Sadrach en Nathan gaan
roei naar school
in
Sei
VOOR
ZIJN
SADRACH EN
VRIENDJES
Schaapjes van de Goede Herder ook op Nieuw-Guinea
Een ontbijt van gepofte knollen
en klappermelk
De Papoea eet, als hij trek heeft
Na de school:
s/ouwen
Versjes zingen
De lieveling
:en levensecht verhaal
van twee jochies
Boze geesten
Canadese straaljagers
Israël
voor
9,
Hoe uw katoentje aan zijn bloemetjes
en spikkeltjes komt
Wij gaan duizend gulden op tafel leggen
I
Staphorst verzet zich
tegen grenswijziging
Nieuwe dokken
en machinehallen bij
Wilton Fijenoord
Zaterdaq 20 oktober 1956
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 11
Mbo", zegt Sadrach en rolt van z'n slaapmatje tegen een nog
heel stuk hout uit het vuurtje, waar hij naast heeft liggen
slapen. Zijn moeder, gehuld in een oude sarong, zit kleumerig
in de flauw gloeiende as te porren. Sadrach staat op, sleept een paar
takken uit een hoek van het vertrekje en smijt die op de smeulende
ashoop. Nu zegt moeder „Mbo" en kijkt haar zoontje allesbehalve
vriendelijk aan. Haastig vist ze de knollen, die ze te poffen had ge
legd, met twee stokjes onder de takken vandaan en gaat zitten bla
zen. Sadrach loopt naar de deur, waarvoor zijn broertje Julius als een
blok ligt te slapen en rolt hem een eindje opzij. Julius reageert er he
lemaal niet op, ook al ligt hij nu op de vochtige grond en niet op zijn
slaapmatje. Dan pakt Sadrach de deur vast en zet die buiten tegen
de gabawand. Huiverend staat hij nu in de ochtendschemer en kijkt
om zich heen, over de grond. Ha, daar ligt een jonge klapper, die
blijkbaar nog niet zo lang geleden uit de boom gevallen is, gezien
de verse sporen op de grond. Sadrach loopt naar binnen om een
parang (een enorm kapmes, dat zelfs de armste Papoea wel bezit) te
halen, pikt onderweg een paar van de gepofte knollen mee, die zijn
moeder juist uit het vuur heeft gehaald, en gaat weer naar buiten:
Dan begint Sadrach zijn ontbijt, gehurkt op de grond, z'n half
naakte bruin glanzend lijf gebogen over de klapper, waar hij heel
handig met zijn parang een kop afgehakt heeft en waaruit hij nu gul
zig het koele vocht opslobbert. De nonna van de school heeft immers
gezegd, dat de kinderen eten moeten, voordat zij op school komen. En
aangezien Papoeakindertjes niet weten van een gedekte tafel, door
moeder klaargezet en verzorgd, vindt Sadrach zichzelf op het ogen
blik een heel gehoorzame schooljongen. Het bekomt hem ook wel,
dat ontbijt, hoewel hij er de noodzakelijkheid niet van inziet. De
Papoea eet als hij trek heeft en al van kinsbeen af heeft hij geleerd
zelf zijn kostje op te scharrelen. Waarvandaan doet er niet toe, uit
zijn eigen tuin of uit die van een ander, die toch genoeg heeft en
het de ander heus niet kwalijk neemt. Ook uit het bos wordt heel
wat eetbaars gehaald, al is dat nu niet direct smakelijk of voedzaam
te noemen.
Juist zal Sadrach zijn tweede warme
knol naar binnen werken, als hij, op
kijkend, zijn moeder het erf ziet af-
sjokken met een grote nocking (een
soort boodschappentas van repen ge
vlochten pisangblad), een parang en
een patjol, dat is een grote vierkante
schoffel, in de hand. Ze gaat naar de
tuin om een nieuwe voorraad knollen
te halen en om brandhout te zoeken.
Straks, uit school, moeten Sadrach en
Julius ook naar de tuin om te helpen
siouwen.
Dat er nog twee broertjes en een
heel klein zusje in huis zijn, schijnt
niemand te interesseren. Vader is
al een paar dagen weg om vis te
vangen. Als die ondertussen terug
zou komen, dan zou hij toch direct
gaan slapen.
Misprijzend kijkt Sadrach toe hoe
zich, behalve twee andere vrouwtjes,
ook nog een jongetje bij zijn moeder
voegt, van ongeveer zijn eigen leef
tijd. Jacob heeft nooit zin om naar
school te gaan en nu zeult hij ook, de
parang achter zich slepend, naar de
tuin
Nee, Sadrach zit liever op school,
fijn een beetje op de lei krassen of
versjes zingen. Wat de nonna of de
goeroe zegt, gaat bijna altijd langs
hem heen, behalve als er verteld
wordt of wanneer de Hollandse nonna
gezellig gaat zitten praten, half in het
Maleis, half in het Nederlands.
Soms vertelt zij heel rare dingen,
van kinderen, die altijd een heleboel
kleren aan hebben en die in hoge hui
zen wonen, waar je altijd eerst heel
ver moet klimmen, voordat je kunt
gaan slapen. Wat hem betreft: hij rolt
zich liever op zijn slaapmatje in elkaar
op de ogenblikken, die hem het beste
uitkomen, zonder verdere klimmerij.
Zo'n wit velletje zou hij wel willen
hebben, dat is toch wel erg mooi. Maar
voor de rest vindt hij, dat hij het als
Papoeajongetje toch helemaal niet zo
slecht getroffen heeft.
Nathan denkt daar anders over. Die
heeft een kreupel beentje. Hij is de
lieveling van de zusters op de poli
kliniek om zijn prachtige grote zwarte
ogen met de zware, lange wimpers,
zijn pittig, pienter bolletje en zijn
grappige manier van praten in een
mengelmoesje van Maleis, Nederlands
en zijn eigen kampongtaaltje.
Nathan wil later goeroe worden
en in een bed slapen met witte lap
pen erop, heel goed bahasa Neder
lands spreken en een huis hebben
met stoelen erin.
En als Sadrach, die wel eens jaloers
is op alles wat Nathan weet en kan,
soms smalend zegt: „Hu, dat kan je
tóch niet met je manke been!", dan
knijpt Nathan zijn lippen verbeten op
elkaar en zegt kortaf: „Ik heb her
sens, jij niet!"
Nu komt ook Nathan een gepofte
knol eten. Ze zitten samen gehurkt op
het erf en kijken het weggetje af. Zo
nu en dan wrijft Nathan zich eens
duchtig de ogen uit. Hij heeft van
nacht niet geslapen, want er was weer
eens een adatfeest in de buurt. Dat
begon gisteravond om zeven uur en
vanmorgen bij zonsopgang, toen de
meesten laveloos van het aan één stuk
door dansen, zingen en drinken tegen
de muur of over de grond hingen,
zweeg de laatste tifa.
Bij Nathan thuis hebben ze de mooi
ste, grootste en oudste tifa van de kam
pong: een stuk uitgeholde boomstam
van ruim een meter hoog, met een
prachtig uitgesneden handvat over de
gehele lengte en aan weerskanten met
krokodillenhuid bespannen. Als je erop
trommelt, geeft het een hol, donker,
onheilspellend bromgeluid.
Er waren vannacht ook veel meer
tifa's geweest, want het was een be.
langrijk feest ter gelegenheid van de
oordoorboring van Esther, een nichtje
van Nathan.
op, die in het gras aan het stoeien
zijn.
Daar slaat de zuurstoffles van de
gevangenis zeven uur. Nog een half
uur lang kunnen de kinderen spe
len, voordat de school begint. En er
zijn er al heel wat, die rennen, knik
keren, figuurtjes leggen van steen
tjes, of zomaar staan te kijken. Te
gen een boom aan de kant van de
weg zit Nathan, z'n knieën opge
trokken, z'n hoofd op z'n armen: hij
is in slaap gevallen
PHIA VAN DEN BERG, die nu
weer al heel wat maanden gele
den uit Axel naar Seroei op Ne
derlands Nieuw-Guinea vertrok
om daar als onderwijzeres de Pa-
poeajeugd les te geven en ook te
vertellen van de Goede Herder,
Die deze kinderen zo graag als
schaapjes in Zijn kudde wil op
nemen, schreef het verhaal over
Sadrach en Nathan, leerlingen uit
haar klas. Het is een verhaal, dat
wij gaarne plaatsen, omdat het zo
treffend en zo heel scherp een
indruk geeft van het leven pan
deze kinderen in een maatschap
pij, die nautuelijks het stenen tijd
perk, is ontgroeid. Het is ook een
verhaal, waaruit de grote liefde
spreekt voor deze kinderen, die
de Blijde Boodschap mogen ho
ren, hun gebracht door een Hol
landse nonna. Phia van den Berg
bezit, zoals t in haar verhaal zult
kunnen constateren, een scherpe
opmerkingsgave en zij verstaat
de kunst om zich in te leven in
de denk- en gevoelswereld van
haar „pupillen". Een volgend
maal hopen wij haar het woord
te kunnen geven over het eigen
lijke schoolleven. Nu nemen wij
afscheid van Sadrach en Nathan
en van al die andere kleinen op
het moment, dat zij nog voor de
school aan het speten zijn. Of,
zoals Nathan, zijn ingedommeld.
OTTAWA, 19 okt. (Reuter). De
Israëlische regering heeft met de „Ca-
nadair' te Montreal een contract gete
kend voor de aankoop van 24 Sabre-
straaljagers ter waarde van ruim 23
miljoen gulden. De Canadese premier,
St. Laurent, heeft verklaard, dat het
besluit der regering om aan Israël
straaljagers te verkopen, grotendeels
beïnvloed is door het feit, dat Egypte
veel straaljagers uit de Sowjet-Ünie
en belangrijker nog, een aanzienlijk
aantal moderne straalbommenwerpers,
die Israël niet bezit, heeft ontvangen.
in Seroei maken de schooljongens
zelf hun school! 't Is natuurlijk wel
niet zo degelijk en zwaar als hier in
Nederland, maar dat is ook niet nodig.
Hier ziet u enkele Papoeajongens be
zig aan het dak van een noodschool-
gebouiotje.
.en dit is dan Sadrach, het leuke
Papoeajoch in Seroei, dat zo graag de
versjes zingt, die „nonna" Van den
Berg hem en zijn vriendjes heeft ge
leerd.,..
Zoals gewoonlijk was het bij deze
ceremonie niet gebleven. Andere,
soms nog puur heidense rituelen en
liederen waren opgedoken, waar
rauwe gillen en langgerekte huilkre.
ten bij te pas kwamen. En als alle
mannen daar aan deelnemen, als in
trance voortschuifelend, heupwiegend,
met driftige, kleine pasjes, soms met
bokkesprongen, op de maat van het
tifa-getrommel, dan kan de angst je in
de keel omhoogkruipen. Nee, dit was
voor Nathan geen plezierige nacht ge
weest.
En in zijn pientere, maar nog zo
kinderlijke brein waren gedachten
aan geesten opgedoemd, die boze
suangi's, die wel niet zo sterk waren
als Tuhan God, maar die vast al dat
lawaai wel erg leuk hadden gevon
den en erop af waren gekomen.
En nu zou Tuhan God wel boos zijn
op de mensen van de kampong. En
dan kon Hij de suangi's wel eens de
sterksten laten zijn. Hu, Nathan moest
er niet aan denken. Hij huiverde.
„A jö", zegt Sadrach, als de laatste
knol opgepeuzeld en de klapperdop
leeg is, „ga je mee naar school?" Zwij
gend pakt Nathan zijn oude koekblik
op, dat als schooletui dienst doet, en
loopt naast Sadrach het erf af.
Nu is de kampong vol leven: kippen
met kuikens scharrelen overal rond,
kleine, vieze, broodmagere kampong
hondjes liggen op de weg met elkaar
te spelen en een heleboel kleine, naak
te kindertjes zitten prinsheerlijk in de
droge sloot of op hun erfje met wat
modder en stenen te knoeien.
„Bèèèè roept Sadrach tegen zijn
twee broertjes en zwaait met zijn
koekblik, dat érg leuk rammelt, omdat
er alleen maar een stompje griffel en
een stukje hout, dat als liniaal dienst
doet, in zit. De twee kereltjes komen
lachend aandribbelen en willen met
alle geweld die doos hebben. Maar dat
kan niet. En bijna was het een
schreeuwpartij geworden, als Nathan
niet diplomatiek tussenbeide was ge
sprongen. Hij doet zijn doos open en
haalt er twee stukjes papier uit, waar
van hij haastig en handig twee bootjes
vouwt. De koning te rijk zakken de
twee peuters op de grond neer en heb
ben nergens anders oog voor dan voor
de lesjes van Nathan, in keurige boot
jes omgetoverd. Bij de kerk gekomen,
die door de week als schoolgebouw
wordt gebruikt, zetten de jongens hun
dozen neer en zoeken hun vriendjes
RAVEUR
in de
textielindustrie
een vak voor
secure pieten
(Van een onzer verslaggeefsters)
De glimmende koperen cilinders in de drukkerij van een Twentse
textielfabriek draaien op volle toeren. De meterslange lap ka
toen schuift van de éne verfbak naar de andere en aan het kleu
rige dessin wordt iedere keer een nieuwe tint toegevoegd. Wij trek
ken verbaasd en een beetje afkeurend onze wenkbrauwen op, als we
zien, dat er uit één van de machines een vrij helle oranje-kleurige
stof golft, bedrukt metenorme zwarte harten, waar witte pijlen
doorheen steken! Voor we ons echter beginnen af te vragen of dit
lapje bestemd is voor een carnavalspakje, een huishoudschort of een
avondtoilet, staat de chef van de afdeling naast ons, die „uit de doek
jes doet", dat de negervrouwen in Afrika het volgend seizoen in dit
stofje gehuld zullen zijn en onze wenkbrauwen zakken weer in hun
normale stand.
De effen en bedrukte katoenen,
spun rayon en synthetische stoffen,
die hier worden vervaardigd, worden
voor een groot deel naar vele landen
Kerstfeest in Seroei
iffadrach en Nathan en nog een heleboel Papoeakinderen
Cf.smeer gaan op de christelijke school in Seroei. Dat ligt
helemaal op Nieuw-Guinea, aan de andere kant van de
wereld. De nonna heeft hen al verteld van het Kerstfeest, dat
overal waar christenen wonen straks weer wordt gevierd.
Van het Kindje dat werd geboren, van de engelen, die zo
mooi zongen en van de herders, die hun kudden in de steek
lieten om toch maar naar Jezus te kunnen komen, van de
wijzen uit het Oosten, die met prachtige geschenken kwamen.
Het is allemaal nog zo vreemd voor Sadrach en voor Nathan
en voor hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar hun oren en
hun harten staan wijd open, als nonna vertelt! En zij vertel
len het verder, thuis in de hut in de kampong, waar zij
wonen.
Straks gaan Sadrach en Nathan
en al die anderen in Seroei
Kerstfeest vieren. Net als wij
hier in Zeeland. Dat gaat daar
natuurlijk heel anders. Wij heb
ben geld genoeg om mooie en
lekkere dingen te kopen. Zij niet
In Seroei is weinig te koop.
Het ligt ook zo ver van de „be
woonde wereld".
Wij gaan helpen
Maar nu gaan wij helpen om
het tot een mooi en prettig
Kerstfeest te maken daar in die
kampong en de omgeving! „Non
na" Van den eBrg, die onderwij
zeres is in de school van Seroei
en uit „Axel komt, heeft ons een
brief geschreven.
„Wij willen zo graag'proberen
tijdens de Kerstdagen grote bij
eenkomsten te houden voor de
kinderen met hun ouders en fa
milie. Maar daar is erg veel voor
nodig! En b.v. een heel klein
geschenk wordt door deze prak
tisch niets bezittende mensen
zo ontroerend gewaardeerd",
schrijft Phia van den Berg.
Enthousiast
En dan volgt haar verzoek.
Zoudt u niet eens aan de lezers
kunnen vragen, of zij iets wil
len doen om ons een goed Kerst
feest te bezorgen? Wij waren on
middellijk enthousiast vóór! En
u natuurlijk ook! Als u nog aar
zelt, leest u dan in dit nummer
eens het ontroerende verhaal
van Phia van den Berg over die
kleine Sadrach en Nathan. Dan
is uw aarzeling overwonnen! La
ten ze dan in de politiek maar
praten over de status van Nw-
Guinea en er hete discussies
over opzetten, hier is uw taak!
Och, die is maar zo klein en zo
heel eenvoudig. Maaru dient
er het Koninkrijk van God mee!
Een plan
Wjj hebben een plan, een heel
simpel plan. De grote Zeeuwsch
Dagblad-familie gaat ervoor
zorgen, dat Sadrach en Nathan
met hun vriendjes, ouders en de
héle kampong een prachtig
Kerstfeest hebben. U schrijft een
giro-formulier (ons gironummer
is 274289) en zet erop: „Voor Sa
drach en zijn vriendjes".
Wij kopen daarvoor allerlei
dingen, waaraan in Seroei ge
brek bestaat, pakken alles netjes
in en sturen het'met het vlieg
tuig naar Nieuw-Guinea! Met z'n
allen gaan wij duizend gulden op
tafel leggen. Veel? 't Is niets!
Zou heel Zeeland niet op korte
termijn duizend gulden voor Se
roei bij elkaar kunnen brengen?
Uiterlijk 15 november willen
wij deze actie afsluiten. Dan is
het de hoogste tijd om inkopen
te doen en te zorgen, dat het
naar Nieuw-Guinea wordt ge
zonden.
Wat is nodig?
U wilt natuurlijk graag weten
wat dan zoal gekocht moet wor
den. Laten we maar een greep
doen: eenvoudig speelgoed, te
kenpotloden, tekenboekjes,
kleurboeken, schooletuis, Bijbel
se platen, handwerkmateriaal
enz. Wü krijgen van Phia van
den Berg nog bericht wat zij het
liefst wil hebben. Maar u kunt
ervan verzekerd zijn, dat ze daar
in Seroei niet zullen weten wat
ze zien!
Jeugd treedt aan!
En weet u wat wij nu aller
mooist zouden vinden? Dat de
Zeeuwse schooljeugd met centen
en dubbeltjes de kinderen in Se
roei gaat verrassen! Vinden jul
lie dat geen reuzeleuk idee, jon
gens en meisjes? Nee, natuurlijk
sturen wij jullie centen en dub
beltjes (en kwartjes misschien)
niet naar Nleuw-Guiena, maar
wij kopen er mooie dingen voor
en zenden die. En wij schrijven
erbij, dat dat allemaal door jullie
in Zeeland is gegeven.
Van je zakgeld, waar je anders
een ijsje of een zakje frites voor
koopt! Of een vlieger of knik
kers! Ais jullie in de school het
aan de onderwijzer vraagt, dan
weten wij zeker, dat hij dat geld
met plezier in ontvangst zal ne
men. Zullen we dat afspreken?
Wat zijn we benieuwd wel
ke school het best „uit de
bus" komt! „Voor Sadrach en
zijn vriendjes", in Seroei. En
dan vragen wij aan Phia van
len Berg, of zij eens vlug
gaat vertellen hoe Sadrach
en zijn vriendjes het Kerst
feest wel gevonden hebben!
geëxporteerd. Dit betekent, dat de
dessincollectie een enorme variatie
moet vertonen en zoveel mogelijk.in
overeenstemming moet zijn met het
geen de modekoningen in de diverse
landen voorschrijven. Met het oog
hierop zijn de ontwerpers en tekenaars
van deze fabriek een groot deel van
het jaar in het buitenland, om zich
daar op de hoogte te stellen van de
dessins, die in het volgende seizoen
als „modieus" zullen gelden.
In Enschede worden die dessins be
werkt en aangepast aan de smaak van
het zwakke geslacht in de verschillen
de landen. Wanneer de ontwerpers
klaar zijn begint het werk van de gra
veurs, het werk, dat zó ingewikkeld
is en zó nauwkeurig luistert, dat al
leen „secure pieten" het ver brengen
in dit vak.
Urenlang turen
Urenlang tuurt de graveur door
zijn loep naar het mollet een klei
ne metalen cylinder waarin hij
met een waar jobsgeduld met zijn
fijne beiteltjes en graveernaalden
het dessin vanaf een «oorbeeld over
brengt. Pietepeuterig kleine bloeme
tjes, streepjes, ruitjes en spikkeltjes,
ze moeten allemaal feilloos in het
mollet worden gecopieerd, want één
klein foutje kan een hele lap stof
bederven.
Wanneer u een lapje katoen koopt
met een „wall-paper"- of behangsel
motief, denkt u er waarschijnlijk niet
aan, dat er ergens in Twente een man
dagenlang over zijn loep gebogen
heeft gezeten om de roosjes, strepen
en blaadjes in zijn mollet te graveren.
En wanneer het leuke roosje op uw
katoentje rose, lichtrode en purperen
blaadjes heeft, beseft u natuurlijk ook
niet, dat dit te danken is aan het vak
manschap van de graveur, die met 'n
oneindig geduld de blaadjes al naar
gelang zij op de stof een lichtere of
een donkere nuance van de kleur rood
vertonen, dieper of minder diep in
zijn metalen cylindertje heeft gebei
teld.
Eén honderste m.m.!.......
De gravure wordt steeds tot op
één honderdste millimeter nauw
keurig gecontroleerd om eventuele
minuscule foutjes op te sporen. Het
spreekt vanzelf, dat dit werk heel
wat vergt van de graveur, het is in
spannend en vermoeiend. Bovendien
mag het natuurlijk absoluut niet
voorkomen, dat de graveur iets min
der precies gaat werken op de lan
ge duur. Daarom onderbreekt hij
zijn arbeid vaak even om zijn instru
menten na te zien en eventueel te
repareren of om iets anders te doen,
zodat zijn ogen een momentje rust
krijgen.
Als de molletjes de controle zonder
fouten en gebreken zijn gepasseerd,
MEPPEL, 19 okt. Berichten over
de plannen tot wijziging van de grens
tussen Meppel en Staphorst hebben in
Staphorst grote ongerustheid gewekt.
Eind vorige maand heeft de gemeen
teraad van Meppel zich akkoord ver
klaard met een nota van ged. staten
van Drenthe met betrekking tot een
wijziging van gemeentegrenzen. Door
de wijzigingen zou 247 ha van Stap
horst Overijssels gebied bij Mep
pel Drents gebied komen. In ruil
zou Meppel aan Staphorst afstaan de
63 ha. grote enclave Dingstede, een
stukje Meppeler gebied aan het Mep-
pelerdiep, dat thans geheel door Over
ijssels grondgebied wordt omsloten.
Een actiecomité, gevormd uit bewo
ners van het „bedreigde" gebied heeft
een schrijven gericht aan de raad,
waarin fel wordt geprotesteerd tegen
de grenswijziging. Gevraagd wordt,
alvorens een beslissing te nemen, de
bewoners van het gebied gelegenheid
te geven hun mening kenbaar te ma
ken.
wordt de gravure negatief in een gro
te koperen cylinder geperst (zodat het
dessin later op het doek kan worden
afgedrukt). Voordat deze cylinder In
de drukmachine kan worden gemon
teerd, moet hij eerst nog vele bewer
kingen ondergaan. Zo wordt hij o.a.
gepolijst, de .lplijntjes, die de gra
veur getrokken heeft moeten worden
verwijderd, en vaak wordt h(j ook nog
verchroomd.
Niet ieders werk
Lang niet iedereen is in de wieg
gelegd voor graveur, zoals we al ver
telden. Op de ambachtsschool moet al
blijken, of een jongen bijzondere aan
leg heeft voor tekenen, of hij niet
slordig is en of hij genoeg geduld
heeft, terwijl hij zich als hij gra
veur wil worden natuurlijk eerst
door een oogarts moet laten keuren.
Er bestaat geen speciale opleiding
voor graveurs aan één of andere vak
school. De jongens komen van de am
bachtsschool in de fabriek, waar zij
een praktische opleiding ontvangen.
Maar er gaan jaren ov rheen voor zij
helemaal volleerd zijnEn de gra
veur, die de voorbeelden van de aller
ingewikkeldste dessins op zijn werk
tafel krijgt, die dessins waarvan het
graveren zo'n vijf zes weken vergt,
moet al gauw een tienjarige ervaring
achter de rug hebben in het edele gra
veursvak.
Ingezonden Mededeling (adv.)
T^7/w>?cTere huid?
ytswiuzö. Babyderm.2eep
SCHIEDAM, 18 okt. De twee nieuwe
reparatiedokken van de Scheepswerf
Wilton-Fijenoord zijn vandaag officieel
in gebruik genomen. Deze dokken, als
mede een complex nieuwe machinehal
len, werden in 1950 ontworpen. Ze kwa
men dit jaar gereed en vroegen een in
vestering van ongeveer 100 miljoen gul
den, welk bedrag, op een obligatielening
van 5 miljoen na, geheel uit eigen midde
len betaald werd.
De dokken zijn aangepast aan de laatste
ontwikkeling in de scheepstonnenmaat
en aan de tendens, dat zowel in de tank
als in de ertsvaart een scheepstype met
een draagvermogen tot 38.000 ton een
steeds belangrijker deel van de wereld
tonnage zal gaan innemen.
Men heeft besloten tot de bouw van
twee 'vaste dokken, omdat een drijvend
dok een nieuwe haven nodig zou hebben
gemaakt. Dit zou hoge extra kosten en een
veel groter verlies aan terreinruimte ten
gevolge hebben gehad. De dokken vorl
men tezamen een dubbeldek.
De hoofdafmetingen van de beide nieu
we dokken zijn: breedte tussen de dok-
wanden 31,5 meter, breedte van dokin
gang 28,35 meter, waterdiepte boven kiel-
blokken mij normaal hoogwater achter
9,88 meter, voor 9.18 meter. De lengte van
•ene is tussen kop en deur 211 rneter lang.
van het andere bedraagt de lengte aan de
bovenzijde 216,4 meter.
Hammarskjoeld naar Genévc?
NEW YORK, 19 okt. (Reuter).
Uit diplomatieke bron is vernomen,
dat de secretaris-generaal van de Ver.
Naties, Dag Hammarskjoeld, wellicht
binnenkort naar Genève zal gaan voor
pogingen om verdere besprekingen
tussen Engeland, Frankrijk en Egypte
over de Suezkwestie te organiseren.
Het officiële Zuidslavische blad „Bor-
ba" heeft de verklaring van president
Eisenhower, dat Zuid-Slavië zonder Ame
rikaanse hulp wellicht niet zijn onafhan
kelijkheid zou kunnen bewaren, onjuist
en in zekere zin beledigend genoemd.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
De grote drie
Het heilzame Witte Kruis-ge-
neesmiddel bestaat in poeder-,
tablet- en cachet-vorm. Het
helpt snel en afdoende tegen
hoofd- en kiespijn,
zenuw- of reumatische
pijn.