Mevrouw Bouman
Van twee Annekes en
een boze Leen
DURE VETERINAIRE FACULTEIT
SNEETJES EN
Juufg
l
KEUKEN
met melk meer mans
Zaterdag 28 april 1956
ZEEUWSCH WEEKEND
eenzame strijdster
voor het recht
NAREDACEN?
Onder
Voor de vrouw
Charmant en chique
Zij
miste opeens..
Vraagi U maar
Een vrouw tegenover de gehele wereld
In het voorjaar ontwikkelen we altijd geweldige activiteiten.
„Dan heb je het zo druk, dat je je eigen voorbij loopt", zei
van de week een huisvrouw tegen me. Daar weten we alle
maal van mee te praten. Aan de beruchte schoonmaak moeten
we onze tol betalen, de garderobe van het hele huishouden moet
tijdig onder de loep worden genomen, want het is ons, door
ervaring geleerd, wel bekend, dat op de eerste werkelijk milde
dag het ganse kroost voor ons verschijnt met de alarmerende
kreet, dat ze „stikken van de warmte", iets wat we met alle
geweld moeten voorkomen. Dat is al een aardig program van
actie voor de zogenaamde lentetijd.
Dan is het geen wonder, dat je eigen-
Hik aan de buitenwereld niet veel aan
dacht schenkt en dat je de krant slechts
stiefmoederlijk je attentie geeft. Maar
terwijl wij ons hier druk maken met on
ze huishoudelijke beslommeringen in de
wijdste zin van het woord, wat natuurlijk
nodig is, is daarginds, ver in Indonesië,
ln het voormalig Batavia, door een vrouw
een gevecht geleverd op leven en dood
tegen een verpletterende overmacht en
ls door een andere vrouw bitter geleden,
omdat het in dat gevecht tussen recht en
onrecht ging om het leven van haar man.
Hoop vervlogen
Al wat over het proces Jungschlaeger
ln de pers kwam, heb ik bijgehouden met
intense belangstelling en juist dacht ik
deze week te schrijven over de heroieke
strijd, die mevrouw Bouman voerde te
gen een rechtscollege, dat van recht
spraak slechts een carricatuur te zien
gaf.
En nu schrijf ik er ook wel over,
maar nu in een andere toon, want on
danks alle ellende bleef je toch nog
hopen, dat men uiteindelijk het dood
vonnis niet zou durven eisen. Maar nu
is er geen hoop meer nodig, want de
spanningen zijn voor de heer Jung
schlaeger te zwaar geworden en hij is
in het midden van de strijd bezweken.
Wij durven met onze woorden niet ra
ken aan het grote leed, dat hiervoor over
rijn vrouw gekomen is. God moge haar
door deze bittere smart heen helpen,
want zy krijgt veel te dragen, vooral de
woorden van deelneming van die men
sen, die tijdig met gezag woorden van
protest tegen dit monsterproces hadden
moeten laten horen, daar waar dat effect
had kunnen geven.
Diep respect
Met diep respect heb ik gelezen wat
mevrouw Bouman heeft gepresteerd in
de maandenlange duur van het proces.
Dit wat ik over haar las, was het wel
seer duidelijk, dat zij een zeer begaafde
vrouw is, die moed genoeg bezit om ge
heel alleen in het krijt te treden tegen
over een corrupte rechtbank. Dat dwingt
de grootste bewondering af. Je vraagt je>
self af, hoe zij het volgehouden heeft al
die tijd onder zo zware spanning te leven.
de wereldmachten bijeen komen, soms
machtig druk over „de rechten van de
mens", maar die éne mens, daar in een
cel te Batavia vergat men daarbij te be
trekken. Tenminste de Amerikaanse heer
Dulles, die zo'n genoegelijk bezoekje aan
Indonesië bracht, heeft geen blijk gege
ven, dat de heer Jungschlaeger in de
kring van zijn aandacht was gedurende
dat bezoek.
Wij kunnen van Indonesië na al wat
deze staat heeft gedaan met verdrag-
schending tegenover de deelstaten en te
genover ons land van alles verwachten,
maar dat de grootmachten, die zulk een
titanenstrijd voerden om Europa te ver
lossen uit de greep van het nazidom, dit
kalmpjes langs zich heen lieten gaan, is
bedroevend en weinig hoopvol voor de
gouden toekomst, waarvoor men op ver
gaderingen zo ijverig werkt en confe
reert.
Geworsteld om recht
Tegenover dit diplomatiek zwij
gen en negeren staat eenzaam Me
vrouw Bouman. Zij heeft gevoch
ten, geworsteld om recht te ver
krijgen. En nu ondanks de vrese
lijke wijze waarop het proces
Jungschlaeger ten einde kwam,
blijft deze dappere vrouw verder
strijden, want kapitein Schmidt is
nog gevangen.
Eén vrouw tegenover de hele
wereld.
We zeggen het met bewondering
en eerbied: „Gelukkig, dat er ten
minste dan nog een vróuw is, die
strijdt voor vrijheid en recht".
Ingezonden Med°doijnef (adv.)
Publlkoil# Nvdsrlonrfj Zvlvalburc
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Wel wat erg vroeg wijs
voor haar jaren
Ingezonden Mededeling (adv.)
AMBULIN!
Am Tante Truui
Zeeuwsch Weekend
Goes
Bij elk woord, dat er op die zogenaamde
zittingen gesproken werd, moest ze met
vlijmscherpe aandacht toeluisteren om
later elk woord te toetsen aan de waar
heid. Bergen werk heeft ze moeten ver
zetten om telkens weer met gedocumen
teerde bewijzen aan te tonen, dat men
met valse beschuldigingen aankwam.
Triest naspe
En nu is alles, voor zover het de heer
Jungschlaeger betreft, vergeefs geweest.
Het naspel van heel deze trieste geschie
denis is al even luguber. Onze regering
heeft zich opeens gehaast te verklaren,
dat ze van de onschuld van de heer
Jungschlaeger vast overtuigd was. Vol
gens de kranten blijkt, dat men ook wel
geprotesteerd heeft tegen de gang van
zaken in het proces.
Als men dat van regeringswege zegt,
zal men dat wel moeten geloven, maar
de heer Jungschlaeger ii twee jaar lang
gevangen gehouden en voor het oog en
oor van de hele wereld ls hij vals be
schuldigd, dan zou je denken, dat de
regering, welker onderdaan hij was,
dan ook het recht en de plicht heeft
heel luid, óók voor het oog en oor van
de hele wereld te roepen, dat daar in
Batavia een gruwelijk onrecht ging ge
beuren.
Van dat luide roepen, of schreeuwen,
wat ook mag als er nood is, heb ik nooit
zoveel gehoord. Misschien maar geluk
kig voor onze regering, want nu minister
Luns nog heel netjes zei, dat de regering
van de onschuld van de heer Jungschlae
ger overtuigd was, kregen we prompt een
standje vanuit Indonesië.
Wat zou er wel gebeurd zijn, als er
eens tijdig met gezag geprotesteerd was
geworden?
Het is allemaal zo eindeloos triest.
„De rechten van
de mens
Men heeft het ln gewichtige vergade
ringen, waarbij de afgevaardigden van
Mijn beste nichtjes en neven,
Ditmaal is de Kolibrie uit Grjjps-
kerke gevlogen om in Goes de prijs
weg te pikken. Dat heb je van die
vlugge vogeltjes.
Nu ga ik jullie nog even helpen
onthouden, dat maandag onze Konin
gin jarig is. Denk er om, allemaal
oranje op! Op die manier kun je laten
zien, dat je van onze Koningin houdt.
Ik hoop, dat het mooi weer zal zijn,
dan kunnen de vlaggen wapperen,
dat het een lieve lust is.
En nu, een groet voor allemaal.
Jullie tante Truus.
Zeester te Westkapelle. Troost je
maar hoor, er zijn heus wel meer
plaatsen, waar het op 1 april over
gaan is. Maar ineens flink aanpakken
nu. Gelukkig dat je ziekte zo gauw
weer over was. Je keek toch zeker
wel raar op, toen je er ineens zo uit
zag. Ik geloof, dat ik die middag ook
in Zoutelande was. Hadden we dat
geweten hé. Maar hoe moet ik jou
herkennen? Ik was dus wel dicht in
je buurt, maar vond het nog niet
zomers genoeg om naar Westkapelle
te komen. Mischien over een poosje,
als het heus voorjaarsweer is. Merel
te Grijpskerke. Zo'n school lijkt me
fijn. Kan me best begrijpen, dat je
het naar je zin hebt. Wat heb je ge
kookt? Net als jullie dominee, heb ik
hartelijk gelachen om dat gedicht. Dat
meisje was een bijdehandje. Ik ben
blij, dat Truus zich zo goed gedraagt,
want het is geen leuke gedachte als
ik me schamen moet voor zo'n naam
genoot. Gefeliciteerd met je verjaar
dag. Hoe gaat het met de kuikens?
Mijn verjaardag is al voorbij voor dit
jaar.
De oplossingen zijn:
I. Kain Lot Heber Lea.
II. Een belofte.
III. 999/9.
Nieuwe raadsels:
I. Verborgen dierennamen.
Je moet die pan terstond van het
vuur nemen.
Die koektrommel moet goed geslo
ten worden.
Hij liep aardig hard voor zo'n klein
jongetje.
Een dokter moet bij nacht en ontij
gereed zijn om zieken te helpen.
II. Met d. is het niet knap.
Met b. een gevaarlijk wapen.
Met k. is 'teen ander woord voor
kopje.
Met s. heb je er op school mee te
maken.
IIL Haal uit elk der onderstaande
zinnen een woord, dan krijg je een
bekend spreekwoord.
Je kunt beter eerst naar de dokter
gaan.
Loop maar hard, zoveel te eer is
hü hier.
Ze hebben vast niet hard geblazen,
want we konden hier niets van de
muziek horen.
Als je denkt, dat dit beter is, dan
moet je het doen.
De jongens van hiernaast zijn echte
belhamels.
Je kunt harm wel uittekenen met
een pijp in de mond.
Door onvoorzichtigheid van een
paar jongens, is een mooi stuk hei
verbrand.
De oplossingen kunnen met ver
melding van voornaam, naam (schuil
naam als je die hebt), leeftijd en
adres tot zaterdag 5 mei worden ge
zonden aan tante Truus, redactie
Zeeuwsch Weekend Goes.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
TMIW II..,
Namen van letters veroorzaakten deining
In mijn nieuwe klas zit een Anneke. Üat schijnt een bijdehand soort
te zijn. Anneke kan al lezen. Haar moeder vertelde me dit zeer
triumfant, toen ze haar dochter bij mij op 1 april introduceerde.
Nu had deze moeder mij in het najaar gevraagd of ik eens op een
papiertje wilde schrijven de titels van de leesboekjes bij mijn Mas in
gebruik, „want", vertrouwde zij mij toe, „die oudste van me, daar
steekt nou kompleet een schooljuffrouw in en die doet niks liever
as d'r zussie lere." De moeder had er eerlijkheidshalve' bij verteld,
dat zij dit een kostelijke vrijetijdsbesteding vond voor haar twee
dochters, die in de winter, thuis, een eind buiten het dorp, niet veel
vertier hebben.
VERBLUFT.
Maar vanmiddag heeft ze toch even
verbluft naar Leen gekeken. Ik ver
tel wat ik in de krant gelezen heb van
een ander Anneke, die in Amsterdam
woont en die zomaar naar onze Ko
ningin toestapte om haar een bosje
bloemen aan te bieden, dat ze van
haar eigen zakcentjes gekocht had. In
ons kleine wereldje van de eerste klas
leeft een Koningin nog in een sprook
jeswereld. Ze hebben allemaal zo hun
gedachte over dit voorval en ze heb-
Voor mij was het toen een kleine
moeite om het gevraagde briefje te
geven, maar ik had er sindsdien ook
niet meer aan gedacht of de aankoop
van die boekwerken ook reseultaat zou
afwerpen. En ziedaar, Anneke leest, en
goed ook.
Daar kun je gemak van hebben, zegt
u. Toegegeven, maar last ook, want
ons Anneke is geen deerntje, dat haar
talenten verbergt. Integendeel: heel
haar geestelijke huishouding wordt
telkens voor ons uitgestald.
Als we een nieuwe letter leren, is
Anneke er als de kippen bij om te
zeggen: „Die ken ik allang en die
heet...." Als ik haar zover in be
dwang weet te houden, dat ze het
niet hardop door de klas roept, zit
ze te wippen om elk kansje om het
toch te doen te benutten.
LEEN NEEMT HET NIET.
Verder is het heus geen onaardig
kind, en ik kan me haar trots wel be
grijpen, maar mijn nieuwe Leen in
deze splinternieuwe klas neemt dat
niet. Kun je begrijpen. Daar ben je
man voor. En nu is dit tweetal buren.
Ze zitten allebei langs het middenpad.
Leen natuurlijk in de jongensrij en
Anneke bij de maagdelijns. Beiden zit
ten op de derde bank van achteren af
gerekend. Nou is onze jongeman ook
een echte branie. Hij kan een num
mertje in het opscheppen weggeven,
waar je versteld van staat. Leen is
nergens bang van. Kun je denken. En
sterk, dat h]j is. Hij vecht wel eens
met zijn vader. Over de eindstand van
dè strijd wordt dan niets vermeld. In
school is hij ook niet mis, want hij kan
danig mooi schrijven, zodat hij nu
reeds „prachtcijfers" haalt, waar
mee hfj ook aardig „geuren" kan.
GEEN VRIENDELIJKE
BLIKKEN.
Voor de rest kan hfj ook best mee,
maar dat zo'n Anneke hem nou glad
de baas is in het lezen, ja eigenlijk
allemaal de loef afsteekt, dat zint hem
slecht. Daarom werpt hij zijn over-
buurtje lang geen vriendelijke blik
ken toe, als ze laat weten, dat zij het
„alweer weet". Van de week kon Leen
het helemaal niet meer verkroppen,
toen Anneke zonder dralen de naam
van de nieuwe letter de klas inspoot.
Hij keek eens kwaad naar zijn over-
buurtje en zei als een ouwe kerel:
„Daer hebbie heur weer", wat Anneke
niet in het minst deerde, want die be
kommert zich geen zier om manvolk.
ben een ogenblikje vrij spreken. Dat
is vooral, nu ze nog zo weinig het ge
routineerde schoolkind zijn, aardig om
te horen. Ik heb dit voorval zo maar
eens verteld, omdat dit Amsterdamse
meisjes ook Anneke heet. Geen won
der dat ons dorpse Anneke hevig ge
ïnteresseerd is en ze vindt: wat een
ander Anneke doet, kan ik ook wel.
BELOFTE.
Daarom belooft ze ons, als de Ko
ningin ook eens bij ons op het dorp
op visite komt, net als nu in Am
sterdam, dat zij zóóóóó'n grote bos
met bloemen zal geven. Nu ga ik
geen illusie verstoren door te zeg
gen, dat dit Amsterdamse naamge
nootje iets deed, dat volgens recht
en regel bij vorstelijke bezoeken zo
maar niet mag.
Voorlopig komt H. M. niet bij ons
op het dorp, en als het zover is, is An
neke misschien al wijzer geworden.
Daarom knikken we instemmend, als
Anneke ons haar besluit meedeelt. Al
lemaal, behalve Leen dan. Die kijkt
vernietigend naar Anneke en zegtl
„En teuge de Koningin maggie lekke*
niet zo- 'ard roepe as met de nieuw»
letters en ik geef de Koningin al d*
blomme uut m'n eige tuuntje".
Anneke kijkt sip naar Leen en wQ
wat ter verdediging inbrengen, maaf
ik vind, daar we voorlopig nog geen
bezoek van de Koningin in het zicht
hebben, het zakelijker nu tot het vol
gende punt op ons program over ts
gaan, d.w.z. dat de schriftjes worden
uitgedeeld, waarin ze hun proeve van
bekwaamheid in het schoonschrijven
(Vervolg van cultuurpagina)
plafonds soms in de reageerbuizen,
maar men hoopt toch vurig op ver
andering.
Hetzelfde geldt voor de kliniek voor
verloskunde en gynaecologie, waar
over prof. dr. F. C. van der Kaay de
schepter zwaait. Dit is de grootste,
maar ook de slechtst behuisde kliniek
op dit gebied in heel Europa. In het
afgelopen cursusjaar werden hier 1916
gynaecologische „patiënten" behan
deld, waarvan er 459 geopereerd
moesten worden. Verder werden 1181
bevallingen verricht, grotendeels bij
koeien, waarbij 160 keer operatief
moest worden ingegrepen.
Koeien, paarden en andere huis
dieren uit het hele land worden naar
Wanneer U bij de Denen te Vleessneetjes.
gast zou gaan zouden zij U
zeker hun sm0rebr0d voor
zetten.
Sm(irebr?Sd is een hartig taartje,
een mooi opgemaakt taartje bo
vendien. Het bestaat uit dunne
sneetjes brood, ruimschoots voor
zien van hartig belegsel.
Van zulke heel dunne sneetjes
UIT DE
-*en Mededeling (adv.)
zelfvertrouwen en dat
in haar eigen keuken.
Niets wilde, niets lukte. En
dat voor een vrouw, bekend om
haar verzorgde maaltijden. Tot.
dat zij merkte dat er iets aan
de maizena haperde't was
niet de maizena die ze gewend
was; de naam DUBYEA stond
niet op het pak. Zeker, ze had
MAÏZENA DU RYE A gevraagd,
zoals altijdmaar nu stond er
iets anders in de kast. Zo zie
jeWel gevraagd, maar niet
gekregen. Iets om te onthoudent
Voor eens en altjjd: Niet alleen
Maizena DU RYE A vragen,
maar ook opletten dat U in
derdaad DURYEA krjjgt.
met een dikke, feestelijk opge
maakte belegging kunt U natuur
lijk ook hier genieten, al zult U 't
niet daaglijks doen. Een warme
maaltijd krijgt een heerlijk voor-
gerechtjé, de middagboterham
wordt eens zo aanlokkelijk en een
avondfeestje vindt een hartig be
sluit met deze sneetjes:
Sardinesneetjes.
8 dunne sneetjes bruinbrood, 1 a 2
blikjes sardines, een hardgekookt
ei, sla, radijsjes, boter of marga
rine.
De sneetjes besmeren met boter of
margarine. De sla en.de radijsjes was
sen en laten uitlekken. De sardines
laten uitlekken, het ei in plakjes snij
den. Op ieder sneetje een blad sla
leggen en schuin erover een sardine.
Aan weerszijden van de staart en half
radijsje zetten, aan de andere kant
twee plakjes ei.
8 dunne sneetjes witbrood, 50 a 75
g, (8 plakjes) gebraden varkens-
of kalfsfricandeau, een hardge
kookt ei, mayonaise 1 tomaat),
boter of margarine.
De sneetjes besmeren met boter of
margarine en beleggen met het vlees.
Het ei (en de tomaat) in plakjes snij
den en op ieder sneetje twee plakjes
ei (en een plak tomaat) leggen. De
sneetjes verder garneren met streepjes
mayonaise.
Kaassneetjes.
8 dunne sneetjes licht of donker
roggebrood, ongeveer 50 g gesne
den kaas, radijsjes, mayonaise, zo
mogelijk peterseliegroen, boter of
margarine.
Het brood besmeren met boter of
margarine en beleggen met de kaas..
De radijs wassen en in schijfjes snij
den. Op de kaas dakpansgewijs een
rijtje radijsschijfjes leggen. De sneetjes
verder garneren met rozetjes van ma
yonaise (en in ieder rozetje een stukje
peterseliegroen drukken).
En nu we toch ons hart ophalen
aan goed-verzorgde hartige lekker
nijen kan er ook nog een heerlijk
slaatje bij:
Vleesslaatje.
Ongeveer 6 koude gekookte aard
appelen, 1 flinke appel, een gaar
gebraden kalfs- of varkenslapje
van ongeveer 100 g, een plak ham
van ongeveer 50 g, olie, azijn, zout,
kropsla, sterkers of andijvie, sla
saus of mayonaise.
De appel schoonmaken en in kleine
blokjes snijden. De aardappelen niet
te klein snijden, het vlees en de ham
snipperen. Al deze ingrediënten losjes
dooreenmengen en op smaak brengen
met olie, azijn en zout. De sla na enige
tijd overdoen op een schotel en gar
neren met slasaus of mayonaise. De
sla, sterkers of andijvie wassen en zo
nodig zeer klein gesneden rondom de
sla leggen.
Een vlot wandeljaponnetje, om
te dragen op een stralende
EIGENDOMSRECHT.
WU kunnen ons wel indenken, dat u
het niet prettig vindt te zijner tijd
uit de woning te moeten. Maar dat
is toch niets onbillijks? Er is toch
altijd nog zo iets als eigendoms
recht? In de rubriek komen meestal
wel vragen van huurders, die wij
dan raad geven. Maar dit neemt niet
weg, dat wij voor het eigendoms
recht niet blind zijn. Wanneer men
een huisje heeft gekocht om daar
bijvoorbeeld na pensionering, ln te
gaan wonen, is het sneu, wanneer
dit niet gaat. Terecht ontstaat dan
een gevoel van onbehagen en er
steekt niets onrechtvaardigs in,
wanneer men poogt langs gerechte
lijke weg de huurder eruit te krij
gen. Een overeenkomst behoeft niet
levenslang te duren, zelfs een huur
overeenkomst nietl
LASTER.
Laster is iets waartegen niets te doen
is, omdat deze zich beweegt langs
oncontroleerbare wegen. Men kan
er feitelijk maar één ding tegen
doen: doen, alsof men niets merkt.
Dit eist een zekere hardheid. Pas
als u twee stevige getuigen heeft,
kunt u de politie inschakelen. Het
gaat er dan niet eens om, of het
waar is, want tot bewijs wordt niet
toegelaten. Maar het is al strafbaar,
wanneer men iemands naam „be-
zwalkt". Helaas is het bewijs maar
zelden te leveren.
voorjaarsdag. Ook in dit mo
delletje geeft de H-lijn de toon
aan. Vanonder het getailleerde
lijfje komt de iets klokkende 8-
baans rok zeer goed tot haar recht.
Wanneer men geruite stof ge
bruikt, kan men een heel aardig
effect verkrijgen, door èn de om
slagen èn het biais op de heup
schuin te verwerken. De mouw is
ingezet en niet wijd. De taille
heeft revers met een smalle kraag.
Drie knoopjes vormen de sluiting.
Benodigde stof 4.50 m 90 cm
breed.
Patronen verkrijgbaar in de maten
42 - 44 - 46.
Wijze van bestellen
Plak aan de adreszijde van een brief
kaart, naast en buiten het frankeerzegel,
het verschuldigde bedrag aan geldige
postzegels Cf 0,95) en adresseer deze aan
de redactie van het Zeeuwsch Dagblad,
L. Vorststraat 90, Goes. Aan de andere
zijde vermeldt U Uw naam, adres en
woonplaats, maat en nummer (no. 214)
van het gewenste model.
Plak nooit meer dan voor fl.aan
postzegels extra op een briefkaart, want
wat meer geplakt wordt is waardeloos.
Bestellingen onder rembours worden niet
aangenomen en de patronen worden niet
geruild. De redactie heeft geen patronen
in voorraad, het persoonlijk komen afha
len heeft dus geen zin.
deze kliniek gezonden als bij een be
valling moeilijkheden te verwachten
zijn, die door de dierenarts ter plaat
se niet kunnen worden opgelost. Ook
heeft men nog een ambulantoire kli
niek, die binnen een straal van 10 km
rond de stad Utrecht de patiënten
„aan huis" behandelt.
Station voor K.I»
Verder is aan de kliniek een groot
station voor kunstmatige inseminatie
verbonden, dat het toezicht heeft over
de KX-dienst van elf boerenorgani-
saties op dit gebied en op het stieren
station van deze organisaties te Zeist.
Door de studenten worden voor drie
dezer verenigingen de inseminatiei
verricht.
Welnu, deze zeer belangrijke kliniek
heeft in het gebouw voor administra
tie en onderzoek geen museum, geen
bibliotheek, geen kamer voor de stal
en zelfs geen eigen practicum. De col
legezaal is hopeloos verouderd en veel
te klein. Tot dusver was er slechts
een zaal, die dienen moest voor ope
ratiekamer, practicum, verloskunda
en polikliniek. De eigenaars van da
patiënten moesten buiten in weer en
wind wachten, tot ze aan de beurt wa
ren. Hierin wordt thans verbetering
gebracht door de aanbouw van een
nieuw gedeelte.
Het instituut voor tropische ziek
ten is wat behuizing betreft een
aanfluiting voor een land, dat kort
geleden nog tot de eerste koloniala
mogendheden ter wereld behoorde.
Maar we hebben al genoeg voor
beelden gegeven. De vraag dringt
zich op, of er nu geen plannen wor
den gemaakt om aan deze akeligs
toestanden een einde te maken.
Plannen, plannen
Nu, aan plannen heeft het nooit
ontbroken. Het curatorium van de uni
versiteit heeft altijd alles gedaan wat
mogelijk was om tot een goede be
huizing voor deze faculteit te komen.
Er waren gedetailleerde plannen in
1935, in 1939, in 1949 en in 1952. Het
laatste plan was grootscheeps opgezet
en voorzag in een nieuw, modern en
voortreffelijk gebouwencomplex voor
de gehele faculteit. De tekeningen van
deze toekomstdroom hangen in de col
legezaal van het instituut voor infec
tieziekten, waarschijnlijk om de moed
er in te houden.
Het ministerie van wederopbouw
had zelfs zijn goedkeuring al aan dit
plan gehecht, maar toen kwam finan
ciën weer roet in het eten gooien. Er
was een meningsverschil tussen dit
departement en de universiteit over
het aantal studenten, dat in de toe
komst te wachten is. Het fiat kwam
niet af en nu wacht men maar weer.
Enige tijd geleden is de minister
van onderwijs persoonlijk een
kijkje komen nemen en ongetwij
feld is hij bij dat.bezoek wel meer
dan overtuigd van de noodzaak
van een spoedige en grondige aan
pak van het behuizingsprobleem.
Het is te hopen, dat minister
Cals zijn collega van financiën ook
van deze noodzakelijkheid weet te
overtuigen. In de hierboven ge
noemde instituten kan de toestand
zo niet lang meer blijven voort
duren, zonder dat het onderwijs en
het wetenschappelijk werk ernstig
wordt geschaad. Met plannen noch
met nota's is hier iets te bereiken,
slechts met specie en metselsteen
komt men hier uit de nood!