Sadrach en Nathan gaan roei naar school in Sei VOOR ZIJN SADRACH EN VRIENDJES Schaapjes van de Goede Herder ook op Nieuw-Guinea Een ontbijt van gepofte knollen en klappermelk De Papoea eet, als hij trek heeft Na de school: s/ouwen Versjes zingen De lieveling :en levensecht verhaal van twee jochies Boze geesten Canadese straaljagers Israël voor 9, Hoe uw katoentje aan zijn bloemetjes en spikkeltjes komt Wij gaan duizend gulden op tafel leggen I Staphorst verzet zich tegen grenswijziging Nieuwe dokken en machinehallen bij Wilton Fijenoord Zaterdaq 20 oktober 1956 ZEEUWSCH DAGBLAD pagina 11 Mbo", zegt Sadrach en rolt van z'n slaapmatje tegen een nog heel stuk hout uit het vuurtje, waar hij naast heeft liggen slapen. Zijn moeder, gehuld in een oude sarong, zit kleumerig in de flauw gloeiende as te porren. Sadrach staat op, sleept een paar takken uit een hoek van het vertrekje en smijt die op de smeulende ashoop. Nu zegt moeder „Mbo" en kijkt haar zoontje allesbehalve vriendelijk aan. Haastig vist ze de knollen, die ze te poffen had ge legd, met twee stokjes onder de takken vandaan en gaat zitten bla zen. Sadrach loopt naar de deur, waarvoor zijn broertje Julius als een blok ligt te slapen en rolt hem een eindje opzij. Julius reageert er he lemaal niet op, ook al ligt hij nu op de vochtige grond en niet op zijn slaapmatje. Dan pakt Sadrach de deur vast en zet die buiten tegen de gabawand. Huiverend staat hij nu in de ochtendschemer en kijkt om zich heen, over de grond. Ha, daar ligt een jonge klapper, die blijkbaar nog niet zo lang geleden uit de boom gevallen is, gezien de verse sporen op de grond. Sadrach loopt naar binnen om een parang (een enorm kapmes, dat zelfs de armste Papoea wel bezit) te halen, pikt onderweg een paar van de gepofte knollen mee, die zijn moeder juist uit het vuur heeft gehaald, en gaat weer naar buiten: Dan begint Sadrach zijn ontbijt, gehurkt op de grond, z'n half naakte bruin glanzend lijf gebogen over de klapper, waar hij heel handig met zijn parang een kop afgehakt heeft en waaruit hij nu gul zig het koele vocht opslobbert. De nonna van de school heeft immers gezegd, dat de kinderen eten moeten, voordat zij op school komen. En aangezien Papoeakindertjes niet weten van een gedekte tafel, door moeder klaargezet en verzorgd, vindt Sadrach zichzelf op het ogen blik een heel gehoorzame schooljongen. Het bekomt hem ook wel, dat ontbijt, hoewel hij er de noodzakelijkheid niet van inziet. De Papoea eet als hij trek heeft en al van kinsbeen af heeft hij geleerd zelf zijn kostje op te scharrelen. Waarvandaan doet er niet toe, uit zijn eigen tuin of uit die van een ander, die toch genoeg heeft en het de ander heus niet kwalijk neemt. Ook uit het bos wordt heel wat eetbaars gehaald, al is dat nu niet direct smakelijk of voedzaam te noemen. Juist zal Sadrach zijn tweede warme knol naar binnen werken, als hij, op kijkend, zijn moeder het erf ziet af- sjokken met een grote nocking (een soort boodschappentas van repen ge vlochten pisangblad), een parang en een patjol, dat is een grote vierkante schoffel, in de hand. Ze gaat naar de tuin om een nieuwe voorraad knollen te halen en om brandhout te zoeken. Straks, uit school, moeten Sadrach en Julius ook naar de tuin om te helpen siouwen. Dat er nog twee broertjes en een heel klein zusje in huis zijn, schijnt niemand te interesseren. Vader is al een paar dagen weg om vis te vangen. Als die ondertussen terug zou komen, dan zou hij toch direct gaan slapen. Misprijzend kijkt Sadrach toe hoe zich, behalve twee andere vrouwtjes, ook nog een jongetje bij zijn moeder voegt, van ongeveer zijn eigen leef tijd. Jacob heeft nooit zin om naar school te gaan en nu zeult hij ook, de parang achter zich slepend, naar de tuin Nee, Sadrach zit liever op school, fijn een beetje op de lei krassen of versjes zingen. Wat de nonna of de goeroe zegt, gaat bijna altijd langs hem heen, behalve als er verteld wordt of wanneer de Hollandse nonna gezellig gaat zitten praten, half in het Maleis, half in het Nederlands. Soms vertelt zij heel rare dingen, van kinderen, die altijd een heleboel kleren aan hebben en die in hoge hui zen wonen, waar je altijd eerst heel ver moet klimmen, voordat je kunt gaan slapen. Wat hem betreft: hij rolt zich liever op zijn slaapmatje in elkaar op de ogenblikken, die hem het beste uitkomen, zonder verdere klimmerij. Zo'n wit velletje zou hij wel willen hebben, dat is toch wel erg mooi. Maar voor de rest vindt hij, dat hij het als Papoeajongetje toch helemaal niet zo slecht getroffen heeft. Nathan denkt daar anders over. Die heeft een kreupel beentje. Hij is de lieveling van de zusters op de poli kliniek om zijn prachtige grote zwarte ogen met de zware, lange wimpers, zijn pittig, pienter bolletje en zijn grappige manier van praten in een mengelmoesje van Maleis, Nederlands en zijn eigen kampongtaaltje. Nathan wil later goeroe worden en in een bed slapen met witte lap pen erop, heel goed bahasa Neder lands spreken en een huis hebben met stoelen erin. En als Sadrach, die wel eens jaloers is op alles wat Nathan weet en kan, soms smalend zegt: „Hu, dat kan je tóch niet met je manke been!", dan knijpt Nathan zijn lippen verbeten op elkaar en zegt kortaf: „Ik heb her sens, jij niet!" Nu komt ook Nathan een gepofte knol eten. Ze zitten samen gehurkt op het erf en kijken het weggetje af. Zo nu en dan wrijft Nathan zich eens duchtig de ogen uit. Hij heeft van nacht niet geslapen, want er was weer eens een adatfeest in de buurt. Dat begon gisteravond om zeven uur en vanmorgen bij zonsopgang, toen de meesten laveloos van het aan één stuk door dansen, zingen en drinken tegen de muur of over de grond hingen, zweeg de laatste tifa. Bij Nathan thuis hebben ze de mooi ste, grootste en oudste tifa van de kam pong: een stuk uitgeholde boomstam van ruim een meter hoog, met een prachtig uitgesneden handvat over de gehele lengte en aan weerskanten met krokodillenhuid bespannen. Als je erop trommelt, geeft het een hol, donker, onheilspellend bromgeluid. Er waren vannacht ook veel meer tifa's geweest, want het was een be. langrijk feest ter gelegenheid van de oordoorboring van Esther, een nichtje van Nathan. op, die in het gras aan het stoeien zijn. Daar slaat de zuurstoffles van de gevangenis zeven uur. Nog een half uur lang kunnen de kinderen spe len, voordat de school begint. En er zijn er al heel wat, die rennen, knik keren, figuurtjes leggen van steen tjes, of zomaar staan te kijken. Te gen een boom aan de kant van de weg zit Nathan, z'n knieën opge trokken, z'n hoofd op z'n armen: hij is in slaap gevallen PHIA VAN DEN BERG, die nu weer al heel wat maanden gele den uit Axel naar Seroei op Ne derlands Nieuw-Guinea vertrok om daar als onderwijzeres de Pa- poeajeugd les te geven en ook te vertellen van de Goede Herder, Die deze kinderen zo graag als schaapjes in Zijn kudde wil op nemen, schreef het verhaal over Sadrach en Nathan, leerlingen uit haar klas. Het is een verhaal, dat wij gaarne plaatsen, omdat het zo treffend en zo heel scherp een indruk geeft van het leven pan deze kinderen in een maatschap pij, die nautuelijks het stenen tijd perk, is ontgroeid. Het is ook een verhaal, waaruit de grote liefde spreekt voor deze kinderen, die de Blijde Boodschap mogen ho ren, hun gebracht door een Hol landse nonna. Phia van den Berg bezit, zoals t in haar verhaal zult kunnen constateren, een scherpe opmerkingsgave en zij verstaat de kunst om zich in te leven in de denk- en gevoelswereld van haar „pupillen". Een volgend maal hopen wij haar het woord te kunnen geven over het eigen lijke schoolleven. Nu nemen wij afscheid van Sadrach en Nathan en van al die andere kleinen op het moment, dat zij nog voor de school aan het speten zijn. Of, zoals Nathan, zijn ingedommeld. OTTAWA, 19 okt. (Reuter). De Israëlische regering heeft met de „Ca- nadair' te Montreal een contract gete kend voor de aankoop van 24 Sabre- straaljagers ter waarde van ruim 23 miljoen gulden. De Canadese premier, St. Laurent, heeft verklaard, dat het besluit der regering om aan Israël straaljagers te verkopen, grotendeels beïnvloed is door het feit, dat Egypte veel straaljagers uit de Sowjet-Ünie en belangrijker nog, een aanzienlijk aantal moderne straalbommenwerpers, die Israël niet bezit, heeft ontvangen. in Seroei maken de schooljongens zelf hun school! 't Is natuurlijk wel niet zo degelijk en zwaar als hier in Nederland, maar dat is ook niet nodig. Hier ziet u enkele Papoeajongens be zig aan het dak van een noodschool- gebouiotje. .en dit is dan Sadrach, het leuke Papoeajoch in Seroei, dat zo graag de versjes zingt, die „nonna" Van den Berg hem en zijn vriendjes heeft ge leerd.,.. Zoals gewoonlijk was het bij deze ceremonie niet gebleven. Andere, soms nog puur heidense rituelen en liederen waren opgedoken, waar rauwe gillen en langgerekte huilkre. ten bij te pas kwamen. En als alle mannen daar aan deelnemen, als in trance voortschuifelend, heupwiegend, met driftige, kleine pasjes, soms met bokkesprongen, op de maat van het tifa-getrommel, dan kan de angst je in de keel omhoogkruipen. Nee, dit was voor Nathan geen plezierige nacht ge weest. En in zijn pientere, maar nog zo kinderlijke brein waren gedachten aan geesten opgedoemd, die boze suangi's, die wel niet zo sterk waren als Tuhan God, maar die vast al dat lawaai wel erg leuk hadden gevon den en erop af waren gekomen. En nu zou Tuhan God wel boos zijn op de mensen van de kampong. En dan kon Hij de suangi's wel eens de sterksten laten zijn. Hu, Nathan moest er niet aan denken. Hij huiverde. „A jö", zegt Sadrach, als de laatste knol opgepeuzeld en de klapperdop leeg is, „ga je mee naar school?" Zwij gend pakt Nathan zijn oude koekblik op, dat als schooletui dienst doet, en loopt naast Sadrach het erf af. Nu is de kampong vol leven: kippen met kuikens scharrelen overal rond, kleine, vieze, broodmagere kampong hondjes liggen op de weg met elkaar te spelen en een heleboel kleine, naak te kindertjes zitten prinsheerlijk in de droge sloot of op hun erfje met wat modder en stenen te knoeien. „Bèèèè roept Sadrach tegen zijn twee broertjes en zwaait met zijn koekblik, dat érg leuk rammelt, omdat er alleen maar een stompje griffel en een stukje hout, dat als liniaal dienst doet, in zit. De twee kereltjes komen lachend aandribbelen en willen met alle geweld die doos hebben. Maar dat kan niet. En bijna was het een schreeuwpartij geworden, als Nathan niet diplomatiek tussenbeide was ge sprongen. Hij doet zijn doos open en haalt er twee stukjes papier uit, waar van hij haastig en handig twee bootjes vouwt. De koning te rijk zakken de twee peuters op de grond neer en heb ben nergens anders oog voor dan voor de lesjes van Nathan, in keurige boot jes omgetoverd. Bij de kerk gekomen, die door de week als schoolgebouw wordt gebruikt, zetten de jongens hun dozen neer en zoeken hun vriendjes RAVEUR in de textielindustrie een vak voor secure pieten (Van een onzer verslaggeefsters) De glimmende koperen cilinders in de drukkerij van een Twentse textielfabriek draaien op volle toeren. De meterslange lap ka toen schuift van de éne verfbak naar de andere en aan het kleu rige dessin wordt iedere keer een nieuwe tint toegevoegd. Wij trek ken verbaasd en een beetje afkeurend onze wenkbrauwen op, als we zien, dat er uit één van de machines een vrij helle oranje-kleurige stof golft, bedrukt metenorme zwarte harten, waar witte pijlen doorheen steken! Voor we ons echter beginnen af te vragen of dit lapje bestemd is voor een carnavalspakje, een huishoudschort of een avondtoilet, staat de chef van de afdeling naast ons, die „uit de doek jes doet", dat de negervrouwen in Afrika het volgend seizoen in dit stofje gehuld zullen zijn en onze wenkbrauwen zakken weer in hun normale stand. De effen en bedrukte katoenen, spun rayon en synthetische stoffen, die hier worden vervaardigd, worden voor een groot deel naar vele landen Kerstfeest in Seroei iffadrach en Nathan en nog een heleboel Papoeakinderen Cf.smeer gaan op de christelijke school in Seroei. Dat ligt helemaal op Nieuw-Guinea, aan de andere kant van de wereld. De nonna heeft hen al verteld van het Kerstfeest, dat overal waar christenen wonen straks weer wordt gevierd. Van het Kindje dat werd geboren, van de engelen, die zo mooi zongen en van de herders, die hun kudden in de steek lieten om toch maar naar Jezus te kunnen komen, van de wijzen uit het Oosten, die met prachtige geschenken kwamen. Het is allemaal nog zo vreemd voor Sadrach en voor Nathan en voor hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar hun oren en hun harten staan wijd open, als nonna vertelt! En zij vertel len het verder, thuis in de hut in de kampong, waar zij wonen. Straks gaan Sadrach en Nathan en al die anderen in Seroei Kerstfeest vieren. Net als wij hier in Zeeland. Dat gaat daar natuurlijk heel anders. Wij heb ben geld genoeg om mooie en lekkere dingen te kopen. Zij niet In Seroei is weinig te koop. Het ligt ook zo ver van de „be woonde wereld". Wij gaan helpen Maar nu gaan wij helpen om het tot een mooi en prettig Kerstfeest te maken daar in die kampong en de omgeving! „Non na" Van den eBrg, die onderwij zeres is in de school van Seroei en uit „Axel komt, heeft ons een brief geschreven. „Wij willen zo graag'proberen tijdens de Kerstdagen grote bij eenkomsten te houden voor de kinderen met hun ouders en fa milie. Maar daar is erg veel voor nodig! En b.v. een heel klein geschenk wordt door deze prak tisch niets bezittende mensen zo ontroerend gewaardeerd", schrijft Phia van den Berg. Enthousiast En dan volgt haar verzoek. Zoudt u niet eens aan de lezers kunnen vragen, of zij iets wil len doen om ons een goed Kerst feest te bezorgen? Wij waren on middellijk enthousiast vóór! En u natuurlijk ook! Als u nog aar zelt, leest u dan in dit nummer eens het ontroerende verhaal van Phia van den Berg over die kleine Sadrach en Nathan. Dan is uw aarzeling overwonnen! La ten ze dan in de politiek maar praten over de status van Nw- Guinea en er hete discussies over opzetten, hier is uw taak! Och, die is maar zo klein en zo heel eenvoudig. Maaru dient er het Koninkrijk van God mee! Een plan Wjj hebben een plan, een heel simpel plan. De grote Zeeuwsch Dagblad-familie gaat ervoor zorgen, dat Sadrach en Nathan met hun vriendjes, ouders en de héle kampong een prachtig Kerstfeest hebben. U schrijft een giro-formulier (ons gironummer is 274289) en zet erop: „Voor Sa drach en zijn vriendjes". Wij kopen daarvoor allerlei dingen, waaraan in Seroei ge brek bestaat, pakken alles netjes in en sturen het'met het vlieg tuig naar Nieuw-Guinea! Met z'n allen gaan wij duizend gulden op tafel leggen. Veel? 't Is niets! Zou heel Zeeland niet op korte termijn duizend gulden voor Se roei bij elkaar kunnen brengen? Uiterlijk 15 november willen wij deze actie afsluiten. Dan is het de hoogste tijd om inkopen te doen en te zorgen, dat het naar Nieuw-Guinea wordt ge zonden. Wat is nodig? U wilt natuurlijk graag weten wat dan zoal gekocht moet wor den. Laten we maar een greep doen: eenvoudig speelgoed, te kenpotloden, tekenboekjes, kleurboeken, schooletuis, Bijbel se platen, handwerkmateriaal enz. Wü krijgen van Phia van den Berg nog bericht wat zij het liefst wil hebben. Maar u kunt ervan verzekerd zijn, dat ze daar in Seroei niet zullen weten wat ze zien! Jeugd treedt aan! En weet u wat wij nu aller mooist zouden vinden? Dat de Zeeuwse schooljeugd met centen en dubbeltjes de kinderen in Se roei gaat verrassen! Vinden jul lie dat geen reuzeleuk idee, jon gens en meisjes? Nee, natuurlijk sturen wij jullie centen en dub beltjes (en kwartjes misschien) niet naar Nleuw-Guiena, maar wij kopen er mooie dingen voor en zenden die. En wij schrijven erbij, dat dat allemaal door jullie in Zeeland is gegeven. Van je zakgeld, waar je anders een ijsje of een zakje frites voor koopt! Of een vlieger of knik kers! Ais jullie in de school het aan de onderwijzer vraagt, dan weten wij zeker, dat hij dat geld met plezier in ontvangst zal ne men. Zullen we dat afspreken? Wat zijn we benieuwd wel ke school het best „uit de bus" komt! „Voor Sadrach en zijn vriendjes", in Seroei. En dan vragen wij aan Phia van len Berg, of zij eens vlug gaat vertellen hoe Sadrach en zijn vriendjes het Kerst feest wel gevonden hebben! geëxporteerd. Dit betekent, dat de dessincollectie een enorme variatie moet vertonen en zoveel mogelijk.in overeenstemming moet zijn met het geen de modekoningen in de diverse landen voorschrijven. Met het oog hierop zijn de ontwerpers en tekenaars van deze fabriek een groot deel van het jaar in het buitenland, om zich daar op de hoogte te stellen van de dessins, die in het volgende seizoen als „modieus" zullen gelden. In Enschede worden die dessins be werkt en aangepast aan de smaak van het zwakke geslacht in de verschillen de landen. Wanneer de ontwerpers klaar zijn begint het werk van de gra veurs, het werk, dat zó ingewikkeld is en zó nauwkeurig luistert, dat al leen „secure pieten" het ver brengen in dit vak. Urenlang turen Urenlang tuurt de graveur door zijn loep naar het mollet een klei ne metalen cylinder waarin hij met een waar jobsgeduld met zijn fijne beiteltjes en graveernaalden het dessin vanaf een «oorbeeld over brengt. Pietepeuterig kleine bloeme tjes, streepjes, ruitjes en spikkeltjes, ze moeten allemaal feilloos in het mollet worden gecopieerd, want één klein foutje kan een hele lap stof bederven. Wanneer u een lapje katoen koopt met een „wall-paper"- of behangsel motief, denkt u er waarschijnlijk niet aan, dat er ergens in Twente een man dagenlang over zijn loep gebogen heeft gezeten om de roosjes, strepen en blaadjes in zijn mollet te graveren. En wanneer het leuke roosje op uw katoentje rose, lichtrode en purperen blaadjes heeft, beseft u natuurlijk ook niet, dat dit te danken is aan het vak manschap van de graveur, die met 'n oneindig geduld de blaadjes al naar gelang zij op de stof een lichtere of een donkere nuance van de kleur rood vertonen, dieper of minder diep in zijn metalen cylindertje heeft gebei teld. Eén honderste m.m.!....... De gravure wordt steeds tot op één honderdste millimeter nauw keurig gecontroleerd om eventuele minuscule foutjes op te sporen. Het spreekt vanzelf, dat dit werk heel wat vergt van de graveur, het is in spannend en vermoeiend. Bovendien mag het natuurlijk absoluut niet voorkomen, dat de graveur iets min der precies gaat werken op de lan ge duur. Daarom onderbreekt hij zijn arbeid vaak even om zijn instru menten na te zien en eventueel te repareren of om iets anders te doen, zodat zijn ogen een momentje rust krijgen. Als de molletjes de controle zonder fouten en gebreken zijn gepasseerd, MEPPEL, 19 okt. Berichten over de plannen tot wijziging van de grens tussen Meppel en Staphorst hebben in Staphorst grote ongerustheid gewekt. Eind vorige maand heeft de gemeen teraad van Meppel zich akkoord ver klaard met een nota van ged. staten van Drenthe met betrekking tot een wijziging van gemeentegrenzen. Door de wijzigingen zou 247 ha van Stap horst Overijssels gebied bij Mep pel Drents gebied komen. In ruil zou Meppel aan Staphorst afstaan de 63 ha. grote enclave Dingstede, een stukje Meppeler gebied aan het Mep- pelerdiep, dat thans geheel door Over ijssels grondgebied wordt omsloten. Een actiecomité, gevormd uit bewo ners van het „bedreigde" gebied heeft een schrijven gericht aan de raad, waarin fel wordt geprotesteerd tegen de grenswijziging. Gevraagd wordt, alvorens een beslissing te nemen, de bewoners van het gebied gelegenheid te geven hun mening kenbaar te ma ken. wordt de gravure negatief in een gro te koperen cylinder geperst (zodat het dessin later op het doek kan worden afgedrukt). Voordat deze cylinder In de drukmachine kan worden gemon teerd, moet hij eerst nog vele bewer kingen ondergaan. Zo wordt hij o.a. gepolijst, de .lplijntjes, die de gra veur getrokken heeft moeten worden verwijderd, en vaak wordt h(j ook nog verchroomd. Niet ieders werk Lang niet iedereen is in de wieg gelegd voor graveur, zoals we al ver telden. Op de ambachtsschool moet al blijken, of een jongen bijzondere aan leg heeft voor tekenen, of hij niet slordig is en of hij genoeg geduld heeft, terwijl hij zich als hij gra veur wil worden natuurlijk eerst door een oogarts moet laten keuren. Er bestaat geen speciale opleiding voor graveurs aan één of andere vak school. De jongens komen van de am bachtsschool in de fabriek, waar zij een praktische opleiding ontvangen. Maar er gaan jaren ov rheen voor zij helemaal volleerd zijnEn de gra veur, die de voorbeelden van de aller ingewikkeldste dessins op zijn werk tafel krijgt, die dessins waarvan het graveren zo'n vijf zes weken vergt, moet al gauw een tienjarige ervaring achter de rug hebben in het edele gra veursvak. Ingezonden Mededeling (adv.) T^7/w>?cTere huid? ytswiuzö. Babyderm.2eep SCHIEDAM, 18 okt. De twee nieuwe reparatiedokken van de Scheepswerf Wilton-Fijenoord zijn vandaag officieel in gebruik genomen. Deze dokken, als mede een complex nieuwe machinehal len, werden in 1950 ontworpen. Ze kwa men dit jaar gereed en vroegen een in vestering van ongeveer 100 miljoen gul den, welk bedrag, op een obligatielening van 5 miljoen na, geheel uit eigen midde len betaald werd. De dokken zijn aangepast aan de laatste ontwikkeling in de scheepstonnenmaat en aan de tendens, dat zowel in de tank als in de ertsvaart een scheepstype met een draagvermogen tot 38.000 ton een steeds belangrijker deel van de wereld tonnage zal gaan innemen. Men heeft besloten tot de bouw van twee 'vaste dokken, omdat een drijvend dok een nieuwe haven nodig zou hebben gemaakt. Dit zou hoge extra kosten en een veel groter verlies aan terreinruimte ten gevolge hebben gehad. De dokken vorl men tezamen een dubbeldek. De hoofdafmetingen van de beide nieu we dokken zijn: breedte tussen de dok- wanden 31,5 meter, breedte van dokin gang 28,35 meter, waterdiepte boven kiel- blokken mij normaal hoogwater achter 9,88 meter, voor 9.18 meter. De lengte van •ene is tussen kop en deur 211 rneter lang. van het andere bedraagt de lengte aan de bovenzijde 216,4 meter. Hammarskjoeld naar Genévc? NEW YORK, 19 okt. (Reuter). Uit diplomatieke bron is vernomen, dat de secretaris-generaal van de Ver. Naties, Dag Hammarskjoeld, wellicht binnenkort naar Genève zal gaan voor pogingen om verdere besprekingen tussen Engeland, Frankrijk en Egypte over de Suezkwestie te organiseren. Het officiële Zuidslavische blad „Bor- ba" heeft de verklaring van president Eisenhower, dat Zuid-Slavië zonder Ame rikaanse hulp wellicht niet zijn onafhan kelijkheid zou kunnen bewaren, onjuist en in zekere zin beledigend genoemd. Ingezonden Mededeling (Adv.) De grote drie Het heilzame Witte Kruis-ge- neesmiddel bestaat in poeder-, tablet- en cachet-vorm. Het helpt snel en afdoende tegen hoofd- en kiespijn, zenuw- of reumatische pijn.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 11