Tienduizenden kinderen gered uit broei nesten van drankzucht en misdaad Monument met laatste boodschap Engelse dokter schiep thuis voor 149.000 ongelukkigen „Werkende Jeugd" hield geslaagde leiderscursus Geen handen, toch levensvreugde Om Christus' wil Straks gaat da bel Onjuiste pubiikaties over spanningen te paleize Referaten, spel, muziek Zaterdag 13 oktober 1956 ZEEUWSCH DAGBLAD pagina I Misdeelde jeugd kreeg steun en liefde (Van onze §-redacteur) LONDEN, 12 oktober. Als op een snerpend koude winteravond de jonge student Thomas Barnardo de deur van zijn Avondschool voor Havelozen achter de laatste leerling wil sluiten, blijft deze jongen aarzelend voor hem staan. „Wat is er aan de hand Jim Jarvis?" „Laat me alstublieft hier in de school slapen sir, het is zo koud". „Maar waarom ga je dan niet naar huis, naar je ouders?" „Ik heb geen ouders en geen thuis, ik slaap altijd buiten bij de an dere jongens". Dit gesprek was beslissend voor de verdere levensloop van Thomas Barnardo. Deze winteravond van het jaar 1866 betekende een keer punt in zijn leven. Door dit gesprek werd hij er toe gedreven om de rest van zijn leven te wijden aan Jim Jarvis en de tienduizenden an dere Londense kinderen zonder huis. Toen Thomas Barnardo in 1905 stierf, werd hij geëerd als de grootste sociale hervormer van de negen tiende eeuw. Hij had in zijn leven niet minder dan 80.000 kinderen aan een thuis en een toekomst geholpen. En tot op de dag van van daag zijn 149.000 misdeelde kinderen door de poorten van één der ruim 100 Barnardo-huizen het leven ingegaan. Thomas John Barnado werd in 1845 te Dublin geboren. Op school was hij een zeer middelmatige leerling. Zelfs in de sport blonk hij niet uit. Toen hfj 17 jaar was, werd hij echter ge grepen door een krachtige réveilbe- weging, die toen door Noord-Ierland ging. Van een wat slappe, onverschil lige jonge vent werd hij hierdoor een vurig evangelist, die maar één doel kende in zijn leven: het dienen van Christus, die hem gegrepen had. Daarom ging hij ook in Londen medi cijnen studeren met de bedoeling om daarna als zendeling-arts naar China te gaan. Zijn werkterrein was het Londen Hospital, dat midden in de slums van het East End lag. En tot grote erger nis van zijn mede-studenten begon hij hier in deze woestijn van achter buurten, gore armoede en misdaad ook weer met straatprediking. Ook opende hij een avondschool voor ha veloze jongens, die lezen noch schrij ven konden. In deze „school" een door hem met hulp van een vriend wat opgelapte stal had het histori sche gesprek met Jim Jarvis plaats. Thomas geloofde zijn leerling niet. Hij had al heel wat gezien van de on beschrijflijke toestanden in de Lon dense slums. Maar dat een jongen van twaalf jaar geen thuis zou hebben, nee, dat wilde er toch niet bij hem in. Jim nam hem echter mee naar het dak van een gammele schuur. Dicht tegen de muur van het aangrenzen de huis aangedrukt lagen daar elf jongens te slapen in de leeftijd van negen tot veertien jaar. Ze hadden slechts de lompen, die ze droegen om zich tegen de felle kou te bescher men Naar Barnardo later zou ervaren waren er 30.000 kinderen als deze in de achterbuurten van Londen. Zwervers zonder thuis en zonder onderdak. Misdadigers in de dop, die met het verkopen van lucifers of met zakkenrollen een paar pen nies poogden te vergaren om een stuk brood te kopen. Hadden ze een goede dag, dan konden ze drie stuivers besteden om een nacht on derdak te krijgen in één van de honderden logementen. Broeinesten van misdaad en ontucht waren de ze logementen, vol ongedierte en vol van het uitvaagsel der maat- schar>»=! Baby-farming Slechis pen van een Charles Dickens is in staat om de toestanden in de achterbuurten van Londen in de zestiger jaren van de vorige eeuw te beschrijven. Politie-agenten ston den dag en nacht op post voor de in gang van straten, die naar de aller- onguurste buurtjes leidden. Zij waarschuwden ieder fatsoenlijk uit ziend mens om niet verder te gaan, daar zij geen verantwoording konden nemen voor hetgeen de vreemdeling daar kon overkomen. Tienduizenden leefden daar op de rand van de hongerdood in krotten, die de naam huis niet verdienden. Drankzucht en misdaad vierden hoogtij in de smalle sloppen en ste gen, waar het vuilnis in de gore go ten dreef. Hier leefden mannen als Fagin uit Oliver Twist, die troepen haveloze en van hun ouders verlaten jongens africhtten in de kunst van het zakkenrollen en van de roofover val. Oude vrouwen namen hier jonge kinderen aan van ongehuwde moe ders of van ouders die hun kroost kwijt wilden. De kleuters werden dan tegen een vast tarief per dag verhuurd aan rondtrekkende mars kramers of bedelaars. Hoe hongeriger en deerniswekkender de kleuters er uit zagen hoe beter. Dat kwam bij het bedelen goed te pas. Het toppunt van verschrikking vormde de prak tijk van de zogenaamde „baby-far mers". Dat waren lieden, die babies aannamen van ontaarde ouders of tot wanhoop gebrachte moeders, zoge naamd om ze als eigen kinderen op te voeden. In werkelijkheid sloten ze echter een verzekering af op het le ven van de babies, waarna deze op zo geraffineerde wijze door langzame uitputting aan hun eind werden ge bracht, dat geen misdadige opzet te bewijzen viel en het geld moest wor den uitbetaald Iets doen In deze wereld liep de 21-jarige Barnardo rond met de vaste overtui ging, dat deze kinderen op zijn weg waren geplaatst en dat hij iets voor hen moest doen. Hij vertelde in aller lei kringen over zijn ervaringen in het East End en ontmoette eerst ongeloof. Nadat hij Lord Shaftesbury en anderen echter had meegenomen op een nachtelijke tocht naar de slaapplaatsen der dakloze kinderen, maakte het ongeloof bij sommigen plaats voor schrik en afgrijzen. Een rijk man bood Barnardo 10.000, aan ,als hij zijn plan om naar China te gaan wilde opgeven om zich in plaats daarvan te wijden aan de stichting van een tehuis voor de jon gens uit de Londense onderwereld. Na een zware tweestrijd aanvaard de Barnardo dit aanbod en zo werd in 1870 door hem in Stemney het eerste tehuis voor jongens geopend. Nacht aan nacht ging Barnardo er zelf op uit om in de donkerste krochten van het East End te speu ren naar uitgehongerde, verwaar loosde en ouderloze kinderen, die liefdevol in het tehuis opgenomen werden. Anderen kwamen in uiter ste nood zelf om onderdak aan kloppen. Eens moest hij een jon getje weigeren, omdat bet tehuis tjokvol was. Terwijl Bernardo naar een geschikte plaats voor het ven tje zocht, kwam het van honger en uitputting om in de goot Vanaf dat ogenblik hanteerde dr. Barnar neren van de gedachte, dat de mas sale gestichtsopvoeding vervangen moet worden door opvoeding in klei ne op een gezin gelijkende groepen, was dr. Barnardo dus zijn tijd wel ver vooruit. Hoe het groeide We kunnen de uitbouw van het werk van dr. Barnardo niet op de voet volgen. Dat verhaal zou een boek vullen en dit boek is trouwens al geschreven. (Dr.. Barnardo of Stepney door A. E. Williams). Naast de beide moedertehuizen moesten steeds nieuwe tehuizen worden ge opend. Eerst in Londen en later over al in Engeland en Schotland verrezen de Barnardo-homes. Tienduizenden verwaarloosde en dakloze, maar geestelijk en lichame lijk volwaardige kinderen werden door dr. Bernardo in pleeggezinnen ondergebracht. Voor de lichamelijke of geestelijk gebrekkigen verrezen afzonderlijke hospital-homes. Techni sche scholen en zeevaartscholen wer den geopend en een grootscheepse or ganisatie werd opgezet om daarvoor geschikte kinderen op jeugdige leef tijd of na voltooiing van hun vakop leiding naar Canada en Australië te laten emigreren. En al dit werk moest gebeuren onder enorm veel tegenspoed. De huizen hadden te leiden onder ver dachtmaking en nijpend geldge brek. Maar het sterk geloof en de ontzagelijke energie van dr. Bar nardo leken onoverwinnelijk. Het werk ging altijd door. Als een kaars In 1905 stierf de grote kindervriend op 50-jarige leeftijd. Hij was opge brand als een kaars, die aan twee zij den tegelijk is aangestoken. Maar hij had niet tevergeefs geleefd. Niet min der dan 80.000 kinderen waren op dat moment al onder zijn persoonlijke leiding opgenomen geweest in één van de Barnardo-huizen. Wie een van deze kleinen in Mijn naam zal ontvangen, ontvangt Mij Een groot deel van hen zou zon der deze tehuizen van ontbering omgekomen zijn of tot misdadiger do ^t princip^'vande "altijd open zijn verworden. Nu groeide ruim deur". 98 op tot nuttige leden van de Ook al was er op een bepaald mo- maatschappij en sommigen brach- ment geen geld en geen plaats om ten 't zelfs tot belangrijke posten. Het monument voor dr. Barnardo, dat na zijn dood in 1905 in het kinderdorp te Barkingside werd opgericht, ver toont naast een kleine buste van de dokter drie levensgrote beelden van Barnardo-meisjes. Een van deze meis jes woont nu nog als 55-jarige echt genote van één der beambten in het dorp. Op het monument staat de laat ste boodschap van dr. Barnardo ge grift: „Ik hoop te sterven, zoals ik ge leefd heb, in het nederige maar vaste vertrouwen dat Jezus Christus mijn Redder, mijn Meester en mijn Ko ning is." nog een kind op te nemen, nooit werd er meer een uitgehongerd en dakloos wezen weggestuurd. Het geld zou er wel weer komen.En het kwam er altijd, al was de nood dik wijls hoog. Dr. Barnardo bleek in staat om in woord en geschrift de ge weldige betekenis van zijn werk zo op het hart van zijn landgenoten te binden, dat een gestaag zwellende stroom van giften en legaten voort zetting en uitbreiding mogelijk maak te. Meisjesdorp In 1876 kon hij dan ook te Ilford' bij Londen een „meisjesdorp" openen, zodat hij zich nu tevens kon ontfer men over de dakloze meisjes van het East End. Hun lot was zo mogelijk nog erger dan dat van de jongens en het was dr. Barnardo steeds een doorn in het oog geweest, dat hij voor hen geen onderkomen had. Het meis jesdorp bestond uit 30 aardige hui zen rond een groot grasveld. In elk huis werden een twintigtal meisjes ondergebracht, terwijl een geschikt echtpaar deze groep leidde. In het po En, wat nog belangrijker was, tien duizenden leerden tijdens hun ver blijf in de tehuizen Christus ken nen als htm Heiland, terwijl ze voor hun opname zijn naam slechts hadden leren kennen in de vorm van een vloek. Geen thuis Tot op dit ogenblik zijn reeds 149 duizend kinderen in de Barnardo-ho mes of in pleeggezinnen onder toe zicht van de Barnardo-organisatie op gevoed. Ruim 28.000 jongens en meis jes vonden va de tehuizen in Cana da een nieuwe toekomst en 2342 wer den in Australië geplaatst. Eén oud Barnardo-jongen bracht het in laatst genoemd land zelfs tot parlementslid. Heel deze enorme en zegenrijke or ganisatie, die tot op de huidige dag Kamer te huur 's-GRAVENHAGE, 12 okt. De politie te Den Haag heeft de 25-jarige mevrouw L. I. I. W.-R. aangehouden. De aangehoudene, die geld nodig had, heeft een kamer, die zij verhuren kon, aan niet minder dan zeven gegadig den verhuurd. Zij liet de huurders Het is niet toevallig, dat we juist vandaag het verhaal ver tellen, dat u hiernaast vindt. Het verhaal over dr. Barnardo, die zijn leven stelde in dienst van het verwaarloosde, zwakke en mis deelde kind. Want vandaag of morgen gaat bij u de bel. Op de stoep staat dan een schoolkind. Een gezond en welgeschapen kind, dat uw hulp komt uragen voor de véle duizenden misdeel de kinderen in ons land. Voor de blinde en de dove kinderen. Voor de t.b.c.-patientjes, de spastische kinderen en voor alle anderen, die in de schaduw leven. Twin tigduizend kinderen worden in Nederland in inrichtingen ver pleegd. Vele duizenden zijn wel thuis, maar hebben toch onder wijs op speciale scholen en ande re hulp nodig. Voor de dertigste maal worden thans in Nederland de kinderpost zegels in omloop gebracht. Schoolkinderen vragen u om een aantal mapjes met zegels en prentbriefkaarten te kopen. Van af 12 november zullen de zegels ook aan de postkantoren gekocht kunnen worden. De opbrengst van zegels en kaarten wordt ver deeld onder alle inrichtingen en instellingen, die zich met de zorg voor het kind bezighouden. Toen in 1928 voor het eerst kinderpost zegels werden verkocht, was de opbrengst f24.000. Verleden jaar brachten de zegels en kaarten netto f 1.400.000 op. Helpt u mee .om in dit jubileumjaar de ander half miljoen vol te maken nog op volle kracht doorwerkt hierover vertellen we u later meer werd in het leven geroepen door één man. Hij werd tot een leven van zelf opoffering in dienst van het misdeel de kind geïnspireerd door het woord, dat in het randschrift van het zegel der tehuizen staat: Wie één van deze kleine in Mijn naam zal ontvangen, die ontvangt Mij. Dat woord geldt ook voor u. Zult u daaraan denken, als straks bij u de bel gaat en een kind uw hulp vraagt voor zijn mis deelde kameraadjes in ons land? In het Italiaanse dorpje Terrazano bij Milaan hebben zich hartverscheurende tonelen afgespeeld, toen twee zwak zinnige broers, Arturo en Osvaldo Santato, gewapend de lagere school binnendrongen en bezetten, waarna zij verklaarden de 93 leerlingen te zullen doden of verminken als zij niet spoedig een losgeld van 200 miljoen lire zouden ontvangen. Aan de bezet ting van de school werd een einde gemaakt door een dappere onderwij zeres, die half gebonden, een van de twee woestelingen neerstak met zijn eigen mes, hetgeen voor de politie en burger-vrijwilligers het sein was om het schoolgebouw te bestormen. Bij deze actie werden beide broers neer geschoten. Deze telefoto toont op de achtergrond de school met voor 't raam de invallers met een paar gijze laars. Op de voorgrond een priester, die de misdadigers met opgeheven armen bezweert tot bezinning te ko men. Verder op de voorgrond politie mannen en ouders van de opgesloten kinderen. 's-GRAVENHAGE, 12 okt. Met betrekking tot de kabinetsfor matie zijn in de buitenlandse pers de spanningen ten paleize Soest- dijk ter sprake gebracht. Van ge zaghebbende zijde wordt in ver band daarmede opgemerkt, dat er zeer veel is gepubliceerd, dat on juist is. Mededelingen bijv. dat de Koningin zou weigeren een mobilisatiebevel te ondertekenen en dat haar verhinderd zou zijn een radiorede uit te spreken zijn uit de lucht gegrepen. Zo circu leren allerlei onjuiste mededelingen, Bedoelde instantie gaf te kennen, dat het niet mogelijk is aan het tegenspre ken te blijven. Vorming in iheorie en praktijk UTRECHT, 12 oktober. De christelijke sociale jeugdorganisatie „Werkende Jeugd" hield voor de derde maal sinds haar oprichting in oktober 1955 een jeugdleiderscursus. Deze keer kwamen 35 deel nemers uit alle delen van het land in het C.N.V.-vakantieoord ta Putten bijeen om met elkaar over hun werk van gedachten te wisse len naar aanleiding van door specialisten behandelde referaten. Zo sprak de voorzitter van het C. N. V., de heer M. Ruppert over het sociale vraagstuk van vandaag: dat van de verhouding van de ene mens tot de andere in beroep en bedrijf, in onderneming en maatschappij, nadat tevoren door de heren A. Borstlap en P. Tjeerdsma met de deelnemers ge sproken was over „Eis en waarde van de arbeid" en over „Scholing en vor ming" vooral van bedrijfsjeugd en van vooruit betalen, die bedragen van f30 tot f 100 voor een maand op tafel leg den. In totaal wist mevrouw W. zo driehonderd gulden in handen te krij gen. Ook deze jongen, die zijn beide han den mist, wordt in een van Barnardo's huizen voor lichamelijk gebrekkige kinderen klaargemaakt voor het leven in de maatschappij. Het ontbreekt hem niet aan levensvreugde en wellicht zal hij eens toch zijn eigen brood kunnen verdienen. [neezonden Mededeling (Adv.j studerenden op technische scholen. Drs. C. F. Wieringa, adjunct-direc teur van de C.I.C.S.A. te Groningen, behandelde het onderdeel praktische psychologie. Hjj besprak vooral de ontwikkelingsfazen in verband met taak en houding, van de leidinggeven den en refereerde over: „Ons clublid, lid van een gezin en van een werkge meenschap". Ds. P. J. Popma nam de aandacht van de cursisten geheel in beslag met zijn „gedachten" over de vraag: „Wel ke bijdrage leveren wij aan de chris telijke levensstijl?" De heer H. J. H. Colijn had als in leiding hierop over de invloed van de techniek op ons levenspatroon ge sproken. Ais afsluiting volgde een ge sprek over „menselijke verhoudingen" en een bespreking van het boek van Robert Junck, „De toekomst is reeds begonnen". SPELEN Veel tijd werd ook besteed aan de be oefening van binnen- en buitenspelen, het vervaardigen van spelmateriaal, het in praktijk brengen van verschil lende gesprekstechnieken, de uitvoe ring van opdrachten, de bespreking van vragen uit de praktijk, zang en al wat voor de jeugdleiders van direct nut is. Ook leerden de deelnemers ge bruik maken van vele hulpmiddelen, die tegenwoordig in het jeugdwerk gebezigd worden. Deze praktische on derdelen werden vooral geleid door de cursus-leider tevens algemeen jeugdleider van „Werkende Jeugd" en zijn collega, de heren Kandel en Bijmolt. Bij wijze van onderbreking van het programma werd een bezoek gebracht aan het Kröller Muller Museum op de Hoge Veiuwe. De week werd besloten met een avond, waarop o.a. mevrouw Tonny Janus, altzangeres en haar echtge noot als pianist-begeleider meewerk ten met een lichfe klassiek program ma en negro-spirituals. De heren Peter Koen televisieregisseur, en Donald Jones, televisie-artist, lieten horen en zien wat onder pantomime verstaan moet worden. De met het uitstippelen van de alge mene partijlijn belaste commissie van het congres, dat de Franse radicale par tij te Lyon houdt, heeft in een resolutie een beroep' op de regering gedaan on verwijld politieke en maatschappelijke hervormingen in Algerije in te voeren, waardoor een geest van hoop zou ont staan, die het vinden van een oplossing zou vergemakkelijken.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 5