Een dag als boekenverkoper
bet marktgewoel
II»
TERUG NAAR ROME?
De jeugd vloog vijftig maal uit
Boekenwurmen hebben slechts weinig
vrienden naast de papieren kameraden
O'fer aan kraamhouders
en veilingmeesters
De beste serie van 1957
BtictkUdijk
Drie jaar familie De Wit
DE KERK
VANDAAG
GEESTVERWANTEN WERKEN SAMEN
Handel maakt zich
zorgen over landbouw
De pijn
verdwijnt
direct
Zaterdag 9 maart 1956
ZEEUWSCH DAGB1.AD
Pagina 5
Rijke ervaringen achter een stalletje
Er zijn mensen, op wie een
boekenstalletje dezelfde aan-
rekkingskracht uitoefent als de
kaars op een mug en de kroeg
op een dronkelap. Zodra zij een
dergelijke nederige tempel der
vetenschap ontwaren weten zij
niet meer van tijd of plaats. Zij
denken niet meer aan treinen,
die gehaald of afspraken, die ge
houden moeten worden. Dat de
inhoud van hun portemonnaie
hun nog tot het eind van de
maand het nodige zal moeten
verschaffen, is volmaakt uit hun
geheugen gewist.
Een boekenmarkt is voor de
zulken een geestelijk luilekker
land, waarbij de rijstebrijberg
pas bij de uitgang gepasseerd
behoeft te worden. Met deze
berg wordt dan zeer oneerbie
dig gedoeld op de egaas van de
ze ongelukkigen, egaas die ge
leerd hebben ieder met kranten
omwikkeld pak of iedere extra
bultige aktetas met wantrouwen
te bezien. Bij dezulken is het
gemakkelijker met een naar het
edel gerstenat riekende adem
dan met één onnozel en o zo lis
tig verborgen boekje de huis
deur te passeren.
Hoe ik dit alles zo goed weet?
Wel, waarde lezer omdat de er
varing me zulks met harde hand
heeft geleerd. Ja, laat ik het
maar meteen bekennen, ook ik
ben zo'n ongelukkige, die door
een boekenstalletje wordt ge
biologeerd gelijk de onnozele
kikvors door de adder. Ook ik
moet onder het aanvoeren van
duizend valse voorwendsels
mijn woning trachten te ont
vluchten op de avonden, dat
een boekenveiling gehouden
wordt, daarbij zelfs het risico
lopend, dat getwijfeld wordt
aan mijn echtelijke trouw. Kort
om ik ben een lijder aan de on
geneeslijke kwaal genaamd bi
bliomania, zo'n verslaafde,
waaraan zelfs de heren van de
Blauwe Knoop zich niets gele
gen laten liggen.
Wij, boekenwurmen, hebben slechts weinig vrienden naast die papieren
kameraden, die tegelijk de belagers van onze portemonnaie en van onze huise
lijke vrede zijn. Slechts één groep mensen is ons zeer goed gezind. Ik doel
hier op de lieden, die op de boekenmarkt aan de andere zijde van de kraampjes
staan om met een welwillende grijns penningen, die wij hun bieden, in hun
broekzakken te laten verdwijnen. Puur eigenbelang, die voorkeur van deze
lieden voor mij en mijns gelijken. Nog geen droog brood zouden zij kunnen ver
dienen als zij slechts moesten bestaan van die toevallige klanten, die één
bepaald boek zoeken en kieskeurig naar laatste drukken kijken.
dat der kramen verre overtrof en dat
de vaste klanten het eerst het recht
hadden om een dergelijke verkoop
plaats te bezetten, zodat wij eerst om
negen uur heel misschien bedeeld zou
den kunnen worden met de dan nog
leegstaande kraam van een collega, die
deze dag niet gedisponeerd was om op
de markt te verschijnen.
De gegeselde staat graag eens in de
ichoenen van de beul, zegt men. Zo
was het dan, dat ik een lotgenoot op
zocht, ook een nederige dienaar van
de Koningin der Aarde, die eveneens
een te groot deel van de luttele bezol
diging, die deze machtige hem voor
zijn arbeid pleegt te geven, offert aan
kraamhouders en veilingmeesters. Wjj
besloten samen en in vereniging een
aantal boeken bijeen te brengen om
deze dan via een kraam op de markt
aan de man te brengen. Daarbij zou
den wij dan het genot smaken nu zelf
eens de zuur-verdiende penningen van
lotgenoten in onze zakken te laten ver
dwijnen en bovendien hadden we zo de
gelegenheid het specimen boekenwurm
nu eens met een objektieve blik door
de bril eens boekenverkopers te kun
nen gadeslaan.
Koopwaar
Een boekenwurm koopt altijd veel
te gauw en veel te veel. Het viel
ons dan ook in het geheel niet moei
lijk enkele honderden boeken en bro
chures bijeen te brengen uit het
midden van onze boekenschat, waar
van we zonder veel smart zouden
kunnen scheiden. Dit temeer, daar
deze scheiding immers door de ont
vangst van de nodige kopeken zou
worden vergoed en dus reeds visioe
nen voor onze ogen oprezen van
nieuwe aankopen, die de gaten op
onze planken spoedig met vurig ge
wenste exemplaren zouden opvullen.
De afgekeurde boeken werden inge
deeld in enkele groepen, kartons wer
den beschreven met de ons zo ver
trouwde opschriften: 5 cent, drie voor
een dubbeltje; 10 cent, 25 cent en 1
gulden, drie voor een riks. Na deze
voorbereidende werkzaamheden kon
de grote dag met vertrouwen worden
afgewacht.
Zo zag de stad onzer inwoning ons
dan op de vroede morgen van die ge
denkwaardige zaterdag met een vol
geladen bakfiets marktwaarts tijgen.
Helaas, reeds spoedig bleek, dat het
pad van een marktkoopman ook niet
immer over rozen gaat. Immers, reeds
zeer vroeg hadden we ons aan de ar
men des heren Morpheus ontworsteld
en reeds om half acht liet ik mijn
vriend in een zijstraat achter om de
wacht over onze koopwaar te houden,
terwijl mijn persoontje op zoek ging
naar de marktmeester, die als een dic
tator in dit rijk van kramen en schra
gen heerst. Deze autoriteit verzekerde
mfj echter, dat het aantal kooplieden
Ingezonden mededeling (adv.)
Grote tube voor
2 tintgevende 1 Q A
wassingen:
niet geverfd, alleen
bijgetint. uw eigen
kleur of 'n mode-
tint! «doe het zélf,
doe het thuis! j
Op de bakfiets
Toen ik met hangend hoofd en be
drukt gemoed weer bakfietswaarts
toog, zag ik van verre reeds, dat de
toestand zich daar aanmerkelijk ge
wijzigd had. O, uit welk een cul-
tuurminnend volk zijn wij toch ge
sproten en hoe onovertroffen is de
speurneus van de boekenliefhebber!
Van een bakfiets viel niets meer te
bespeuren en van mijn collega slechts
het opperste van zijn kuif, dat uit
stak boven een wriemelende menig
te, die blijkbaar met* armen en be
nen rondwoelde in de schatten, die
wij daar voor hem verzameld had
den. Ja, daar kon men nu de boe
kenwurm .anschouwen met al het
fanatisme en egoïsme, dat deze lie
den eigen is. Hier werd ons de spie
gel voorgehouden, waarin we ons
zelf levensgroot konden aanschou
wen en zoals immer was het geen
aanlokkelijk beeld, dat de spiegel
ons toonde.
Met driftige bewegingen woelden
begerige handen in de boekenvoorraad.
Een oog was gericht op de schatten die
men zelf opdolf, het andere loerde
schuins naar het boek, dat de buurman
aan het licht bracht. Zou hfj het ne
men? Nee, hij legt het weer neer. Ver
draaid, nu pikt zij het in Daar, dat
is voor mij. Pardon meneer, ik had dat
boek het eerst.
Met ware doodsverachting stortte
ook ik mij in de strijd. Vier stemmen
vroegen tegelijk naar de prijs van de
nog niet gesorteerde boeken. Drie han
den zwaaiden met papieren geld, dat
gewisseld moest worden. Brochures
fladderden op de grond, oude rotten
begonnen te loven en te bieden over
boeken van luttele dubbeltjes en in
een minimum van tijd was de zo net
jes opgetaste bakfiets in een slagveld
herschapen.
Toch bleken hier onder de boe-
kenminnende menigte ook reeds
wolven in schaapsvacht verscholen
te zijn, want menig boek, dat temid
den van dit tumult van eigenaar ver
wisselde, troffen we later deftig ge
prijsd aan voor de etalage van de
antiquariaten in de plaats onzer in
woning en andere exemplaren ble
ken op onnaspeurlijke wijze op de
kramen van onze concurrenten ver
zeild te zijn geraakt. Zo hadden on
ze beulen in wier schoenen wij een
dag staan wilden, toch ook op deze
dag nog aan ons willen verdienen en
waarschijnlijk s het hun nog gelukt
ook!
De planten
O, wat een heerlijke rust, toen ons
eindelijk goedgunstig een kraam werd
toegewezen en we onze bakfiets met
de deerlijk geslonken voorraad markt
waarts konden voeren. Weliswaar
werden we op korte afstand gevolgd
door enkele lieden met boeken onder
de arm, boeken in de binnenzak en
boeken in de actetas, die hun noodlot
tige neiging nog niet geheel bevredigd
hadden, maar we hielden deze enthou
siasten op veilige afstand tot onze koop
waar in nette rijen op de planken stond
geschaard en de prijskaarten ons voor
verder loven en bieden vrijwaarden.
Zo kregen we dan eigenlijk gele
genheid onze mede-slachtoffers rus
tig in hun doen en laten te obser
veren. Da ar was de man met het
gouden lorgnet, die ook verder alle
genmerken van 'n gemeente-ambte
naar vertoonde. De bakfiets had hij
met een tas vol lectuur verlaten, bij
de kraam dook hij tot vijf keer toe
weer op, maar nu in gezelschap van
een koffer, welke aanwezigheid voor
geen twee uitleggingen vatbaar was.
Deze man was een vertegenwoordi
ger van de groep der omnivoren. Hij
kocht de Zangen van Horatius en
Arthur van Schendels Waterman.
Wassermans Leven van Stanley ver
dween in de koffer in gezelschap
van een boek genaamd „Uit het To-
Verrijk der Film".
Een oude man werd na lang wikken
en wegen eigenaar van de complete
werken van Dickens in Hollandse ver
taling en zeulde er kinderlijk verheugd
mee heen om zich thuis in een ge
makkelijke stoel te gaan verdiepen in
deze herinneringen uit de dagen zijner
jonkheid. Een jongeman, die dagelij les
aan een draaibank gekluisterd was,
schafte zich a raison van vijf cent
per stuk alle oude Baedekers en reis
gidsen aan die hij maar vinden kon
met dit surrogaat te kunnen voldoen
aan zijn hunkering naar wijdere hori
zonten dan de fabriek hem bood.
Goed geklede kantoorlieden en an
dere gebrilde jongelieden liepen zon
der op- of omzien onze kraam voorbij
om zich bij onze welgedane rechter
buurvrouw vijf repen chocolade voor
Ingezonden mededeling (adv.)
- 22 - 2? - 31 en 36 ct
een kwartje te gaan kopen, maar een
man in een manchesterbroek en met
een rafelige pet telde negen dubbeltjes
en twee stuivers neer voor de Odyssee
in de vertaling van wijlen Nico van
Suchtelen. Nimmer werd ons duide
lijker dan deze dag, dat boekenmin-
naars en boekenhaters in alle rangen
en standen gevonden worden.
Drama's
We werden echter verstoord in
deze overpeinzingen door de ver
schijning van een jongedame, over
wier blonde lokken omstreeks zes
tien lentes waren heengegaan. Zjj
liet haar hemelsblauwe ogen met
een ietwat weemoedige uitdrukking
over onze koopwaar gaan en ik deed
reeds een greep in een vak, waar
ik een werk van Cissy van Marx-
veld wist, toen ze schuchter de gans
onverwachte vraag stelde: „Mijn
heer verkoopt U ook drama's?" He
laas moest ik deze vraag ontken
nend beantwoorden en bedroefd
om de tranen die ze nu niet zou kun
nen plengen.
Een student met een pofbroek aan
en een pijp tussen de tanden had zich
zelfs door dit lieftallige intermezzo
niet laten weerhouden om naarstig
verder te zoeken naar alle lectuur die
hjj maar vinden kon over het Sowjet-
paradijs en deszelfs leiders, uit welk
fanatisme men haast zou kunnen af
leiden, dat deze jonge man eens een
gevaar voor onze maatschappij zal
worden. Eén troost rest ons, de lec
tuur, die wij hem verschaften, zal zijn
bolsjewisering zeker niet in de hand
werken.
We kregen ook bezoek van zo één,
die zich slechts noodgedwongen met
Oude en jonge boekenwurmen pas
seerden onze kraam in een eindeloze
stroom.
het boek laat confronteren. Deze jon
geman nam zelfs niet de moeite zelf
te gaan kijken naar de lectuur, die
zo rijkelijk voor hem lag uitgestald.
„Heeft U Oostloorn van Ulfers, ik moet
dat ding lezen voor het examen, maar
ik kan het nergens te pakken krijgen",
zo informeerde deze hoofdonderwij
zer in spé heel zakelijk en op mijn
ontkennend antwoord maakte hij on
middellijk rechtsomkeert.
(zie pag. 6)
Het verhaal gaat, dat zekere dame
in een bekend hotel logeerde en
zich op een goede dag by de directie
beklaagde Haar zenuwen hielden het
niet meer uit, zei ze; men diende di
rect een einde te maken aan het onop
houdelijk en ondragelijk pianogetingel
in de kamer naast haar.
De directeur verontschuldigde zich
en legde uit, dat ze de buurvrouw was
van de beroemde pianist Arthur Ru
binstein, die repeteerde voor de voor
stelling van die avond.
„O", zei de dame verbaasd, „dat is
dan wat anders".
Prompt belde ze alle bereikbare
vriendinnen op en nodigde hen uit
naar haar kamer te komen, om te
genieten van het prachtige spel van
de beroemde meester....
Zo zou men dus kunnen zeggen, dat
blijkbaar ook in de muziek alles maar
betrekkelijk is.
Doch voor hen die spelen tot eer van
God is er niets betrekkelijks in hun
muziek. Zij willen God loven.
(Uit: „Strijdkreet" van het
Leger des Heils.)
DE 15E MAART A.S. dig Fim, jong en on- Vries, „kreeg ik, toen
wordt ln het N.C.R.V.- deugend, maar met een Gerrit een jaar lang
programma de vijftigste hart van goud. Dit gezin moest kuren omdat hij
aflevering uitgezonden De Wit heeft het hart t.b.c. had. Twee meisjes
van de hoorspelserie „De van heel wat andere ge- in een sanatorium schre-
jeugd vüegt uit". Drie zinnen in Nederland ge- ven mij toen, dat er op
jaar geleden werd bij de stolen. Om de veertien zaal B, de herenafde-
luisteraars de fimilie De dagen op vrijdagavond ling, nog wel een plaats-
Wit geïntroduceerd: een volgen honderdduizenden je voor Gerrit was en
gewoon, Hollands gezin, de geschiedenis van de dat het sanatorium het
waarin allerlei grote en uitvliegende jeugd- De een hele eer zou vinden,
kleine geheurtenissen auteur, Jan de Vries en wanneer Gerrit daar
aan de orde van de dag
waren. Vader en moeder
De Wit hebben in drie
jaar heel wat te stellen
gehad met hun klnde-
ren: Gerrit, wiens mu- levende personen
zlkale talenten aanvan-
Fictieve figuren
worden
verpleegd zou mogen
wordenZo blijkt
blijkt steeds weer, dat
de fictive figuren, voor-
ai in een vervolghoor-
spel, voor duizenden le
vende personen worden,
met wie zij graag lief
Jan de
Vries heeft de avontu-
kelijk nogal eens de oor- ,je regisseur, Wim
zaak waren van botsin- paauw, hebben er zelf en Ieed delen,
gen met het ouderlijk steeds weer plezier in,
gezag Willem, de on- mét de hoorspelakteurs ren van de familie De
verschillige, d'e met ru- het verhaal te continue- Vries ook te boek ge-
zie het huls is uitgegaan ren. Uit de reacties steld en uit het feit, dat
en op kamers woont blijkt, dat vele luiste- van het eerste deel al
Nel, die zélf al een heel raars hun eigen levens- dertigduizend exempla-
gezinnetje heeft An- verhaal herkennen ln ren werden verkocht,
nle, die steeds weer ln dat van de familie De blijkt wel, dat de familie
andere llefdesaffalres is Wit. „Maar de meest De Wit een goede plaats
verwikkeld Maartje, ontroerende brief", zo in de lulsteraarskrlng
altijd vrolijk en uitbun- vertelde ons Jan de heeft veroverd.
Veldpredikers voor Duitse
leger
De synode van de Duitse Evangeli
sche Kerk heeft besloten dat er veld
predikers zullen worden benoemd voor
het Westduitse leger, zich daarbij niet
storend aan de waarschuwing van de
Oostduitse regering om: „Het Duitse
militairisme" niet te steunen.
Dit besluit had twee-derde van de
stemmen nodig, terwijl meer dan een
derde van de afgevaardigden uit Oost-
Duitsland komt. De uitslag van de stem
ming was 91 tegen 19, bij 5 onthoudin
gen.
In de Oostduitse pers is verklaard,
dat deze maatregel ernstige gevolgen
voor de kerk in Oost-Duitsland zal
hebben. In kerkelijke kringen vreest
men, dat men zal trachten de kerk in
een oostelijke en westelijke tak te ver
delen.
Het weekblad In de Waagschaal bevat een nogal alarmerend
artikel van Ds. H. C. Touw uit Nijmegen, naar aanleiding
van de jongste publikatie van Dr. H. van der Linde, her
vormd predikant te Middelburg.
Toen Dr. Van der Linde tien jaar geleden zijn meesterlijke dis
sertatie „Rome en de Una Sancta" schreef, stelde hij vast, dat de
oplossing vein het oecumenisch vraagstuk voor Rome nergens an
ders in. kan bestaan dan in terugkeer tot de rooms-katholieke kerk.
Ds. Van der Linde wees deze oplossing af. In zijn nieuwe boekje
„De komende oecumenische kerk" wordt evenwel „ten volle als de
enige oplossing erkend en bepleit: hereniging met Rome"; aldus
Ds. Touw, die verklaart dat deze verandering in visie voor som
migen een verrassing ,maar voor hemzelf een schok, een verdriet
?n een raadsel betekenen.
Dr. Van der Linde gelooft ln de
totstandkoming van een oecumeni
sche kerk, een zichtbare eenheid
dus, bereikt door terugkeer tot de
katholieke kerkstructuur. Zo zegt
hij :„Het Is b.v. niet in te zien,
waarom de hereniging van her
vormd en gereformeerd, of van pro
testants en anglicaans ln deze be
deling wél mogelijk zou zijn en het
verder reikende niet".
Ds. Touw vraagt zich af hoe het
mogeljjk is, dat binnen het reforma
torisch belijden deze zienswijze be
pleit kan worden. De katholieke tra
ditie is voor dr. Van der Linde hoofd
zaak. Reformatorische Inzichten
kunnen slechts „een kostelijke bij
drage" schenken bij de verwezenlij
king van de Una Sancta. De erken
ning van deze katholieke traditie
meent Ds. Touw op elke bladzij van
het boekje te kunnen bespeuren. De
avondmaalsopvatting van Dr. Van
der Linde ls niets anders dan de r.k.
opvatting de eucharistie. Bisschops
ambt ..leergezag en apostolische suc
cessie worden onontbeerlijk geacht
ln de oecumenische kerk. Weliswaar
spreekt dr. Van der Linde nergens
over de rooms-katholieke kerk,
maar, vraagt ds. Touw, wat kan een
voorzichtige en algemene aanduiding
„katholieke tradities van oost en
west" praktisch anders betekenen
dan: terugkeer naar Rome?
„Dit boekje roept om antwoord,
zowel uit de oecumenische beweging
als uit de hervormde kerk. Meer dan
enige vrijzinnige of confessionele
theologie, zal ln de naaste toekomst
deze kathollserende theologie onze
aandacht vragen. Want niet alleen
voor de reformatorische theologie,
maar ook voor de oecumenische ont
wikkeling vraagt dit „terug tot de
katholieke traditie" óf een totale
koerswijziging óf een duidelijk gear
gumenteerd „neen", aldus ds. Touw.
TE HENGELO (O.doet zich de pijnlijke situatie voor, dat er twee
zelfstandige baptistengemeenten bestaan. Dit is het gevolg van een scheu
ring in het verleden. Toen de ene gemeente in de oorlogsjaren haar kerk
verloor, werd dit bedehuis op tamelijk korte afstand van de andere bap-
tistenkerk herbouwd. De weg naar de eenheid blijkt moeilijk te zijn.
Maar nu is er dan een gunstig teken. In Hengelo is een geheel nieuwe
wijk ontstaan, Klein Driene. Hier zullen de baptisten van beide groepen
gezamenlijk gaan evangeliseren. Met algemene stemmen hebben de ge
meentevergaderingen daartoe besloten.
Terug naar Rome (2)
IN HETZELFDE nummer van In
de Waagschaal schrijft dr. R. Boon
van Landsmeer over het boekje van
dr. Van der Linde. Het leuke ls,
dat hij de titel van ds. Touws arti
kel „Terug naar Rome" waardeert
als een „kapitale misvatting" ten
aanzien van de Intenties van dr.
Van der Linde's geschrift.
Dr. Boon ziet ln bedoeld geschrift
niets anders dan een terugkeer of
een „vooruit" naar de vroeg-christe-
Iijke kerk. Maar deze vroeg-christe-
lijke kerk, ook al bevat deze vroeg
christelijke elementen. Dr. Boon
vindt het eenvoudig belachelijk, dat
ds. Touw ln de strekking van Van
der Linde's boekje een terugtocht
naar Rome ziet.
„Deze onjuiste bewering zo
gaat dr. Boon voort heeft boven
dien een emotionele zijde, die steeds
een groot- aantal uitroeptekens ver
toont. In ons land, waarin van pro
testantse kant katholiek en rooms
dooreen gehaspeld worden en de ver
houding Reformatie-Rome vol af
fecten ls, veroorzaakt zulk een be
wering veel verwarring en misver
stand".
Het boekje van dr. Van der Linde
roept stellig om antwoord. Maar dan
zal dat antwoord niet kunnen be
ginnen bij Barth of Calvijn, doch bij
de heilige schrift en de vroeg-chris-
telijke vaderen. „Want ln de oecu
menische beweging komen nu een
maal niet alleen de gereformeerde,
maar ook de vroeg-christelijke va
deren aan het woord".
Gunstige cijfers Duitse
kerken
MEN HEEFT uitgerekend, dat in
1950 399. pet. van de bevolking tn
het Duitse aan Nederland gren
zende gebied Nordrhein-Westfa-
len tot de evangelische kerken be
hoorde en 54.8 pet. tot de r.k. kerk;
5.3 pet .was buitenkerkelijk. In 1955
bleek 42.6 evangelisch te zijn, 52.5
r.k. en 4.9 buitenkerkelijk. Er ls dus
sprake van een gunstige ontwikke
ling. Men moet de verklaring hier
voor zoeken in de vestiging van tal
rijke vluchtelingen ln dit gebied.
HET ALGEMEEN orgaan voedsel
voorziening heeft namens de takken
van handel, die nauw betrokken zijn
bij de landbouw aan de Tweede Ka
mer een nota gericht naar aanleiding
van de memorie van antwoord van de
minister van landbouw. In de kringen
van de handel maakt men zich zorgen
over de ontwikkeling van het ge
voerde landbouwbeleid.
De handel deelt het standpunt, aldus
de nota, dat de landbouw aanspraak
kan maken op een redelijke bestaans
mogelijkheid. Men kan zich niet aan
de indruk onttrekken, dat het onder
nemerschap in de landbouw steeds
meer wordt ondermijnd en men wijst
er op, dat men zich te weinig afvraagt
hoe de landbouwproduktie ze richten
op de afzetmogelijkheden. Ernstig
dient overwogen te worden of het niet
komen moet tot een wijziging van de
grondslagen van het landbouwbeleid
in deze richting, dat de landbouw ge
noopt is zich bij zijn produktie te rich
ten op de prijzen, die de produkten
op de markt opbrengen en niet op de
garantieprijzen.
Voor de garantie van een redelijke
bestaansmogelijkheid wordt geacht
aan het verlenen van globale toesla
gen der produktie-eenheid.
Ds- Den Hertog overleden
In de ouderdom van 74 jaar is te
Rotterdam plotseling overleden ds. A.
C. G. den Hertog, emeritus-predikant
der Nederlands Hervormde kerk en
in het midden van de Rotterdamse ge
meente vele jaren een vooraanstaande
figuur.
Ds. Den Hertog werd 30 november
1882 te Streefkerk geboren en stu
deerde aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht.
Op 26 september 1915 deed hij zijn
intrede te Rotterdam.
Ingezonden mededeling (adv.)
ft»*3*
wanneer U Witte Kruispoeders
inneemt. Afdoende tegen ze
nuw- en rheumatische pijnen.
Ook in tablet- en
cachet-vorm
De plaatselijke militair comman
dant van Djakarta, heeft het houden
van massa-bijeenkomsten verboden.
Koningin Juliana heeft gisteroch
tend op de luchthaven Schiphol Z.K.H.
Prins Bernhard, die terugkeerde v«n
zijn bezoek aan de V.S. verwelkomd.