huqowoLf liederen omponisl van grootse stijl
DEE
Bestrijdt
VERKOUDHEID
met Aspirin*)
grote prijs
met hoqe hoeö
en
toveRstóf
Ontwikkeling
Ontspanning
Gezelligheid
BEN LEVEN VAN SMART ZICH BEVRIJDEND INHET LIED
NOG ALTIJD NIET GESTILD
volkomen harmonie
vMt tekst en muziek
t
Middel tot „provinciaal gesprek'
Zomaab een daobfcifltye
ttan UeA
en &eA
i
't Zeeuwsch Weekend
SINDS de 22e Februari 1903, de dag, waarop de liederencomponist
Hugo Wolf in een krankzinnigengesticht in Oostenrijk stierf, is
er veel veranderd wat betreft de waardering van zijn muziek.
Tot kort voor zijn dood waren er weinigen, die de betekenis en de
schoonheid ervan beseften. Nu is er bijna geen liederenavond denk
baar zonder dat er ook liederen van Wolf ten gehore worden ge
bracht. Toen de beroemde, nu overleden Engelse altzangeres Kathleen
Ferrier op 26 Januari 1949 in Middelburg een concert gaf, zong ze
ook ik zou haast zeggen: vanzelfsprekend enkele van zijn lie
deren. Onvergetelijk is het, hoe zij, de toen reeds door de dood aan
geraakte, het diepzinnige „Verborgenheit" of het luchtige „Der Gart
ner", met zijn dansende begeleiding, zong!
Wolf neemt in de muziekgeschiede
nis een aparte plaats in. Als mens
maar ook als componist. De meeste
componisten beoefenen verschillende
genres. Ze componeerden, om bij de
beker dste liederencomponisten te
blijven, Schubert en Schuman behal
ve liederen ook symplionieën, strijk
kwartetten en pianowerken. Wolf is
echter uitsluitend bekend als liederen-
componist, al heeft hij ook wel enke
le andere werken geschreven.
Wanneer we Wolfs liederen wat
nader bezien, dan valt ons als typisch
kenmerk ervan op de volkomen har
monie in de sfeer van tekst en
muziek. Wolf had een zuiver gevoel
voor literaire kunst en een gedicht,
dat hij niet helemaal begreep of dat
hem niet helemaal lag, zou hjj zeker
nooit op muziek zetten.
Alle stemmingen en alle mense
lijke gevoelens kon hij In muziek
weergeven. Welk een vrome overgave
spreekt b.v. uit het rustige „Gebet",
welk een gevoel voor humor uit het
„Spotlied" nit Goethe's Wilhelm
Meister, hoe waardig klinkt „Gesang
Weylas", hoe guitig Is het „Ieh hab
ln Penna einen Llegster wohnen".
Uit het voorgaande volgt wel, dat
het weergeven van Wolfs liederen
niet ieders werk Is. Behalve een gro
te muzikaliteit vereisen ze van de
vertolker een grote mate van litte
rair gevoel en liefst ook kennis van
de Duitse literatuur.
Leven van tragiek
Het leven van deze zeer begaafde
componist is wel tragisch verlopen.
Hij werd geboren in 1860 in Win-
dischgratz in Untersteiermark (nu
Joego-Slavië) als het vierde kind van
Philip Wolf en katharina Nussbau-
mer. Vader Wolf was zeer muzikaal
en gaf al zijn kinderen al vroeg les
op verschillende instrumenten. Daar
vader Wolf graag wil, dat Hugo rech
ten gaat studeren, wordt deze op tien
jarige leeftijd naar het gymnasium in
Graz gestuurd, later achtereenvolgens
naar die in Sankt Paul en in Mar
burg.
Op al deze scholen blijkt het
eigenaardige karakter van de jon
gen. Aan de éne kant is hij zeer
gevoelig, aan de andere kant bezit
hij een overvloed van energie, ter
wijl hij tevens onverbiddelijk eer
lijk en waarheidslievend is.
T eruggetrokken
Deze combinatie van eigenschappen
maakt niet bepaald geschikt voor het
gewone practische leven. Als kind is
hij dan ook al zeer teruggetrokken
en door zijn waarheidsliefde, die hem
dwingt iedereen onverbloemd zijn
mening te zeggen, heeft hij het niet
gemakkelijk. Vandaar ook het telkens
veranderen van school.
Eindelijk, in 1875, voor hij het
gymnasium afgelopen heeft, krijgt hij
Van zijn vader verlof om naar Wenen
te gaan en daar het conservatorium te
bezoeken. Hij hoopt een paradijs te
vinden, maar dat valt hem bitter
tegen. Een botsing met zijn leraren
Een
van de
Nederlandse letteren?
Op de vijfde algemene conferentie
der Nederlandse letteren, die in
Antwerpen is gehouden, is een resolu
tie aangenomen, waarin de regeringen
van Nederland en België wordt voor
gesteld de door deze regeringen geza
menlijk ln te stellen letterkundige
prijs te noemen „Grote prijs van de
Nederlandse letteren". Er wordt ge
dacht aan een prijs van 75.000 Belgi
sche francs, voor het eerst uit te rei
ken in 1956.
De sectie letterkunde en toneel
heeft een resolutie aangenomen, waar
in besloten wordt aan een gemeen
schappelijke reactie de samenstelling
op te dragen van een bloemlezing uit
literaire tijdschriften van beide lan
den. De sectie uitgeverij en boekhan
del stelde met teleurstelling vast, dat
in België nog steeds omzetbelasting
op boeken wordt geheven, die de ver
spreiding van het boek schaadt. Er
zullen pogingen worden ondernomen
de Belgische regering ervan te over
tuigen, dat afschaffing van deze om
zetbelasting zeer gewenst is.
Een betere coördinatie tussen de
vijf Nederlandse omroepverenigin
gen bij het voor de microfoon bren
gen van Vlaamse auteurs en critici
is de wens van de sectie radio.
Deze drong aan op veelvuldiger uit
wisseling van luisterspelen, die op
band, of plaat zijn vastgelegd, tussen
Nederland en België. De Vlaamse de
legatie verklaarde, dat de Vlaamse
omroep bereid is mee te werken aan
onmiddellijke verwezenlijking van het
plan voor een Vlaams-Nederlandse I
wedstrijd voor luisterspelen. I
is ook daar niet te vermijden en in
1877 verlaat hij het conservatorium,
natuurlijk nog veel te weinig ge
schoold.
Alleen in Wenen
Eerst geeft Wolf enige tijd les, maar
ook dat is niets voor de onbeheerste
jongeman. Dan is hij een poosje twee
de dirigent bij een opera-gezelschap
en daarna enkele jaren muziekrecen
sent van het „Wiener Salonblatt",
waarin hij zonder er doekjes om te
winden en vaak op zeer scherpe toon
zijn mening over muziek, dirigenten
en solisten schrijft. Tenslotte bedankt
hij ook hiervoor en staat hij zonder
één middel van bestaan in de grote'
stad Wenen.
Btjna iedereen Zacht om hem en
vindt hem op zijn zachtst gezegd een
zonderling. Niet alleen als mens, ook
vrienden gelegenheid om wat tot rust
te komen. En dan plotseling heelt
Wolf zijn vorm gevonden: het éne
lied na het andere ontstaat. Hij is
in een scheppingsroes en het gebeurt
wel, dat hij op één dag drie liederen
componeert, die ondanks de kramp
achtige spanning, waarin zij zijn ont
staan, soms een buitengewone rust
ademen, zoals „Auf ein altes Bild"
met zijn eigenaardige, wat zwaar
moedige pianopartij.
In korte tijd, tussen 16 Februari en
18 Mei 1888, ontstaan 43 liederen, alle
naar teksten van Mörike. Kort daar
na, in de laatste maanden van het
zelfde jaar, breekt een nieuwe stroom
van liederen los. Zo leeft Wolf als het
ware van de éne roes naar de andere.
Het bittere einde
Maar lang zou dit niet duren. Reeds
enkele jaren later vertonen zich de
eerste symptomen van krankzinnig
heid en in 1897 moet de fijnbesnaar
de, gevoelige Wolf in een krankzin
nigengesticht worden opgesloten. En
pas toen begonnen zijn liederen de
aandacht der musici te trekken.
Toen zijn geest verduisterd was,
begonnen zjjn geesteskinderen hun
triomftocht door de wereld. Hij
heeft deze triomftocht niet meer
bewust meegemaakt. Eind Februari
1903 stierf hij na een langdurig
lichamelijk en geestelijk lijden. Een
schat van bloemen dekte de baar,
toen hij enkele dagen later begra
ven werd.
Rumoer rond
Aanwezigheid van kunsthars kon niet worden vastgesteld
Nog deze maand zal het schil- van de universiteit van Graz in Oos-
derij „De Emmaüsgangers" i-—J
in de sfeer
als musicus heeft hij het zeer moeilijk.
Hij voelt, dat hij al wat in hem woelt
in muziek moet uiten, maar hij weet
niet hoe. Hij beproeft zijn krachten
o.a. aan symphonieën en strijkkwar
tetten, maar beseft zelf wel, dat zijn
composities niet veel waard zijn.
Bevrijdende doorbraak
Dan, in de grootste ellende, komt
de doorbraak, de bevrijdende stroom
van liederen. In 1888 krijgt hij in een
landhuis van één van zijn weinige
Veel in het leven van Hugo Wolf
herinnert ons aan het leven van de
grote schilder Vincent van Gogh. Bij
beiden dezelfde opeenhoping van ge-
voelsenergie, die tot een uitbarsting
moet komen. Beiden hebben veel leed
doorgemaakt, maar door dit leed heen
zijn zij kunstenaars geworden, die
ons een rijkdom van schoonheid heb
ben geschonken.
Beiden zijn zij in hun geweldige
strijd lichamelijk en geestelijk ten
onder gegaan. Maar beiden hebben
zij als kunstenaar de overwinning
behaald, een overwinning, waar
van hun beider scheppingen leven
de bewijzen zijn!
F. v. d. R.
weer voor het publiek ter
bezichtiging in Museum Boymans
worden opgehangen. Dit heeft de
commissie uit het curatorium van
de Stichting Museum Boymans of
ficieel medegedeeld. Het is n.l. zó,
dat een drietal deskundigen van
internationale faam niet tot een
eensluidend oordeel zijn kunnen ge
raken over de vraag, of het schil
derij een 17e eeuws werk is al of
niet van de handvan Johannes
Vermeer. Twee zeggen: „De Em
maüsgangers" is een modern schil
derij, de derde concludeert, dat
het van Johannes Vermeer afkom
stig is. Aangezien het voor de
commissie nu ondoenlijk is een
oordeel te vormen over de echtheid
van het werk, viel het besluit het
schilderij weer voor bezichtiging
vrij te geven.
tenrijk heeft dit zorgvuldig nagegaan,
maartot een uitspraak kwam het
niet. Het laboratorium publiceerde een
studie oner de moeilijkheden, die zich
voor doen bij het vinden van een me
thode om in schilderijen phenolfor-
maldehyde-harsen dus kunsthars
aan te tonen.
Intussen waren de deskundigen van
dit laboratorium tot de conclusie ge
komen, dat de methoden, toegepast
door de deskundigen in het strafpro-
De commissie uit het curatorium
heeft zich al geruime tijd geleden be
last met het doen instellen van een
onderzoek, of bij de totstandkoming
van „De Emmaüsgangers" inderdaad
van kunsthars gebruik is gemaakt.
Het micro-chemisch laboratorium
Een goed nummer
afwisselend
boelend
actueel
De laatste aflevering van het
Zeeuws Tijdschrift is een af
wisselend en boeiend geheel
geworden. Bovendien is het actueel
en oriënterend op verschillende ge
bieden van de Zeeuwse samen
leving. De artikelen zullen hun
waarde behouden. Het blijkt wel,
dat de redactie niet schroomt voor
onze provincie vrij delicate onder
werpen aan de orde te stellen. Dat
is alleen maar toe te juichen, want
er is in het algemeen nog veel te
weinig te ontdekken van een „pro
vinciaal gesprek" over allerlei za
ken, die de Zeeuwen gelijkelijk aan
gaan. Het Zeeuwsch Tijdschrift
kan, wanneer de redactie op de
Wie ontvankelijk
is voor de schoon
heid, die er kan
liggen in het
simpele lijnenspel
van een eeuwen
oud gebouw in
één van onze
steden, die blijft
net als deze
meisjes be
wonderend staan
om alles maar
goed in zich op te
nemen. Een
rustpauze in het
leven van tech
niek, een verade
ming temidden
van het drukke
gewoel van elke
dag, dat is het
kijken naar zo'n
poortje, dat is
zo'n doorkijkje
op oude huisjes.
ingeslagen weg voortgaat, een be
langrijk middel worden niet slechts
om tot een beter begrip van eikaars
meningen en gevoelens te komen,
maar ook om te geraken tot een
oordeelsvorming omtrent hetgeen
ons als Zeeuwen onverschillig
hoe wij godsdienstig en politiek
denken bindt.
"Wij doelen nu in het bijzonder op
de weergave van het gesprek in Hulst
over de vraag „Zeeuws-, Nederlands-
of Brabants Vlaanderen?", waarin de
Zeeuwsvlamingen (kan men het hen
kwalijk nemen?) behoorlijk stoom
hebben afgeblazen. Het werd een dis
cussie, die veel ophelderde, maar die
ook wel bewees, dat men met opmer
kingen over achterstelling voorzichtig
moet zijn.
De conclusie van degeen, die het
gesprek zelf niet heeft meegemaakt?
Dat het welhaast onmogelijk is
enigszins nauwkeurig en voor het
merendeel der Zeeuwen aanvaard
baar te omschrijven wat het begrip
„Zeeuw zün" inhoudt!
Dc inhoud
Het Zeeuwse tijdschrift begint met
een door de heer G. A. de Kok vlot
en levendig geschreven „portret" van
ir M. A. Geuze. Drs M. C. Verburg
geeft een samenvattend en zeer over
zichtelijk artikel over „Moerdijkka
naal en Deltaplan", waarin uiter
aard aan de Zeeuwse belangen de
nodige aandacht wordt besteed. Drs
Louis Lockefeer zorgt voor een met
veel kermis en liefde geschreven arti
kel over de persoon en het werk van
Reimond Kimpe, de Zeeuwse kunst
schilder, die 8 December a.s. 70 jaar
hoopt te worden. Een vijftal repro
ducties van deze grote kunstenaar
verlucht de tekst.
Een artikel van geheel ander genre
is dat van dr G. T. van Ysselsteyn
over de wandtapijten, voorstellend de
overwinningen der Zeeuwen op de
Het dispuut „Beets" van het Am
sterdamse studentencorps heeft bur
gemeester mr O. P. F. M. Cremers van
Haarlem een petitie aangeboden in
verband met het voorstel van B. en
W. aan de raad om het Hiidebrand-
monument van professor J. Bronner
niet in „De Doorkijk" van de Hout
een deel van de Haarlemmerhout
te plaatsen. Tevoren hadden de stu
denten op de vluchtheuvel van de
Grote Markt een beeld in klei van de
kop van Beets geplaatst.
Spanjaarden in 1573 en speciaal het
bekende schoorsteenstuk met het por
tret van Willem I. Het is voor de ge-
interesseerde zeer instructief en men
verheugt zich opnieuw, dat deze
waardevolle cultuurschatten door
kundige restauratie voor ondergang
worden behoed.
Ir P. J. 't Hooft geeft op originele
en gevoelvolle wijze zijn impressies
weer over de wederopbouwdag van
Stavenisse.
Tenslotte is de tekst afgedrukt van
een lezing, die Hans Warren enige tijd
geleden voor de Vlaamse radio-om
roep hield over het onderwerp „Zee
land, zoals het in de dichtkunst wordt
weerspiegeld". In vogelvlucht biedt
Warren hier een duidelijk overzicht
in het met veel deskundigheid samen
gestelde artikel.
Het gemeentebestuur van Dussel-
dorf zal trachtën de handschriften uit
het nalatenschap van Heinrich Heine,
die in deze stad werd geboren, te ver
werven. In Amerika worden zij aan
geboden voor 50.000 dollar. Men wil
deze handschriften dan gaan expose
ren In een aan de dichter gewijde zaal
in Slot Jagerhof.
De Amsterdamse schilder en teke
naar Gerard van Vliet zal op Zater
dag 10 December zijn 75e geboortedag
herdenken met een tentoonstelling
van zijn werken in het Internationaal
Cultureel Centrum in het VondelpaTk.
Het doek wordt deze maand
weer in Museum Boymans geëxposeerd
ces tegen Han van Meegeren, niet be
slissend zijn en dat het probleem toen
door hen niet is opgelost. Het labo
ratorium zelf slaagde er tot dusverre
niet in een geschikte analytische me
thode uit te werken.
Deskundigen aan het werk
Toen de zaak er eenmaal zó voor
stond, besloot de schilderijencommis
sie alsnog aan drie buitenlandse schil
derij endeskundigen en kunsthistorici
de vraag voor te leggen, of „De Em
maüsgangers" door hen beschouwd
werd als een 17e eeuwse schilderij al
of niet van Vermeer. Het waren dr P.
M. Bardi van het kunstmuseum te
Sao Paulo, dr H. Wendland te Parijs
en dr Mauro Pellicioli te Milaan.
Het resultaat was wel zeer opmer
kelijk: dr Bardi en dr Pellicioli kwa
men elk afzonderlijk en op onderling
geheel verschillende, zelfs tegenstrij
dige gronden betogen, dat „De Em
maüsgangers" een modern schilderij
is, terwijl dr Wendland in een uitvoe
rige studie concludeerde, dat het een
werk van Johannes Vermeer is! Toen
was er geen reden meer het doek
voor het publiek langer verborgen to
houden.
Vinnige reactie
Dit alles heeft een vinnige reactie
bij het Belgische blad „Het Volk" op
geroepen. Het vindt het al vreemd,
dat het werk opnieuw geëxposeerd zal
worden, voordat de rechtbank in
Brussel uitspraak heeft gedaan in het
lopende proces van professor Core-
mans contra Van Beuningen. Boven
dien vraagt het blad zich af, wat de
wetenschappelijke waarde is van het
scheikundig onderzoek, dat in Graz is
verricht, wanneer wordt verklaard,
dat er geen geschikte methode gevon-
den is om de specifieke aanwezigheid
van kunsthars in een schilderij vast
te stellen.
„Het Volk" stelt nu voor zowel
„De Emmaüsgangers" als „Het laat
ste avondmaal", die beide aan Van
Meegeren worden toegeschreven, te
laten onderzoeken door een aantal
Belgische deskundigen, die een ge
heel nieuwe aan de Gentse univer
siteit in gebruik zijnde z.g. specto-
fotometrische methode zullen toe
passen. Hiermee kan met onbetwist
bare zekerheid de aanwezigheid van
kunsthars worden aangetoond
Tot voorzitter van de Nederlandse
Toonkunstenaarsraad is als opvolger
van de heer M. A. Reinalda gekozen
mr N. J. C. M. Kappeijne van de Cop-
pello.
De ministers van Buitenlandse Zaken
en zonder portefeuille hebben de
Tweede Kamer doen toekomen de
Engelse en de Franse tekst, alsmede
de Nederlandse vertaling, van het op
19 December 1954 te Parijs gesloten
Europees cultureel verdrag. De voor
naamste doelstelling daarvan is de be
scherming en ontwikkeling van het
gemeenschappelijke culturele erfgoed
van Europa.
In het museum „Hermitage" te Le
ningrad is een schilderij ontdekt van
de 17e eeuwse Nederlandse schilder
Ferdinand. Bol Volgens „Tass" heet
het stuk „Mozes en Jofor". Het is ge
ïdentificeerd aan de hand van een
tekening van het schilderij afkomstig
uit een museum in München. Het
Rijksbureau voor Kunsthistorische
Documentatie in Den Haag meent als
vaststaand te kunnen aannemen, dat
het hier een werk uit de serie Mozes-
sehilderijen van Ferdinand Bol be
treft. Volgens het Russische pers
agentschap bevindt zich in „Hermi
tage" een verzameling werken van
Nederlandse meesters, die tot de bes
te ter wereld behoren.
HERFSTDRADEN.
En dan is een lezeres erg benieuwd naar
de herkomst van al die herfstdraden in
haar tuin.
Dat gaat zo: hele kleine spinnetjes gaan
heel hoog klimmen. Op een boom, de
dakrand of een ander uitstekend voor
werp, zo hoog mogelijk. Daar maakt
dat spinnetje een hele lange draad, die
uitwaait. Meent nu dat spinnetje, dat
zijn draad lang genoeg is, dan laat hij
het los en zweeft aan die draad met
de wind mee. Op die manier kan de
kleine luchtreiziger enorme afstanden
afleggen, als de omstandigheden gun
stig zijn. Soms komt het zo op een goe
de plaats om te overwinteren. Al die
herfstdraden zijn dus van gelande
luchtreizigers.
NOODWET.
U moet 6 jaar onafgebroken in Nederland
of Indonesië hebben gewoond (direct
voorafgaande aan het indienen van de
aanvraag) om voor een noodwet-uitke
ring in aanmerking te komen. Dus
komt u. volgens ons, wel in aanmer
king. "Wij weten niets van uw financiën
af en maken dus voorbehoud. Vraagt
u het even aan de Raad van Arbeid.
MAG IK DAT BEWAREN?
Mijn broer leeft van de Noodwet en
van Sociale Zaken. Nu heeft hij aan
mij een bedrag aan geld in bewa
ring gegeven om dat na zijn dood
te verdelen. Maar mag ik dat eigen
lijk wel doen? U loopt inderdaad
bepaalde risico's. Reeds direct komt
de vraag op: hoe hoog is dat bedrag
en werd het zowel voor de Raad
van Arbeid als voor Sociale Zaken
verzwegen? .Vervolgens heeft de
laatste instantie het recht om de uit
betaalde steun op de nalatenschap
te verhalen. Dat in bewaring ge
geven geld behoort straks tot zijn
suiker, 1 klein eiwit, wat citroensap en
oranjebloesemwater. Nog eens malen
(vleesmolen), nog eens kneden en ten
slotte onder een vochtige doek een of
twee dagen laten staan.
Let u er op, dat u de massa niet te
vochtig maakt?
nalatenschap. Het zal onprettige ge
volgen hebben, vrezen wij, wanneer
u dit zoudt verzwijgen en zonder
meer onder elkaar verdelen.
SINT NICOLAAS.
Dan is er een lezeres die graag wat leuke
figuurtjes wil boetseren van marsepein
en vraagt, of wij een goed recept voor
marsepein weten.
Honderd vijf en twintig gram aman
delen kookt u even en giet er dan met
een koud water over. Daarna pelt u ze.
Na het drogen in de amandelmolen
fijn wrijven. Hoe fijner, des te beter is
de marsepein. U gaat er nu een deeg
van kneden met 125 gram witte poeder-
DE ZOLDERKAMER.
Aan de hand van de stukken, die wij
erbij kregen, konden wij vrij snel
uitmaken, dat u die zolderkamer wel
niet zult krijgen. Toen u dit huis
huurde, stond u die zolderkamer af
aan de bewoners van de eerste éta
ge. In het huurcontract komt nu dit
zinnetje voor: „behoudens de zol
derkamer". Contract is contract.
Maar Iets anders is die huurprijs.
Ült uw toelichting hebben wij wel
gezien, dat u een relatief te hoge
huur betaalt, tl moet eens gaan
praten met de huuradvies-commis
sie. Langs die weg is misschien toch
Iets te bereiken inzake die gewenste
zolderkamer. Want een flinke huur-
verlaging zou ertoe kunnen leiden,
dat die eigenaar-hoofdbewoner er
anders over gaat denken.
HOEVEEL VERZEKEREN?
Het is voor ons natuurlijk niet een
voudig te zeggen hoeveel u als amb
tenaar moet bijverzekeren. Hier
hangt zoveel af van allerlei persoon
lijke omstandigheden. Wij zouden
zeggen: minstens een bedrag gelijk
aan drie maanden salaris, want u
moet de eerste keer immers ten
minste 3 maanden op uw pensioen
wachten? Verder, als u het kunt
nog iets, om de omschakeling te ver
gemakkelijken. Want als u met pen
sioen is, moet u immers van eerf la
ger inkomen gaan leven?
W.A. VERZEKERING.
Of het wettelijk verplicht is een W.A.-
verzekering te sluiten, wanneer u
op een bromfiets gaat rijden? Wij
zouden haast zeggen „helaas" niet.
Moreel is u dit zeker wel verplicht.
Want wat, als door uw schuld
iemand ernstige schade lijdt, wie
weet, nooit meer kan werken? Wij
begrijpen niet, dat men dit risico
durft dragen.,
SPIJT IS GEEN MOTIEF.
De verkoper van die stofzuiger heeft
gelijk, lezer. U tekende een order
briefje. Nu kunt u achteraf wel spijt
hebben, maar die spijt kan hij ne
geren. Indien het op een procedure
aankomt, is het te vrezen, dat u die
zult verliezen. Gekocht is gekocht!
De „lucifer-truc"
De goochelaar vraagt een doosje lu
cifers aan de toeschouwers en zegt!
„Wie kan er zonder doosje deze lucifer
aansteken?" Misschien weten sommi
gen, dat een lucifer- ook op glas of op
een spiegel aangestreken kan worden.
Maar ais iemand dit middel opnoemt
zegt de goochelaar dadelijk: „Goed,
maar kunt U ook een lucifer aanstrij
ken langs Uw schoen?"
Natuurlijk zegt iedereen neen, waar
op de goochelaar gaat zitten en de lu
cifer op de zool van zijn schoen aan
strijkt. De lucifer is niet voor een an
dere verwisseld en ook de schoen mag
worden onderzocht.
Vóór de voorstelling heeft de gooche
laar de zijkant van een nieuw lucifer
doosje flink gewreven over het middel
ste deel van zjjn zool, dat gedeelte dus,
dat bij het lopen de grond niet raakt.
Als hg dit gedaan heeft, zal het af
strijken van een lucifer op dat gedeelte
van de zool geen moeilijkheden ver
oorzaken.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
Het merk Aspirin en het
Bayerkruis op ieder tablet
geven U de garantie dat
U Aspirin") hebt.
gedeponeerd handelsmerk