„Is God dan boos, als wij
blij zijn en zingen?"
Ds Hartman werd op Walcheren
vriendelijk ontvangen
In Zierikzee minder goed
Weer een „oude" synode?
ANDERE BLADEN
Naar het strand van Mariadei (II)
Papoea'kindertjes
in hoerastemming
i^adio
BRENGT IJ-
Eerst de Joden, nu wij.
Leuk onder jurkje
/i 'NiïLa 'i BH
Rock en roll uit
elektronisch brein
Eten en drinken
Zeeuwse Wandelingen
Onder
MIDDELBURG
Gelezen In
Rome blijft Rome
Roet in 'teten
Maandag 29 juli 1957
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
„Pas op, juffrouw, modder!
zeiden Kis Siong en Kim Tjong,
twee zorgzame Chineesjes, die een
complete warme maaltijd in blik
van hun toko-vaders hadden mee
gekregen en mij al drie zakjes ge
suikerde amandelen hadden geof
freerd. Maar ze staken hun gele
voetjes rustig in de zwarte mod
der, deelden kwistig zoute pinda's
rond en keken met sereen geslo
ten gezichtjes naar de natuur om
zich heen.
We liepen over het smalle modde
rige kronkelpaadje door de boesboes,
een lange sliert kinderen voorop, met
alle mogelijke spullen op hun hoofd,
de twee zwijgende Chineesjes in het
midden en een tweede groep, de wat
ouderen, achteraan. Daar tussendoor
lawaaiden Edward en Noach, de twee
kleinste aardappeltjes uit de klas, die
met glinsterende ogen van alles von
den, van alles zagen, en bij 't zien
van het kleinste torretje vlak voor hun
neus aan een tak, gedeelten uit hun
laatste Nederlandse taailesje aanhie
ven, in de geest van: „De tor brult,
de slang miauwt, de vogel blaft.
enz. Ze plukten een knobbeltje hiér uit
een boom, sabbelden op het jonge blad
van dié struik, of vonden een onoog
lijk vruchtje daar in een heester, dat
ze ook vergenoegd in hun mond from
melden.
Om je heen was het gekoer van de
duiven, het gekrijs van de pape
gaaien en de kaketoes, vreemde
kreten van andere vogels, die je nu
eens deden denken aan het knarsend
openpiepen van een oude deur in
verroeste scharnieren, dan weer aan
een gedeelte van een chromatische
toonladder, of soms ook wel aan
schaterend hoongelach.
Repertoire
De kinderen liepen welgemoed hun
hele schoolzang-repertoire af te draai
en. Hoewel hun stemming die van
„Hoera!" was, zongen ze keurig in de
maat, glashelder en heel zuiver. Het
deed wel wat vreemd aan tussen vro
lijke natuurversjes ineens een kerst'
liedje te horen of een „njanjian Ho-
hani", zoals zij hun geestelijke liede'
ren noemen.
Eén keer heb ik geprobeerd hen uit
te leggen dat het eigenlijk niet past
om van „Kom mee nu naar buiten",
over te springen op: „Houdt Gij mijn
handen beideWaarop de kinde-
DINSDAG SO JULI 1951
HILVERSUM I (402 m) AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram.
9.00 V. d. huisvr. 9.05 Gram. 9.35 Waterst.
9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50 V.
d. kleuters. 11.00 Orgelspel. 11.30 Sopr. en
piano. 11.50 Gram. 12.00 Mil. ork. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Lichte muz.
13.00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25
Theaterork. 13.55 Beursber. 14.00 Viool
en piano. 14.30 Jehova's Getuigen, rep.
14.40 Kinderkoor. 14.55 Promenade-ork.
15.25 Lichte muz. 15.40 Fanfare-ork. 16.00
Alt en piano. 16.30 V. d. jeugd. 17.15 Rit
mische muz. 17.25 Metropole ork, 18.00
Nws. 18.15 Pianospel. 18.30 De dierenwe
reld en wij, caus. 18.40 Orgelspel. 18.55
Parijs spreekt tot u. 19.00 Gram. 19.45
Filmpraatje. 20.00 Nws. 20.05 Cabaret.
21.45 Land voor de boeg, klankb. 22.25
Orgelconc. 22.50 Act. 23.00 Nws. 23.15
Beursber. te New York. 23.16 New York
calling. Daarna: Act. of gram. 23.2524.00
Gram.
HILVERSUM II (298 m) KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit.
kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
8.50 V. d. huisvrouw. 9.40 Lichtbaken.
10.00 V. d. kleuters. 10.15 Gram. 11.00 V.
d. vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Als de ziele
luistert. 12.00 Middagklok-noodklok. 12.03
Gram. 12.30 Land en tuinb.meded. 12.33
Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en
kath. nws. 13.20 Gram. 14.00 Idem. 14.30
Wij vrouwen van het land. 14.40 Brabants
ork. en solist. 15.30 Kamermuz. 15.55
Gram. 16.00 V. d. zieken. 16.30 Ziekenlof.
17.00 V. d. jeugd. 17.40 Beursber. 17.45
Regeringsuitz.: Rijksdelen overzee. Tus
sen Centraal Gebergte en branding in
Nieuw-Guinea, door L. Pagano. 18.00
Strijkork. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Gram.
19.00 Nws. 19.10 Comm. op 't nieuws.
19.15 Uit het Boek der Boeken. 19.30
Gram. 20.30 Act. 20.45 Holland Festival:
Noë, ou la destruction du premier mon
de, oratorium. (20.4521.00 Inleiding).
22.20 Wat dunkt u van de mens? caus.
22.40 Gram. 22.45 Avondgebed en lit. kal.
23.00 Nws. 23.1524.00 Nouveauté's.
TELEVISIEPROGRAMMA
NTS: 20.30 Journ. en weeroverz. 20.45
22.30 Filmprogr.
BRUSSEL (324 m) 12.00 Gram. 12.30
Gram. Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws.
13.11 Gram. 14.00 Operettemuz. 14.30
Koorconc. 16.00 Koersen. 16.02 Orgelspel.
16.30 Ork.conc. 17.00 Nws. 17.10 Gram.
17.15 Ork.conc. 17.45 Boekbespr. 18.00 Ka
mermuz. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40
Gram. 19.50 Caus. 20.00 V. d. vrouw. 21.00
Ork.conc. 22.00 Nws. 22.11 Pianorecital.
22.55—23.00 Nws.
Vrijdag is voor de eerste maal
een „Cessna" éénmotorig vliegtuig ge
land op het vliegveld van het binnen
lands bestuur van Ned. Nieuw-Gui
nea in de Baliem-vallei in Ned. N.
Guinea, nabij de plaats Waimena.
ren me hogelijk verwonderd aan
staarden. Eén gewaagde zelfs de op
merking: „Is God dan boos, als wij blij
zijn en zingen?"
Ik moest het antwoord schuldig blij
ven. En toen ik, ook deze keer, de
kinderen weer zo gemakkelijk hoorde
overspringen van het één op het an
der, kon ik'me inderdaad niet voor
stellen, dat God nu boos zou zijn op
deze kleine, blijde Papoea-kindertjes,
die juist één van hun mooiste geeste
lijke liederen hadden ingezet, en nu,
met grote, glanzende ogen om zich
heen kijkend, door de indrukwekken
de wildernis liepen, die wildernis, die
ogenschijnlijk tot in z'n kleinste on
derdeeltjes volkomen naar eigen be
lieven was samengesteld en opgegroeid,
maar die een harmonie in kleur en
vorm vertoonde, die alleen door de
Hand van de grote Schepper kon zijn
geformeerd. Het is me niet mogelijk,
de hoge, steile bergwand te beschrij
ven, waarlangs onze weg voerde. Een
dikke laag groen hing er in alle mo-
melijke nuances omheen. Keek je in
die dikke laag groen, dan ontwaarde
je kaarsrechte, enorm lange en slanke
boomstammen in een wirwar van liaan
en andere soorten slingerplanten. Er
viel van alles naar beneden: takjes,
vruchten in allerlei afmetingen, ge
vleugelde zaden, er roetste van alles
naar alle kanten weg, en het gonsde
en zoemde er van duizend insecten.
Naarmate we dichter bij het
strand kwamen werd de bergwand
lager en het groen minder hoog en
overvloedig. Er vlogen vlinders, zo
groot als zwaluwe in 'de mooiste
kleuren: hel blauw en oranje, en de
kinderen wezen me op een wande
lend takje of een gloeiend rode
krijgspapegaai ergens boven in een
woudreus.
Nog een paar modderpoelen, een
klim over een reusachtige boomstam,
die zich dwars over het paadje ge
drapeerd had, endaar was de zee.
Daarvan vertel ik de volgende week.
Seroei. Ph. v. d. BERG.
Prof. dr. K. Dijk, oud-hoogleraar aan
de Theologische Hogeschool te Kam
pen, somt ln het Centraal Weekblad
van de Gereformeerde Kerken de na
men op van de leden der komende sy
node te Assen. Van de 65 leden hebben
er 37 al eens een synode meegemaakt;
30 van hen maakten deel uit van de
vorige Gereformeerde synode (Leeu
warden 1955).
Aangaande de leeftijd der leden durft
prof. Dijk geen becijfering te maken.
Hij vermeldt alleen, dat van de pre
dikanten dr. Kraan van Vlaardingen
in 1889 geboren is en ds. Baarlink van
Nordhorn (Did.) in 1927 en tussen deze
leeftijden in liggen de jaartallen der
andere leden.
Ds. Baarlink ls In deze eeuw in leef
tijd slechts overtroffen door dr. J. C.
de Moor, die in 1905 als 27-jarlge reeds
op een synode verscheen.
Ter aanvulling van wat prof. Dijk
schrijft, zouden wij er op willen wijzen,
dat een herhaalde roep in de Gerefor
meerde kerkelijke pers niet weerspie
geld wordt in de samenstelling der ko
mende synode. De leeftijden van de 26
deelnemende predikanten nagaande,
constateert men, dat ds. Baarlink wel
een buitenbeentje is, want het dichtst
bfl hem in leeftijd staat dr. Praamsma
van Groningen, die 47 jaren telt. Voorts
zijn er nog twee predikanten van 49
jaar; de meerderheid der voorgangers,
22 dus, is 50 jaar en ouder, vier predi
kanten zijn de zestig gepasseerd.
Eigenaardig, dat de vorige synode van
Assen (1926) in dit opzicht veel pro
gressiever was, want zij telde verschil
lende jonge leden. Dr. Dijk noemt de
namen der nog levende predikanten.
Hun leeftijden nagaande bleek ons, dat
er toen vrij wat meer leden beneden ae
vijftigf waren dan heden. Ds. G. Laar
man was 30, dr. C. J. Goslinga 37, ds.
J. H. Telkamp 40, ds. H. A. Munnlk
42, ds. N. Postma 43, enz.
In het Hervormd Weekblad voor de
ring Nijmegen e.o. geeft ds. H. C. Touw
van Nijmegen een uitgebreid verslag
van de Duits-Nederlandse kerkdag te
Kleef. Op deze zeer geslaagde en druk
bezochte samenkomst sprak o.a. pror.
dr. A. J. Rasker uit Leiden. Na zijn
betoog wisselde men van gedachten
over de verhouding van Duitsers en Ne
derlanders.
Heinrich Giesen, algemeen secretaris
van de Duitse kerkdagen, vertelde dat
hij dit jaar voor het eerst met zijn jon
gen in Holland was. Er moest een
nachtverblijf gezocht worden. De jon
gen hoorde hoe gezegd werd: „Maar 't
is voor Duitsers". En hij vroeg angstig:
„Zijn wij dan zó slecht geweest, vader?"
Waarop vader zei: „Nu moeten wij be
leven, wat wij vijftien jaar geleden de
Joden aandeden. Dat weten de Hollan
ders. Toch nemen ze ons op". Het ant
woord van het kind was: „Dan houd ik
van die Hollanders".
Onder een wijdgerokt zomerjurkje
staat dit leuk uitstaande onderjurkje
allerliefst.
Het rokje is ruim aan de taille gezet
en heeft een brede strook afgezet met
een kantje, evenals het lijfjee.
Patronen in de maten 6810 jaar.
Ben.: stof 1.75 m a 90 cm breed voor
10 jaar.
WIJZE VAN BESTELLEN
Plak aan de adreszijde van een brief
kaart, naast en buiten het frankeer
zegel, het verschuldigde bedrag 1,05)
aan geldige postzegels en adresseer
deze aan de redactie van het Zeeuwsch
Dagblad, Lange Vorststraat 90, Goes,
Aan de andere zijde vermeldt u uw
naam, adres, maat en numm. (no. 247)
van het gewenste model. Plak nooit
meer dan 1,05 aan postzegels extra
op een briefkaart, want wat meer ge
plakt wordt is waardeloos.
Bestellingen onder rembours worden
niet aangenomen en de patronen wor
den niet geruild. De redactie heeft
geen patronen in voorraad, het per
soonlijk komen afhalen aan ons kan
toor heeft dus geen zin.
Het beroemde elektronische
brein „Vnivac" heeft een rock en
roll liedje, getiteld „Push button
Bertha", gecomponeerd nadat de
eigenaardigheden van de betrok
ken soort muziek in elektronische
taal aan de machine waren toe
vertrouwd. Het liedje had een
perfect ritme.
Dr. Robert Rich van de univer
siteit John Hopkins, die dit be
kend maakte, bekende echter, dat
„Univac" nog niet met Mozart
kan worden vergeleken.
eeflo tcfri» UfgaJ
In dit artikel reizen we verder
met Ds. Hartmann door Zeeland.
Een „Kollektenreise" noemde hij
in zijn dagboek deze reis.
Bij een kollekte verzamelen we
geld, uit het vorige artikel weten
we wat het doel was van zijn
tocht; geld verkrijgen om hulp te
verlenen aan zijn berooide geloofs
genoten uit zijn woonplaats Lissa.
Deze hele week bleven ze in
Middelburg logeren en van hieruit
brachten ze verschillende bezoe
ken aan Vlissingen en Veere.
Natuurlijk moesten de reizigers op
tijd hun „natje-en-droogje" hebben en
over deze noodzakelijke dingen vinden
we in de reisbeschrijving ook enkele
opmerkingen.
Hartmann vond de consumptie in
Vlissingen veel goedkoper dan in Mid
delburg. Dat kan echter ook wel aan
de soort „gelegenheid" te wijten zijn.
In Vlissingen betaalde hij voor een
fijn diner 10 stuivers, bier inbegrepen,
in Middelburg moest hij 6 stuivers
neerleggen voor een eenvoudige por
tie sla met eieren, vertelt hij.
Óver dat bier was hij slecht te
spreken. Het was zuur en duur: vier
stuivers voor een kan en dat wel in
het goedkope Vlissingen.
In Veere, waar men hen voor Joden
aanzag, gebruikten ze 's avonds in een
herberg een maaltijd, die bestond uit
komkommers met olie, peper en azijn,
hard gekookte eieren met botersaus,
een schoteltje kersen, een pint wijn
en drie kruikjes „bier (weer slecht).
Het kwam hen op een gulden de per
soon.
Verschrikkelijk duur, die eterij, en
meestal niet naar hun Boheemse
smaak.
Vlees zagen ze wel in de winkels,
vette kalveren zoals hun eigen land er
geen had, maar in de herbergen was
het meestal vis, die men hen opdien
de. In Zierikzee kregen ze een keer
rundvlees met peterselie toebereid. Ze
hebben zelfs een keer rog gegeten. En
veel sla. Daar was het dan ook zomer
voor! I
Indruk van de steden
De drie Walcherse steden hebben
ze ook goed bekeken. Over de meest
berende gebouwen heeft hij iets ver
teld, soms met vreemde opmerkingen
erbij. Wist u, dat de bouwmeester van
de Lange Jan de toren met opzet wat
scheef heeft gebouwd, om zich te wre
ken over een hem aangedaan onrecht?
Ik lees zoiets hier voor 't eerst.
Overigens is Middelburg een schone
en zindelijke stad en de bewoners zijn
bescheiden.
Anders dan in Veere, dat hem niet
meeviel, evenmin als de bevolking. Hij
vond het er niet zo zindelijk en er
was veel slecht volk in de stad. De
Grjte Kerk vond hij een pracht ge
bouw, maar het Stadhuis viel hem te
gen, vooral van binnen.
In Vlissingen was het juist kennis
en daar kocht hij van een Pools koop
man uit de Ukraine (wat is de wereld
klein!) een kompas.
Verder vielen hem nog een paar ei
genaardige gebiuiken op bij geboorte
en sterfgeval.
Aan de huisdeur van een kraam
vrouw zag hij een bordje hangen met
fijn kamerdoek bespannen (op meer
plaatsen werd dit gedaan, men noem
de dit kraamkloppertje).
Wanneer er een aanzienlijk man ge
storven was, werd zijn wapen boven
de huisdeur gehangen en later naar de
kerk gebracht, waar hij begraven was.
Maar de reis van Hartmann was
geen vakantiereis om de bezienswaar
digheden te bekijken. Hij deed ook
zaken. Op 19 juli had er in de Nieuwe
kerk te Middelburg een vergadering
plaats van de classis Walcheren. Daar
bepleitte hij zijn zaak. De predikanten
zegden allen hun medewerking toe en
ieder zou in zijn eigen gemeente een
kollekte houden voor de Boheemse
geloofsgenoten.
Met Hebreeën 6 10 bedankte Hart
mann voor de toegezegde hulp.
Naar Zierikzee
Op Walcheren was men klaar, de
reizigers gingen nu andere delen van
Zeeland bewerken.
Op zaterdag 21 juli vertrokken ze
s morgens om acht uur naar Zierik
zee, waar ze om 1 uur aankwamen.
Het was weer een snikhete dag en op
de Oosterschelde stond zo goed als
geen wind.
Ze besloten, eerst naar de oudste pre
dikant, Ds. Bruinvisch, te gaan. Maar
daar hadden ze pech. Toen ze de
dienstbode vroegen, om de dominé te
mogen spreken, kwam ze terug met
de boodschap, dat dominé hen niet
kön ontvangen: hij was in zijn stu
deerkamer bezig met zijn preek voor
morgen. Zonder eerst eens te informe
ren, wie ze waren en wat ze kwamen
doen, werden ze naar de burgemeester
verwezen.
Omdat het zaterdag was, wilden
ze echter niemand meer lastig val
len, zeker geen predikanten, en na
men hun intrek bij een weduwe,
dicht bij de poort, die daar een her
berg had.
's Zondags gingen ze naar de Grote
Kerk, waar Ds. Bruynvisch preekte,
de zoon van die van gisterenmiddag.
Deze jonge editie scheen van 't zelfde
slag te zijn als zijn vader. Toen ze
hem na afloop van de kerkdienst volg
den, wilde hij hen nauwelijks te
woord staan. Met de ellebogen over de
onderdeur van zijn woning geleund,
hoorde hij met een stuurs gezicht de
toespraak aan, die Hartmann op de
stoep hield. Hij stuurde hen met een
kluitje in het riet, in dit geval naar
Ds. van Doreslaer, de voorzitter van
de classis.
Toen ze bij dezen aanklopten, wer
den ze vriendelijk ontvangen, maar
hij deelde hun mee, dat niet hij, maar
Ds. Bruynvisch (de oude) praeses zou
zijn van de eerstvolgende klassikale
vergadering.
Dus weer naar Ds. Bruynvisch Sr.
Nu deed mevrouw open: haar man kon
hen niet ontvangen, had vanmorgen
gepreekt en was erg moe. Of de heren
maar naar de burgemeester wilden
gaan.
Maar de heren lieten zich deze keer
niet afschepen en kregen inderdaad de
oude dominé te spreken. De kennis
making viel boven verwachting mee.
Ds. Bruynvisch zou hun zaak op de
classisvergadering bespreken en zegde
hun alle mogelijke steun toe. Zijn zoon
bracht hen naar de burgemeester, die
hen vriendelijk ontving toen hij ver
nam met welk doel ze hier gekomen
waren.
In het slotartikel over het laatste
deel van de reis van Hartmann en
Cyrillis.
L. v, W.
De Indiase minister van defen
sie, Menon, heeft te Londen verklaard
dat de Indiase troepen in Kasjmier
minder in aantal zijn dan op grond
van de bestandsovereenkomst met
Pakistan is toegestaan.
Aan IANTE TRUUS
Zeeuwsch Weekend
GOES
Mijn beste Nichtjes en Neven,
Al zou ik niet willen, toch moet ik
vandaag weer even verder gaan met
het verhaal van mijn reis, want jullie
hebben je zelf al afgevraagd, waar
kwam die ene man opeens vandaan,
die tante Truus zo de schrik om het
hart deed slaan, terwijl ze toch ook
schreef, dat ze die hele dag haast geen
mensen zag. Nou die vraag heb ik me
zelf toen ook een paar keer gedaan,
maar de andere dag kreeg ik er van
zelf het antwoord op. Het was heel
waarschijnlijk een Indiaan geweest,
omdat hij niet al te best Engels sprak.
Onder elkaar spreken zij het Navajo
dialect, en daardoor komt het dat ve
len met het Engels niet al te vlot over
weg kunnen. Maar ook zo'n Indiaan
moet toch ergens vandaan komen, hé?
Dat spreekt.
Ik zal je maar eens vertellen, hoe we
de volgende dag, dat was zondag, heb
ben doorgebracht, dan komt meteen
het antwoord op de vraag, waar in die
eenzaamheid die man vandaan kwam.
Het was geen kunst de andere
morgen vroeg op te staan, want de
warmte joeg me het bed wel uit,
waarvan ik ook heus geen spijt had,
want ik dacht: straks thuis zal ik
wel eens een keer duchtig uitslapen,
hier wil ik rondkijken. Rond te kij
ken was er wel. Midden op die ein
deloos wijde hoogvlakte waren heel
wat gebouwen als om een groot
plein bijeen gezet.
Nu stonden die gebouwen niet vlak
tegen elkaar aan hoor, zoals met de
huizen op een markt. Nee, er was
plaats genoeg tussen, maar toch was
de ruimte van het plein wel zo onge
veer als van onze markten. Waarvoor
waren er zoveel nodig vraag je? Wel,
daar was een school, een huis, waarin
maandenlang de grotere Indianen jon
gens en meisjes hun thuis hadden, een
internaat noem je dan zo'n gebouw,
verder een ziekenhuis, een kerkje, een
huis, waar verpleegsters en onderwij
zeressen woonden, een huis voor de
dokter en een voor de dominee en
hun gezin. En ja dan nog enkele an
dere bouwsels meer. Dat alles zo maar
in de wildernis.
„DE MUZIEK MEE".
Onze gastheer, de dominee, vertelde
dat hü die morgen niet hier in het
kerkje preekte, maar ergens „wat ver
der weg", zei hij. Nu zegt zo'n aan
duiding niet veel hé? Of wij soms mee
wilden? Wat hebben wij ijverig „ja"
geknikt.
Na het morgeneten direct op weg
In een auto natuurlijk.
Met ons drieën zaten we voorin ge
pakten dat met die warmte, doch
we bleven er welgemoed bij, hoor.
Achterin zatendrie Indianen met
grote koperen muziekinstrumenten.
Die zouden ze hard nodig hebben,
want in het kerkje waarheen we gin
gen was geen orgel, zelfs niet een heel
kleintje en daarom zouden zij spelen
en namen ze „de muziek mee".
Dit waren mensen, die al Christe
nen waren en die een tijdlang het le
ven op de Zendingspost hadden mee
gemaakt. Echt fijne mensen, waarmee
je kostelijk kon praten, ook over de
Here Jezus.
HOBBELEN.
We reden hetzelfde zijweggetje
eerst af, dat we de vorige avond
gekomen waren en daarna een klein
eindje over de hoofdweg en toen
ging dominee vrolijk zomaar de
woestijn in met de auto. Het hob
belde wel duchtig. Het ene ogenblik
stak de kop van de auto vinnig om
hoog en het andere moment keken
wij er op neer, want wij waren weer
gerezen.
Gevaar was er niet behalve van een
beetje misselijk worden van al die
deining. Gelukkig hield mijn maag
zich keurig. Het terrein golfde weinig,
maar in geen velden of wegen zag ik
enig levensteken en ik zat me ver
wonderd af te vragen, waar die do
minee ter wereld een mens zou vin
den voor zijn kerkbeurt. Opeens, mid
den in die verlatenheid, laat me die
vrolijke baas de claxon van zijn auto
blerren, dat ik verschrikt opsprong.
„Dat is onze kerkklok", zei hij wel
wat ondeugend lachend om de schrik
van me. Kerkklok....!!
EEN DUIK 1
En ja, opeens, we hadden met de
auto weer een leuk duikje genomen,
zagen we een heel simpel houten
schuurtje, opgebouwd van heel dunne
boomstammetjes, waartussen men de
openingen met aarde had dichtge
maakt. De kleur van het „kerkje" was
precies eender als van de hele omge
ving, zodat je het niet zag. Dominee
wees op enkele hutten, die op enige
afstand stonden. Ja, toen ze gewezen
waren, zag ik ze ook, maar ze waren
haast niet te onderscheiden van hun
omgeving door dezelfde kleur. Vlak
naast de „kerk" stond ook zo'n hut,
„hogan" wordt die daar genoemd. Ook
al vaal en armoedig. Nu begreep ik
wel, dat de vrager van de vorigö
avond waarschijnlijk in een van die
verdwaalde hogans uit die buurt
woonde. En daarvan was ik geschrok
ken. Erg dom van me, maar ik wist
toen ook nog niet wat prettige en
zachtmoedige mensen de Navajo-Indi
anen zijn.
Ja, nu moet ik toch beslist volgende
week jullie even meenemen de kerk
en die hogan in, vind je ook niet?
Dag allemaal. O ja. Denk om Sa-
drach en zijn vriendjes!
Tante TRUUS.
Burgerlijke Stand
Geboren: Christina, d.v. J. Brouwer en
C. Kasse; Melianus H. A, z.v. G. A. Gom.
mies en F. Tehubiluluw; Simon, z.v. S.
Klapwijk en G. Oskam; Franciscus J.,
z.v. W. F. den Hollander en B. Geerse;
Catharina E., d.v. H. C. A. de Rijk en K.
den Heijer; Elizabeth A., d.v. M. P. Goe-
degebuure en C. Bruggeman; Johannes
J., z.v. J. Roeleven en G. J. Semeijn; Wil
lem J., z.v. J. A. Duininck en P. van
Schaik; Gertrude W., d.v. M. P. Bos en
W. C. Reinhoudt; Maatje J., d.v. G. F. Si
mons en W. S. Blommaert; Pieter, z.v.
M. P. de Bruin en M. S. de Jonge; Wiets-
ke, d.v. P, Luitwieler en W. Roeleven;
Veronique E., d.v. D. Rijkse en T. N.
Kesteloo; Jan C., z.v. J. B. Wisse en W.
C. Adriaanse; Maarten M„ z.v. H. J.
Wouterlood en M. M. E. J. Snijders; An
na M„ d.v. C. J. Michielsen en S. A. van
de Velde; Johanna, d.v. J. de Steur en L.
Jacobse; Thecla S. E., d.v. J. F. Bastiaan-
se en E. de Boer; Johanna S. W., d.v. P.
B. S. van Hooijdonk en W. A. Hartman;
Hilligje C., d.v. J. C. Zwart en N. Caste-
leyn; Elise M., d.v. C. L. de Klerk en S.
M. van de Woestijne; Helena C„ d.v. J. J.
Tevel en C. A. van Zweeden; Johannis
R., z.v. W. J. de Bree en J. Alma; Juli
ana R., d.v. P. Nahumury en F. Mual;
Dominieus P., z.v. D. K. de Rooy en E.
M. D. La Poutre; Cornelis J.. z.v. C. .1.
Luyk en M. Schmeil; Wilhelmina, d.v. W.
K. Zwigtman en N. C. Huibregtse,
Ondertrouwd: L. Stroo, 23 j. en E. F.
Leenhouts, 23 j.; P. J. J. van Belle, 23 j.
te Eindhoven en A. Blaauw, 20 j.; J. W.
T. Quist, 25 j. en J. W. Stoter, 24 j.; J.
W. Perrels, 30 j. en M. R. Schunselaar,
26 j.; H. Schout, 21 j. en S. den Engels
man, 18 j.; Ch. F. H. Hazenbosch, 22 j. en
A. C. J. Verniel, 24 j.; J. J. Cappon, 22 j.
en J. Malgo, 20 j.; F. H. H. Picard, 28 j.
en W. van Meerendonk, 27 j.; A. F.
Swart, 23 j. en M. E. van der Zee, 19 j.;
P. M. Groenewegen, 33 j. en C. T. Wa-
beke, 21 j.; A. O. M. Vermoet, 25 j. en
E. L. Weemaes, 28 j.
Gehuwd: J. A. Noordermeer, 44 j. en
A. Bijloo, 35 j.; H. van Hoogen, 25 j. en
A. Schouten, 26 j.; T. Bosgra, 24 j. en
A. L. Lorier, 23 j.; J. Dingemanse, 25 j.
en J. EVisser, 20 j.; J. van der Hoek,
27 j. en E. de Klerk, 22 j.7 M. Avelino, 25
j. en C. A. van Kleven, 23 j.; C. J. van
de Berge, 27 j. en A. E. Wolders, 22 j.; S.
Hamelink, 22 j. en F. W. Cosijn, 19 j.;
A. Wijkhuis, 74 j. en M. Kallenberg, 61
j.; B. Vader, 24 j. en H. G. van Luyk, 19;
W. A. de Kraker, 27 j. en J. A. Huibregt
se, 22 j.; G. Ottens, 25 j. en C. P. Meer
man, 24 j.; A. van Hoogenhuizen, 21 j. en
C. A. F. de Regt, 18 j.; J. J. Tevel, 25 j. en
J. C. Vos, 22 j.; J. C. Vader, 21 j. en M.
E. Willemsen, 20 j.
Overleden: C. de Broekert, 70 j„ geh.
met K. K. Nagelkerke; A. J. Versluijs,
78 j., wedn. van A. F. Karreman; M. J.
Vlijberge, 83 j., wedn. van M. Damen;
B. J. Bonhof, 64 j., geh. met V. M. Dem-
ming; J. Versluys, 83 j., geh. met J.
Sohuman; G. Burggraaf, 57 j.; F. F. de
Vries, 64 j., geh. met J. P. van Leuven;
A. de Potetr, 86 j., wedn. van L. Dinge
manse; J. P. J. Nuijs, 87 j., wed. van W.
Radder; P. A. Hoogesteger, 47 j., wedn
van C. E. Wijkhuisen; W. de Bree, 87 j.,
geh. met K, Flipse; J. J. Francois, 85 j.,
wed. van J. Simpelaar; E. J. J. Mulder.
j., geh. met L. L. Hendrikse; J. van
der Klooster, 54 j., geh. met J. G. Baas;
de Bree, 69 j., wedn. van J. G. Hu-
brechsen; L. Poppe, 82 j., wed. van P.
Brouwer; C. J. Bruker, 69 j., wed van
J. Visser.
„Samengaan met Rome?", dat is da
vraag die ds. S. Kooistra uit Welsrijp
plaatst boven een artikel in „De Chris-
telijk-Historische Nederlander". Domi
nee schrijft dan;
Rome blijft Rome. Dat heeft de ge
schiedenis telkens bewezen. Als Chr.
Hist, mogen wij niet vergeten, dat
twee delen onzer Unie (de C.H. kie-
zersbond van dr. De Visser en de Fries
Chr. Hist.) een sterke nadruk legden
op ons Prot. karakter. Wij hebben
daarom in de vroegere coalitie nooit
zo van harte meegedaan als de A.R.
Voorts denk ik aan een Rooms citaat
in één van de boeken van Adolf Kel
ler; „Waar wij Roomsen zwakker zijn,
daar eisen wij uw beginsel, Protestan
ten, n.l. vrijheid; waar wij sterker
zijn, daar eisen wij ons beginsel, n.l.
eenheid". Ik schrijf dit niet uit be
krompen anti-papisme. Integendeel, ik
ben van mening, dat wij nooit de
sterkste nadruk moeten leggen op ons
anti-dit of dat, maar op ons pro-zijn
voor iets. Dus niet in de eerste plaats
anti-Rooms, maar Pro-testant (bete
kent oorspronkelijk niet enkel prote
steren, maar ook openlijk uitkomen
voor onze geloofsovertuiging). Niet in
de eerste plaats anti-socialist, maar pro
de persoonlijke verantwoordelijkheid
van een ieder in de maatschappij. Al
leen op deze wijze bewaren wij onze
eigen zelfstandigheid het best. Daar
om moeten wij zowel de Doorbraak
afwijzen, als het samengaan met Ro
me in een gemeenschappelijke organi
satie.
In hetzelfde artikel m**kt ds. Kooi
stra enkele opmerkingen over de so-
cialisatiepolitiek van de P.v.d.A.:
Anderzijds kan de P.v.d.A. zelf wel
eens roet in het eten gaan gooien, door
haar socialisatiepolitiek te willen
doorzetten. Woorden als van prof.
Schermerhorn in de Eerste Kamer
over socialisatie van het grondbezit
onthullen ons de wezenlijke bedoeling
van het socialisme. Zo kunnen de niet-
socialistische partijen wel eens nood
gedwongen tot samenwerking moeten
besluiten, wil er nog geregeerd kun
nen worden. Laat dit dan een samen
werking zijn op zuiver zakelijke gron
den. Maar voor géén prijs verlang ik
me, z.g.n. omdat wij zouden stoelen op
dezelfde wortel des geloofs. Als dit het
motief zou zijn voor Rome en ons om
de vrijage te hernieuwen, dan wil ik
een stap verder en Rome uitdagen om
mee te doen in de Wereldraad van
Kerken. Eigenlijk zouden we, gelijk
Hoedemaker heeft gezegd, het concilie
van Trente nog eens samen met Rome
moeten overdoen. Maar zie, dan kan
Rome niet meedoen. Dan blijkt, „de
zelfde wortel des geloofs" ineens niet
te werken. Daarom hoop ik eigenlijk,
dat de P.v.d.A. nog regeringspartner
kan blijven, door haar socialistische
wensdroom maar op te schorten en
enkel met ons te jagen naar sociale
gerechtigheid. Voor het evenwicht der
politieke verhoudingen in ons land zou
dit het beste zijn.
