Ds. ADAM SAMUËL HARTMAN MAAKT REIS DOOR ZEELAND Begin op 12 juli 1657 c. UIT DE KERKEN F PRISMA Zeeuwse Wandelingen Wrak Amerikaans toestel gevonden Geef visa, Heer! Wee U) criticastertjes Plastic regenjas met hoedje voor f 13.- De bontj 'as De mormonen en wij 'epweumcj tpanddruk van diakenen Maandag 22 juli 1957 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 4 Ons land staat bekend als een toevluchtsoord voor vervolgden. Joden uit Portugal, Hugenoten uit Frankrijk, onze buren uit de Zui delijke Nederlanden die vanwege bun geloof uit hun land moesten vluchten, zijn de vorige eeuwen hier gastvrij ontvangen. Kort vóór de laatste wereldoorlog kwamen hier Joden, die Hitler in Duits land niet langer wilde dulden. En van de ontvangst van de Honga ren enkele maanden geleden we ten we allemaal te vertellen. Ons land staat er ook voor bekend, dat het gul geven kan als er nood is. Hoe- .veel heelt ons volk niet opgebracht toen op 1 lebruari 1953 een deel van ons va derland en ook van Zeeland overstroom de. Wat een groot bedrag is er geofferd voor de Hongaren. En als de radio èr zich mee gaat bemoeien komen er grote be dragen los. Een paar jaar geleden voor de kankerbestrijding, nu voor het mis deelde kind. Vroeger was dat ook al bekend in het buitenland. Vandaar een paar artikelen over een „collectereis" van precies 300 jaar geleden. Nood in Lissa Om dat goed te kunnen begrijpen, moeten we even naar Oost-Europa, naar de landen die nu achter het IJzeren gor dijn liggen (maar toen waren er zulke gordijnen nog niet). Er was een oorlog tussen Zweden en Polen uitgebroken. In Bohemen was men pro-Zweeds en verheugde men zich op overwinningen van Zweden. Geen won der, de Polen hadden de mensen hier onderdrukt, vooral de Protestanten. Die beschouwden de Zweden als bevrijders, die hen van de geloofsdwang zouden verlossen. Het is anders uitgelopen. Uit wraak tegen de Evangelische bewoners heeft de Poolse adel in 1656 de stad Lissa ver brand en geplunderd. De bewoners wer den overal heen verstrooid, de geeste lijken vluchtten meest naar Silezië. De bekende opvoedkundige Comenius vertrok naar Amsterdam en ging later in Naarden wonen, waar hij ook begraven is. Verder gingen drie geestelijken naar Holland om hulp te zoeken voor hun ge teisterde landen. In het begin hadden ze niet veel succes, men vond hun geloofs brieven niet voldoende». Waren deze mensen wel te vertrouwen? Er zwierven zo dikwijls „vrome" bedelaars door ons land met ontroerende verhalen en vrome smoesjes. Die later oplichters bleken te zijn. Tenslotte gaf Amsterdam ƒ2000,voor de leniging van de nood. Adam Samuel Hartman Op raad van Comenius kwamen er nog twee naar hier; de predikant van Lissa, Adam Samuel Hartmann (zijn broer Paul was hier al) en een leraar van het gymnasium Paul Cyrillus. Hun bedoe ling was heel Nederland te bereizen om het medelijden van ons volk op te wek ken en geld te verzamelen. Van deze reis heeft Hartmann een beschrijving gege ven, een dagboek noemde hij het. Vooral Zeeland wordt er uitvoerig in beschre ven. Het is in het Duits geschreven, oud- Duits van 300 jaar terug, doorspekt met Latijn, toen de taal der predikanten. Deze Hartmann was de zoon van een predikant, aan verschillende universitei ten had hij geneeskunde, rechten en the ologie gestudeerd. In 1651 was hij beroe pen te Lissa, was het jaar daarop ge trouwd en ging op 15 mei 1657 met zijn vriend op reis. Hij was toen 30 jaar. Via 4 Berlijn en Hamburg kwamen ze te Am sterdam, waar ze enkele besprekingen hielden en dan begon hun grote reis. Juist 300 jaar geleden, op woensdag 12 juli 1657, voeren ze per schip van Dord recht naar Zeeland. Aankomst in Middelburg Het was een hete zomernacht toen ze langs Zierikzee voeren en de volgende morgen zagen ze de torens van Veere en Middelburg. Het was een lage eb met het gevolg dat hun schip in de buurt van Arnemuiden aan de grond liep. Van daar begon hun reis naar Middelburg. Arnemuiden had toen nog grachten en wallen (er is nog iets van over) en maak te een goede indruk op hen. Het koren stond er prachtig voor, begon al rijp te worden en onkruid was er haast niet De politie te Taipeh heeft meege deeld, dat donderdag in het gebergte ten zuiden van Taipeh op Formosa 't wrak is gevonden van een Amerikaans transportvliegtuig van het type, C-47, dat sedert dinsdag met zestier. perso nen aan boord werd vermist. Het toestel werd gevonden, nadat boeren in het betrokken gebied de autoriteiten hadden meegedeeld, dat zij een luide knal in het gebergte had den gehoord. te zien. Hulde aan de Arnemuidse boe ren! Voorbij de zoutketen bereikten ze 's morgens om 8 uur Middelburg, waar ze in een herberg dicht bij de poort logeer den. Deze en de volgende dag gebruikten ze om verschillende predikanten te be zoeken en wat van de stad te zien. Zo namen ze ook een kijkje in de Munt, een gedeelte van de Abdij, waar ze Zeeuwse munten zagen slaan. Op zaterdagmiddag 14 juli had er een grote bijeenkomst plaats in de consisto riekamer van de Nieuwe Kerk. Een der tigtal personen waren hier aanwezig burgemeesters, predikanten en enkele vooraanstaande ingezetenen. Hartmann hield een toespraak, waarin hij het doel van zijn reis uiteenzette en om hulp ver zocht voor zijn getroffen landgenoten. In het Latijn, de taal die alle geleerden verstonden en waarvan hij zich later bij kennismaking met andere predikanten in Zeeland nog dikwijls bediende. Tevens overhandigden ze hun geloofs brieven, die in orde waren. Naar Vlissingen De volgende dag was een zondag. Daar het te warm was om te lopen gingen ze met een wagen voor drie stuivers per persoon. Ze kwamen net vóór kerktijd aan, ds., Cornelis Somer preekte. 's Avonds maakten ze een kerkdienst mee in de stampvolle St. Jacobskerk, waar vier kinderen gedoopt werden. Volgens het dagboek van Hartmann ging dit eigenaardig toe. De predikant kwam niet van de preekstoel, maar strekte zijn arm uit, terwijl de moeder het kind zover mogelijk in de hoogte moest steken om het doopwater te kunnen ontvangen. La ter hebben ze in de Franse kerk in Mid delburg eveneens zo'n vreemde doop- dienst meegemaakt. Te voet gingen ze 's avonds terug naar hun logement in Middelburg, langs een mooi beplante weg waaraan prachtige buitenhuizen stonden. Dat zal de Oude Vlissingseweg wel geweest zijn. L. v. W. HOE VINDT U DAT NU? „Hoe vindt u dat nu?" is de laat ste zin uit eén brief, waarin een le zeres ons haar leed vertelt. Ze is niet zo jong meer, doch ontmoette na een leven van zorg voor haar ouders, toch nog het geluk. En alle broers en vooral zusters komen in opstand, praten en praten maar, om een huwelijk te voorkomen. Ze bren gen alle mogelijke geschut in actie en ontzien niets. Of ze nu werkelijk een huwelijk kunnen tegenhouden? In geen geval, dit voorop. Veel van dat geschut is van hout, dus niet werke lijk bruikbaar, lezeres. De oorzaak van hun eensgezinde activiteit schuilt natuurlijk in die éne oorzaak: een erfenis van een suikertante dreigt hun te ontgaan (de tante zelf telt niet mee). Hoe wij het nu vinden? Moraal is iets, dat bij een heleboel mensen bij hun eigen belang ophoudt. Overigensook de volgende kwes tie ligt in eenzelfde vlak. HIJ IS BIJZIENDE Een meerderjarig meisje is verloofd en wil de volgende stap doen: het hu welijk. Ook hier weer meent de ge hele broers-en zusters-schaar zich er mee te moeten bemoeien en ditmaal komt de brief van een zuster. Die verloofde is namelijk heel erg bij ziende en draagt 'n zware bril. Nu menen dan die broers en zusters dat hij wel eens helemaal blind kon wor den en dan de kost niet kan verdie nenOf de broers en zusters dan voor dit gezin aangesproken kunnen worden en zo ja hoe dit huwe lijk te verhinderen. Want (schrijft men) dat moet toch kunnen. Het woord huwelijksbeletsel wordt ook nog gebruiktover klok en kle pel gesproken. Welke ontdekkingen men ook gedaan moge hebben in het rijk der eigen liefde, er blijven daar nog genoeg onbekende streken overzelfs voor ons, die nog al eens wat mee maken. Dit was werkelijk heel erg... Nee, u kunt gelukkig niets tegen dit huwelijk doen en geen geluk in de weg staan ut vrees voor uzelf. Me nige niet-ziende verdient de kost voor een gezin, welk feit uw vrees nog dwazer maakt. VERZEKERING. Een lezer verzekerde zich en zijn ge zin tegen de gevolgen van wettelijke aansprakelijkheid. Op zijn terrein (tuin) greep zijn hond een bezoeker en scheurde diens broek stuk. Hij krijgt nu geen vergoeding van ae verzekeringsmaatschappij omdat, zo als deze schrijft, „de hond dit niet deed BUITEN de tuin", want nu het is gebeurd op eigen terrein, is de instelling niet tot vergoeden ver plicht. Ook dit is toch wel een zonderlinge op vatting, want ook binnen eigen ter rein blijf ik wettelijk aansprakelijk en de lezer was kennelijk weer niet eens precies op de hoogte gebracht. Weer dus de raad: teken nooit een aanvraag-formulier, alvorens u, bij voorbeeld vla een specimen-polis, pre cies kennis nam van de polisvoor waarden. Als de polis luidt, zoals de betrokken maatschappij zegt, hebt u geen recht op uitkering. Het is wel gewenst, deze polls door een andere te vervangen, want u loopt op eigen gebied allerlei w.a.-risico, zelfs te genover huispersoneel. AUTO VERLOOR KALK. U reed achter een vrachtauto die door onzorgvuldig laden kalk verloor, waardoor u schade opliep. Inderdaad is nu de betreffende kalk-verliezer voor die schade aansprakelijk, even tueel zijn verzekeringsmaatschappij. Vermoedelijk terwille van het „elgen- risico-bedrag" verzet de chauffeur eigenaar van de .auto zich hiertegen. U rest dan niet anders dan een cl- Ingezonden mededeling (adv.) windt zichzelf op f 1ÏO." anker, 21 itenen, ■waterproof, ahockptoof*» Chroom anti-magnetisch, m EJeiataal f 135.. •onbreekbare veer «a» viele vordering, al mag u wel over wegen in hoeverre de kosten van de procedure opwegen tegen ihet be drag, waarover het gaat. KORSETTEN. Korsetten aan de deurdat blijft een probleem. Een lezeres voegt er een afschrift van de koopbrief bij en daaruit blijkt duidelijk, dat ze er niet meer af kan, ZELFS niet al is de aflevering 5 weken over tijd. Op de kooporder, die lezeres tekende, staat nadrukkelijk: „indien mogelijk leverbaar peren dit kan men rustig lezen als: te leveren wanneer het ons uitkomt. Vérder staat er tn dit verhaal: Toezen ding onder rembours met inbegrip van verzendkosten. Klachten binnen 8 dagen na ontvangst. Mondelinge overeenkomsten hebben geen waarde. Bestelling kan niet worden geanu- leerd. Ik verklaar met de firma te zijn overeengekomen dat alle ge schillen door de bevoegde rechter zullen worden berecht. Hieruit volgt al dat alle toezeggingen van de coi- portrice waardeloos zijn. Die kan net zoveel verhaaltjes vertellen als ze wil. Eenmaal de kooporder getekend heb bende, is men gedwongen, te betalen, want een procedure afwachten bete kent alleen maar een strop. Reclame (klachten) na 8 dagen staat wel aar dig, maar men HEEFT betaald, de firma loop geen risico en wie zal werkelijk gaan procederen? AFZETTING-AFSLUITING Meneer"A kocht een stuk grond, bouw de daar een huisje op en liet zijn erf door een nogal kostbaar hekwerk af zetten. Later kocht meneer B het stuk grond ernaast en ging bouwen. Nu komt meneer A eisen dat bij ook de helft van die afzetting zal betalen. Meneer B liet al een ligusterheg aan zijn kant er tegen zetten. Moet me neer B betalen Volgens ons niet, want men kan wel de nabuur verplichten, aan een af zetting mee te betalen, maar niet aan een afsluiting. B zou dan toch zeker over de keuze van afsluiting een woordje hebben kunnen meepra ten. Stelt u voor, de helft te betalen van hetgeen een eenvoudige afzetting zou hebben gekost. „Omhoog", parochieblad van het aartsbisdom Utrecht der R. K. Kerk, publiceert het volgende gebed van een missionaris uit de Sambaipur-missie in India. Het is dit gebed: Heer, we zijn hier met 27 priesters voor ruim 80.000 katholieken. En toch moeten we ons vooral toeleggen op het bekeren van de heidenen. De stammen van de oerinwoners zijn zeer toeganke lijk voor het Christendom. Ze hebben nauwelijks moeite om over te gaan tot de katholieke godsdienst, omdat ze het geloof in één God kennen en naar de gebruiken van hoogstaande zeden leven. Alleen blijft de vrees voor boze geesten moeilijk te overwinnen. Ook de sociale bindingen die de kasten met zich mee brengen blijven een hinderpaal. Het ergste is, dat we met te weinig missionairssen zijn. Ik sta voor een pa rochie met 100 km2 met 5000 Christe nen en 30.000 heidenen. Daarbij komen nog de 36 buitenparochies, die ik maar twee of drie keer per jaar bezoken kan. De begrafenissen moeten we aan de ka- techeten overlaten, omdat we het werK zelf niet meer aan kunnen. Maar wat ons neerdrukt en bijna moedeloos maaKt is niet de hardheid van het klimaat, of schoon de hete maanden verschrikkelijk zijn en het levensgevaarlijk is tussen tien uur voor de middag en vier uur na de middag het huis te verlaten, het zijn al evenmin de moeilijkheden met de taal, ook al moet leder van ons drie tot vier talen beheersen. Wat ons echter moe en moedeloos maken kan is het gebrek aan krachten. Twee jaar gele den zijn de laatste jonge missionarissen hier aangekomen. Sindsdien is al aan twaalf van hen een visum geweigerd. Geef visa, Heer. Bjj de bespreking van het boekje „Zon der toga", geschreven door één zijner collega's, geeft ds. Chr. W. J. Teeuwen, gereformeerd predikant te Dieinen, in „De Si rijdende Kerk" een houw naar bepaalde recensenten. Zie hoe boos ds. Teeuwen zich maakt als hij van zijn collega zegt: Wat het literair gehalte van zijn schetsen betreft, ik maak me sterk, dat 't hem au fond geen zier schelen kan. De anticlerikale geest van menig Chris- telijk-literair crlticastertje, die z'n min- derwaardigheidscomiexen in het een of ander onbenullig tijdschriftje afreageert met kantoormannetjesachtige gewich tigdoenerij, heeft hij in een minimum van tijd door. Zouden ze het te bont met hem maken, wel, hij heeft nog fut genoeg in z'n botten om hem straks op de hak te nemen in een gezellig Ha- vankje. Het wordt waarlijk tijd, dat er eens pastoraal met die dichtende en dazende semi-intellectuelen afgerekend wordt. Ik blijf altijd nog erop hopen, dat hij er eens toe bewogen zal worden. In de „Zeeuwse Kerkbode" schrijft ds. D. J. Couvée, gereformeerd predi kant te Axel, over het tweemaal kerk- gaan. Daarbij haalt hij deze herinne ring op aan een Kerstdag uit zijn Brus selse predikantsjaren. In de lterk zag lk een oud en uiterst deftig heer. Terwijl passanten uit Ne derland gewoonlijk de middagdienst verzuimden vanwege vakantiegevoel, was deze kennelijke aristocraat er 's middags opnieuw énop de twee de Kerstdagmorgen was hjj er ten der de male mét zijn ega onder de blijde geboorteboodschap. Alsof hij gold voor meer dan één, had hij ditmaal zijn zware bontjas gevleid over één of twee stoelen naast de zijne, ofschoon de goede opkomst eigenlijk zulk een royaal omspringen met plaat sen nauwelijks gedoogde. Opeens kreeg ik een ingeving: dit kón niemand anders zijn danpro- fesser Fabius uit Den Haag: Het was, behalve zijn welverzorgd sikje en zijn trouwe kerkgang, mis schien ook de bontjas die mij op het spoor braoht. En, toen hij nê die derde kerkdienst, door mijn deftigste ouderlingen namens mij van boven we woonden boven de kerk! geïnviteerd, de koffie gebrui ken kwam, bleek hij inderdaad, de hoog leraar -voortrekker van de "Vrije Uni versiteit. Toen ik hem lachend zei, hoe ik hem had herkend behalve dan aan die bontjas antwoordde hij met zijn gromstem: ja, je hebt van die gerefor meerden, die aan éénmaal genoeg heb ben. Je zou van de weeromstuit drie maal op 'n zondag willen gaan. Dat was nog eens erkende behoefte aan Gods Woord en aan de gemeen schap der heiligen! Ofschoon de ook in de leer geconter- felte man zelf wel had kunnen preken al zou hij daarbij misschien te veel Groen van Prinsterer hebben geciteerd! was hij driemaal achtereen in het buitenland present, omdat hij de Here privé wilde dienen, maar ook in de ge meenschap der kerk. Ds. C. J. K. Baas van Eindhoven roept een paar jonge leden op voor een paplerlnzamelingsactle in de wijkge- meente. In „Hervormd Eindhoven" leidt hij deze oproep als volgt In: Zijn ze ook al bij u op bezoek geweest, lezer, dat paar jonge mormonen, wer- In Manchester Engelandheeft men een allersierlijkste regenjas ontioorpen om avondkleding tegen de regen te beschermen. De jas, die de naam „Pearl" draagt, zal worden gemaakt in de tinten rose, lichtblauw, turquoise en karmozijn rood en heeft het voor deel, dat, als de eigenares hem niet gebruikt, hij zo klein opge vouwen kan worden, dat hy ge makkelijk in een zak of handtas kan worden opgeborgen, hij is nl. van plastic. De jas, die hier wordt gedragen door den mannequin zal in de winkel ruim dertig gulden gaan kosten. Hierbij is inbegrepen een regenhoed in dezelfde uitvoering. 5) „Ja? Wacht maar, tot je haar hebt gezien. Ze is het sprekende evenbeeld van Lily Dempster, toen die er met een straatarme Ierse officier vandoor ging. Alleen heeft ze zijn houding en zijn ogen, die het grootste gedeelte van de vrouwen wild maakten. En haar beschaafde manieren zullen de oude vrouw bevallen. Zelfs zal ze het heerlijk vinden, getart te worden, wat zeker zal gebeuren. Je deed beter, te wachten totdat je evenveel van vrou wen afweet, als ik doe, voordat je een oordeel uitspreekt". Pat leek een ogenblik geïntimideerd hij hield tenminste zijn mond. „En wat me het meeste hindert", zo ging de advocaat verder, „is, dat jij het bent, die de situatie in handen hebt. Haar zaken zijn praktisch geheel geregeld, zodat er voor mij geen reden meer is, om haar, behalve zo nu en dan vriendschappelijk, een bezoek te brengen. En toch moet er iemand al tijd ter plaatse zijn. En die iemand moet jij zijn, Pat. Begrijp je?" „Maar als ze me nu niet wil ont vangen, wat dan?" „Je moet je niet door Meikle laten aankondigen. Hij is als alle anderen hij heeft zijn eigen zelfzuchtige bedoe lingen. Je loopt direct naar binnen, alsof ze je had laten halen. En als je eenmaal binnen bent, dan zou je al een heel erge sufferd moeten zijn, als je een oude vrouw niet in een goed humeur wist te krijgen. Patrick keek verlicht, maar zei geen woord. „Ik zeg je, als wij niet uitkijken, doen anderen het. Wie denk je, dat ik vanmiddag op de stoep tegenkwam, toen ik naar binnen wilde gaan. Geen idee". ons dagelijh vervolgverhaal „Ds. Guthrie!" Pat floot lang en doordringend. „Dat meen je niet! Maar was hij binnen ge weest? Ik dacht, dat de oude dame dat soort op een afstand hield?" „Ze heeft hem wel ontvangen en ik geloof zelfs, dat ze hem geld heeft ge geven. Ze weigerde er iets over los te laten, maar het leek me wel, dat ze nogal ingenomen met hem was. Als dergelijk soort eenmaal over de vloer komt, kunnen wij, praktische gespro ken, wel inpakken. Ik heb wel meer gezien, dat oude vrouwen op het aller laatst nog godsdienstig werden en hun geld verkwistten. Daar moet een eind aan worden gemaakt". „Door mij", merkte Pat met een scheef gezicht op. Zijn vader knikte. „Je moet er te pas en te onpas zijn, begrepen? Zorg, dat de oude vrouw niet meer buiten je kan". „Ik zou het prettig vinden, als je me enig idee gaf, hoe ik dat aan moest leggen", zei Pat klagelijk. „Op het ogenblik kunnen we net niet goed met elkaar opschieten. Ik heb altijd 't gevoel, dat ze geen vertrouwen in me heeft en dat ze mijn drankjes door de gootsteen gooit". „Zo erg is 't heus niet en ze vindt je echt aardig, Pat. Dacht je, dat het voor mij was, dat ze altijd maar weer over de brug kwam, toen jij tijd en geld zat te verspillen op de universi teit?" „Dat had ik tot nu toe wel gedacht". „Dan heb je het mis gehad en ze heeft altijd beloofd, je eerste patiënt te zijn. Je moet er haar van overtui gen, dat ze ziek is en je zorgen voort durend nodig heeft. En als je dat niet lukt, dan moet je haar ziek maken". Nog nooit had zijn vader zijn ongun- kende voor de uitbreiding hunner kerk? Zo niet, dan zal ik u vertellen, wat zo hier komen doen. Hét zijn jongelieden, uitgezonden om zendingswerk, zoais wij het zouden kunnen noemen, te verrich ten voor de mormonenkerk. En zij doen dat gedurende twee jaren, zoals alle jonge mormonen, uit hoofde van hun geloof, verplicht zijn, twee jaar lang werkzaam te zijn, overal ter wereld...... Stel u eens voor, dat de jonge lidma ten van onze Hervormde Kerk voor twee jaar uitgezonden werden om hun beginsel uit te dragen. Vindt u de ge dachte alleen al niet vreemd? Waar moet onze kerk het geld vandaan ha len, want voor zover die jonge mormo nen niet in eigen onderhoud kunnen voorzien, betaalt hun kerk voor nee. Neen, onze jonge lidmaten zijn niet kerkelijk opgevoed zoals de mormonen. Wel hebben onze jongeren beloofd, naar hun talent behulpzaam te zijn voor on ze kerk. En die belofte in aanmerking nemende, roep ik de hulp in van vier jongeren voor onze papieractie. Jullie wefen, dat die actie aardige resultaten oplevert, doch het vraagt teveel opof feringen van die paar ouderen, die week-in, week-uit in touw zijn voor dit werk. Welnu, denk aan de mormonen, volgt hun voorbeeld, werk eens wat voor onze kerk, want dat is de papier actie in feite toch ook. Eén. der hervormde predikanten van Zeist, ds. O. Hooykaas, besteedt in „Her vormd Gemeenteleven" aandacht aan de handdruk, die predikanten voor en na de godsdienstoefening ontvangen. HjJ zegt o.a.: De predikant loopt kans nog méér handdrukken te ontvangen. Im Kam pen (waar ds. H. vroeger stond) kreeg hij ze althans ook nog aan de voet van de kansel van de twee dienstdoende diakenen. Ik heb dat nooit begrepen. De dienst der diakenen is toch een an dere dan die der ouderlingen. De dienst der diakenen is heerlijk, zoals ook die der ouderlingen. Maar de ene heerlijk heid verschilt van de andere. De dienst der diakenen is die der barmhartigheid, is niet gericht op de Woordverkondi- tog. In beginsel hebben predikant en ouderlingen hetzelfde ambt. Het ambt van diaken is anders georiënteerd. Daarom vraag ik de diakenen niet om de handdruk, noch wacht ik die af. Wil len zij na afloop mij een vriendelijkheid bewijzen 5. la bonne heure maar ambtelijke zin heeft deze niet. In onze consistories komen ook kerk voogden en collectanten. Althans ten onzent. Eigenlijk is dat mis. De con sistorie is de plaats waar de ambtsdra gers samenkomen tot voorbereiding van de dienst. Daar vallen de collectanten dus buiten (voor altijd) en de H.H. kerkvoogden ook, zolang zij zich niet laten bevorderen tot hoger heerlijkheid. Goed, zij komen toch ter consistorie, vóór de dienst, doch dienen deze te ver laten, zodra het consistoriegebed zal beginnen. Meestal geschiedt dit ook. Want wat hun functie (geen bediening) die mor-* gen of avond ook moge zijn, zij zijn niet meer dan gewoon gemeentelid. Net als de koster, de organist en de leden van de ontvangstcommissie. Al haast tkmfl er bij te voegen, dat de heerlijkheid van de ene functie verschilt van de heerlijk heid van de andere. Natuurlijk mogen zij na afloop v~n de dienst de predikant de hand geve Predikanten ontvangen graag vriend: jkheden. Maar enige die pe ambtelijke zin heeft die handdruk niet. Dat heeft alleen de handdruk van de ouderling van dienst. Deze draagt mét de predikant de volle verantwoor delijkheid. stige plannen zo onomwonden geuit en 't was onmogelijk, zijn bedoeling niet te raden. „Ik heb bijna niets meer en als dit laatste me nog ontgaat, ben ik totaal geruïneerd", ging de oude man ver der. „Op mijn leeftijd is dat geen prettig vooruitzicht. Ik hoop, dat ik op je kan vertrouwen, Pat". „Waarschijnlijk wel. Dus ten eerste moet ik zorgen, dat ik erin kom en op de een of andere manier erin blijf, nietwaar?" „Ten eerste", herhaalde de advo caat grimmig. „Ten tweede moet ik haar ervan overtuigen dat ze ziek is en mij voort durend nodig heeft. Als dat me niet lukt, moet ik haar, desnoods zelf, een middeltje toedienen, waardoor ze ziek wordt". „Ten tweede", herhaalde de oude man weer. „Ten derde moet ik miss Alice Har man scherp in het oog houden en trachten te verhinderen, dat ze de oude Kate voor zich inneemt". „Ten derde". „En ten vierde behoef ik me niet te bekommeren om de manier, waarop ik dit alles klaarspeel, als het maar gebeurt". „Precies! Je hebt het goed gesnapt, Pat en als je het andere mislukt, moet je het meisje het hof maken; zelfs dat zou voor ons voordelig kunnen zijn. En ze is knap genoeg, om bij iedere man in de smaak te vallen. Ik begrijp niet, dat de een of andere arme soldaat er nog niet met haar vandoor is gegaan; alleen ziet zij er wel naar uit, dat ze steviger in haar schoenen staat dan haar moeder". Pat keek niet bepaald enthousiast. „Het lijkt me een moeilijk program ma". (Wordt vervolgd). De directie van de Duitse Bun- desbahn heeft bekendgemaakt, dat zij zo spoedig mogelijk wil komen tot hogere tarieven voor het personen- en goederenvervoer" van de Duitse spoorwegen. DE RADIO BRENGT U- DINSDAG 23 JULI HILVERSUM I (402 m.). AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 De Groenteman. 9.05 Gram. 9.15 Wat zullen we vandaag eens gaan doen in Den Haag? 9.35 Waterst. 9.40 Morgenw. 10.00 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00 Lichte muz. 11.30 Fluit en piano. 11.50 Gram. 12.00 Instr. kwint. 12.20 Land- en tuinb.meded. 12.33 Lichte muz. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Lichte muz. 13.55 Beursber. 14.00 Pianorecital. 14.30 Voordr. 14.50 Kinderkoor. 15.05 Dansmuz. 15.55 Bayreuther Festspiele; Tristan und Isolde, opera (2e acte). 19.40 R.V.U.: Het levenselixer in zijn moderne gedaante, door Dr. C. J. H. van den Broek. Eerste lezing. 20.10 Nws. 20.15 Strijkork. 20.35 Tristan und Isolde, opera (3e acte). 22.00 De wereld zonder grenzen: De vlieg machine, hoorsp. 22.45 Gram. 23.00 Nws. 23.15 Beursber. te New York. 23.16 Act. en New York calling. 23.3524.00 Gram. HILVERSUM H (298 m.). KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en liturg, kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 8.50 V. d. vrouw. 9.25 Pontificale Hoogmis. 11.00 V. de vrouw. 11.30 Gram. 12.00 Middagklok noodklok. 12.03 Gr. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en Kath. nws. 13.20 Dansmuz. 13.50 Gram. 14.30 V. d. vrouwen v. h. platteland. 14.40 Kamer koor. 15.00 Gram. 15.30 Idem. 16.00 V. d. zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 V. d. jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitzend.: Rijksdelen Overzee: P. H. de Buisonjé: Seroes en rooien op de benedenwindse eilanden. 18.00 Lichte muz. 18.20 Sport- praatje. 18.30 Amus. muz. 19.00 Nieuws. 19.10 Commentaar op het nws. 19.15 Uit het Boek der Boeken. 19.30 Gram. 20.30 Act. 20.45 Cello en piano. 21.15 Ork.conc. 21.45 „100 jaar Rijsenburg", klankbeeld. 22.05 Sopr. en piano. 22.35 Gram. 22.45 Avondgebed en liturg, kal. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram. TELEVISIEPROGRAMMA'S NTS: 20.30 Journ. en weeroverz. 20.45 22.10 Filmprogr. BRUSSEL (324 m.). 12.00 Gram. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. (Om 12.55 Koersen) 13.00 Nws. 13.11 en 14.00 Gram. 14.30 Ork. conc. 16.00 Koersen. 16.02 Orgelspel. 16.30 Gram. 16.55 Idem. 17.00 Nws. 17.10 Roe meense muz. 17.40 Gram. 17.45 Boekbe- spr. 18.00 V. d. jeugd. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.50 Syndikale kron. 20.00 Interview. 20.30 Gram. 21.30 Ork.conc. 22.00 Nws. 22.11 Gram. 22.45 Idem. 22.5523.00 Nws. Bij beschikking van de minister van oorlog zijn nieuwe rang- en onderscheidingstekenen vastgesteld voor militairen beneden de rang van adjudant-onderofficier, behorende tot de Koninklijke Luchtmacht.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 4