4ÈM ZINHEN Jaap PUZZLE KEUKEN Het verwisselde testament Serf in Frankrijk Zaterdag 28 juli 1956 Tussen hei ZWART der examens DER VAKANTIE Huisvrouwen slichtten miljoenen onderneming 9 van de 10 vrouwen zeggen „Ja" Voor de vrouw VANDAAG EENS UIT DE Thuis of op reis: geen school! ZEEUWSCH WEEKEND pagina 8 en het Het leven van de meeste vrouwen cirkelt in deze tijd des jaars wel om de twee woorden examen (of overgang) en vakantie. Het ene woord roept bij de slachtoffers de meest zwarte gedachten op, waarop moeder vanzelfsprekend sterk reageert, en het andere woord geeft perspectief op vrijheid en vreugd, waarvan ook weer bij moeder de weerslag te bemerken is. Zo wordt geslingerd tussen het wit van de vakantie en het Jioart van al die examendreigingen. Geen wonder, dat het haar soms grijs voor de ogen schemert. Gelukkig, dat zelfs het meest pessimistische examenslachtoffer tenslotte gaat denken: nou ja, al gaat het dan verkeerd, dan komt er toch nog de vakantie Intussen: moeder zweeft zo tussen voerster van die hele garderobe-meta- beide gebieden in. Ze zorgt voor rust »n vrede vlak voor de periculeuze dag en maakt in gedachten en passant het program op voor de weken van vrijheid en rekent uit wat er nodig ls voor de garderobe. Toch een moeilijke positie al maar heen en weer te worden ge trokken, want je kunt eenvoudig niet tussenin blijven staan. Daar zijn de beide werelden te verschil lend voor. Vlug weggeslopen Deze week kwam ik op een middag in twee, nee eigenlijk in drie geheel andere verschillende zönes terecht. Eerst stapte ik ergens binnen, heb daar slechts even vertoefd en ben er op de tenen weer uitgeslopen. Als je het zo leest, zou je denken, dat ik een inbraak gepleegd heb. Dat is echt niet waar. Dat schrijf ik er maar gauw achter, voor het geval die ge dachte bij u zou opkomen. Nee, de zaak ligt anders. Heel hui selijk stapte ik ergens binnen, vond daar alles zo geruchtloos, dat ik het gevoel kreeg: hier is watDaarom vroeg ik de vrouw des huizes op de „man" af, was er gaande raas. „Eigen lijk niets ,nou ja niets.... Frits (ik noem de knaap maar even zo) moet overmorgen examen doen." De brede veertien Daarom had de meelevende moeder de verdere levende have van haar gezin voor een paar uur de brede veertien opgestuurd, want genoemde morfose, zal wel het gevoel hebben gekregen, dat haar haren van schrik overeind gingen staan vanwege de veelheid der wensen, wat een even grote veelheid van werk zal mee brengen. Nog niet „bedreigd" Om zelf ook een beetje in even wicht te blijven ben ik toen naar een ander plekje gegaan om mijn op wachting te maken bij een schattige jongedame van nog geen twee weken oud. Die had nog geen enkel vakantie probleem, piekerde zelfs niet over haar zomertoiletjes en is, voorzover me be kend, nog niet bedreigd door examen angsten- Je weet natuurlijk niet wat de naaste toekomst zal opleveren. Het kan best zijn, dat er een decreet wordt uitgevaardigd van overheids wege, dat jongelieden vanaf twee weken oud zich moeten voorbereiden open dan zitten die prullen er mee en dus ook de moeders. Nu ech ter daarvan nog niets bekend was, had de jongedame vrede met de hele wereld en met zichzelf en ook nu kan hetzelfde gezegd worden, dus ook de moeder. Daarom was daar een eiland je van rust temidden van alle exa mens en vakantiegewoel. Rust weergekeerd En straks na de zwarte examen tijd en de glanzend witte feest- weken van de midzomervreugde, zegt elke moeder, die nu of omdat ze zelf uit kan of enkel maar mee levend in de vreugd der kinderen op blijde toon over vakantie spreekt, op geheel andere en toch echt te vreden manier: „En nou is de rust weergekeerd". Op die manier zijn we altijd ver genoegd, wat wel gelukkig is, omdat we deze stemming in het gezin wel broodnodig hebben. En met onver woestbaar optimisme zeggen we nu ook nog: „Het is zo lang koud ge- Waarschijnlijk de eerste Industriële onderneming, geheel opgezet en gefi- nancleerd door huisvrouwen In de Unie van Zuid-Afrlka, is thans ln vol be drijf. De onderneming draagt de naam van eerste nationale thee- en korrie- fabriek en werd in april van het vorige Jaar door 1300 huisvrouwen opgericht. Het bedrijf voorziet thans geheel Zutd- Afrika en Zuidwest-Afrika van één merk koffie en twee merken thee, ter wijl het aantal vrouwelijke aandeelhoud sters gestegen is tot ruim 10.000, waar door het aandelenkapitaal nu tien mil joen gulden bedraagt. De dames zijn van mening, dat slechts hulsvrouwen kunnen weten hoe koffie en thee gefa briceerd en verkocht kunnen worden. En moeder zit er midden tussen weest, als de kinderen eenmaal vrij hebben, zal het vast wel anders en beter zijn, dan kunnen ze hele dagen van zon en buitenlucht genieten". Weet u wel een andere mensen groep, die altijd zo vol goede moed is als moeders? Ik niet. Intussen wens ik die optimistische mensengroep wel een extra dosis sterkte toe, want die is nu best te ge bruiken. DE RAPPORTEN ZIJN GOED EN DUS.... OP REIS Jonge jonge, wat is dat een lange tijd tussen februari en de zomerva kantie, vooral als je elke dag zit te ploeteren op een stel lessen, dat niet mis is. Ja geplóéterd hebben Jaap en Bert. Het is waar, ze hebben altijd wel hun best gedaan, maar als je weet, dat er een vakantie in Frank rijk van af hangt.... dan zet je toch „uuluc, ual oaae je beste beentje voor, want dat is verzuchtte over een geweldige repe- wel iets, dat aanlokt. Jaap en Bert Waar hij blaren van onder zijn haren zou krijgen, trok ze 's middags Ingezonden Mededeling (adv.) als U ze vraagt of se wel MAÏZENA DURYEA gebruiken. Maar er *i)n er onder, die ziek vergissen. Die vroegen wel - en welbewust - MAÏZENA DURYEA maar *f) waren te goedgelovig en letten niet op de naam DURYEA, die beslist op 't pak moet staan. Jawel - uit de resultaten bleek 't gauw genoeg. Wat 'n verschil Niet zó maar is MAÏZENA DURYEA wereld vermaard ge worden als het ideale bindmiddel voor groenten, soepen en sausen. Vr&dg dus niet alleen MAÏZENA DURYEA, maar let op dat U ook DURYEA krijgt. W Frits wilde per se alles nog eens doornemen. Dit werd met gedempte stem gezegd. De ijverige knaap zat wel hoog en droog boven, doch ik vreesde, dat ons stemmengerucht hem toch nog storen zou en dan was ik bij eventueel zakken nog mede schul dig. Dies haastte ik me geruisloos weg in de hoop aan de avond van de „overmogen" dag met bloemetjes te kunnen weerkeren. Als je eenmaal op stap bent en exa mendreiging laat je plannen dérail leren, dan ga je naar een ander adres, zo zijn we nu eenmaal. Daar was het - niet zo geruchtloos. Op zijn kop Integendeel: het leek wel of de hele huiselijke wereld op z'n kop stond. Maar dan op een gezellige manier. Er lag in de kamer een uitgebreide garderobe te bezichti gen. Van elk jeugdig lid van het gezin was er wel wat bij en ieder had zo. zijn of haar mening over verandering of vernieuwing, of wat er aan te pas kon komen. Ik hoefde helemaal niet zachtjes te doen en mocht zo nu en dan een duit in het zakje doen als de menin gen verdeeld bleven. „Paskamer" Om een poosje in zo'n „paskamer te vertoeven, waar pittige en leutige opmerkingen heen en weer vliegen, is werkelijk alsof je aan de voor avond van een feest bent gekomen, waar ieder het feestkleed klaar wil leggen, wat strikt genomen ook wel zo is, al gaat het dan voor de jonge garde niet om één dagje van vreugd doch om weken van vrijheid en vreugd. Maarde moeder als uit- KRUISWOORDRAADSEL i TT a 5 IO n '3 lö HORIZONTAAL: 1. Vergiftige krui- denplant, 7. beneden, 8. vogel, 9. he mellichaam, 11. peer, 13. priem, 14. boord van een stroom, 16. verschillend. VERTICAAL: 2. Plat ovalen vat, 3. halmen van gedorst koren, 4. edelge steente, 5. ruwe bast, 6, verslag, 10. verlangen, 12. wetboek. 15. onbelem merd. Oplossing vorige puzzle HORIZONTAAL: 1. Havik, 4. gala, 6. grol, 7. amok, 9. fa, 11. deken, 13. we, 15. nors, 16. eend, 17. eten, 18. welig. VERTICAAL: 1. Ha, 2. vormen, 3. kolf, 4. grauw, 5. lood, 8. kennel, 10. Assen, 12. noot, 14. eeuw, 17. eg. Helaas komen de verschillende zomergroenten en fruitsoor- ten in alle delen van ons land nog niet geregeld aan de markt. Hoe verder men verwijderd is van de groente- en fruitcentra, hoe slechter voor de huisvrouw, zowel door de geringe aanvoer als door de hoge prijs, de keuze zal zijn. Waar „fruit" in het menu vermeld staat, zal men dan ook zelf ter plaatse vast moeten stellen welke fruitsoort men zich deze week, ge zien de prijs, kan veroorloven. Men bedenke daarbij dat allerlei groenten ook rauw gegeten kun nen worden. Hierdoor blijven niet alleen voedende bestanddelen, die anders door koken verloren gaan, behouden, maar men is door de geringere hoeveelheid die men van rauwe groente nodig heeft, ook veel voordeliger uit (zie het menu voor zaterdag). Zondag: Tomatensoep; slavinken, tuin bonen, aardappelen; grapefruit met slagroom. Maandag: Spitskoolrolletjes met kaas, aardappelen en tomatensla; yoghurt met aardbeien- of bessengelei. Dinsdag: Bloemkool met saucijsjes en aardappelen; fruit. Woensdag: Bloemkoolsoep; stoofsla, gehakt, aardappelen. Donderdag: Tomaten gevuld met pad- destoelenragoüt, komkommersla, ge bakken aardappelen; gort met rozijnen. Vrijdag: Gekookte vis met wortelen, aardappelen, peterseliesaus; flensjes met rabarber. Vele groenten kan men ook rauw eten I Zaterdag; Stamppot met rauwe spi nazie en spekblokjes; fruit. Recept: Schoteltje spitskool met kaas. 1 spitskool, pond kaas, zout, bo ter, paneermeel. De kool schoonmaken en de buiten ste bladeren er voorzichtig afhalen. Deze koken in water met wat zout, tot ze zacht maar nog niet gaar zijn. Een reepje kaas in leder blad rollen, de rol letjes in een vuurvaste schotel leggen, bedekken met paneermeel en een kluit je boter en er in de oven een bruin korstje op laten komen. De rest van de kool in reepjes snijden en met plak- jes tomaten hiervan een smakelijke sla maken. Recept: Tomaten met paddestoelen- ragoftt. 1 pond tomaten, 2% ons paddestoe len, 25 g boter, 25 g bloem, 2% dl wa ter, 1 bouillonblokje, zout, peper, des gewenst peterselie. De in vieren gesneden, schoongemaak te paddestoelen smoren in de boter (plm. 10 min.). Droog de bloem toevoe gen en daarna met het water, waarin een bouillonblokje is opgelost, een dik ke saus ervan maken. De ragoüt op smaak afmaken met wat zout en peper. Van de tomaten een kapje afsnijden, de tomaten voorzichtig uithollen en vullen met de hete ragoüt. Het kapje er weer op plaatsen en desgewenst be strooien met wat fijngehakte peterselie. overdag, doch dat geeft niet. Er is toch niets fijner, dan gezellig met el kaar in een eigengemaakte tent ta kruipen en dan de boterhammen op te eten, die moeder heeft meegege ven. Die smaken in een tent tien maal lekkerder dan thuis aan de tafel. Wat die twee jonge gasten betreft, kunnen ze gerust zijn. Die hebben maling aan die grootse reisplannen. Ankie en Rietje praten er echter druk over mee. En toen Rietje hoorde, dat Jaap Landelijke Zendingsdag GOES, 26 juli. Donderdag augustus a.s. zal de 45ste landelijke Zendingsdag gehouden worden, uit gaande van de Gereformeerde Bond in de Nederlands Hervormde Kerk in 't prachtige bos te Driebergen-Rijsen- burg. De "sprekers zullen zijn: ds. A. Meijers, Ned. Herv. predikant te Utrecht en voorzitter van de Gerefor meerde Zendingsbond; ds. J. van den Heuvel, Ned. Herv. Predikant te Ede (Geld.)dr. H. van der Veen te Oegst- geest, taalgeleerde en ds. G. Spilt, Ned. Herv. Predikant te Ermelo. Om 2 uur wordt er een gedeelte uitge zonden via de N.C.R.V. Tijdens deze uitzending hoopt te spreken ds. P. v. Wakeren, Ned. Herv. Predikant te Stad aan 't Haringvliet en voorheen zendeling onder de Toradja's. Verder spreken ds. C. Treure, Ned. Herv. Predikant te Ederveen en ds. J. de Lange, Zendingsdirector van de G.Z.B. hebben het wat dikwijls over dat mooie plan. Toch fijn van oom Jan en tante Nel om dat te vragen. Op de aardrijkskundeles van Frankrijk heeft mijnheer Terlaak geen klagen over gebrek aan aandacht bij Bert. Die weet nu precies op een kilometer na, waar oom en tante wonen. Nog iets verder dan Parijs. Dat klinkt even tjes, als je dat vertellen kunt. Na tuurlijk zegt Bert niets over de voor waarden, die vader er aan verbonden heeft. Dat hoeft ook niet, want hij zal wel blokken, tot hij beste cijfers haalt. Haast elke avond hebben ze er een poosje over gepraat. Vader heeft het in ieder geval al zover voor el kaar, dat hij, zodra de vakantie be- gint, een weekje vrij heeft. „En als de rapporten dan niet goed zijn?" heeft moeder eens plagend gevraagd, want die merkt best, dat vader net zoveel zin in de tocht heeft als haar jongens. „Dan ga ik alleen, of nee, dan gaan wij samen en laten Jaap en Bert hier het zaakje eens opknappen". Jaap, die een echte leuke klant is, wil al dadelijk beginnen met te vertellen, hoe hij dat huishouden dan eens zou aanpakken, maar moeder kijkt be denkelijk naar de klok en Jaap zwijgt, duikt diep over zijn meetkundeboek, want daar is morgen een repetitie, waar je volgens Jaap dan blaren van onder je haren zou krijgen. Ze leven allemaal mee thuis met bet vakantieplan. Ankie, het oudste zusje van twaalf jaar, is helemaal niet jaloers, dat de twee grote broers zo'n reis mogen maken. Dat komt mis-, schien omdat moeder gezegd heeft, dat er grote kans is, dat een ander jaar tante ook wel eens zin in goede hulp kan krijgen en dat daarom dan de twee zusjes de reis zouden mogen maken. Ankie is daar tevreden mee en Rietje van tien jaar zou er nu nog niet eens zin in hebben om zolang bij moeder vandaan te zijn en dan ook nog zo ver. De twee jongsten Han en Jan hebben genoeg aan hun eigen vakantieplannen. Ze hebben een vriendje, die op een grote boerderij woont en daar mogen ze echt gaan kamperen. Natuurlijk alleen maar toen hij uit school kwam, eens goed aan zijn pruik, om te zien of er blaren te zien waren. Tussen al het leren door hebben de jongens en ook vader, al heeft die dan geen schoolwerk maar wel zijn eigen werk als postbode, kans gezien fijne wegenkaarten van Frankrijk te leen te krijgen. Op zaterdagavonden is dat een prachtig spel om met elkaar de Zoveel hoofden zoveel (vakantie) Gisteren was onze getrouwde collega jarig. Het hele stel peda gogen ziet elkaar elke dag, maar op zo'n verjaardag zit de kring weer compleet om mee te „verjaardagen", nu aangevuld met enkele bestuursleden, vergezeld van de egaas. Onze getrouwde man is ook ouderling, dies is ook de dominee present, die de ereplaats krijgt. Als je omstreeks deze tijd des jaars je verjaardag hebt te vie ren, dan kun je er honderd tegen één zeker van zijn, dat de komende vakantie hét onderwerp van het gesprek zal worden. Zo gaat het als het merendeel van het gezelschap uit schoolmensen bestaat. Zoveel hoofden, zoveel zinnen, zegt men wel eens, in dit geval zou men deze woorden aldus kunnen wijzigen: zoveel hoofden, zoveel verschillende vakantieplannen. Geïukkig maar, dat er te dien opzichte zoveel verschil van mening is. Stel je eens voor, dat men op de uitreis in bus of trein tot de ontdekking kwam, dat alle gewaar deerde medewerkers van de school OUD ENWELS VERHAAL 12) „Ik vergeef het u", fluisterde hij zacht, en voor een ogenblik werden zijn ogen vochtig. Zacht en langzaam, alsof hij vreesde de slapende te sto ren, ging hij naar het bureau en nam er het testament uit, dat hij er zelf de vorige avond in had gelegd. Op de omslag stond de datum. Die wees twee en twintig jaar terug; een paar maanden na de geboorte van de zoon en erfgenaam van Richard Her ford. Justin las die datum halfluid. Hoe goed kon hij zich die eerste le vensjaren van zijn broer nog herin neren, toen deze nog een kind was als nu zijn Pansy. Toen was er geen af gunst of verdeeldheid tussen hen ge weest. Bijna voelde hij de oude gene genheid terugkomen, dat besef alsof hij de beschermer van de kleine moest zijn. Maar hij bleef niet in de kamer. Hij bracht het pakket naar beneden, en gaf het aan zijn oom. Deze sneed het lint door en verbrak het zegel met een kalmte, die Justin verre was. Even keek zijn oom naar de datum en de ondertekening. ,Ja, ik zie het al", zei hij, terwijl hij over zijn bril heenkeek, „wij heb ben het opgesteld naar de verorde ningen van de oude heer en hij heeft het in mijn bijzijn getekend. Ja, ja, ik wou, dat ik gisteren gekomen was. Ik heb hem toen nog tot andere gedach ten trachten te brengen, maar een koppig man gaat zijn eigen weg. Hij wendde het dove oor naar alles wat ik in het midden bracht. Richard moest onterfd worden en Justin moest de erfgenaam zijn." Maar hoe is dat!" riep Justin. Zijn de schouder van zijn oom gebogen naar het testament te staren. De da tum was die van vier jaar geleden, de tijd toen zijn stiefvader in zijn boos heid het felst tegen Richard raasde. Zonder haast te beseffen wat hij deed, nam Justin de omslag, die op de tafel lag en frommelde die in zijn zak. Hij had nu geen tijd om na te denken; hij moest tijd hebben om een beslis sing te kunnen nemen. De notaris, die het dove oor naar hem toekeerde, ging intussen door met zijn opmerkingen. „Er is geen aanhangsel bij ge maakt", zei hij. „Susanna krijgt vijf honderd pond per jaar en het recht om levenslang op Herford-Huis te blijven wonen; voorts nog een paar onbeduidende legaten. „Al het overige komt aan mijn geliefde stiefzoon Justin Webb, die de naam Herford zal aannemen". Twee jaar geleden heb ben we het landgoed geschat, en be rekend, dat de inkomsten twee dui zend pond zijn na aftrek van de vijf honderd pond van je moeder, Justin. En'de opbrengst kan nog veel groter worden, als de plannen worden uitge voerd, waar de oude heer heel veel over sprak, maar waar hij nooit aan begon. Daar heb je bijvoorbeeld de Undercluff-kreek, waar een prachtige oesterkwekerij van te maken is. In tussen heeft de oude heer nu het eerstgeboorterecht voor het landgoed ingevoerd, zodat jij er niet zo vrij over kunt beschikken als hij heeft gedaan; het komt aan jou en je erfgenamen; oudste zoon of bij ontstentenis oudste dochter. 'Hij heeft aan Pansy ge- dacht; hij hield zoveel van het kind. hoofd bonsde, en het leek of hij zijn I Maar de arme Richard wordt in het ogen niet kon geloven. Hij stond over testament niet anders genoemd dan om te zeggen, dat hij onterfd is." „O, mijn arme Richard, mijn arme jongen!" kreet mevrouw Herford. „Het testament deugt niet, Thomas; het moet ongeldig worden verklaard. O, mijn lieveling, mijn arme jongen! Misschien is er nog wel een ander testament, ergens verborgen. Laten we het terstond gaan zoeken.' „O ja, er bestaat nog een ander tes tament", zei de heer Watson droogjes, „dat hebben we voor hem opgesteld, toen Richard zes maanden oud was, en ik heb met dat testament heel wat moeite gehad met hem. Ik vond het geen goed testament, bijna even slecht als dit en misschien nog veel erger. Hij vermaakte toen alles aan zijn zoon, zonder enige beperking of voorwaarde. Voor jou, Susanna, was in 't geheel niet gezorgd; je werd ge heel afhankelijk van Dick. „Dan zal ze wel maken, dat ze een goede moeder voor hem is, als ze van hem moet le ven", zei hij. Nu je begrijpt, hoe goed je het bij Dick zou hebben". ,0, wat een testament!" riep me vrouw Herford, „nog veel erger dan dit. Richard zou natuurlijk alles in korte tijd verkwisten, en waar moest ik dan heen! Justin zal recht doen, dat weet iedereen wel. Maar mijn ar me jongen is altijd de verkeerde kant opgegaan, en dat is ook geen wonder met zo'n tiran van een vader." Nu ze de inhoud hoorde van het eerste testament, dat ze eigenhandig had verbrand, voelde ze zich verzoend met het tweede. Indien Richard in het onbeperkte bezit kwam, zou er voor haar niet veel hoop zijn, dat wist ze wel. (Wordt vervolgd) met je in de trein of bus zaten. Geen aardigheid aan. De komende vakantie helpt ons op de feestavond aan een levendig discours. Uitvoerig bespreken we de plannen en we zijn even gul met het uitdelen van goede tips, door ervaring verkregen, al3 onze harte lijke gastvrouw met het aanbieden van verrukkelijke eigengebakken cake. SLECHTS EEN VOORSPEL. Bij het huiswaarts gaan in de late avond wist ik niet, dat dit vakantie allerlei slechts een klein voorspel was van hetgeen ik vandaag te horen zou krijgen. Marien komt als laatste binnen in de middagschooltijd. Zijn blijde snuit schiet naar alle kanten vreugdestralen uit en boven het gerucht van de hele klas, die nog niet het sein tot stilte kreeg, jubelt hij: „Me ome Marien is- ter en me tante en Dirk en Doortje en me ome het verkansie en as ikke verkansie heb mag ikke naar me ome, vaaar weg met de trein!" Dit ls het begin. Vier en veertig andere vakantie plannen volgen, even verschillend als die der groten. Er zijn er, die echt op reis mogen, net als onze Marien, velen zullen het bij een dagje naar opoe of bij een tante laten. Even goed, want zo'n dagje is het middelpunt van de hele vakantie. Leen vertelt, dat hij achter op de fiets bij zijn moeder naar Goes zal gaan en daar mag hij dan een hele boel ijsjes eten. Leen streelt nu al over zijn dikke buikje, dat belooft voor hem dus een goede middag te worden. Vakantieplannen kun je heb ben, ook al blijf je thuis. Marijke zegt, dat zij elke dag zal gaan wan delen» met het nieuwe zusje, want vader heeft een mooie nieuwe kinder wagen gekocht. Mocht u dus te dien tijde in ons dorp zijn, dan kunt u er zeker van wezen, dat u ons Marijke tegenkomt, de gloednieuwe wagen duwend, waarin het even gloednieuwe zusje ligt. Natuurlijk „ijs en weder dienende". Han denkt eenvoudig aan geen rei zen, want hij zal vader gaan helpen in de bogerd, want „die het 't stik beste wegen uit te zoeken. Dat moet je te voren wel goed doen, want als je een omweg maakt, moet je dat be zuren met heel wat trappen op je fietsje. Maar nu zit de weg in hun bol, net zo goed als de weg van huis naar school. En vader heeft ook goed navraag gedaan en die weet te ver tellen, dat er overal wel wegwijzers staan. O het woord Frankrijk is niet van de lucht in het huis van de Van Houtens. Als er gepraat mag worden, na het leren is hetFrankrijk. Als die praatjes soms- een beetje te lang durig dreigen te worden, hoeft vader enkel maar „Rapport" te zeggen en er wordt gezwegen en ze werken weer. De laatste weken voor de vakantie wordt er zo gezwoegd met al die re petities, dat je zelfs het woord Frank rijk niet meer hoort. Eindelijk eindelijk is het dan zover, en alles is dik in orde. Vader en moeder hoeven heus niet te twijfelen. Jaap heeft zelfs een tien op zijn rapport voor zijn werkstukken op de ambachtsschool en Bert heeft een negen en vier ach ten. Diezelfde middag gaat er een kaart naar oom en tante, dat de reizigers maandag zullen starten. De zondag wil vader liever niet op pad zijn. Al dat geleer is nu voor een poosje van de baan, maar daarom hebben Jaap en Bert heus nog geen rust. De fietsen moeten een goed beurtje heb ben, Jaap neemt op zich vaders fiets ook eens onderhanden te nemen, wat je hem kunt toevertrouwen en moe der legt alles al vast op een stapel wat mee moet voor de twee jongens. Vader heeft niet zoveel nodig, want na goed een week is hij weer thuis. En dan moeten er heel wat beraad slagingen zijn, hoe ze hun pakken zullen verdelen op de fietsen. Moeder zegt ook, dat ze er op moeten' reke nen, dat er nog een aardig pakje zal bijkomen met eetwaren en ook een thermosfles en een paar bekers. „Jonge, jonge", verzucht vader al eens, „het lijkt wel of we een reis om de wereld gaan maken", waarop Bert zegt „Als dat nog eens waar was!" Maandagmorgen zijn ze allemaal om vjjf uur present. Zelfs Han en Jan, want die vinden het toch wel gewich tig, dat vader en de broers zover weg zullen gaan. Moeder maakt een stapel brood klaar, waarvan vader voorspelt, dat ze daarmee de boerderij van oom en tante wel zullen halen. Moeder lacht maar eens, want die weet te goed, wat Jaap en Bert kunnen ver werken en nu moeten ze bovendien nog hele dagen fietsen. Dan kan Jaap alleen wel een heel brood aan. Vader sjort de koffer en de pakken vast en in de fietstas gaat de thermosfles met lekker warme koffie. Die eerste mor gen zullen ze vast al niets te kort ko men. Moeder met Ankie en Rietje, Han en Jan, zwaaien net zo lang tot de trekkers de hoek van de straat om zijn. De tocht is begonnen. Bert legt zich voorover op het stuur en wil eens goed gaan racen, maar vader zegt: „Ho maat, even wachten, ik wil óók mee en we moeten nogal een eindje vort, dat halen we niet in zo'n vaar tje". (Wordt vervolgd) druk". Hoe kun je er dan op uit? Alleen van Chris' voornemen krijgt u iets te horen. De vakantie is bij hem geen luchthartige zaak. Daarom spreekt hij met ernst over hetgeen hij doen zal. Hij zal., ,,'n 'onde 'okkie gaen tum- mere, want dan kriegt-tie een 'ondje". Dit vind ik, vooral voor een vakantie, een zware opdracht en ik vraag, of hij dat helemaal alleen zal moeten doen. De knaap zegt zonder blikken of blozen „ja", waarna ik hem beloof na de vakantie dat kunststuk te ko men bekijken, wat niet moeilijk is, want hij woont schuin tegenover me. Aangezien het echter nog geen va kantie is, maan ik tot stilte en be gint de ernst van ons werk weer. NERGENS BETER. Als ik thuis kom en m'n hospita als altijd het vers gezette „bakje" brengt, zegt ze, bedachtzaam, alsof ze na rijp beraad tot dit besluit geko men is: „Ik denk, dat ik van 'tjaar maar-der-is thuis bluuf, want het is nerreges beter". Anders ging ze twee hele dagen naar een getrouwde zuster in de stad. Tot zoveel levenswijsheid komt men zeker als men ouder ls geworden, maar voorlopig heb ik nog wel plan nen, al lieb ik daar vanmiddag met geen woord over gerept, omdat mijn vijfenveertig onderdanen me niet eens aan het woord lieten komen, vol als ze waren met hun eigen besognes. Zijn we dikwijls niet net als de kinderen? Wat ons in dit opzicht niet tot ere strekt.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 8