hoeveel goedkoper Albert Heijn is Eindelijk rust en zie voor u zelf... Ha! Straks weer een warme maaltijd met Uw nieuwe vleeslekkernij! voor kwaliteit Donderdag 14 februari 1957 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 9 jéINI u n 0 x Eet met smaak, eet vaak Smac Smac in filosoof Nergens doet een vrouw zóveel boodschappen als bij de kruide nier. Dus wat u déarop kunt besparen, telt het meeste aan.... Maar zoek het niet in minder kopen - als u het kunt vinden in lagere prijzen! Dat is AH's devies -en uw eigen pen zal het onder schrijven Ga er even voor zitten en becijfer zelf... dikke rookworstta®)*.) I grote ontbijtkoek 500 gr. bruine boneniHoM» 500 gr. witte bonen m 1 blikje AH leverpastei 1 pak bakmeel 250 gram rozijnen 1 pak AH maizena 1 glas chocoladepasta 1 pak koffie le kwaliteit (groenmtft) 250 gram biscuits (daisy] 250 gram gedroogde pruimen 2 grote rollen pepermunt 250 gram droptoffees 2 blikjes tomatenpuree [Italiaanse] 100 gr. Volvette Goudse (iacht belegen] 250 gram zandkoekjes (carabiesies) 1 pot AH pindakaas Totaal Kortingen Netto 109 41 45 39 39 31 45 19 49 196 25 37 25 49 49 33 59 79 969 969 THÜRIN6ER BLOEDWORST BAK-BLOEDWORST ERWTEN HET WORTELEN literblik 65 HAVERMOUT pak 500 gram 27 VERMICELLI 250 gram 19 PUDDING 6 smaken 2 pakjes 25 ANANAS Ukulelt 8 halve schijven S3 ANANASSAP Sunpeart per blik 49 CITROENSAP sunkis, per blikje 42 KOELHUISBOTER pak 250 gram 75 CACAO bruinmerk pak 100 gram 45 BOTERHAMKORRELS,""^Tso'gmm 39 ZWARE CHOC. REPEN 8 zware repen 100 ZWARE CHOC. REPEN100 DIK VET SPEK, ZUIVERE SLAOLIE SPLITERWTEN SGHOUDERHAM KNAKWORST HARING IN TOMATENSAUS per bbkje 35 MAKREEL NATUREL per blikje 45 FEUILLETON Smac HEERLIJK! Smac is van Unox, dat zegt U al genoeg. Deze malse, smeuïge vleeslekkernij maakt van élke warme maaltijd iets aparts. Vooral gebakken smaakt Smac naar meer. HANDIG! Snel een blikje Smac open maken, de kostelijke inhoud in plakken snijden, even bak ken genieten maar. Hoe prettig dat U zó vlug zoiets heerlijks op tafel kunt brengen. VOORDELIG Slinken Geen sprake van. Smac houdt z'n gewicht. En de prijs is zodanig, dat U vaak een blikje kunt kopen. Doe het,mevrouw. Leg in een vuurvaste schotel of stoofpan, laag om laag, aard appelpuree, gebakken uien, restjes groente, dunne plakjes Smac en herhaal deze lagen. Zorg dat de laatste laag uit aard appelpuree bestaat. Maak puree en groente behoorlijk vochtig met wat bouillon of mager van jus. Leg bovenop kleine klont jes Blue Band en warm de schotel in de oven. Strooi bij gebrek aan een oven, op de schotel die bovenop het vuur werd gewarmd, een dunne laag in Blue Band gebakken paneermeel. Sj Vul in de blanco kolom achter elk der nevenstaande Albert Heijn prijzen het bedrag in, dat u elders voor hetzelfde artikel betaalt. Tel dan op en vergelijk de beide sommen.... Boffie-koffie, de allerbeste koffie met kwaliteitsgarantie en10% goedkoper dan elk ander merk. prijs per pak 250 gram: algemeen Oranjemerk extra kwaliteit 258 Groenmerk eerste kwaliteit 218 Bruinmerk tweede kwaliteit 172 Dit lij" Albert Heft's normale prtjztn, gtfn reclamepefzent BOODSCHAPPEN VAN DE WEEK Alleen deze week 200 gram 43 250 gram SS Tijdelijke aanbieding CARASSIESJES fijn zandkoekje 250 gram van 59 voor slechts 45 500 gram 119 hele fles 149 500 gram 45 100 gram 59-49 groot blik 115 KWALITEITSGARANTIE Neem de proef - voor onze rekening. Met welk artikel a wilt. Immers, ieder artikel dat u niet voor 100% bevalt, vergoeden wjj u direkt voor het volle bedrag. Albert Heijn Naar het Engels ,Scott zat in dezelfde trein", zei Lancelot tot zijn moeder, kort na zijn komst. „Hij stapte uit in Greasley. Hij was anders heel aardig tegen mij, maar nu staarde hij mij woedend aan en knikte niet eens terug. Wat kan daar achter zitten, moeder? Heeft Keith hem weer eens onder handen gehad?" Lance zat met Mrs Hassell en zuster Jeanne voor het open venster van de lange zitkamer en liet de stem wat zakken, toen hij over zijn schouder naar Esmay keek, die aan het piano spelen was aan het andere einde van het vertrek. „Neen", antwoordde zijn moeder even zacht. „Maar hij is woedend, om dat Miss de Roseville hem het rent meesterschap van Suttonhorpe ontno men heeft. Ze heeft gezegd, dat ze alle zaken voortaan rechtstreeks met Keith behandelen wil." Toen Esmay en Lance later eens sa men de tuin rondgingen, werd Mrs Hassell zeer vertrouwelijk. „Wij praten nooit over Scott, waar Esmay bij is", zei ze. „Ten onrechte acht zij zich de oorzaak van de slech te verhouding tussen Scott en Keith en is altijd bang, dat de rentmeester mijn broer eens het een of ander kwaad zal aandoen, enkel en alleen uit wraak". „Had Esmay dan iets met hem uit te staan?" vroeg Jeanne. „Ja, dat kwam zo: Ermay ging op een dag in het vroege voorjaar in Brammington boodschappen doen, en omdat zij niet anders dan met de laat ste trein zou kunnen terug gaan, zon den wij de knecht met het wagentje om haar te halen. Maar Jack reed naar het station van Greasley in plaats van naar dat van Woodcote. Het armé kind was erg ontdaan, want zij was vijf mijlen hier vandaan; het was donker en ze was beladen met pakjes. Scott was aan het station van Greasley met zijn dogcart en toen hij aanbood haar naar huis te rijden, nam zij die uitno diging aan. Nu schijnt die nare man het haar onderweg lastig te hebben gemaakt en toen zij hier kwam, zei hij, dat ze niet mocht uitstappen, eer zij hem gekust had. Natuurlijk weiger de zij, boos en verontwaardigd, maar hij hield haar tegen en kuste haar wel een paar maal. Ze ging regelrecht naar Keith toe, dat doen ze allemaal, als er het een ander is en die ging de volgende ochtend naar Scott en eiste van hem een genoegdoening. Niet al leen weigerde de rentmeester dit, maar hij zei, dat zij zich nog vereerd mocht voelen, dat hij aandacht aan haar had geschonken enz. Nu. Keith heeft hem toen zo ongenadig afgerost, dat hij op de plek om genade vroeg. „Zijn verdiende loon", meende zus ter Jeanne, van harte. Die zondag de laatste dag van La- -nee's verblijf op de boerderij was het verbazend warm. Geen blaadje be woog; de lucht trilde van de hitte en op de meest beschaduwde plekken zelfs was het onverdraaglijk heet. In huis heerste doodste stilte, als waren de bewoners in slaap gevallen. Lance, die doelloos om het huis rondliep, was tegen theetijd juist aan de achterkant, waar hij zuster Jeanne zag, die Gill hielp met het afkoelen van de melk. Het was geen lichte taak, het water op te pompen in het koel vat; en hij keek naar haar met ver bazing en half misnoegen. „Waarom doet u dat? Ik begrijp niet dat Keith dat hebben wil!" „Hij weet het niet, maar de knechts zijn al vroeg weg, omdat mr. Walden wil, dat ze naar de kerk kunnen gaan, als zij dat verlangen, en Fulke heeft hoofdpijn; dus help ik Gill". Lance schoof haar zachtjes op zij en begon zelf .te pompen met krach tige lange slagen, terwijl hij de an dere hand in de broekzak hield. Hij keek nieuwsgierig naar haar, terwijl zij op een omgekeerd emmertje was gaan zitten en zich koelte toewuifde met een rabarberblad. Zij zag er ver hit uit en het mooie, golvende haar zat in vochtige krulletjes, tegen haar voorhoofd geplakt. „U bent doodmoe", zei hij verma nend. „Waarom hebt u dit ook ge daan?" „Om mijn spieren te ontwikkelen en vooral om mijn biceps krachtiger te maken", zei ze lachend, lachend de arm langzaam op en neer bewegend. „Vertel het vooral niet aan mr. Wal den, die zou misschien nog denken, dat ik mij wilde indringen". Gill had van de gelegenheid gebruik gemaakt, om te ontvluchten en ze waren geheel alleen in het koelhok. Zuster Jeanne had haar zwarte japon aan, maar zij droeg wel degelijk haar muts en haar witte schort. Ze zat naar het koelvat en Lance vond haar onver gelijkelijk lief. Hij bood ook een schil derachtige aanblik met zijn gespierds gestalte, zijn donker, krullend haar en zijn welbesneden trekken. Hij had zijn jas uitgetrokken en was in zijn hemds mouwen aan het pompen. De knecht, die met de melkemmer binnenkwam en die leegde, keek naar hen beiden met bewonderende blik en met een brede grijns op het rode gelaat. Toen het koelvat vol was, kwam Lance naast haar staan en begon: „U bent heel mooi, zuster Jeanne! Ik heb nog nooit iemand zo zeer be wonderd! Wilt u met mij trouwen, als ik zorg, dat ik gauw volwassen ben?" Ze lachte helder op, maar antwoord de even ernstig: „Ik moet er mij eens over beden ken en omdat het toch nog een paar jaar duurt, heb ik de tijd." „En zullen wij dan in afwachting daarvan vast een wandelingetje door de velden maken, na de thee?" „Neen, ik ga naar de kerk." „Waarom?" „Omdat mr. Walden het graag heeft en omdat het ook goed is." „Toe, wees dan nu eens voor één keer ondeugend! Ik verzeker u, dat u er wel meer voldoening van zult heb ben, als u eens ongehoorzaam bentl Brave mensen zijn zo saai en het is mijn laatste avond thuis, moet u den ken." Maar zuster Jeanne was bestand te gen zijn gevlei en ging ter kerke met de jongens, terwijl Esmay volgde met Winnie en Keith. Na het avondeten beloofde zij toch met Lance een eindje om te lopen en terwijl ze het grasperk overstaken, vroeg zij: „Krijg je altijd zo je zin?" „Bijna altijd. Maar weinigen kun nen mij weerstaanEerlijk gezegd, geloof ik niet, dat zij 't proberen." Keith Walden zat in de begroeide veranda te lezen en te roken en keek hen na, tot ze uit het gezicht verdwe nen waren. Lance had zijn hand door haar arm gestoken en vrolijk pratend en lachend liepen ze voortt. Ze waren nog zo jong, vergeleken bij hem en met een zucht las hij verder. Ze liepen een eind door de velden, tot die overgingen in een laantje en hier zette zuster Jeanne zich op een opstap. Lance ging aan haar voeten zitten. In de heg kweelde een merel. Een konijntje, gestoord in zijn avondmaal, vluchtte bij hun nadering en in de weiden aan weerskanten lagen de koeien vreedzaam te herkauwen. De stille schoonheid van het land schap trof hen beiden en Jeanne voel de ook enkel lust, om daarvan te ge nieten, niet om te praten. Geheel in tegenstelling met hetgeen zij dacht, begon Lance: „Ik begrijp niet, hoe een mens ooit roeping voelt, om boer te worden. Het is een hondenbaantje. Als ik nu eens denk aan dit veld met suikerbieten. De vorige keer, toen ik thuis was stond Keith van 's morgens achten tot 's mid dags vijven iedere biet, stuk voor stuk, uit de grond te halen en er weer in te zetten!" „Ik vind het een prachtig, vrij, on afhankelijk leven!" riep Jeanne ver ontwaardigd. „Het is alleen jammer, dat het zo weinig winstgevend is. Als men je zo hoorde, Lance, dan zou men denken, dat boeren een verachtelijk soort mensen waren! En hoe zou dat nu kunnen voor mensen, die zo met de natuur leven, die haar geheimen leren verstaan en tot diep in de aarde doordringen?' „Ze geven nogal wat om de natuur! Ze beschouwen alles zelfs hun dieren als handelsartikelen! Ik heb nog nooit een boer ontmoet, met wie je een verstandig woord kunt spreken." „Ik wel!" zei ze droog. „U meent zeker Keith?.... Ja, die is nu de gelukkige uitzondering; maar toch vreselijk kleingeestig en bekrom pen!" Haar ogen begonnen te flikkeren. „Wees dan maar dankbaar, dat zijn „kleingeestigheid en bekrompenheid" je althans de vrijheid schenken, om een ander vak te kiezen, dat hij, door zijn zwoegen en slaven, een meer in tellectuele loopbaan voor je zal open stellen!" „O, u bedoelt, dat ik college ga lo pen? Ja, ik heb al meer bemerkt, dat dit een teer punt bij u is. Ik heb ook neits tegen Keith, maar u kunt het boeren toch moeilijk een „edel" am bacht noemen." (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1957 | | pagina 9