Uit niets groeide in het Midden-Oosten een prachtig functionerend apparaat Zestien dominees langs de spoorlijn Wél premiebetaling over zwart loon Voedselproblemen voor de Hindoes en de Moslems Eerste vrouw gepromoveerd in theologie aan Vrije Universiteit Izi was Troepenmacht der Ver. Naties in het veld Voortreffelijke werking samen Deprimerend Vlees en religie 26 Nationaliteiten Predikanten bijeen te Utrecht Maar uitkering op basis normaal loon FLITSEN De Rijnspoor Predikantenkrans Prinses Beatrix poliofonds DOOR DE WERELD Maandag 8 april 1957 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 3 (Van onze reiscorrespondent Link van Bruggen). GAZA, april. EEN PAAR TELEGRAMMEN luidden het bestaan van de U(nited) N(ations) E(mergency) F(orce) in. Tien landen boden de Verenigde Naties contingenten van hun strijdkrachten aan en het geboorte uur der V.N.-troepenmacht had geslagen. De eerste soldaten, die de vaag omschreven taak hadden de rust en de orde in het Midden-Oosten te bewaren, bevonden zich al onderweg, toen de opperbevelhebber, generaal E. L. M. Burns, nog benoemd moest worden. Zo deed zich het unieke feit in de krijgsgeschiedenis voor, dat er een leger werd geschapen, hetwelk geen staf, geen organisatie en geen operatieplan had. Ziet men nu de UNEF werken, dan lijkt het een apparaat te zijn, dat moeilijk beter kan functioneren. Zesduizend militairen uit alle windhoeken der aarde zijn tot efficiënt werkende eenheden samengesmeed en het is nau welijks te geloven, dat onderdanen van zo heel verschillende landen op zulk een voortreffelijke wijze met elkaar kunnen samenwerken. Vrijdag is de eerste vrouw gepromo veerd in de theologie aan de Vrjje Uni versiteit te Amsterdam. Het was mej. J. C. Schreuder, geestelijk verzorgster van het rusthuis voor bejaarden der Ned. Hervormde Kerk „Amstelhof" te Amsterdam. Zjj verdedigde in de Woest- duinkerk te Amsterdam haar disserta tie, getiteld: „De overwinningsgedachte bjj Johann Christoph Blumhardt". Pro motor was prof. dr. G. C. Berkouwer. Mej. Johanna Catharina Schreuder werd op 20 april 1917 te Amsterdam geboren. Ze Is een dochter van wijlen de heer J. Th. R. Schreuder, die vele jaren voorzitter was van de Vereniging voor Christelijke Mulo en organisator van internationale schooleongressen. In 1946 zond de Gereformeerde Kerk van Amsterdam haar uit voor de zen- dingsarbeid onder vrouwen en meisjes. Van eind 1946 werkte zij eerst in de Nederlands Gereformeerde Kerk te Bandung en later als zendelinge te Se- marang. Terug in Nederland ging mej. Schreuder in 1950 over naar de Neder lands Hervormde Kerk. Na studie by prof. dr. S. F. H. J. Berkelbach van de Sprenkel in het Ned. Herv. kerkrecht, werd zij in 1951 bevestigd tot voor gangster van de wijk Lonneker in En schede door ds. J. Germans aldaar. In 1955 beriep de kerkeraad van Amster dam haar als voorgangster van „Am stelhof", dat circa 300 bewoners telt. Prof. Berkouwer reikte na de promo tie met een hartelijke toespraak de bul uit aan dr. Schreuder. Hij legde er de nadruk op, dat hier sprake is van een novum in de geschiedenis van de theo logische faculteit. Tot de aanwezigen behoorden vele Hervormde en enkele Gereformeerde predikanten uit de hoofdstad. 9 Verbaasde voorbijgangers zagen vrijdag na een zware regenbui in het Amerikaanse plaatsje Bowling Green in Kentucky honderden dolarbiljetten uit een overstroomde riool drijven. Na verloop van enige uren had de politie biljetten tot een bedrag van duizend dollar uit de plas opgevist en nog steeds hield de „stroom" aan. Men ver moedt, dat het geld, afkomstig van een inbraak, in het riool verstopt is ge weest. 9 De politie te Neurenberg heeft vrij dag meegedeeld, dat zij een bende van kinderen van tien tot twintig jaar, de „rode duivels" heeft opgerold, die dief stallen pleegden en mensen mishandel den. De leden van de bende droegen als uniform een rode trui en een bruine leren jekker. De leider was zeventien jaar. 9 Sir Esler Dening, de Britse ambas sadeur in Tokio, heeft gezegd dat kern wapens thans op zodanige wijze tot ontploffing kunnen worden gebracht, dat ontdekking nagenoeg onmogelijk Men merkt een „petrol point" op, een benzineopslagplaats, waar gebaarde en getulbande Sikhs roodverbrande Cana dese chauffeurs bedienen. Men kijkt met verbazing naar een Indonesische sergeant, die als wachtcommandant het hoofdkwartier in Gaza bewaakt, en die al op grote afstand de rangen van tien legers kan onderscheiden. En men hoort een perfekt Engels en Duits sprekende Deen Brazilianen en Joegoslaven orders geven, alsof hg de helft van zijn leven in Brazilië en de andere helft in Joegoslavië heeft door gebracht. „De UNEF", zei een Indiase officier tegen me, die de levensfilosofie van Nehroe vast In het hoofd bleek te hebben, „ls ontstaan, toen de Verenig de Naties op hun grondvesten wankel denZjj is een levend bewijs van 4e V.N. en bov<jjidien een strijdmacht 41e vrede en vriendschap brengt Als men ln de grote politiek hetzelfde begrip en dezelfde goede wil zou tonen, dan zag het er op aarde heel wat ge- telllger uit Aboe Soewelr, een legerkamp-vlieg veld, niet ver van Ismailia vandaan, Bal door de ln UNEF-verband gewerkt hebbende militairen niet licht vergeten worden. Het was daar, dat de eerste lingen der „Internationale Politie" op Egyptisch grondgebied landden, volle dig ln het duister tastend over de ge beurtenissen, die zouden plaats vinden. Aan voedsel hadden ze slechts nood rantsoenen voor een periode van veer tien dagen bij zich. Bedden bezaten ze niet, tenten en voertuigen evenmin. „Alles komt na", luidde het parool, maar niemand wist hoeveel tijd dit in beslag zou nemen. Voor El Ballah, een vervallen, nog door de Engelsen gebouwd barakken kamp tussen Port Said en Ismailia, geldt al precies hetzelfde. Het was daar dat generaal Bums zijn eerste hoofd kwartier vestigde; het was van daar uit, dat Port Said en later Gaza werd bezet. Het was daar ook, dat de ver veling zich voor 't eerst van de UNEF- troepen meester maakte, het helmwee en het verlangen naar het einde van dit avontuur „Het ls de meest deprimerende plaats, die ze ons hebben kunnen geven", zei een Deense kapitein, die mij iets van de afgelegen legerplaats liet zien. „Waar je ook om je heen kijkt, ner gens zie je iets anders dan vuil zand en wat verdorde, verpieterde kale «truikenDe barakken zijn geloof Ik ln tien Jaar niet geverfd en zien er van binnen als stallen uitEr was zelfs geen telefoonlijn met de bui tenwereld, toen we hier aankwamen en alle verbindingen hebben we dan ook Een inheems jongetje in El Arisch poetst de schoenen van deze Bra ziliaanse trompetter, terwijl een andere met hem over de prijs onderhandelt. zelf moeten verzorgen Een Finse soldaat vatte het trooste loze aanzien van El Ballah nogal hu moristisch op. „Dit noemen ze de psy chologie van het leger", verklaarde hij. „Ze hebben ons opzettelijk een dode plaats als hoofdkwartier .gegeven om ons naar de Sinai-woestijn waar we ten slotte naar toe moesten, te laten verlangenWas dit een kamp met vermaak en vertier geweest, dan was iedereen met tegenzin het Suezkanaal over gegaanNu ls het zo, dat we bepaald blfl zijn, als we El Ballah de rug toekeren, ook al staan er aan de overkant vermoeiende oefeningen op het program en ook al moesten we daar voortdurend patrouille lopen En van de belangrijkste problemen, die moesten worden opgelost was de voedselvoorziening. Behalve de nood rantsoenen, welke de eerste UNEF- militairen hadden meegenomen, was er niets om op terug te vallen, ter wijl de ravitailleringslijnen duizenden kilometers lang waren. In het begin moest er zelfs by de Britten en Fran sen worden geleend om de V.N.-troe- penmacht niet te laten verhongeren.... En pas later, toen er genoeg voorraden werden aangevoerd, moest er veel zorg aan de samenstelling der menu's wor den besteed, omdat elk land zijn eigen eetgewoonten heeft. Zo mogen de mohammedanen geen varkensvlees hebben en de hindoes geen rundvlees. De Joegoslaven hou den van aardappelen, de Brazilianen en Columbianen van zoetigheden en de Indonesische en Indiase soldaten van rijst. Er is heel wat organisatietalent voor nodig geweest om het iedereen naar de zin te maken. Er moest een schip met rijst uit Azië komen; een paar wagons aardappelen uit de Nijl delta. Om de maaltijden niet al te eentonig te maken, moesten verder in een veelheid van landen bestellingen worden gedaan, waarbij Amerika, Ca nada en Engeland wel op de eerste plaats komen. In het begin waren vooral de moham medaanse soldaten nogal wantrouwend als het op het eten van vlees aankwam. „In alle vleessoorten meenden ze een varkenskop te zien", zoals een foerier dit uitdrukte, en velen namen het ze kere voor het onzekere door helemaal geen vlees te eten. Op een goed mo ment achtte men het zelfs dienstig het slachtvee levend naar de kampplaatsen te vervoeren, teneinde de manschappen te overtuigen van het feit, dat ze niets tot zich namen, dat tegen hun religi euze opvattingen stuitte On 't ogenblik, nu er een speciaal TJNEF-abattoir ls ingericht, is dit niet meer nodig. Men heeft er zowel een mohammedaanse als een hindoese of ficier aan toegevoegd, die er beiden op moeten toezien, dat hun mannen alleen vlees krijgen, dat ze mogen eten. De stemming ls er aanzienlijk beter door geworden, want hoe minder vertier een soldaat heeft, des te meer gaat zijn „liefde" door de maag. Men meent wel eens, dat de UNEF uit vertegenwoordigers van tien lan den bestaat Denemarken namelijk, Onder auspiciën van de Generale Sy node der Ned. Herv. Kerk, de Ned. Herv. predikantenvereniging en de ver eniging van vrijzinnige hervormden, worden op 1, 2 en 3 mei 1957 te Utrecht de predikanten-vergaderingen gehouden. Op 1 mei is er des avonds een ont moetingssamenkomst, waar vragen zul len worden behandeld door enkele lei dinggevende figuren. De domineespreek op 2 mei wordt gehouden door ds. H. Bardeloos. Daarna zal prof. dr. P. A. van Stempvoort in een referaat, geti teld: „Het program van Rudolf Bult man en de hemelvaart in het nieuwe testament: uitdaging en antwoord" het vraagstuk van de entmythologisierung beanderen. Des middags is er een forum, dat tot onderwerp heeft pastoor pastorum. Op de avond van 2 mei spreekt dr. J. W. Schulte Nordholt over moderne poëzie. Op de laatste dag, 3 mei, bespreekt mejuffrouw M. Kamphuls, directrice van de Groninger school voor maat schappelijk werk, problemen van het hedendaagse dialtonaat. In hun met prikkeldraad afgezet kamp in de Gaza-strip laten deze Joegoslavische soldaten zich rustig door nieuwsgierigen bekijken. Noorwegen, Zweden, Finland, Joego slavië, Canada, India, Indonesië, Co lumbia en Brazilië maar niets ls minder waar. De heer Powell, de Ame rikaanse leider van de omvangrijke administratie der N.V.-troepenmacht, heeft me voorgerekend, dat er onder danen van zesentwintig naties bij de UNEF werkzaam zijn en dat het hoofdkwartier van generaal Bums op de Ver. Naties in zakformaat ls gaan lyken. De meeste nationaliteiten treft men bi) de verbindingsdienst aan, een belangrijk, zo niet het belangrijkste on derdeel van de troepenmacht. Want door haar spreiding over een gebied van tientallen duizenden vlerkante ki lometer, door het feit ook, dat de we gen slecht en de telefoonverbindingen gebrekkig zijn, moet elk contact door middel van de radio tot stand worden gebracht en hiervoor zijn vele, reeds by de Verenigde Naties werkzame specia listen aangetrokken. Hoewel de leden der diverse contin genten met hun eigen materiaal rond reden en ook het eigen uniform heb ben behouden, hebben ze toch een paar dingen met elkaar gemeen. Daar is ten eerste de blauwe helm en de al even blauwe baret. In de tweede plaats zijn er dan nog de Verenigde Naties distinctieven, welke op de rech- terbovenarm en op het hoofddeksel ge dragen worden en die voor de Egypte naar begerenswaardige soevenirs vor men. Een derde ding ten slotte, dat ze met elkaar gemeen hebben, is hun vriendeiyke en correcte houding tegen over de bevolking. Er zijn op dit punt kennelpk strenge Instructies uitgegaan, nog afgezien van het feit, dat de Egyptenaren de leden van de V.N.- troepenmacht als hun vrienden en zelfs wel als hun bevrijders bejegenen. Waar men „de mannen met de blauwe helm" ook ziet, overal worden ze omringd door goedmoedige en goedlachse In heemsen. Men zegt wel eens, dat hun sigaretten en hun conservenblikjes de voornaamste oorzaak hiervan zyn, doch het zou onjuist zgn dit alleen maar naar voren te brengen IN EEN RECENTE UITSPRAAK van de centrale raad van beroep, heeft dit college zich luidelijk uitgesproken over de vraag, of een uitkeringsgerechtigde krachtens de ongevallenwet een schade loosstelling mag ontvangen naar het door hem verdiende (in dit geval zwarte) loon dan wel op het voor zyn groep vastge stelde regelingsloon. Er was nog al verschil tussen. Het wet telijk toegelaten loon was in het uiterste geval op te voeren tot ƒ73,per week, terwijl de verzekerde in werkelijkheid wekelijks ƒ100,schoon in 't handje kreeg. Naar dit laatste loon, met inachtne ming van het maximaal voor uitkering vastgestelde loon, wenste hij uitkering te ontvangen. De sociale verzekeringsbank weigerde dit en hield zich aan de wet. Zo onstond het geschil, waarover de centrale raad vas beroep moest rechtspreken. De man voorzag zich van een raadsman en meende, de wet aan zijn kant te heb ben. Lees art. 4 maar van de Coördina- tiewet sociale verzekering, zo beweerde hg. Daar staat toch duidelijk, dat al het geen uit een dienstbetrekking wordt ge noten, loon is in de zin van de wet. Hierop heeft de centrale raad niet kort- we gezegd: man, je bent mis, maar ge documenteerd onderwijs gegeven in het hanteren van wetteiyke bepalingen, en wel op de volgende manier: Verboden Het is de werkgever uitdrukkelijk ver boden, meer uit te betalen, dan het voor geschreven wettelijke loon. Dat staat in art. 17 van het Buitengewoon Besluit Arbeidsverhoudingen 1945. Zelfs al ko men werkgever en werknemer meer met elkaar overeen, dan is toch een dergeiyk beding nietig. In de plaats daarvan moet dan het officiële regelingsloon worden gesteld. Deze nietigheid is een zaak van openbare orde, waaraan de administratie ve rechter zich heeft te houden. Nu geldt sedert 1 januari 1954 de Coör- dinatiewet sociale verzekering. Deze wet is tot stand gekomen, om de loonadmini stratie van de werkgever te vereenvoudi gen en om hetzelfde loonbegrip te doen gelden voor de heffingen der sociale ver zekering en de loonbelasting. Nu moet de loonbelasting gezien worden als een voorheffing van de inkomstenbelasting. Voor de inkomstenbelasting wordt niet nagegaan, of deze inkomsten al dan niet op oorbare wijze zijn verkregen. Dit be tekent, dat ook van het z.g. zwarte gedeel te van het loon inkomstenbelasting wordt geheven. Chaos Het zou In plaats van vereenvoudiging van en eenvormigheid in de loonadminï- uit de sociale sector stratie een chaos worden, als voor de hef fing van premies voor de sociale verzeke ringen een ander loonbegrip moest wor den gehanteerd (zeer zeker by de thans nog veelvuldige afwijkingen van de rege lingslonen. Red.). Maar, zo vervolgt het onderwijs van de centrale raad, dit mag niet tot de gevolg trekking leiden, dat nu ook de uitkerin gen eveneens over de z.g. zwarte loonge- deelten zouden mogen en moeten worden berekend. Dit moet naar het dagloon worden berekend. Dit dagloon vormt de grondslag voor de uitgeringen. En dit dagloon wordt in de afzonderlijke wetten nader omschreven. Dit heeft niets te ma ken met de vereenvoudiging van de loon administratie. Als regel zal het dagloon met het loonbegrip van de Coördinatie- wet, doch niet in alle gevallen. Bp „zwart" loon is het meestal zo dat pre- mieloon en uitkeringsloon niet geUjk zyn. (Van onze kerknleuwsredacteur) MISSCHIEN KOMT de ge dachte wel op aan dominees, die evangelisatie bedrijven onder wegwerkers van de N.S., wanneer hier gesproken wordt over „predikanten langs de spoorbaan". Maar zover zijn we nog niet. Misschien zien we het in de toekomst nog eens ge beuren. Voorlopig gaan we even naar het verleden terug, naar 1870, toen de „Rijn- spoor Predikantenkrans" op gericht werd. Vandaag glimlach Je om zo'n naam. Een predikanten krans wekt de indruk, dat enige weleerwaarde heren zich op het voetspoor van de naaivereniging Dorcas bezig houden met naaldwerk. Ook ddt ware mogelijk; de geleerde dominee Winkler Prins, die ln zijn eentje een hele encyclopedie samenstel de, was beter bedreven in het knopen aanzetten en broeken repareren dan zrjn vrouw.... Maar het woord predikan tenkrans betekent hier zo veel als vriendenkring van predikanten. Het waren ambtsbroeders uit plaatsen langs de Rijnspoorweg, de iyn Amsterdam-Emmerlk, en dan speciaal het traject Breukelen-Utrecht-Veenen- daal. Het voordeel van deze krans was, dat de leden el- kaar gemakkelijk konden be reiken. UITERAARD waren het meest hervormde predikan ten. Ds. H. V. Hogerziel, die in 1869 van Veenendaal naar Driebergen was gegaan, ont moette het volgende jaar eens rijn beide Zeister col lega's, aan wie hy een voor stel deed een „krans" op te richten. „In het drukke Vee nendaal", zei Hogerzeil, „eis te men zoveel van mij en ontving ik zo zelden Iets te rug. Ik heb er behoefte aan om met broeders in de heili ge bedeining samen te ko men om de grote kwesties van de dag te bespreken, de vragen die zich dan voor doen te behandelen, elkaar met raad en daad by te staan, en bovenal om ge meenschappelijk te bidden". De predikantenkrans moest dus geen vereniging zijn; het zou een kleine kring blijven. Wat het werk van de kring betreft; we zien weer dat er niets nieuws is.- Er wordt tegenwoordig zo veel gepraat over de „gees telijke verzorging aan predi kanten", omdat er ln deze drnkke tijd eigenlijk niemand zon zjjn, die zorgt voor de zielen van de dominees zelf. Maar in die rustige tyd van 1870 (de oorlog van 1870 moest nog beginnen), hadden de herders toch ook behoefte aan pastorale zorg! De „Rynspoor Predikan tenkrans" werd opgericht. Op de eerste samenkomst, ln de pastorie te Driebergen, verschenen zes predikanten, onder wie dr. Ph. J. Hoede- maker en ds. D. P. M. Huet, twee bultenmodelfiguren, die destyds ln Veenendaal ston den. Daarna kwam men ge regeld elke drie maanden by elkaar. De club groeide aan tot zestien man, maar er was natuurlgk nogal eens een af scheid en een verwelkoming, ofschoon sommige'leden, ook wanneer zij hun standplaats langs het Rijnspoor verlieten om verder weg te gaan, de krans bleven bezoeken. MEN KWAM samen bij de leden aan huis. Nadrukkelijk was bepaald, dat de maaltyd eenvoudig moest zyn. Daartoe stelde men het volgende menu op; „soep, twee groenten, twee vlee- schen, en iets toe". Maar niet alle domineesvrouwen hielden zich aan dit mini mum. De praktijk leerde, dat wel eens een referent verstek liet gaan omdat hijzelf (of an ders het referaat, zoals een lid opmerkte) „Hchtelyk on gesteld" was geworden. Daarom besloot men steeds aan de ontvangende gastheer het eerste referaat op te dragen; deze was dan in elk geval thuis! ALLE MOGELIJKE onder werpen kwamen by de Ryn- spoorkrans aan de orde. Toen één der leden, dr. J. L. Heldring in 1894, samen met zyn collega W. Krayen- belt naar Palestina was ge weest, kreeg men een uit voerig verhaal over de op gravingen daar. En aan ta fel Heten de broeders zich de wyn uitstekend smaken, die ds, Krayenbeelt uit Jezuza- lem had meegebracht. Eén keer hield men krans- vergadering te Kalserwerth aan de Ryn, ln de diakones- senstlehtingen van ds. Th. FHedner. Dat was een drie daags uitstapje. De krans bestond uit po sitief rechtzinnige predikan ten. Namen als van J. Th. de Visser, C. H. van Rhy'n, J. H. Gunning, E. Barber, S. Ulfers en E. H. van Leeu wen bewijzen dat wel. DIEZELFDE NAMEN ma ken ons duidelyk waarom in het ledenregister van de Rynspoorkrans vrijwel geen personen worden genoemd, die we later by de dolerenden zien. De enige, die zich in de rijen van Kuyper schaarde was ds. H. W. van Loon te Amsterdam, die in zijn Bun- nikse tijd deel uitmaakte van de krans. De anderen waren voor het merendeel van die met hart en ziel aan de „oude vaderlandse kerk" ge bonden figuren. De Rgnspoor Predikanten krans is in 1908 opgeheven. De belangstelHng liep name lijk voortdurend terug. Deze krans was een ouderwets verschynsel. Vermoedelijk be staan er momenteel niet meer van deze kringen. Dit is aan één kant zeker te be treuren. „Dat onze krans zo geze gend gewerkt heeft, schrijf Ik voor een groot deel toe aan de Uefeiyke bidstond, die er altyd aan vooraf ging", verklaarde een der oudste le den na opheffing van de krans. Predikanten, die met en voor elkaar bidden en zo aan elkander pastorale zorg ge ven, dat ls Iets moois. Zulke dingen moeten ln het ver borgen geschieden. Laten we hopen, dat het ook heden nog gebeurt. Eigen betekenis Uit het vorenstaande volgt dat de be grippen „loon" en „dagloon" elk een eigen betekenis hebben, zoals dit ook duidelyk bhjkt uit de geschiedenis van deze wet geving en zoals het door de jurispredentie is bevestigd. Een der overwegingen in de onderha vige uitspraak nemen we letterlijk over: „Overwegende voorts, dat de motieven, die by belasting- en premieheffing voor zitten, en welke er toe leiden ook weder rechtelijk genoten verdiensten niet aan die heffingen te doen ontsnappen, van een te specifieke aard en strekking zijn om ertoe te kunnen leiden, dat ook voor de bepaling van het dagloon, als grond slag voor de uitkeringen ingevolge de so ciale verzekeringswetten, met die ver diensten rekening te houden zou zijn." Wederrechtelijk betekent nog altijd! in strijd met de wet.. De conclusie van een en ander zal de lezer duidelijk geworden zijn. De beslis sing van de sociale verzekeringsbank bleef gehandhaafd en de uitkering bleef ongewijzigd naar een dagloon van 73, per week. H.K.H. Prinses Beatrix, bescherm vrouwe van het Nationaal Fonds voor de bestrijding van de Kinderverlam ming, heeft goed gevonden, dat de naam van dit fonds met ingang van 1 april 1957 zal luiden: „Prinses Bea- trix-Poliofonds, Stichting Nationaal Fonds voor de bestrijding van de Kin derverlamming". Het gironummer 969 (Poliofonds, Den Haag) blijft onver anderd. De samenstelling van het dagelijks bestuur van het fonds is als volgt; Voorzitter Mr. J. Klaasesz, Commis saris der Koningin in Zuid-Holland Cs-Gravenhage); vice-voorzitter L. v. Stolk (Rotterdam); secretaris Drs. J. Lupgens (Rotterdam); 2e secretaris Mr. E. Ph. J. Bouman ('s-Gravenhage); penningmeester Mr. D. P. C. de Hoop Scheffer (Wassenaar); 2e penningm. Drs. H. C. de Lint ('s-Gravenhage); medisch-adviseur H. J. Dijkhuis, arts Cs-GFravenhage) tevens voorzitter Medische Adviesraad. 9 Een Albanese delegatie onder lei ding van de premier en de eerste secretaris van de communistische par tij is per schip uit Albanië naar de Sowjet-Unie vertrokken. 9 Zuid-Slavië is bezig met de uit werking van zijn standpunt aangaande de ontwapening op verzoek van de secretaris-generaal van de V.N., Dag Hammarskjoeld. 9 De speciale afgezant van de V.N. voor de kwestie Kasjmier, Gunnar Jarrig, is vrijdag uit Karatsji naar Nieuw Delhi vertrokken voor verdere besprekingen met Indische leiders. 9 De IJslandse minister van buiten landse zaken, Gudmundsson, heeft donderdagavond in een radiorede neu traliteit zinloos en zelfs gevaarlijk ge noemd. IJsland was strategisch belang rijk geworden en daarom heeft onze neutraiiteitsverklaring geen enkele waarde meer. 9 Bij K.B. is met ingang van 1 maart 1957 op zijn verzoek op de meest eet- volle wijze ontslag verleend aan dr. C. L. Patijn als lid en regeringsver tegenwoordiger in de commissie voor internationale samenwerking op het gebied van het onderwijs, wetenschap en cultuur, onder dankzegging voor de door hem als zodanig bewezen dien sten. 9 De Amerikaanse luchtmacht heeft woensdag bekendgemaakt, dat de straal jagers van het type F-98-j, F-106 en F- 101-b uitgerust worden met raketten die een atoomlading hebben. 9 President Nasser van Egypte en premier Khali van Soedan hebben in Cairo, na besprekingen die drie dagen geduurd hebben, een communique uit gegeven waarin zjjn verklaren, dat zij vasthouden aan een politiek van posi tieve neutraliteit.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 3