baayens
AARDAPPEL
met melk meer mans
Prettige ontmoeting op Rotterdams stationsplein
KLASSIEK
„wandelpakje"
liet haar kinderen in de steek...
Het verhaal van Letje en Ireentje
BEKEND ZANGERES TROUWDE
Uit mijn klas
Onder
Opletten de boodschap
ZEEUWSCH DAGBLAD
Koffers sjouwei
r-N
Voor een reisje naar
Kaiwijk
1 l orige week was ik op reis. Neen, nu was het eens anders
dan gewoon, want het had niets met ons Weekend uit
staande. Buitengewoon was ook, dat ik een koffer van for
maat en gewicht hij me had. Net had ik twee stappen op het
Rotterdamse stationsplein gedaan, of daar hoorde ik naast me:
„Koffers dragen mevrouw?" Een kruier denkt u? Er helemaal
naast, want toen ik in de richting van de stem keek, kwam ik
ongeveer ter hoogte van mijn middel. „Wel nee, joch", zei ik,
„daar vlak bij (nog geen honderd meter verder) komt de tram,
die ik hebben moet. Dat is de moeite niet waard hoor." „Ja
maar mevrouw, ik moet geld verdienen voor ons reisje naar
Katwijk".
kinderen zelf eens goed in de ogen
kunnen zien, dan weet je al gauw
wat voor vlees je in de kuip hebt.
En dan wil ik bekennen, dat ik zo
in het algemeen gesproken ook vol
Ingezonden Mededeling (adv.)
PubllfcoHe Nederlands Zuivelbureou, 's Gravonhagt
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Van een reis,
een aardig joch,
een Engelsman
en een koffer
Toen bekeek ik die „kruier" even
nauwkeurig. Een kerel van circa tien
jaar, met een open en klare blik. Zo
tazien kwam hij uit een heel, heel be
scheiden, maar proper en net milieu.
Ja overziet dat in een seconde. Toen
zette ik gelaten mijn koffer neer en
zei: „Daar zal ik dan maar aan mee
betalen". De jonge man had de kof
fer al beet, sjouwde er kordaat mee
vooruit, terwijl hij me heel monter on
der het oog bracht, dat het maar goed
was, dat hij er was, want dat was een
zware koffer, die kon ik vast niet naar
de tram dragen! Hij wèl, want hij was
sterk. Veel nadruk op „sterk" er bij
denken.
Levensprogram
En mensen, u zult er versteld van
staan wat er in honderd meter gaans
kan worden meegedeeld'. Heel zijn le
vensprogram kreeg ik te horen. Én dat
was niet mis. Maar er was nog meer.
Direct nadat hij mijn koffer op zijn
xwaarte getaxeerd had, kwam er een
jolige grijns op zijn snuit.
„Mevrouw d'rnet zee d'r een Engels
man wat tege me, maar die kon 'k niet
verstaan en ik zee: „I speak not Eng
lish". Grammaticaal niet onberispelijk,
maar de uitspraak van dat joch was
best. „Jammer", ging hij verder, „want
nou kon ik niks verdienen. Maar ik
kan tot twintig tellen in 't Engels."
Prestatie
Dat vond ik een reuze prestatie. Al
leen heb je er voor conversatie met
een Engelsman niet veel aan, daarom
moest zijn gesprek met die Engelse
mijnheer wel mislukken, wat me nog
voor hem spijt.
Even nam ik de proef en vroeg
om dan eens te tellen, en ja hoor.
Het kwam er vlot uit, alleen de uit
spraak van twintig was niet hele
maal juist. Ik prees hem geweldig,
maar zei het van die twintig en op
nieuw bewees de knaap, dat er wat
In zat, want onmiddellijk kwam de
vraag: „Hoe mot 't dan mevrouw?"
Ik gaf hem de juiste uitspraak, die
hij een keer of drie herhaalde, waarna
hij berustend zei: „Nou ja u bent in
Uitermate geschikt voor de iets
oudere dames is het patroon,
dat wij u deze week brengen.
Het is een keurig wandelpakje,
dat erg slank maakt. Het rokje
heeft twee stolplooien voor en
middenachter een halve plooi. De
kraag heeft een aparte rever, ter
wijl vanuit de halslijn de ruimte
keurig wordt verwerkt. De mou
wen zijn ingezet en driekwart. Ge
maakt van het grovere linnen is
dit zeker een modelletje, waarmee
u successen zult boeken. Dit pa
troon (no. 217) is verkrijgbaar in
de maten 44, 46 en 48 (maat 50 op
bestelling) en de benodigde stof is
4.50 meter a 90 cm.
Wijze van bestellen
Plak aan de adreszijde van een brief
kaart, naast en buiten het frankeer'
zegel, het verschuldigde bedrag
(f 0,95) aan geldige postzegels en
adresseer deze aan de Redactie van
het Zeeuwsch Dagblad, Lange Vorst'
straat 90, Goes. Aan de andere zijde
vermeldt u uw naam, adres, maat en
nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan f 1.aan post
zegels extra op een briefkaart, want
wat meer geplakt wordt is waarde
loos. Bestellingen onder rembours
worden niet aangenomen en de patro
nen worden niet geruild. De Redactie
heeft geen patronen in voorraad,
persoonlijk komen afhalen aan ons
bureau hee
Engeland geboren, denk ik, maar ik
heb alleen maar in Rotterdam ge
woond". Waarop Hjj direct vol energie
liet volgen: „Maar later ga ik Frans
en Engels en Duits leren tot ik 't echt
goed „kan", en nog veel meer leren."
Pech!
Is dat een levensprogram of niet?
Dat werd me allemaal verteld in die
honderd meter naar de tramhalte. Er
zat dus vaart genoeg in alles, wat dat
jongmens deed. Toen waren we waar
we zijn moesten, juist op het ogenblik,
dat de verlangde tram wegflitste, wat
m'n helper een echt gemeend „Is dat
effe pech hebbe" ontlokte.
Maar ik had toch niet in de tram
kunnen ontsnappen zonder mijn aan
deel in de Katwijkse reis te hebben ge
leverd. Het slot was een hartelijk:
„Laat-ie effe fijn zijn" en weg was hij,
op zoek naar een nieuw karwei.
En nu wacht ik deemoedig op ver
manende brieven, waarin gezegd zal
worden, dat ik gevaarlijk spel speelde,
heeft dus geen zin.
want je moet zulke jongens geen geld
in handen geven; wie weet wat ze er
mee doen.
Aanvoelen
Dat zei mijn eigen geweten al dade
lijk. toen ik mijn koffer overdroeg.
en toch: als ik weer aan het station
aankwam en dat joch stond er, deed
ik hetzelfde, want ik geloof stellig,
dat dit zaakje in orde is. Er is toch
ook wel zoiets als een aanvoelen hoe
een kind is.
Dat ik over deze ervaring schrijf,
komt hierdoor, dat ik wel eens brieven
krijg, waarin men raad vraagt voor
moeilijkheden met het kroost. Die
brieven beantwoord ik maar in een
persoonlijke brief, want ik zou niet
graag de indruk geven, alsof je zo
maar in het algemeen raad kunt ge
ven. En ook al beantwoord ik een
brief, waarin het over een speciaal ge
val gaat, dan heb ik nog het gevoel,
dat ik een slag in de lucht maak, want
je moet het kind toch zelf kennen, of
er een zeer juiste indruk van hebben,
evenals van de ouders.
Hoe gebeurt het?
Want al wordt een raad gegeven, die
voor het kind het beste bedoelt, dan
is het nog de grote vraag, of de ouders,
ook al wordt het advies naar de letter
opgevolgd, toch die instelling hebben,
om de maatregelen, ook naar de geest
genomen, op de juiste manier ten uit
voer zullen brengen.
Ik ben altijd huiverig voor raad-
geverjj op een afstand. Je moet de
Ingezonden Mededeling (adv.)
D e speciaalzaakvoor uw B R I L
overtuiging zou hebben gezegd:
„Niets geven aan zo'n joch. 't Is
eigenlijk verkapte bedelarij".
Er is verschil
Groot gelijk had ik dan, maar de ene
jongen is de andere niet. Deze kerel,
die vast geen schoffie was, al kwam
h(j klaarblijkelijk wel uit een zeer so
bere omgeving, had voor zijn duitjes
wel inderdaad de opgegeven bestem
ming.
En nu alleen nog maar hopen, dat
geen vrouw van een politieman, die dit
leest, ons vrouwenhoekje haar man
onder de neus duwt, want dan word ik
tenslotte ook nog beschuldigd van
jammerlijke kinderexploitatie vanwe
ge dat koffersjouwen en dan
Mocht u volgende week mijn gewo
ne hoekje blanco vinden, weet dan, dat
het gevreesde gebeurd is en ik in
voorarrest zit.
Wat de gevolgen van een onschuldig
reisje al niet kunnen zijn! MAJA.
Onze
krijgt
Elk jaar omtrent deze tijd is er
iets mis met onze aardappel.
Hij is er wel, maar hij wordt
oud en wat minder aantrekkelijk.
Daarom nemen we vóór de nieuwe
oogst ons komt verblijden, zo nu
en dan graag onze toevlucht tot
een rijst- of macaronischotel. Of
we verstoppen die oude aardappel
in een soep, b.v. een bonensoep,
die heerlijk kan smaken.
Recepten (voor 4 personen)
Macaroni met kerrieragout.
500 g macaroni, 200 g .poulet, 100
g gehakt, zout, nootmuskaat, een
half sneetje brood, ongeveer 75 g
boter of margarine, 40 g (4 eet
lepels bloem, ongeveer 1 afgestre
ken theelepel kerrie, melk.
Het poulet opzetten met zoveel ko
kend water, dat het geheel onderstaat,
desgewenst foelie of laurierblad en
wat soepgroenten toevoegen. Het vlees
zachtjes gaar koken in ongeveer 1
uur (kalfs-, lams-, varkensvlees) of
ongeveer IVz. uur (rund- of paarde-
vlees). Het gehakt aanmengen met het
geweekte en uitgeknepen brood, zout
en kruiden en er kleine balletjes van
draaien. Deze op het laatst bij het
vlees voegen en vijf minuten meeko
ken. De boullon zeven, het vlees zo
nodig kleiner snijden.
Inmiddels de macaroni opzetten
met ruim kokend water met zout en
een paar stukjes ui. De macaroni gaar
koken in ongeveer 20 minuten (vlug-
kokende macaroni in de tijd die op de
verpakking staat aangegeven). De
macaronie op een vergiet laten uitlek
ken en warm houden.
In een lege pan de helft van de bo
ter of margarine smelten. De kerrie
er even in bakken, de bloem toevoe
gen en eveneens licht bakken. Bij
scheutjes tegelijk ongeveer een halve
liter vleesnat toevoegen, onder steeds
roeren. De saus op smaak afmaken met
een scheutje melk en zonodig nog wat
kerrie. Het vlees en de gehaktballe
tjes er in doen en het geheel samen
even stoven. De rest van de boter of
margarine door de macaroni roeren en
deze zonodig opwarmen. De macaroni
in een schaal overdoen en met de ra
gout bedekken.
Rijst met vis en zure saus.
400 g droogkokende rijst, Va kg
gefileerde vis of vismoten, 75 g
boter of margarine, 40 g (4 eet
lepels) bloem, het sap van Vt a
1 citroen of een paar eetlepels
azijn, zout.
De r(jst wassen en opzetten met
liter kokend water met zout. De rijst
even omroeren en verder zonder roe
ren gaar laten worden. Kooktijd on
geveer 30 minuten. Inmiddels de vis
wassen en opzetten met zoveel ko
kend water met zout dat hij net on
derstaat. De vis zachtjes gaarkoken in
ongeveer 10 minuten. De vis uit het
kooknat nemen en zo nodig van gra
ten en vellen ontdoen.
Het kooknat binden met een papje
van bloem en water en even laten
doorkoken. Citroensap of azijn naar
smaak toevoegen en van het vuur af
de boter of margarine bij klontjes te
gelijk erdoor roeren. De vis op een
verwarmde schaal leggen, een deel
van de rijst er om schikken en de vis
bedekken met saus. De rest van de
rijst en de saus apart er bij opdienen.
Aardappel-bonensoep.
Die ene morgen, toen de zon scheen en het inderdaad een beetje
zomers was, kwam mevrouw van de baas, die even gezellig
kouwelijk is als ik, ook eens uit haar schuilplaats te voorschijn
en hielden we een morgenkout bij het tuinhekje. We hebben het
eerst natuurlijk over het weer en daarna trekt Ireentje onze aan
dacht. Ireentje stapt naast haar jonger zusje het plein op. Van dat
zusje Letje heeft Ireentje me gisteren verteld, dat ze jarig was en
van opa en oma een prachtige poppewagen gekregen heeft en dat
moeder voor het hele kroost van Letje nieuwe kleertjes heeft ge
maakt. Een gedetailleerde beschrijving heeft me wel enig idee ge
geven, dat dit cadeau moeder menig uurtje heeft gekost.
Ireentje heeft alles met een trots ver
teld of het haar eigen bezit gold. En nu
stapt ze dan het plein op naast Letje,
die met resolute gebaren de „kinderwa
gen" voortduwt. Ireentje heeft de allure
van een trotse, bezorgde oma. Ze bukt
zich even over de wagen en plukt wat
aan de dekentjes. Mevrouw en ik kijken
250 g witte bonnen, 1% 1 water,
Va kg aardappelen, 250 g mager
rookspek, 100 g geraspte kaas,
zout.
De bonen een nacht weken in VA 1
water. De volgende dag de bonen
gaarkoken in het weekwater in onge
veer 1 uur. De aardappelen en de uien
schoonmaken en klein snijden.
Het spek in dobbelsteentjes snijden
en met de uien uithakken in een grote
pan. Bonen en aardappelen er bij doen
en het geheel gaar koken. Vlak voor
het opdienen de geraspte kaas er door
roeren en de soep op smaak afmaken
elkaar glimlachend aan en denken waar
schijnlijk hetzelfde.
Ireentje stevent linea recta op ons af.
Aan mevrouw wordt niet veel aandacht
geschonken, maar aan mij wordt Letje
voorgesteld, wat geheel overbodig is/
omdat die bijdehand meestal tussen ons
schoolpubliek op het plein te vinden is.
SCHATTEN TONEN
Dan gaat, niet de jarige van gister, doch
Ireentje de schatten laten zien, welke in
de poppenwagen liggen. Alle drie de pop
pen moeten we van onder tot boven be
kijken en ook niet vergeten, dat een prij
zend woord over de wagen zelf verwacht
wordt, welke verwachting mevrouw noch
ik teleurstellen. Letje kijkt naar alle
Aan Tant* Truua
Zteuwsch Wtekend
Gok
Myn beste nichtjes en neven,
Nu nog meer dan anders kijken jullie
natuurlijk uit naar ons eigen hoekje, om
dat vandaag de uitslag komt van onze
wedstrijd.
Wat heb ik daar zelf een plezier van
gehad. Nooit geweten, dat ik zoveel dich
teressen in mijn raadselfamilie had. Er
is knap werk geleverd. Misschien zal een
enkele denken: als het dan maar eigen
werk is. Daar heb ik ook terdege op ge
let. Aan de foutjes, die er in zaten kon
ik wel merken, dat het werkelijk eigen
werk was. En dan mogen er gerust wel
een paar foutjes in zitten, want het valt
niet mee om een gedicht te maken. Weet
ik alles van uit de Sinterklaastijd.
Ook de jongeren zijn goed present met
hun kleurplaat. Dat is ook fijn. Van de
opstellen heb ik ook genoten, omdat er
zulke leuke dingen in stonden. Dat maakt
echter, dat ik ze niet in ons hoekje kan
opnemen, want wat er verteld wordt van
het eigen huiselijk leven moet niet in de
krant. Doch door het gezellig vertellen
van eigen belevenissen werden juist de
opstellen zo best.
Jullie zjjn nu echter lang genoeg nieuws
gierig geweest, daarom komen nu de na
men van de gelukkigen. Het is een hele
lijst geworden: Boerinnetje te Domburg;
Mary J. te Kortgene; Sneeuwklokje te
Aagtekerke; Puzzeltje te Bruinisse; Zil
vervos te Veere; Chris de G. te St. Maar
tensdijk; Huishoudstertje te Middelburg.
Wat een stapel boeken moet ik laten
verzenden. Het prijzenhoekje in mijn
kast is nu zielig leeg hoor, maar ik ga
gauw voor aanvulling zorgen, want vol
gende week moet ik immers weer een
greep in die richting doen, omdat dan de
oplossingen van de gewone raadsels aan
de beurt zijn, waarbijook altijd een
prijs te pas komt.
Eigenlijk had ik nu alweer nieuwe
raadsels moeten opgeven, omdat het nu
aan de beurt is, maar dan zou ons hoekje
veel te groot worden en dat mag niet.
Ieder moet een stukje van de krant heb
ben. Eerlijk is eerlijk, zeggen jullie dan
hé?
Dan moet ik nu ook niet al te lang
meer praten. Ik stop dus, maar geef eerst
allemaal nog een hartelijke groet
Jullie Tante TRUUS.
Zilvervos te Veere. Ook welkom in
onze raadselfamilie. Je hebt een leuke
tekening bij het gedicht gemaakt. Was
het zo voor je moeder in de kamer toen?
Ik ben nogal eens in Veere geweest, maar
jatoen wist ik niet, dat jij mijn raad
selnicht zou worden, dus kon ik ook niet
naar je adres uitkijken. Als ik weer eens
in jullie prachtige plaats kom, hoor.
Boerinnetje te Domburg. Wat een plan
nen voor de feestdagen. Ik ben wel eens
langs dat hertekamp gekomen, maar er
niet in geweest. Dat komt ook nog wel
eens. Nee, gezwommen heb ik van dit
jaar ook nog niet, 't wachten is op wat
warmte! Of ik in mijn tuin werk? Moest aat je het druk zou hebben.
je eens zien. Ondanks alle geleden kou
bloeit er weer heel wat. Ik begrijp eigen
lijk niet hoe het mogelijk is. Is die on
derjurk bijtijds afgekomen? Vind jij het
ook altijd zo plezierig in een speeltuin?
Puzzeltje te Bruinisse. Dank zij
de bijlage in de brief, weet ik nu
in welke sfeer ons Puzzeltje 's avonds
haar bol neerlegt op het kussen.
Ik vind de tinten zo fijn en rustig. Daar
houd ik van. Gefeliciteerd hoor. Vertel
je me gauw, wat de andere geheimen wa
ren? Nu weet je alles. Ik dacht, dat ie
dereen op Schouwen en Duiveland wel
meterslange gedichten kon maken, omdat
er wellicht iets van de dichtersgeest van
Vader Cats is blijven hangen. Volgens jou
schijnt dat niet in zo'n erge mate het
geval te zijn. Jammer, anders kwam ik
er een poosje wonen. Sneeuwklokje te
Aagtekerke. Je inzending ontvangen en
met belangstelling gelezen, maar met een
beetje schrik dacht ik: nu hoop ik toch
maar, dat geen van mijn nichten weet,
wat ik vroeger al uitgespookt heb, want
als dat ook eens in een opstel kwam
Toch moet je niet het ergste van me den
ken hoor, want ik heb echt nooit iemands
hoge hoed afgegooid. Wat ik dan wel eens
gedaan heb? Vertel ik lekker niet.
Edelweisz te Coljjnsplaat. Zeg nicht, heb
je geen grote plof gehoord? Dat was het
pak, dat van mijn hart viel, toen ik weer
een brief uit C. kreeg. Je was dan wel
dicht in mijn buurt toen. Met belangstel
ling en niet met verveling je verslag ge
lezen. Krijg ik na 3 juli gauw bericht?
Ik heb ook zo genoten van de bloesem
pracht. Ja, een gedicht overzetten is niet
zo gemakkelijk. Een voorrecht, dat je
het in het oorspronkelijke lezen kunt.
Veel dank voor het overschrijven. Veel,
veel sterkte toegewenst. En boos ben ik
geen seconde geweest. Ik wist immers,
Donderdagochtend is in Amsterdam
het huwelijk voltrokken tussen de be
roemde Nederlandse zangers Gre Brou-
wenstijn en dr. A. C. van Stool, die
enige jaren tenniskampioen van Ne
derland was. De foto toont bruid en
bruidegom na de huwelijksvoltrek
king tussen de nieuwsgierigen op de
binnenplaats van het Amsterdamse
stadhuis.
Ingezonden Mededeling (adv.)
Goed van vertrouwen als V is,
let V soms niet op, of V Uw
MAÏZENA DURYEA - die U
toch nadrukkelijk vraagt - ook
werkelijk krijgt. Ja, thuis, in
het gebruik dan merkt U het
verschil gauw genoeg. Want er
bestaat geen beter bindmiddel
voor groenten, soepen en sau
sen dan de echte MAÏZENA
DURYEA. Niet zonder reden
wereldvermaard. Vraag dus niet
alleen MAÏZENA DURYEA,
maar zie toe dat U het ook
krjjgt. De naam DURYEA staat
op ieder pak.
De ontaarde moeder komt haar kroost
niet opeisen en zo gebeurt het dat om
twaalf uur ons Ireentje trots als een echte
moeder achter de wagen over het plein
gaat.
Ik kijk haar na en pieker bij me zelf:
„Zou je nu al kunnen zeggen: goede en
slechte moeders in de dop?"
Dan moet ik later een oogje in het zeil
houden en Letjes toekomstige echtgenoot
waarschuwen. Wat heb ik toch een ver
antwoordelijk beroep, al zou je het zo
niet zeggen!
kanten, behalve naar haar nieuwe scnat-
ten. Met liefkozende gebaartjes schikt
Ireentje alles weer terecht en dan opeens
schijnt ze een inval te krijgen, want plots
heft ze haar kopje op en vraagt vleiend:
„Juffrouw, mag onze Letjie van ochend
naast me zitte in de bank" In eerste in
stantie is m'n hart goed genoeg om ja te
zeggen, maar bijtijds bedenk ik me en
zeg, dat het heus niet kan, want ik heb
wezenlijk genoeg met mijn vijfenveertig
peuters te stellen, die ik in een jaar tijds
een behoorlijke portie wetenschap moet
bijbrengen.
DE CONSEQUENTIES
En danals Ik nu ja zeg, dan zijn
er van de andere vierenveertig allicht
ook nog wei jongere zusjes of broertjes,
die voor zo'n logeerpartijtje zullen voe
len. Ireentje kijkt na de weigering zo
echt kinderlijk bedremmeld, dat ik haas
tig naar een compromis zoek.
„Zeg Ireentje, ga nóu met me mee, dan
mag je Letje je plaatstje laten zien en
dan mag je ook van de plaatjes uit ons
leesboekje vertellen. Dat is even fijn!"
Ireentje fleurt op en Letje, die merkt,
dat het over haar gaat, heeft ook geluis
terd. Die is wel voor zoiets te vinden. Ze
stapt kordaat met ons mee en sleurt zo
achteloos de poppenwagen achter zich
aan, dat het hele geval omkiepert, wat
de jeugdige mama volstrekt niet uit haar
evenwicht brengt. Met een vlugge graal
pakt ze alles bijeen en mikt het in de
poppenwagen, waarna ze mij haastig
voorgaat naar de grote schooldeur, waar
achter voor haar het avontuur lokt.
LES NIET BESTEED
Ireentje kijkt met zorgelijk gezicht in
de wagen, maar loopt gauw met ons
mee. In de klas is de grote zus gast
vrouw. Ze duwt Letje in haar bankje,
zet de poppenwagen met ontredderde
inhoud in het gangpad en komt dan
naar mij toe om een leesboekje.
De explicatie, die Ireentje bij de plaat
jes geeft, is aan de jonge gast niet be
steed. Ze kijkt naar alle kanten en is niet
in het minst geïnteresseerd voor de aar
dige oom van de plaatjes, die toch zo
hartenveroverend is. Letje laat haar grote
zus kalmpjes praten en blaadjes omslaan,
maar stapt zelf doelbewust op ons tel-
raam af. Dat is een vreemd ding in haar
oog. Grote zus is zichtbaar verlegen met
de vrijpostigheid. Ze komt ook uit haar
bankje naar het telraam toe, terwijl ze
schuchter naar mij kijkt. „Laat ze maar
eens kijken hoor", stel ik haar gerust. Bij
kijken laat Letje het niet. Ireentje zegt,
dat je die balletjes „telle mot", en schuift
er een paar heen en weer, onderwijl tel
lend „een, twee, drie".
PLEZIER VOOR TWEE
Verder komt ze niet, want Letje laat
hele rijtjes rinkelend heen en weer vlie
gen. Dat is veel leuker. Dan blijft Ireen
tje er maar gelaten bij staan, maar Letje
heeft plezier voor twee. Ze lacht zo aan
stekelijk, dat ik meedoe en probeer de
andere zus te doen delen in de pret.
„Nou gaen ik naer bute", zegt de kleine
rakker weer onverwacht, net als de bel
gaat, welk geluid altijd onmiddellijk een
invasie veroorzaakt.
Ireentje gaat naar haar plaatsje en
ziet dan de „kinderwagen", waarin de
kleintjes kris-kras door elkaar aan het
voeteneind liggen, gedeeltelijk bedol
ven onder de dekens. Met voorzichtige
beweginkjes ordent ze het bedje en
dekt de popjes behoedzaam toe. Dan
kijkt ze zielig naar mij en dan naar de
„kinderwagen", door het lichtzinnige
moedertje achteloos verlaten.
NAAST DE LESSENAAR
„Breng die mooie wagen maar hier
naast mijn lessenaar, Ireentje", zeg ik
monter, „misschien komt Letje hem zelf
wel halen en anders neem je die om
twaalf uur maar mee".
Statig schrijdt de pleegmoeder door het
gangpad en plaatst de wagen vlak bij mij.
Met liefkozend gebaar trekt ze nog even
"aan het dekentje en gaat dan terug.
