4ÈM
ZINHEN
Jaap
PUZZLE
KEUKEN
Het verwisselde testament
Serf
in Frankrijk
Zaterdag 28 juli 1956
Tussen hei ZWART
der examens
DER VAKANTIE
Huisvrouwen slichtten
miljoenen onderneming
9 van de 10 vrouwen
zeggen „Ja"
Voor de vrouw
VANDAAG EENS
UIT DE
Thuis of op reis: geen school!
ZEEUWSCH WEEKEND
pagina 8
en het
Het leven van de meeste vrouwen cirkelt in deze tijd des
jaars wel om de twee woorden examen (of overgang) en
vakantie. Het ene woord roept bij de slachtoffers de meest
zwarte gedachten op, waarop moeder vanzelfsprekend sterk
reageert, en het andere woord geeft perspectief op vrijheid en
vreugd, waarvan ook weer bij moeder de weerslag te bemerken
is. Zo wordt geslingerd tussen het wit van de vakantie en het
Jioart van al die examendreigingen. Geen wonder, dat het haar
soms grijs voor de ogen schemert. Gelukkig, dat zelfs het meest
pessimistische examenslachtoffer tenslotte gaat denken: nou ja,
al gaat het dan verkeerd, dan komt er toch nog de vakantie
Intussen: moeder zweeft zo tussen voerster van die hele garderobe-meta-
beide gebieden in. Ze zorgt voor rust
»n vrede vlak voor de periculeuze
dag en maakt in gedachten en passant
het program op voor de weken van
vrijheid en rekent uit wat er nodig
ls voor de garderobe.
Toch een moeilijke positie al
maar heen en weer te worden ge
trokken, want je kunt eenvoudig
niet tussenin blijven staan. Daar
zijn de beide werelden te verschil
lend voor.
Vlug weggeslopen
Deze week kwam ik op een middag
in twee, nee eigenlijk in drie geheel
andere verschillende zönes terecht.
Eerst stapte ik ergens binnen, heb
daar slechts even vertoefd en ben er
op de tenen weer uitgeslopen. Als je
het zo leest, zou je denken, dat ik
een inbraak gepleegd heb. Dat is echt
niet waar. Dat schrijf ik er maar
gauw achter, voor het geval die ge
dachte bij u zou opkomen.
Nee, de zaak ligt anders. Heel hui
selijk stapte ik ergens binnen, vond
daar alles zo geruchtloos, dat ik het
gevoel kreeg: hier is watDaarom
vroeg ik de vrouw des huizes op de
„man" af, was er gaande raas. „Eigen
lijk niets ,nou ja niets.... Frits (ik
noem de knaap maar even zo) moet
overmorgen examen doen."
De brede veertien
Daarom had de meelevende moeder
de verdere levende have van haar
gezin voor een paar uur de brede
veertien opgestuurd, want genoemde
morfose, zal wel het gevoel hebben
gekregen, dat haar haren van schrik
overeind gingen staan vanwege de
veelheid der wensen, wat een even
grote veelheid van werk zal mee
brengen.
Nog niet „bedreigd"
Om zelf ook een beetje in even
wicht te blijven ben ik toen naar een
ander plekje gegaan om mijn op
wachting te maken bij een schattige
jongedame van nog geen twee weken
oud. Die had nog geen enkel vakantie
probleem, piekerde zelfs niet over haar
zomertoiletjes en is, voorzover me be
kend, nog niet bedreigd door examen
angsten-
Je weet natuurlijk niet wat de
naaste toekomst zal opleveren. Het
kan best zijn, dat er een decreet
wordt uitgevaardigd van overheids
wege, dat jongelieden vanaf twee
weken oud zich moeten voorbereiden
open dan zitten die prullen er
mee en dus ook de moeders. Nu ech
ter daarvan nog niets bekend was,
had de jongedame vrede met de hele
wereld en met zichzelf en ook nu kan
hetzelfde gezegd worden, dus ook de
moeder. Daarom was daar een eiland
je van rust temidden van alle exa
mens en vakantiegewoel.
Rust weergekeerd
En straks na de zwarte examen
tijd en de glanzend witte feest-
weken van de midzomervreugde,
zegt elke moeder, die nu of omdat
ze zelf uit kan of enkel maar mee
levend in de vreugd der kinderen
op blijde toon over vakantie spreekt,
op geheel andere en toch echt te
vreden manier: „En nou is de rust
weergekeerd".
Op die manier zijn we altijd ver
genoegd, wat wel gelukkig is, omdat
we deze stemming in het gezin wel
broodnodig hebben. En met onver
woestbaar optimisme zeggen we nu
ook nog: „Het is zo lang koud ge-
Waarschijnlijk de eerste Industriële
onderneming, geheel opgezet en gefi-
nancleerd door huisvrouwen In de Unie
van Zuid-Afrlka, is thans ln vol be
drijf. De onderneming draagt de naam
van eerste nationale thee- en korrie-
fabriek en werd in april van het vorige
Jaar door 1300 huisvrouwen opgericht.
Het bedrijf voorziet thans geheel Zutd-
Afrika en Zuidwest-Afrika van één
merk koffie en twee merken thee, ter
wijl het aantal vrouwelijke aandeelhoud
sters gestegen is tot ruim 10.000, waar
door het aandelenkapitaal nu tien mil
joen gulden bedraagt. De dames zijn
van mening, dat slechts hulsvrouwen
kunnen weten hoe koffie en thee gefa
briceerd en verkocht kunnen worden.
En moeder zit er
midden tussen
weest, als de kinderen eenmaal vrij
hebben, zal het vast wel anders en
beter zijn, dan kunnen ze hele dagen
van zon en buitenlucht genieten".
Weet u wel een andere mensen
groep, die altijd zo vol goede moed
is als moeders? Ik niet.
Intussen wens ik die optimistische
mensengroep wel een extra dosis
sterkte toe, want die is nu best te ge
bruiken.
DE RAPPORTEN ZIJN GOED
EN DUS.... OP REIS
Jonge jonge, wat is dat een lange
tijd tussen februari en de zomerva
kantie, vooral als je elke dag zit te
ploeteren op een stel lessen, dat niet
mis is. Ja geplóéterd hebben Jaap en
Bert. Het is waar, ze hebben altijd
wel hun best gedaan, maar als je
weet, dat er een vakantie in Frank
rijk van af hangt.... dan zet je toch „uuluc, ual oaae
je beste beentje voor, want dat is verzuchtte over een geweldige repe-
wel iets, dat aanlokt. Jaap en Bert Waar hij blaren van onder zijn
haren zou krijgen, trok ze 's middags
Ingezonden Mededeling (adv.)
als U ze vraagt of se wel
MAÏZENA DURYEA gebruiken.
Maar er *i)n er onder, die ziek
vergissen. Die vroegen wel - en
welbewust - MAÏZENA DURYEA
maar *f) waren te goedgelovig en
letten niet op de naam DURYEA,
die beslist op 't pak moet staan.
Jawel - uit de resultaten bleek 't
gauw genoeg. Wat 'n verschil
Niet zó maar is MAÏZENA
DURYEA wereld vermaard ge
worden als het ideale bindmiddel
voor groenten, soepen en sausen.
Vr&dg dus niet alleen MAÏZENA
DURYEA, maar let op dat U ook
DURYEA krijgt.
W
Frits wilde per se alles nog eens
doornemen. Dit werd met gedempte
stem gezegd. De ijverige knaap zat
wel hoog en droog boven, doch ik
vreesde, dat ons stemmengerucht hem
toch nog storen zou en dan was ik
bij eventueel zakken nog mede schul
dig. Dies haastte ik me geruisloos weg
in de hoop aan de avond van de
„overmogen" dag met bloemetjes te
kunnen weerkeren.
Als je eenmaal op stap bent en exa
mendreiging laat je plannen dérail
leren, dan ga je naar een ander adres,
zo zijn we nu eenmaal. Daar was het
- niet zo geruchtloos.
Op zijn kop
Integendeel: het leek wel of de
hele huiselijke wereld op z'n kop
stond. Maar dan op een gezellige
manier. Er lag in de kamer een
uitgebreide garderobe te bezichti
gen. Van elk jeugdig lid van het
gezin was er wel wat bij en ieder
had zo. zijn of haar mening over
verandering of vernieuwing, of wat
er aan te pas kon komen.
Ik hoefde helemaal niet zachtjes te
doen en mocht zo nu en dan een
duit in het zakje doen als de menin
gen verdeeld bleven.
„Paskamer"
Om een poosje in zo'n „paskamer
te vertoeven, waar pittige en leutige
opmerkingen heen en weer vliegen,
is werkelijk alsof je aan de voor
avond van een feest bent gekomen,
waar ieder het feestkleed klaar wil
leggen, wat strikt genomen ook wel
zo is, al gaat het dan voor de jonge
garde niet om één dagje van vreugd
doch om weken van vrijheid en
vreugd. Maarde moeder als uit-
KRUISWOORDRAADSEL
i
TT
a
5
IO
n
'3
lö
HORIZONTAAL: 1. Vergiftige krui-
denplant, 7. beneden, 8. vogel, 9. he
mellichaam, 11. peer, 13. priem, 14.
boord van een stroom, 16. verschillend.
VERTICAAL: 2. Plat ovalen vat, 3.
halmen van gedorst koren, 4. edelge
steente, 5. ruwe bast, 6, verslag, 10.
verlangen, 12. wetboek. 15. onbelem
merd.
Oplossing vorige puzzle
HORIZONTAAL: 1. Havik, 4. gala, 6.
grol, 7. amok, 9. fa, 11. deken, 13. we,
15. nors, 16. eend, 17. eten, 18. welig.
VERTICAAL: 1. Ha, 2. vormen, 3. kolf,
4. grauw, 5. lood, 8. kennel, 10. Assen,
12. noot, 14. eeuw, 17. eg.
Helaas komen de verschillende
zomergroenten en fruitsoor-
ten in alle delen van ons land
nog niet geregeld aan de markt.
Hoe verder men verwijderd is van
de groente- en fruitcentra, hoe
slechter voor de huisvrouw, zowel
door de geringe aanvoer als door
de hoge prijs, de keuze zal zijn.
Waar „fruit" in het menu vermeld
staat, zal men dan ook zelf ter
plaatse vast moeten stellen welke
fruitsoort men zich deze week, ge
zien de prijs, kan veroorloven.
Men bedenke daarbij dat allerlei
groenten ook rauw gegeten kun
nen worden. Hierdoor blijven niet
alleen voedende bestanddelen, die
anders door koken verloren gaan,
behouden, maar men is door de
geringere hoeveelheid die men van
rauwe groente nodig heeft, ook
veel voordeliger uit (zie het menu
voor zaterdag).
Zondag: Tomatensoep; slavinken, tuin
bonen, aardappelen; grapefruit met
slagroom.
Maandag: Spitskoolrolletjes met kaas,
aardappelen en tomatensla; yoghurt
met aardbeien- of bessengelei.
Dinsdag: Bloemkool met saucijsjes en
aardappelen; fruit.
Woensdag: Bloemkoolsoep; stoofsla,
gehakt, aardappelen.
Donderdag: Tomaten gevuld met pad-
destoelenragoüt, komkommersla, ge
bakken aardappelen; gort met rozijnen.
Vrijdag: Gekookte vis met wortelen,
aardappelen, peterseliesaus; flensjes
met rabarber.
Vele groenten
kan men
ook rauw eten I
Zaterdag; Stamppot met rauwe spi
nazie en spekblokjes; fruit.
Recept: Schoteltje spitskool met
kaas.
1 spitskool, pond kaas, zout, bo
ter, paneermeel.
De kool schoonmaken en de buiten
ste bladeren er voorzichtig afhalen.
Deze koken in water met wat zout, tot
ze zacht maar nog niet gaar zijn. Een
reepje kaas in leder blad rollen, de rol
letjes in een vuurvaste schotel leggen,
bedekken met paneermeel en een kluit
je boter en er in de oven een bruin
korstje op laten komen. De rest van
de kool in reepjes snijden en met plak-
jes tomaten hiervan een smakelijke sla
maken.
Recept: Tomaten met paddestoelen-
ragoftt.
1 pond tomaten, 2% ons paddestoe
len, 25 g boter, 25 g bloem, 2% dl wa
ter, 1 bouillonblokje, zout, peper, des
gewenst peterselie.
De in vieren gesneden, schoongemaak
te paddestoelen smoren in de boter
(plm. 10 min.). Droog de bloem toevoe
gen en daarna met het water, waarin
een bouillonblokje is opgelost, een dik
ke saus ervan maken. De ragoüt op
smaak afmaken met wat zout en peper.
Van de tomaten een kapje afsnijden,
de tomaten voorzichtig uithollen en
vullen met de hete ragoüt. Het kapje
er weer op plaatsen en desgewenst be
strooien met wat fijngehakte peterselie.
overdag, doch dat geeft niet. Er is
toch niets fijner, dan gezellig met el
kaar in een eigengemaakte tent ta
kruipen en dan de boterhammen op
te eten, die moeder heeft meegege
ven. Die smaken in een tent tien maal
lekkerder dan thuis aan de tafel. Wat
die twee jonge gasten betreft, kunnen
ze gerust zijn. Die hebben maling aan
die grootse reisplannen. Ankie en
Rietje praten er echter druk over
mee. En toen Rietje hoorde, dat Jaap
Landelijke Zendingsdag
GOES, 26 juli. Donderdag
augustus a.s. zal de 45ste landelijke
Zendingsdag gehouden worden, uit
gaande van de Gereformeerde Bond
in de Nederlands Hervormde Kerk in
't prachtige bos te Driebergen-Rijsen-
burg. De "sprekers zullen zijn: ds. A.
Meijers, Ned. Herv. predikant te
Utrecht en voorzitter van de Gerefor
meerde Zendingsbond; ds. J. van den
Heuvel, Ned. Herv. Predikant te Ede
(Geld.)dr. H. van der Veen te Oegst-
geest, taalgeleerde en ds. G. Spilt,
Ned. Herv. Predikant te Ermelo. Om
2 uur wordt er een gedeelte uitge
zonden via de N.C.R.V. Tijdens deze
uitzending hoopt te spreken ds. P. v.
Wakeren, Ned. Herv. Predikant te
Stad aan 't Haringvliet en voorheen
zendeling onder de Toradja's. Verder
spreken ds. C. Treure, Ned. Herv.
Predikant te Ederveen en ds. J. de
Lange, Zendingsdirector van de
G.Z.B.
hebben het wat dikwijls over dat
mooie plan. Toch fijn van oom Jan
en tante Nel om dat te vragen. Op de
aardrijkskundeles van Frankrijk heeft
mijnheer Terlaak geen klagen over
gebrek aan aandacht bij Bert. Die
weet nu precies op een kilometer na,
waar oom en tante wonen. Nog iets
verder dan Parijs. Dat klinkt even
tjes, als je dat vertellen kunt. Na
tuurlijk zegt Bert niets over de voor
waarden, die vader er aan verbonden
heeft. Dat hoeft ook niet, want hij
zal wel blokken, tot hij beste cijfers
haalt. Haast elke avond hebben ze er
een poosje over gepraat. Vader heeft
het in ieder geval al zover voor el
kaar, dat hij, zodra de vakantie be-
gint, een weekje vrij heeft. „En als
de rapporten dan niet goed zijn?"
heeft moeder eens plagend gevraagd,
want die merkt best, dat vader net
zoveel zin in de tocht heeft als haar
jongens. „Dan ga ik alleen, of nee,
dan gaan wij samen en laten Jaap en
Bert hier het zaakje eens opknappen".
Jaap, die een echte leuke klant is, wil
al dadelijk beginnen met te vertellen,
hoe hij dat huishouden dan eens zou
aanpakken, maar moeder kijkt be
denkelijk naar de klok en Jaap zwijgt,
duikt diep over zijn meetkundeboek,
want daar is morgen een repetitie,
waar je volgens Jaap dan blaren van
onder je haren zou krijgen.
Ze leven allemaal mee thuis met
bet vakantieplan. Ankie, het oudste
zusje van twaalf jaar, is helemaal niet
jaloers, dat de twee grote broers zo'n
reis mogen maken. Dat komt mis-,
schien omdat moeder gezegd heeft,
dat er grote kans is, dat een ander
jaar tante ook wel eens zin in goede
hulp kan krijgen en dat daarom dan
de twee zusjes de reis zouden mogen
maken. Ankie is daar tevreden mee
en Rietje van tien jaar zou er nu nog
niet eens zin in hebben om zolang bij
moeder vandaan te zijn en dan ook
nog zo ver. De twee jongsten Han en
Jan hebben genoeg aan hun eigen
vakantieplannen. Ze hebben een
vriendje, die op een grote boerderij
woont en daar mogen ze echt gaan
kamperen. Natuurlijk alleen maar
toen hij uit school kwam, eens goed
aan zijn pruik, om te zien of er blaren
te zien waren.
Tussen al het leren door hebben de
jongens en ook vader, al heeft die dan
geen schoolwerk maar wel zijn eigen
werk als postbode, kans gezien fijne
wegenkaarten van Frankrijk te leen
te krijgen. Op zaterdagavonden is dat
een prachtig spel om met elkaar de
Zoveel
hoofden
zoveel (vakantie)
Gisteren was onze getrouwde collega jarig. Het hele stel peda
gogen ziet elkaar elke dag, maar op zo'n verjaardag zit de kring
weer compleet om mee te „verjaardagen", nu aangevuld met
enkele bestuursleden, vergezeld van de egaas. Onze getrouwde man
is ook ouderling, dies is ook de dominee present, die de ereplaats
krijgt. Als je omstreeks deze tijd des jaars je verjaardag hebt te vie
ren, dan kun je er honderd tegen één zeker van zijn, dat de komende
vakantie hét onderwerp van het gesprek zal worden. Zo gaat het als
het merendeel van het gezelschap uit schoolmensen bestaat.
Zoveel hoofden, zoveel zinnen, zegt
men wel eens, in dit geval zou men
deze woorden aldus kunnen wijzigen:
zoveel hoofden, zoveel verschillende
vakantieplannen. Geïukkig maar, dat
er te dien opzichte zoveel verschil
van mening is. Stel je eens voor, dat
men op de uitreis in bus of trein tot
de ontdekking kwam, dat alle gewaar
deerde medewerkers van de school
OUD ENWELS
VERHAAL
12)
„Ik vergeef het u", fluisterde hij
zacht, en voor een ogenblik werden
zijn ogen vochtig. Zacht en langzaam,
alsof hij vreesde de slapende te sto
ren, ging hij naar het bureau en nam
er het testament uit, dat hij er zelf
de vorige avond in had gelegd.
Op de omslag stond de datum. Die
wees twee en twintig jaar terug; een
paar maanden na de geboorte van de
zoon en erfgenaam van Richard Her
ford. Justin las die datum halfluid.
Hoe goed kon hij zich die eerste le
vensjaren van zijn broer nog herin
neren, toen deze nog een kind was als
nu zijn Pansy. Toen was er geen af
gunst of verdeeldheid tussen hen ge
weest. Bijna voelde hij de oude gene
genheid terugkomen, dat besef alsof
hij de beschermer van de kleine moest
zijn.
Maar hij bleef niet in de kamer. Hij
bracht het pakket naar beneden, en
gaf het aan zijn oom. Deze sneed het
lint door en verbrak het zegel met
een kalmte, die Justin verre was. Even
keek zijn oom naar de datum en de
ondertekening.
,Ja, ik zie het al", zei hij, terwijl
hij over zijn bril heenkeek, „wij heb
ben het opgesteld naar de verorde
ningen van de oude heer en hij heeft
het in mijn bijzijn getekend. Ja, ja, ik
wou, dat ik gisteren gekomen was. Ik
heb hem toen nog tot andere gedach
ten trachten te brengen, maar een
koppig man gaat zijn eigen weg. Hij
wendde het dove oor naar alles wat ik
in het midden bracht. Richard moest
onterfd worden en Justin moest de
erfgenaam zijn."
Maar hoe is dat!" riep Justin. Zijn
de schouder van zijn oom gebogen
naar het testament te staren. De da
tum was die van vier jaar geleden, de
tijd toen zijn stiefvader in zijn boos
heid het felst tegen Richard raasde.
Zonder haast te beseffen wat hij
deed, nam Justin de omslag, die op de
tafel lag en frommelde die in zijn zak.
Hij had nu geen tijd om na te denken;
hij moest tijd hebben om een beslis
sing te kunnen nemen.
De notaris, die het dove oor naar
hem toekeerde, ging intussen door
met zijn opmerkingen.
„Er is geen aanhangsel bij ge
maakt", zei hij. „Susanna krijgt vijf
honderd pond per jaar en het recht
om levenslang op Herford-Huis te
blijven wonen; voorts nog een paar
onbeduidende legaten. „Al het overige
komt aan mijn geliefde stiefzoon
Justin Webb, die de naam Herford zal
aannemen". Twee jaar geleden heb
ben we het landgoed geschat, en be
rekend, dat de inkomsten twee dui
zend pond zijn na aftrek van de vijf
honderd pond van je moeder, Justin.
En'de opbrengst kan nog veel groter
worden, als de plannen worden uitge
voerd, waar de oude heer heel veel
over sprak, maar waar hij nooit aan
begon. Daar heb je bijvoorbeeld de
Undercluff-kreek, waar een prachtige
oesterkwekerij van te maken is. In
tussen heeft de oude heer nu het
eerstgeboorterecht voor het landgoed
ingevoerd, zodat jij er niet zo vrij over
kunt beschikken als hij heeft gedaan;
het komt aan jou en je erfgenamen;
oudste zoon of bij ontstentenis oudste
dochter. 'Hij heeft aan Pansy ge-
dacht; hij hield zoveel van het kind.
hoofd bonsde, en het leek of hij zijn I Maar de arme Richard wordt in het
ogen niet kon geloven. Hij stond over testament niet anders genoemd dan
om te zeggen, dat hij onterfd is."
„O, mijn arme Richard, mijn arme
jongen!" kreet mevrouw Herford.
„Het testament deugt niet, Thomas;
het moet ongeldig worden verklaard.
O, mijn lieveling, mijn arme jongen!
Misschien is er nog wel een ander
testament, ergens verborgen. Laten
we het terstond gaan zoeken.'
„O ja, er bestaat nog een ander tes
tament", zei de heer Watson droogjes,
„dat hebben we voor hem opgesteld,
toen Richard zes maanden oud was,
en ik heb met dat testament heel wat
moeite gehad met hem. Ik vond het
geen goed testament, bijna even
slecht als dit en misschien nog veel
erger. Hij vermaakte toen alles aan
zijn zoon, zonder enige beperking of
voorwaarde. Voor jou, Susanna, was
in 't geheel niet gezorgd; je werd ge
heel afhankelijk van Dick. „Dan zal ze
wel maken, dat ze een goede moeder
voor hem is, als ze van hem moet le
ven", zei hij. Nu je begrijpt, hoe goed
je het bij Dick zou hebben".
,0, wat een testament!" riep me
vrouw Herford, „nog veel erger dan
dit. Richard zou natuurlijk alles in
korte tijd verkwisten, en waar moest
ik dan heen! Justin zal recht doen,
dat weet iedereen wel. Maar mijn ar
me jongen is altijd de verkeerde kant
opgegaan, en dat is ook geen wonder
met zo'n tiran van een vader."
Nu ze de inhoud hoorde van het
eerste testament, dat ze eigenhandig
had verbrand, voelde ze zich verzoend
met het tweede. Indien Richard in
het onbeperkte bezit kwam, zou er
voor haar niet veel hoop zijn, dat wist
ze wel.
(Wordt vervolgd)
met je in de trein of bus zaten.
Geen aardigheid aan.
De komende vakantie helpt ons
op de feestavond aan een levendig
discours. Uitvoerig bespreken we
de plannen en we zijn even gul met
het uitdelen van goede tips, door
ervaring verkregen, al3 onze harte
lijke gastvrouw met het aanbieden
van verrukkelijke eigengebakken
cake.
SLECHTS EEN VOORSPEL.
Bij het huiswaarts gaan in de late
avond wist ik niet, dat dit vakantie
allerlei slechts een klein voorspel was
van hetgeen ik vandaag te horen zou
krijgen.
Marien komt als laatste binnen in
de middagschooltijd. Zijn blijde snuit
schiet naar alle kanten vreugdestralen
uit en boven het gerucht van de hele
klas, die nog niet het sein tot stilte
kreeg, jubelt hij: „Me ome Marien is-
ter en me tante en Dirk en Doortje
en me ome het verkansie en as ikke
verkansie heb mag ikke naar me ome,
vaaar weg met de trein!" Dit ls het
begin.
Vier en veertig andere vakantie
plannen volgen, even verschillend als
die der groten. Er zijn er, die echt
op reis mogen, net als onze Marien,
velen zullen het bij een dagje naar
opoe of bij een tante laten. Even goed,
want zo'n dagje is het middelpunt
van de hele vakantie.
Leen vertelt, dat hij achter op de
fiets bij zijn moeder naar Goes zal
gaan en daar mag hij dan een hele
boel ijsjes eten. Leen streelt nu al
over zijn dikke buikje, dat belooft
voor hem dus een goede middag te
worden. Vakantieplannen kun je heb
ben, ook al blijf je thuis. Marijke
zegt, dat zij elke dag zal gaan wan
delen» met het nieuwe zusje, want
vader heeft een mooie nieuwe kinder
wagen gekocht. Mocht u dus te dien
tijde in ons dorp zijn, dan kunt u
er zeker van wezen, dat u ons Marijke
tegenkomt, de gloednieuwe wagen
duwend, waarin het even gloednieuwe
zusje ligt. Natuurlijk „ijs en weder
dienende".
Han denkt eenvoudig aan geen rei
zen, want hij zal vader gaan helpen
in de bogerd, want „die het 't stik
beste wegen uit te zoeken. Dat moet
je te voren wel goed doen, want als
je een omweg maakt, moet je dat be
zuren met heel wat trappen op je
fietsje. Maar nu zit de weg in hun
bol, net zo goed als de weg van huis
naar school. En vader heeft ook goed
navraag gedaan en die weet te ver
tellen, dat er overal wel wegwijzers
staan. O het woord Frankrijk is niet
van de lucht in het huis van de Van
Houtens. Als er gepraat mag worden,
na het leren is hetFrankrijk. Als
die praatjes soms- een beetje te lang
durig dreigen te worden, hoeft vader
enkel maar „Rapport" te zeggen en
er wordt gezwegen en ze werken
weer.
De laatste weken voor de vakantie
wordt er zo gezwoegd met al die re
petities, dat je zelfs het woord Frank
rijk niet meer hoort. Eindelijk
eindelijk is het dan zover, en alles is
dik in orde. Vader en moeder hoeven
heus niet te twijfelen. Jaap heeft zelfs
een tien op zijn rapport voor zijn
werkstukken op de ambachtsschool
en Bert heeft een negen en vier ach
ten.
Diezelfde middag gaat er een kaart
naar oom en tante, dat de reizigers
maandag zullen starten. De zondag
wil vader liever niet op pad zijn.
Al dat geleer is nu voor een poosje
van de baan, maar daarom hebben
Jaap en Bert heus nog geen rust. De
fietsen moeten een goed beurtje heb
ben, Jaap neemt op zich vaders fiets
ook eens onderhanden te nemen, wat
je hem kunt toevertrouwen en moe
der legt alles al vast op een stapel
wat mee moet voor de twee jongens.
Vader heeft niet zoveel nodig, want
na goed een week is hij weer thuis.
En dan moeten er heel wat beraad
slagingen zijn, hoe ze hun pakken
zullen verdelen op de fietsen. Moeder
zegt ook, dat ze er op moeten' reke
nen, dat er nog een aardig pakje zal
bijkomen met eetwaren en ook een
thermosfles en een paar bekers.
„Jonge, jonge", verzucht vader al
eens, „het lijkt wel of we een reis
om de wereld gaan maken", waarop
Bert zegt „Als dat nog eens waar
was!"
Maandagmorgen zijn ze allemaal om
vjjf uur present. Zelfs Han en Jan,
want die vinden het toch wel gewich
tig, dat vader en de broers zover weg
zullen gaan. Moeder maakt een stapel
brood klaar, waarvan vader voorspelt,
dat ze daarmee de boerderij van oom
en tante wel zullen halen. Moeder
lacht maar eens, want die weet te
goed, wat Jaap en Bert kunnen ver
werken en nu moeten ze bovendien
nog hele dagen fietsen. Dan kan Jaap
alleen wel een heel brood aan. Vader
sjort de koffer en de pakken vast en
in de fietstas gaat de thermosfles met
lekker warme koffie. Die eerste mor
gen zullen ze vast al niets te kort ko
men. Moeder met Ankie en Rietje,
Han en Jan, zwaaien net zo lang tot
de trekkers de hoek van de straat
om zijn.
De tocht is begonnen. Bert legt zich
voorover op het stuur en wil eens
goed gaan racen, maar vader zegt:
„Ho maat, even wachten, ik wil óók
mee en we moeten nogal een eindje
vort, dat halen we niet in zo'n vaar
tje".
(Wordt vervolgd)
druk". Hoe kun je er dan op uit?
Alleen van Chris' voornemen
krijgt u iets te horen. De vakantie
is bij hem geen luchthartige zaak.
Daarom spreekt hij met ernst over
hetgeen hij doen zal.
Hij zal., ,,'n 'onde 'okkie gaen tum-
mere, want dan kriegt-tie een 'ondje".
Dit vind ik, vooral voor een vakantie,
een zware opdracht en ik vraag, of
hij dat helemaal alleen zal moeten
doen. De knaap zegt zonder blikken
of blozen „ja", waarna ik hem beloof
na de vakantie dat kunststuk te ko
men bekijken, wat niet moeilijk is,
want hij woont schuin tegenover me.
Aangezien het echter nog geen va
kantie is, maan ik tot stilte en be
gint de ernst van ons werk weer.
NERGENS BETER.
Als ik thuis kom en m'n hospita
als altijd het vers gezette „bakje"
brengt, zegt ze, bedachtzaam, alsof ze
na rijp beraad tot dit besluit geko
men is: „Ik denk, dat ik van 'tjaar
maar-der-is thuis bluuf, want het is
nerreges beter". Anders ging ze twee
hele dagen naar een getrouwde zuster
in de stad.
Tot zoveel levenswijsheid komt men
zeker als men ouder ls geworden,
maar voorlopig heb ik nog wel plan
nen, al lieb ik daar vanmiddag met
geen woord over gerept, omdat mijn
vijfenveertig onderdanen me niet
eens aan het woord lieten komen, vol
als ze waren met hun eigen besognes.
Zijn we dikwijls niet net als de
kinderen? Wat ons in dit opzicht niet
tot ere strekt.