Engelse Kerk te Middelburg is
fraai gerestaureerd
DOUWE EGBERTS
ORCAM
de pittige zware shag!
Dulles pleit voor „nieuwe
houding" tegenover Azië
N.C.G.Y. gal lustrumdemonstratie
voor N. C. R.V.-televisie
UIT DE KERKEN
c^rste jeugddienst
op Pasen
DOUW®.
EGBERTS
Zeeuwse Wandelingen-
Twee Geref. predikanten
promoveerden
Er heerst graot verlangen naar ontwapening
Caricaturen in tuin
van Sowjet-ambassade
Uitstekend verzorgd programma
Eens kloosterkapel en tapijtfabriek
Maandag 26 maart 1956
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 5
,nR PAf?
HZK0SE 3S3333
Een poos geleden las ik ergens,
dat van de kerken en torens
van Zeeland meer dan de
helft gerestaureerd is of dat men
ermee bezig is. Niet altijd is deze
restauratie nodig omdat het ge
bouw door beschietingen of bom
bardementen in de laatste oorlog
schade heeft opgelopen. Dikwijls
is er ook slijtage. Daarbij moeten
we niet vergeten dat in de jaren
van de oorlog en de erop volgende
niets aan deze gebouwen gedaan
is
Om bij de kerken van Middelburg te
blijven. De restauratie van de Nieuwe
kerk en Koorkerk was nodig omdat ze
op 17 mei 1940 verwoest waren; in
1953 zijn ze weer in gebruik genomen.
Maar de Gasthuiskerk heeft niets
van de oorlog te lijden gehad. Deze is
gerestaureerd, omdat ze aan het ver
slijten was; verleden jaar is ze klaar
gekomen.
Zo is het ook met de pas herstelde
Engelse kerk, die wegens ouder
domsgebreken een opknappertje no
dig had. Want oud is het gebouwtje,
vele honderden jaren. Het gerestau
reerde kerkje wordt zaterdagmiddag
a.s. officieel weer in gebruik geno
men.
Kloosterkapel
Tussen 1471 en 1484 vestigden zich
hier de Celiebroeders, een monniken
orde, die zich vooral bezighield met
het begraven der Middelburgse doden.
Een soort middeleeuwse begrafenison
derneming dus. Achter het stadhuis
werd rond een binnenplaats een kloos
ter gebouwd. Drie zijden ervan wer
den ingenomen door de woningen der
monniken, de zuidzijde werd hun ka
pel, dezelfde die nu bekend staat als
de Engelse kerk.
Toen in 1574 Middelburg na een
tweejarig beleg door de Geuzentroe-
pen op de Spanjaarden veroverd werd,
mochten de r.k. geestelijken de stad
verlaten. Maar de Cellebroers bleven
hier wonen, ze zetten hun werk ge
woon voort. Hadden ze misschien de
„nieuwe leer" aangenomen?
Ongeveer een halve eeuw later kre
gen ze er ander werk bij: het verzor
gen van krankzinnigen, „simpele lie
den". Daartoe werden er enkele ver-
Het kerkzegel van de Engelse ge
meente was een altaar met een aange
stoken licht en een bijbel, waarop de
woorden „Holy Bible. Het randschrift
luidde: „let your light shine".
Nu is het kerkje eigendom van de
Ned. Herv. gemeente, die het wil ge
bruiken voor jeugddiensten en als
trouwkerk. Met zijn 125 a 150 zitplaat
sen is het hiervoor uitstekend geschikt.
De eerste jeugddienst in het herstel
de gebouw wil men op de eerste Paas
dag houden.
Door de restauratie is er aan deze
oude kapel nogal wat veranderd. De
ingang is aan de zuidzijde op een an
dere plaats dan vroeger. Ook de ramen
zijn nu aan deze kant, terwijl de oude
in de noordmuur zijn toegemetseld.
Het koor (in het oosten) was voor
heen consistorie en berghok met er bo
ven het orgel uit 1761, vervaardigd
door G. Stevens. Daar tegenover stond
de preekstoel. Dit oude koor is nu bij
de kerk getrokken en hier is de preek
stoel geplaatst. L. v. W.
f
Dit is de zuidzijde van de Engelse
kerk aan de Simpelhuisstraat met de
nieuwe ramen en de nieuwe uitgang.
Het woonhuis naast deze ingang is een
deel van het oude klooster, later sim
pelhuis en soephuis. Het bord met de
woorden: ,,'t Simpelhuis" is nog boven
de deur te zien.
AMSTERDAM, 24 maart. Aan de
Vrije Universiteit zijn vrijdagmiddag
twee Geref. predikanten gepromo
veerd tot doctor in de godgeleerdheid.
In het Minerva-paviljoen verkreeg
eerst Ds. A. Wind, missionair predi
kant van de Geref. Kerken van Fries
land-zuid, zijn doctorsbul uit handen
zijn promotor Prof. Dr. F. W.
Grosheide na verdediging van het
proefschrift, getiteld „Leven en dood
in het Evangelie van Johannes en in
de serat dewarutji, met een electi-
sche confrontatie". Als paranimfen
fungeerden de heren Han Bin Kong,
theologisch kandidaat aan de V.U. en
Ds. K. L. F. Ie Grand van Palembang,
die met verlof In ons land is.
Even later promoveerde bij Prof.
Dr. G. C. Berkouwer in hetzelfde ge
bouw Ds. M. Feitsma, Geref. predikant
te Oenkerk (Fr.) op een proefschrift,
getiteld „Het theopaschitisme, een
dogma-historische studie over de ont
wikkeling van het theopaschitisch den
ken". Hier stonden Drs. S. Feitsma uit
Amsterdam en Adr. Lakerveld, resp.
broer en zwager van Ds Feitsma de
promovendus ter zijde.
bouwingen aangebracht en had het
klooster dus een andere bestemming
gekregen.
Simpelhuis
De naam van het smalle straatje werd
nu ook veranderd. De Cellebroersstraat
is Simpelhuisstraatje geworden, een
naam die het tot op dit ogenblik be
houden heeft.
Naast de nu gerestaureerde kerk
staat nog een deel van het oude kloos
ter, gebouwd van Zeeuwse moppen,
dat nu dienst doet als woonhuis. Het
slot van de deur heeft de vorm van 'n
burcht. In de deur is een getralied
kijkgat en erboven hangt een houten
bord, dat met sierlijke krulletters de
oude bestemming aangeeft: ,,'t Sim
pelhuis".
Tot in de Franse tijd heeft het ge
bouw gediend als krankzinniggesticht.
Door de reorganisatie der godshuizen
is het simpelhuis opgeheven.
Het vroegere Simpelhuis werd in 't
vervolg (vanaf 1816) gebruikt voor
soepkokerij. Arme mensen konden in
het soephuis een pannetje eten gaan
halen. Dank zij de weldadigheid van
een rijke Middelburger werd deze
„centrale keuken" in 1846 nog aan
zienlijk uitgebreid. Een steen in het
gebouw (aan de kant van de Wijn
gaardstraat) herinnert hieraan:
„Daniel Jacques de Supervilla
overleden den 18 September 1846
Ten behoeve zijner verarmde
stadgenootén"
Hij was directeur van de in- en uit
gaande rechten en accijnzen en stierf
kinderloos. Des zomers woonde hij op
het slot Ter Hooge.
Tapijtfabriek
Omstreeks dezelfde tijd dat de oude
kloostergebouwen gebruikt werden tot
verpleging van krankzinnigen, werd
in de kapel een tapijtfabriek opgericht.
Tussen 1590 en 1595 was uit Brussel
hier komen wonen de tapijtwerker Jan
da Maeght. In 1596 werd hij als poor
ter ingeschreven.
Een paar wandtapijten (gobelins)
die hij vervaardigd heeft bestaan nog.
Vóór 1940 hingen er zeven in de Sta
tenzaal, toen de oorlog uitbrak waren
te veilig opgeborgen en nu hangen
er twee grote in de leeszaal van de
Prov. Bibliotheek, terwijl de andere
nog in restauratie zijn. Een paar van
öeze gobelins zijn door Jan de Maeght
Vervaardigd in zijn fabriek in de kloos
terkapel van de Celiebroeders.
Na zijn dood (1598) werd de zaak
overgenomen door zijn zoon Hendrik
en bij diens sterven vier jaar later
door zijn tweede zoon Laurens. Een
paar jaar is het stil geweest in de ka
pel (1617-1621), toen Laurens de
Maeght met machines en werklui naar
Engeland verhuisd is. Maar hij is weer
uggekomen en heeft de fabriek tot
1627 gedreven.
Engelse kerk
In 1629 werd de kapel afgestaan aan
de Engelse gemeente te Middelburg,
die er tot 1921 gebruik van heeft ge
maakt. Toen is de gemeente opgehe
ven. Voordien had zij de Gasthuis-
kerk Vismarktkerk gebruikt).
Toekomst behoort aan de onafhankelijkheid"
WASHINGTON, 24 maart (Eeuter) Minister Dulles heeft gevraagd om
een. „nieuwe houding" tegenover de verscheidenheid in ras en cultuur in
Azië. In een verslag voor radio en televisie over zijn jongste reis door Azië,
waarbij hij tien landen heeft bezocht, zei de minister, dat verschillen van
ras en cultuur geen maatstaven zijn voor meerder- of minderwaardigheid.
„De toekomst behoort aan onafhankelijkheid, niet aan overheersing, aan vrij
heid en niet aan slavernij, aan verscheidenheid en niet aan gelijkvormigheid.
Aanvaarding van dit feit zal tussen de Aziaten en ons een echte basis voor
broederschap scheppen", aldus Dulles.
De minister drpng ook aan op aan
vaarding van het door Eisenhower in-'
gediende program voor hulpverlening
aan het buitenland. „Op grond van
mijn reis", zei de minister, „ben ik
meer dan ooit overtuigd van het be
lang van dit program".
Hij verklaarde, dat de Ver. Staten
de vrije landen van Azië moeten hel
pen. „Anders vallen zij in de klauwen
van de machten van het despotisme",
zo zei hij. De minister waarschuwde
dat Formosa het gebied is waar de
grootste dreiging voor een conflict in
het Verre Oosten bestaat.
Hij zei, dat in Azië „een oprecht ver
langen naar vrede" heerst en dat men
zich er daar van bewust is dat een mo
derne oorlog met zijn grote verwoes
tingen geen oplossing brengt voor welk
probleem dan ook.
VERTROUWEN
Dulles gaf een uitgebreide uiteenzet
ting van de houding der pas onafhan
kelijk geworden Aziatische landen ten
opzichte van de westelijke mogendhe
den en gaf uiting aan zijn vertrouwen,
dat deze landen in staat zullen zijn
hun onafhankelijkheid te behouden.
Hij zag een belangrijke taak voor
Japan in het tot ontwikkeling helpen
brengen van niet-communistische lan
den in Azië.
„Japan", zo zei hij, „is de enige Azia
tische natie, die de weg naar industria
lisatie heeft gevonden".
In Azië had hij een groot verlangen
naar ontwapening gevonden, in het bij
zonder als het geld dat hierdoor zou
worden bespaard, zou kunnen worden
besteed voor hulp aan de economisch
minder ontwikkelde gebieden.
De minister verklaarde „bemoedi
gend" van zijn reis te zijn terugge
keerd. „Natuurlijk", zo zei hij, „vormt
de Russische en Chinese economische
taktiek een gevaar, maar een nog gro
ter gevaar wordt gevormd door hun
taktiek van het opwekken van haat
tussen de vrije landen, doch ik ben van
mening, dat de condities die wij ons
zouden wensen in het gebied dat ik
heb bezocht, zullen heersen als wij
hierin slechts een ons waardig aandeel
bijdragen".
LONDEN, 24 maart (Reuter).
De struiken van de Sowjet-ambassada
in Londen werden in de nacht van vrij
dag op zaterdag „viersierd" met cari
caturen van Boelganln en Chroesjt-
sjef. Dit geschiedde door jonge leden
van de „nationale vereniging van Rus
sische solidaristen", een vereniging van
anti-communistische Russen. Volgens
één van de „overvallers" hadden Sow-
Jet-beambten van de beveiligingsdienst
hen gedreigd met 20 jaar gevangenis
straf als zij de demonstranten ooit in
handen zouden krijgen.
Dit wordt door de „Daily Mail" ge
meld.
Volgens het blad heeft de leider van
de Russische veiligheidsdienst, Serof,
gevraagd om 100 gewapende leden van
de beveiligingsdienst in Groot-Brittan-
nlë toe te laten voor de bescherming
van Boelganln en Chroesjtsjer.
Volgens een ander blad zullen de Sow-
jet-leiders ongeveer 90 beschermers
hebben. Vijftig hunner zullen dan een
ter Britten zijn.
De sneltrein Cairo-Aswas is onge
veer 160 kilometer ten zuiden van
Cairo uit de rails gelopen. Een woord
voerder van het ministerie van binnen
landse zaken zei dat er acht doden wa-
Om door een ringetje te halen
(Van een onzer verslagg„_. :ers).
AMSTERDAM, 28 maart. De grote zaal van hotel Krasnapolsky in Am
sterdam was bijna te klein om alle belangstellenden voor de sportdemonstra-
tle van het Ned. Chr. Gymnasliekverbond te bevatten. Maar niet alleen de be
zoekers in „Kras" konden deze avond genieten van het fleurige schouwspel,
Op het scherm van 45.000 televisie-toestellen In Nederland was het program*
ma n.l. van a tot z te volgen. Aangezien de zaal van Kras maar ruimte biedt
- voor 1000 personen, hadden veel Chr. gymnastiekverenigingen in ons land
clubavonden belegd, waarop do leden, dank zij een televisietoestel, de presta
ties van him mede-N.C.G.V.-ers konden bewonderen.
De Amsterdamse vereniging „Door
eendracht verbonden" trad op deze
sport-avond op als gastvrouwe. D.E.V.,
de oudste christelijke gymnastiekver
eniging in Amsterdam, gaf aan het be-
£o§ op, de kteine
gemeente
„De hemel heeft het kleen verkoren".
Aldus luidt het opschrift boven een ar
tikel over de kleine gemeente in het
Doopsgezind Weekblad. We lezen daar:
Ziehier tevens de lofzang op de kleine
gemeente. Hier liggen nog kansen voor de
echte gemeente. Ja, ik zal niet Idealiseren
en ik weet heel goed, dat ook hier -vele
onvolmaaktheden kunnen zijn. Maar hier
is toch veel wat men in groter verband
geheel mist. Het zou afschuwelijk zijn,
als wij deze kleine en kleinste gemeenten
moesten missen, als we dit echte en goe
de, wat het verleden ons overleverde,
moesten prijsgeven, omdat de bestaans
mogelijkheid gaat ontbreken, om mate.
riële redenen dus. Moet, wat voor de ei
gen leden te zwaar, ja inderdaad ondoen
lijk is, door de hele doopsgezinde broe
derschap worden overgenomen? Of kan
samenwerking met een zustergemeentc
uitwerken wat elk van beide niet kan
'volbrengen?
Zulke gemeenten moeten blijven be
staan, zij moeten bewaard blijven voor
verval door vacature en consulentschap,
Zij verdienen een eigen herder, ook al
zouden zij hem met een ander moeten
delen. Waar de grens van eigen mogelijk
heden en inspanning ls bereikt, moet
langs andere weg een oplossing komen.
Onze broederschap kan hen niet missen.
S>. G. G. G. eti de,
geïefj-. keJib
Prof. Dr. F. W. Grosheide heeft in Be
lijden en Beleven, een in Geref. kring
verschijnend weekblad over de oecume
nische beweging geschreven. Hij gaat de
diverse oecumenische „organisaties" na
en zegt dan van de International Council
of Christian Churches:
Daar is de Internationale Raad van
Kerken. Het valt mij moeilijk daarover
iets te schrijven. Onze synode zond naar
de laatste algemene vergadering van die
raad een waarnemer. Ik heb het verslag
van die waarnemer niet gehoord of ge
lezen. Het heeft in elk geval niet geleid
tot een synodebesluit, dat inhield aan
sluiting. Ik heb zelf het grootste deel van
de destijds te Amsterdam gehouden ver
gadering bijgewoond. Ik voelde mij er
niet thuis. Het was mij alles te negatief.
Men ging na wat de Wereldraad deed of
doen zou, om dan precies het tegenover-
gestelde te zeggen of te doen. Men ver,
gaderde, waar de Wereldraad vergaderen
zou en zo verder. Ik kom daar niet mee
klaar. Het positieve getuigenis, het han
delen ls mij tot dusver te weinig geweest.
Wij zullen moeten afwachten.
Bidden, ui de QcehJk,
Eén van de dingen, die een protestant
altijd ergeren als hjj een roomse kerk
binnengaat is het slordig en haastig bid
den. Dat men ook in de r.k. kerk dit af
raffelen der gebeden wel als een kwaad
ziet, blijkt uit hetgeen Wij lazen in Credo,
orgaan van het bisdom Roermond. Het
vólgt bier:
Dat vele niet-kathoiieken ons in menig
opzicht niet begrijpen, isbegrijpelijk.
Dat ze deze dingen afkeuren, omdat zij
ze niet begrijpen, is ook begrijpelijk.
Maar dat wij sommige dingen niet ver
anderen, waarvan we weten dat anders
denkenden er ergernis aan moeten nemen,
dat is niet begrijpelijk.
Eén van de dingen, waaraan de niet-
katholiek zich ergert, ls de wijze waarop
wij vaak samen-bidden. Luister er nu
zelf eens naarl Als ge dat hoort door de
radio, zijt ge er'verlegen mee. Het lijkt
wei een bende brommende beesten (ver
geef het lelijke beeld, de waarheid is de
waarheid) die grommen en knorren! Het
is een zee van dooreen klotsende gelui
den. Het lijkt op niets.
Waarom toch niet anders? Waarom toch
niet schoon? Pius X heeft het zo mooi
gezegd: „Ik wil dat mijn volk In schoon
heid bidt". We maken ons terecht moe
om goed te zingen ter ere Gods, waarom
dan niet een beetje ijver en toeleg om
schoon te bidden? Zouden we tóch niet
eens proberen?
SD.e pioimen
De dichter-predikant, Ds. W. Barnard,
wijdt in het weekblad De Hervormde
Kerk een artikel aan de psalmen, die hij
het hart van de bijbel noemt. Wfj lezen
bU hem deze kenschetsing:
Wanneer men de bijbel precies in. het
midden opslaat, dan komt men in 't boek
der psalmen terecht. Dat leerde ik al op
de zondagsschool. Pas veel later zou ik
gaan begrijpen, dat het meer dan alleen
maar een (wetensW) aardigheid Was. Het
was namelijk ook een waarheid.
De psalmen zijn het hart van de bijbel.
Dat wil zeggen dat in de kern van de
heilige schrift niet de stem van God maar
die van de mensen weerklinkt.
Want menselijk zijn de psalmen in hoge
mate. Er wordt in gekermd en gebeden,
gejubeld met haast overslaande stem en
gescholden, gezegend en vervloekt. De
mystieke geest uit zich in deze liederen,
maar ook de brave borst die niet méér
najaagt dan een eerlijk bestaan onder
Gods hemel. Hofpoëzie valt te beluiste
ren, maar ook het leerdicht, de murmel-
zang der litanie en het triomflied van een
processie. Er is in de psalmen soms iets
fanfare-achtigs en soms iets van een
strijkkwartet, .het schettert en het schalt,
maar ook mijmert en neuriet het.
Sommige psalmen zijn als een boom
met lispelende bladeren. Anderen lijken
op een volière. Een enkele psalm schijnt
geschreven voor begeleiding op de mond
harmonica, andere zou men moeten be
waren tot de bazuinen van het jongste
oordeel beschikbaar zijn. Heel het er
varingsleven van de mens en alle inzicht
dat voor hem is weggelegd, vindt men
samengevoegd in dat boek met honderd
en vijftig gedichten.
O&eAanunatyau
Enige weken geleden namen we in deze
rubriek de visie over van Ds. A. K.
Straatsma inzake de passiespelen in Te-
gelen en Oberammergau. Nu schrijft ook
Ds. Chr. J. Gall hierover en wel in de
(hervormde) 's-Gravenhaagse Kerkbode.
Hij vat zijn bezwaren aldus samen:
Oberammergau en de kruisweg dragen
veel meer het risico dat wij meer aan óns
lijden denken dan aan Christus' lijden.
En het ergste is, dit gaat zo argeloos, dat
we er zelf totaal geen erg In hebben.
Jezus zelf heeft tijdens Zijn kruisgang
een dergelijke navolging reeds afgewe
zen. De vrouwen van Jeruzalem moeten
niet om Hem wenen. Laat ze dat maar
over zichzelf en over hun kinderen doen.
Christus vraagt geen mede-lijden, Hij
vraagt om geloof in het grote offer, dat
Hij bracht,
Daarom kunnen wij Oberammergau
niet appreciëren. Met hoeveel devotie het
lijdensspel ook wordt opgevoerd! Golgo
tha is geen tragedie.
Daarom mogen wij niet meedoen met
het op deze weg volgen van de kruisweg.
We gaan daardoor Christus' lijden bena
deren vanuit eigen lijden en we zien ons
eigen lijden in het verlengde van Chris
tus' lijden. En daarmee gaan we aan het
ware kruis voorbij.
Golgotha is geen schoon spel aan de
Evangeliën ontleend en het is evenmin
een kruisweg, waarop ons medelijden
wordt gewekt.
Wie iuUteAi eh, no-y
Ds. G. Meynen van Hilversum vraagt
zich in het Centraal Weekblad van de
Geref. Kerken af, waarom de z.g. vroeg-
doop zo weinig meer wordt toegepast,
terwijl de predikanten deze doorgaans
tooh aanprijzen en zelf het voorbeeld ge
ven. Het antwoord van Ds. Meynen vindt
u hier:
Men luistert niet meer!
Wil een dommee vroeg laten dopen dat
moet hij weten, wij doen het anders. Als
dat zijn opvatting is, dat hij die houde,
wij houden de onze.
Van luisteren naar en gehoorzamen aan
komt niets meer terecht.
Maar ligt dat eerlijk gezegd ook
niet een beetje in de lijn van onze dagen?
Wie luistert er nu nog wèl?
Wie bekommert zich wèl om hetgeen
gezegd wordt op kerkelijk terrein?
Men krijgt soms het gevoel dat er ge
preekt en gesproken kan worden wat wil,
maar er verandert niets!
Moeten wij er ons ovér verwonderen
dat gemeenteleden niet meer naar ons
luisteren? We luisteren immers zelf ook
niet! Synodes spreken: kerkeraden luis
teren niet! Synodes geven adviezen: ker
keraden storen er zich niet aan. Synodes
schrijven collecten voor; kerken houden
ze niet; Zal men dan verwachten dat ge
meenteleden zeggen: de kerkeraad advi
seert zo en zo, goed, dan doen we het ook
zo? Zal men dan verwachten dat de kerk
gangers zeggen: de dominee zei het zó op
de catechisatie, welnu, dan doen wij het
ook zo?
Als er één ding nodig is voor onze da-
gin van de uitzending een vlotte eij
goed afgewerkte uitvoering ter gele'
genheid van haar 35-jarig bestaan.
Na de pauZe traden zes clubs voo?
het voetlicht. De uitverkorenen vdbr dé
vijfde. N.C.G.V.-televisie-uitzending wal
ren: D.O.K. (Schiedam), A.C.G.V. (Arn
hem), Excelsior (Delft), D.E.V. (Am
sterdam), D.E.S. (Apeldoorn) en „Oran
je Nassau" (Amsterdam).
Evenals vorige malen stond de de
monstratie weer onder leiding van d»
heer H. H. Dolleman, secretaris van de
Bonds Technische Commissie, terwijl
Dick van Bommel de regie had.
Nadat de laatste tonen van het doop
iedereen uit volle borst meegezongen
Bondslied waren verklonken, voerden
de meisjes van het jubilerende D.E.V.
een onberispelijke vrije 'oefening uit.
Een van de beste nummers van dn
avond was wel dat van de dames van
D.O.K. In fleurige rode en witte jur
ken voerden zjj een bewegüigskoor ui*
op de maten van Tsjaikowski's Slavi
sche mars.
Het applaus voor de A.C.G.V.-jon-
gens, die van links naar rechts door
de aether roldèn, was zeker niet min
der hartelijk dan het handgeklap en
voetgestamp voor de dames van D.E.S.,
dié een .allercharmahtste hoepeloefening
toonden.
REUZENZWAAI:
De ringoefening van de N.C.G.V. da-
mes-keurploeg was werkelijk dm „door
een ringetje te halen", maar van dezo
dames had niemajid ook maar Iets an
ders verwacht. De reuzenzwaai op Ja
rekstok, die Theo Bakker van de he-
renkeurploeg maakte, deed velen da
koude rillingen over de rug lopen, maar
toen hfl ongedeerd op de mat stond,
viel hem een ware ovatie ten deel.
Excelsior uit Delft vierde haar eer
ste lustrum voor de televisie. Excelsior
is n.l. de enige club die voor de vijfde
maal aan de televisie-demonstratie
meewerkte.
Al met al hoeven de 170 medewer
kers en medewerksters aan de tele
visie-avond zich niet te schamen voor
hun duizenden toeschouwers, want
het programma dat zij boden was in
één wooi'd af.
Tot de toeschouwers in de zaal Be
hoorden o.a. ook Mr. A. B. Roosjen, J.
Nieuwenhuis (vertegenwoordiger van
de minister van O., K. en W.) en de
Bondsvoorzitter, de heer A. F. den
Boeft.
Bg Kon. besluit is thans bepaald, dat
de wet, houdende bepalingen met be
trekking' tot de verbranding, de balse-
gen dan is het een klein beetje gehoor- ming en de schouwing van lijken, in
zaamheid en een klein beetje een open
oor en een klein beetje een volgzaam
hart. Dat zal heel het kerkelijk leven ten
goede komen.
werking zal treden met ingang van 1
april a.s. Tegelijk is verschenen het
crematorium-besluit', dat eveneens op
genoemde datum in werking treedt.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
