Radiowinkeltje groeide in 10
jaar tot miljoenenindustrie
Supra-nationale vakbond
zetelt in Luxemburg
Experimentele uniformen bij de B.B.
Contacten gelegd met
Zweden en België
flessentrekker voor rechter
ZEEUWSCH DAGBLAD
Integratie noopt tot verdere
ontwikkeling in deze richting
In Ede: landbouw
of woningbouw
Jt Begon in een schuurtje
Vijf cent op zak en
30 mille schuld
Directeur-schatgraver als
Postzegel'ruilbeurs
Zegels voor
Rode Kruis
Zaterdag 9 november 1957
Pagina 5
(Van onze Utrechtse redacteur)
Op het terrein van de produktie en distributie van kolen en staal
worden we min of meer vanuit Luzemburg geregeerd. We hebben
eerder uiteengezet, dat de Hoge Autoriteit beslissingen kan nemen,
die de nationale regeringen en de ondernemers in deze sector binden.
Hieruit volgt al onmiddellijk, dat dus ook de Christelijke vakbeweging
in Luxemburg aanwezig moet zijn, om de belangen van de werkne
mers in de kolen- en staalindustrie te behartigen. Op nationaal niveau
kan een vakbond of vakcentrale hier immers geen invloed meer uit
oefenen.
De Christelijke vakbeweging in de zes landen van „het kleine
Europa" heeft haar taak in dit opzicht van het begin af begrepen en
zich organisatorisch aangepast aan de eisen, die de nieuwe supra
nationale organen stellen.
Voor we vertellen, hoe dit is gebeurd,
moeten we nog even stil staan bij het
werk van de E.K.S.G. Het vrij ingewik
kelde apparaat, dat we beschreven heb
ben, heeft slechts ten doel, een eerste
■tap te zetten in de richting van een ge-
mee schappelijke markt in de aangeslo
ten landen. Binnen zo'n markt moeten
goederen, kapitaal en personen zich vrij
en niet gehinderd door tolgrenzen, dou
ane-formaliteiten en grenspapieren kun
nen bewegen.
Wat heeft de E.K.S.G. ons nu op dit
punt gebracht?
Op 10 februari a.s., als de uitzonde
ring bepalingen voor het Italiaanse staal
aflo -en, krijgen we de volgende situatie,
die nu grotendeels bestaat: Elke verbrui
ker van kolen en staal binnen de Ge
meenschap kan deze grondstoffen kopen,
waar het hem in de zes landen het beste
schikt. Hij heeft de zekerheid, dat zijn
regering hem de nodige deviezen zal
verschaffen, dat hij nergens douane
rechten zal behoeven te betalen en dat
hij dezelfde prijs zal betalen als elke
andere opdrachtgever.
Op haar beperkte terrein heeft de
EJLS.G. dus een vrö verkeer van goe
deren tot stand gebracht. Er is ook een
zekere mate van vry kapitaalverkeer
door de verplichting der regeringen, om
deviezen af te geven voor de aankoop
dezer goederen. Met het vrije verkeer
van personen is een bescheiden begin
gemaakt, want vakarbeiders in de kolen-
en staalindustrie mogen in alle landen
der Gemeenschap gaan werken. De Hoge
Autoriteit controleert deze zaak door
middel van arbeidskaarten.
Verder kan men in het kader der
E.K.S.G. vrijwel niet komen. Pas als het
nieuwe orgaan, de E.E.G., er in geslaagd
zal zyn, het vrije verkeer van goederen
tot vrijwel alle produkten uit te breiden,
zullen ook voor personen en kaoitaal de
grenzen geheel kunnen wegvallen. Dan
gaan we in de richting van de Europese
bank, de Europese munt en het Europese
paspoort. Maar dat zal nog wel vele jaren
duren.
SOCIALE ZAKEN
Een grotere markt brengt als vanzelf
een rationalisatie van de produktie met
zich mee. Binnen zo'n gebied zal ieder
immers slechts dat vervaardigen, wat hij
het goedkoopst en het best kan. De con-4
currentie dwingt hem daartoe. Als be
schermende tariefmuren en kunstmatige
ondersteuningsmaatregelen wegvallen,
zullen niet-rationele ondernemingen au
tomatisch verdwijnen.
Dat is binnen de E.K.S.G. ook geble
ken. De niet-rationele Belgische mijnen
zijn onmisbaar voor de gemeenschap en
zodat ze technisch op peil kunnen komen.
De Nederlandse en Duitse mijnen moeten
door een heffing op hun produktie hier
aan mee betalen. Kleinere en minder be
langrijke bedrijven gaan echter onher
roepelijk „voor de bijl".
Dit brengt ons op de sociale taak van
de Hoge Autoriteit, want de arbeiders in
deze bedrijven worden niet aan hun lot
overgelaten. Zij worden op kosten van de
Gemeenschap overgeplaatst naar andere
bedrijven binnen de zes landen, of her
schoold. De Hoge Autoriteit neemt ver
der deel aan een groot woningbouwpro
gramma voor mijnwerkers en laat onder
zoekingen verrichten naar middelen, om
de veiligheid in de mijnen en de staal
industrie te bevorderen.
Het betreft hier dus vooral incidentele
maatregelen. Het grote sociaal-economi
sche probleem voor de Hoge Autoriteit
is natuurlijk, hoe een harmonisatie van
de lonen en andere arbeidsvoorwaarden
in de deelnemende landen bevorderd kan
worden. Alleen dèn immers Verkrijgt
men een eerlijke concurrentie-positie.
Maar op sociaal gebied heeft de H.A.
slechts beperkte bevoegdheden krachtens
de „grondwet", het E.K.S.G.-verdrag. Dat
laat zich ook verstaan, want de regerin
gen kunnen hun nationale loonbeleid in
de huidige situatie natuurlijk niet voor
twee bedrijfstakken uit handen geven
aan een supra-nationaal orgaan. Ook de
zaak van de harmonisatie moet in hoofd
zaak aan de komende E.E.G. worden
overgelaten.
De Hoge Autoriteit heeft hier echter
belamnïjk voorbereidend werk laten ver
richten. In Luxemburg heeft men een
uitvoerig documentatie-materiaal verza
meld, waarin vergelijkende cijfers te vin
den zjjn over de lonen naar koop
kracht gemeten de arbeidsduur, de so
ciale vérzekering e.d. in de zes landen.
Veel verder Is men nog niet gekomen.
De werkgevers bleken er niets voor te
voelen, om naar aanleiding van deze ge
gevens een gesprek te beginnen over
harmonisatie op enkele bereikbare pun
ten. De werknemers wilden dit wel, maar
in de praktijk hebben zy op dit gebied
intern ook nog te weinig coördinatie be
reikt. Dat blijkt wel uit het feit, dat b.v.
de Belgische mijnwerkers naar verkor
ting- van de arbeidstijd streven op het
zelfde moment, dat de Nederlandse mijn
werkers loonsverhoging vragen.
DE VAKBEWEGING
In elk geval zijn er genoeg zaken,
waarvoor de aanwezigheid van de vakbe
weging in Luxemburg is vereist. Haar
vertegenwoordigers in het Raadgevend
Comité worden regelmatig geconfron
teerd met vrijwel alle aspecten van het
werk, sociale zowel als economische. De
rechtstreekse, persoonlijke contacten
z:jn zo mogelijk nog belangrijker. De
Christelijke vakbeweging moest daartoe
in Luxemburg een basis hebben.
In 1952 werd daarom al een bureau ge
opend van het Internationaal Christelijk
Vakverbond, waarbij, zoals bekend, in
ons land zowel het C.N.V. als de K.A.B.
aangesloten zijn. De Christelijke
bonden zijn bovendien via hun vakinter-
nationales bij het I.C.V. betrokken.
Het Luxemburgse bureau moest de
verbindingsschakel vormen tussen de
E.K.S.G. enerzijds en de nationale vak
centrale en de nationale bonden van
mijnwerkers en metaalbewerkers ander
zijds. De weg bleek op deze wijze echter
te lang te zijn en de besluitvorming leed
daaronder.
Toen heeft men V-A jaar geleden deze
zaak radicaal en op de enig juiste wijze
aangepakt. Men redeneerde toen: bij een
supra-nationaal gezagsorgaan met eigen
bevoegdheden past geen internationaal
vakbewegingsorgaan. Ook wy moeten
een supra-nationale organisatie oprichten
waaraan de nationale organisaties een
deel, van hun souverelniteit overdragen.
Zo kwam toen het „Verbond van Chris
telijke Vakorganisaties in de E.K.S.G."
tot stand.
Het bestuur van dit verbond heeft by
mandaat van de nationale organisaties
grote beslissingsbevoegdheid en zo kan
er vlot gewerkt worden. Bij het verbond
zijn de Christelijke (prot en r.k.) vak-
centralen en de Christelijke vakbonden
van mijnwerkers en metaalbewerkers in
de zes landen aangesloten (voor zover
aanwezig). Secretaris van het Verbond
is onze landgenoot A. C. de Bruyn jr.,
zoon van de oud-minister voor de P.B.O.
Voorzitter is de Belg A. Cool en penning
meester de heer H. Peters, voorzitter van
de Christelijke Metaalbedrijfsbond in Ne
derland.
Is de E.K.S.G. in het algemeen een
„leerschool der integratie", dit Verbond
vervult dezelfde rol voor de Christelijke
vakbeweging, wat haar interne organisa
tievorm betreft. Straks zal de Christe
lijke vakbeweging ook bij de E.E.G. ver
tegenwoordigd moeten zijn. In het I.C.V.-
bestuur Is reeds een rapport uitgebracht,
dat duidelijk uitspreekt dat ook hiervoor
een supra-nationaal orgaan gevormd zal
moeten worden, omdat een internationaal
orgaan tekort schiet. Aan dat orgaan zul
len dan niet enkele, maar alle vakbonden
en ook de vakcentralen een deel van hun
beslissingsbevoegdheid moeten overdra
gen.
Dit lijkt misschien een revolutionaire
ontwikkeling maar dat is slechts schijn.
De vakbeweging vindt haar oorsprong in
plaatselijke verenigingen van timmerlie
den, bakkersgezellen e.d. Deze verenigin
gen sloten zich aaneen tot landelijke
vakbonden, die zich later tot bedrijfsbon-
den ontwikkelden. De vakbonden op hun
beurt verenigden zich in een vakcentrale
die de gemeenschappelijke belangen van
alle werknemers op landelijk niveau kan
behartigen. De vakcentralen sloten zich
aaneen in een internationaal vakverbond
om de werknemersbelangen bij interna
tionale lichamen te kunnen bepleiten. Nu
vraagt de opkomst van supra-nationale
lichamen in het kader van het integratie-
streven weer om een hierop aansluitende
organisatievorm van de vakbeweging.
De organisatievorm is bij de Christe
lijke vakbeweging nooit statisch geweest,
omd^t ze geen doel is, maar slechts mid
del. Steeds heeft men 'Zich gericht naar
de vraag, hoe de belangen van de leden
het beste behartigd konden worden.
Daarom is de ontwikkeling, die nu ge
ëist wordt, slechts een verdere stap op
een weg, die al veel langer dan een halve
eeuw bewandeld wordt.
En de Christelijke werkgeversorgani
saties, die in enigszins vertraagd tempo
een zelfde ontwikkeling hebben doorge
maakt hun internationale contacten
verkeren nog slechts in een beginstadium
zullen dce weg ongetwijfeld ook moe
ten volgen. Daarom is het zo nuttig, dat
ook werkgeversen werknemersverte
genwoordigers bulten de kolen- en staal
sector eens een kykte In Luxemburg
gaan nemen. Alles verloopt daar lang
niet altild ideaal en er is reden genoeg
tot critiek. Maar de Europese integratie
komt toch en in Luxemburg kunnen zij
voor hun organisatie zeer nuttige erva
ringen opdoen.
Radio-Sint op zoek naar
helpers
Voor de Sint-Nicolaasaktie van de
NCRV-ziekenrubriek „Onder de Hoog-
tezon" zijn de laatste dagen in de stu
dio vele handen aan het werk. De be
doeling is, dat meelevende luisteraars
een zieke als het ware adopteren en
hem of haar met Sint-Nicolaas een
pakje met verrassingen sturen. Op het
ogenblik stromen de aanvragen de stu
dio binnen. Er zijn weliswaar nu meer
zieken dan helpers, maar de N.C.R.V.
vertrouwt gelet op het succes van
vorige jaren dat het aantal straks
gelijk-op zal gaan: ongeveer evenveel
aanvragen om hulp als aanvragen om
te mogen helpen. Er zullen ongeveer
6000 zieken verrast worden door een
voor hen meestal onbekende luiste
raar. Het merkwaardige is, dat de
meeste aanbiedingen van luisteraars
op het kind gericht zijn; de ambitie
om vrouwen te verrassen is kleiner en
de minste aanbiedingen zijn voor man
nelijke zieken. Dat zijn allemaal pro
blemen, die hoofdbrekens kosten
Meer dan veertig-landbouwers, die in
het westen van Ede hun bedrijf vperen,
zullen dit binnenkort geheel of gedeelte
lijk aan de gemeente af moeten staan.
Ede's gemeentebestuur heeft besloten
voor de tweede maal een uitgestrekt
landbouwgebied, ditmaal 120 hectaren
cultuurgrond, voor de woningbouw te be
stemmen, ondanks de protesten van de
vele belanghebbenden en van de stich
ting voor de landbouw. Deze beslissing
werd genomen omdat anders de woning
bouw dreigt te stagneren.
De gedupeerden worden, wanneer met
de uitvoering van de plannen begonnen
wordt, financieel zo ruim mogelijk scha
deloos gesteld, doch de mogelijkheid
voor hen elders grond te bemachtigen om
een nieuw bedrijf te beginnen is zeer
klein.
Zowel b. en w. als de raad zagen liever
een uitbreiding van het dorp in noorde
lijke richting, waar uitgestrekte bossen
liggen. Van hogerhand krijgt men hier
voor echter op het ogenblik onder geen
voorwaarde toestemming, zo deelden b.
en w. de raad mede. Desondanks blijft
het gemeentebestuur trachten ook hier
nog terreinen voor de woningbouw te
verwerven.
TOEN, nu tien jaar geleden, een kleine radiohandelaar in de Nürn-
bergse voorstad Fürth met een handjevol personeel een klein produk-
tie-bedrijfje opzette, heeft dat in de wereld van de industrie waar
schijnlijk niet de geringste aandacht getrokken. Datzelfde, in een
oude schuur begonnen zaakje, is thans uitgegroeid tot een machtige
industrie, met zeven produktie-bedrijven en een omzet van vele mil
joenen en een staf van liefst 20.000 werknemers. Het is geen wonder,
dat een hoogtepunt in de produktie van dit tien jaar oude wereld
concern overal ter wereld de aandacht heeft getrokken. Temeer omdat
de oprichter, de 49 jarige Max Grundig, niet alleen nog steeds de
stuwende kracht in deze geweldige industrie is, en een man, waarmee
men op de internationale markten ter dege rekening dient te houden,
maar bovendien de alleenbezitter is van alle aandelen.
Deze man presteerde het bijvoorbeeld,
om in het begin van dit jaar de meerder
heid van het aandelenpakket te kopen
van een wereldmerk op het gebied van
kantoormaehtnes, rijwielen, motoren etc.
Het la natuurlijk waar, dat de omstandig
heden in het naoorlogse Duitsland voor
een voortvarend man talrijke mogelijk
heden bood. Het verhaal van Grundig is
tekenend voor onze tijd en geeft nu
reeds aanleiding tot talrijke anecdotes en
tot legendevorming rond zijn bliksem
carrière.
't Begon met een
kaboutertje
In de eerste Jaren na de oorlog was het
de Duitse Industrie verboden, radiotoe
stellen te produceren; er ging toen dus
ook weinig om ln de radiohandel.
De winkelier Max Grundig trachtte
zich tn die tijd overeind te houden door
het wikkelen van transformateurs en
spoelen, waartoe hij al spoedig in een af
gelegen schuur een kleine honderd man
personeel aan het werk had. Omdat daar
voor zijn administratie geen ruimte was,
huurde hij een zolderkamer van een oud
huls, waar hij zelf de correspondentie en
administratie verzorgde en het contact
met de afnemers onderhield.
Vanzelfsprekend hield het probleem
van de toenemende vraag naar radiotoe
stellen, waar geen voorzieningsmogelijk
heden tegenoverstonden, hem voortdu
rend bezig. Hü wist, dat uit de elektri
sche apparatuur van de verslagen weer
macht onder de burgerij van heel Duits
land vele honderd-duizenden ontvanger
buizen waren terecht gekomen. Dit
bracht hem op de idee, om door de enige
maas te kruipen, die de wet op het ver
bod van de productie van radiotoestellen
bood. Uit zijn oude voorraden bouwde
hij in zijn vrije tijd een paar radiobouw
dozen op, die niet onder de verbodsbe
palingen vielen: dit was immers speel
goed. Daarbij speculeerde hij op de weer
machtsradiobuizen, die in particulier be
zit waren geraakt.
Drie van deze bouwdozen plaatste hij
op een morgen in een etalage. Binnen
een half uur waren ze alle drie verkocht.
Koortsachtig begon hij toen aan de orga
nisatie van een productie-apparaat en een
verkoop-campagne. Hij bracht de bouw
dozen uit onder de naam „Heinzelman-
chen".
Nu moet men weten, dat in de Duitse
folklore de Heinzelmann dezelfde rol
speelt, als bij ons het kaboutertje met de
lange baard, dat in de nachtelijke uren
De tot nu toe by de B.B. in gebruik zijn
de uniformen komen geleidelijk voor de
vervanging in aanmerking. Voor de
nieuw te ontwerpen uniformen zal zo
veel mogelyk gebruik worden gemaakt
van de met de oude opgedane ervaringen.
Er zyn inmiddels enige ontwerpen uit
gevoerd in drie tinten: donker-grys, cha
mois en blauw-grys. De materialen zijn:
serge, katoen en katoen-satyn. De^ be
proeving van de experimentele unifor
men zal te Amsterdam geschieden onder
leiding van een daartoe Ingestelde com
missie van noodwaehters. Foto: een vier
tal modellen uit de experimentele col
lectie werd donderdagochtend ten stad-
hnlze te Amsterdam getoond.
De in november van het vorig jaar
aangekondigde plannen tot berging van
het goud uit de „Lutine" zijn gisteren
ter sprake gekomen bij de voortgezette
behandeling van de zaak tegen de 59-
jarige koopman H. M. v. d. B. uit Am
sterdam. Deze wordt flessentrekkerij (het
voor 45.000 gulden goederen bestellen
doch niet betalen) ten laste gelegd als
directeur dan wel enig aandeelhouder
van de in mei j.l. failliet verklaarde N.V.
„Interocean".
Als getuige decharge werd over de
Lutinekwestie gehoord de 71-jarige inge
nieur W. van Wïenen uit Bussum, die
destijds directeur was van de N.V. Ne
derlandse Duik- en Bergingsmaatschap
pij. Verdachte zou als promotor voor de
financieringsregeling voor deze bergings
poging optreden. De getuige verklaarde,
dat hij het grootste vertrouwen in ver
dachte als promotor had gehad.
Op grond van een publikatie in een
Amsterdamse krant over verdachtes re
putatie aldus de Ingenieur hadden
vak- de commissarissen van de bergingsmaat
schappij ontslag genomen. Zelf had hij
daarna ook de relaties met v. d. B. ver
broken. De bedoeling was geweest dat
een Lutine-syndicaat zou worden ge
sticht, waarna de bergingsmaatschappij
opdracht tot uitvoering van de berging
van het goud zou krijgen. De verdachte
zou drie procent van de emissie voor de
financiering der berging krijgen alsmede
de helft van de concessie van ingenieur
Van Wienen. zo deelde deze nog mede.
„Het heeft allemaal niets met deze
rechtzaak te maken", zo merkte de pre
sident wat geprikkeld op en hij coupeer
de het verdere vragenstellen door ver
dachte aan deze getuige. „Als u nog
meer vragen hebt te stellen komt meneer
de volgende keer maar terug".
De curator in het faillissement van de
N.V. Interocean deelde mede dat ver
dachtes privé batig saldo op 1 januari J.l.
53 cent had bedragen en er is een schuld
van 30 mille. Dit deed een der rechters
tot verdachte opmerken: „U had voor een
ton toekomstverwachtingen, vijf cent op
zak en voor 35.000 gulden schuld".
DEZE WEEK HEBBEN de meeste leden weer van de gelegenheid
gebruik gemaakt om deel, te nemen aan de ruilbeurs. Honderden
zegels werden dan ook weer verwisseld van eigenaar. Maar er is nog
iets belangrijks tot stand gekomen. Enkele bureaus in het buitenland
hebben toegezegd de ruilbeurs maandelijks van postzegels te voorzien.
Wie of wat voor bureaus dat zijn, vermelden we hier maar niet, want
anders zijn we bang dat verschillende leden van de ruilbeurs ook
in de pen klimmen en dat is niet de bedoeling. Alle hedendaagse ze
gels uit België en Zweden, want daar staan die bureaus, komen
voortaan regelmatig naar de beurs. Wel hebben we voor enkele leden
nog correspondentie-adressen in Portugal. Die correspondentie moet
in het Engels worden gevoerd. Dus wie interesse heeft laat het maar
eens horen. Maar nogmaals, we hebben er niet viel.
Ook de Zeeuwsch Dagblad-lezers heb
ben de afgelopen week weer hun beste
beentje voorgezet. We ontvingen onder
meer 50 Scandinavische zegels van P.
Kamermans uit Viissingen en van de
heer Louwerse uit Domburg een collec
tie uit Perzië, terwijl Leo Bolier uit Mid
delburg een paar honderd zegels instuur
de voor het Kode Kruis. Leo, we wachten
nog op meer inzendingen en dan zullen
we de zegels overdragen. Mochten er nog
lezers of leden zijn, die nog een partijtje
zegels hebben die geen waarde hebben,
U weet bet, voor het Bode Kruis heeft
iedere zegel waarde en U kunt ze via de
Beursmeester daar terecht doen komen.
Bij voorbaat onze hartelijke dank.
Vijf nieuwe leden kwamen zich deze
week weer aanmelden. Het zijn Jaap van
Belle, Viissingen; Kees Rouw, Kapelle,
Anton v. d. Woestijne, Zierikzee; Janus
van Tilburg, Berkel (Z.H.) en Henk
Rouw, Kapelle. Tot op heden hebbén we
84 leden.
WAAR U AAN MOET
DENKEN
1. 25 geweekte onbeschadigde exem
plaren inzenden.
2. U gelieve postzegels met een totale
waarde van 12 cent in te sluiten voor
antwoord.
3. Vermeldt u even van welke landen
u eventueel zegels terug wenst te ont
vangen?
4. Willen degenen, die voor het eerst
de vermoeide en slavende mens helpt,
zijn arbeid te volbrengen.
En Heinzelmanchen ging er in als koek.
Binnen zeer korte tijd werden er
100.000 van deze radiobouwdozen naar
alle delen van Duitsland verkocht.
De vraag was natuurlijk vele malen
groter. Toen de verbodsbepaling werd in
getrokken, stond Max Grundig gereed
met een goed georganiseerd radio-pro
ductie-bedrijfje, waarmee hij zelfs de al
lergrootste radiofabrieken in Duitsland
een flinke slag voor was.
Hij schakelde terstond over op de pro
ductie van complete radiotoestellen,
waarbij hij als eerste eis stelde, een
hoogwaardige kwaliteit en een degelijke
aantrekkelijke afwerking.
In 1948 veroverde hfj de Duitse radio
liefhebbers met zijn z.g. Heimsuper ra
diotoestel „Weltklang". Binnen twee jaar
telde het bedrijf 1000 medewerkers en
steeg de productie en omzet met grot*
sprongen tot verscheiden honderd-dui
zenden. In 1952 liep het miljoenste toe
stel van de band
Daarbij bleef het niet.
Het aantal arbeiders nam elk jaar met
duizenden toe. De productie-uitkomsten
stegen procentueel nog meer.
Om tot een efficiënte productie te ko
men, werd een grote radiofabriek ge
bouwd in Fürth, en werden in Nurnberg
en Georgens Münd, in Augsburg, bij
München en ln Bayreuth enorme neven-
bedrijven opgericht. Ook werd in de loop
der jaren een aanzienlij!- grotere ver
scheidenheid ln de producten der bedrij
ven bereikt. Talrijke elektrische meet-
apparaturen kwamen op het productie
programma, vanzelfsprekend ook televi
sie en bandopname-apparaten.
De waarde der totale productie be
droeg In 1955 163.000.000 D.M.; in 1956
D.M. 223.000.000 en voor 1957 wordt een
omzet voorzien, die waarschijnlijk D.M.
'400.000.000 zal overschreiden. Het totaal
aantal geproduceerde eenheden loopt
in 1957 in de 120.000 per maand, zodat
het totaal van dit jaar het miljoen ver
re zal overschrijden.
Dezer dagen kwam in aanwezigheid
van talrijke autoriteiten het vijfmiljoen
ste radiotoestel sinds de oprichting van
het bedrijf van de band. Toen hem dit
toestel ter hand werd gesteld door een
zijner medewerksters, sprongen Grundig
de tranen in de ogen, en was hij niet in
staat, een woord uit te brengen.
Het behoeft geen beloog, dat zijn pres
tatie op alle lagen van de Duitse bevol
king een grote indruk heeft gemaakt.
Zonder enig kapitaalsteun van buiten,
bouwde hij zijn gigantisch bedrijf op,
door zich dag en nacht met zijn gehele
persoonlijkheid in te zetten. En in deza
korte tijd veroverde zijn merk niet min
der dan ruim een derde van de Duitse
radiomarkt en bijna 50 van de Duitse
radio- en T.V.-export.
Dit kon hij bereiken, door de standing
van zijn producten kwalitatief steeds
meer op te voeren, tegen naar verhou
ding lage prijzen. Maar vooral ook, door
zijn machtige concurrenten in binnen-
èn buitenland steeds een slag voor te zijn.
Hoezeer zijn product internationaal
wordt gewaardeerd, blijkt wel uit be
stellingen, die hij ontving van de Sultan
van Marokko, de Keizer van Abessinië
en talrijke andere hoogwaardigheidsbe
kleders.
Zijn producten hebben een naam ver
worven, zich te kunnen meten, met het
beste, wat er op radio- en T.V.-gebied op
de wereldmarkt wordt geboden. Zijn
merk wordt thans verkocht in 126 lan
den en heeft hij bijv. op het gebied van
bandrecorders en andere producten een
groot deel van de Amerikaanse markt
veroverd.
Tegelijk met de productie van het vijf
miljoenste radiotoestel werd in Beyrouth
een moderne bandrecorderfabriek geo
pend, die zich de grootste fabriek op dit
gebied ter wereld mag noemen, en waar
niet minder dan 1000 bandrecorders per
dag geproduceerd worden.
Het mag gezegd worden, dat bij deze
geweldige vlucht d» mens Grundig zich
zelf volledig gelijk is gebleven. Hij is een
breedgeschouderd man met een strenge,
gesloten gelaatsuitdrukking. Een man
van weinig woorden. Spreken ligt hem
niet, maar wat hjj zegt, is altijd bondig
en volkomen ter zake. Geen detail in zijn
immen- bedrijf ontgaat zijn aandaebt en
steeds meer is hij het, die zijn medewer
kers nieuwe wegen wijst en nieuwe mo
gelijkheden ter tafel brengt. Zijn tech
nische kennis is verbluffend en zijn com
merciële inzichten getuigen van knap
koopmanschap. Dat is dan ook tijdens de
feestelijkheden rond de productie van
het vijfmiljoenste toestel en de opening
van de nieuwe fabriek bij monde van
verscheidene regeringsautoriteiten duide
lijk uitgesrroken.
Australië en Westelijk
Nieuw-Guinea
De Australische minister voor ge
biedsdelen, Paul Hasluck, heeft ge
zegd, te hopen, dat de Nederlanders
'lange tijd' in Westelijk Nieuw-Guinea
zouden blijven.
Hij voegde hieraan toe: „Ik denk,
dat de toekomst van de volken van
het gehele gebied van Nieuw-Guinea
het best gediend zal zijn door samen
werking tussen Australië en de Neder
landers'.
mee willen doen, vermelden hoe groot
hun verzameling is?
5. Vergeet niet uw naam en adres op
de enveloppe én op de ingesloten brief
te vermelden.
6. Inzendingen moet men richten aan;
De Beursmeester, Zeeuwsch Dagblad,
Postbus 49, Middelburg.
GEVRAAGDE RUILWAAR
Veel gevraagd worden zegels uit
Zuid-Amerika, Midden Oosten, de Fran
se koloniën, Portugal, Hongarije, Israel,
Nieuw Guinea, Nederlandse Antillen en
Luxemburg en Monaco.
Heeft u van deze landen zegels dubbel?
Stuur ze dan op!
DE BEURSMEESTER.
