Een dag als boekenverkoper bet marktgewoel II» TERUG NAAR ROME? De jeugd vloog vijftig maal uit Boekenwurmen hebben slechts weinig vrienden naast de papieren kameraden O'fer aan kraamhouders en veilingmeesters De beste serie van 1957 BtictkUdijk Drie jaar familie De Wit DE KERK VANDAAG GEESTVERWANTEN WERKEN SAMEN Handel maakt zich zorgen over landbouw De pijn verdwijnt direct Zaterdag 9 maart 1956 ZEEUWSCH DAGB1.AD Pagina 5 Rijke ervaringen achter een stalletje Er zijn mensen, op wie een boekenstalletje dezelfde aan- rekkingskracht uitoefent als de kaars op een mug en de kroeg op een dronkelap. Zodra zij een dergelijke nederige tempel der vetenschap ontwaren weten zij niet meer van tijd of plaats. Zij denken niet meer aan treinen, die gehaald of afspraken, die ge houden moeten worden. Dat de inhoud van hun portemonnaie hun nog tot het eind van de maand het nodige zal moeten verschaffen, is volmaakt uit hun geheugen gewist. Een boekenmarkt is voor de zulken een geestelijk luilekker land, waarbij de rijstebrijberg pas bij de uitgang gepasseerd behoeft te worden. Met deze berg wordt dan zeer oneerbie dig gedoeld op de egaas van de ze ongelukkigen, egaas die ge leerd hebben ieder met kranten omwikkeld pak of iedere extra bultige aktetas met wantrouwen te bezien. Bij dezulken is het gemakkelijker met een naar het edel gerstenat riekende adem dan met één onnozel en o zo lis tig verborgen boekje de huis deur te passeren. Hoe ik dit alles zo goed weet? Wel, waarde lezer omdat de er varing me zulks met harde hand heeft geleerd. Ja, laat ik het maar meteen bekennen, ook ik ben zo'n ongelukkige, die door een boekenstalletje wordt ge biologeerd gelijk de onnozele kikvors door de adder. Ook ik moet onder het aanvoeren van duizend valse voorwendsels mijn woning trachten te ont vluchten op de avonden, dat een boekenveiling gehouden wordt, daarbij zelfs het risico lopend, dat getwijfeld wordt aan mijn echtelijke trouw. Kort om ik ben een lijder aan de on geneeslijke kwaal genaamd bi bliomania, zo'n verslaafde, waaraan zelfs de heren van de Blauwe Knoop zich niets gele gen laten liggen. Wij, boekenwurmen, hebben slechts weinig vrienden naast die papieren kameraden, die tegelijk de belagers van onze portemonnaie en van onze huise lijke vrede zijn. Slechts één groep mensen is ons zeer goed gezind. Ik doel hier op de lieden, die op de boekenmarkt aan de andere zijde van de kraampjes staan om met een welwillende grijns penningen, die wij hun bieden, in hun broekzakken te laten verdwijnen. Puur eigenbelang, die voorkeur van deze lieden voor mij en mijns gelijken. Nog geen droog brood zouden zij kunnen ver dienen als zij slechts moesten bestaan van die toevallige klanten, die één bepaald boek zoeken en kieskeurig naar laatste drukken kijken. dat der kramen verre overtrof en dat de vaste klanten het eerst het recht hadden om een dergelijke verkoop plaats te bezetten, zodat wij eerst om negen uur heel misschien bedeeld zou den kunnen worden met de dan nog leegstaande kraam van een collega, die deze dag niet gedisponeerd was om op de markt te verschijnen. De gegeselde staat graag eens in de ichoenen van de beul, zegt men. Zo was het dan, dat ik een lotgenoot op zocht, ook een nederige dienaar van de Koningin der Aarde, die eveneens een te groot deel van de luttele bezol diging, die deze machtige hem voor zijn arbeid pleegt te geven, offert aan kraamhouders en veilingmeesters. Wjj besloten samen en in vereniging een aantal boeken bijeen te brengen om deze dan via een kraam op de markt aan de man te brengen. Daarbij zou den wij dan het genot smaken nu zelf eens de zuur-verdiende penningen van lotgenoten in onze zakken te laten ver dwijnen en bovendien hadden we zo de gelegenheid het specimen boekenwurm nu eens met een objektieve blik door de bril eens boekenverkopers te kun nen gadeslaan. Koopwaar Een boekenwurm koopt altijd veel te gauw en veel te veel. Het viel ons dan ook in het geheel niet moei lijk enkele honderden boeken en bro chures bijeen te brengen uit het midden van onze boekenschat, waar van we zonder veel smart zouden kunnen scheiden. Dit temeer, daar deze scheiding immers door de ont vangst van de nodige kopeken zou worden vergoed en dus reeds visioe nen voor onze ogen oprezen van nieuwe aankopen, die de gaten op onze planken spoedig met vurig ge wenste exemplaren zouden opvullen. De afgekeurde boeken werden inge deeld in enkele groepen, kartons wer den beschreven met de ons zo ver trouwde opschriften: 5 cent, drie voor een dubbeltje; 10 cent, 25 cent en 1 gulden, drie voor een riks. Na deze voorbereidende werkzaamheden kon de grote dag met vertrouwen worden afgewacht. Zo zag de stad onzer inwoning ons dan op de vroede morgen van die ge denkwaardige zaterdag met een vol geladen bakfiets marktwaarts tijgen. Helaas, reeds spoedig bleek, dat het pad van een marktkoopman ook niet immer over rozen gaat. Immers, reeds zeer vroeg hadden we ons aan de ar men des heren Morpheus ontworsteld en reeds om half acht liet ik mijn vriend in een zijstraat achter om de wacht over onze koopwaar te houden, terwijl mijn persoontje op zoek ging naar de marktmeester, die als een dic tator in dit rijk van kramen en schra gen heerst. Deze autoriteit verzekerde mfj echter, dat het aantal kooplieden Ingezonden mededeling (adv.) Grote tube voor 2 tintgevende 1 Q A wassingen: niet geverfd, alleen bijgetint. uw eigen kleur of 'n mode- tint! «doe het zélf, doe het thuis! j Op de bakfiets Toen ik met hangend hoofd en be drukt gemoed weer bakfietswaarts toog, zag ik van verre reeds, dat de toestand zich daar aanmerkelijk ge wijzigd had. O, uit welk een cul- tuurminnend volk zijn wij toch ge sproten en hoe onovertroffen is de speurneus van de boekenliefhebber! Van een bakfiets viel niets meer te bespeuren en van mijn collega slechts het opperste van zijn kuif, dat uit stak boven een wriemelende menig te, die blijkbaar met* armen en be nen rondwoelde in de schatten, die wij daar voor hem verzameld had den. Ja, daar kon men nu de boe kenwurm .anschouwen met al het fanatisme en egoïsme, dat deze lie den eigen is. Hier werd ons de spie gel voorgehouden, waarin we ons zelf levensgroot konden aanschou wen en zoals immer was het geen aanlokkelijk beeld, dat de spiegel ons toonde. Met driftige bewegingen woelden begerige handen in de boekenvoorraad. Een oog was gericht op de schatten die men zelf opdolf, het andere loerde schuins naar het boek, dat de buurman aan het licht bracht. Zou hfj het ne men? Nee, hij legt het weer neer. Ver draaid, nu pikt zij het in Daar, dat is voor mij. Pardon meneer, ik had dat boek het eerst. Met ware doodsverachting stortte ook ik mij in de strijd. Vier stemmen vroegen tegelijk naar de prijs van de nog niet gesorteerde boeken. Drie han den zwaaiden met papieren geld, dat gewisseld moest worden. Brochures fladderden op de grond, oude rotten begonnen te loven en te bieden over boeken van luttele dubbeltjes en in een minimum van tijd was de zo net jes opgetaste bakfiets in een slagveld herschapen. Toch bleken hier onder de boe- kenminnende menigte ook reeds wolven in schaapsvacht verscholen te zijn, want menig boek, dat temid den van dit tumult van eigenaar ver wisselde, troffen we later deftig ge prijsd aan voor de etalage van de antiquariaten in de plaats onzer in woning en andere exemplaren ble ken op onnaspeurlijke wijze op de kramen van onze concurrenten ver zeild te zijn geraakt. Zo hadden on ze beulen in wier schoenen wij een dag staan wilden, toch ook op deze dag nog aan ons willen verdienen en waarschijnlijk s het hun nog gelukt ook! De planten O, wat een heerlijke rust, toen ons eindelijk goedgunstig een kraam werd toegewezen en we onze bakfiets met de deerlijk geslonken voorraad markt waarts konden voeren. Weliswaar werden we op korte afstand gevolgd door enkele lieden met boeken onder de arm, boeken in de binnenzak en boeken in de actetas, die hun noodlot tige neiging nog niet geheel bevredigd hadden, maar we hielden deze enthou siasten op veilige afstand tot onze koop waar in nette rijen op de planken stond geschaard en de prijskaarten ons voor verder loven en bieden vrijwaarden. Zo kregen we dan eigenlijk gele genheid onze mede-slachtoffers rus tig in hun doen en laten te obser veren. Da ar was de man met het gouden lorgnet, die ook verder alle genmerken van 'n gemeente-ambte naar vertoonde. De bakfiets had hij met een tas vol lectuur verlaten, bij de kraam dook hij tot vijf keer toe weer op, maar nu in gezelschap van een koffer, welke aanwezigheid voor geen twee uitleggingen vatbaar was. Deze man was een vertegenwoordi ger van de groep der omnivoren. Hij kocht de Zangen van Horatius en Arthur van Schendels Waterman. Wassermans Leven van Stanley ver dween in de koffer in gezelschap van een boek genaamd „Uit het To- Verrijk der Film". Een oude man werd na lang wikken en wegen eigenaar van de complete werken van Dickens in Hollandse ver taling en zeulde er kinderlijk verheugd mee heen om zich thuis in een ge makkelijke stoel te gaan verdiepen in deze herinneringen uit de dagen zijner jonkheid. Een jongeman, die dagelij les aan een draaibank gekluisterd was, schafte zich a raison van vijf cent per stuk alle oude Baedekers en reis gidsen aan die hij maar vinden kon met dit surrogaat te kunnen voldoen aan zijn hunkering naar wijdere hori zonten dan de fabriek hem bood. Goed geklede kantoorlieden en an dere gebrilde jongelieden liepen zon der op- of omzien onze kraam voorbij om zich bij onze welgedane rechter buurvrouw vijf repen chocolade voor Ingezonden mededeling (adv.) - 22 - 2? - 31 en 36 ct een kwartje te gaan kopen, maar een man in een manchesterbroek en met een rafelige pet telde negen dubbeltjes en twee stuivers neer voor de Odyssee in de vertaling van wijlen Nico van Suchtelen. Nimmer werd ons duide lijker dan deze dag, dat boekenmin- naars en boekenhaters in alle rangen en standen gevonden worden. Drama's We werden echter verstoord in deze overpeinzingen door de ver schijning van een jongedame, over wier blonde lokken omstreeks zes tien lentes waren heengegaan. Zjj liet haar hemelsblauwe ogen met een ietwat weemoedige uitdrukking over onze koopwaar gaan en ik deed reeds een greep in een vak, waar ik een werk van Cissy van Marx- veld wist, toen ze schuchter de gans onverwachte vraag stelde: „Mijn heer verkoopt U ook drama's?" He laas moest ik deze vraag ontken nend beantwoorden en bedroefd om de tranen die ze nu niet zou kun nen plengen. Een student met een pofbroek aan en een pijp tussen de tanden had zich zelfs door dit lieftallige intermezzo niet laten weerhouden om naarstig verder te zoeken naar alle lectuur die hjj maar vinden kon over het Sowjet- paradijs en deszelfs leiders, uit welk fanatisme men haast zou kunnen af leiden, dat deze jonge man eens een gevaar voor onze maatschappij zal worden. Eén troost rest ons, de lec tuur, die wij hem verschaften, zal zijn bolsjewisering zeker niet in de hand werken. We kregen ook bezoek van zo één, die zich slechts noodgedwongen met Oude en jonge boekenwurmen pas seerden onze kraam in een eindeloze stroom. het boek laat confronteren. Deze jon geman nam zelfs niet de moeite zelf te gaan kijken naar de lectuur, die zo rijkelijk voor hem lag uitgestald. „Heeft U Oostloorn van Ulfers, ik moet dat ding lezen voor het examen, maar ik kan het nergens te pakken krijgen", zo informeerde deze hoofdonderwij zer in spé heel zakelijk en op mijn ontkennend antwoord maakte hij on middellijk rechtsomkeert. (zie pag. 6) Het verhaal gaat, dat zekere dame in een bekend hotel logeerde en zich op een goede dag by de directie beklaagde Haar zenuwen hielden het niet meer uit, zei ze; men diende di rect een einde te maken aan het onop houdelijk en ondragelijk pianogetingel in de kamer naast haar. De directeur verontschuldigde zich en legde uit, dat ze de buurvrouw was van de beroemde pianist Arthur Ru binstein, die repeteerde voor de voor stelling van die avond. „O", zei de dame verbaasd, „dat is dan wat anders". Prompt belde ze alle bereikbare vriendinnen op en nodigde hen uit naar haar kamer te komen, om te genieten van het prachtige spel van de beroemde meester.... Zo zou men dus kunnen zeggen, dat blijkbaar ook in de muziek alles maar betrekkelijk is. Doch voor hen die spelen tot eer van God is er niets betrekkelijks in hun muziek. Zij willen God loven. (Uit: „Strijdkreet" van het Leger des Heils.) DE 15E MAART A.S. dig Fim, jong en on- Vries, „kreeg ik, toen wordt ln het N.C.R.V.- deugend, maar met een Gerrit een jaar lang programma de vijftigste hart van goud. Dit gezin moest kuren omdat hij aflevering uitgezonden De Wit heeft het hart t.b.c. had. Twee meisjes van de hoorspelserie „De van heel wat andere ge- in een sanatorium schre- jeugd vüegt uit". Drie zinnen in Nederland ge- ven mij toen, dat er op jaar geleden werd bij de stolen. Om de veertien zaal B, de herenafde- luisteraars de fimilie De dagen op vrijdagavond ling, nog wel een plaats- Wit geïntroduceerd: een volgen honderdduizenden je voor Gerrit was en gewoon, Hollands gezin, de geschiedenis van de dat het sanatorium het waarin allerlei grote en uitvliegende jeugd- De een hele eer zou vinden, kleine geheurtenissen auteur, Jan de Vries en wanneer Gerrit daar aan de orde van de dag waren. Vader en moeder De Wit hebben in drie jaar heel wat te stellen gehad met hun klnde- ren: Gerrit, wiens mu- levende personen zlkale talenten aanvan- Fictieve figuren worden verpleegd zou mogen wordenZo blijkt blijkt steeds weer, dat de fictive figuren, voor- ai in een vervolghoor- spel, voor duizenden le vende personen worden, met wie zij graag lief Jan de Vries heeft de avontu- kelijk nogal eens de oor- ,je regisseur, Wim zaak waren van botsin- paauw, hebben er zelf en Ieed delen, gen met het ouderlijk steeds weer plezier in, gezag Willem, de on- mét de hoorspelakteurs ren van de familie De verschillige, d'e met ru- het verhaal te continue- Vries ook te boek ge- zie het huls is uitgegaan ren. Uit de reacties steld en uit het feit, dat en op kamers woont blijkt, dat vele luiste- van het eerste deel al Nel, die zélf al een heel raars hun eigen levens- dertigduizend exempla- gezinnetje heeft An- verhaal herkennen ln ren werden verkocht, nle, die steeds weer ln dat van de familie De blijkt wel, dat de familie andere llefdesaffalres is Wit. „Maar de meest De Wit een goede plaats verwikkeld Maartje, ontroerende brief", zo in de lulsteraarskrlng altijd vrolijk en uitbun- vertelde ons Jan de heeft veroverd. Veldpredikers voor Duitse leger De synode van de Duitse Evangeli sche Kerk heeft besloten dat er veld predikers zullen worden benoemd voor het Westduitse leger, zich daarbij niet storend aan de waarschuwing van de Oostduitse regering om: „Het Duitse militairisme" niet te steunen. Dit besluit had twee-derde van de stemmen nodig, terwijl meer dan een derde van de afgevaardigden uit Oost- Duitsland komt. De uitslag van de stem ming was 91 tegen 19, bij 5 onthoudin gen. In de Oostduitse pers is verklaard, dat deze maatregel ernstige gevolgen voor de kerk in Oost-Duitsland zal hebben. In kerkelijke kringen vreest men, dat men zal trachten de kerk in een oostelijke en westelijke tak te ver delen. Het weekblad In de Waagschaal bevat een nogal alarmerend artikel van Ds. H. C. Touw uit Nijmegen, naar aanleiding van de jongste publikatie van Dr. H. van der Linde, her vormd predikant te Middelburg. Toen Dr. Van der Linde tien jaar geleden zijn meesterlijke dis sertatie „Rome en de Una Sancta" schreef, stelde hij vast, dat de oplossing vein het oecumenisch vraagstuk voor Rome nergens an ders in. kan bestaan dan in terugkeer tot de rooms-katholieke kerk. Ds. Van der Linde wees deze oplossing af. In zijn nieuwe boekje „De komende oecumenische kerk" wordt evenwel „ten volle als de enige oplossing erkend en bepleit: hereniging met Rome"; aldus Ds. Touw, die verklaart dat deze verandering in visie voor som migen een verrassing ,maar voor hemzelf een schok, een verdriet ?n een raadsel betekenen. Dr. Van der Linde gelooft ln de totstandkoming van een oecumeni sche kerk, een zichtbare eenheid dus, bereikt door terugkeer tot de katholieke kerkstructuur. Zo zegt hij :„Het Is b.v. niet in te zien, waarom de hereniging van her vormd en gereformeerd, of van pro testants en anglicaans ln deze be deling wél mogelijk zou zijn en het verder reikende niet". Ds. Touw vraagt zich af hoe het mogeljjk is, dat binnen het reforma torisch belijden deze zienswijze be pleit kan worden. De katholieke tra ditie is voor dr. Van der Linde hoofd zaak. Reformatorische Inzichten kunnen slechts „een kostelijke bij drage" schenken bij de verwezenlij king van de Una Sancta. De erken ning van deze katholieke traditie meent Ds. Touw op elke bladzij van het boekje te kunnen bespeuren. De avondmaalsopvatting van Dr. Van der Linde ls niets anders dan de r.k. opvatting de eucharistie. Bisschops ambt ..leergezag en apostolische suc cessie worden onontbeerlijk geacht ln de oecumenische kerk. Weliswaar spreekt dr. Van der Linde nergens over de rooms-katholieke kerk, maar, vraagt ds. Touw, wat kan een voorzichtige en algemene aanduiding „katholieke tradities van oost en west" praktisch anders betekenen dan: terugkeer naar Rome? „Dit boekje roept om antwoord, zowel uit de oecumenische beweging als uit de hervormde kerk. Meer dan enige vrijzinnige of confessionele theologie, zal ln de naaste toekomst deze kathollserende theologie onze aandacht vragen. Want niet alleen voor de reformatorische theologie, maar ook voor de oecumenische ont wikkeling vraagt dit „terug tot de katholieke traditie" óf een totale koerswijziging óf een duidelijk gear gumenteerd „neen", aldus ds. Touw. TE HENGELO (O.doet zich de pijnlijke situatie voor, dat er twee zelfstandige baptistengemeenten bestaan. Dit is het gevolg van een scheu ring in het verleden. Toen de ene gemeente in de oorlogsjaren haar kerk verloor, werd dit bedehuis op tamelijk korte afstand van de andere bap- tistenkerk herbouwd. De weg naar de eenheid blijkt moeilijk te zijn. Maar nu is er dan een gunstig teken. In Hengelo is een geheel nieuwe wijk ontstaan, Klein Driene. Hier zullen de baptisten van beide groepen gezamenlijk gaan evangeliseren. Met algemene stemmen hebben de ge meentevergaderingen daartoe besloten. Terug naar Rome (2) IN HETZELFDE nummer van In de Waagschaal schrijft dr. R. Boon van Landsmeer over het boekje van dr. Van der Linde. Het leuke ls, dat hij de titel van ds. Touws arti kel „Terug naar Rome" waardeert als een „kapitale misvatting" ten aanzien van de Intenties van dr. Van der Linde's geschrift. Dr. Boon ziet ln bedoeld geschrift niets anders dan een terugkeer of een „vooruit" naar de vroeg-christe- Iijke kerk. Maar deze vroeg-christe- lijke kerk, ook al bevat deze vroeg christelijke elementen. Dr. Boon vindt het eenvoudig belachelijk, dat ds. Touw ln de strekking van Van der Linde's boekje een terugtocht naar Rome ziet. „Deze onjuiste bewering zo gaat dr. Boon voort heeft boven dien een emotionele zijde, die steeds een groot- aantal uitroeptekens ver toont. In ons land, waarin van pro testantse kant katholiek en rooms dooreen gehaspeld worden en de ver houding Reformatie-Rome vol af fecten ls, veroorzaakt zulk een be wering veel verwarring en misver stand". Het boekje van dr. Van der Linde roept stellig om antwoord. Maar dan zal dat antwoord niet kunnen be ginnen bij Barth of Calvijn, doch bij de heilige schrift en de vroeg-chris- telijke vaderen. „Want ln de oecu menische beweging komen nu een maal niet alleen de gereformeerde, maar ook de vroeg-christelijke va deren aan het woord". Gunstige cijfers Duitse kerken MEN HEEFT uitgerekend, dat in 1950 399. pet. van de bevolking tn het Duitse aan Nederland gren zende gebied Nordrhein-Westfa- len tot de evangelische kerken be hoorde en 54.8 pet. tot de r.k. kerk; 5.3 pet .was buitenkerkelijk. In 1955 bleek 42.6 evangelisch te zijn, 52.5 r.k. en 4.9 buitenkerkelijk. Er ls dus sprake van een gunstige ontwikke ling. Men moet de verklaring hier voor zoeken in de vestiging van tal rijke vluchtelingen ln dit gebied. HET ALGEMEEN orgaan voedsel voorziening heeft namens de takken van handel, die nauw betrokken zijn bij de landbouw aan de Tweede Ka mer een nota gericht naar aanleiding van de memorie van antwoord van de minister van landbouw. In de kringen van de handel maakt men zich zorgen over de ontwikkeling van het ge voerde landbouwbeleid. De handel deelt het standpunt, aldus de nota, dat de landbouw aanspraak kan maken op een redelijke bestaans mogelijkheid. Men kan zich niet aan de indruk onttrekken, dat het onder nemerschap in de landbouw steeds meer wordt ondermijnd en men wijst er op, dat men zich te weinig afvraagt hoe de landbouwproduktie ze richten op de afzetmogelijkheden. Ernstig dient overwogen te worden of het niet komen moet tot een wijziging van de grondslagen van het landbouwbeleid in deze richting, dat de landbouw ge noopt is zich bij zijn produktie te rich ten op de prijzen, die de produkten op de markt opbrengen en niet op de garantieprijzen. Voor de garantie van een redelijke bestaansmogelijkheid wordt geacht aan het verlenen van globale toesla gen der produktie-eenheid. Ds- Den Hertog overleden In de ouderdom van 74 jaar is te Rotterdam plotseling overleden ds. A. C. G. den Hertog, emeritus-predikant der Nederlands Hervormde kerk en in het midden van de Rotterdamse ge meente vele jaren een vooraanstaande figuur. Ds. Den Hertog werd 30 november 1882 te Streefkerk geboren en stu deerde aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Op 26 september 1915 deed hij zijn intrede te Rotterdam. Ingezonden mededeling (adv.) ft»*3* wanneer U Witte Kruispoeders inneemt. Afdoende tegen ze nuw- en rheumatische pijnen. Ook in tablet- en cachet-vorm De plaatselijke militair comman dant van Djakarta, heeft het houden van massa-bijeenkomsten verboden. Koningin Juliana heeft gisteroch tend op de luchthaven Schiphol Z.K.H. Prins Bernhard, die terugkeerde v«n zijn bezoek aan de V.S. verwelkomd.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 5