dominee domineese Brams elegant gekleed gaai H vader had bijzonder leermiddel V,.» H Met vis zo gezond ais een vis KEUKEN 12 t/m 19 mei 1956 Van een en een Niet de ongezien ermee keukenkast in! Onder Int. Wolsecretariaat trekt zich lot van deze vergeten groep" aan NARE DAGEN? ambülin! Zaterdag 12 mei 1956 ZEEUWSCH WEEKEND pagina 11 ,SUIKERBOLLEKE" was geliefd bij allen Ingezonden Mededeling (adv.) Geliefde lezeressen. Zoals u ziet maak ik een hartelijk begin. Dat doe ik omdat ik u een zeer vertrouwelijke vraag wil stellen. Zegt uw man wel eens Suikerbolleke of Boter klontje of Honingpotteke tegen u? Niet? Dat is wél jammer, maar anderzijds maakt het ook weer, dat ik me niet alléén te kort gedaan behoef te gevoelen. Of het dan ergens wel eens gebeurt, dat manlief met zulke sappige naampjes zijn huis vrouw aanspreekt? Ja wel zeker, want ik las het in een boek. Het is net, of ik na de laatste zin van alle kanten een langge rekt en twijfelend „Oooooo" hoor zeggen, en u denkt beslist, dat ik mijn tijd beter kon besteden dan met het lezen van zotte lectuur. Die lectuur valt mee, zozeer zelfs, dat ik u ga aanraden: probeer eens gauw, of u ergens „Suikerbolletje", door F. De- coster te pakken kunt krijgen en anders we leven in de buurt van Moeder dag, probeer het listig zó in te kleden, dat u met dat boekske „verrast" wordt. We hebben allemaal pas zulk een kom mervolle (schoonmaak)periode doorge maakt, dat we wel een extraatje mogen hebben! Of „Suikerbolleke" dan zo'n gewel dig stuk literatuur is, dat we niet „bij" zouden zijn, als we dit niet gelezen hebben? Ook dat niet, maar we vinden in dit werkje een brokje echt Belgisch- Vlaams leven, waarin ernst en humor zo kostelijk verweven zijn, dat u u na lezing opgefrist gevoelt. Een snijkamer Dat „Suikerbolleke" is de wettige ega van dominee Jef Regenwater, die in een Vlaams stedeke een bescheiden protes tantse gemeente heeft. Er is in België nog een wet van kracht, daterend uit de tijd, dat onze Koning Willem X ook de vorst van België was en in die wet staat, dat de plaatselijke overheid verplicht is voor protestanten een kerkgebouw beschik baar te stellen. Wet is wet, doch de vraag ls: hoe wordt die uitgevoerd? Ds. Regenwater erfde van zijn voorgan ier met de gemeente ook het kerkge bouw, dat vroeger dienst had gedaan als snijkamer van de universiteit. Het was al lang geleden, maar de bevolking wist het nog best en „tedere passant verhaastte de stap, want men vond dat kerven ln de doden effenaf griezelig". Schoonhouden Nu waren het niet alleen de passanten, die er zo over dachten, want dominees ega dacht er precies zo over, daarom was het haar gans onmogelijk ooit alleen in het gebouw aanwezig te zijn, wat eigenlijk Wel moest, omdat zij een deel van het Werk van haar man, nl. het schoonhou- êen van de kerk, voor haar rekening nam. laarom wilde Suikerbolleke die voor malige griezelkamer wel schoonhouden, mits Jef bij haar bleef. Ach, dat Suikerbolleke deed zoveel, maar ze deed alles op haar eigen ma nier. Ze cost ook lelijk grauwen op die goeie Jef, als hij het sermoen te lang ftad gerekt, want dan, ai, wat gaat die losse nier steken. Als Jef na een bedel tocht in Rotterdam de „kerk" van nieuwe banken heeft voorzien, waar Mijn Honingpotteke tenminste rustig op zitten kan, valt ze hem om de hals tn is hij de man die alles kan, wat dominees hart danig deugd doet. Gevangenispredikant Suikerbolleke wil niet weten, dat ze in alles pal staat naast haar man in zijn werk. Dominee is ook gevangenispredi kant, wat hem natuurlijk weer avonturen bezorgt. Er zal een kwade klant vrijko men. Maar de man heeft berouw bij ku bieke meters en hij ls een handige knaap. Dat bleek wel uit zijn successen in zijn „beroep". Toen Suikerbolleke van die toekomstige vrijlating hoorde, begon ze te grauwen en te snauwen op haar man. Wat was hij voor een kerel. Niks kon hij. Moest je alle sloten eens horen knoersen, daargelaten nog het deel dat dienst wei gerde. Het zou maar al te goed zijn, als die klant uit het gevang eerst een poosje bij hen kwam om al die klusjes op te knappen. Dan kon hij intussen ook weer eens wennen aan het gewone leven. Maar het was Suikerbolletje te doen om het gemak eens een handige kerel om zich heen te hebben. Grondig mis De gevangenisklant komt tijdelijk bij hen aan huis enalles gaat grondig mis. Dat kost Suikerbolletje een opstan dige bui van die losse nier van haar, wat Jef weer ontgelden moet. Het gaat weer over, want tenslotte ls het een deemoedig Suikerbolleke, dat alle schuld op zich neemt, want zij had aangedrongen de booswicht in huis te nemen. I ing AJv Met simpelweg vragen om MAÏZENA DU RYE A bent U er niet. Soms niet. Want het kan gebeuren dat U dan met iets anders thuis komt, dwars tegen Uw wensen in. En dan liggen teleurstellingen op de loer. Want 't welslagen van Uw maaltijd valt of staat met 't bindmiddel dat U voor Uw groenten, soepen en sausen gebruikt. Neem daarom nooit met minder genoegen. MAÏZENA DURYEA moet het zijn. U moet echter niet alleen DURYEA vragen, maar ook toezien dat U 't krijgt En waarom zoudt U met minder tevreden zijn f Als dominee zijn gemeente gaat ver laten, omdat hij in een heel grote stad algemeen gevangenispredikant gaat worden, is ln de laatste dienst in de Een kostelijk boekje dat ieder zal boeien snijkamer elk plekje bezet en tot do minees stomme verbazing is daar rooms en heiden en protestant bij elkaar en na afloop van de preek hoort Jef on gedachte dingen, want zijn vrouw is zovelen in heel hun omgeving, zonder onderscheid te maken tussen rooms en niet-rooms, een grote steun en vaak een troost geweest. Het gaat dominee wel erg aan het hart zijn gemeente te moeten verlaten. Even wel staat het niet mannelijk dat teveel te tonen, doch „Suikerbolleke snikte luid en plooide op haar stoel in twee. En op de laatste rij zat de jonge Verlanen nog altijd met de bloempot op zen schoot". Zo eindigt de roman van Suikerbolleke. Een kostelijk boek Het is een kostelijk boek, waarin we twee mensen zien, zo gewoon in hun da gelijks leven met zijn ernst en zijn grap pen, en ook de strijd. Ja, ook de strijd, want het valt niet mee om met zo'n klein kerkgroepje als Protestanten te moeten leven temidden van een overwegend roomse bevolking. Neen, moeilijk maken die het hen eigenlijk niet erg, doch hun zo geheel anders ingestelde leven maakt toch wel, dat er, hoewel niet uitgespro ken, een gevoel van eenzaamheid is. Het Vlaams is zo levendig van toon, dat u wel gevaar loopt, eenmaal begonnen zijnde, alles te vergeten en eenvoudig tot het eind toe leest. Dit boek is een uitgave van Bosch en Keuning te Baarn. Zo gezond als een vis" geldt voor het dier alleen zo- lang hij zich in zijn element bevindt. Zodra het daar echter uit gehaald is, kunnen wij gezondheid met lepels opdoen door hem te eten. Vis is niet alleen gezond maar ook lekker en bovendien wanneer U niet uitsluitend de al lerfijnste soorten kiest niet duur. Een vismaaltijd eens per week is dus geen luxe. Vergeet echter onder het gemeten van Uw visje niet, dat ook een vismaal niet volledig is zonder groente. Geeft U er de voorkeur aan alleen aardappelen en vis UIT DE tezamen te eten, geef dan b.v. een sla vooraf of presenteer er een na de vis. Laat U de vis in een heerlijke, fluwelige' saus zwemmen, dan kunt U er wel eens rijst of gort bijgeven in plaats van aard appelen. Overigens zijn aardappelen mèt rijst (of gort) ook denkbaar, bij een zou- tevisschotel bijvoorbeeld. Enkele vismenu's: 0 gebakken schol aardappelen rodekool sla botersaus 0 gestoofde moten of filets kabeljauw (van bevroren of verse kabeljauw) aardappelen wortelen (desgewenst gemengd met erwtjes) 0 gekookte schelvis rijst sla van witlof, appel en rode bieten mos terdsaus 0 gebakken wijting stamppot van rauwe andijvie of savoyekool 0 gemengde schotel van gekookte zou tevis, aardappelen, rijst en gebakken uien kropsla 0 gebakken kabeljauwmoten of filets aardappelpuree spinazie. Heeft Uw vishandelaar onverhoopt geen verse of diepvries-vis naar Uw smaak in voorraad, dan kunt U met koelhuis maatjes of zure haring, met een gerookte of gestoomde vissoort of met vis in blik een smakelijke maaltijd bereiden. Gecon serveerde vis smaakt immers ook uitste kend bij aardappelen en bij de groenten, die wij noemden. Als besluit van een vismaal komen er velerlei toetjes ln aanmerking. Een stevig besluit voor hen, die gekookte vis wat te licht vinden, is: gebakken grutjes, pannekoek, drie-in-de-pan of een broodschoteltje. Anders kunnen heel goed een pudding, vla of fruit worden gegeven. Na een maaltijd met gebakken vis en sla zal vla of pudding wel in de smaak vallen, beter dan fruit, dat toch ook wat zuur ls. Gaf U wortelen of een andere niet-zure groente bjj de vis, com pleteer het maal dan eens met vruchten sla, een gevulde appel, beschuit met ap pelmoes of yoghurt met vruchten. Vis kan ook als voorgerecht bij zonder smakelijk zijn: 0 koelhuismaatjes op geroosterd brood met wat sla erbij 0 gerookte vis, goed schoongemaakt en vermengd met mayonaise en tomaten puree of -ketchup, sneetjes brood erbij 0 sla van koelhuismaatjes of zure ha ring of mosselen ln azijn met blokjes aardappel, appel en biet. Lbt. 1 W. l.HHEMAHN, UIEN LH. mnlaar van het Interessante exemplaar v Rft koMPAS'\ nieuwe boekje En doe mee aan de aantrekkelijke prlJsvraaB met 500.- aan prljxen! Aan Tant» Truu* Zeeuwsch Weekend Goes Mijn beste nichtjes en neven, Kort en krachtig krijgen jullie twee mededelingen. Ten eerste, dat er nog een hele week tijd is voor de inzendingen van onze wedstrijd en dan ten tweede, dat de prijs naar Oudelandes Hulstbesje gaat. En dan zeg ik ineens, gegroet, want er ligt een stapeltje brieven op antwoord te wachten. Jullie tante TRUUS. Chris de G. te St. Maartensdijk. Fijn, dat ik je weer zie in ons hoekje. Als jij eens zin krijgt in een schuilnaam, kun je gerust Tippelaar kiezen, want je hebt al zoveel meegelopen in flinke marsen, dat je die naam wel verdient. Leuk, dat je erweer twee medaljes hebt bijgekregen. Jammer dat die oom verhuisd is, want nu kun je er niet zo gemakkelijk meer ko men. Hoor ik gauw hoe het met de wan deltocht in Kr. is afgelopen? Mary J. te Kortgene. Welnee, je bent nog helemaal niet te oud voor onze wedstrijd. Leuk, dat ik ook eens een krantennicht in Kort gene heb. Ik ben wel een paar keer in jullie dorp geweest, dus weet ik zo'n beetje hoe het er in je omgeving uitziet. Je bent dus pas jarig geweest. Nog har telijk gefeliciteerd. Was het een feeste lijke dag voor je? Vlindertje te Biezelin- ge. Ik zou haast wel met jullie mee willen naar H. Daar is het zo prachtig en dan naar Oud-V. Ook al fijn. O ja, daar ben ik zo goed bekend. Niet te veel panne koeken eten hoor. Als het mooi weer is, zou het een heel mooie tocht kunnen wor den, maarals het regentpakken jullie dan de trein maar, want dan is het een stuk verdriet. Of ik van bloemen houddol veel. Je moet me eens zien ploeteren in mijn tuin. Daar heb ik ook heel wat in bloei staan. Net een feest. Krijg ik van de tocht een lang bericht? Ik ben zo nieuwsgierig. Gelukkig dat je de mazelen-mode al vooruit was, dan ben je er nu af. Adrie de G. te St. Maartens dijk. Met zo'n rapport kun je voor de dag komen. Probeer het zo te houden. Vader en moeder waren er zeker wel blij mee. En nu weer aan de wandel. Ik hoop, dat je mooi weer hebt, want anders is er niet veel aardigheid aan. Hoeveel medaljes heb je al? Zeester te Westkapelle. Zou Ik eerder eens in W. aankomen, of zou het je nog voor die tijd gelukken om een fatsoenlijke foto van je ergens vandaan te halen? Ik had pret ln dat „fatsoenlijke" foto. Al zouden je haren recht overeind staan van de Westkappelse wind, dan vind ik het heus nog wel een fatsoenlijke foto hoor. Moest ja sommige kieken van mij eens zien. Dank voor je nieuwe raad sels, Witte anjer te Kapelle. Ik heb je niet in Goes gezien, jammer, maar jij hebt naar mij ook niet omgekeken, toen ik in Kapelle op de tentoonstelling was. Nu hebben we elkaar niets te verwijten. Was het leuk met al die wedstrijden op Koningins verjaardag? Hoe ls het met de stoelendans gegaan? Heb ik vroeger ook wel eens een prijs mee gewonnen, maar mensen, wat moet je gauw zijn. Ben je al op de .toren geweest? Zeker een prach tig uitzicht. Sneeuwklokje te Aagtekerke. Voor touwtrekken moet je sterk zijn, anders duikel je kop over bol. Hoe heb jij het er afgebracht? Die film over Ka- rinthië heb ik niet gezien, maar ik kan me wel indenken hoe het is, want ik was vorig jaar zomer eens in zo'n kamp in Duitsland. Wat moeten die mensen veel missen, hé? Hulstbesje te Oudelande. Ge lukkig, dat het eens helemaal andersom is met het weer, dan toen jij schreef. Het is nu stralend warm weer en de zon piekt tegen mijn oren, terwijl ik je schrijf in mijn gewone hoekje. Over schoonmaak praat ik niet meer hoor. Dat kwaad is al een poosje achter de rug. En daarna kan ik er echt niet meer over denken zelfs. Ik zou heus geen kans zien er een teke ning van te maken. Geloof me maar ge rust, dat ik nooit zo'n onderwerp voor een tekenwedstrijd zou opgeven. Als ik al die getekende schoonmaken zag, raakte ik de kluts kwijt. Ik kan me je leraar goed begrijpen. Denk er precies zo over. Maar nu ben ik druk met de tuin. Dat is veel fijner, al ben ik het toch ook met jóü eens, dat een keer per jaar schoon maak nodig is. De oplossingen zijn: L Panter, koe, paard, tijger. II. Dom, bom, kom, som. Hl. Beter hard geblazen dan de mond verbrand. Nieuwe raadsels: I. Deze drie raadsels zijn ingezonden door Zeester te Westkapelle. Het geheel bestaat uit acht letters en is een deel van Nederland, dat echter niet in Europa ligt. 3, 8, 2, 1 noemt men iemand, die heel lang is. 7, 6, 4, 5 is de naam van een rivier in Duitsland. 7, 2, 4, 1 is een knaagdiertje, dat we liefst buitenshuis houden. II. Verborgen bloemennamen. Vroeger droeg een ridder sporen aan zijn laarzen. Kleine Jan draagt zijn houten paard en bloemen in zijn handjes. Nee, Else, ringen verkopen we niet. III. Weet je een Bijbelse naam, die van achter naar voren gelezen, opnieuw een Bijbelse naam is? De oplossingen kunnen met vermelding van voornaam, naam (schuilnaam als je die hebt), leeftijd en adres tot zaterdag 19 mei worden gezonden aan Tante Truus, Redactie Zeeuwsch Weekend, Goes. Ook aanstaande moeder kan (Van één onzer verslaggeefsters) et is een veel voorkomend verschijnsel, dat gelukkige jonge moedertjes na de geboorte van haar spruit met de verzuchting „ik kan dat ding niet meer zien!", hun positiejurk of -rok in het verste en donkerste hoekje van de kast wegstoppen. Het is nu eenmaal moeilijk om praktische en tóch elegante positiekleding te ontwerpen waarin het aanstaande moedertje er charmant uitziet. Het Internationaal Wol Secretariaat stelt op het ogenblik pogingen in het werk om de produktie van aantrekkelijke positiekleding in ons land te bevorderen. Onder het genot van een knappende beschuit met muisjes hebben wij de eerste resultaten van dit loffelijk streven aanschouwd in het Carltonhotel te Amsterdam, waar een kleine collectie van door mevrouw Oeke Wieringa ontworpen modellen werd geshowd. De getoonde modelletjes waren vaak vrolijk en fleurig van kleur, in tegen stelling met de Nederlandse traditie, dat positiekleding gemaakt moet zijn van stoffen in saaie en gedekte tin ten. We kregen zeer veel seperates te zien, ze zijn praktisch en kunnen op verschillende manieren gecombineerd worden. De geshowde modellen wa ren alle gemaakt van wollen stoffen, tweed, kgmgaren, jersey of flanel. Bij de meeste jasjes en jakjes waren de halzen vrijgelaten, zodat de bezitster er shawltjes en blouses onder kon dra gen, om snel vuil worden te voorko men. Jersey broek - wijd jasje Hel eerste stelletje dat we zagen be stond uit een jersey broek met een wijd jasje, waarin aanstaande moeders zich in huis gemakkelijk kunnen be wegen. De broek had een open naad op de buik en een zeer elastisch tricot boord (vanzelfsprekend alleen maar te dragen met een lang jasje erover). In Amerika is de broek in de laatste jaren een uiterst populaire positie dracht geworden. Al kunnen we ons moeilijk voorstel len, dat een degelijke Hollandse hurt- vrouw, wanneer zij in blijde verwach ting is gebroekt door het huis zal gaan, de jonge sportieve moedertjes in ons land zullen het zeker een pret tig en praktisch kledingstuk vinden. In de modellen waren verschillen de nieuwe rokconstructies verwerkt. De rokken hadden geen van alle een harde tailleband. We zagen enkele „buidelfokken" (met een uitgesneden Een echte rekenmeester «Verandering van methode doet leren» Aan het begin van een nieuw schooljaar is het altijd de moeilijk ste opdracht voor 't vak rekenen al die prille prullen op gang te krijgen. Er gaan tegenwoordig in de wereld van de schoolmensen wel eens stemmen (heel zachte) op om pas in de tweede klas met rekenen te beginnen, omdat ze voor dat vak dan in een beter stadium van ontwikkeling zijn gekomen. Ik zou er vlak voor zijn, maar een schooljuffer op een plattelandsdorp heeft niet veel in de melk te brokken. Aan de andere kant heb je in dat cijfervak een goede graad meter, want al spoedig na 1 april kun je aan de hand van de vaardig heid of totaal gemis aan vaardigheid voor dit vak voorzichtig een voorspelling doen over het intellectueel wel en wee van je student(e) voor het komende jaar. aan het eind van een regeltje sommen. Maar de meesten komen er wel, al moeten die dan alle hulpmiddelen gebruiken, die beschikbaar zijn. Gemakkelijk is echter, dat ieder zelf voorzien ls van het meest probate leer middel voor het vak rekenen, n.l. de tien vingers. Er zijn geleerden, die dit leer middel niet wensen te gebruiken. Het staat hen vrij zo te denken, maar ik houd het bij onze vroegere leraar voor peda gogiek, die vond, dat dit een gratis en onverslijtbaar leermiddel was, dat we altijd ter beschikking hadden. Doch voor Bram is dat gegoochel dus niet nodig en hij kijkt er enigszins ver maakt naar als anderen zich hiermee druk maken. NOG WAT TE LEREN Vandaag de verrassende ontdekking gedaan, dat ik voor rekenen van Brams vader nog wat leren kan. We rekenen weer en er zit al gang in. Dineke heeft ons verteld, dat zij nou ook tot honderd kan tellen. Even gezegd, dat wij hier op ons dorp een florisant knikkerseizoen beleven, en dat Dineke zo naarstig aan het tellen trok, komt, omdat zij haar schatten wilde overzien. Bram, die dit dus allang kende, komt ook met een nieuwtje en wel van zijn kleine broer, die naar ik schat ruim vier jaar is. Die kan al tot twintig tel len. Dat is een opmerkelijk feit, waar bij we een ogenblik blijven stilstaan. Broer heeft dit ook van vader geleerd. Ieleke aevend assie gaet slaepe maggle telle. Eerst kon-ie tot tien telle op z'n vingers en nou tot twintig want as moe der z'n kouse het uutgedaen, dan pakt vaeder z'n tene (van broer dan) en zo het-ie tot twintig geleerd en nou ken-ie 't. „PER TENEN" Wij moeten nog even jongleren met de cijfers van één tot en met tien, maar als ik binnenkort de stap naar twintig doe, zou het wel makkelijk zijn, als we dat ook „per tenen" deden. Toch voel lk het aankomen, dat er enige bezwaren tegen zijn, want zou ik dan al het grut met hun blote tenen boven op de bank moeten laten komen en dan maar tellen? Het lijkt me een ingewikkelde houding te worden. Dan nog gezwegen van het feit, dat ze gewend zijn, dat lk zoveel mogelijk aan schouwelijk onderwijs geef. Nee, dit lijkt me achteraf toch niet doenlijk. Tot zo lang ik nog geen elegante en discrete manier weet om onze tenen in te schake len als we rekenen, blijf ik ons ouder wetse en ook dierbare telraam maar trouw. Indien iemand uit de huishoudelijke praktijk soms raad weet, dat die het ge rust schrijve, ik houd wel van een ver andering van methode, want met een wijziging van een bekend spreekwoord zou je kunnen zeggen: „verandering van (spijs) methode doet (eten) leren". En daarom is het begonnen in de schoolwe reld, ook al heb je maar de eerste lc1:: En wat dat betreft ziet het er voor onze Bram zeer rooskleurig uit, want hij is een echte rekenmeester. Reeds op één der eerste „rekenlessen" verraste hij me met het bericht, dat hij tot honderd kon tellen. En het was secuur waar ook, want ik nam de proef op de som. Royaal gaf Bram hiervan de eer aan zijn vader, die hem die wijsheid had bijgebracht. Bram vertrouwde ons verder nog toe, dat zijn vader zo graag sommetjes maakte en dat hfj dan mee mocht doen. De resultaten zfjn zichtbaar, want Bram „speelt" met onze „sommen", wat ik plezierig vind. Toen ik vorige week gelijk met Brams vader bij de brieven bus aankwam heb ik hem deze verheu genis meegedeeld. De man zei, dat hij altijd graag met „zulke dinge bezig was en dat Bram dat beslist van hem had". Gelukkig dat Bram dus een goed zoon is, die naar zijn vader aardt. OOK ANDEREN Jammer, dat er ook nog anderen zijn, van wie het zweet en tranen kost om ook tot enige betrouwbare cijfertjes te komen ronding voor de buik), die minder praktisch zijn dan de rokken met een verstelbare „klep" en onderslagen, omdat zij nooit zonder lang jasje of jakje gedragen kunnen worden. Leuk jakje Heel leuk was een mouw- en hals loos jak van vrolijk gekleurde en goed- wasbare wolvilt, dat in combinatie met verschillende blouses en een rok of een broek gedragen kon worden. Het voordeel van de jakjes is, dat ze met een broek er onder een sportief en semble vormen voor in huis, terwijl ze, wanneer ze met een rok gecom bineerd worden, worden omgetoverd tot een elegant pakje, waarmee de aanstaande moeder zich op straat kan vertonen zonder haar charme en zelf vertrouwen te verliezen. Een uitzondering op de showregel was een pakje met een heel wijde rok. Bijna alle positierokken waren nauw, maar er zijn nu eenmaal veel vrou wen die een wijde rok prefereren. Bij deze rok was de rvAmte voor een groot deel aan de achterkant verwerkt, niet zo opvallend dus. Japonnen Veel minder mogelijkheden dan de tweedelige pakjes bieden de japonnen. Toch hebben we enkele bijzonder aar dige modelletjes gezien. Zo was er een jurkje van een lichte tweedstof. Van voren had het een grote overslag, ter wijl de ceintuur in de rug een ver stelbare knoopsluiting had. Bij de jur ken was over het algemeen veel ge werkt met verstelbare sluitingen, gro te overslagen en strikjes in de taille, waarmee de ruimte gevarieerd kon worden. Al met al was de show de moeite van het zien waard, al vragen wij ons wèl Elf, of de elegante en charmante pakjes en jurkjes werkelijk nog wel zo elegant en charmant znllen staan, wanneer ze gedragen worden door aan staande moedertjes die de geboorte van hun baby ieder ogenblik kunnen verwachtenDe mannequins hadden het figuur van zo'n moedertje namelijk niet zo erg natuurgetrouw nagebootst! Verschillende op de show getoon..e modellen zullen worden geconfectio neerd, terwijl andere als proto-lype voor de confectie-industrie zuilen die nen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 11