„du
Zeeuwen heit
op Brabants bodem"
Uoti HeAv
en
GRIEP - KOU
Ujuiaqt li tnaWL....
EEN ROMEINS HEILIGDOM
IN ZEELAND
Ontwikkeling
Ontspanning
Gezelligheid
Bertus gaf een compleet toeterconcert ten beste
't Zeeuwsch Weekend
Een goede film van Vrederust
Der Zeeuwen trots op Brabants bodem". Dat is de welgekozen
titel van de film over .Vrederust", waarvan de première ruim
j j veertien dagen geleden ging en die binnenkort in vele Zeeuwse
plaatsen voor de afdelingen van „Vrederust" zal worden getoond. U
moat die film beslist gaan zien, want zij is zeer geslaagd enu
krijgt een uitstekende indruk van de samenleving daar even over de
Brabantse grens, waar misschien een familielid of een vriend van u
liefderijk wordt verpleegd en verzorgd. Een woord van grote lof aan
bestuur en directie van „Vrederust", dat zij de middelen der moderne
techniek wilden gebruiken om nog meer liefde voor en bekendheid met
„Vrederust" te wekken, is zeker op zijn plaats!
Het is wij zeiden het al een het hoofdgebouw, geven een duide
lijke indruk van het heden, van de
omvang ook. Dan volgen beelden van
geslaagde film, waarmee de Bredase
Cineast Coen Leman alle eer inlegt.
Hij had bepaald geen gemakkelijke
Opdracht. Maak een film, zo zei het
bestuur, die alles laat zien wat op
„Vrederust" de moeite waard is en
gezien moet worden, ook het werk
Van de patiënten, maar zorg ervoor,
dat de patiënten niet herkend kunnen
worden. Een volkomen begrijpelijke
restrictie, omdat dit herkennen voor
velen triest en pijnlijk zou kunnen
zijn.
Leman heep zich aan deze opdracht
gehouden. Hij begon vorig jaar met
tijn opnamen, in juli, en kwam en
kele weken geleden met zijn werk ge
reed. In samenwerking met de film
commissie maakte hij een draaiboek
en scenario, dat door Ds. J. v. d. Berg
later werd aangevuld. Voor de muzi
kale omlijsting van Piet van Egmont
mag men ook alle waardering hebben.
Ontroerende momenten
De film ontroert vaak. Zij geeft eerst
in vogelvlucht een beeld van Zeeland,
met zijn dijken, zee en polders. Dan
volgt een geschiedkundig overzicht van
de plannen om voor de Zeeuwse ze
nuw- en geesteszieken een inrichting
tb scheppen, zoals die elders al eerder
verrezen. Een aantal Zeeuwen sloeg
de handen ineen. Er werden bespre
kingen gevoerd en er moest een ter-
jein met omgeving worden gezocht,
waar het uitgebreide complex kon
worden gebouwd. Het werd Brabant,
niet ver van Zeeland.
Als een draaiboek, dat wordt
opengeslagen, ziet men op de film
de foto's van de eerste bestuurs
leden. Als bladzijden uit een ge
- schiedenisboek aanschouwt men al
hetgeen in de tijd van de oprich
ting gebeurde. De eerste steen wordt
gelegd en de groei van „Vrederust"
begint, met zijn tegenslagen, zijn
zorgen, maar ook zijn zegen en zijn
vreugden.
Fraaie opnamen
Fraaie opnamen van de gehele in
richting, gemaakt vanaf de toren van
Bevrijdingspel voor
schoolkinderen
De minister van onderwijs, kunsten
en wetenschappen heeft aan de
auteurs Mies Bouhuys, Michel van der
Plas en Jan Wit elk een opdracht ver
leend tot het schrijven van een kort,
eenvoudig spel, handelende over de
bevrijding van ons land van vreemde
overheersing en over de betekenis van
de vrijheid. Deze spalen dienen ge
schikt te zijn om op of omstreeks de
bevrijdingsdag door kinderen in
schoolverband te worden opgevoerd.
Het is de bedoeling, dat in de spelen
liederen worden opgenomen, die door
de kinderen gezamenlijk kunnen wor
den gezongen. De drie auteurs hebben
de hun verleende opdracht aanvaard
en hopen in de loop van 1956 met hun
werk gereed te komen.
Landgoed voor
jonge cellisten
De Britse kunstrjjad is vertegen
woordigd in de stichting ter bevorde
ring van het cellospel, welke- is inge
steld ingevolge de wens van wijlen
Madame Suggia, de beroemde Portu
gese celliste, die Engeland een bijzon
der warm hart toedroeg. Het fonds van
de stichting, ongeveer 10.000 pond, om
vat het landgoed van Madame Suggia
in Engeland, waar zij een deel van
naar leven doorbracht. Het fonds zal
worden beheerd ten bate van aanko
mende cellisten uit de gehele wereld,
in het bijzonder van jonge spelers, die
solist willen worden. Madame Suggia
was een vooraanstaande persoonlijk
heid in de Britse concertzalen tussen
beide wereldoorlogen en een beroemd
n-tret van haar, gemaakt door Augus-
us John, hangt in de Tatte Gallery.
Ingezonden Mededeling (Sd\
Y en afli
Nervositeit
afle gevolgen daarvan
overwint U alleen werkelijk doeltreffend
met
Niet verdovend,
maar genezend.
Begin daarom een
kuur met NEUROTONIC
en U wordt Uw
zenuwen volledig
de baas.
Voorradig bii alle
de oprijlaan, de dienstgebouwen, de
paviljoens, het hoofdkantoor, de keu
ken, de watertoren, de machinekamer,
het hertenkamp, de vijver, de fraaie
plantsoenen en parken, die werden
opgenomen, toen zij in volle bloei
stonden. Het is een zeldzame kleuren
rijkdom! De boerderij met het vee en
de oogstwerkzaamheden ontbreken
niet.
Cineast
Coen Leman maakte
geslaagde rolprent
In de werkplaatsen voor de arbeids-
therapie krijgt men een kijkje en is In
staat te volgen welk veelsoortig werk
de mannen verrichten om hen geleide
lijk weer in te stellen op het werk in
de maatschappij. Zp worden daar te
werkgesteld waar zij straks weer kun
nen arbeiden, in de moestuin, op de
boerderij, in de bloemkwekerij enz. De
vrouwen zijn aan het handwerken, aan
het naaien of aan het stoppen. Ande
ren zijn druk in de keuken, in de was
serij of de linnenkamer.
De stichting „Oud Poelgeest" houdt
op 11 en 12 februari het zevende week
end in de cyclus „In gesprek met tijd
genoten". Het weekend zal ditmaal zijn
gewijd aan Martin Buber, vanwege
zijn grote invloed op het leven en den
ken van onze tijd, waarin langzaam
zichtbaar wordt wat hij „dialogisch"
leven zou noemen. Inleider op zater
dag is ds. F. J. C. Bredschneyder.
De ontspanning is niet vergeten en
de film besteedt er goed aandacht aan.
Men ziet en hoort het zangkoor en de
muziekvereniging, er zijn close ups
van wandeltochten, van een voetbal
wedstrijd, van ringsteken en van
volksspelen. Met een beeld van het
Goese fruitcorso besluit het eerste ge
deelte.
Het tweede deel geeft een overzicht
van de verpleging der patiënten vfoe-
ger en thans, waarbij ook aandacht
wordt besteed aan de medische ver
zorging. Er zijn aardige actie-opnamen
van wat er alemaal in de keuken om
gaat en wat er alzo aan „leeftocht"
nodig is voor de patiënten. Dan komt
de kerk in het filmbeeld als centrum
van „Vrederust" met opnamen van de
laatste jaarvergadering, waar men de
honderden Zeeuwen ziet aankomen,
ziet luisteren en de koffiemaaltijd ziet
nuttigen.
Het is een goede climax van deze
film, die niet zal nalaten indruk te
maken en die straks de belangstel
ling en de liefde van het Zeeuwse
volk voor deze dienst dér barmhar
tigheid aan de naaste om Christus'
wil zal aanwakkeren.
Een kijkje op Vrederustt"
Ingezonden Mededeling (Adv.)
Thuis, op het werk, op reis i
Witte Kruispoeders
verdrijven direct hoofd- en kies
pijn, zenuw- of rheumatische
pijnen
De Unions des arts de France heeft
het koninklijk Heerlens mannenkoor
Pancratiusuitgenodigd Nederland te
vertegenwoordigen op het grote inter
nationale festival voor muziek en zang,
dat dit jaar in Straatsburg zal worden
gehouden. Aan dit festival wordt deel
genomen door vijftien Europese lan
den. De uitnodiging is een uitvloeisel
van het optreden van het mannenkoor
te Parijs in 1952.
Daarom zie, Ik zal ze lokken en zal ze voeren in de
woestijn, en Ik zal naar haar hart spreken.
Hosea 2 13.
Het redengevend woordje „daarom", waarmede deze tekst begint,
wijst terug naar het voorgaande. Daar was gezegd, dat Israël de
HEERE had vergeten. En daarom zal Hij het volk „in de woestijn"
brengen. Het zal Kanaan dus moeten verlaten. Het zal beroofd worden
van alle zegeningen, die het daar had genoten. Het zal in ballingschap
gaan. En we weten het: de wreedheden die Israël bij die gelegenheid
zou ondervinden laten zich schier niet beschrijven. We kennen de angst
en de ellende en de verschrikking van .deportaties uit de beschrijvin
gen van onze tijd. Er is niet erger dan dat een volk van huis en haard
wordt verdreven en in den vreemde moet zuchten. Zo moeten we ook
dit woord allereerst verstaan als een aankondiging van het oordeel
over Israëls zonde. God laat geen zonde ongestraft. Hij bezoekt die,
zelfs tot in het derde en vierde geslacht. Hij is te heilig dan dat Hij
het kwade zou aanschouwen. Israël heeft dat ondervonden. En toch
is ook deze oordeelsprofetie te gelijk weer genade-aankondigingDe
eigenaardige wijze van uitdrukking moet ons hier wel treffen. Lijkt
het niet wonderlijk dat het wegvoeren in ballingschap wordt aange
duid met het woord „lokken"? Dat herinnert aan een man die zijn ge
liefde meetroont om haar zijn liefde te betuigen. En die andere uit
drukking herinnert aan dezelfde gesteldheid: „naar haar hart spre
ken". Dat past wel bij iemand die in liefde blaakt maar niet bij iemand
die in toorn ontbrandt.
Wij kunnen dit alles slechts verstaan wanneer wij er op letten dat
Israël wel de HEERE vergeten heeft, d.w.z. dat dit volk in de praktijk
van elke dag geen rekening meer houdt met Gods geboden, doch zich
zelf de wet stelt. Daarom moet het oordeel Gods wel komen en de
HEERE maakt een afgesneden zaak. Maar dat oordeel is nog niet
het eindgericht. God slaat hard toe, maar het is kastijding, nog geen
verdoen. God slaat niet uit lust tot plagen, maar om te behouden.
En al gaan er velen verloren, een rest blijft in die kastijding en juist
door die kastijding behouden. Een afgehouwen tronk blijft bewaard.
Want uit Israël moet de Christus voortkomen, het Rijsje, dat beloofd
was. En daarom is het oordeel niet definitief. Een rest blijft door ge
nade behouden en die rest zal, na inkeer en berouw, woorden van ver
geving en liefde horen. De HEERE zal die rest lokken en, schoon in
de woestijn, zorgen voor het manna, het water uit de rotssteen, het
schoeisel en de kleding, die niet verouderen. Go.d vergeet Zijn gemaakt
bestek niet. Uit die rest komt de Christus voort. In het leven van
Gods volk is het gericht nooit het laatste wat Hij zoekt. Mits er maar
berouw en bekering zijn.
Voor de duinenrij van Domburg
Aan het einde van het jaar 1646 station op een handelsroete: daarop wij-
hadden de stormen nogal huis
gehouden aan de duinen van
Domburg of zoals Smallegange zegt
„door de golven van de onstuimige
en hoog opgedreven zee geweldig
afgegeten". De onbekende, die op
5 januari 1647 aan de voet van het
„afgegeten" duin stenen met afbeel
dingen en opschriften aan „verschei-
de Goden des Heidendoms" ontdek
te, zal niet vermoed hebben een
nieuw hoofdstuk in de Zeeuwse ge
schiedenis op het spoor te zijn ge
komen. Het zand had iets prijsgege
ven van de vroegere bewoners van
Walcheren, van zo'n zeventien tot
achttien eeuwen geleden. De reeds
genoemde Smallegange is enkele
dagen daarna zelf gaan kijken en
zag iets van een vroegere kapel,
waarin altaren hadden gestaan en
stenen, waarop de godin Nehalennia
was afgebeeld.
Voor deze vondsten was direct veel be
langstelling in het midden van de gouden
eeuw. Het was een tijd, waarin om
deze minder fraaie uitdrukking te ge
bruiken een geweldige wetenschaps-
dorst bestond. In de achttiende eeuw ver
minderde deze belangstelling. Twee
Fraai boekwerk gewijd
aan de
Nehalenniaiempel
eeuwen lang hebben de monumenten
goed bewaard in het koor van de kerk
van Domburg gelegen. Maar aan deze
goede bewaring kwam door brand een
einde. Het restant van de stenen vond
uiteindelijk een bestemming in het mu
seum van het Zeeuwsch Genootschap.
Hoevele Zeeuwen hebben de stenen
daar bekeken, deze stille getuigen van
een Zeeuws verleden? Hoevele Zeeu
wen kénnen eigenlijk hun monumen
ten van geschiedenis en kunst? Wij
vrezen, dat niet velen op deze vraag
een positief antwoord kunnen geven.
OPSCHRIFTEN
De gevonden altaarstenen dragen op
schriften in het latijn en zijn bebalve aan
Nehalennia aan Jupiter, Neptunus, Her
cules of Victoria gewijd. Zij kunnen op
grond van de stijl ongeveer tussen 190 en
240 na Christus worden gedateerd. Naast
deze stenen zijn ook Romeinse munten
gevonden, alsmede aardewerk.
En dat alles is genoeg om te oonclu-
deren, dat het toenmalige Walcheren deel
bad aan het handelsverkeer in het Ro
meinse rijk. Domburg was zoveel #1» een
zen de munten en het ingevoerde aarde
werk. Maar het was tevens - u godsdien
stig centrum. Daarop wijzen de Nehalen-
niatempel en het aantal altaarstenen.
Op drie van deze stenen staat, dat zij
zijn gegeven uit dankbaarheid voor de
veilige overkomst van handelswaar en de
mensen zelf. Al deze feiten wijzen er ook
weer op, dat er een dorp moet zijn ge
weest. De huizen echter moeten uit hout
hebben bestaan, want anders had men
daarvan ook sporen moeten vinden.
NU IN ZEE
Dit alles en nog veel meer wij den
ken b.v. aan de symbolen op de stenen
is te vinden in het werk van Ada Hondius
Crone, getiteld „The Temple of Neha
lennia at Domburg", prachtig uitgegeven
bij Meulenhoff te Amsterdam. Het gere
construeerde altaar van de godin op de
omslag doet wel aan het beeld van Zad-
kine denken.
Wij willen nog wijzen op het diagram
pp bladzijd» i2, waaruit blijkt hoe ver
de kustlijn zich heeft teruggetrokken.
De plaats van de Nehalenniatempel,
die vroeger achter een beschermende
duinenrij moet hebben gestaan, ligt nu
een eind in zee. de B.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
OOK VOOR U MEVROUW
is het nu opletten en voorzichtig zijn
met Uw huid, zeker wanneer U veel
buiten komt. Natuurlijk heeft U het
al gemerkt, o.a. aan gesprongen lip
pen, zeer ruwe of gesprongen handen.
Tegen deze abnormale weersinvloeden
kunt U zich echter beschermen voor
Uw lippen door Cacaoboter of een
andere goede lippenpommade te ge
bruiken. Deze zijn niet duur en hel
pen goed. In prijzen van 35, 45 en
60 cent Voor Uw handen speciale
Handcreams vanaf 75 cent en be
scherm Uw gezicht met een speciale
Lanoline Crème vanaf 75 cent.
Liberty, Lange Vorststraat 9 - Goes.
Het is de tijd van
Van een i zo zorgzame hospita
Donderdagavond zo uit school onder de dekens gekropen na met
mijn hospita verschil van mening te hebben gehad over de diagnose
van mijn kwaal. Zij wilde me persé met een griep, en nogal een
zware, opknappen, terwijl ik het geval een zware kou noemde. Nu geef
ik het u te doen mijn dikkerd van gedachten te doen veranderen; ik zag
er geen kans voor. Dus ging ze me te lijf met een tafelhoge stapel dekens,
bekers kokende melk plus asperine of iets wat erop lijkt. Vrijdagmorgen
blijkt, dat wij allebei nog dezelfde mening zijn toegedaan en ik wil mezelf
niet veroorloven om enkel met een kou op bed te blijven. Dus zeg ik
dat ik er zal uitkomen en meteen is dat vrouwmens in volle wapen
rusting.
Ze zegt, dat ze dudelijk ken zien, asdat
ik koorse as een paerd heb, en dat ik in
bed mot bluve, want „juffrouw lieve d'r
nog er-is-as-toe as dat longontsteking
mot worreMaar ik bijt haar toe,
dat een mens beslist koorts krijgt onder
zo'n stapel dek en dan al die melk gister
avond en wat ze me nog meer te slikken
gaf. Ik zal naar schoolDe hospita
verandert van tactiek, zegt dat ik gelijk
heb, maar dat ze „eerst effe gaat vrage of
de dokter wil komme, want dat zij toch
verantwoord voor me isDat gevecht
heb ik geleverd, rechtop zittend in bed,
maar dan opeens capituleer ik en slaap.
UITGESLAPEN!
Als ik het gevoel heb, dat ik uitgesla
pen raak, is het zondagmiddag'. Dat ik
uitgeslapen ben, bewijs ik door te ver
klaren, dat ik maandagmorgen naar
school zal gaan, welk besluit ik ook ten
uitvoer breng, want ik heb tenslotte een
vijftig „bloeie van kinders", die ik aan
een ander moet toevertrouwen en
de collega's zwoegen allemaal voor een
boordevolle klas. Mijn hospita zet zich
weer in gevechtshouding, maar nu sta ik
mijn mannetje weer.
Tweede „Tresoor der zee- en landreizen"
Waf is en doet de
99
M
n Nederland bestaat er een vereni- Engelse „Hakluyt society", genoemd
ging, die ervoor zorgt, dat de
gedenkwaardige reizen van onze
voorouders meer onder de aandacht
en binnen het bereik van het thans
levende geslacht komen. Zij heet de
„Linschoten-vereeniging" en werd in
1908 opgericht in navolging van de
KLACHTEN.
Er gaat haast geen dag voorbij of wij
krijgen klachten over aan de deur
gekochte korsetten. Ze zijn de ene
keer niet volgens afspraak, de an
dere keer passen ze niet, de leve
ring geschiedt te laat, of er wordt
niet volgens afspraak gepast. Op
brieven met klachten wordt hele
maal niet gereageerd. Meestal is een
bedrag' vooruitbetaald, of soms con
tant. Er wordt dan geleverd onder
rembours. In alle gevallen laat men
de koopster een orderbriefje teke
nen, dat niet wordt nagelezen. Ons
advies is: lees het orderbriefje. Zorg,
dat daarop staat: betaling (of be
taling van het restant) pas nadat er
gepast is en de levering in orde
bevonden. Zorg ook, dat de leve
ringsdatum er goed op voor komt.
Doch voor allesbeslis niet in
eens en informeert u eerst eens naai
de firma en naar de aangeboden
prijs. Het is een redelijke eis voor
een dergelijke bestelling, die mén
aan een onbekende uit een andere
stad bij een onbekende firma wil
doen.
BEN IK VERZEKERD?
U heeft een eigen bedrijf, waarin u
een behoorlijk bedrag per jaar ver
dient. Daarnaast neemt u voor een
relatie een artikel mee naar uw
klanten, waaraan u ook behoorlijk
verdient. Nu wilt u weten of u des
wege als handelsreiziger wordt be
schouwd en zodoende onder de so
ciale wetten valt.
Volgens ons niet. U werkt niet uit
sluitend voor één firma, maar ook
voor uw eigen zaak. Verder ont
breekt het essentiële punt: de ge
zagsverhouding. Die is er niet. U is
nadrukkelijk niet in zijn dienst. Wij
zien dan ook geen grond voor op
name in de sociale wetten.
CONCURRENTIEBEDING.
Volgens ons mag Uw zoon gerust van
betrekking veranderen (behoudens
dan toestemming van het arbeidsbu
reau, wanneer de werkgever wei
gert), ondanks dat concurrentiebe
ding. Want men kan met minderja
rigen geen concurrentiebeding aan
gaan. Hij zal, naar wij aannemen,
die f 350 niet verspelen.
TOE NOU.
Jongeman, men kan alle dingen, zelfs
vriendschap, overdrijven. Je bent 15
jaar. Nu zit je er heel erg over in
of die vriend „je wel mag", omdat
hij daar nooit over praat. Mannen
praten nooit over vriendschap. Je
bewijst vriendschap en daarmee uit.
Vriendschap Is niet iets om over te
praten. Liefdesverklaringen leg je
Isteï tegenover t§a meisje af.
naar de man, die een onvermoeide
verzamelaar en beschouwer was van
al die reizen tegen het eind van de
zestiende eeuw. Jan Huygen van
Linschoten, de vermaarde schrij'ver
van het „Itinerario, voyage ofte
schipvaert naer oost ofte portugaels
indien", was zijn Nederlandse tegen
hanger, wiens moeizaam en nauwlet
tend bij'eengegaarde kennis omtrent
de zeeroutes van die tijd zijn land
genoten in staat heeft gesteld om zo
snel en met zoveel succes in die
nieuwe werelden hun weg te vinden.
Deze „Linschoten-vereeniging" heeft
nu van de Nederlandse organisatie
voor zuiver wetenschappelijk onder
zoek een subsidie ontvangen voor de
uitgave van de „Tresoor der zee- en
landreizen", register op de werken der
Denk echter niet, dat ik maandagmor
gen met groot gejuich begroet word. De
jongste collega en mijn „buurman" in de
school had bereidwillig, als immer, ver
klaard, dat hij tot maandag „de boel" wel
zou zoet houden, want dan zou ik wel
weer present zijn en zo niet, dan kon men
de horde altijd nog gaan verstrooien. Hij
heeft inderdaad mijn spruiten zoet ge
houden, meer kon hij ook niet doen met
een kleine honderd kinderen, maar mijn
jeugd vond het wat fijn, zo te spelevaren
door de dagen heen. En geen straf.
WEER ERNST
Nu wordt het leven weer ernst. Dat
ervaar ik dadelijk, als ik, dicht naast
de kachel gezeten, Bertus ontvang, die
me een mededeling komt doen. Hij
heeft er in de tijd van mijn afwezig
heid een broertje bij gekregen. Een be
richt om bij te juichenDat zou je
verwachten, maar Bert is helemaal in
geen hoerastemming.
Integendeel: hij heeft een nijdige bui,
maar ik moet er direct aan toevoegen,
dat deze niet zijn oorzaak vindt in de
jonggeborene. Bertus zegt me, dat hij zó
„verkouwerd" is, iets, waaraan ik niet
behoef te twijfelen, gezien zijn snuitje en
het ijverig gebruik, dat hij maakt van
een zakdoek ter grootte van een flink
servet. Als Bertus zijn boodschap heeft
gedaan blijft hij kouwelijk en kleumerig
bij de kachel staan, wat ik zo best kan
vatten, want ik zou die zwarte vriend
haast willen omhelzen. Ik laat dus Bert
maar rustig, waar hij is. Dankbaarheid
oogst ik niet, want nog steeds verbolgen
(Zie vervolg andere Weekendpagina)
Reisbeschrijvingen
van eeuwen geleden
uitermate boeiend
J
vereniging. Daaruit blijkt dus, dat er
in de loop der jaren al heel wat is ver
schenen op het punt van de „uitgave
in het oorspronkelijke, van zeldzame
of onuitgegeven Nederlandse zee- en
landreizen en landbeschrijvingen", zo
als de doelstelling der vereniging om
schreven wordt. Dat wil vooral zeggen,
dat tal van schatten aan nationale lec
tuur, die voorheen niet of nauwelijks
binnen het bereik van de gemiddelde
lezer lagen, thans in begrijpelijke en
tevens beter leesbare gedaante toe
gankelijk zijn voor de lezer.
Grote bekoring
Er gaat van do oude Nederlandse
scheepsjournalen een grote bekoring
en bezieling uit. Dat is niet minder het
geval met andere relazen over gedenk
waardige reizen te land of ter zee, als
mede van de merkwaardige land- en
volkbeschrijvingen uit het tjjdperk,
toen onze voorouders het Nederlandse
wereldrijk aan het opbouwen waren.
Door een wetenschappelijk grondig
gefundeerde en ook overigens onberis
pelijk uitgevoerde arbeid werkt de
„Linschoten-vereeniging" krachtig mea
tot het verlevendigen onzer gevoelens
van nationale saamhorigheid en van
het vertrouwen in de levenskracht van
het Nederlandse volk.
Al heel wat
Sinds 1909 zijn doorgaans één of
twee delen per jaar gereed gekomen,
die uitgegeven worden in groot-oktavo
formaat in donkerblauw met goud ge
stempelde band. Van de verschenen
werken is een aantal aan de meest be
kende zeereizen gewijd uit het tijd
perk, toen het overzeese rijk nog moest
worden gevestigd. Toen er 25 van deze
werken verschenen waren, gaf de ver
eniging een „Tresoor der zee- en land
reizen" uit, d.w.z., een beredeneerd re
gister op deze publikaties. In dit tre
soor, bewerkt door D. Sepp, zijn opge
nomen alle namen van landen, steden
en volkeren, van bergen, kapen en rif
fen, van zeeën, baaien en rivieren, van
reders, staats-, krijgs- en kooplieden,
van schepen en schepelingen, kortom
van alle zaken en personen, die in één
der uitgaven worden genoemd.
Een tweede tresoor
Nu er weer 25 delen zijn uitgegeven,
uierd besloten over te gaan tot samen
stelling van een tweede tresoor. Daar
aan is in totaal zeven jaar gewerkt. De
grootste arbeid werd verricht door de
oud zeeofficier wijlen de heer C. G.
M. Romburgh. Toen hij het register
bijna voltooid had, stierf hij, hetgeen
voor de vereniging een grote slag be
tekende. Mevrouw C. E. Warnsinck-
Delprat nam het werk over. Men hoopt
dat het register dit jaar zal verschij
nen in een omvang van 700 bladzijden.
