe was het met je ver jaardag? Een fijne dag gehad? Gefeli citeerd. De oplossingen zijn: I. Leeuwarden. II. De letter A. III. Job, Asaf Aaron, Dan. Nieuwe raadsels: I. Ingezonden door Korenbloem t» Westkapelle. Geef eens drie betekenissen van het woord pan. II. Ook van Korenbloem. Het geheel bestaat uit 14 letters, die te zamen een in Zeeland zeer beken de spreuk vormen. 10, 2, 13 is de naam van een lastig insect. 1, 5, 12 is een ander woord voor vod. 6, 7, 3, 8, 14, 12 wordt het hoofd van een Lyceum genoemd. 6, 9, 11, 4 is een ander woord voor kier of spleet. III. Ingezonden door Blondje te Sa- rooskerke. Welke koekoek roept er nooit? De oplossingen kunnen met vermel ding van voornaam, naam (schuil naam als je die hebt) leeftijd en adre» tot zaterdag 7 december worden ge zonden aan tante Truus, Redactia Zeeuwsch Weekend, Goes. WIJ LEVEN IN EEN TIJD, dat wetten, verordeningen en rege lingen aan de lopende band op ons hoofd neerkomen. Ik moet daar niet veel van hebben, want ik ben een vrijheidslievend mens. Maar toch.nu men eenmaal daarmee bezig is moet men in vredesnaam er nog maar één wetje bijmaken, want ik acht het nodig dat de ^os- handigheid van Sint eens wat wordt ingeperkt. Losbandigheid is wel een groot en zwaar woord, maar als iemand een maand lang zijn ver jaardag gaat vieren loopt het m.i. wel de spuigaten uit. En ik heb er tenslotte de last van. Kijkt u daar vreemd van op? Wat dacht u, dat wij op ons dorp niet weten wat er in de wereld gebeurt? Dan dacht u fout, want we slaan het wereldgebeuren met aandacht gade en zo weten we tot een haar precies dat, en hoé Sint veel te ontijdig in Amsterdam zijn glorieuze intocht deed. Komt niet te pas, zo lang te fuiven. Doe ik ook niet. Hoogstens één dag na mijn verjaardag nog een klein nafuifje, dat is dan ook al. Misschien werpt u me tegen: „Nou ja, Sint is toch ook Sint. Best, maar ik ben „de juffrouw van de Christe lijke school" en dat zegt ook wat. Trou wens als zodanig zit me die, als maar verjaardag vierende Sint ook dwars, want de jeugdige „men" van ons dorp gaat daardoor ook al veel te vroeg over Sint denken enpraten. En daarin zit de dubbele moeilijkheid. Eerstens geeft het eindeloze verlang lijstjes, die in de brede besproken worden. En dan biedt men tegen el kaar op. Het loopt ook wel eens goed af, zoals bij Mineke. Fiets of haarstrik Mineke staat binnen gehoorsafstand van me tegen Ansje te zeggen, dat ze wel een fiets zal krijgen. Ze is blijk baar toch een beetje beducht, dat het niet lukken zal, want ze voegt er haas tig aan toe, dat ze anders ,,'eus waar een prachtige haerstrik zei kriege", waarmee ze dan ook genoegen zal ne men. Goed als het zo gaat durf ik ook nog wel met mijn verlanglijstje te voorschijn komen. Hier komt het. Ik hunker met diep verlangen naar een Cadillac, mocht evenwel dit te duur zijn, dan een doosje met zakdoeken, want die dingen ben ik permanent kwijt. En ik zal even tevree zijn als Mineke met haar haarsttik. Je hebt er onder de zevenjarigen die in kinderlijke onschuld denken dat al die verrassingen inderdaad van de goe de oude heer uit Spanje komen. Goed, tot die leeftijd mag dat best. Heb ik vroeger ook gedaan, tot ik opeens le venswijs ben geworden, zonder dat ik me nu nog herinner hoe dat in zijn werk is gegaan. Laat ik er haastig bij voegen, dat ik van die ontnuchtering geen enkel complex heb overgehou den. Er zijn ook van die vroegwijze kna pen en jongedochters, die je nauw keurig kunnen en ook gretig willen inlichten hoe nu precies de zaken staan en dat Sint helemaal niet En, nou moet ge toch zien, waar de zaak op vastzit als Sint al haast een maand tevoren zo van zich doet spre ken. Dan hebben die vroegwijze apen en knapen alle gelegenheid hun me ning te spuien, wat werkt als een koud waterbad in december. Geen aardig heid aan. Ik verkies me niet in ver langlijstjes-besprekingen te mengen en evenmin in de kwestie Sint of niet- Sint. Ik baat twistgesprekken, vooral nutteloze discussies. En dat zijn die over de existentie van Sint zeer be slist, want ik wil u wel verklappen, dat de meest verbeten ontkenner op de middag dat wij, op de échte ver jaardagsdatum van Sint in de klas zit ten te smullen van lekkere hapjes, even lustig meesmikkelt als de meest overtuigde aanhanger en aanhangster van de goedgeefse oude man. Waar blijf je dan met je vinnige debatten? Daarom, tot de juiste datum zwijg ik in alle talen. En dan, ja dan hoef ik ook nog niet eens zoveel te zeggen, omdat mijn brave dikkerd van een hospita dan het woord wel voert. De aanleiding tot deze klacht over Sints buitensporig vroegtijdig feest- vertoon, bracht me vanmiddag haast in de noodzaak om een beslissend woord te moeten spreken en dat wil ik niet vandaar mijn opwekking aan alle moeders, die een echtgenoot of anderszins een familielid hebben, die in de politiek zit, om nu eens ernst te maken met Sints verjaardag,- dat hij die, net als ik, alleen op zijn verjaar dagsdatum gaat vieren, anders gaat het bij mij bloedneuzen en blauwe plek ken kosten. Vanmiddag op het plein, waar wij ouderen ook nog even onze neuzen buiten houden, horen we, dat Leen van mij opschept tegen Hans, dat hij zóóóóó'n zak met knikkers zal kriege. Hans zegt ijskoud, dat Sint niet Moet je net Leen voor hebben. Die vliegt Hans in het haar en zegt dat-ie welDan vliegen „nietes en welles" vliegensvlug over en weer, waarbij Leen poogt „doorslaande" argumen ten te bezigen, wat ik haastig ver hoedt. Leen neemt me dit kwalijk, daarom acht hij het mijn plicht hem bij te staan in de discussie en hij vraagt: „Juffrouw de Sint De baas is, als immer, zwijgend ge tuige van het gebeuren. Ditmaal zal hij er zo niet afkomen, want ik richt de aandacht der knapen op de baas, zeggend, dat die alles weet en dat ze hem maar eens moeten vragen, terwijl ik me uit de voeten maak naar mijn lokaal. Dit alles zou niet gebeurd zijn, als niet zó lang te voren de oude man uit Spanje kwam. Er moet hem slechts 'n enkele dag te voren een geldig pas poort worden uitgereikt in .Spanje Daar kunnen we hier voor zorgen. Ik heb al zorgen genoeg met zes en veer tig kinderen, dus in deze zaak verlang ik rust tot de vijfde december en dan zorgt mijn hospita er weer voor. Ned. Herv. Kerk te Aalten. (Vervolg van voorpagina Weekend) noodzaakt tegen deze „scholten" één front te vormen en was wel aange wezen op onderlinge hulp en bijstand. Op deze wijze ontstond de burenhulp. Buren Het is in de Achterhoek, vooral op het platteland, gewoonte dat ie der gezin een aantal buren heeft. Deze buren zijn officieel daarvoor gevraagd en als men toestemt van iemand buurman te worden, dan is er een ongeschreven wet en een wet, die de Achterhoekers heilig is! die bepaalt dat men in geval van nood zijn buren bijstand moet ver lenen. Bij ziekte betekent dit, dat men zich naar buurmans erf spoedt om hem uiteraard zonder over betaling te spreken bij zijn werk te helpen, bij overlijden houdt dit in, dat men als buren samen een groot gedeelte van de kosten draagt en vroeger wa ren er nog tal van regelingen betref fende het waarschuwen van de brand weer etc. Deze burenhulp (naoberschap) werkt in de na-oorlogse jaren welis waar minder sterk dan vroeger, als gevolg van het toenemen van de wel stand en de mogelijkheid om zich voor kosten bij overlijden etc. te verze keren, doch dit neemt toch niet weg, dat de „naoberschap" nog dikwijls in praktijk wordt gebracht. Men heeft soms zeven, acht, maar ook wel veertien buren. En wat zegt nu een Achterhoeker? Dit: als wij de buren nodig hebben in geval van ziekte en bij overlijden, dan mogen wij ze niet passeren in tijden van blijdschap en vreugde. Heeft men tien buren, dan betekent dat reeds twintig gasten voor de brui loft, maar omdat de gezinsband sterk is, worden ook alle kinderen uitge nodigd, zodat men weldra aan een aantal gasten van tachtig toe is. Hoe men aan de andere gasten komt? Wel, de melkboer, die tal van jaren bij de ouders, van de bruid en bruidegom over de vloer komt, wil men niet passeren, de bakker even min, de slager kan men dan ook niet vergeten en de kruidenier moet .ook van de partij zijn. Stuk voor stuk na tuurlijk met hun vrouwen Bruid en bruidegom nodigen voorts leden van verenigingen, waarvan zij lid zijn, uit, o.a. de jongelings- en de meisjesver eniging, de schietclub en het zang koor of de muziekvereniging. Vrien den van de ouders van bruid en brui degom worden niet overgeslagen en. Maar dan is men al aan een lijstje van enkele honderden gasten. En dan de familie. Natuurlijk komen alle broers en zusters. De ooms en tantes echter ook en neven en nichten met hun gezinnen kunnen dan even min worden uitgesloten, zo meent men. En intussen groeit de lijst uit tot een respectabele omvang. Soms vier honderd, vijfhonderd gasten, maar ook nog wel eens veel meer. Rekent men de kosten per gast op zeven gul den, dan leert een eenvoudig reken sommetje, dat zo'n bruiloft een flinke duit gaat kosten. Verzet Er is in de loop der jaren al heel wat verzet gerezen tegen deze kolos sale feesten. Kerken en organisaties hebben meermalen de kat de bel aan gebonden, maar het is uitermate moei lijk veranderingen aan te brengen. Heel de mentaliteit van de Gelders man verzet zich daartegen. Het is een feit dat er tal van jonge mensen zijn, die tegen hun bruiloft opzien als tegen een berg. Men is ge noodzaakt eerst een aantal jaren gaan sparen voor de uitzet en daarna moet men nog „krom liggen" om de duiten voor het feest bij elkaar te schrapen. Het gaat velen heus wel aan het hart, dat de met veel zuinigheid gespaarde centen er in een dag door vliegen. Er is niets aan te doen, zegt men. Het is, redeneert de Achterhoeker, 'n logisch gevolg van het willen trouwen dat men een massa geld kwijt gaat worden. De ouders en schoonouders oefenen tegenwoordig in veel gevallen, waar in de kinderen wel willen breken met de adat, de gewoonte, pressie uit op hun kinderen. „Het zou een schande zijn", beweren ouders en schoon ouders dan, „als jullie zo karig waren bij jullie huwelijk". Zetten de kinderen a.s. bruid en bruidegom toch door en weigeren zij een groot aantal mensen uit te nodigen, dan komen dikwijls ouders en schoonouders bij elkaar en spreken met elkaar af het (grote) feest te zul len financieren. En het is heus niet één keer voorgevallen, dat men ge noodzaakt was een koe te verkopen of hypotheek op zijn boerderij te ne men om de zaalhouder te betalen. Bij zilveren en gouden bruiloften doet zich hetzelfde voor. Ook dan moeten grote uitgaven worden gedaan, waarvoor dikwijls reeds jarenlang wordt gespaard en waarvoor men zich veel ontzegt. Om dan nog maar niet te spreken van de gevallen, waarin men, tengevolge van een bruiloft, diep in de schuld is gekomen De achterhoekse bruiloften zijn er, naar onze mening, typisch een bewijs van dat goede karakter eigenschappen een averechtse uit werking kunnen hebben. Gemeen schapszin, hulpvaardigheid en gastvrijheid hebben worden zij op overdreven wijze tot gelding gebracht dikwijls veel leed en misère tot gevolg.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 9