Uit de bundel van landbouwer-
dichter Jacobus Faro
DOUWE
ORCAM
de pittige zware shagJ
Maandag 23 april 1956.
ZEEUWSCH DAGBLAD
Natuurpoëzie en verzen van hei boereberijf
Veelzijdig mens uit
oud Schoondijke
Ook loonsverhoging
in slagersbedrijf
I spel. 13.00 Nws. 13.15 Meded. en gTam.
,Jk voel een stille kalmte en zie het l3-25 Promenade-ork. 13.55 Beursber. 14.00
luchtruim blaken. Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Voor de
Ik juich en 't onweer gonst met vrouw. 15.30 Pianorecital. 16.00 Gram.
Poujadisten boycotten
Nationale Vergadering
Koningin Elizabeth
verjaarde
Wereldmissie morele
herbewapening
in Nederland
UIT DE KERKEN
Yïluqiefc bij, tïaiuu.dienlt
Over het boerenbedrijf
pagina 5
Ingezonden Mededeling (adv.)
Nog lang niet genoeg hebben
we gezegd over de verzen van
de landbouwer Faro uit
Schoondijke. Daarom zullen we in
dit tweede artikel onze bespreking
vervolgen. Heel de bundel door
vinden we een verheerlijking van
de deugd. Ook daarin is de dichter
een echt kind van zijn tijd, van de
eeuw van verlichting, braafheid
en verdraagzaamheid.
Hier volgen enkele voorbeelden,
■willekeurig uit het verzenboek opge
tekend:
„Houdt moed nochtans, de deugd
is edel,
De(r) deugd is 't heerlijkst loon
bereid".
Over zijn moeder schrijft hij:
,flaar stille geest....
Zocht steunsel in de deugd en vond
haar rust bij God."
„Gelijk de landman zwoegt
Als hij zijn akker ploegt
En d'onbereide klont
Van een onvruchtbre grond
Met schaar, en kouter breekt.
Met zweet en tranen weekt,
Omgraaft en egt en bouwt,
Eer hij hen 't zaad vertrouwt;
Nu warmte wenst en wacht,
Dan weer naar regen smacht,
Nu dauw, die 't aardrijk drenkt,
Dan sneeuw die voedsel schenkt,
Of vorst, die d' harde_ kluit
Des killen gronds ontsluit,
Tot groei en vruchtbaarheid
Met angstig zorgen beidt."
Daarop volgt de oogst:
„Gelijk de landman juicht
Als 't rijpend aartje buigt,
De zon de wolken deelt,
De wind in 't koren speelt.
En 't volgestroomde veld
Met golfjes henensnelt.
De blijde maaitijd naakt,
De zwangere graanhalm kraakt,
De scherpe zeis reeds blinkt,
Het dankbaar oogstlied klinkt,
En hij na lang geduld
Zijn schuur met schoven vult,
En 't doorgeworsteld leed
By 't vol genot vergeet."
t I In een „dichterlijke brief", zoals hij
Zeeuwse WanHelinnenhet noemt. aan z«n vriend Ds. a. van
A/eeuwbB vvdliueiiuyeü{ Deinse, die pas vertrokken is naar
I Zaandijk, spreekt hij over alles wat
er op en om de boerderij te beleven
En aan zijn kinderen geeft hij deze Iia- Over het werk op het land, de
bloementuin en de boomgaard, de
jacht en de vogelwereld, maar ook
over zijn vrienden de boeken. En dan
denkt hij aan zijn weggereisde vriend:
vermaning:
„Verenigt vlijt en deugd.
Bij het huwelijk van zijn dochter
„Weest vereend in vreugd en smart,
Steeds door ene zucht gedreven.
Door de zucht om wel te leven,
t Oog op God, de deugd in 't hart."
„Jezus' leer, die 't hart verheugt",
noemt hij „een leidster op het pad der
deugd."
Natuurverzen
Zoals ik reeds zei had Faro een diep
gevoel voor de schoonheid van de
[„De Zaanstroom ligt te ver; nu moet
ik eenzaam klagen,
Waar vind ik ooit een vriend als mijn
Van Deinse weer
Maar dan troost hij zichzelf weer
als iemand:
„Die bij gade, kroost en vrinden,
Levenswellust, rein genot,
Ongemengde vreugd kan vinden.
Zoekt op aard geen beter lot."
Helaas ben ik in dit tweede artikel
natuur. Als landbouwer niet te ver- over £?ro n?g niet kJaaf kunnen ko-
wonderen. |men. We weten nog heel wernig over
Over een schone morgen lezen we:
„O ochtenduur, wat zijt gij
hartestrelend,
Bekoorlijk voor 't gezicht!"
,fiaar rijst met majesteit
De zon, die door een mengeling van
's-GRAVENHAGE, 21 april. Het
kleuren, I georganiseerd overleg in het slagers-
Volmaakte stralen spreidt." bedrijf heeft besloten de loonsverho-
„De koele morgendauw strooit malse §™g van 6 procent over 1956 ook voor
droppen deza bedrijfstak door te voeren, even-
Langs berg en beemd en dal." als de verhoging van de vakantie-toe'
slag van 2 tot 4 procent, met dien ver
En over de avond als de zon onder- stande, dat de helft van deze toeslag
gaat: zal worden uitbetaald bij het ingaan
van de vakantie en de andere helft in
„Daar is een kleur die 't purper tart de derde loonweek van december.
Én 't schoonste vermiljoen, Voorts werd besloten de werkgevers
't Wordt stil, 't wordt somber. VU het slagersbedrijf te adviseren, de
't VoglenJcoor 3 procent loontoeslag over 1955 uit te
keren aan die werknemers, die over
1955 een loon hebben ontvangen vol
gens de richtlijnen van de collectieve
Staakt thans zijn zachte toon.
Met de zang van een herdersmeisje:
„De bloempjes versterven
Wanneer zij de gloed
Der zon moeten derven,
De bloempjes versterven
Als dauw ze niet voedt."
en het antwoord vein de herder:
„De bloempjes verfrissen
Wanneer zij de gloed
Der zon niet meer missen,
De bloempjes verfrissen
Als dauw ze weer voedt."
Een onweer beschrijft hij:
„De felle bliksemstralen
Verlichten al de dalen
arbeidsovereenkomst voor het slagers
bedrijf.
2),e Radio-
frlengt anó
DINSDAG 24 APRIL.
HILVERSUM I (402 m.). KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en
liturg, kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gr.
9.00 V. d. vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Licht
baken, caus. 10.00 V. d. kind. 10.15 Gram.
11.00 V. d. vrouw. 11.30 Schoolradio. 11.50
Als de ziele luistert, caus. 12.00 Angelus.
12.03 Metropole ork. 12.30 Land- en tuinb.
Zo helder als de zon bij 't schoonste meded. 12.33 Instr. Octet. 12.55 Zonne-
van de dag, wijzer. 13.00 Nws. en Kath. nws, 13.20
Maar vvy met meerder stof van I Amus.muz. 13.50 Gevar. progr. 15.00 Gr.
droefheid en geklag. 15.30 Viool en piano. 16.00 V. d. zieken.
Fluks ziet men regenstromen 16.30 Ziekenlof. 17.00 V. d. jeugd. 17.40
En hagel, die de bomen I Koersen. 17.45 Regeringsuitz.: Rijksdelen
Met onbesuisd geweld van tak en blad I Overzee: J. J. van der Laan: Kroniek van
berooft, I Overzee. 18.00 Dit is leven, caus. 18.15
En gispt en beukt en slaat nu gras en Gram. 18.20 Sportpraatje. 18.30 R.V.U.
graan en ooft." Prof. Dr. C. A. van Peursen: Wegen der
TI I Wijsbegeerte. 19.00 Nws. 19.10 Gram. 19.15
Het spreekt haast vanzelf dat ook uit het Boek der Boeken. 19.30 Gram.
hier de moraal met ontbreekt: 20.20 Act. 20.35 De gewone man. 20.40
I Macbeth, treurspel. 22.45 Avondgebed en
„O r as, leer te vrezen liturg. kaL 23.00 Nws. 23.15—24.00 Nws.
Voor t eeuwig Opperwezen,
Die als het Hem behaagt de klaarste HILVERSUM H (298 m.). AVRO: 7.00
blijken toont, Nws- 7-10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50
Dat Hij alleen regeert en in de Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram.
donder woont." 9-°° Gym. v. d. vrouw. 9.10 V. d. huisvr.
I 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gr.
Dikwijls heeft Faro natuurlijk on- I 10.50 V. d. kleuters. 11.00 R.V.U.: Prof.
weer meegemaakt, in Zeeland meestal I Gr. F. W. S. van Thienen: Costuum en
kort van duur maar hevig. Bang is hij stÜh Tweede lezing. 11.30 Sopraan en
er niet voor, een Christen behoeft bij piano. 11.50 Gram. 12.00 Lichte muziek,
onweer ook geen angst te hebben: 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.35 Orgel-
tomeloos gebaar. 16.30 V. d. jeugd. 17.20 De dierenwereld
Een almacht doet het heir der schorre en wij, caus. 17.30 Jazzmuz. 18.00 Nieuws.
donders kraken 1815 Pianospel. 18.30 Beursber. 18.40
En bergt mij voor gevaar. Dahsmuz, 18.55 Paris vous parle. 19.00 V.
Geen noodweer schaadt mij, neen, I d. kleuters. 19.05 Amateurprogr. 19.45
daar in de roem der dagen I Filmpraatje. 20.00 Nws. 20.05 Act. 20.15
Mijn JezusI Gevar. progr. 22.00 De Antwoordman.
Gods donders voor de schuld des 122.15 Orgelconc. 22.40 Schaken. 22.45 Gn
doemlings wilde dragen 122.55 Ik geloof, dat23.00 Nws. 23.15
En stervende overwon."
zijn gezinsleven en ook daarover ge
ven zijn gedichten wel enig licht.
Evenals over de staatkundige toestand
van ons land.
Daarom de volgende keer een slot
artikel. L. v. W.
PARIJS, 20 april. De Poujadisti-
sche beweging heeft vrijdagavond be
sloten, dat haar 47 afgevaardigden in
de nationale vergadering tot nader or
de de vergaderingen van het parlement
niet zullen bijwonen.
LONDEN, 22 april. Koningin
Elizabeth van Engeland vierde zater
dag in het kasteel van Windsor haar
dertigste verjaardag. Aan dit feit is
in het land weinig aandacht besteed,
aangezien de verjaardag officieel op
31 mei wordt gevierd.
De hertog van Edinburgh, die in
West-Duitsland een bezoek brengt aan
zijn zuster Prinses Marguerite van
Hohenlohe-Langenberg, keerde zater
dagochtend per vliegtuig naar Enge
land terug.
EINDHOVEN, 21 april. Gister
ochtend circa 11 uur is te Eindhoven
uit Duitsland de wereldmissie van
morele herbewapening aangekomen.
Het is een gezelschap van circa 300
personen uit ongeveer 30 verschillen
de landen. In tien maanden tijd wer
den 26 landen bezocht en werden
40.000 mijlen afgelegd om de bood
schap der vier absolute maatstaven
aan de mensheid te verkondigen.
ptaaiö deA fehJk,
By het tweede lustrum van het Hu
manistisch Verbond schreef dr. W. Vol
ger, hervormd predikant te Amsterdam,
in „Eenigheid des Geloofs" een artikel,
waaruit wij het volgende gedeelte over
nemen:
Bij oudere, vooroorlogse organisa
ties valt het negatieve en agressieve
op. Men behoeft alleen maar de naam
„De Dageraad" te noemen en hët ver
schil tussen toen en thans valt op. De
Dageraad was tegen en streed tegen
iets met élan en met vuur. De Dage
raad was anti-kerkelijk, anti-gods
dienstig, anti-christelijk. Waar het
maar kon, streed het tegen de kerk en
tegen de godsdienst.
Zo is het niet met het Humanistisch
Verbond. Dat verbond staat zélfs open
voor gesprek met anderen, met chris
telijk denkenden. Het is zelfs ver
draagzaam en laat kerk en godsdienst
in de waarde of onwaarde, die zij
hebben. Het verbond is geen strijdor
ganisatie. Het wil alleen naast de an-
1} 1 1 ia deren een eigen plaats met een eigen
roeping en een eigen werkkring. Er
is dan ook geen denken aan, dat het
humanisme van tegenwoordig zending
drijft onder de kerkelijken. Die ker
kelijken mogen 'kerkelijk blijven,
Niets wordt hun daarbij door het ver
bond in de weg gelegd. Ook de ker
kelijken mogen zending drijven, mo
gen propaganda maken. Maar het ver
bond werpt zich op de buitenkerke
lijken, die grote massa, die van de
kerk is losgeweekt om welke reden
dan ook, en die in nihilisme dreigt
onder te gaan.
Dat is het angstaanjagende verschil
tussen De Dageraad en het Humanis
tisch Verbond. In de tijd van De Dage
raad was de kerk nog een bepaalde
macht, waartegen gestreden moest
worden; de kerk is nu zo tam, dat
strijd niet meer nodig is. De kerk ver
zet zich ook haast niet meer, vecht
niet tegen dit streven met al haar
macht, is eigenlijk een quantité négli-
geable geworden.
Ingez. Med. (Adv.)
Ds. D. Solinger verhaalt in het
„Evang. Luthers Weekblad" van een
organist, die hij vroeger meemaakte.
Wjj lezen van deze organist:
Vooral bij een huwelijksinzegening
kon hij zo lekker uithalen. Het liefst
begon hij natuurlijk met de befaamde
of beruchte bruidsmars. „Die wil ik
nooit meer horen", beweerde ik steeds
na iedere kerkelijke 'huwelijksinzege
ning. Hij schudde zijn hoofd, als be
rustte hij in mijn onbehoorlijk gedrag
jegens hem. „Maar ze vinden het mooi
dominee", verweerde hij zich. „Dat
is zo, maar het hoort niet in een kerk
dienst". „Goed, dominee".
Bij een volgende huwelijksinzege
ning riep ik hem om overleg te plegen.
„Denk er nu om", zei ik, „geen ope
ra in de kerk. Speel een koraal- of
(omdat ik zijn gezicht zag betrekken)
één of ander lied". Schouderophalend
liep hij weg. Om het bruidspaar te
ontvangen, stelde ik mij op bij de deur
van de kerk. Toen zij aangekomen
waren, gaf ik het sein, dat het orgel
kon beginnen. Wij schreden de kerk
binnen, terwijl het orgel speelde.
„Als g'in nood gezeten, geen uitkomst
ziet".
Xul&& meA^iv-actAdig-dedeti
Verslag gevend van de toogdag van
In Dienst der Herk te Kampen, schrijft
de heer N. G. J. van Schouwenburg in
het weekblad „De Hervormde Kerk":
Vermelden we nog, dat in de be
groetingssamenkomst dr. Eckhardt,
Tenslotte nog de schoonheid van een
sterrenacht:
„Uw heerlijk schoon verrukt mij thans,
Daar gij uw schitterstralen,
Daar gij uw onuitdoofbre glans
Van 's hemels blauwgewelfde trans
Op 't aardrijk neer doet dalen."
Vanzelf dicht Faro ook over zijn
werk, het boerenbedrijf, waarvan het
begin de zaaitijd is:
Act. en gram. 23.3024.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA.
NTS: 20.0020.15 JournT en weeroverz.
21.15 Filmprogr. 21.45 Het Eurovisie Song
Festival.
BRUSSEL (324 m.). 11.45 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00
Koersen. 16.02 Orgelspel. 16.30 Gram. 17.00
Nws. 17.10 Pianotrio. 17.45 Boekbespr.
18.00 De jeugd musiceert. 18.30 Voor de
sold. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.50 Syn
dicale kron. 20.00 V. d. vrouw. 21.00 Omr.
ork. 22.00 Nws. 22.15 Viool en piano. 22.55
—23.00 Nws.
Een verhaal uit de tijd
van
Stadh. Koning Willem III
87)
„Gij verwacht geen recht, waarom
niet? Zeg het mij, schurk!"
„Omdat gij rechter zijt", antwoord
de Trelawney, die zich niet langer kon
bedwingen.
„Wat?"
Jeffreys' ogen schoten vuur. Zijn
gezicht werd bloedrood; in zijn woede
knerste hij op zijn tanden, terwijl zijn
stem hees werd van hartstocht. Hij
sprong van zijn zetel op alsof hij op
hem wou aanvliegen; maar begrijpen
de, dat aller ogen op hem gericht wa
ren slaagde hij er in, zich te bedwin
gen.
.Omdat gij de rechter zijtl" her
haalde de jonge man. „Niemand heeft
u er nog ooit van beschuldigd, dat gij
recht spreekt. Daarenboven: wij heb
ben elkander, zoals gij gezegd hebt,
reeds eerder ontmoet. En ik weet dat
mij het ergste te wachten staat. Doe
het! Ik ben er op voorbereid!"
„Kunt gij het vergif niet zien dat
van zijn lippen vloeit?" riep Jeffreys.
„Kunt gij niet zien, dat hij vol venijn
zit als een adder? Wat zal ik doen
om hem tot een afschrikwekkend voor
beeld te stellen?"
Hij wilde voortgaan, toen iemand
hem een brief overhandigde, die hij
dadelijk begon te lezen.
,Ha!" riep hij opgewonden uit,
„mijn pijnlijke plicht wordt mij ge
spaard. Luistert heren, luistert!"
HOOFDSTUK 22.
De rechtspraak des Konlngs.
De stilte in de rechtzaal was zo
groot, dat zij bijna gevoeld kon wor
den. Het was een. stilte, die men on
dervindt, ver van het rumoer en de
drukte des levens; in een eenzame
vallei of tussen de bergen als de
wind is gaan liggen. Niemand durfde
zich bewegen of een woord spreken.
Velen schenen niet of nauwelijks te
ademen. Aller ogen waren op de rech
ter gevestigd, terwijl hij weer het
papier, dat hem overhandigd was,
overlas.
.Het is goed, het is goed", ging hij
na enige ogenblikken voort. „En toch
spijt 't mij bijna. Een adder als deze,
zulk een vergiftige adder behoorde
geen uur uitstel meer te hebben. Hij
moest geteerd en gevederd worden.
Hij moest gebaad worden in kokend
pik en dan boven een langzaam bran
dend vuur geroosterd. Zie hem aan. In
zijn hart is hij een Dissenter. Zijn
hart is vol van 't vergif van die secte;
ook is hij een verrader, een valse ver
rader. Hij heeft de wapenen opgevat
tegen de vriendelijkste en beminne
lijkste koning die ooit leefde en hij
behoorde zonder uitstel behandeld te
worden zoals ik gezegd heb. Maar
hoop daarom niet Sir Gifttand, dat
gij gratie zult ontvangen, 't Is alleen
om uw straf te verlengen en te ver
zwaren. De straffen, die ik genoemd
heb, zouden nog genade genoemd kun
nen worden, vergeleken bij wat hier
geschreven is. Gelooft gij mij niet? Ha,
gelooft gij mij niet, adderjong?"
,,Neen", riep Benedictus.
„Hij gelooft mij niet. Luister naar
hem. Hij is nog goddelozer dan ik
dacht. Maar waarom gelooft gij mij
niet?"
„Omdat er geen mens is, die nog
gruwelijker wreedheden kan beden
ken dan gij."
„Wij zullen zien. Maar toch is het
zo. Zelfs Judas Iskarioth zou u be
klagen".
„Zeg mij dan wat het is".
Benedictus vreesde Jeffreys niet
meer. Hij had er zich op voorbereid
het ergste te verduren en stelde er
nu zelfs een genoegen in de man te
weerstaan, voor wie iedereen sidder
de.
,,'t U zeggen, neen. Gij zult hier
blijven en zien, welke straffen de an
deren zullen ontvangen, opdat gij de
ganse tijd zult voelen dat hun vonnis
een hemel zal zijn vergeleken met wat
gij zult hebben te ondergaan."
O, gij zoon van Appolyon, gij door
trapte booswicht; sta daar, opdat u
allen kunnen zien als de diepst ge-
zonkene, bloeddorstige schurk, die ooit
op aarde gevonden werd."
Opgewonden en zich niet bekom
merend om de gevolgen, lachte Tre
lawney luid en spottend.
.Lafaard! Leugenaar!" schreeuwde
hij.
„Grijp hem!" gilde Jeffreys. „Werp
hem in de donkerste, stinkendste cel
in dit addernest van Dissenters. Strooi
mieren over hem heen, laten de wes
pen hem steken en de ratten het vlees
van zijn beenderen knagen".
„Ha", zei de jonge man, opgewon
den en toornig, „maakt het zo ver
schrikkelijk mogelijk, maar denkt gij
aan Gods wraak te ontkomen? Denkt
gij, dat gij de toorn des hemels zult
ontgaan? Ik zeg 't u, uw vonnis is
geveld en de dag van Gods wraak zal
overvallen."
lekenvoorzitter van het mannenwerk
der evangelische kerk in Duitsland,
een organisatie met tienduizenden le
den, o.m. mededeelde, dat dit man
nenwerk sterk gekant is tegen het
weer oprichten van een Duits' Chris
telijk Vakverbond. Daaruit moge blij
ken, dat de situatie: de kerk in haal
verhoudingen tot het openbare leven,
elders Weer anders ligt dan bij ons.
En nog een merkwaardigheid: bij
alle vragen was er niet één over het
dienstboek. Is onze kerk en in
Kampen was toch een zeer belangstel
lend deel bijeen nog liturgisch te
bloedarm? Dan zal het bestuur van
I.d.d.K. ook aan deze „overgeslagen
halte" moeten denken.
ÜAouuLen o-p yonday
In verschillende gemeenten der Geref.
Kerken (and. art. 31 k.o.) heelt de ker-
keraad bepaald, dat huwelijksbevestigin
gen alleen op zondag kunnen plaat*
vinden, en wel in de gewone eredienst.
Ds. D. Zemel v. Enschede tekent hier-
bjj aan in het „Kerkblad van Overijssel
en Gelderland":
Ik slaak de verzuchting: Waarom
moeten we het de mensen zo lastig
maken? Het huwelijk moet alzo op
een gewone werkdag gesloten worden.
De bevestiging dient in dit geval ta
wachten tot de zondag. Een bruiloft
na de sluiting is voor mijn besef een
half zacht zaakje. En op zondag kun
je zeker geen bruiloft houden. Bo
vendien loop je de kans, dat diverse
familieleden en kennissen geen gele
genheid hebben tegenwoordig te zijn.
Ik weet ook best, dat je er een zeer
principiële redenering over op kunt
zetten. En .een nog veel scherper be
toog, dat we van al die trouwdiensten
af moeten om ze te vervangen door
voorbede op de zondag. Het is alle
maal nog roomse zuurdesem, die door
werkt. Net als dat spreken aan het
sterfhuis en op het kerhof. Dat dient
ook al gehandhaafd te worden. Daar
hangt de reuk van de roomse lijk
diensten.
Maar ik heb lak aan al die redene
ringen en betogen. Vooral, omdat het
gevaar dreigt om me voorzichtig
uit te drukken dat door zulk prin
cipieel redeneren en scherp betogen
de aandacht afgeleid wordt van wat
de Here ons beveelt in Zijn Woord.
En al ontken ik. de bevoegdheid van
een kerklid ongehoorzaam te zijn aan
een kerkeraadsuitspraak, dat de hu
welijken alleen 's zondags bevestigd
zullen worden, door dan maar niet in
de kerk te trouwen, ik snap niet waar
de kerkeraad de bevoegdheid vandaan
haalt een dergelijke uitspraak te doen.
Want door een dergelijke uitspraak
bindt hij de gewetens. Daar moet je
zeer voorzichtig mee zijn.
QdïUtzLitudent
en aS^aCij,o-ng,en
Op de feestvergadering by het zeven
tigjarig bestaan van de Societas Stu-
diosorum Reformatorum heeft prof. dr.
J. P. A. Mekkes een rede gehouden. Aan
deze rede, opgenomen in „Libertas ex
Veritate", ontlenen we onderstaande
passage:
Men verwacht van ons dat wij
christen-studenten zullen zijn en wij
willen het ook. Maar wat hebben wij
meegekregen? En hoe zullen wij er
reeds alles van vatten wat het volgen
van de Meester inhoudt, als de ro-
buste mannen die drie jaren met Hem
zijn gegaan, er eerst met Pinksteren
het eigenlijke van gingen zien?
Zelfs wordt van ons verwacht dat
wij zelfstandig of georganiseerd het
Evangelie aan anderen gaan uitdra
gen. Doch hoe kunnen wij, als het
a-b-c- der onderlinge aanraking ons
nog ontbreekt en wij onszelf elke dag
uit de hand vallen?
Het eerste spontane gevoel dat wij
met ons meedragen, is dat van voor
het eerst wat vrij en zelfstandig te
worden. Wij willen niet wegzwerven,
maar wij willen toch wel iets meer
zien dan wat ons door alle soorten van
milieu-beschermers werd en wordt
voorgezetDe „Gereformeerde ze
de" heeft voor ons maar een eigen
aardige onderklank. En onder dat al
les bedreigt ons een grote vijand, de
tegenspeler van het traditionalisme,
namelijk de défaitistische onverschil
ligheid, .wel in nuance maar niet in
soort onderscheiden van dit, waarmee
wij de knaap uit het volk van van
daag langs het asfalt zien gaan en zijn
minimale werk voor .veel te hoog zien
verrichten.
(Wordt vervolgd)
OUD-VOSSEMEER
Laagste inschrijver. De fa. Lindthout
was de laagste inschrijver bij de te Ber
gen op Zoom gehouden aanbesteding van
de uitvoering van verfwerken aan mili
taire gebouwen te Roosendaal en Ruc-
phen.
