GEVAPAN GEWELDIG VAN ALGIERS HAAR CASABLAHCA EEH WERELD YAH VERSCHIL Het verwisselde testament „Allemaal goed!" „DE SCHELDE" een jeugdige mannelijke administratieve kracht Het nieuwe Marokko (I) In rustige stad zijn geen patrouillerende soldaten R. W. Hendrlksen H. A. Reddingi us A. A. Elzerman rolfilm Bezoekt de grootste RINGRIJDERIJ 1956 140 deelnemers M.V. Koninkl. Maatschappij wat een pracht REGENMANTELS Falcon Gabardinemantels en Jassen f en -JASSEN in 189.-, 94.— en 105.- f29.-, 36.-. 45.en 65.— Big Ben mantels en Jassen f 11.75 en 14.75 Bruin en zwart lederen mantels en Jassen f 138.—, 169—, 184— OUD ENGELS VERHAAL Cantor in Zeebrugge Vrijdag 17 augustus 1956 ZEEUWSCH DAGBT.AD pagina 4 Met grote blijdschap geven wij kennis van de geboorte van onze zoon WOUTER BERNARD. J. AARTSEN. H. AARTSEN-KOK. Goes, 15 augustus 1956. J. D. van Mellestraat 53. TANDARTS, YERSEKE, AFWEZIG van zaterdag 18 aug. tot maandag 27 aug. TANDARTS, VLISSINGEN AFWEZIG van 18 aug.8 sept. DIERENARTS, GOES, AFWEZIG van 18 aug.2 sept. Praktijk waarnemen colle ga's M. Gaakeer, J. Klaas- sen en G. Boneschanscher. Verklaringen afhalen dins dags en vrijdags van 1.30 2.30 uur. Zaterdags van 910 uur. Het maximum aantal geslaagde foto's per rolfilm - déér gaat het oml Kies daarvoor altijd de „gemakkelijkste" rolfilm, die u de grootst mogelijke speling bij de belichting toestaat: Gevapan! Geschikt voor elke camera! Telkens weer een hand vol treffers! op 18 augustus, bij het Postkantoor (Stenenbeer) te Vlissingen. De grote finale, waarin de cracks van Walcheren uitkomen, begint om 3 uur n.m. Op ringrijderij- gebied het ongeëvenaarde sportevenement. Bij de TE VLISSINGEN kan geplaatst worden: Pas afgestudeerden voor diploma h.b.s. of m.u.l.o. genieten de voorkeur. Persoonlijke aanmeldingen of sollicitaties te rich ten aan de afdeling Personeelszaken. Adres van het Hoofdkantoor: Glacisstraat 165, Vlissingen. Uoa^tmxmfi ktkdmryncu^aqijri Middelburg 33-35 Popeline mantels en -Jassen CASABLANCA, augustus. (Van onze reiscorrespondent Link van Bruggen). Het is vier uur vliegen van Algiers naar Casablanca: vier uur van aangenaam vertoeven in een comfortabele DC 4 van de Air France, die van de Atlantische Oceaan tot aan Lybië het luchtruim boven Noord-Afrika beheerst. De toestellen zijn tegenwoordig tot de laatste plaats bezet. Je moet dagen van tevoren boeken om van een stoel verzekerd te zijn, ofschoon de dienst tussen Algerije en Marokko en omgekeerd een grote frequentie bezit. „Die tussenlanding In Oran is de reden voor al die drukte", verklaarde een Fransman, die naast me zat. „De onzekere toestand maakt het reizen per trein in Algerije weinig aantrekkelijk en vandaar, dat zoveel mensen nu het vliegtuig nemen Diezelfde onzekere toestand is er ook oorzaak van, dat je momenteel met weinig plezier in een stad als Algiers verblijft. Dit geldt niet alleen voor de vreemdeling, maar ook voor iedere ingezetene, die in rustiger tijden door vele Europeanen kon worden benijd vanwege het prachtige klimaat, waarin hij dagelijks verkeert driehonderd dagen van het jaar zonder jas, onder kleren bedolven landgenoten! en het steeds weer imponerende landschapsschoon, waarmee hij omringd wordt. Al deze, tot de plezierigste kant van het leven behorende omstandigheden houden echter op mee te tellen, als de veiligheid van de burger op straat en zelfs in huis op een bedenkelijk laag peil gekomen is. Je kan beter in rust en vrede Siberisch koude dagen en gure regenbuien doorstaan dan in een heerlijk klimaat elk uur van de dag in een sfeer van wantrouwen leven. Ha gelstenen, die in stormachtige vlagen op straat neerkletteren, zijn beslist aangenamer van gehoor dan ricoche- rende kogels of ontploffende bommen Wat verder het gewone straatbeeld betreft, het geeft het hart meer vreug de in hun kraag verscholen burgers op de trottoirs te zien lopen Jan in khaki gestoken soldaten met de mitraiïlette onder de arm. Je voelt je, vooral 's avonds hijzonder onveilig in Algiers. Alleen als het niet anders kan, waag je je in het donker als wandelaar op straat, alsmaar wensend ogen aan alle zijden van het hoofd te heb ben. Je doet je hotelramen dicht, als ze, op welke wijze ook, van de straat af be reikbaar zijn, of, als je dat te benauwd is, improviseer je een grendeling, die 't minste risico oplevert. Overal Marokkanen Hoe anders is dit allemaal in Casablan ca, Casa, zoals men hier in Noordafrika zegt. Als het vliegtuig boven de stad cir kelt om te landen, merk je 't bijna al. Marokkaanse politie agenten be horen tegenu ordig lot het straat beeld van de stad. Een bekoorlijke, over een grote opper vlakte verspreide metropool strekt zich beneden je uit. De gebouwen cn buizen zijn wit de plaats heeft er zijn naam aan ontleend de boulevards zijn breed en met machtige palmen beplant en de haven, die aan het grijze water van de Atlantische Oceaan ligt, is een en al be drijvigheid. Als je op het kleine, maar drukke vlieg veld de machine verlaat, wordt je niet, zoals in Algiers, door een bataljon grim mig kijkende soldaten opgewacht. Je ziet in feite geen helm en geen geweer, iets wat op zichzelf al een opluchtende uit werking heeft. Direct valt ook op, dat in alle takken van dienst Marokkanen ingeschakeld zijn. Je ziet ze als vliegveld-employ', als dou anier, als veiligheidsbeambte bij de pas- poortenccntrole en als loketbediende bij het geldwisselbureau. Ze werken er mis schien maar pas, deze inheemsen. Maar hun arbeid verloopt efficiënt en vlot en doet niet onder voor die, welke de Fran sen op andere vliegvelden in Noord-Afrl- ka verrichten. Als je een half uur later in de stad arri veert, merk je pas goed, dat Marokko een zelfstandige staat is. Dwars door de Fran se invloedssfeer heen Franse burgers, Franse straatnamen, Franse produkten enz. zie je het rijk van Sultan Moham med V gestalte krijgen. Caïds in lange, witte gewaden en met de fez op het hoofd rijden in sleeen van wagens door de stra ten. Volkomen Europees geklede Marok kanen zitten in de restaurants en op de caféterrassen en het personeel van bijna elk hotel bestaat voor 't grootste deel uit Arabieren. Casablanca draagt de duidelijke stigma's van een stad, waar de inheemsen de Eu ropeanen aan 't verdringen zijn. Achter de schermen zal alles nog wel niet zo gesmeerd gaan, maar men kan moeilijk verwachten, dat een volk, dat eigenlijk van de dag op de nacht zelfstandig is ge worden, onmiddellijk over dezelfde be- stuurservaring beschikt als een volk, dat in dit opzicht op een rijke traditie kan bogen. Volksopinie aanwezig Er lopen en rijden nog Fransen genoeg in Casablanca. Het zjjn hoofdzakelijk bur gers, maar er zijn ook groepjes militairen hij, die geheel ongewapend zijn. Ze wor den met rust gelaten, hetgeen, gezien de wanordelijkheden, die zich nog maar enkele maanden geleden in Marokko heb ben voorgedaan en de strijd, die daar, bijna op gelijke wijze ais op 't ogenblik in Algerije, gevoerd is, van een ijzeren dis cipline getuigt. De Marokkanen merken deze Franse soldaten nauwelijks op. Ze zitten, alsof er niets aan de hand is ge weest, naast hen op hetzelfde caféterrasje, alhoewel er nooit een woord gewisseld wordt. In Marokko is het voor een vreemde ling ook weer mogelijk met vertegen woordigers van de autochthone bevolking in contact te komen, zonder voor een spion of een collaborateur te worden aan gezien. Er bestaat een openbare volksopi nie, die je in Algerije miste, of beter: waar je moeilijk achter kon komen, omdat nie mand je ten volle vertrouwde. Vrijuit wordt er gesproken over de onafhanke lijkheidsstrijd, die werd gevoerd en over de haat, die men nog altijd jegens de Fransen koestert. Een nationalist vertelt Reeds een paar uur na aankomst kwam ik met een jonge nationalist In aanraking, die wegens zijn politieke gezindheid ruim een jaar in een Franse gevangenis had doorgebracht. De man, een jongen eigen lijk nog, sprak met gloed en trots over de bereikte zelfstandigheid, maar maakte zich, als elke fanaticus, aan schromelijke overdrijving en simplisme schuldig. „De Fransen hebben hier een hard re giem gevoerd," zei hij. „We zijn in Casa blanca met twee revolvers begonnen en hadden er spoedig meer dan we gebrui ken konden. In Algerije zal het net zo gaan als bij ons. Eens zullen ook daar de rollen worden omgekeerd. „Kent u het land?" vroeg ik, op de ver schillen tussen beide landen doelend, die er op letterlijk elk gebied bestaan. „Nee," was het antwoord, „ik ben er nog nooit geweest.Maar de dag is niet ver meer, dat ik er zonder hindernissen heen zal kunnen gaan om m'n broeders daar te kunnen begroeten.." Twijfel rees bij me op, twijfel omtrent het politieke gevoel van deze jonge man. In Casablanca mogen de bussen Franse en Arabische opschriften dragen, evenals de wegwijzers en diverse reklameplaten, ln Algiers heeft de Arabische taal nog slechts een officiëuze status. Anders dan Algerije vormt Marokko bovendien een eenheid, zowel ln politieke als in etnologische zin. Als mijn zegsman zich bewust zou zijn geweest van de geschiedenis en de structuur van Algerije, als hij de pres tigeoverwegingen, die in ae Franse politiek daar een grote rol zfjn gaan spelen, in hun uiterste consequenties had doorzien, dan zou hij waarschijn lijk een heel ander geluid hebben la ten horen. Internationaal chachet Casablanca is noch een typisch Franse, noch een typisch Marokkaanse stad. De plaats heeft iets weg van de „vrijhaven" Tanger, waar een internationaal gezel schap van mensen woont en die door schepen van alle landen van de wereld wordt bezocht. De handel, vooral de zwar te, is er levendig en er zijn misschien wel meer zakkenrollers dan in heel Frankrijk. Op straat wordt je als vreemdeling dan ook door alle mogelijke figuren aange klampt. De ene wil (valse) dollars ver onder de officiële koers aan je slijten, de andere biedt je accijnzenvrije cigaretten aan niet een of twee pakjes, maar dui zenden sloffen tegelijk! en een derde wil Je „echt goud" verkopen. Het is meestal niet moeilijk deze louche lieden van je af te sohudden. Je doet maar net of ze lucht zijn en wandelt rustig ver der. Spreek vooral niet tegen ze, gebruik zelfs niet het woordje „nee", want dan achtervolgen ze je straten lang en aarze len niet je tot in je hotelkamer toe te ver gezellen. Ik kan dit allemaal uit eigen ervaring vertellen, ondanks het feit, dat ik, terwijl ik dit sohrijf, nog geen 48 uur geleden in Casablanca aangekomen ben. Toen ik na melijk in de buurt van m'n hotel aan 't fotograferen was, beging ik de stommi teit een man, die me in 't Engels dollars te koop vroeg, te antwoorden ,dat ik Hol lander was en als zodanig niet over dol lars beschikte. De aanhouder Het heerschap minstens zeven gouden tanden in de mond en een groot litteken op de rechterwang haakte hier onmiddellijk op in. Hij begon me te vertellen hoe mooi hij Holland altijd weer vond „Ik ga er elk jaar naar toe, weet u?" maar uit z'n verhaal was zonder meer op te maken, dat hij waarschijnlijk nog nooit buiten Marokko was geweest. Ik had nog geen tijd gehad iets terug te zeggen, of hij begon avances tegen m'n camera te maken. Hij wilde er onmiddel lijk tweehonderdduizend frank voor ge ven en begon het geld al uit te tellen. „Nee," zei ik, „hou je valse geld maar en laat me met rust. Casablanca is een moderne stad met grote, ruime pleinen en hoge flatgebouwen. 29) „Ja, hij is een beste man", zei vrouw Forse hartelijk. „En dan wou ik u nog wat vertel len, vrouw Forse," ging Pansy voort. „We gaan naar Londen, vader en ik. Maandagmorgen vroeg gaan we op reis. Vader zegt, dat ik eens iets van de wereld moet zien, omdat ik geen kind meer ben, maar ik zal het toch ner gens zo mooi vinden als in Herford. Ik kan mij niet voorstellen, dat ik ergens anders gelukkig kan zijn. Maar ik ga wel graag eens naar. Londen; we blijven drie maanden weg, tot het einde van mei. Grootmoe is boos, om dat de dokter zegt, dat ze niet mee mag. Ze had er de hele winter op ge rekend, en ze zegt, dat ze een andere dokter wil hebben, die haar wel ver lof geeft, maar vader zegt, dat ze niet mee moet gaan, als er gevaar is voor haar gezondheid. Vrouw Forse, heb je ooit twee zulke beste mannen gekend als mijn vader en dominee Cunliffe?" „Neen, freule Pansy", zei ze harte lijk, „en mijn eigen oude man er bij. Ja, Herford is een rijk gezegend plaatsje. Ik denk wel eens, dat het evenals Kapernaüm vanouds, tot de hemel toe verhoogd is, en wanneer de mensen zich niet bekeren, kan het ook wel eens tot de hel toe neergestoten wor den. Er gebeuren hier geen grove zon den, die jonker Justin en de dominee zouden kunnen zien, doch daar ge beurt toch veel verborgen kwaad. Maar kom, wees niet verdrietig, Her ford is een gezegend dorp." HOOFDSTUK XIII. Gedurende de laatste tien jaren had mevrouw Herford in alles haar eigen gang kunnen gaan. Justin was een van die mannen, die in het bewust zijn van eigen kracht, uiterst toegeef lijk zijn voor de vrouwen van hun omgeving en die oordelen, dat het to nen van hun gezag tiranniek zou zijn. Hij was uiterst zorgvuldig in zijn rid derlijke eerbied jegens haar, en dat des te meer, omdat hij wist, dat er in het diepst van zijn hart geen grote hoogachting voor haar woonde. Daar om was het voor haar een ondragelijk leed, dat ze nu niet met haar zoon en haar kleindochter naar Londen kon gaan. Ze was nu een weinig over de zes tig, en de tijd had op haar gelaat heel weinig sporen achtergelaten. Er wa ren geen fijn getrokken lijnen van verdriet of van peinzing op haar glad de voorhoofd, en haar lichtblonde haar toonde nauwelijks enig grijs, terwijl haar rechte gestalte nog bepaald jeug dig was. Wanneer ze goed gekleed was, en zij kleedde zich tegenwoordig altijd goed, dan kon ze best doorgaan voor vijftien jaar jonger dan zij was, en niets deed haar dan ook zoveel ge noegen dan wanneer vreemdelingen meenden, dat zij Justins vrouw was. Ze leek geen vrouw van zestig, en ze was het ook niet in haar gevoel, om dat haar geestelijk leven niet verdiept was sedert haar huwelijk met Richard Herford, nu drie-en-dertig jaar gele den. Haar geest was zo ontwikkeld als hg worden kon, gedurende de tijd van haar eerste huwelijk en haar weduw schap, maar 't was haar gegaan ais een vrucht die rijpt op schrale en steenachtige grond, en die niet geel wordt, maar groen en hard blijft. Ze had er haar zinnen op gezet, dat ze het voorjaar in Londen zou door brengen, maar ze had een aanval van bronchitis gehad, en dokter Vye had haar de reis verboden, vooral om de verandering van klimaat. In de Medina, de inheemse wijk, is het nu weer rustig. Voordat Marokko tot een onafhankelijke staat werd geproclameerd, broei den in deze straten de haarden van verzet. Onverstoord leuterde de men verde». Hij had me iets aan te bieden, nou, dat had ik m'n leven nog niet gezien. Hjj toverde een hevig glinsterende armband uit z'n broekzak, hield het bengelend* ding voor m'n neus en sprak van 22 ka raat goud. „Nee," zei ik, „ik draag geen armban den en verdwijn alsjeblieft.." Ik was inmiddels m'n hotel genaderd ep dacht, dat hij 't nu wel opgeven zou. Maat nee, onversaagd stapte hij mee naar bin nen en begon over sigaretten te zeuren. Hij wist een adres 't ging nu allemaal fluisterend achter de hand waar ze echte Amerikaanse rokertjes verkochten. Óf ik.enz. „Nee," zei ik, „ik voel er niets voor om me te laten rollen en scheer je nu weg. Terwijl ik m'n kamersleutel aan de receptie opvroeg, waagde het heerschap e enlaatste poging. Of ik misschien een sigaret voor hem hadHet klonk nogal ridicuul na die aanbieding van daarstraks, maar ik gaf hem er toch een. „En nou, meneer", zei ik toen dreigend, „als je De man hoorde of zag me niet meer. Hij stevende recht op een „echte Amerikaan" af, die aan de andere kant van de hal stond, om daar hetzelfde liedje af té draaien. o Veel medewerking toegezegd ZEEBRUGGE, 16 Aug. (Belga). De Amerikaanse zakenman Cantor, die van plan is met super-pakketbo ten een nieuwe transatlantische ver binding tot stand te brengen, heeft te Zeebrugge verklaard dat zijn voor keur gaaf naar deze haven, niettegen staande de Britse autoriteiten bereid zijn voor hem een afzonderlijke aan legplaats te bouwen. Het bezoek dat Cantor aan Zeebrug ge bracht duurde vrij lang. De burge meester van Brugge en een ambtenaar van het departement van openbare werken hebben de Amerikaanse za kenman de verzekering gegeven, dat zij, indien zijn keuze definitief op Zee- brugge valt, deze haven zullen uitrus ten met nieuwe kaden, ontvangstza len en hotels. Anderzijds zullen bag- gerwerken uitgevoerd worden om de vaargeul tot ongeveer 40 voet te ver- Kunsttentoonstelling in Zicrikzec 'S-QRAVENHAGE, 16 aug. De burgemeester van Zierikzee zal zater dag a.s., des middags in de meuseum- zaal van het stadhuis aldaar een ten toonstelling van hedendaagse kunst openen. De expositie toont werk van rar. C. K. J. V. Werkman te 's-Graven- hage.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 4