Bij de mure van het Het „Sowjet-paradijs" nog ver te zoeken is Petsie Pelk Pingo Ah macht dep zonde ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina f DE ROEBEL EEN KWARTJE llifa lp Het beste kinderboek van vorig jaar De vrolijke avonturen van en Betrekkingen tussen Ev. kerk en Oostduitse regering gespannen Minister Mansholt naar Griekenland RUSSISCHE SPION SCHULDIG Tien miljoen bloemkolen werden doorgedraaid A.O.W.'UITKERING VERHOOGD Prinses Beatrix opent poliocentrum DROOGTE IN HONAN Satellieten keren terug Maandag 28 oktober 1957 Van onze reiscorrespondent Link van Bruggen RUSLAND is alles, behalve het veelgeprezen „Sovjet Paradijs". Als men zo het Moscovietische propaganda-apparaat moet geloven, zijn de levensomstandigheden van de Russische arbeider ideaal. Ze zouden veel geld verdienen, er alles voor kunnen krijgen, onover troffen sociale voorzieningen bezitten en arbeidsvoorwaarden, welke beter dan in alle andere landen van de wereld zijn. De loze ballonnen, welke de Russen in dit opzicht steeds maar weer oplaten, zijn reeds bij vele gelegenheden doorgeprikt. En als ik zelf conclusies moet trekken, dan kan ik slechts stellen, dat het „Paradijs des Sovjets" niet bestaat en dat het er onder het huidige systeem ook nooit zal komen. Er is geen Westeuropees land, waar de arbeiders het slechter hebben dan in Rus land. Het kostenpeil is ontstellend hoog en niet voor niets moet de vader zowel als de moeder werken om in het onderhoud van hun ge zin te kunnen voorzien. Niettemin gaat de Sovjetpro paganda in onverminderde mate voort met het opdringen van haar sprookjes aan onnozele lieden. Ze gebruikt daarbij een middel, dat het goedkoopste en ook het oudste ter wereld is. De „ambassadeurs", die ze opleidt vreemdelingen, die het communistische systeem verheerlijken, of er niet onsympa thiek tegenover staan worden gefêteerd op een wijze, die alle normen van de normale gastvrijheid te buiten gaat. Men zet ze achter voortreffelijk gevulde tafels, geeft ze een kamer, die de luxe van een televisietoestel en een ijskast kent, probeert ze een niet onaardig bedrag aan roebels als zakgeld op te dringen en tracht de indruk te vestigen, dat iedereen zich vrij bewegen mag. de gehuwde, wérkende vrouw in cre ches. Gedurende de laatste twee maan den van de pre-natale periode behoe ven zwangere arbeidsters niet te wer ken, terwijl ze toch het volle loon krijgen uitbetaald. Voor de eerste maand van de post-natale periode geldt precies 't zelfde. Arbeidsters, die kleine kinderen hebben, kunnen voorts vroeger naar huis gaan om zich met hun kroost te gaan bemoeien of inkopen te doen. Wat de sociale voorzieningen be- Tegelijkertijd stellen de gastheren een programma op, dat zo druk be zet is, dat er nog nauwelijks van be wegingsvrijheid kan worden gespro ken. Men voert ze naar modeldorpen, die naar de „communistische" vorst Potemkin zijn genoemd, naar „arbei dersflats", welke nog geen één pro cent van de Russische werknemers huisvesten en naar het sfeervolle Bolshoi Theater met zijn rood-pluche zetels, welke zo sterk aan die van het Engelse Hogerhuis herinneren Natuurlijk laat men ze ook met „arbeiders" praten. Maar deze men sen kan men meer als werktuigen van het propaganda- dan als werktui gen van het produktie-apparaat zien. Ze verdienen dan ook drie keer zo veel als de laatsten Alle praatjes van benevelde „am bassadeurs" ten spijt, verdient een geschoolde, Russische arbeider tussen de achthonderd en duizend roebel per maand. Wat precies de koers van een roebel is, weet ik niet. In het buiten land betaalt men voor honderd roe bel zesennegentig gulden; in Rusland «elf telt men er echter niet meer dan «evendertig en een halve gulden voor peerEn als ik, op grond van het kostenpeil, de prijs van een roebel vast zou moeten stellen, zou ik er beslist niet meer dan twee dubbeltjes voer geven Belangrijker dan deze cijfers is wat de Rus voor z'n roebels krijgen kan. Welnu, daar start ik: een brood kost 2 roebel, een ijsje 't zelfde en voor worst telt men 25 roebel per kilo neer. Een kilo spek dóet ook 25 roe bel, een kilo kaas „maar" 24 roebel. Voor suiker is men 15 roebel per kilo kwijt, voor vis ongeveer 15 roebel. Een horloge ligt in de prijsklasse van 7001250 roebel; een fluitketel in die van 50 tot 90 roebel. Voor een een voudig japonnetje betaalt men gauw 400 roebel, voor een jaar herenschoe nen 600 roebel, en voor een fles bier 6 roebel. Voor een overjas van een beetje kwaliteit is men gauw 1000 roebel kwijt, voor een paar nylon kousen 31 roebel. Damesschoenen kosten van 300 tot 600 roebel, over hemden van 100 tot 300 roebeL Een stofzuiger staat voor 500 roebel ge prijsd, een televisietoestel voor 2100 roebel en een 'radio voor 500 roebel De betekenis van een en ander is duidelijk. Voor het m andloon van een geschoolde, Russische arbeider kan men anderhalf paar herenschoe nen krijgen. Het is equivalent aan de prijs van 350 broden of ijsjes, aan die van 30 kilo kaas, 3 overhemden, 30 paar nylonkousen, 2 japonnen, een halve overjas, tien fluitketels en 60 kilo suiker. Toch eten de Russen goed. De voor naamste reden hiervan is, dat alle levensmiddelen gesubsidieerd wor den. Een andere reden is ook, dat alle gehuwde vrouwen, die dit kun nen, werken. Hierbij komt nog, dat de huishuren betrekkelijk laag zijn. Maar dat mag ook wel, als men de gemiddelde kwa liteit der woningen in aanmerking neemt de weinige gezinnen, die in modelflats wonen, kunnen rustig buiten beschouwing gelaten worden en de ruimte, welke men er heeft. Geheel kosteloos is de studie. Als een Rus of Russin geschikt bevon den wordt een examen en een psychotechnisch onderzoek zijn de criteria om de universiteit te bezoeken, de kweekschool of een ander onderwijsinstituut, wordt van staatswege een ruim stipendium verstrekt. In vele gevallen bedraagt dit zelfs de helft van het loon van een geschoolde arbeider waar een student of een studente overigens net van leven kan. Ook de medische verzorging is vrij, zomede de plaatsing van kinderen van treft, kan men nauwelijks zeggen, dat Rusland verder gevorderd is dan de meeste andere landen in West- Europa. Er zijn staatspensioenen in gevoerd voor invaliden, ouden van dagen en weduwen en wezen. Er is kinderbijslag, doch niet van het eer ste, maar van het derde kind af. De kosteloze staatsvakanties ten slotte, waar elke arbeider recht op zou heb ben, blijken voor miljoenen niet te bestaan, omdat er onvoldoende va kantieverblijven zijn. Natuurlijk worden er in de Sowjet- Unie ook hogere lonen verdiend. Men zou zelfs kunnen zeggen, dat er in het „Arbeidersparadijs" een onrede lijke overwaardering van een aantal beroepen bestaat, dat geheel buiten de sfeer van handenarbeid ligt. Een leraar bijvoorbeeld verdient drie keer zo veel als een arbeider, een profes sor zelfs zes keer zo veel. Een ar tist, die iets presteert, ligt in een loonklasse van tienduizend roebel per maand, een ballerina eveneens. We tenschapsmensen, uitvinders vooral, verdienen schatten, evenals hogere ambtenaren en opperofficieren. - t "y, ï'Vp r t ft Als het beste kinderboek van 1956 heeft een jury ingesteld door de commissie voor de collectieve propa ganda van het Nederlandse boek aangewezen „De boten van Brakke- put" van de 32-jarige Haagse schrijf ster mevr. Miep Diekmann, die van 1934 tot eind 1938 in Willemstad op Curagao heeft gewoond. Het boek is geïllustreerd door Jenny Dalenoord. De voorzitter van de genoemde commissie heeft zaterdag tijdens een intieme bijeenkomst In aanwezigheid van de leden der jury de prijs aan mevrouw Diekmann uitgereikt. Op het brede terrein van consump tiegoederen heerst er voortdurend grote schaarste. De woorden „uitver kocht" of ,,'tis er niet meer" zijn misschien wel de meest gebruikte woorden in de Russische (staats)win- kels, vooral in die, welke zich in de kleinere plaatsen op het platteland bevinden. Men zet de klant voor wat de staat op 'n gegeven moment 't beste uitkomt. Van de aanvoer van een produkt is niemand zeker, zelfs van de fabricage niet. Als de zware industrie, die absolute prioriteit heef t, haar produktiecijfers niet haalt word- den deze door beperkingen in de con sumptieve sector alsnog verkregen. De winkelmanagers moeten afwach ten wat ze toegestuurd krijgen en kunnen van de aanvoer van geen en kel produkt voorspellingen doen. Bjj een „normale", dat wil zeggen: een Westerse levensstandaard, zou deze schaarste op schrikbarende wijze op de voorgrond treden. Maar omdat het kostenpeil zó hoog ligt, dat alleen de hoogst gesalarieerden in meer dan hun primaire levensbehoeften kunnen voorzien, omdat men op zichzelf dus al aan consumptiebeperking op gro te schaal doet, blijft dit tekort voor het oog van de oppervlakkige bezoe ker verborgen. De winkels liggen vol, zegt hij, men kan alles kopen, „dus" is er geen gebrek. Het merkwaardige van dit alles is, dat de Russische arbeiders nemen wat hun wordt voorgezet, dat ze het prijspeil „volkomen normaal" vin den en er zelfs nog mee tevreden zijn. Dit komt op de eerste plaats, omdat de levensstandaard van de ge wone man sinds de Revolutie nog steeds stijgende is. En op de tweede plaats door het gruwelijke feit, dat het de inwoner van de Sowjet-Unie aan ook maar 't geringste vergelij kingsmateriaal ontbreekt. Zijn kranten zeggen, dat het in de kapitalistische wereld nog veel slech ter is. Dat de arbeiders daar in de kleinste krotwoningen leven en in de diepste armoede. Het produktie-appa raat zou daar, evenals de mens, in handen van een paar kapitalistische uitbuiters zijn, die als „profiteurs van geroofde arbeid" worden uitgeschil derd. De Russen, die in hun hart nog steeds feodaal zijn ingesteld, heb ben niet door, dat het feodale systeem moeilijk met het kapitalis tische systeem te vergelijken is. Bovendien vergeten ze, dat niet al leen in de Sowjet-Unie, maar ook in de westerse wereld vorderingen zijn gemaakt, met andere woorden: dat het onmogelijk is het harde ka pitalisme van de vorige eeuw aan het verlichte kapitalisme van thans gelijk te stellen. De Goem, het grote, Moskouse staatswarenhuis, dat honderden „winkels" herbergt. 32-2) [kunnen we nu wel wat benzine Kijk eens, jongens. Daar -.rijgen, komt een woonschip! Misschien Goed zo, Schildpadje, je bent nog niet zo dom. En nou naar boven. Als ze nu maar weten wat S.O.S. betekent. 5) „Is het geen lief kind mijn pracht kerel?" fluisterde zij. „Schitterend, hij lijkt op jou, zijn wenkbrauwen." Ze raakte met haar lippen de hand van haar kind aan, die plotseling on der de dekens wegkwam en stopte die er onder. „Ja", zei ze ernstig, terwijl zij het gordijn weer dichttrok en voorzichtig naar de deur ging, bang het kind te zullen wekken. „Dat is het enige, wat ik op hem tegen heb; ik wilde zo graag, dat hij opOliver leek. De oud ste zoon is altijd blond geweest, niet waar?" mededeling (adv door LESLIE KEITH „Ik geloof, dat er de een of andere overlevering is, waardoor hij alle goe de hoedanigheden opeist", zeide hij luchtig, toen zij samen naar beneden gingen; „in mijn tijd was het tenmin ste wel zo, Nol moest altijd bekeken worden." „En onze jongen is een Herrison! Dat is niet in orde. Ik gevoel mij, als of ik mij te veel vrijheden met de fa milietraditie heb veroorloofd". „De vrouw, die hij later trouwt, zal je er dankbaar voor zijn", lachte hij: „Stel je voor, dat hij met mijn naam ook mijn trekken had gekregen." Hoe was het mogelijk, vroeg hij zich af, dat zij de verandering niet zag, die bij haar echtgenoot had plaats gevon den? Of was het zo, dat, wanneer men getrouwd was en van elkaar hield, men blind was voor. deze dingen? Tijdens de maaltijd werd zijn ver wondering nog groter. De Oliver, die hij zich herinnerde, was in staat ge weest, een vrolijk, al was het dan niet een geestig, gesprek te voeren. Hij had zeer gematigde begrippen over de po litiek, over literatuur en kunst. Hij stelde levendig belang in alles, wat in verband stond met het stadje of zijn omgeving; een meelevend gemeente lid, een goede meester, zeer zeker een goed echtgenoot. Maar deze Oliver zat stil voor zich te kijken, of sprak ge melijk en kortaf, in plotseling afgebro ken zinnen. Ter wille van Grania had Verney, die van nature zwijgzaam was, de leiding van het gesprek en hoopte, dat zij niet zou opmerken, hoe moei lijk hem dit viel. Onder zijn reisverhalen, luchtig verteld, waren zijn gedachten voort durend met dit vraagstuk bezig. Was het mogelijk, dat Oliver dronk? Wanneer dit het geval was, moest het in het geheim zijn, de gevaarlijkste vorm van de ondeugd, want het glas bij zijn bord bleef leeg. Maar al te dikwijls had Verney, in ieder klimaat, onder alle omstandigheden, de verder felijke invloed van de drank gezien, om zich niet beangst te voelen voor zijn broer. Enige ogenblikken lang kon hij Gra nia niet aanzien, bevreesd om op haar gelaat een bevestiging van zijn ge dachten te lezen. Toen hij haar einde lijk moest aanspreken, scheen het hem toe, dat haar vrolijkheid alleen maar een masker was, dat ze dapper droeg. Het was hem een verlichting, toen ze naar de rookkamer gingen en hij niet langer zijn gelaat en zijn stem in bedwang behoefde te houden. Oliver bleef nog enkele ogenblikken doelloos heen en weer lopen, wat op zijn broers zenuwen begon te werken. Zijn stoel wenkte hem, maar hij scheen niet in staat te zijn, rustig te gaan zitten. Hij nam enkele brochures, die op de tafel lagen, op en keek met sta rende ogen naar buiten, nam zijn hor loge uit de zak en begon dat ver strooid op te winden. „Ga toch zitten, ouwe jongen", zei Verney eindelijk. „Loop je altijd zo op schildwacht? Je krijgt zeker geen oefening genoeg op de bank." De stem, nog meer dan de woor den, die hij hoorde, trokken Oliver. Hij ging in de stoel tegenover zijn broer zitten en leunde met zijn elle bogen op de tafel. Zijn gelaat was bleek en het zweet stond hem op het voorhoofd. „Het staat er niet best met mij voor", kreunde hij, alsof de woorden hem uit de keel werden getrokken. Verney hield zijn ogen gevestigd op het rookwolkje, dat uit zijn pijp naar het plafond opsteeg, maar zijn stem trilde enigszins, toen hij uitriep: „De bank!" „De bank is in orde." „Dan...." „Herinner je je Tom Struthers?" Oliver sprak nog met moeite, de han den voor zijn gezicht, maar de woor den begonnen nu iets gemakkelijker te vloeien. Als alle zwakke karakters begon hij te gevoelen, dat hij, door te bekennen, reeds gedeeltelijk" vergiffe nis had ontvangen. „De advocaat? Ja. Ik hoorde van zijn dood." „En de zoon. „Ik herinner mij die jongen. Hij had rood haar. Toen ik wegging, was hij misschien tien of elf jaar." „Elf. De volgende maand wordt hij één-en-twintig, op de twintigste". Oli ver sprak, of de datum in zijn hart was gebrand; „20 april en het is nu 15 maart". (Wordt vervolgd) Bij K.B. is benoemd tot lid van de S.E.R. professor P. de Wolff, te Heem stede en tot plaatsvervangend lid mr. R. van den Bergh, te Amsterdam. De betrekkingen tussen de Evangeli sche kerk in Duitsland en de Oostduitse regering worden steeds meer gespannen. Het officiële Oostduitse persbureau ADN beschuldigde de Evangelische kerk er vrijdag van dat zij miljoenen illegaal verkregen marken naar Oostduitsland heeft gesmokkeld met het doel hiermee propaganda tegen de Oostduitse regering te bekostigen. Volgens ADN zijn twee functionarissen van de kerk in Maagdenburg gearres teerd op beschuldiging van een poging tot omwisseling van 400.000 oude marken tegen nieuwe nadat de geldzuivering reeds had plaatsgevonden. ADN beschul digt In het bijzonder een aantal politici uit de kring rond bisschop Dibelius van pogingen tot smokkel. De Griekse bladen melden dat de Ne derlandse minister van landbouw in dö loop van november een bezoek zal bren gen aan Griekenland voor het voeren van besprekingen met Griekse autoritei ten over de mogelijkheid van Nederland se deelneming aan de financiering van landaanwinningsprojecten in Grieken land. De Nederlandse minister zal naar verwacht wordt bij die gelegenheid een bezoek brengen aan een gebied in Noord- Griekenland waar dergelijke projecten reeds zijn uitgevoerd. Een Amerikaanse jury heeft vrijdag d« Amerikaanse kolonel R. Abel schuldig bevonden aan spionage voor de Sowjet- Unie. Hij zou Amerikaanse defensiege heimen aan de Russen hebben verraden. Hij werd schuldig bevonden op alle pun ten van de aanklacht waaronder samen zwering ter verkrijging van geheimen en het verraden van deze geheimen. Krachtens de wet op de spionage, die dateert van 1954, kan hij voor eerstge noemd punt de doodstraf krijgen. Dagelijks draaien aan de veiling „De Tuinbouw" te Grootebroek 150.000 bloem kolen door, die dan op de belt terecht komen. Deze doordraai is voornamelijk een gevolg van het zachte herfstweer, waardoor de bloemkolen te snel rijp zijn. De vraag uit binnen- en buitenland Is lang niet voldoende om het enorme aan bod te verwerken. Men verwacht, dat vele tuinders bij de overheid zullen moeten aankloppen om steun. De tuinders hopen nu op wat kou der weer, waardoor de aanvoer geremd zal worden. Er staan nog ongeveer zes miljoen bloemkolen te velde. In verband met de 1 augustus plaats gehad hebbende huurverhoging, zijn de uitkeringen aan bejaarden ingevol ge de algemene ouderdomswet ver hoogd met f 68.12 voor gehuwden en 159.28 voor ongehuwden. De uitke ringsbedragen worden daarmede res pectievelijk 1524 en 936 gulden per jaar. De verhoging gaat met terugwer kende kracht in op 1 augustus 1957. De Sociaal Economische Raad heeft zich met het desbetreffende ontwerp besluit kunnen verenigen. De S.E.R. wil te zijner tijd nog overwogen zien, in hoeverre de uitkomsten van de al gemene woningtelling van 1956 tot correcties van de pensioenbedragen aanleiding geven. Minister Suurhoff is echter van oor deel dat het in het algemeen niet ga- wenst is, eenmaal ingegane herzienin gen van de pensioenbedragen later nog eens te corrigeren. Op deze wijze zou er een voortdurende onrust rond om de hoogte van de pensioenbedra gen ontstaan. Uit van de zijde van het Centraal bureau voor de statistiek verkregen inlichtingen is intussen gebleken, dat uit de uitkomsten van de algemene woningtelling 1956 geen nauwkeurige gegevens zijn te putten omtrent de huurpositie van de bejaarden met de laagste inkomens. Morgen zal Prinses Beatrix haar eerste officiële daad in Delft verrich ten, namelijk de opening van het poliorevalidatiecentrum met dagver- pleging voor Delft en omstreken, dat is gehuisvest in het gebouw van de Van der Woudenstichting. De hoeren in de Chinese provincie Ho- nan, waar normaal veel tarwe wordt verbouwd, hebben nog geen kwart van de gewone hoeveelheid kunnen zaaien als gevolg van de droogte, welke al ongeveer drie maanden aanhoudt. In midden-China hebben negen be langrijke landbouwprovincies van het gebrek aan regen te lijden. Prof. G. W. Allen, hoogleraar in de astronomie aan het University Colle ge, Londen, heeft verklaard, dat hij van mening is, dat het over enige tijd mogelijk zal zijn, om aard-satellieten naar de aarde te doen terugkeren. Hy is ook van mening, dat de satellieten naar veel grotere hoogte zouden wor den afgeschoten. Als laatste fase voor ziet prof. Allen, „dat wij onszelf in de ruimte zullen begeven". Hij is van me ning, dat de Russische satelliet drieër lei gegevens opleverde, namelijk over de dichtheid van de buitenste atmos feer, de verdeling van massa binnen de aarde en de buitenste ionosfeer.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 5