Tehuisleider: een zware, maar
ook een mooie taak
HET EINDE VAN DE REIZEN
VAN DS. HARTMANN
K. de Boer 25 jaar in de
christelijke vakbeweging
Tal van sollicitanten waren
eens zelf trouwe bezoekers
thuis
Na bijna twee jaar weer
OP DE PLAA TS R UST (slot)
Arbitrage tandartsen
en ziekenfondsen
Zilveren beker voor
varkensfokker
Vragen in Kamer over
huurverhoging
Man met eigen stijl en sterke
culturele belangstelling
Meer verzet tegen
atoomproeven
Onder
Organisatie voor de
kernenergie in werking
Theologische Hoge-
schooldag in Kampen
op 25 sept.
Doopvont met
stromend water
Studentenconferentie
in Nigeria
Maandag 5 augustus 1957
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 5
(Van één onzer redacteuren)
Zo'n tehuis voor militairen moet aan al de mannen in uniform een
echt thuis bieden. Of het aan dit doel beantwoordt, hangt voor een
zeer groot deel van de tehuisleiders af. Daarom moet het bestuur van
Pro Rege bij de keus van deze echtparen met de grootste zorgvuldig
heid te werk gaan. Zelfs in deze tijd van meer dan volledige werk
gelegenheid is er overigens liefhebberij genoeg voor deze functies.
Op de advertentie, die onlangs werd geplaatst, kwamen niet minder
dan 270 sollicitaties binnen. Opmerkelijk was, dat onder deze groep
niet minder dan 50 jonge mannen waren, die zelf in hun diensttijd
trouwe bezoekers van de tehuizen waren geweest. Zij solliciteerden,
omdat ze uit eigen ervaring wisten, dat een tehuisleider wel een zware,
maar ook een heel mooie en dankbare taak vervult.
Een zware taak is 't zeker, met name de parate troepen ingedeeld blijven,
in de grote tehuizen bij de legerplaat- kent zijn pappenheimers al gauw op
sen. Neem nu b.v. het tehuis bij het de prik. Dat heeft natuurlijk een groot
kamp „De Wittenberg", dat bovendien voordeel, want in deze tehuizen worden
aan een drukke militaire route gelegen vaak banden gelegd, die nog jaren na
is. De hele dag door vallen de chauf- de diensttijd trekken,
feurs hier binnen voor een kopje koffie Zo hield het echtpaar De Wilde m
en een koek. 's Middags is het tehuis het tehuis te Nunspeet op Tweede
een paar uur gesloten, omdat de zalen
dan in orde gemaakt moeten worden
voor de grote stroom, die 's avonds
komt. Maar zelfs tijdens die pauze zit
ten de mannen al weer op de stoep te
wachten, tot de deur van slot gaat.
Per dag komen hier zo'n 3 tot 400
bezoekers en het is te begrijpen, dat de
tehuisleiders aan een eigen huiselijk le
ven niet toekomen. Dit temeer niet,
omdat de tehuizen 's zondags ook open
moeten zijn. De jongens, die geen ver
lof hebben, moeten juist dén in het te-
huls de gezelligheid vinden. De leger-
predikanten houden hun kerkdiensten
in de grote kampen tegenwoordig in de
tehuizen. Het opmerkelijke Is, dat se
dert het invoeren van deze maatregel
het bezoek twee keer zo groot is als
vroeger, toen deze diensten in de leger
plaats zelf gehouden werden.
Zo'n wonder is dit ook eigenlijk weer
niet, want in de tehuizen volgt na de
kerkdienst het koffie-uurtje, net als
thuis. De koffie wordt 's zondags gratis
verstrekt en meestaf schuift de predi
kant ook bij in de kring. Voor het werK
van de legerpredikanten zijn de mili
taire tehuizen zeer waardevol. Hier le
ren ze de mannen in een ongedwongen,
huiselijke sfeer kennen. En de mannen
zelf komen er veel gemakkelijker toe
om met eventuele moeilijkheden naar
de dominee te gaan, als ze deze ais
mens bij een gesrek of een spelletje
meermalen ontmoet hebben.
Eén week-end in de maand hebben
de tehuishouders vrij, maar het valt
niet altijd mee om goede vervangers
voor hen te vinden. Eigenlijk moesten
er toch onder de burgerij echtparen
gevonden worden, die op zo'n zondag
de leiding van het tehuis eens wilden
overnemen. Ook aan het organiseren
van bijzondere avonden zouden trou
wens meer dan tot nu toe burgers
ter plaatse kunnen deelnemen. Ieder,
die een lezing kan houden over een
interessant onderwerp of een film
kan vertonen of wat anders op touw
kan zetten, is in de tehuizen altijd
welkom.
Op de achtergrond
Een tehuislelder zelf moet niet steeds
de gezelligheid in het tehuis „organise
ren". De jongens vinden hun eigen weg
wel. De één is verzot op televisie-uit
zendingen, een ander duikt met zijn
boeken in de studiezaal, een derde is
niet bij het biljart vandaan te slaan.
Wel moet hij bereid zijn eens bij te
schuiven in de kring om aan een ge
sprek deel te nemen of om eens aan 't
schaakbord plaats te nemen. Hij Is de
man op de achtergrond, die ingrijpt als
het nuttig of nodig is.
De leiders in de tehuizen van plaat
sen als Ossendrecht en Nijmegen, waar
de jongens slechts twee tot vier maan
den komen voor hun eerste opleiding,
hebben één groot nadeel. Zij leren hun
bezoekers nooit goed kennen. Een te
huisleider in een plaats, waar dezelfde
militairen zo'n 10 tot 14 maanden bi]
Kerstdag een reünie van oud-bezoekers.
Het werd een reuze gezellige dag,
waaraan niet minder dan 40 gewezen
militairen met hun vrouwen of ver
loofden deelnamen.
In de gastenboeken van de tehuizen
zijn veel dankbare ontboezemingen van
vertrekkende militairen opgetekend, die
duidelijk doen uitkomen hoe veel een
goed geleid en gezellig militair tehuis
voor de mannen in uniform betekent.
Een tehuisleider en diens vrouw moe
ten niet alleen bereid zijn om het eigen
gezinsleven op te geven en over ae
juiste tact in de omgang met de be
zoekers beschikken, zij moeten ook nog
bepaalde zakelijke en administratieve
talenten hebben. Want een tehuis Is een
zaak, waarin heel wat wordt omgezec.
Een paar cijfers
In één jaar worden in de gezamenlij
ke tehuizen 2 miljoen koeken en 1 mil
joen kopjes koffie verkocht. Een half
miljoen flesjes limonade en 300.000
pakjes sigaretten gingen over de toon
bank heen. Er werd 100.000 uur gebil
jart en er sneuvelden 35.000 ping pong-
balletjes. Voor gesprekken met thuis per
telefoon telden de mannen f 75.000
neer. Deze hoge cijfers - laten tegelijk
duidelijk zien, dat de militaire tehuizvei
voor duidenden „mannen in uniform"
een echt tweede tehuis
Een hoekje in het tehuis te
Roermond, waar een aantal be
zoekers zich rond de tehuislei
ders heeft geschaard voor een
praatje bij de koffie.
Strijd in Algerië
De Algerijnse opstandelingen heb
ben bij een gevecht met Franse
grenstroepen nabij Guelma aan de
Tunesische grens dertien man aan do
den verloren. De Fransen maakten een
aantal geweren buit. In grotten bij
Oran zijn zes verzetslieden gearres
teerd.
Vermiste Japanners in
China en Rusland
De directeur van het Japanse bu
reau voor repatriëring, Kono, heeft
donderdag verklaard, dat nog steeds
niets bekend is over het lot van 50.000
Japanners die in China en de Sowj et-
Unie vermist worden. Wel vreest men,
dat van de 40.000 Japanners die in
China vermist worden, er nog slechts
8000 in leven zijn en van de 10.000
vermiste Japanners in de Sowjet-Unie
nog slechts 1200.
(Ingezonden mededeling adv.)
Over de hele wereld vinden
meer mensen baat
bij BENNIES dan bij enig ander
maagtablet
Rennies blussen brandend maagzuur
onmiddellijk. Gewoon laten smelten
op de tong en Uw pijnen verdwijnen
in korter tijd dan U nodig had om
deze advertentie te lezen.
De bond van r.k. ziekenfondsen en
de stichting autonome ziekenfondsen
hebben geantwoord op het jongste
voorstel van minister Suurhoff, via
arbitrage tussen de maatschappij tot
bevordering der tandheelkunde en de
ziekenfondsorganisaties een oplossing
te zoeken voor het conflict tussen
tandartsen en ziekenfondsen.
De bond en de stichting zijn alsnog
bereid, een arbitrage te aanvaarden
zoals de minister die reeds op 18 mei
jl. voorstelde en die ten doel zou moe
ten hebben een tussenweg te vinden
tussen de vergoedingen van 25 en
27.64 per stoelminuut, die resp. van de
zijde der fondsen aangebonden en van
de zijde van de tandartsen gevraagd
waren.
Verlaging prijs blank brood
Tussen de minister van economische
zaken en de Nederlandse bakkerij
stichting heeft overleg plaats gehad
inzake de verlaging van de blank
broodprijs met 1 cent per brood van
800 gram, ingaande 19 aug. a.s. Deze
verlaging is naar het oordeel van de
minister gerechtvaardigd in verband
met de daling van de bloemprijs.
Ergens ter wereld bevindt zich een
bijzonder belangrijke zeug, die weldra
een nest biggen zal werpen welke het
wereldrecord zal breken voor het levend
gewicht van biggen van acht weken,
dat op het ogenblik op naam staat van
Groot Brittannië met 438.8 kilogram. De
verwachting is dat het mogelijk zal zijn
dat een zeug een nest biggen werpt van
453.6 kilogram. Om dit doel te bevorde
ren met het oog op verhoogde voedsel-
produktie, heeft het bekende Britse
vakblad „Farmer and Stockbreeder" een
zilveren beker en een geldprijs uitge
loofd voor de eigenaar van het eerste
nest acht-weekse biggen dat de 453.6
kilo haalt. Deze prijs is beschikbaar voor
alle beroepsfokkers van het Gemenebest,
Amerika en Europa. Alleen inzendingen
van firma's of personen die veevoeder
vervaardigen of verkopen zullen niet
worden geaccepteerd. Het huidige re
cord staat op naam van 18 Britse big
getjes die na 56 dagen een gemiddeld
gewicht van 24.5 kilogram hadden. De
Britse biggen werden op de voet gevolgd
door vijftien biggen uit Iowa (Verenig
de Staten), die 424.1 kilogram wogen.
Op de bodem van het Haines meer,
ongeveer 16 km ten noorden van To
ronto, is een kano gevonden, die vol
gens oudheidkundigen waarschijnlijk
5000 jaar geleden door Indianen is ge
bouwd.
Het lid van de Tweede Kamer de
heer Bommer heeft aan de minister
van volkshuisvesting en bouwnijver
heid de volgende vragen schriftelijk
gesteld:
1. Is de minister van oordeel, dat
de richtlijnen aan de gemeentebestu
ren, die hij uitvaardigde met betrek
king tot huurverhoging voor woning
wetwoningen, gebouwd met steun in
gevolge de bijdrageregeling 1950, kun
nen worden beschouwd als een wette
lijk besluit tot nadere vaststelling van
een huurprijs, als bedoeld in artikel 5
van het besluit bijzondere huurprijzen
1954?
2. Zo neen, welke betekenis moet
dan worden toegekend aan de mede
deling, welke huurders van in de eer
ste vraag bedoelde woningen ontvin
gen omtrent een vastgestelde voorlo
pige huurverhoging?
3. Is de minister bereid, alvorens
enig wettelijk besluit, als in de eerste
vraag bedoeld, te nemen, alsnog de
vaste commissie voor volkshuisvesting
en bouwnijverheid van de Tweede
Kamer in de gelegenheid te stellen
haar zienswijze kenbaar te maken?
Hartmann heeft gezien, hoe een nog
al voornaam burger een hondje, dat de
kinderen niet goed baas konden, met
eigen hand doodsloeg en in de gracht
wierp.
Naar Goes
De volgende dag reisden de Bohe
mers naar Goes, waar 's dinsdags de
classis zou bijeenkomen. Dit bleek ech
ter een vergissing te zijn; de classis
Zuid-Beveland vergaderde pas op 13
augustus.Zo lang konden ze niet in
Zeeland blijven.
De tocht naar Goes was dus een
vergeefse reis en ze konden die dag
ook niet terug naar Zierlkzee. Het eni
ge, wat er op zat, was hier de nacht
over te blijven en de stad eens te be
kijken.
Ze wandelden rond Goes en waren
vol lof over deze mooie plaats. Ook na
men ze een kijkje in het Schuttershof
met zijn schietbaan en grote tuin. De
waard bleek een Duitser te zijn; hij
was getrouwd met een meisje uit De
nemarken.
Toen hij de bezoekers Duits hoorde
spreken, nodigde hij hen uit, te blijven
eten. Het werd een gezellige, prima
maaltijd en van betalen wilde de gast
heer niet weten. Deze herbergier kon
bovendien aardig goed Latijn spreken
en speelde voortreffelijk op het elave-
clmbel.
De Engelse regering heeft te ken- Terug naar Zierikzee
nen gegeven, dat zij niet zal inter- De volgende dag reisden ze weer te-
veniëren met betrekking tot het be- naar Zierlkzee. Geen aangename
„,„if 01 reis. Er was veel minderwaardig volk
de Shell en de British Pe- aaB (iie hen voor Joden aanza-
troleum Company haar verkoopbelan- gen. Ook een vrouw („een oude geit",
gen in Israel af te stoten. I zegt Hartmann) die hem met haar ge-
Waarom werd Ds. Hartmann in Zierikzee zo slecht ontvangen? Zag
men de beide reizigers misschien eerst aan voor „vrome" oplichters?
Ze schenen voor de Zierikzeeënaars wel vreemde snuiters te zijn:
de mensen kwamen expres uit hun huizen lopen, om de vreemdelin
gen maar goed te kunnen aangapen. Sommigen zetten er zelfs hun
bril voor op!
Zo deden ze een slechte indruk op van deze stad, die ze trouwens
niet mooi vonden. Ook de jeugd stond hen niet aan. Slordig geklede
jongens liepen schreeuwend door de straten, vergezeld van al tamelijk
grote, touwtjesspringende meisjes.
Ze zagen de jongens ook bezig met een schijnbaar geliefd vermaak:
het vangen van honden. Kregen ze er een te pakken, dan werd het
beest aan de brug opgehangen, dood geknuppeld en in het water
gegooid. Zelfs ouderen deden er aan mee.
mene praat telkens lastig viel. En bij al
deze onaangenaamheden woei zijn hoed
over boord. In Zierlkzee kocht li ij een
nieuwe voor 13 stuivers, ook nog een
paar handschoenen voor dezelfde prijs
en een kam voor 4 stuivers.
De andere dag verschenen beide man
nen voor de classis. Toen Hartmann
vertelde over de toestand in zijn ge
boortestreek, waren de Schouwse pre
dikanten diep bewogen. Zonder uitzon
dering beloofden ze, hem te helpen.
Na afloop van de vergadering was
er, zoals dat altijd gewoonte was, een
maaltijd. Een voortreffelijk maal, waar
bij vlees, vis, wildbraad en diverse
groenten werden opgediend, bovendien
Rotterdams bier en Franse wijn. De
twee vreemdelingen kregen een ere
plaats aan weerszijden van de praeses.
Hiermee was aan hun bezoek te Zie
rlkzee een eind gekomen. Na een reis
vol wederwaardigheden met een schip
per, die de vorige dag verstek had la
ten gaan, omdat hij drongen was, en
twee keer oponthoud op een zandbank,
kwamen ze weer in Goes. Toen ze daar
vernamen, dat de classis Zuid-Beve
land pas over een maand zou verga
deren, vertrokken ze de volgende dag
naar Tholen.
Tholen
Hier logeerden ze weer in een her
berg bjj de stadspoort (ze schenen daar
een voorliefde voor te hebben). Goes
vonden ze mooier, tenminste wat de
gebouwen betreft, maar Tholen haa
toch ook mooie bolwerken en wandel
wegen.
Op het beenderenhuisje op het kerk
hof lazen ze dit versje:
Wat gij nu zijt,
was ik voor dezen.
Wat ik nu ben,
zult gij haast wezen.
(Aan de kerk te Groede staat op een
steun ditzelfde versje).
De volgende zondag zochten ze, na
de preek, de beide predikanten op, die
hun ook alle mogelijke steun toezeg
den.
's Maandagsmorgens 30 juli zeilden
Hartmann en zijn compagnon naar
Bergen op Zoom, waarmee aan hun
reis door Zeeland een eind gekomen
was.
Heel in 'tkort wil ik nog even hun
verdere lotgevallen vertellen.
Engeland en Frankrijk
Na hun reis langs een heel aantal
steden In ons land, kwamen ze op 27
oktober in Engeland. Daar zijn ze tot
1 september van het volgend jaar (1658)
gebleven. Wel is het te Londen ge
beurd, dat ze wegens geldgebrek een
keer zonder eten naar bed moesten,
maar in het algemeen werden ze ook
hier goed ontvangen. Ze haalden er een
bedrag van bijna 6000 pond sterling op.
Vandaar naar Frankrijk, speciaal de
omgeving van Parijs. Hier bleven ze
maar drie weken en vertrokken weer
naar Engeland.
Plotseling breekt het dagboek nu af.
Had Hartmann geen zin meer om
het af te maken? Of is misschien het
laatste gedeelte verloren gegaan? We
weten het niet. Uit ander bronnen we
ten we echter, wat er verder met Hart
mann gebeurd is.
Hij is enkele weken ziek geweest en
heeft de universiteiten van ons land
bezocht. Toen Is hij naar huis terug
gekeerd, waar hij 8 februari 1659 aan
kwam. Bijna 2 jaar was hij weg ge
weest. Zijn vrouw was In die tijd ge
storven; hij vond zijn kinderen zonder
moeder. Hij werd weer predikant te
Lissa en hertrouwde met een weduwe.
In 1680 maakte hij een tweede reis
door Nederland en Engeland, waar hij
aan de universiteit te Oxford tot doc
tor werd bevorderd. Deze reis duurde
niet zo lang als zijn eerste.
In 1691 kwam hij voor de derde keer
naar ons land. Hij bracht het niet ver
der dan Rotterdam, waar hij ziek werd
en stierf.
L. v. W.
(Van een onzer redacteuren)
De heer K. de Boer, vice-voorzitter
van het C.N.V. vierde donderdagmiddag
temidden van een grote schare belang
stellenden zjjn zilveren jubileum als be
stuurder van de chr. vakbeweging. De
voorzitter van het C.N.V., de heer M.
Ruppert schilderde de jubilaris in zijn
toespraak als „een nummer apart, een
man met een geheel eigen stijl en een
sterke culturele belangstelling".
De heer De Boer werd in het Friese
dorp Woudsend geboren, werd opgeleid
in het timmermansvak en had al vroeg
een grote belangstelling voor de chr.
jeugdbeweging. In 1932 werd hij be
stuurder van de Ned. Chr. Bouwarbei-
dersbond en een jaar daarna was hij
reeds hoofdbestuurder. Ook hier werd
hij dé man van het jeugdwerk terwijl hij
tevens zijn krachten wijdde aan de Cen
trale voor Werklozenzorg. In 1949 werd
de heer De Boer verbondsbestuurder
van het C.N.V. Hier verdiepte hij zich
een aantal jaren in de kwestie rond de
loonvorming tot hij in 1953 zijn baan
brekend werk in Nieuw Guinea begon
voor de oprichting van een chr. sociale
beweging aldaar.
Deze fata en data ontlenen we aan de
toespraak van de heer Ruppert, die de
jubilaris tenslotte namens het C.N.V. een
pick up met platen overhandigde. De
oud-bestuurder T. Palma, dorps- en
landgenoot van de heer De Boer, gaf
later een minder officiële maar zeer hu
moristische levensschets. Namens het
fonds „Draagt Elkanders Lasten", waar
van de jubilaris voorzitter is, sprak zr.
Van der Meulen, voor de K.A.B. de heer
A. Boersma en voor het N.V.V. de heer
J. Lageveen.
Tal van andere sprekers verhoogden
nog met redevoeringen en geschenken
de feestvreugde, tot de heer C. J. van
Mastrigt met een toespraak namens de
collega's de rij sloot. De heer De Boer
bedankte tenslotte met enkele nuchtere
woorden voor de hem toegezwaaide lof,
die hem vaak had doen denken: „Heb
ben ze het nu wel over mij?"
Tweehonderdzesenvijftig Britse ge
leerden hebben zich aangesloten bij de
oproep van de Amerikaanse geleerden
tot beëindiging van de proefontplof-
fingen met kernwapens.
Om de Amerikaanse openbare me
ning op te zetten tegen voortzetting
van de proeven met kernwapens heb
ben Quakers besloten op 6 augustus
aanstaande, de dag waarop in 1945 de
atoombom van Hirosjima ontplofte,
door te dringen op het terrein voor
dergelijke proeven in de Amerikaanse
staat Nevada, aldus hebben de organi
satoren van deze actie te New York
bekendgemaakt.
Het proefterrein in Nevada is streng
verboden voor het publiek. De Qua
kers zeiden dan ook inbreuk op de
wet te zullen maken.
Aan TANTE TRUUS
Zceuwsch Weekend
GOES
Mjjn beste nichtjes en neven,
We stonden vorige week met ons al
len voor een eenvoudig schuurtje, dat
we kerk zullen noemen, omdat daar
straks de mensen in zouden samenko
men voor een kerkdienst. De kerkmen
sen, ongeveer een dertig bij elkaar, en
dan reken ik er ook enkele babies bij,
die door de moedèrs op de arm werden
gehouden, bleven wat voor het kerkje
staan. Dominee stapte direct op ze af
en vertelde, dat hij nu eens bezoek had
meegebracht, mensen, die over het gro
te water (de Oceaan) naar hier waren
gereisd en die het prettig vonden om
samen met hen te luisteren naar een
preek over de Here Jezus.
Het is dan eigenlijk net of er een
wonder gebeurt, want opeens zie je dan
toch maar, dat je met deze arme India
nen over het belangrijkste in je leven
samen kunt praten. Er stond bij het
groepje een vriendelijke jonge vrouw,
die een snoezig kindje op de arm had.
Het kleintje was zeker nog geen jaar.
Met verwondering heb ik er naar ge
keken, niet om het kindje zelf, maar
omdat het zo warm ingepakt zat, ter
wijl het daar in New Mexico toch be
hoorlijk heet is. De kleine zwartoog,
die lief tegen me lacht, scheen er geen
hinder van te hebben.
Terwijl de anderen al gauw druk aan
de praat geraakten, ben ik met de jon
ge vrouw mee naar binnen in de ar
moedige hut gegaan, die, zo als ik jul
lie al vertelde, hogan genoemd wordt.
Ja, het was er binnen armoedig, maar
beslist niet vuil. Deze jonge vrouw had,
voor ze trouwde, ook al jaren lang op
de zendingspost gewerkt. Daarom was
het binnen in haar huisje ook netjes.
Lang kon ik daar niet blijven, want
de kerkdienst zou beginnen.
We gingen op de achterste bank zit
ten en konden daardoor de anderen
waarnemen onder de dienst. Bulten had
ik natuurlijk al gezien, dat ze wat an
ders gekleed waren dan de gewone
Amerikaanse mensen, maar je moer
heus niet denken, dat ze er bij liepen,
zoals je in Indianenboeken wel eens
ziet, met een krans van veren op her
hoofd, en verder niet veel aan. O neen!
Eigenlijk verschilde de kleding van
de mannen niet zoveel van die der ge
wone cowboys. De vrouwen droegen wtj-
de zwarte rokken en een donkere blous.
Het haar was stevig in een knot op
gebonden. Het is werkelijk niet eens
zoveel verschillend van de haarmode,
die je tegenwoordig wel eens ziet.
In de kerk dacht ik niet meer aan
verschil in kleding of gezichtskleur,
want ik luisterde naar de eenvoudige,
maar o zo fijne preek, die onder grote
stilte met aandacht door allen gevolgd
werd. De preek werd door de dominee
in het Engels gehouden, maar daarna
ging één van de Indianen-ouderlingen
diezelfde preek precies nog eens na
vertellen in hun eigen Navajo-taai.
Daarvan konden wij geen enkel woord
je verstaan, dat verzeker ik je. Maar
ook die tweede maal, dat de mensen die
preek hoorden, verroerden ze zich niet,
maar luisterden gespannen toe.
En wat hebben we kostelijk met el
kaar gezongen. Het waren voor ons
bekende wijzen, en de woorden kregen
we in een boekje voor ons. De uitspraak
De Internationale Organisatie voor
de Vreedzame Aanwending der Kern
energie, die gegroeid is uit het des
betreffende, op 8 december 1953 door
president Eisenhower aan de algeme
ne vergadering der Verenigde Naties
in een toespraak gedane voorstel, is
maandag officieel in werking getre
den. Zij werd op die dag n.l. door
de Verenigde Staten bekrachtigd,
waardoor 22 staten, waaronder drie
grote mogendheden de Verenigde
Staten, de Sowjet-Unie en Groot-
Brittannië haar hebben geratifi
ceerd.
was niet moeilijk. We wisten waarover
het ging In het lied, maar dat was ook
alles, omdat er In het Navajo's geen
enkel woordje Is, dat op Engels, Frans
of wat dan ook lijkt.
In die tijd was nog slechts een klein
deel van de Bijbel in die taal vertaald.
Misschien is het nu wel veel meer,
want het is al weer een poos geleden,
dat ik er was. Weet je wat nu zo heel
fijn van die mensen is? Ze kwamen ons
in de middag het dunne boekje, waar
in dat vertaalde Bijbelgedeelte stond,
als cadeau aanbieden, omdat ze bljj
waren, dat wij hun kerkdienst, daar
in die woestijn, hadden meegemaakt.
Ik verzeker je, dat dit boekje nog
een kostbaar bezit in onze boekenkast
is. Dat begrijp je wel.
Nu stop ik met mfln reisverslag hoor.
We keren in gedachten weer naar Goes
terug en een maal daar aangeland denk
ik weer aan onze „Sadrach". Deden jullie
lie dat ook? Maar liefst met je spaar
pot in het zicht. Dag hoor.
Jullie TANTE TRUUS.
De theologische hogeschooldag van de
Gereformeerde kerken onderhoudende
artikel 31 k.o. zal dit jaar op woensdag
25 september te Kampen in verschillen
de kerkgebouwen worden gehouden. Als
sprekers zullen optreden prof. P. Ded-
dens, prof. L. Doekes, prof. dr. H. J. Ja
ger, prof. H. J. Schilder en prof. C. Veen-
hof, allen hoogleraar aan de theologi
sche hogeschool, alsmede de predikanten
ds. R. H. Bremmer uit Zwolle, ds. E.
Teunis uit Monster en ds. P. Wulffraat
uit Amsterdam-c.
De nieuwe Gereformeerde kerk te
Voorburg, die binnenkort zal worden
gebouwd, de Fonteinkerk, zal een
groot doopvont met stromend water
krijgen. De kerkeraad heeft hiertoe
besloten, omdat hij de doopvonten in
de Gereformeerde kerken in het al
gemeen te klein acht, en te hoog.
Daardoor, aldus de kerkeraad, kan het
hoofd van een kind, dat gedoopt wordt,
er nauwelijks boven worden gehouden,
zodat vaak bij het dopen slechts en
kele druppels water worden gebruikt,
aangezien de doop de afwassing van
de zonde symboliseert moet niet wei
nig maar veel water worden gebruikt,
als zinnebeeld van een stroom van ge
nade.
Uit 60 landen zullen van 11 tot 21 sep
tember meer dan 200 vertegenwoordi
gers van studentenorganisaties in Ibadan
in Nigeria samenkomen en op de zeven
de internationale studentenconferentie
problemen bespreken, waarmee studen
ten in alle delen van de wereld gecon
fronteerd worden. De universiteitsstad
Ibadan ligt in het binnenland van Nige
ria, ongeveer 80 mijl verwijderd van de
kustplaats Lagos. De studenten zullen
bijeenkomen in de nieuwe Trenehard
Hall van de universiteit. De Nederlandse
Studentenraad draagt zorg voor de ver
tegenwoordiging van de Nederlandse
studenten op de conferentie, die tevens
wordt voorbereid door de Cosec (coordi
nating secretariat) te Leiden. Onder
meer zal de conferentie zich bezig hou
den met de aantasting van de rechten
van vrije studie in Algerije, Cuba, Cy
prus, Goa, Hongarije en Nicaragua.
