Uit niets groeide in het Midden-Oosten
een prachtig functionerend apparaat
Zestien dominees langs de spoorlijn
Wél premiebetaling over zwart loon
Voedselproblemen voor de
Hindoes en de Moslems
Eerste vrouw gepromoveerd in
theologie aan Vrije Universiteit
Izi
was
Troepenmacht der Ver. Naties in het veld
Voortreffelijke
werking
samen
Deprimerend
Vlees en religie
26 Nationaliteiten
Predikanten bijeen
te Utrecht
Maar uitkering op basis normaal loon
FLITSEN
De Rijnspoor Predikantenkrans
Prinses Beatrix poliofonds
DOOR DE WERELD
Maandag 8 april 1957
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
(Van onze reiscorrespondent Link van Bruggen).
GAZA, april.
EEN PAAR TELEGRAMMEN luidden het bestaan van de U(nited)
N(ations) E(mergency) F(orce) in. Tien landen boden de Verenigde
Naties contingenten van hun strijdkrachten aan en het geboorte
uur der V.N.-troepenmacht had geslagen. De eerste soldaten, die de
vaag omschreven taak hadden de rust en de orde in het Midden-Oosten
te bewaren, bevonden zich al onderweg, toen de opperbevelhebber,
generaal E. L. M. Burns, nog benoemd moest worden. Zo deed zich
het unieke feit in de krijgsgeschiedenis voor, dat er een leger werd
geschapen, hetwelk geen staf, geen organisatie en geen operatieplan
had.
Ziet men nu de UNEF werken, dan lijkt het een apparaat te zijn, dat
moeilijk beter kan functioneren. Zesduizend militairen uit alle windhoeken
der aarde zijn tot efficiënt werkende eenheden samengesmeed en het is nau
welijks te geloven, dat onderdanen van zo heel verschillende landen op zulk
een voortreffelijke wijze met elkaar kunnen samenwerken.
Vrijdag is de eerste vrouw gepromo
veerd in de theologie aan de Vrjje Uni
versiteit te Amsterdam. Het was mej.
J. C. Schreuder, geestelijk verzorgster
van het rusthuis voor bejaarden der
Ned. Hervormde Kerk „Amstelhof" te
Amsterdam. Zjj verdedigde in de Woest-
duinkerk te Amsterdam haar disserta
tie, getiteld: „De overwinningsgedachte
bjj Johann Christoph Blumhardt". Pro
motor was prof. dr. G. C. Berkouwer.
Mej. Johanna Catharina Schreuder
werd op 20 april 1917 te Amsterdam
geboren. Ze Is een dochter van wijlen
de heer J. Th. R. Schreuder, die vele
jaren voorzitter was van de Vereniging
voor Christelijke Mulo en organisator
van internationale schooleongressen.
In 1946 zond de Gereformeerde Kerk
van Amsterdam haar uit voor de zen-
dingsarbeid onder vrouwen en meisjes.
Van eind 1946 werkte zij eerst in de
Nederlands Gereformeerde Kerk te
Bandung en later als zendelinge te Se-
marang. Terug in Nederland ging mej.
Schreuder in 1950 over naar de Neder
lands Hervormde Kerk. Na studie by
prof. dr. S. F. H. J. Berkelbach van de
Sprenkel in het Ned. Herv. kerkrecht,
werd zij in 1951 bevestigd tot voor
gangster van de wijk Lonneker in En
schede door ds. J. Germans aldaar. In
1955 beriep de kerkeraad van Amster
dam haar als voorgangster van „Am
stelhof", dat circa 300 bewoners telt.
Prof. Berkouwer reikte na de promo
tie met een hartelijke toespraak de bul
uit aan dr. Schreuder. Hij legde er de
nadruk op, dat hier sprake is van een
novum in de geschiedenis van de theo
logische faculteit.
Tot de aanwezigen behoorden vele
Hervormde en enkele Gereformeerde
predikanten uit de hoofdstad.
9 Verbaasde voorbijgangers zagen
vrijdag na een zware regenbui in het
Amerikaanse plaatsje Bowling Green
in Kentucky honderden dolarbiljetten
uit een overstroomde riool drijven. Na
verloop van enige uren had de politie
biljetten tot een bedrag van duizend
dollar uit de plas opgevist en nog
steeds hield de „stroom" aan. Men ver
moedt, dat het geld, afkomstig van een
inbraak, in het riool verstopt is ge
weest.
9 De politie te Neurenberg heeft vrij
dag meegedeeld, dat zij een bende van
kinderen van tien tot twintig jaar, de
„rode duivels" heeft opgerold, die dief
stallen pleegden en mensen mishandel
den. De leden van de bende droegen
als uniform een rode trui en een bruine
leren jekker. De leider was zeventien
jaar.
9 Sir Esler Dening, de Britse ambas
sadeur in Tokio, heeft gezegd dat kern
wapens thans op zodanige wijze tot
ontploffing kunnen worden gebracht,
dat ontdekking nagenoeg onmogelijk
Men merkt een „petrol point" op, een
benzineopslagplaats, waar gebaarde en
getulbande Sikhs roodverbrande Cana
dese chauffeurs bedienen. Men kijkt
met verbazing naar een Indonesische
sergeant, die als wachtcommandant
het hoofdkwartier in Gaza bewaakt, en
die al op grote afstand de rangen van
tien legers kan onderscheiden. En
men hoort een perfekt Engels en
Duits sprekende Deen Brazilianen en
Joegoslaven orders geven, alsof hg de
helft van zijn leven in Brazilië en de
andere helft in Joegoslavië heeft door
gebracht.
„De UNEF", zei een Indiase officier
tegen me, die de levensfilosofie van
Nehroe vast In het hoofd bleek te
hebben, „ls ontstaan, toen de Verenig
de Naties op hun grondvesten wankel
denZjj is een levend bewijs van
4e V.N. en bov<jjidien een strijdmacht
41e vrede en vriendschap brengt
Als men ln de grote politiek hetzelfde
begrip en dezelfde goede wil zou tonen,
dan zag het er op aarde heel wat ge-
telllger uit
Aboe Soewelr, een legerkamp-vlieg
veld, niet ver van Ismailia vandaan,
Bal door de ln UNEF-verband gewerkt
hebbende militairen niet licht vergeten
worden. Het was daar, dat de eerste
lingen der „Internationale Politie" op
Egyptisch grondgebied landden, volle
dig ln het duister tastend over de ge
beurtenissen, die zouden plaats vinden.
Aan voedsel hadden ze slechts nood
rantsoenen voor een periode van veer
tien dagen bij zich. Bedden bezaten ze
niet, tenten en voertuigen evenmin.
„Alles komt na", luidde het parool,
maar niemand wist hoeveel tijd dit in
beslag zou nemen.
Voor El Ballah, een vervallen, nog
door de Engelsen gebouwd barakken
kamp tussen Port Said en Ismailia,
geldt al precies hetzelfde. Het was daar
dat generaal Bums zijn eerste hoofd
kwartier vestigde; het was van daar
uit, dat Port Said en later Gaza werd
bezet. Het was daar ook, dat de ver
veling zich voor 't eerst van de UNEF-
troepen meester maakte, het helmwee
en het verlangen naar het einde van
dit avontuur
„Het ls de meest deprimerende plaats,
die ze ons hebben kunnen geven", zei
een Deense kapitein, die mij iets van
de afgelegen legerplaats liet zien.
„Waar je ook om je heen kijkt, ner
gens zie je iets anders dan vuil zand
en wat verdorde, verpieterde kale
«truikenDe barakken zijn geloof
Ik ln tien Jaar niet geverfd en zien
er van binnen als stallen uitEr
was zelfs geen telefoonlijn met de bui
tenwereld, toen we hier aankwamen
en alle verbindingen hebben we dan ook
Een inheems jongetje in El Arisch
poetst de schoenen van deze Bra
ziliaanse trompetter, terwijl een
andere met hem over de prijs
onderhandelt.
zelf moeten verzorgen
Een Finse soldaat vatte het trooste
loze aanzien van El Ballah nogal hu
moristisch op. „Dit noemen ze de psy
chologie van het leger", verklaarde hij.
„Ze hebben ons opzettelijk een dode
plaats als hoofdkwartier .gegeven om
ons naar de Sinai-woestijn waar we
ten slotte naar toe moesten, te laten
verlangenWas dit een kamp met
vermaak en vertier geweest, dan was
iedereen met tegenzin het Suezkanaal
over gegaanNu ls het zo, dat we
bepaald blfl zijn, als we El Ballah
de rug toekeren, ook al staan er aan
de overkant vermoeiende oefeningen
op het program en ook al moesten we
daar voortdurend patrouille lopen
En van de belangrijkste problemen,
die moesten worden opgelost was de
voedselvoorziening. Behalve de nood
rantsoenen, welke de eerste UNEF-
militairen hadden meegenomen, was
er niets om op terug te vallen, ter
wijl de ravitailleringslijnen duizenden
kilometers lang waren. In het begin
moest er zelfs by de Britten en Fran
sen worden geleend om de V.N.-troe-
penmacht niet te laten verhongeren....
En pas later, toen er genoeg voorraden
werden aangevoerd, moest er veel zorg
aan de samenstelling der menu's wor
den besteed, omdat elk land zijn eigen
eetgewoonten heeft.
Zo mogen de mohammedanen geen
varkensvlees hebben en de hindoes
geen rundvlees. De Joegoslaven hou
den van aardappelen, de Brazilianen
en Columbianen van zoetigheden en de
Indonesische en Indiase soldaten van
rijst. Er is heel wat organisatietalent
voor nodig geweest om het iedereen
naar de zin te maken. Er moest een
schip met rijst uit Azië komen; een
paar wagons aardappelen uit de Nijl
delta. Om de maaltijden niet al te
eentonig te maken, moesten verder in
een veelheid van landen bestellingen
worden gedaan, waarbij Amerika, Ca
nada en Engeland wel op de eerste
plaats komen.
In het begin waren vooral de moham
medaanse soldaten nogal wantrouwend
als het op het eten van vlees aankwam.
„In alle vleessoorten meenden ze een
varkenskop te zien", zoals een foerier
dit uitdrukte, en velen namen het ze
kere voor het onzekere door helemaal
geen vlees te eten. Op een goed mo
ment achtte men het zelfs dienstig het
slachtvee levend naar de kampplaatsen
te vervoeren, teneinde de manschappen
te overtuigen van het feit, dat ze niets
tot zich namen, dat tegen hun religi
euze opvattingen stuitte
On 't ogenblik, nu er een speciaal
TJNEF-abattoir ls ingericht, is dit niet
meer nodig. Men heeft er zowel een
mohammedaanse als een hindoese of
ficier aan toegevoegd, die er beiden op
moeten toezien, dat hun mannen alleen
vlees krijgen, dat ze mogen eten. De
stemming ls er aanzienlijk beter door
geworden, want hoe minder vertier een
soldaat heeft, des te meer gaat zijn
„liefde" door de maag.
Men meent wel eens, dat de UNEF
uit vertegenwoordigers van tien lan
den bestaat Denemarken namelijk,
Onder auspiciën van de Generale Sy
node der Ned. Herv. Kerk, de Ned.
Herv. predikantenvereniging en de ver
eniging van vrijzinnige hervormden,
worden op 1, 2 en 3 mei 1957 te Utrecht
de predikanten-vergaderingen gehouden.
Op 1 mei is er des avonds een ont
moetingssamenkomst, waar vragen zul
len worden behandeld door enkele lei
dinggevende figuren. De domineespreek
op 2 mei wordt gehouden door ds. H.
Bardeloos. Daarna zal prof. dr. P. A.
van Stempvoort in een referaat, geti
teld: „Het program van Rudolf Bult
man en de hemelvaart in het nieuwe
testament: uitdaging en antwoord" het
vraagstuk van de entmythologisierung
beanderen.
Des middags is er een forum, dat tot
onderwerp heeft pastoor pastorum. Op
de avond van 2 mei spreekt dr. J. W.
Schulte Nordholt over moderne poëzie.
Op de laatste dag, 3 mei, bespreekt
mejuffrouw M. Kamphuls, directrice
van de Groninger school voor maat
schappelijk werk, problemen van het
hedendaagse dialtonaat.
In hun met prikkeldraad afgezet
kamp in de Gaza-strip laten deze
Joegoslavische soldaten zich rustig
door nieuwsgierigen bekijken.
Noorwegen, Zweden, Finland, Joego
slavië, Canada, India, Indonesië, Co
lumbia en Brazilië maar niets ls
minder waar. De heer Powell, de Ame
rikaanse leider van de omvangrijke
administratie der N.V.-troepenmacht,
heeft me voorgerekend, dat er onder
danen van zesentwintig naties bij de
UNEF werkzaam zijn en dat het
hoofdkwartier van generaal Bums op
de Ver. Naties in zakformaat ls gaan
lyken. De meeste nationaliteiten treft
men bi) de verbindingsdienst aan, een
belangrijk, zo niet het belangrijkste on
derdeel van de troepenmacht. Want
door haar spreiding over een gebied
van tientallen duizenden vlerkante ki
lometer, door het feit ook, dat de we
gen slecht en de telefoonverbindingen
gebrekkig zijn, moet elk contact door
middel van de radio tot stand worden
gebracht en hiervoor zijn vele, reeds by
de Verenigde Naties werkzame specia
listen aangetrokken.
Hoewel de leden der diverse contin
genten met hun eigen materiaal rond
reden en ook het eigen uniform heb
ben behouden, hebben ze toch een paar
dingen met elkaar gemeen. Daar is
ten eerste de blauwe helm en de al
even blauwe baret. In de tweede
plaats zijn er dan nog de Verenigde
Naties distinctieven, welke op de rech-
terbovenarm en op het hoofddeksel ge
dragen worden en die voor de Egypte
naar begerenswaardige soevenirs vor
men.
Een derde ding ten slotte, dat ze
met elkaar gemeen hebben, is hun
vriendeiyke en correcte houding tegen
over de bevolking. Er zijn op dit punt
kennelpk strenge Instructies uitgegaan,
nog afgezien van het feit, dat de
Egyptenaren de leden van de V.N.-
troepenmacht als hun vrienden en zelfs
wel als hun bevrijders bejegenen. Waar
men „de mannen met de blauwe helm"
ook ziet, overal worden ze omringd
door goedmoedige en goedlachse In
heemsen. Men zegt wel eens, dat hun
sigaretten en hun conservenblikjes de
voornaamste oorzaak hiervan zyn, doch
het zou onjuist zgn dit alleen maar naar
voren te brengen
IN EEN RECENTE UITSPRAAK van
de centrale raad van beroep, heeft dit
college zich luidelijk uitgesproken over
de vraag, of een uitkeringsgerechtigde
krachtens de ongevallenwet een schade
loosstelling mag ontvangen naar het door
hem verdiende (in dit geval zwarte) loon
dan wel op het voor zyn groep vastge
stelde regelingsloon.
Er was nog al verschil tussen. Het wet
telijk toegelaten loon was in het uiterste
geval op te voeren tot ƒ73,per week,
terwijl de verzekerde in werkelijkheid
wekelijks ƒ100,schoon in 't handje
kreeg. Naar dit laatste loon, met inachtne
ming van het maximaal voor uitkering
vastgestelde loon, wenste hij uitkering te
ontvangen. De sociale verzekeringsbank
weigerde dit en hield zich aan de wet. Zo
onstond het geschil, waarover de centrale
raad vas beroep moest rechtspreken.
De man voorzag zich van een raadsman
en meende, de wet aan zijn kant te heb
ben. Lees art. 4 maar van de Coördina-
tiewet sociale verzekering, zo beweerde
hg. Daar staat toch duidelijk, dat al het
geen uit een dienstbetrekking wordt ge
noten, loon is in de zin van de wet.
Hierop heeft de centrale raad niet kort-
we gezegd: man, je bent mis, maar ge
documenteerd onderwijs gegeven in het
hanteren van wetteiyke bepalingen, en
wel op de volgende manier:
Verboden
Het is de werkgever uitdrukkelijk ver
boden, meer uit te betalen, dan het voor
geschreven wettelijke loon. Dat staat in
art. 17 van het Buitengewoon Besluit
Arbeidsverhoudingen 1945. Zelfs al ko
men werkgever en werknemer meer met
elkaar overeen, dan is toch een dergeiyk
beding nietig. In de plaats daarvan moet
dan het officiële regelingsloon worden
gesteld. Deze nietigheid is een zaak van
openbare orde, waaraan de administratie
ve rechter zich heeft te houden.
Nu geldt sedert 1 januari 1954 de Coör-
dinatiewet sociale verzekering. Deze wet
is tot stand gekomen, om de loonadmini
stratie van de werkgever te vereenvoudi
gen en om hetzelfde loonbegrip te doen
gelden voor de heffingen der sociale ver
zekering en de loonbelasting. Nu moet
de loonbelasting gezien worden als een
voorheffing van de inkomstenbelasting.
Voor de inkomstenbelasting wordt niet
nagegaan, of deze inkomsten al dan niet
op oorbare wijze zijn verkregen. Dit be
tekent, dat ook van het z.g. zwarte gedeel
te van het loon inkomstenbelasting wordt
geheven.
Chaos
Het zou In plaats van vereenvoudiging
van en eenvormigheid in de loonadminï-
uit de sociale sector
stratie een chaos worden, als voor de hef
fing van premies voor de sociale verzeke
ringen een ander loonbegrip moest wor
den gehanteerd (zeer zeker by de thans
nog veelvuldige afwijkingen van de rege
lingslonen. Red.).
Maar, zo vervolgt het onderwijs van de
centrale raad, dit mag niet tot de gevolg
trekking leiden, dat nu ook de uitkerin
gen eveneens over de z.g. zwarte loonge-
deelten zouden mogen en moeten worden
berekend. Dit moet naar het dagloon
worden berekend. Dit dagloon vormt de
grondslag voor de uitgeringen. En dit
dagloon wordt in de afzonderlijke wetten
nader omschreven. Dit heeft niets te ma
ken met de vereenvoudiging van de loon
administratie. Als regel zal het dagloon
met het loonbegrip van de Coördinatie-
wet, doch niet in alle gevallen. Bp
„zwart" loon is het meestal zo dat pre-
mieloon en uitkeringsloon niet geUjk zyn.
(Van onze
kerknleuwsredacteur)
MISSCHIEN KOMT de ge
dachte wel op aan dominees,
die evangelisatie bedrijven
onder wegwerkers van de
N.S., wanneer hier gesproken
wordt over „predikanten
langs de spoorbaan".
Maar zover zijn we nog
niet. Misschien zien we het
in de toekomst nog eens ge
beuren. Voorlopig gaan we
even naar het verleden terug,
naar 1870, toen de „Rijn-
spoor Predikantenkrans" op
gericht werd.
Vandaag glimlach Je om
zo'n naam. Een predikanten
krans wekt de indruk, dat
enige weleerwaarde heren
zich op het voetspoor van de
naaivereniging Dorcas bezig
houden met naaldwerk.
Ook ddt ware mogelijk; de
geleerde dominee Winkler
Prins, die ln zijn eentje een
hele encyclopedie samenstel
de, was beter bedreven in het
knopen aanzetten en broeken
repareren dan zrjn vrouw....
Maar het woord predikan
tenkrans betekent hier zo
veel als vriendenkring van
predikanten. Het waren
ambtsbroeders uit plaatsen
langs de Rijnspoorweg, de
iyn Amsterdam-Emmerlk, en
dan speciaal het traject
Breukelen-Utrecht-Veenen-
daal. Het voordeel van deze
krans was, dat de leden el-
kaar gemakkelijk konden be
reiken.
UITERAARD waren het
meest hervormde predikan
ten. Ds. H. V. Hogerziel, die
in 1869 van Veenendaal naar
Driebergen was gegaan, ont
moette het volgende jaar
eens rijn beide Zeister col
lega's, aan wie hy een voor
stel deed een „krans" op te
richten. „In het drukke Vee
nendaal", zei Hogerzeil, „eis
te men zoveel van mij en
ontving ik zo zelden Iets te
rug. Ik heb er behoefte aan
om met broeders in de heili
ge bedeining samen te ko
men om de grote kwesties
van de dag te bespreken, de
vragen die zich dan voor
doen te behandelen, elkaar
met raad en daad by te
staan, en bovenal om ge
meenschappelijk te bidden".
De predikantenkrans moest
dus geen vereniging zijn; het
zou een kleine kring blijven.
Wat het werk van de kring
betreft; we zien weer dat er
niets nieuws is.-
Er wordt tegenwoordig zo
veel gepraat over de „gees
telijke verzorging aan predi
kanten", omdat er ln deze
drnkke tijd eigenlijk niemand
zon zjjn, die zorgt voor de
zielen van de dominees zelf.
Maar in die rustige tyd van
1870 (de oorlog van 1870
moest nog beginnen), hadden
de herders toch ook behoefte
aan pastorale zorg!
De „Rynspoor Predikan
tenkrans" werd opgericht.
Op de eerste samenkomst, ln
de pastorie te Driebergen,
verschenen zes predikanten,
onder wie dr. Ph. J. Hoede-
maker en ds. D. P. M. Huet,
twee bultenmodelfiguren, die
destyds ln Veenendaal ston
den. Daarna kwam men ge
regeld elke drie maanden by
elkaar.
De club groeide aan tot
zestien man, maar er was
natuurlgk nogal eens een af
scheid en een verwelkoming,
ofschoon sommige'leden, ook
wanneer zij hun standplaats
langs het Rijnspoor verlieten
om verder weg te gaan, de
krans bleven bezoeken.
MEN KWAM samen bij de
leden aan huis. Nadrukkelijk
was bepaald, dat de maaltyd
eenvoudig moest zyn.
Daartoe stelde men het
volgende menu op; „soep,
twee groenten, twee vlee-
schen, en iets toe". Maar
niet alle domineesvrouwen
hielden zich aan dit mini
mum.
De praktijk leerde, dat wel
eens een referent verstek liet
gaan omdat hijzelf (of an
ders het referaat, zoals een
lid opmerkte) „Hchtelyk on
gesteld" was geworden.
Daarom besloot men steeds
aan de ontvangende gastheer
het eerste referaat op te
dragen; deze was dan in elk
geval thuis!
ALLE MOGELIJKE onder
werpen kwamen by de Ryn-
spoorkrans aan de orde.
Toen één der leden, dr. J.
L. Heldring in 1894, samen
met zyn collega W. Krayen-
belt naar Palestina was ge
weest, kreeg men een uit
voerig verhaal over de op
gravingen daar. En aan ta
fel Heten de broeders zich de
wyn uitstekend smaken, die
ds, Krayenbeelt uit Jezuza-
lem had meegebracht.
Eén keer hield men krans-
vergadering te Kalserwerth
aan de Ryn, ln de diakones-
senstlehtingen van ds. Th.
FHedner. Dat was een drie
daags uitstapje.
De krans bestond uit po
sitief rechtzinnige predikan
ten. Namen als van J. Th.
de Visser, C. H. van Rhy'n,
J. H. Gunning, E. Barber, S.
Ulfers en E. H. van Leeu
wen bewijzen dat wel.
DIEZELFDE NAMEN ma
ken ons duidelyk waarom in
het ledenregister van de
Rynspoorkrans vrijwel geen
personen worden genoemd,
die we later by de dolerenden
zien. De enige, die zich in de
rijen van Kuyper schaarde
was ds. H. W. van Loon te
Amsterdam, die in zijn Bun-
nikse tijd deel uitmaakte van
de krans. De anderen waren
voor het merendeel van die
met hart en ziel aan de
„oude vaderlandse kerk" ge
bonden figuren.
De Rgnspoor Predikanten
krans is in 1908 opgeheven.
De belangstelHng liep name
lijk voortdurend terug. Deze
krans was een ouderwets
verschynsel. Vermoedelijk be
staan er momenteel niet
meer van deze kringen. Dit
is aan één kant zeker te be
treuren.
„Dat onze krans zo geze
gend gewerkt heeft, schrijf
Ik voor een groot deel toe
aan de Uefeiyke bidstond, die
er altyd aan vooraf ging",
verklaarde een der oudste le
den na opheffing van de
krans.
Predikanten, die met en
voor elkaar bidden en zo aan
elkander pastorale zorg ge
ven, dat ls Iets moois. Zulke
dingen moeten ln het ver
borgen geschieden. Laten we
hopen, dat het ook heden
nog gebeurt.
Eigen betekenis
Uit het vorenstaande volgt dat de be
grippen „loon" en „dagloon" elk een eigen
betekenis hebben, zoals dit ook duidelyk
bhjkt uit de geschiedenis van deze wet
geving en zoals het door de jurispredentie
is bevestigd.
Een der overwegingen in de onderha
vige uitspraak nemen we letterlijk over:
„Overwegende voorts, dat de motieven,
die by belasting- en premieheffing voor
zitten, en welke er toe leiden ook weder
rechtelijk genoten verdiensten niet aan
die heffingen te doen ontsnappen, van
een te specifieke aard en strekking zijn
om ertoe te kunnen leiden, dat ook voor
de bepaling van het dagloon, als grond
slag voor de uitkeringen ingevolge de so
ciale verzekeringswetten, met die ver
diensten rekening te houden zou zijn."
Wederrechtelijk betekent nog altijd!
in strijd met de wet..
De conclusie van een en ander zal de
lezer duidelijk geworden zijn. De beslis
sing van de sociale verzekeringsbank
bleef gehandhaafd en de uitkering bleef
ongewijzigd naar een dagloon van 73,
per week.
H.K.H. Prinses Beatrix, bescherm
vrouwe van het Nationaal Fonds voor
de bestrijding van de Kinderverlam
ming, heeft goed gevonden, dat de
naam van dit fonds met ingang van
1 april 1957 zal luiden: „Prinses Bea-
trix-Poliofonds, Stichting Nationaal
Fonds voor de bestrijding van de Kin
derverlamming". Het gironummer 969
(Poliofonds, Den Haag) blijft onver
anderd.
De samenstelling van het dagelijks
bestuur van het fonds is als volgt;
Voorzitter Mr. J. Klaasesz, Commis
saris der Koningin in Zuid-Holland
Cs-Gravenhage); vice-voorzitter L. v.
Stolk (Rotterdam); secretaris Drs. J.
Lupgens (Rotterdam); 2e secretaris
Mr. E. Ph. J. Bouman ('s-Gravenhage);
penningmeester Mr. D. P. C. de Hoop
Scheffer (Wassenaar); 2e penningm.
Drs. H. C. de Lint ('s-Gravenhage);
medisch-adviseur H. J. Dijkhuis, arts
Cs-GFravenhage) tevens voorzitter
Medische Adviesraad.
9 Een Albanese delegatie onder lei
ding van de premier en de eerste
secretaris van de communistische par
tij is per schip uit Albanië naar de
Sowjet-Unie vertrokken.
9 Zuid-Slavië is bezig met de uit
werking van zijn standpunt aangaande
de ontwapening op verzoek van de
secretaris-generaal van de V.N., Dag
Hammarskjoeld.
9 De speciale afgezant van de V.N.
voor de kwestie Kasjmier, Gunnar
Jarrig, is vrijdag uit Karatsji naar
Nieuw Delhi vertrokken voor verdere
besprekingen met Indische leiders.
9 De IJslandse minister van buiten
landse zaken, Gudmundsson, heeft
donderdagavond in een radiorede neu
traliteit zinloos en zelfs gevaarlijk ge
noemd. IJsland was strategisch belang
rijk geworden en daarom heeft onze
neutraiiteitsverklaring geen enkele
waarde meer.
9 Bij K.B. is met ingang van 1 maart
1957 op zijn verzoek op de meest eet-
volle wijze ontslag verleend aan dr.
C. L. Patijn als lid en regeringsver
tegenwoordiger in de commissie voor
internationale samenwerking op het
gebied van het onderwijs, wetenschap
en cultuur, onder dankzegging voor de
door hem als zodanig bewezen dien
sten.
9 De Amerikaanse luchtmacht heeft
woensdag bekendgemaakt, dat de straal
jagers van het type F-98-j, F-106 en F-
101-b uitgerust worden met raketten die
een atoomlading hebben.
9 President Nasser van Egypte en
premier Khali van Soedan hebben in
Cairo, na besprekingen die drie dagen
geduurd hebben, een communique uit
gegeven waarin zjjn verklaren, dat zij
vasthouden aan een politiek van posi
tieve neutraliteit.