RANG *Óe i/etsmpeiMfr van ctemste PANG
M
Nieuw Herv. psalm- en gezangboek?
RADIO EN TELEVISIE
UIT DE KERKEN =J
Misdaad
bij de Huttenberg
Petsie
Peïle
Pingo
M. H. Boasson Zonen N.V.
V.
Maandag 2\ juni 1957
ZEEUWSCH DAGBLAD
3S8C3 l,
RANG is alleen
RANG als er
RANG op staat
3SSC3
W
„ZET KERKELIJKE
ORGANISATIE OP
DE HELLING
DE KERK
VANDAAG
Bandrecorders?
Vredesoproep van
Ev. Luth. Kerk
„Effatha" herdacht
overleden voorzitter
Waar blijft het
eigen geluid?
Zeelui in Parijs
J
Dominees met vuur
De vrolijke
avonturen
van
en
Welwillend oor
Gordijnen open
Pagina 4
Ingezonden mededeling (adv.)
OJSE
Ds. J. M. van Krimpen, predikant
voor het jeugdzorgwerk der gere
formeerde kerken, heeft In Belijden
en Beleven verklaard, dat de ker
kelijke organisatie niet meer in
staat is op verantwoorde wijze lei
ding te geven aan de strijd tegen
de geest van de tijd. Integendeel,
de kerkelijke organisatie werkt
massificering in de hand.
In de gereformeerde synode van
Assen zal men een vernieuwde
kerkorde aanbieden, maar volgens
ds. Van Krimpen, raken de wijzi
gingen in de manier waarop de ge
reformeerde kerken worden gere
geerd, de kern van de zaak niet.
Wil men komen tot een gezonde or
ganisatievorm van de kerk, dan zal
eerst duidelijk geformuleerd moe
ten worden wat in de huidige struc
tuur van de maatschappij de taak
der kerk is.
Er wordt in de gereformeerde
kerken gezegd, dat de hiërarchie
van Rome niet gewenst wordt en
dat men afkerig is van het systeem
in de hervormde kerk „met al zijn
raden aan de top en zijn radeloos
heid in het fundament", maar deze
afwijzingen zijn alleen maar nega
tief. „We zullen de moed dienen op
te brengen om heel de kerkelijke
organisatie eens op de helling te
zet n, zonder angst voor heilige
huisjes". Ds. Van Krimpen weet dat
er natuurlijk bange kerkleden zijn,
die zich angstig afvragen of de
oude beproefde lijn wel gevolgd
blijft. Uit vrees voor deze mensen
laat men noodzakelijke veranderin
gen achterwege. En dat heeft veel
schadelijker gevolgen voor de kerk
dan wanneer men de bezwaarde le
den blijft ontzien.
Hoewel de „nieuwe bundel" in de hervormde kerk nog geen
twintig jaar oud is, verwacht men toch, dat het de langste tijd
gehad heeft. Er wordt namelijk gewerkt aan de totstandkoming
van een nieuw psalm- en gezangboek voor de hervormde kerk.
Voor sommige tijden van het kerkelijk jaar bevat de bundel name
lijk te weinig liederen en ook zou men graag een aantal nieuwe
liederen, gedicht en getoonzet door hedendaagse dichters en com
ponisten, opnemen.
Bovendien hoopt men, dat een nieuwe psalmberijming, door alle
protestantse kerken in Nederland aanvaard, in deze bundel een
plaats kan krijgen. Met een en ander zal een jaar of zeven gemoeid
zijn, vertelt ds. F. H. Landsman in het weekblad De Hervormde
Kerk. Wel zal er een proefbundel verschijnen op vrij korte ter
mijn, waarin een behoorlijk aantal liederen van de hervormde
commissie zal zijn opgenomen.
cvjo ofyn ojcrj cvjci cvjo o?*a o»?o cJfa nfa O?*> c&i a$>r>
gebracht.
3. De bandrecorder belemmert de
predikant in zijn vrijheid. Dit ge
schiedt al door de aanwezigheid van
een hoorcommissie, maar wordt nog
ernstig bevorderd door de bandre
corder.
4. De leden der hoorcommissie
zijn niet alleen gasten wat toch-
al tot bescheidenheid moet dringen
zij zijn ook indringers in de
kerkdienst. Zij komen niet alleen
om God te loven en zijn Woord te
horen, maar zij komen ook keu
ren: het Woord, dat gebracht wordt
en de mens, die dit Woord verkon
digt. Dit maant tot bescheidenheid
en tot vermijding van iedere han
deling die -opvalt en waartoe men
elk recht mist.
5. Dit hele gedoe met de bandre
corder gaat bovendien uit van de
verkeerde veronderstelling, dat de
preek het een en al is! Een cate
chisatie-uur, een bijbelkring wordt
niet opgenomen. Het gezin van de
predikant wordt niet gefilmd, even
min als huis- en ziekenbezoek.
Toch zijn dit allemaal dingen die
minstens ook van enorm belang zijn
bij het besluit een predikant te be
roepen.
CV$<7} ctfn c«$*>
Ds R. Kaptein secretaris van de
Raad voor Herderlijke Zorg, maakt
in Woord en Dienst bezwaar tegen
het gebruik van bandrecorders door
hoorcommissies. In een vijftal pun
ten somt hij zijn bezwaren op te
gen het gebruik van deze appara
ten.
1. Bandrecorders geven gelegen
heid om te doen wat wij als mo
derne mensen graag willen: vluch
ten voor de verantwoordelijkheid.
2. De bandrecorder doet de hoor
commissie op volstrekt ongeoor
loofde manier omgaan met het
Woord van God, dat toen en daar
voor een bepaalde gemeente werd
De synode der Evangelisch Lutherse
Kerk heeft besloten, zich met een
boodschap tot de leden van de kerk
te richten. Deze boodschap zal ook ter
kennis van de regering worden ge
bracht.
„De synode der Evangelisch-Luther-
se Kerk in het Koninkrijk der Neder
landen, bewogen door het dreigend
oorlogsgeweld in de wereld, met name
door de voorbereiding van oorlogvoe
ring met ato. .nwapenen, verontrust
door het tekortschieten in verleden en
heden van de Christelijke Kerken en
van de Christenen persoonlijk om
daadwerkelijk getuigen des vredes in
de wereld te zijn, roept alle leden van
de kerk op tot verootmoediging voor
God, de Heer, tot bezinning, inkeer en
een waarlijk evangelische levenshou
ding, opdat zij op alle terreinen van
het leven werktuigen des vredes mo
gen zijn, to* een aanhoudend gebed
voor de vrede en tot voorbede voor
allen, die bijzondere verantwoordelijk
heid dragen voor de beslissingen in
zake oorlog en vrede en stelt zich van
harte achter alle verantwoorde po
gingen om tot een vreedzame samen
leving der volkeren te geraken".
(Van cén onzer verslaggeefsters)
In de Gereformeerde kerk aan de
Laan van Oosterburg te Voorburg
werd de 69ste jaarvergadering van de
Vereniging Christelijk Instituut voor
Doofstomme Kinderen „Effatha" ge
houden. De voorzitter, prof. ds. L. H.
v. d. Meiden, herdacht in zijn ope
ningswoord de onlangs overleden di
recteur van „Effatha", de heer C.
Timmer.
Op 1 januari 1957 startte „school
III", waarop speciaal onderwijs wordt
gegeven aan kinderen met bruikbare
gehoorresten. Deze school heeft mo
menteel 67 leerlingen. Er werd ook 'n
topklasse ingesteld voor de meestbe-
gaafde jongens en meisjes, die nu een
soort u.l.o.-opleiding voor doofstom
men krijgen.
Men is begonnen met de opleiding
van jongens tot fijn metaalbewerker.
Het internaat wordt te klein. Het
bestuur van „Effatha" heeft dan ook
besloten, zo spoedig mogelijk een
nieuw jongenshuis te laten bouwen.
Met dankbaarheid werd de „Goed-zo-
actie" van de N.C.R.V. gememoreerd.
Zoals bekend kreeg „Effatha" onge
veer vijf ton van de opbrengst. Maar
wanneer men alle bestaande uitbrei
dingsplannen wil en (van de over
heid) mag verwezenlijken, is daarvoor
een bedrag van anderhalf miljoen no
dig. Dit eist dus nog een lening van
een miljoen en dat betekent dat er
ieder jaar 65.000 gulden zal moeten
worden betaald aan rente en aflos
sing.
In totaal zijn er nu op „Effatha" 323
leerlingen, waarvan er 217 in het in
ternaat wonen. De overige jongens en
meisjes wonen bij hun ouders of in
pleeggezinnen. Het nijverheidsonder
wijs wordt gevolgd door 59 jongens en
46 meisjes.
DINSDAG 25 JUNI 1957
HILVERSUM I (402 m) KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit.
kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
Gram. 8.50 V. d. vrouw. 9.35 Waterst. 9.40
„Lichtbaken", eaus. 10.00 V. d. kleuters.
10.15 Gram. 10.30 Schoolradio. 10.50 Gram.
11.00 V. d. vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Als
de ziele luistert, caus. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Amus.-
muz. 13.50 Gram. 14.00 Schoolradio. 14.20
Gram. 14.30 V. d. vrouwen v .h. platte
land. 14.40 „Die Agyptische Helena", ope
ra. 16.00 V. d, zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00
V. d. jeugd. 17.40 Beursber, 17.45 Rege-
ringsuitz.: Rijksdelen Overz.: Dr. J. Har-
tog: Van eiland tot eiland in de Neder
landse Antillen. 18.00 Gram. 18.10 Ronde
v. Frankrijk. 18.20 Tenniskamp. Wimble
don. 18.30 R.V.U.: Levensverzekering,
haar historie en techniek: Drs. J. van
Wijk: „Techniek". 19.00 Nws. 19.10 Com
mentaar op het nws. 19.15 Uit het Boek
der Boeken. 19.30 Gram. 20.30 Act. 20.45
De gewone man. 20.50 Omr.ork. en so
list. 21.40 School en Gezin, caus. 22.00
Koorzang. 22.35 Gram. 22.45 Avondgebed
en lit. kal. 23.00 Nws. 23.1524.00 Gram.
HILVERSUM II (298 m) AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram.
9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10 De groente
man. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding.
10.00 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00 Ita
liaanse muz. 11.30 Gram. 12.00 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Orgel en zang. 13.00 Nws. 13.15 Meded.
of gram. 13.20 Mil. ork. 13.55 Beursber.
14.00 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00
Gram. 15.15 Leven met diabetes, lezing.
15.30 Mezzosopr.,fluit, piano en celesta.
16.00 Gram. 16.30 V. d. jeugd. 17.30
Gram. 18.00 Nws. 18.15 Pianospel. 18.30
Fototips. 18.40 Lichte muz. 18.55 Paris
vous parle. 19.00 Amateursuitz. 19.45 To
neelbeschouwing. 20.00 Nws. 20.05 Gram.
21.00 Katja in rok! hoorsp. 22.00 Kamer-
ork. en solist. 23.00 Nws. 23.15 Koersen
te New York. 23.16 New York calling.
23.2524.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA'S
NTS: 20.30 Journ. en weerover. 20.45
22.30 Filmprogr.
BRUSSEL (324 m) 12.00 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.11
Gram. 14.00 Operettemuz. 15.00 Symf.-
ork. en solist. 16.00 Koersen. 16.02 Lichte
muz. 16.30 Vlaamse muz. 17.00 Nws. 17.10
Zang en piano. 17.45 Boekbespr. 18,00
V. d. jeugd. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 19.45 Gram. 19.50 Caus. 20.00
22.00 Nws. 22.11 Örgelconc. 22.40 Gram.
22.55—23.00 Nws.
Ds. J. H. Velema, chr. geref. predi
kant te Apeldoorn, wijst er in „De
Wekker" op, dat de chr. geref. kerken
te weinig een eigen geluid laten ho
ren. Hjj constateert het volgende:
De grote schaduw van ons kerkelij
ke leven is dat we ons tevreden stellen
met de preek, dat we roepen om „goeie
dominees" en dat de preek het grote
centrum is van ons spreken over het
kerkelijke leven en bijgevolg de man,
die de preek houdt en de wijze, waarop
hij het doet, maar dat hiermee 'ons
christelijk-gereformeerd zijn vaak is
uitgeput.
Welke moeite doen we nu om de
geestelijke, de gezond-existentiële in
stelling, die kenmerkend moet zijn en
blijven voor ons christelijk-gerefor
meerd zijn, uit te dragen in het brede
leven, waarmee we in aanraking ko
men als de preek verklonken Is?
We klagen over het feit dat we zo
weinig invloed hebben, maar we heb
ben geen reden om te klagen als we
als kerkleden zelf niet ons presente
ren in allerlei sectoren van het chr.
organisatieleven. We zijn hier veel te
laks in. Gevolg dat de enkeling, die
wel present is, een bijna hopeloze
strijd voert of al te gemakkelijk zich
aanpast en het eigen geluid wordt niet
gehoord.
We hebben in de regel niet in de
gaten dat anderen toch naar ons kij
ken. Persoonlijk ben ik ervan over
tuigd dat we nog een grootse taak
hebben vandaag.
Er is over het gereformeerde leven
een geweldige matheid gekomen. De
doorbraak werkt door. Het echte élan
is verdwenen. Men is in brede kringen
iets kwjjt, dat onmisbaar is en dat veel
meer waard is dan duizenden papleren
leden.
Te Rouaan wordt binnenkort een
Nederlands zeemanshuis geopend. Ds.
J. Zuurdeeg, voorganger van de Ned.
Protestanten bond in Parijs, schrijft
in het Weekblad van de N.P.B. hoe
nodig dergelijke tehuizen zijn. De
Ingezonden mededeling (adv.)
MIDDELBURG
NOORDSTRAAT 19-21
KARPETTEN - BEDDEN - GORDIJNSTOFFEN
Onze toonzalen zijn voor het publiek toegankelijk
op werkdagen van 8.3012.30 en 25.30 's zaterdags 8.3012
(levering uitsluitend via de detailhandel)
meeste Europese landen beseffen dat,
maar Nederland schiet tekort. Ds.
Zuurdeeg merkt op:
Laat ik eerst een tegenwerping op
vangen die ik in Nederland nogal eens
hoor wanneer ik hierover spreek. Ach
die zeelui, zo zegt men, die vinden
heus hun weg wel in elke havenstad.
Die gaan veel liever naar een kroeg,
en na de kroeg naar een vrouw. Die
gaan heus geen halma spelen In een
zeemanshuls.
Goed, dezulken zijn er. Maar dit is
een laf excuus om maar niets voor
deze mannen te doen en om er geen
geld voor uit behoeven te geven. Bo
vendien, het is een open vraag hoe-
velen er deze weg gaan bij gebrek aan
beter. Het staat ook vast, dat er velen
zijn, meer dan u denkt, die deze weg
niet gaan.
De mensen, die beweren dat die zee
lui heus wel een kroeg, en wat dies
meer zij, vinden, zouden raar opkijken
als ze met mij in Parijs aan boord van
een Hollands schip kwamen dat daar
regelmatig elke veertien dagen komt.
Men gaat vrijwel nooit de stad in. Ik
vond er een koksjongen van zestien
jaar die voor de vierde keer in Parijs
was, en die er naar hunkerde de Eiffeï-
toren eens een keer op te gaan. Hij
was nog nooit verder van boord ge
weest dan de kade. Hij had noch de
métro, noch iets anders van Parijs
gezien. De bemanning vond het veel
te gevaarlijk, ze gingen zelf ook niet.
Ja, zei de kapitein, als er nu een zee
manshuis was, daar zouden we wel
heen gaan.
Wij praten veel over de eenzaam
heid van de moderne mens. We zagen
ook wel eens iets over maatschappe
lijk werk, en over naastenliefde. Wie
twijfelt aan de noodzakelijkheid van
enige tientallen Nederlandse zeemans
huizen, moet eens een week van zijn
vakantie in Rouaan gaan zitten. Hij
zal er bekeerd van terugkeren.
Het Doopsgezind Weekblad laat af
en toe jongeren aan het woord. In het
laatste nummer biecht „Hendrickje"
het onderstaande op:
De ene dominee is de andere niet.
Iedereen heeft zo zijn manier van doen
en soms sta je er plotseling voor open.
Dan valt het in je als zaad in vrucht
bare aarde. Maar mijn'bezwaar is te
genwoordig vaak, dat wat er gezegd
wordt, zo weinig glóéd heeft, zo wei
nig nieuw is, zo weinig spektaculair, je
zo weinig openbréékt.
Hartstochtelijk kan ik verlangen
naar een oplossing voor dat wat ik
zoek: een nieuwe visie op God, een to
taal andere kijk op mezelf, op m'n
taak, op m'n verhouding tot Hem. Wat
ik de laatste tijd in kerk of radio en
televisie hoor en zie: 't bevredigt me
niet. Ik ben zónder op het moment,
zonder vuur en felheid. En als je zo
komt, verveelt het gezicht van de do
minee, van elke dominee je gauw, om-
JOHN H1DDENS
ons dagelijks
vervolgverhaal
66)
Het is een donkere dag, als Evert uit
vrouw als zonder hamer", merkt Pinke
op.
Jantien glimlacht.
„Een hamer zal hij wel hebben",
zegt ze, „en verder moeten wij afwach
ten, volk".
En zij denkt aan Lumina.
Lumina, die haar blijdschap nauwe
lijks verbergen kon, toen zij vernam
dat Eta van de baan was
HOOFDSTUK XXXIII,,
Het is 'n donkere dag, als Evert uit
de trein stapt en de weg inslaat naar
het dorp.
Een gure regen wordt in zijn gezicht
gejaagd en de wolken hangen zo laag,
dat ze bijna op de woeste grafheuvels
schijnen te rusten.
Het dorp ligt in een muisgrijze waas,
maar ondanks die trieste kleuren Is hij
blij.
Hij is terug in Drentel
En nu voorgoed.
De schemer daalt, de avond valt. In
de grauwe damp, die het dorp omhult,
gaan lichtjes pinkelen, en hij stelt zich
voor, hoe vertrouwd het daar zal zijn.
Hoe gezellig en hoe goed.
Hij heeft er naar gehunkerd. De so
berheden van dit leven zijn in zijn
ogen kostbaarheden.
De eerste bekende, die hij tegen
komt, is Wisse, de stroper, die door
de heide blijkt te spoken, speurend
naar wild.
Hij is nooit op Wisse gesteld ge
weest, de man was hem te lui en te
ruw, maar nu hij hem als eerste
dorpsgenoot ontmoet, groet hij hem
toch met meer welwillendheid.
„Ben ie d'r weer?" vraagt Wisse.
„En nou voorgoed?"
„Ja, jong, ik heb er genoeg van".
„Zo ja?" bromt de stroper. „Nou elk
moet 't zelf weten, hè?"
En dan sjokt hij de heide weer in.
Evert gaat rechtstreeks naar het
huis van Hendrik en Jantien, dan heeft
hij de minste kans dat hij voor een ge
sloten deur komt.
Dat staat Jantien merakel aan.
Hij moet maar gauw bij het vuur
gaan zitten, want zij ziet wel, hij is
lang niet droog. Wat een weer, niet?
't Is ja slim. Hier, laat hij maar een
broek van Hendrik aan doen.
Maar zij gelooft niet, dat hij bij de
Huttenberg voor een gesloten deur zou
zijn gekomen, want Pinke is de laatste
tijd wel meer veel in het dorp. Het
weer is hem niet mooi genoeg om er
op uit te trekken.
Evert is niet erg ingenomen met dat
bericht.
Hij had gehoopt en zelfs verwacht,
dat Pinke van lieverlede helemaal uit
het dorp zou verdwijnen. Hij raakte
immers zo schrikbaarlijk aan 't zwer
ven?
Maar zo ver is het dus nog niet.
Nóg niet.
Toch zal hij voorlopig maar bij hem
intrekken. Hij heeft al lang besloten,
dat hij hier nu als timmerman begin
nen wil en dat zal doorgaan ook.
Hoe dat dan worden moet met het
huis, zullen ze nog wel eens bekijken.
En zo zit hij dan de andere dag in
de bekende keuken, waar moeder haar
werk heeft gedaan, de keuken waar
aan hij is gehecht. Het huisje is hem
lief en naar het uitzicht heeft hij tij
dens zijn afwezigheid ook vaak ge
hunkerd
Hier heeft moeder geleefd en ge
zorgd, hier is zij blij geweest en hier
is zij gestorven. En toen heeft hij ge
meend, dat zijn verdere leven vreug
deloos zou zijn
Zo is het niet geworden.
69) Dat spijkers inslaan gaat je
handig af, Pingo. Ik sta er met be
wondering naar te kijken.
Maar Pelle, dat raam is toch
veel te groot. Dat past hier toch
onmogêlijk in....
Dat valt best mee, Petsie, Nu hebben jullie lang genoeg
laat mij maar eens. Zie je dat? j door het raam gekeken. Nu is het
Past precies. mijn beurt, jongens.
dat er geen gloed van uitgaat. Het
straólt niet voor je.
Ik heb meermalen een vrouwelijk^
predikant beluisterd, die intens lelijH
was. Maar als ze eenmaal aan haaf
preek was begonnen, werden haar
ogen twee fonkelende sterren en wat
ze zei werd gedragen door een gloed,
een vuur, zo machtig, dat het was, ali
had ik een uur geluisterd naar een
preek van Christus zelf en in stilts
bad ik dan: „Heer, laat het nog niet
om zijn". Maar er zijn ook dominees,
waarbij je gaat bidden: „Verlos ons
van de preektoon, Heer".
De heer C. Lebbing, voorzitter van
de hervormde mannenorganisatie „Tït
Dienst der Kerk", geeft in het gelijk»
namige blad dezer organisatie een in»
druk van de eerste tien levensjaren
van I.D.D.K.:
Na tien jaar zeggen we: „We zijn er
nog!" Meerdere keren hebben we op
het punt gestaan te verdwijnen. De
sterksten onder ons zijn meer dan eens
na een hoofdbestuurs-, moderamen-
of regionale bijeenkomst naar huis ge
gaan met de gedachte dat het zo niet
lang meer kon duren. Er waren overal
moeilijkheden. De organisatievorm
was in discussie. De dingen die aan
de orde gesteld werden, vonden wei
nig weerklank. Men heeft mij eens op
een vergadering voor de voeten ge
worpen: „Wat de E.V.C. is voor de
C.P.N., is I.D.D.K. voor de rooie sy
node".
Vele dominees hoorden je met een
welwillend oor aan. Een welwillend
oor is geen gewoon oor. Een welwil
lend oor is een oor met een gaatje ex
tra. Een welwillend oor laat alles bij
wat het hoort meteen doorgaan naar
het andere oor. Zo is I.D.D.K. bij me
nig dominees-oor ingegaan en uitge
gaan. En als de dominee zo is, wat kan
men dan nog van de kerkeraad ver
wachten. De meeste kerkeraden lijken
meer op een gezelschap gezeten bur
gers dan op een groep voortrekkers.
„In Dienst der Kerk" kwam in de
hoek van de ingekomen stukken en
vandaar in de lade van de onbegre
pen stukken, om tenslotte te verdwe
nen ln de zee der vergetelheid.
In het „Hervormd Weekblad" voor
de ring Nijmegen vergelijkt ds. J. B.
Oskamp een televisiekerkdienst met
een huis, waarvan de gordijnen aan
de straatkant open zijn:
Wie tot het gezin behoort, is thuis,
al staat hij op het trottoir naar binnen
te kijken. Maar de voorbijganger werpt
slechts een blik naar binnen in het
huis dat niet van hem Is.
Is het huis goed en smaakvol inge
richt, dan zal hij misschien verleid
worden (met een te vergeven onbe
scheidenheid) even te blijven staan,
verrast om zoveel beschaafdheid, ori
ginaliteit, goed gekozen kleur, fraaie
belichting. Men kan nooit weten of
hij op zijn eigen onbekend adres zijn
hele bedoening omzetten zal naar het
model van de ingegluurde woning.
Misschien belt hij wel een keer aan
en vraagt naar het adres van de bin
nenhuisarchitect of de leverancier.
Dat zou een verrassing zijn
De kerk trekt, meer dan bij een
radiouitzending, per televisie duide
lijk de gordijnen open. Eerst voor het
gezin, ook oor het gewin. Neem het
haar kwalijk.
De theologische adviseur, regisseurs,
cameramensen, geluidstechnici, ge
meenteleden, cantor-organist en spre
ker proberen een zo zindelijk mogelijk
plaatje te geven in geluid, beeld en
woord. Weken van voorbereiding gaan
er aan vooraf, alle zenuwen komen er
aan te pas.
Eerst voor het gezin, waarom niet?
Ook voor het gewin.
Misschien belt ons iemand en vraagt
naar de Architect.
OOST- EN WEST-SOUBURG
Geslaagd. De heer A. J. de Vos Bur-
ehart te Schagen, vroeger te Vlissingen,
slaagde te Den Haag voor leraar lastech
niek, practisch gedeelte.
ST. PH1LIPSLAND
Op stap. Nu de Fliplandse midden
standers zich georganiseerd hebben bleek,
dat niet alleen een vakantieweek de in
stemming der meeste leden had, maai'
ook een uitstapje. De reis leidde ditmaal'
naar Zuid-Limburg, waar in Valkenburg
en Vaals enige bezienswaardigheden wer
den bezichtigd en bewonderd.
Gelukkig niet, al mist hij haar nog
steeds. Nu, op dit ogenblik, heel erg.
Hij voelt zich eenzaam, als zo vaak.
Wat zou het mooi zijn, als moeder
nu getuige kon zijn van dit begin....
dat hij zich in het dorp als timmer
man gaat vestigen....
Dit plan het heeft hem lange tijd
bezield, hij heeft er voor gespaard, zo
als hij eens gespaard heeft voor haar
huis
Maar al zijn er nu weemoedige ge
dachten, er is toch ook iets dat hem
lokt.
Hij loopt wat door het stille huis, de
handen in de zakken, totdat zijn stief
vader komt.
Hij praat met Pinke over een tim-
merwinkel.
Pinke knikt en maakt geen tegen
werpingen, maar hij toont ook weinig
geestdrift.
Dat maakt hem wat onzeker.
Wie heeft hier de meeste rechten?
Pinke schijnt zich wat bedreigd te voe
len. Hij schijnt bang te zijn, dat hij
het veld zal moeten ruimen, dat hij er
zo'n beetje uitgeduwd zal worden.
Maar dat is de bedoeling niet, al zou
het Evert heel goed aanstaan als Pinke
voorgoed de deur uitging.
(Wordt vervolgd).
