hoeveel goedkoper
Albert Heijn is
Eindelijk rust
en zie voor u zelf...
Ha! Straks weer een warme maaltijd met
Uw nieuwe vleeslekkernij!
voor kwaliteit
Donderdag 14 februari 1957
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 9
jéINI u n 0 x
Eet met smaak, eet vaak Smac
Smac in filosoof
Nergens doet een vrouw zóveel
boodschappen als bij de kruide
nier. Dus wat u déarop kunt
besparen, telt het meeste aan....
Maar zoek het niet in minder
kopen - als u het kunt vinden in
lagere prijzen! Dat is AH's devies
-en uw eigen pen zal het onder
schrijven Ga er even voor zitten
en becijfer zelf...
dikke rookworstta®)*.)
I grote ontbijtkoek
500 gr. bruine boneniHoM»
500 gr. witte bonen m
1 blikje AH leverpastei
1 pak bakmeel
250 gram rozijnen
1 pak AH maizena
1 glas chocoladepasta
1 pak koffie le kwaliteit (groenmtft)
250 gram biscuits (daisy]
250 gram gedroogde pruimen
2 grote rollen pepermunt
250 gram droptoffees
2 blikjes tomatenpuree [Italiaanse]
100 gr. Volvette Goudse (iacht belegen]
250 gram zandkoekjes (carabiesies)
1 pot AH pindakaas
Totaal
Kortingen
Netto
109
41
45
39
39
31
45
19
49
196
25
37
25
49
49
33
59
79
969
969
THÜRIN6ER BLOEDWORST
BAK-BLOEDWORST
ERWTEN HET WORTELEN literblik 65
HAVERMOUT pak 500 gram 27
VERMICELLI 250 gram 19
PUDDING 6 smaken 2 pakjes 25
ANANAS Ukulelt 8 halve schijven S3
ANANASSAP Sunpeart per blik 49
CITROENSAP sunkis, per blikje 42
KOELHUISBOTER pak 250 gram 75
CACAO bruinmerk pak 100 gram 45
BOTERHAMKORRELS,""^Tso'gmm 39
ZWARE CHOC. REPEN 8 zware repen 100
ZWARE CHOC. REPEN100
DIK VET SPEK,
ZUIVERE SLAOLIE
SPLITERWTEN
SGHOUDERHAM
KNAKWORST
HARING IN TOMATENSAUS per bbkje 35
MAKREEL NATUREL per blikje 45
FEUILLETON
Smac
HEERLIJK!
Smac is van Unox, dat zegt U
al genoeg. Deze malse, smeuïge
vleeslekkernij maakt van élke
warme maaltijd iets aparts.
Vooral gebakken smaakt Smac
naar meer.
HANDIG!
Snel een blikje Smac open
maken, de kostelijke inhoud
in plakken snijden, even bak
ken genieten maar. Hoe
prettig dat U zó vlug zoiets
heerlijks op tafel kunt brengen.
VOORDELIG
Slinken Geen sprake van.
Smac houdt z'n gewicht.
En de prijs is zodanig, dat
U vaak een blikje kunt
kopen. Doe het,mevrouw.
Leg in een vuurvaste schotel of stoofpan, laag om laag, aard
appelpuree, gebakken uien, restjes groente, dunne plakjes
Smac en herhaal deze lagen. Zorg dat de laatste laag uit aard
appelpuree bestaat. Maak puree en groente behoorlijk vochtig
met wat bouillon of mager van jus. Leg bovenop kleine klont
jes Blue Band en warm de schotel in de oven. Strooi bij
gebrek aan een oven, op de schotel die bovenop het vuur werd
gewarmd, een dunne laag in Blue Band gebakken paneermeel.
Sj Vul in de blanco kolom achter elk
der nevenstaande Albert Heijn prijzen
het bedrag in, dat u elders voor
hetzelfde artikel betaalt. Tel dan op en
vergelijk de beide sommen....
Boffie-koffie, de allerbeste koffie met kwaliteitsgarantie
en10% goedkoper dan elk ander merk.
prijs per pak 250 gram: algemeen
Oranjemerk extra kwaliteit 258
Groenmerk eerste kwaliteit 218
Bruinmerk tweede kwaliteit 172
Dit lij" Albert Heft's
normale prtjztn, gtfn
reclamepefzent
BOODSCHAPPEN
VAN DE WEEK
Alleen deze week
200 gram 43
250 gram SS
Tijdelijke aanbieding
CARASSIESJES fijn zandkoekje
250 gram van 59 voor slechts 45
500 gram 119
hele fles 149
500 gram 45
100 gram 59-49
groot blik 115
KWALITEITSGARANTIE
Neem de proef - voor onze
rekening. Met welk artikel a wilt.
Immers, ieder artikel dat u niet
voor 100% bevalt, vergoeden wjj
u direkt voor het volle bedrag.
Albert Heijn
Naar
het Engels
,Scott zat in dezelfde trein", zei
Lancelot tot zijn moeder, kort na zijn
komst. „Hij stapte uit in Greasley. Hij
was anders heel aardig tegen mij,
maar nu staarde hij mij woedend aan
en knikte niet eens terug. Wat kan
daar achter zitten, moeder? Heeft
Keith hem weer eens onder handen
gehad?"
Lance zat met Mrs Hassell en zuster
Jeanne voor het open venster van de
lange zitkamer en liet de stem wat
zakken, toen hij over zijn schouder
naar Esmay keek, die aan het piano
spelen was aan het andere einde van
het vertrek.
„Neen", antwoordde zijn moeder
even zacht. „Maar hij is woedend, om
dat Miss de Roseville hem het rent
meesterschap van Suttonhorpe ontno
men heeft. Ze heeft gezegd, dat ze
alle zaken voortaan rechtstreeks met
Keith behandelen wil."
Toen Esmay en Lance later eens sa
men de tuin rondgingen, werd Mrs
Hassell zeer vertrouwelijk.
„Wij praten nooit over Scott, waar
Esmay bij is", zei ze. „Ten onrechte
acht zij zich de oorzaak van de slech
te verhouding tussen Scott en Keith en
is altijd bang, dat de rentmeester mijn
broer eens het een of ander kwaad
zal aandoen, enkel en alleen uit
wraak".
„Had Esmay dan iets met hem uit te
staan?" vroeg Jeanne.
„Ja, dat kwam zo: Ermay ging op
een dag in het vroege voorjaar in
Brammington boodschappen doen, en
omdat zij niet anders dan met de laat
ste trein zou kunnen terug gaan, zon
den wij de knecht met het wagentje
om haar te halen. Maar Jack reed naar
het station van Greasley in plaats van
naar dat van Woodcote. Het armé kind
was erg ontdaan, want zij was vijf
mijlen hier vandaan; het was donker
en ze was beladen met pakjes. Scott
was aan het station van Greasley met
zijn dogcart en toen hij aanbood haar
naar huis te rijden, nam zij die uitno
diging aan. Nu schijnt die nare man
het haar onderweg lastig te hebben
gemaakt en toen zij hier kwam, zei
hij, dat ze niet mocht uitstappen, eer
zij hem gekust had. Natuurlijk weiger
de zij, boos en verontwaardigd, maar
hij hield haar tegen en kuste haar wel
een paar maal. Ze ging regelrecht naar
Keith toe, dat doen ze allemaal, als
er het een ander is en die ging de
volgende ochtend naar Scott en eiste
van hem een genoegdoening. Niet al
leen weigerde de rentmeester dit, maar
hij zei, dat zij zich nog vereerd mocht
voelen, dat hij aandacht aan haar had
geschonken enz. Nu. Keith heeft hem
toen zo ongenadig afgerost, dat hij op
de plek om genade vroeg.
„Zijn verdiende loon", meende zus
ter Jeanne, van harte.
Die zondag de laatste dag van La-
-nee's verblijf op de boerderij was het
verbazend warm. Geen blaadje be
woog; de lucht trilde van de hitte en
op de meest beschaduwde plekken
zelfs was het onverdraaglijk heet.
In huis heerste doodste stilte, als
waren de bewoners in slaap gevallen.
Lance, die doelloos om het huis
rondliep, was tegen theetijd juist aan
de achterkant, waar hij zuster Jeanne
zag, die Gill hielp met het afkoelen
van de melk. Het was geen lichte taak,
het water op te pompen in het koel
vat; en hij keek naar haar met ver
bazing en half misnoegen.
„Waarom doet u dat? Ik begrijp niet
dat Keith dat hebben wil!"
„Hij weet het niet, maar de knechts
zijn al vroeg weg, omdat mr. Walden
wil, dat ze naar de kerk kunnen gaan,
als zij dat verlangen, en Fulke heeft
hoofdpijn; dus help ik Gill".
Lance schoof haar zachtjes op zij
en begon zelf .te pompen met krach
tige lange slagen, terwijl hij de an
dere hand in de broekzak hield. Hij
keek nieuwsgierig naar haar, terwijl
zij op een omgekeerd emmertje was
gaan zitten en zich koelte toewuifde
met een rabarberblad. Zij zag er ver
hit uit en het mooie, golvende haar
zat in vochtige krulletjes, tegen haar
voorhoofd geplakt.
„U bent doodmoe", zei hij verma
nend. „Waarom hebt u dit ook ge
daan?"
„Om mijn spieren te ontwikkelen en
vooral om mijn biceps krachtiger te
maken", zei ze lachend, lachend de
arm langzaam op en neer bewegend.
„Vertel het vooral niet aan mr. Wal
den, die zou misschien nog denken, dat
ik mij wilde indringen".
Gill had van de gelegenheid gebruik
gemaakt, om te ontvluchten en ze
waren geheel alleen in het koelhok.
Zuster Jeanne had haar zwarte japon
aan, maar zij droeg wel degelijk haar
muts en haar witte schort. Ze zat naar
het koelvat en Lance vond haar onver
gelijkelijk lief. Hij bood ook een schil
derachtige aanblik met zijn gespierds
gestalte, zijn donker, krullend haar en
zijn welbesneden trekken. Hij had zijn
jas uitgetrokken en was in zijn hemds
mouwen aan het pompen. De knecht,
die met de melkemmer binnenkwam
en die leegde, keek naar hen beiden
met bewonderende blik en met een
brede grijns op het rode gelaat.
Toen het koelvat vol was, kwam
Lance naast haar staan en begon:
„U bent heel mooi, zuster Jeanne!
Ik heb nog nooit iemand zo zeer be
wonderd! Wilt u met mij trouwen, als
ik zorg, dat ik gauw volwassen ben?"
Ze lachte helder op, maar antwoord
de even ernstig:
„Ik moet er mij eens over beden
ken en omdat het toch nog een paar
jaar duurt, heb ik de tijd."
„En zullen wij dan in afwachting
daarvan vast een wandelingetje door
de velden maken, na de thee?"
„Neen, ik ga naar de kerk."
„Waarom?"
„Omdat mr. Walden het graag heeft
en omdat het ook goed is."
„Toe, wees dan nu eens voor één
keer ondeugend! Ik verzeker u, dat u
er wel meer voldoening van zult heb
ben, als u eens ongehoorzaam bentl
Brave mensen zijn zo saai en het is
mijn laatste avond thuis, moet u den
ken."
Maar zuster Jeanne was bestand te
gen zijn gevlei en ging ter kerke met
de jongens, terwijl Esmay volgde met
Winnie en Keith.
Na het avondeten beloofde zij toch
met Lance een eindje om te lopen en
terwijl ze het grasperk overstaken,
vroeg zij:
„Krijg je altijd zo je zin?"
„Bijna altijd. Maar weinigen kun
nen mij weerstaanEerlijk gezegd,
geloof ik niet, dat zij 't proberen."
Keith Walden zat in de begroeide
veranda te lezen en te roken en keek
hen na, tot ze uit het gezicht verdwe
nen waren. Lance had zijn hand door
haar arm gestoken en vrolijk pratend
en lachend liepen ze voortt. Ze waren
nog zo jong, vergeleken bij hem en
met een zucht las hij verder.
Ze liepen een eind door de velden,
tot die overgingen in een laantje en
hier zette zuster Jeanne zich op een
opstap. Lance ging aan haar voeten
zitten.
In de heg kweelde een merel. Een
konijntje, gestoord in zijn avondmaal,
vluchtte bij hun nadering en in de
weiden aan weerskanten lagen de
koeien vreedzaam te herkauwen.
De stille schoonheid van het land
schap trof hen beiden en Jeanne voel
de ook enkel lust, om daarvan te ge
nieten, niet om te praten. Geheel in
tegenstelling met hetgeen zij dacht,
begon Lance:
„Ik begrijp niet, hoe een mens ooit
roeping voelt, om boer te worden. Het
is een hondenbaantje. Als ik nu eens
denk aan dit veld met suikerbieten.
De vorige keer, toen ik thuis was stond
Keith van 's morgens achten tot 's mid
dags vijven iedere biet, stuk voor stuk,
uit de grond te halen en er weer in te
zetten!"
„Ik vind het een prachtig, vrij, on
afhankelijk leven!" riep Jeanne ver
ontwaardigd. „Het is alleen jammer,
dat het zo weinig winstgevend is. Als
men je zo hoorde, Lance, dan zou men
denken, dat boeren een verachtelijk
soort mensen waren! En hoe zou dat
nu kunnen voor mensen, die zo met
de natuur leven, die haar geheimen
leren verstaan en tot diep in de aarde
doordringen?'
„Ze geven nogal wat om de natuur!
Ze beschouwen alles zelfs hun
dieren als handelsartikelen! Ik heb
nog nooit een boer ontmoet, met wie je
een verstandig woord kunt spreken."
„Ik wel!" zei ze droog.
„U meent zeker Keith?.... Ja, die
is nu de gelukkige uitzondering; maar
toch vreselijk kleingeestig en bekrom
pen!"
Haar ogen begonnen te flikkeren.
„Wees dan maar dankbaar, dat zijn
„kleingeestigheid en bekrompenheid"
je althans de vrijheid schenken, om
een ander vak te kiezen, dat hij, door
zijn zwoegen en slaven, een meer in
tellectuele loopbaan voor je zal open
stellen!"
„O, u bedoelt, dat ik college ga lo
pen? Ja, ik heb al meer bemerkt, dat
dit een teer punt bij u is. Ik heb ook
neits tegen Keith, maar u kunt het
boeren toch moeilijk een „edel" am
bacht noemen."
(wordt vervolgd)