mm -HM GOEDE VOEIIRG ONDER JONGE OGEN WAS DIT STRENG GENOEG KEUKEN KALODERMA GELEE VALDA V' DIE GEZONDHEID pa. ra met melk meer mans j:Z'Z"Z voor lastige Rina? Een kijkje in 'n beroemde HERSTEL VAN EEN OUD HANDWERK f/Je zddtyzMsdcuj. 1956 Vrouwen uit 134 landen nemen er aan deel Een spelletje om in huis te doen ,EN LANGDURIGE ZIEKE Een greep naar ons hart KI og maar pas heb ik mijn. laatste brievenschuld uit het oude jaar weggewerkt, of„De deur gaat al weer open voor een nieuwe bezoekster", wilt u zeggen. Was het maar waar, dat ik het ook deze keer zo kon zeggen. Het kan niet, want de schrijfster van de brief, waarover we het met elkaar willen hebben is al lang, heel lang ziek en zal, naar haar eigen zeggen, ook nog wel zeer lang te bed moeten blijven. Laat ik haar eerst zelf aan het woord laten. ....,Jk lees geregeld uw Vrouwenrubriek. Dat doe ik graag en ifc heb er ook de tijd voor, want ik lig al meer dan een jaar te bed. Omdat ik zie, dat anderen u ook wel eens schrijven, durf ik het ook wagen. Nu ik u verteld hebdat ik altijd in bed lig, zult u wel niet lachen om het rare kriebelige schrift van me". „U zult wel denken: waarom schrijft ze me? Uit uw stukjes merk ik wel, dat u in het volle leven staat en dat zal wel zo zijn met haast al de leze ressen. Daardoor komt het misschien, dat u en anderen zo weinig denken aan de zieken. Ik bedoel nu met die zieken niet de mensen, die een paar weken erg ziek zijn en dan weer on- knappen en zo langzamerhand weer aan het werk gaan. Met die zieken bedoel ik nu die mensen, mannen of vrouwen, die maanden- of jarenlang ln bed moeten liggen. Als je eens erg ziek bent, dan komen de mensen je trouw bezoeken en brengen allerlei verrassingen mee, maar als het lang gaat duren, meer dan een jaar zoals bij mij, dan houd je maar een enkele trouwe over. En dat doet pijn Maja. Ook al liggen we te bed, we horen toch nog bij het leven. De mensen hoeven je dan heus niet te blijven verwennen met- cadeautjes. Daar is alles te duur voor. Nee, als ze enkel maar eens komen praten. En dan ge woon praten." Gewoon doen „Maja, wij worden er niets beter van, als we over onszelf blijven jammeren, maar het is fijn als de mensen dan ook op ziekenbezoek bij zulken als ik ben, als ze dan eens komen, ook maar gewoon vertellen, wat ze op elk ander bezoek ook zou den doen. Dan houden wij dat ge voel, dat we toch nog bij het ge wone leven horen en geen zieken- wereldje apart vormen". Ik bedoel dit allemaal niet boos hoor Maja, want ik heb al best gemerkt, dat de bedoelingen van de mensen goed zijn, maar als je zo lang ligt, dan is een gezellig gesprek zoveel waard voor je. Onlangs was er in de kring van mensen, die me goed be kend is, een feestje. Angstvallig zwe gen ze erover, bang dat me dit zou hinderen. Ik zou het veel fijner heb ben gevonden, als ze er gewoon over praatten. Je kunt toch wel met an deren meegenieten, ook al moet je er zelf buiten staan. Eigenlijk krijg je soms het gevoel, of men al bezig is je voor dit leven af te schrijven. En Maja, ik weet zelf al te goed, dat er weinig kans op beterschap voor mij is, maar dat belet me nu toch niet om met het gewone leven mee te leven. De strijd die we te strijden hebben-voor we dit zo rustig kunnen zeggen, moet je toch alleen doormaken. Tenminste alleen met God. Maar dan hoef ik toch niet alle dagen met een lang gezicht op bed te liggen." Niet alleen als zieke „liet l(jkt wel raar om zoveel over je zelf te schrijven, maar ik weet, dat lk niet alleen ben als zieke, die lang moet liggen. Ook voor die anderen doe ik het. Toe Maja help eens, dat wij niet ln het vergeetboekje komen en we zijn gelukkig met heel gewone gezellige be zoekjes, en liefst zonder dure pakjes er bjj. Als het zo lang dunrt, zou ons dat maar gaan bezwaren." „Ik vertrouw op u, dat mijn naam en adres strikt uw geheim blijft. Als I Denk om hen, moeien missen u erover schrijft, dan hartelijk be dankt, ook van andere zieken, die ik zélf niet eens ken. Deze brief is in stukjes en beetjes geschreven. Elke dag wat. Daarom ziet de brief er wat raar uit. Dat is toch niet erg? Dag Maja...." Alleen een beetje aandacht Ik heb deze brief bijna in zijn ge heel opgenomen. Wat moeten we er eigenlijk aan toe voegen? Het schrij ven spreekt zo ontroerend duidelijk voor zich zelf. Wat wordt er weinig van ons gevraagd. Alleen een beetje aandacht geven. Op een bezoekje ons zelf zijn en niet de troosteres gaan spelen, als dat niet persé van ons ge vraagd wordt. Bij het lezen van zo'n brief besef je opeens je grote voorrechten. Nog voor je 's morgens opstaat, overdenk ji even je dagprogram voor je werk Soms reken je uit of er tijd kan over. schieten voor een leuk bezoekje bij een goede vriendin, of ook wel even langs de winkels lopen om te zien wat er nu al weer te zien is. Straks wisselt het seizoen. o nog veel meer overdenken we zo even tussen wak ker worden en opstaan en dan gaan we beginnen. We kunnen dat. Je denkt er eigenlijk haast nooit bjj dat dit zo'n voorrecht is. Maar zo'n roep uit een ziekenkamer, die al meer dan een jaar het hele wereldje van een mens vertegenwoordigt, maakt je dank baar voor eigen zegen en ook indachtig aan wat je kunt doen voor een ander, die zich binnen je kringetje bevindt en die je eigenljjk vergeten was. Ik hoop, dat de brief van de zieke niet vergeefs geschreven is. MAJA. Ingezonden Mededeling (Adv.) maakt handen zacht als fluweel Ingezonden Mededeling (Adv.) PrMkoii* Nedarlondi Zulvelbvreou, Grovanhog» 45 Van koningen en een aardige oude heer Met levend materiaal werken is toch wel moeilijk Als aspirant schooljuffer heel wat geschiedenis te slikken gekre gen (ook wel eens in verslikt bij repetities b.v.). Dan hoor je, dat die koningen van Frankrijk geen duit waard waren. Ook Engeland had enkele van die nummers, waarvan je geen goed woord kunt zeggen. Een reputatie hadden die hoge heren om van te rillen en dat duurt na al die eeuwen nog. Na dit begin vraagt u waarschijnlijk waar ik belanden wil, maar dat ik niet bij mijn peuters terecht kan komen is zeker, want die krij gen geen regel geschiedenisles van mij, laat staan algemene ge schiedenis. VOOR UW HANDEN Ik wil eerst deze keer niet bij mijn kroost doch bü de mensen van voor de klas te land komen. Bescheiden, hé, om dan bij koningen te beginnen. Nu ja, wij onderwijsmensen zijn bescheiden Van de week een keurige visite afge- (Van onze Westduitse correspondent). TANN/Rhön. „De handweefstoelen die U hier in mijn atelier ziet", zegt de eigenaar van de gobelin-weverij in Tann tegen mij, „stammen nog uit de tijd van mijn grootvader. Wij zijn een oude weversfamilie, die sinds 1654 in Thüringen woonde, vlak bij de hui dige grens met de Sowjetzone. Toen wij in 1945 vluchtten, trokken wij niet ver. Ook nu zitten we weer vlak bij de zonegrens, zij het aan de andere kant. Wij lieten toen alles achter en het was een bof, dat hier een paar gezinnen woonden, die tientallen jaren geleden voor mijn grootvader hadden gewerkt. Zij hadden de oude weefgetouwen nog bewaard gebruikt werden ze niet, want de jongere generatie leerde het handweven niet meer. Wij konden die oude weefstoelen echter goed gebruiken: zij werden de grondslag van ons nieuwe be staan. Handwevers waren hier niet. Ik heb deze kunst aan dertig jonge meisjes geleerd en na enkele moeilijke jaren zijn wij erin ge slaagd weer een goede naam in het gehele land te verwerven." Ingezonden Mededeling (Adv.) Geen engst voor nare dagen Dames, Witte Kruispoeders zijn een uitkomst. Ze verdrijven pijn en lusteloosheid. Brengen geen maagstoornissen teweeg. Ook in tablet- en cachet'vorm WITTE KRUIS Aan een van de weefgetouwen zijn drie meisjes bezig een gobelin te weven. Zij houden zich daarbij nauwkeurig aan het op karton geschilderd ontwerp. „Kijkt U maar", zegt de jonge eigenaar, „het wordt een jachttafereel. Dit wand tapijt is door een hoge Amerikaanse offi cier besteld en zal wanneer het klaar is naar Amerika worden gezonden. Onze eerste opdracht kregen wij van het mi nisterie van justitie in Beieren, voor een wandtapijt voor de rechtzaal van Würz- burg. Mijn vader had vroeger een con tract met de gobelinmanufacturier in München en waarschijnlijk herinnerde men zich daar onze naam nog. Negen maanden hadden we voor dit gobelin nodig en gelukkig kregen we een voorschot. De financiering van dit werk is een probleem. Een groot wandtapijt vergt zes tot negen maanden en in die tijd lopen lonen en kosten natuurlijk door. Onze volgende opdracht kregen we van een vermogend Zweeds zakenman, die een groot gobelin bestelde en toen liet het land Hessen een tapijt weven voor de werkkamer van de minister president, ontworpen door een kunst schilder in Darmstadt. Tegenwoordig worden voor overheidsopdrachten steeds meer de ontwerpen bü kunstenaars be steld. Dat is goed. Men vraagt trouwens meer wandkleden dan voorheen voor representatieve doeleinden. Veel kleuren Wij hebben voor onze wandtapijten al weer de beschikking over meerdere dui zenden kleuren-schakeringen en zo kun nen we alle ontwerpen natuurgetrouwen in de oorspronkelijke kleuren uitvoeren. UTRECHT, jan. Op vrijdag II fe bruari ,de eerste vrijdag in de Lijdens weken, zullen in 134 landen verspreid over de hele wereld, vrouwen bjj el kaar komen voor gemeenschappelijk gebed, om' God te danken, maar ook te smeken om Zijn hulp en ontferming voor deze wereld. Toen in 1887 een groepje vrouwen in Noord-Amerika voor het eerst haar gebedsdag hield, hebben zij waarschijnlijk niet ver moed, dat hun werk nog eens zo'n om vang zou krijgen. De organisatie van de Vrouwen We reldgebedsdag berust bij een comité in New York. In 1928 kwam voor het eerst een Nederlandse met dit werk in aanraking. Baronesse van Boetzelaer van Dubbeldam-Van der Hoop van Slochteren hoorde ervan op een confe rentie in Jeruzalem en reeds het daar opvolgende jaar werd deze dag ook in Nederland gehouden. Sindsdien heeft de gebedsdag ieder jaar met uitzon dering van 1943, 1944 en 1945 in ons land plaatsgevonden. In 1946 verenig den 5000 Nederlandse vrouwen zich in gebed, in 1955 waren dit er al 107.000. Het werk is geheel interkerkelijk, zij het dan, dat de rooms-katholieke vrou wen hun eigen gebedsdag hebben. Ieder jaar wordt de liturgie voor de bijeenkomsten in een ander land ge schreven. Dit jaar werd zij verzorgd door een groep Indiaanse vrouwen, die nog in zeer primitieve omstandigheden leven. Het grondidee van de liturgie is voor alle landen dezelfde; de verschil lende liederen e.d. worden uiteraard aangepast aan de eigen volksaard. Het embleem van de Wereldgebedsdag is het Christusbeeld, dat in het Andesge- bergte op de grens van Chili en Argen tinië staat. Zelfs op emigrantenschepen en in vliegtuigen die op 17 februari op zee en in de lucht zijn, zullen zich exem plaren van de liturgie bevinden, zo dat ook de vrouwen aan boord deze ge bedsdag met hun zusters over de hele wereld kunnen meebeleven. Op dezelfde datum wordt de kinder gebedsdag gehouden, in scholen en in kerken. Vorig jaar vond in Rotterdam een centrale kinderdienst plaats en het ligt in de bedoeling om dit werk in zoveel mogelijk plaatsen uit te breiden tot centrale diensten, die ook door leer lingen van openbare scholen bezocht worden. De dienst die in Zwolle wordt ge houden, wordt op 17 februari door de Wereldomroep uitgezonden. De liturgie voor de kinderdiensten werd het vorige jaar door een zondags schoolonderwijzeres in* Porto Rico sa mengesteld en in 1956 was het een Japanse die deze taak op zich nam. Natuurlijk moet de ontwerper enige ken nis van weeftechniek hebben, want niet iedere afbeelding kan zonder meer Wor den nageweefd. Vroeger waren er tal rijke kunstenaars, die alleen wandtapij ten ontwierpen, cartonniers genaamd. De meesten van hen konden zelf weven en hun ontwerpen waren vaak ware mees terstukken. Wij kunnen ons geen carton- Ingezonden Mededeling (Adv.) BIJ HOEST EN KEELPIJN PASTILLES ONTSMETTEND-VERZACHTEND Wandkleden weer meer gevraagd niers permitteren, maar in nauwe samen werking met kunstenaars weven wij ta pijten, die de toets van iedere kritiek volkomen kunnen doorstaan. Wij geloven, dat de gobelin-weverij een grote toekomst heeft. Dat blijkt vooral in Frankrijk, waar men zich zeer veel moeite getroost om wand tapijten met moderne motieven te we ven voor de export. Het weven van wandtapijten is een zeer loon-intensief werk en de export is bijzonder lonend. Geen mechanisering Aan het weven van een wandtapijt komt geen enkele machine te pas. De weeftechniek is door de loop der eeuwen nauwelijks veranderd. Een machinaal ge weven gobelin-imitatie is direct te her kennen. Op de machine kunnen hoog stens twaalf kleuren worden gebruikt, bü handwerk duizenden schakeringen. Na tuurlijk kunnen wij van het weven van gobelins alléén niet bestaan. Vandaar, dat wij nog tal van andere artikelen we ven. Handweefsel raakt steeds meer in trek. Wij kunnen een jaar lang geen nieuwe opdrachten meer aannemen. Maar als volgend jaar ons nieuwe ge bouw klaar is, kunnen we meer orders verwerken. Bij ons werken alleen oude hand wevers, modelwevers en jonge meisjes, die wij hebben opgeleid. Zij hebben zeer veel plezier in hun werk. Het is de vreug de van het met eigen handen geschapen werk, die thans zo zelden is. Maar ge lukkig neemt overal de behoefte aan mooie dingen toe. Daartoe behoren van daag evenals vroeger wandtapijten. De tijd van het gobelin is niet voorbij 14 en Tussen 20 jaar oor de meeste jonge mensen is eten zeker niet het belang rijkste van het bestaan, toch moeten zij het belang'van een goe de voeding niet onderschatten.''In de periode van de tweede groei, tussen ongeveer 14 en 20 jaar is een goede voeding zeker even noodzakelijk als hij voor zuigeling en kleuter was. In deze periode maken veel lichaamsweefsels een sterke ontwikkeling door. Het spreekt vanzelf dat de groei en ontwikkeling alleen naar behoren plaats kunnen vinden, wanneer er vol doende bouwmateriaal voor is, met an dere woorden goed voedsel. Vooral voedselbestanddelen, waaruit het lichaam nieuw weefsel kan vormen, zgn. bouwstoffen, dienen in de dage- UIT DE lijkse maaltijden voor te komen. Zij worden o.a. geleverd door melk, kaas, vlees, eieren, groenten en fruit. Het is zeer gewenst dat de groeiende kinde ren van deze levensmiddelen meer ge bruiken dan volwassenen. Geef hun dus extra kaas en andere hartige (eiwitrijke) belegging voor de boterham mee. Zorg dagelijks voor een flinke portie groente. Het doet er niet toe welke groente U neemt, als U maar veel af wisseling aanbrengt. Groente uit het zout (zuurkool uitgezonderd) is echter niet veel meer waard, urenlang ge kookte groente evenmin. Volgen Uw kinderen lessen waardoor ze vroeger of later warm eten dan de rest van Uw gezin, kookt U de aardap pelen en groente dan apart of zorgt dagelijks voor een lekker slaatje van rauwe groente. Ook melk heeft de rijpere jeugd in groter hoeveelheid nodig dan de vol wassenen: zeker liter per dag. Uit een onderzoek in een van de middel grote Nederlandse steden is pas weer gebleken dat de meesten der onder vraagde meisje te weinig melk drin ken. In andere plaatsen zal dit ook wel zo zijn. Zijn de de meisjes bang voor de lijn of weten zij niet dat melk onmis baar is? Uit angst voor dikker worden behoeft men, of liever mag men de melk niet weglaten uit het menu. Room, vet en zoetigheid zijn dan im mers veel „gevaarlijker"! Waar het enigszins mogelijk is, raden wij de schoolgaande en arbei dende jeugd dringend aan om, indien zü niet tussen de middag thuis zijn, op school en op het werk melk als drank bij het brood te nemen; desgewenst in de vorm van koffie met veel melk, chocolademelk, karnemelk of yoghurt. Het is heus nodig. Vele huismoeders menen dat het 't voornaamste is dat de kinderen veel vet eten. Dat is niet het geval. Natuur- kunnen zij over de aardappelen een flinke schep jus gebruiken, maar het is niet nodig daar extra op aan te drin gen. Ook het brood behoeft U niet ex tra dik te smeren. De melk, de kaas en de groenten zijn werkelijk belangrij ker. stoken. Er was een heel gezelschap en ik was het enige schoolmens. Er was daar een charmante mijnheer met grijs haar al, die allergenoegelijkst kon vertellen. Het onderwerp van gesprek was de jeugd. O, dan weet u het al. Nee, u weet het niet, want de gasten haalden hun ei gen jeugdherinneringen op. Ook die aar dige oude mijnheer en het trof mij van hem, die je onder de groep intellectuelen kunt rekenen, dat hij nü nóg met een lichte bitterheid sprak van zijn onder wijzer op de lagere school, die hem in dertijd onrechtvaardig behandeld had en nodeloos gekrenkt. Kijk, toen dacht ik opeens: die slech te reputatie van koningen en keizers duurt eeuwen, maar als onderwijsmens kun je het toch ook hebben dat althans een heel geslacht lang voor één mens je- naam een zeer bittere bijsmaak heeft. Voor die ene heb je een repu tatie, waarop je niet trots kunt wezen, Het kan ten onrechte zijn, maar in dit geval geloof ik dat die oude heer juist oordeelde. Er waren fouten gemaakt en een fout bedreven aan een kinderziel is een ernstige zaak. EVEN AARDIG? En nu nog eens weer van de week Een jonge collega, die haar eerste dienst jaar nog niet volbracht heeft, vroeg me: „Vind jij nu, dat we al die kinderen toch eigenlijk even aardig moeten vinden?" „Lieve mensen, nee, en dat kan ook geen schepsel ter wereld van je verlangen", gooide ik er ineens uit, waarop ze mij weer verbaasd aankeek, en mij verder vroeg, of ik ze dan ook niet allemaal even aardig vond. Toen heb ik haar gezegd, dat men wel eisen kon en ook moest, dat ze ieder, ook het lastigste meubel, rechtvaardig behan delde en dat dit nu juist het moeilijkste punt in ons werk was, als je tenminste een sikkepitje ernst er mee wil maken, zodat je niets verknoeit aan een kinder ziel. Waarna ik zei, dat het mezelf altijd veel hielp, als ik over die borstelige kuif jes van Jannen "en Pieten en langs de spriethaartjes van Dientjes en Mientje» keek naar de moeders van de kinderen, want dan gebeurde het meestal, dat ik medelijden kreeg met de schapen, die met zo'n leiding het leven werden ingestuurd en dan straf je ze natuurlijk als het nodig is, maar je staat er dan juister tegenover. U moet toegeven, dat ik dit keurig gezegd heb, maar vandaagtoen moest ik zelf op dit gebied „praktisch" werk doen. VERNIELZUCHTIG Rina is uitgesproken een naar kind. Als ze lief doet, moet je eerst zien uit te vinden wat ze daarmee denkt te be reiken. Meestal probeert ze het met krijsen, want daarmee wordt je allicht overrompeld, om een net woord te be zigen. Verder gunt ze een ander het licht in de ogen niet. Dat is duidelijk, want ze tracht te vernielen al wat een andere peuter voor aardigs heeft. Zij is geslepen ver boven wat je op dis jonge leeftijd zou verwachten. Dit is geen mooi portret, doch het is, helaas, naar waarheid getekend. Triest genoeg. En dan heeft ze nog haar speciale trei- terdagen, waarop geen land met haar te bezeilen valt, zoals heden. Je zou ze dan ja, wat elke moeder wel eens doet, als één van de spruiten het te bont heeft gemaakt. Ik moet het echter op een an dere manier doen en ze staat dan ook voor een behoorlijke portie schoolblijven te boek. Ze moet beslist een héél blaadje met net schrijfwerk afleveren, want haar ei gen werk was beneden het peil, dat voor haar mogelijk is en bovendien heeft zs moedwillig het blaadje keurig werk van Tanny, haar bankbuurtje, bedorven. Ze Zie volgende pagina Mijn beste -nichtjes en neven, Niet zo lang geleden schreef een onzer nichten in een brief: „Tante, moeder vraagt u eens een spelletje in ons hoekje te zetten, dat wij in de kamer kunnen doen en dat niet zoveel herrie maakt". Vorige keren had ik niet zoveel plaats, en nu kan ik er wat ruimte voor maken, dus daar komt het. Maar eerst een har telijke groet aan allemaal van jullie TANTE TRUUS. Wat zeg je van mijn vriend? Wie er mee willen doen gaan rustig om de tafel zitten en kunnen daar ook) blijven. Dus precies wat de moeder graag wilde. Doch één van de jongens of meisjes wordt de kamer uitgestuurd. Voor een ogenblikje maar. Die binnen zijn, maken vlug een afsprSakje. Wat voor afspraak je? Ze kiezen een jongen of man uit, die door allen gekend wordt. Het mag na tuurlijk ook best een meisje of vrouw zijn. Je vertelt de stakker die nu in zijn eentje in de gang staat bij zijn binnen komst dan gauw, dat hij naar een vrien din moet vragen. Denk maar, dat je het fluks bent eens geworden, dat de bakker, die juist op de hoek van de straat woont de „vriend" zal wezen. Dat kan wel, want die kennen ze allemaal wel. Dan mag de „weggejaagde" in de ka mer komen en die moet beginnen te vra gen, op zo'n manier, dat hjj er achter komt, wie „zijn vriend" is geweest. Ieder op zijn, of haar beurt in de kring, die om de tafel zit, krijgt een vraag te beant woorden. De jongen kan dan b.v. achter eenvolgens vragen: „Is die vriend net zo oud als ik?" Wie die vraag moet beant woorden zegt alleen: „Neen". Dan kan de jongen verder vragen; „Is hij jonger?" Weer krijgt hij nee ten antwoord, maar dan weet hij vanzelf wel, dat de „vriend" ouder moet zijn. Hij kan nog verder over de leeftijd vragen, maar hij zou evengoed het op een andere manier kunnen pro beren door te vragen, of die „vriend" ook in het dorp woont. Of dat deze misschien in huls is. Wie de vragen te beantwoorden krijgt, moet steeds zo weinig mogelijk zeggen. Als het kan, enkel maar nee of ja. Want als je te veel zegt, is het raden niet moei lijk meer en de beurt te vlug voorbij. Is de jongen eindelijk zo gelukkig om er „Dat draaien op de weg blijft altijd maar mijn zwakke punt; we moes ten maar doorrijden naar Edinburgh...." achter te komen, dat jullie de bakker tot zijn „vriend" hebben gemaakt, dan gaat een ander de gang in en zoeken j ullie voor die een nieuwe vriend of vriendin. Als de jongens en meisjes, die dit spel zullen spelen, al wat ouder zijn, dan IS het beslist wel fijn om personen uit da vaderlandse gescniedenis te nemen. Zijft er jongeren tussen dan gaat het natuur lijk niet. Het is nog niet zo heel lang geleden, dat ik ergens was, waar oud en jong met deed aan dit gezellige spel. Omdat de jongeren niet zo heel jong meer waren, kozen we „vrienden" uit do vaderlandss geschiedenis. En denk je eens ln. Ik ont dekte na veel vragen, dat men mij met Alva als „vriend" had opgeknapt. Het zal je gebeuren. En nu, als de verjaardag komt, kan moeder gerust zijn, want dit is een fijn spel, waaraan zij ook best kan meedoeij en dat helemaal geen lawaai maakt. Veei plezier! Puzzeltje te Bruinisse. Nicht, dat was een brief naar mijn hart. Ik heb er van genoten, al heb ik ook een behoorlijk» portie medelij met dat ongehoorzamq Puzzeltje als ze zich niet strikt aan het dieet houdt. Fijn, dat je geslaagd bent. Wat een rust. Dat engelse proefwerk komt ook wel weer in orde. Ik wil met alle plezier in maart naar dat jaarfeest komen, als ik maar niet met de vraag zat, hoe ik 's avonds weer veilig en wel op mijn bed in Goes moet komen, want Bruinisse is voor mij niet naast de deur. Weet je waarom ik ook beslist wil ko men? Nu jij niet van die chocolade uit Zwitserland mag snoepen, is er misschien een restje voor mij over. Wat die ge schiedenis van het varken betreft, sta ik er net zo voor, dus dan kunnen we el kaar gezellig beklagen. Leuk zal dat zijn. Hulstbesje te Oudelande. O nee, ik ben helemaal niet weg geweest met de feest dagen. Veel te fijn in Goes en thuis. Als je er even rustig tijd voor neemt, wat kun je dan vaak pret hebben om al die grappen die dieren uithalen. Zelf geniet ik er ook dikwijls van. In mijn tuin is nog geen bloempje te zien natuurlijk, maar in huis heb ik er wel. Dat vind ik heerlijk. Je rapport was prachtig, in één woord. Wat zuilen vader en moeder daar blij mee geweest zijn. Nu aan het hand werkje begonnen? Merel te Grijpskerke. Heel veel dank er voor dat je die Varia voor mij overschreef envan zulke kostelijke tekeningen voorzag. Die brief bewaar ik. Die Varia is echt een leuk stukje om voor te dragen. Alleen zou ik er mij niet aan wagen, want ik vrees, dat ik het Walchers niet goed zou uit spreken. Hoe staat het met de trui? Een heel karwei, hé? Maar als die af is, meis- ke, dan heb je een lekker warm kleding stuk er bij. Welke.kleur heb je gekozen? Oleander te Grüpskerke. Ja, je hebt m« heus een poosje in de steek gelaten, daar om was ik al bang dat ik tot de zomey op je wachten moest, want Oleander» zijn nu eenmaal bloemen voor warm» dagen en dan nog liefst in warme stre ken. Gelukkig dat jij een nederlandsa Oleander bent, die ook in de winter te voorschijn komt. Je schreef in de brief dat je een tekening van de sneeuw er in zou doen, maar.die sneeuw is beslist gesmolten op reis, want er was geen te kening te zien in je brief. Het was zeker ergens op reis te warm. Intussen mis lk een mooie tekening. Jammer hoorl Al J» handwerken af gekregen?

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1956 | | pagina 8