Mevrouw Bouman Van twee Annekes en een boze Leen DURE VETERINAIRE FACULTEIT SNEETJES EN Juufg l KEUKEN met melk meer mans Zaterdag 28 april 1956 ZEEUWSCH WEEKEND eenzame strijdster voor het recht NAREDACEN? Onder Voor de vrouw Charmant en chique Zij miste opeens.. Vraagi U maar Een vrouw tegenover de gehele wereld In het voorjaar ontwikkelen we altijd geweldige activiteiten. „Dan heb je het zo druk, dat je je eigen voorbij loopt", zei van de week een huisvrouw tegen me. Daar weten we alle maal van mee te praten. Aan de beruchte schoonmaak moeten we onze tol betalen, de garderobe van het hele huishouden moet tijdig onder de loep worden genomen, want het is ons, door ervaring geleerd, wel bekend, dat op de eerste werkelijk milde dag het ganse kroost voor ons verschijnt met de alarmerende kreet, dat ze „stikken van de warmte", iets wat we met alle geweld moeten voorkomen. Dat is al een aardig program van actie voor de zogenaamde lentetijd. Dan is het geen wonder, dat je eigen- Hik aan de buitenwereld niet veel aan dacht schenkt en dat je de krant slechts stiefmoederlijk je attentie geeft. Maar terwijl wij ons hier druk maken met on ze huishoudelijke beslommeringen in de wijdste zin van het woord, wat natuurlijk nodig is, is daarginds, ver in Indonesië, ln het voormalig Batavia, door een vrouw een gevecht geleverd op leven en dood tegen een verpletterende overmacht en ls door een andere vrouw bitter geleden, omdat het in dat gevecht tussen recht en onrecht ging om het leven van haar man. Hoop vervlogen Al wat over het proces Jungschlaeger ln de pers kwam, heb ik bijgehouden met intense belangstelling en juist dacht ik deze week te schrijven over de heroieke strijd, die mevrouw Bouman voerde te gen een rechtscollege, dat van recht spraak slechts een carricatuur te zien gaf. En nu schrijf ik er ook wel over, maar nu in een andere toon, want on danks alle ellende bleef je toch nog hopen, dat men uiteindelijk het dood vonnis niet zou durven eisen. Maar nu is er geen hoop meer nodig, want de spanningen zijn voor de heer Jung schlaeger te zwaar geworden en hij is in het midden van de strijd bezweken. Wij durven met onze woorden niet ra ken aan het grote leed, dat hiervoor over rijn vrouw gekomen is. God moge haar door deze bittere smart heen helpen, want zy krijgt veel te dragen, vooral de woorden van deelneming van die men sen, die tijdig met gezag woorden van protest tegen dit monsterproces hadden moeten laten horen, daar waar dat effect had kunnen geven. Diep respect Met diep respect heb ik gelezen wat mevrouw Bouman heeft gepresteerd in de maandenlange duur van het proces. Dit wat ik over haar las, was het wel seer duidelijk, dat zij een zeer begaafde vrouw is, die moed genoeg bezit om ge heel alleen in het krijt te treden tegen over een corrupte rechtbank. Dat dwingt de grootste bewondering af. Je vraagt je> self af, hoe zij het volgehouden heeft al die tijd onder zo zware spanning te leven. de wereldmachten bijeen komen, soms machtig druk over „de rechten van de mens", maar die éne mens, daar in een cel te Batavia vergat men daarbij te be trekken. Tenminste de Amerikaanse heer Dulles, die zo'n genoegelijk bezoekje aan Indonesië bracht, heeft geen blijk gege ven, dat de heer Jungschlaeger in de kring van zijn aandacht was gedurende dat bezoek. Wij kunnen van Indonesië na al wat deze staat heeft gedaan met verdrag- schending tegenover de deelstaten en te genover ons land van alles verwachten, maar dat de grootmachten, die zulk een titanenstrijd voerden om Europa te ver lossen uit de greep van het nazidom, dit kalmpjes langs zich heen lieten gaan, is bedroevend en weinig hoopvol voor de gouden toekomst, waarvoor men op ver gaderingen zo ijverig werkt en confe reert. Geworsteld om recht Tegenover dit diplomatiek zwij gen en negeren staat eenzaam Me vrouw Bouman. Zij heeft gevoch ten, geworsteld om recht te ver krijgen. En nu ondanks de vrese lijke wijze waarop het proces Jungschlaeger ten einde kwam, blijft deze dappere vrouw verder strijden, want kapitein Schmidt is nog gevangen. Eén vrouw tegenover de hele wereld. We zeggen het met bewondering en eerbied: „Gelukkig, dat er ten minste dan nog een vróuw is, die strijdt voor vrijheid en recht". Ingezonden Med°doijnef (adv.) Publlkoil# Nvdsrlonrfj Zvlvalburc NEEM PER MAN DRIEKWART KAN Wel wat erg vroeg wijs voor haar jaren Ingezonden Mededeling (adv.) AMBULIN! Am Tante Truui Zeeuwsch Weekend Goes Bij elk woord, dat er op die zogenaamde zittingen gesproken werd, moest ze met vlijmscherpe aandacht toeluisteren om later elk woord te toetsen aan de waar heid. Bergen werk heeft ze moeten ver zetten om telkens weer met gedocumen teerde bewijzen aan te tonen, dat men met valse beschuldigingen aankwam. Triest naspe En nu is alles, voor zover het de heer Jungschlaeger betreft, vergeefs geweest. Het naspel van heel deze trieste geschie denis is al even luguber. Onze regering heeft zich opeens gehaast te verklaren, dat ze van de onschuld van de heer Jungschlaeger vast overtuigd was. Vol gens de kranten blijkt, dat men ook wel geprotesteerd heeft tegen de gang van zaken in het proces. Als men dat van regeringswege zegt, zal men dat wel moeten geloven, maar de heer Jungschlaeger ii twee jaar lang gevangen gehouden en voor het oog en oor van de hele wereld ls hij vals be schuldigd, dan zou je denken, dat de regering, welker onderdaan hij was, dan ook het recht en de plicht heeft heel luid, óók voor het oog en oor van de hele wereld te roepen, dat daar in Batavia een gruwelijk onrecht ging ge beuren. Van dat luide roepen, of schreeuwen, wat ook mag als er nood is, heb ik nooit zoveel gehoord. Misschien maar geluk kig voor onze regering, want nu minister Luns nog heel netjes zei, dat de regering van de onschuld van de heer Jungschlae ger overtuigd was, kregen we prompt een standje vanuit Indonesië. Wat zou er wel gebeurd zijn, als er eens tijdig met gezag geprotesteerd was geworden? Het is allemaal zo eindeloos triest. „De rechten van de mens Men heeft het ln gewichtige vergade ringen, waarbij de afgevaardigden van Mijn beste nichtjes en neven, Ditmaal is de Kolibrie uit Grjjps- kerke gevlogen om in Goes de prijs weg te pikken. Dat heb je van die vlugge vogeltjes. Nu ga ik jullie nog even helpen onthouden, dat maandag onze Konin gin jarig is. Denk er om, allemaal oranje op! Op die manier kun je laten zien, dat je van onze Koningin houdt. Ik hoop, dat het mooi weer zal zijn, dan kunnen de vlaggen wapperen, dat het een lieve lust is. En nu, een groet voor allemaal. Jullie tante Truus. Zeester te Westkapelle. Troost je maar hoor, er zijn heus wel meer plaatsen, waar het op 1 april over gaan is. Maar ineens flink aanpakken nu. Gelukkig dat je ziekte zo gauw weer over was. Je keek toch zeker wel raar op, toen je er ineens zo uit zag. Ik geloof, dat ik die middag ook in Zoutelande was. Hadden we dat geweten hé. Maar hoe moet ik jou herkennen? Ik was dus wel dicht in je buurt, maar vond het nog niet zomers genoeg om naar Westkapelle te komen. Mischien over een poosje, als het heus voorjaarsweer is. Merel te Grijpskerke. Zo'n school lijkt me fijn. Kan me best begrijpen, dat je het naar je zin hebt. Wat heb je ge kookt? Net als jullie dominee, heb ik hartelijk gelachen om dat gedicht. Dat meisje was een bijdehandje. Ik ben blij, dat Truus zich zo goed gedraagt, want het is geen leuke gedachte als ik me schamen moet voor zo'n naam genoot. Gefeliciteerd met je verjaar dag. Hoe gaat het met de kuikens? Mijn verjaardag is al voorbij voor dit jaar. De oplossingen zijn: I. Kain Lot Heber Lea. II. Een belofte. III. 999/9. Nieuwe raadsels: I. Verborgen dierennamen. Je moet die pan terstond van het vuur nemen. Die koektrommel moet goed geslo ten worden. Hij liep aardig hard voor zo'n klein jongetje. Een dokter moet bij nacht en ontij gereed zijn om zieken te helpen. II. Met d. is het niet knap. Met b. een gevaarlijk wapen. Met k. is 'teen ander woord voor kopje. Met s. heb je er op school mee te maken. IIL Haal uit elk der onderstaande zinnen een woord, dan krijg je een bekend spreekwoord. Je kunt beter eerst naar de dokter gaan. Loop maar hard, zoveel te eer is hü hier. Ze hebben vast niet hard geblazen, want we konden hier niets van de muziek horen. Als je denkt, dat dit beter is, dan moet je het doen. De jongens van hiernaast zijn echte belhamels. Je kunt harm wel uittekenen met een pijp in de mond. Door onvoorzichtigheid van een paar jongens, is een mooi stuk hei verbrand. De oplossingen kunnen met ver melding van voornaam, naam (schuil naam als je die hebt), leeftijd en adres tot zaterdag 5 mei worden ge zonden aan tante Truus, redactie Zeeuwsch Weekend Goes. Ingezonden Mededeling (Adv.) TMIW II.., Namen van letters veroorzaakten deining In mijn nieuwe klas zit een Anneke. Üat schijnt een bijdehand soort te zijn. Anneke kan al lezen. Haar moeder vertelde me dit zeer triumfant, toen ze haar dochter bij mij op 1 april introduceerde. Nu had deze moeder mij in het najaar gevraagd of ik eens op een papiertje wilde schrijven de titels van de leesboekjes bij mijn Mas in gebruik, „want", vertrouwde zij mij toe, „die oudste van me, daar steekt nou kompleet een schooljuffrouw in en die doet niks liever as d'r zussie lere." De moeder had er eerlijkheidshalve' bij verteld, dat zij dit een kostelijke vrijetijdsbesteding vond voor haar twee dochters, die in de winter, thuis, een eind buiten het dorp, niet veel vertier hebben. VERBLUFT. Maar vanmiddag heeft ze toch even verbluft naar Leen gekeken. Ik ver tel wat ik in de krant gelezen heb van een ander Anneke, die in Amsterdam woont en die zomaar naar onze Ko ningin toestapte om haar een bosje bloemen aan te bieden, dat ze van haar eigen zakcentjes gekocht had. In ons kleine wereldje van de eerste klas leeft een Koningin nog in een sprook jeswereld. Ze hebben allemaal zo hun gedachte over dit voorval en ze heb- Voor mij was het toen een kleine moeite om het gevraagde briefje te geven, maar ik had er sindsdien ook niet meer aan gedacht of de aankoop van die boekwerken ook reseultaat zou afwerpen. En ziedaar, Anneke leest, en goed ook. Daar kun je gemak van hebben, zegt u. Toegegeven, maar last ook, want ons Anneke is geen deerntje, dat haar talenten verbergt. Integendeel: heel haar geestelijke huishouding wordt telkens voor ons uitgestald. Als we een nieuwe letter leren, is Anneke er als de kippen bij om te zeggen: „Die ken ik allang en die heet...." Als ik haar zover in be dwang weet te houden, dat ze het niet hardop door de klas roept, zit ze te wippen om elk kansje om het toch te doen te benutten. LEEN NEEMT HET NIET. Verder is het heus geen onaardig kind, en ik kan me haar trots wel be grijpen, maar mijn nieuwe Leen in deze splinternieuwe klas neemt dat niet. Kun je begrijpen. Daar ben je man voor. En nu is dit tweetal buren. Ze zitten allebei langs het middenpad. Leen natuurlijk in de jongensrij en Anneke bij de maagdelijns. Beiden zit ten op de derde bank van achteren af gerekend. Nou is onze jongeman ook een echte branie. Hij kan een num mertje in het opscheppen weggeven, waar je versteld van staat. Leen is nergens bang van. Kun je denken. En sterk, dat h]j is. Hij vecht wel eens met zijn vader. Over de eindstand van dè strijd wordt dan niets vermeld. In school is hij ook niet mis, want hij kan danig mooi schrijven, zodat hij nu reeds „prachtcijfers" haalt, waar mee hfj ook aardig „geuren" kan. GEEN VRIENDELIJKE BLIKKEN. Voor de rest kan hfj ook best mee, maar dat zo'n Anneke hem nou glad de baas is in het lezen, ja eigenlijk allemaal de loef afsteekt, dat zint hem slecht. Daarom werpt hij zijn over- buurtje lang geen vriendelijke blik ken toe, als ze laat weten, dat zij het „alweer weet". Van de week kon Leen het helemaal niet meer verkroppen, toen Anneke zonder dralen de naam van de nieuwe letter de klas inspoot. Hij keek eens kwaad naar zijn over- buurtje en zei als een ouwe kerel: „Daer hebbie heur weer", wat Anneke niet in het minst deerde, want die be kommert zich geen zier om manvolk. ben een ogenblikje vrij spreken. Dat is vooral, nu ze nog zo weinig het ge routineerde schoolkind zijn, aardig om te horen. Ik heb dit voorval zo maar eens verteld, omdat dit Amsterdamse meisjes ook Anneke heet. Geen won der dat ons dorpse Anneke hevig ge ïnteresseerd is en ze vindt: wat een ander Anneke doet, kan ik ook wel. BELOFTE. Daarom belooft ze ons, als de Ko ningin ook eens bij ons op het dorp op visite komt, net als nu in Am sterdam, dat zij zóóóóó'n grote bos met bloemen zal geven. Nu ga ik geen illusie verstoren door te zeg gen, dat dit Amsterdamse naamge nootje iets deed, dat volgens recht en regel bij vorstelijke bezoeken zo maar niet mag. Voorlopig komt H. M. niet bij ons op het dorp, en als het zover is, is An neke misschien al wijzer geworden. Daarom knikken we instemmend, als Anneke ons haar besluit meedeelt. Al lemaal, behalve Leen dan. Die kijkt vernietigend naar Anneke en zegtl „En teuge de Koningin maggie lekke* niet zo- 'ard roepe as met de nieuw» letters en ik geef de Koningin al d* blomme uut m'n eige tuuntje". Anneke kijkt sip naar Leen en wQ wat ter verdediging inbrengen, maaf ik vind, daar we voorlopig nog geen bezoek van de Koningin in het zicht hebben, het zakelijker nu tot het vol gende punt op ons program over ts gaan, d.w.z. dat de schriftjes worden uitgedeeld, waarin ze hun proeve van bekwaamheid in het schoonschrijven (Vervolg van cultuurpagina) plafonds soms in de reageerbuizen, maar men hoopt toch vurig op ver andering. Hetzelfde geldt voor de kliniek voor verloskunde en gynaecologie, waar over prof. dr. F. C. van der Kaay de schepter zwaait. Dit is de grootste, maar ook de slechtst behuisde kliniek op dit gebied in heel Europa. In het afgelopen cursusjaar werden hier 1916 gynaecologische „patiënten" behan deld, waarvan er 459 geopereerd moesten worden. Verder werden 1181 bevallingen verricht, grotendeels bij koeien, waarbij 160 keer operatief moest worden ingegrepen. Koeien, paarden en andere huis dieren uit het hele land worden naar Wanneer U bij de Denen te Vleessneetjes. gast zou gaan zouden zij U zeker hun sm0rebr0d voor zetten. Sm(irebr?Sd is een hartig taartje, een mooi opgemaakt taartje bo vendien. Het bestaat uit dunne sneetjes brood, ruimschoots voor zien van hartig belegsel. Van zulke heel dunne sneetjes UIT DE -*en Mededeling (adv.) zelfvertrouwen en dat in haar eigen keuken. Niets wilde, niets lukte. En dat voor een vrouw, bekend om haar verzorgde maaltijden. Tot. dat zij merkte dat er iets aan de maizena haperde't was niet de maizena die ze gewend was; de naam DUBYEA stond niet op het pak. Zeker, ze had MAÏZENA DU RYE A gevraagd, zoals altijdmaar nu stond er iets anders in de kast. Zo zie jeWel gevraagd, maar niet gekregen. Iets om te onthoudent Voor eens en altjjd: Niet alleen Maizena DU RYE A vragen, maar ook opletten dat U in derdaad DURYEA krjjgt. met een dikke, feestelijk opge maakte belegging kunt U natuur lijk ook hier genieten, al zult U 't niet daaglijks doen. Een warme maaltijd krijgt een heerlijk voor- gerechtjé, de middagboterham wordt eens zo aanlokkelijk en een avondfeestje vindt een hartig be sluit met deze sneetjes: Sardinesneetjes. 8 dunne sneetjes bruinbrood, 1 a 2 blikjes sardines, een hardgekookt ei, sla, radijsjes, boter of marga rine. De sneetjes besmeren met boter of margarine. De sla en.de radijsjes was sen en laten uitlekken. De sardines laten uitlekken, het ei in plakjes snij den. Op ieder sneetje een blad sla leggen en schuin erover een sardine. Aan weerszijden van de staart en half radijsje zetten, aan de andere kant twee plakjes ei. 8 dunne sneetjes witbrood, 50 a 75 g, (8 plakjes) gebraden varkens- of kalfsfricandeau, een hardge kookt ei, mayonaise 1 tomaat), boter of margarine. De sneetjes besmeren met boter of margarine en beleggen met het vlees. Het ei (en de tomaat) in plakjes snij den en op ieder sneetje twee plakjes ei (en een plak tomaat) leggen. De sneetjes verder garneren met streepjes mayonaise. Kaassneetjes. 8 dunne sneetjes licht of donker roggebrood, ongeveer 50 g gesne den kaas, radijsjes, mayonaise, zo mogelijk peterseliegroen, boter of margarine. Het brood besmeren met boter of margarine en beleggen met de kaas.. De radijs wassen en in schijfjes snij den. Op de kaas dakpansgewijs een rijtje radijsschijfjes leggen. De sneetjes verder garneren met rozetjes van ma yonaise (en in ieder rozetje een stukje peterseliegroen drukken). En nu we toch ons hart ophalen aan goed-verzorgde hartige lekker nijen kan er ook nog een heerlijk slaatje bij: Vleesslaatje. Ongeveer 6 koude gekookte aard appelen, 1 flinke appel, een gaar gebraden kalfs- of varkenslapje van ongeveer 100 g, een plak ham van ongeveer 50 g, olie, azijn, zout, kropsla, sterkers of andijvie, sla saus of mayonaise. De appel schoonmaken en in kleine blokjes snijden. De aardappelen niet te klein snijden, het vlees en de ham snipperen. Al deze ingrediënten losjes dooreenmengen en op smaak brengen met olie, azijn en zout. De sla na enige tijd overdoen op een schotel en gar neren met slasaus of mayonaise. De sla, sterkers of andijvie wassen en zo nodig zeer klein gesneden rondom de sla leggen. Een vlot wandeljaponnetje, om te dragen op een stralende EIGENDOMSRECHT. WU kunnen ons wel indenken, dat u het niet prettig vindt te zijner tijd uit de woning te moeten. Maar dat is toch niets onbillijks? Er is toch altijd nog zo iets als eigendoms recht? In de rubriek komen meestal wel vragen van huurders, die wij dan raad geven. Maar dit neemt niet weg, dat wij voor het eigendoms recht niet blind zijn. Wanneer men een huisje heeft gekocht om daar bijvoorbeeld na pensionering, ln te gaan wonen, is het sneu, wanneer dit niet gaat. Terecht ontstaat dan een gevoel van onbehagen en er steekt niets onrechtvaardigs in, wanneer men poogt langs gerechte lijke weg de huurder eruit te krij gen. Een overeenkomst behoeft niet levenslang te duren, zelfs een huur overeenkomst nietl LASTER. Laster is iets waartegen niets te doen is, omdat deze zich beweegt langs oncontroleerbare wegen. Men kan er feitelijk maar één ding tegen doen: doen, alsof men niets merkt. Dit eist een zekere hardheid. Pas als u twee stevige getuigen heeft, kunt u de politie inschakelen. Het gaat er dan niet eens om, of het waar is, want tot bewijs wordt niet toegelaten. Maar het is al strafbaar, wanneer men iemands naam „be- zwalkt". Helaas is het bewijs maar zelden te leveren. voorjaarsdag. Ook in dit mo delletje geeft de H-lijn de toon aan. Vanonder het getailleerde lijfje komt de iets klokkende 8- baans rok zeer goed tot haar recht. Wanneer men geruite stof ge bruikt, kan men een heel aardig effect verkrijgen, door èn de om slagen èn het biais op de heup schuin te verwerken. De mouw is ingezet en niet wijd. De taille heeft revers met een smalle kraag. Drie knoopjes vormen de sluiting. Benodigde stof 4.50 m 90 cm breed. Patronen verkrijgbaar in de maten 42 - 44 - 46. Wijze van bestellen Plak aan de adreszijde van een brief kaart, naast en buiten het frankeerzegel, het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels Cf 0,95) en adresseer deze aan de redactie van het Zeeuwsch Dagblad, L. Vorststraat 90, Goes. Aan de andere zijde vermeldt U Uw naam, adres en woonplaats, maat en nummer (no. 214) van het gewenste model. Plak nooit meer dan voor fl.aan postzegels extra op een briefkaart, want wat meer geplakt wordt is waardeloos. Bestellingen onder rembours worden niet aangenomen en de patronen worden niet geruild. De redactie heeft geen patronen in voorraad, het persoonlijk komen afha len heeft dus geen zin. deze kliniek gezonden als bij een be valling moeilijkheden te verwachten zijn, die door de dierenarts ter plaat se niet kunnen worden opgelost. Ook heeft men nog een ambulantoire kli niek, die binnen een straal van 10 km rond de stad Utrecht de patiënten „aan huis" behandelt. Station voor K.I» Verder is aan de kliniek een groot station voor kunstmatige inseminatie verbonden, dat het toezicht heeft over de KX-dienst van elf boerenorgani- saties op dit gebied en op het stieren station van deze organisaties te Zeist. Door de studenten worden voor drie dezer verenigingen de inseminatiei verricht. Welnu, deze zeer belangrijke kliniek heeft in het gebouw voor administra tie en onderzoek geen museum, geen bibliotheek, geen kamer voor de stal en zelfs geen eigen practicum. De col legezaal is hopeloos verouderd en veel te klein. Tot dusver was er slechts een zaal, die dienen moest voor ope ratiekamer, practicum, verloskunda en polikliniek. De eigenaars van da patiënten moesten buiten in weer en wind wachten, tot ze aan de beurt wa ren. Hierin wordt thans verbetering gebracht door de aanbouw van een nieuw gedeelte. Het instituut voor tropische ziek ten is wat behuizing betreft een aanfluiting voor een land, dat kort geleden nog tot de eerste koloniala mogendheden ter wereld behoorde. Maar we hebben al genoeg voor beelden gegeven. De vraag dringt zich op, of er nu geen plannen wor den gemaakt om aan deze akeligs toestanden een einde te maken. Plannen, plannen Nu, aan plannen heeft het nooit ontbroken. Het curatorium van de uni versiteit heeft altijd alles gedaan wat mogelijk was om tot een goede be huizing voor deze faculteit te komen. Er waren gedetailleerde plannen in 1935, in 1939, in 1949 en in 1952. Het laatste plan was grootscheeps opgezet en voorzag in een nieuw, modern en voortreffelijk gebouwencomplex voor de gehele faculteit. De tekeningen van deze toekomstdroom hangen in de col legezaal van het instituut voor infec tieziekten, waarschijnlijk om de moed er in te houden. Het ministerie van wederopbouw had zelfs zijn goedkeuring al aan dit plan gehecht, maar toen kwam finan ciën weer roet in het eten gooien. Er was een meningsverschil tussen dit departement en de universiteit over het aantal studenten, dat in de toe komst te wachten is. Het fiat kwam niet af en nu wacht men maar weer. Enige tijd geleden is de minister van onderwijs persoonlijk een kijkje komen nemen en ongetwij feld is hij bij dat.bezoek wel meer dan overtuigd van de noodzaak van een spoedige en grondige aan pak van het behuizingsprobleem. Het is te hopen, dat minister Cals zijn collega van financiën ook van deze noodzakelijkheid weet te overtuigen. In de hierboven ge noemde instituten kan de toestand zo niet lang meer blijven voort duren, zonder dat het onderwijs en het wetenschappelijk werk ernstig wordt geschaad. Met plannen noch met nota's is hier iets te bereiken, slechts met specie en metselsteen komt men hier uit de nood!

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 11